Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Λίγη παραλία για την μπουρζουαζία




Σαν γεννιέται κάποιος, υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την συμπεριφορά του στην μετέπειτα ζωή. Πλανήτες, ζώδια και ενεργειακές σφαίρες, αθροιστικά, δεν τον επηρεάζουν τόσο όσο αυτό. Υπάρχει ένα στοιχείο με βάση το οποίο μπορούμε να προβλέψουμε με μεγάλη επιτυχία την πορεία του στην κοινωνία. Κι εδώ τα χαρτιά, τα ταρώ και οι κρυστάλλινες σφαίρες έρχονται δεύτερα και καταϊδρωμένα.

Η κοινωνική τάξη, καθορισμένη από αυτήν των γονιών και με μικρή πιθανότητα να αλλάξει στο μέλλον, τοποθετεί τον καθέναν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, ορισμένο σαφώς από την κοινωνία και περισσότερο περιορισμένο καθώς προχωράμε προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Κι αυτό που τοποθετεί τον καθέναν στο πλαίσιό του είναι απλά ο τρόπος με τον οποίο κερδίζει τα προς το ζην.

Ένας λιμενεργάτης με δυσκολία θα σταθεί σε ένα εστιατόριο στην Πολιτεία, όπου θα χρειαστεί να πληρώσει 50? κατ' άτομο, ενώ θα πρέπει να κάνει οικονομίες ετών προκειμένου να μπορέσει να διανυκτερεύσει για ένα μόνο βράδυ σε μια σουίτα ακριβού ξενοδοχείου στο Λαγονήσι. Από την άλλη πολύ σπάνια θα καταδεχθεί ένας ξενοδόχος ή ένας χρηματιστής να καθίσει σε ένα συνοικιακό ταβερνάκι για φαγητό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει την δυνατότητα. Οι αντιθέσεις αυτές και οι περιορισμοί οξύνονται πολύ περισσότερο σε εποχή κρίσης.

Αυτά τα πλαίσια, ασφυκτικά πολλές φορές για τους τελευταίους κρίκους της αλυσίδας της παραγωγής, δεν έχουν ακόμη επεκταθεί παντού. Το αόρατο χέρι της αγοράς δεν έχει καταφέρει ακόμη να τιμολογήσει μια βόλτα στην εξοχή ή μια πεζοπορία σε ένα γραφικό μονοπάτι. Δεν έχει μπει ακόμη κερματοδέκτης στην ηλιοθεραπεία ή εισιτήριο στη θάλασσα. Ή μήπως έχει μπει;

Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη

Η σχιζοφρένεια της κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου και η εμμονή της ανάπτυξης έχουν μπει για τα καλά στα χωράφια των κοινωνικών αγαθών. Το νερό, το ρεύμα, η περίθαλψη και η παιδεία ήδη αποτελούν πεδία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών. Σε ευκαιρίες επενδύσεων και εμπορικής εκμετάλλευσης μετατρέπονται και οι παραλίες.

Ο τουρίστας αρέσκεται να πληρώνει ένα αντίτιμο σε χρήματα, πολλές φορές υπέρογκο, προκειμένου να λιαστεί ή να απολαύσει τη σκιά, πάνω σε μια ξαπλώστρα αντί να απλώσει την ψάθα του στην άμμο, προκειμένου να πιει παγωμένο καφέ από espresso μηχανή αντί να φέρει το shaker από το σπίτι, προκειμένου να ακούσει μουσική από μεγάλα ηχεία αντί από το κινητό του. Ο τουρίστας προτιμά να υπάρχει σερβιτόρα που θα του φέρει το cocktail του μέχρι την ξαπλώστρα και υπάλληλος να καθαρίζει το τασάκι του όταν το γεμίσει αποτσίγαρα.

Ποιος τουρίστας όμως; Μα φυσικά αυτός που μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά σε όλα αυτά. Αυτός που θα αφήσει χρήματα στο νησί και θα τονώσει την οικονομία. Αυτός που θα συντηρήσει την επιχείρηση του beach bar και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Για αυτόν όλος αυτός ο χαμός. Για τον celebrity που θα φτιάξει το image του νησιού με το αστραφτερό του χαμόγελο. Για τον τραπεζίτη που θα έρθει με το δεκάμετρο σκάφος του και το prestige του.

Και οι υπόλοιποι;

Σε αυτόν τον "φυσικό" διαχωρισμό δεν υπάρχουν παρερμηνείες. Όσοι δεν αντέχουν το κόστος απλά δεν χωράνε στον τιμολογημένο παράδεισο. Ας καθίσουν παραπέρα, με τις ψάθες τους, τα shaker τους και τα ταπεράκια τους. Ας πάνε σε σπηλιές στα Μάταλα. Κι έτσι τα πλαίσια των κοινωνικών τάξεων επεκτάθηκαν και στις παραλίες. Ένα ποσοστό της κάθε παραλίας θα γεμίζει με ομπρέλες, ξαπλώστρες, σερβιτόρες, μουσική, bar κτλ. και το υπόλοιπο θα παραμένει "ανεκμετάλλευτο", ίσως για μελλοντική ιδιωτικοποίηση. Οι πλέμπα από εδώ, οι έχοντες από εκεί και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Όσο ευχαριστημένοι μπορεί να είναι οι μπακάληδες σε σχέση με τον ιδιοκτήτη των Carrefour.

Γιατί το beach bar και οι ξαπλώστρες θα πιάσουν το καλύτερο κομμάτι της παραλίας, το πιο προσβάσιμο, το πιο απάνεμο. Ενώ την μουσική από τα ηχεία θα την ακούνε όλοι. Την αλλοίωση του τοπίου από τις ομπρελίτσες και τις ξαπλώστρες θα την υποστούν όλοι. Τα σκουπίδια που παράγονται από το beach bar θα επιβαρύνουν ολόκληρο το νησί. Ενώ το άγχος για την επόμενη μέρα, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα χρέη και τα δάνεια θα βαραίνουν μόνο την από εδώ πλευρά ενώ στην από εκεί πλευρά θα βρίσκονται και κάποιοι από τους υπαίτιους.

Μα από την εισροή χρημάτων στο νησί θα επωφεληθούμε όλοι

Τα χρήματα που θα ξοδευτούν από τους εκλεκτούς πελάτες των beach bar καταρχήν θα πάνε στους επιχειρηματίες του τουρισμού και όχι σε όλους. Εκείνοι μετά θα τα διοχετεύσουν στην αγορά του νησιού αλλά και εκτός νησιού. Έτσι ένα μέρος τους δεν θα ενισχύσει την οικονομία του.

Αλλά και από τα χρήματα που όντως θα κινηθούν εντός, θα επωφεληθούν όλοι το ίδιο; Σε τι ποσοστό θα επωφεληθεί ο εργαζόμενος στο τυροκομείο και σε τι ποσοστό ο προμηθευτής του καφέ; Από τον τζίρο του προμηθευτή τι ποσοστό θα συνεχίσει να κινείται εντός και τι ποσοστό θα πάει στις εταιρείες παραγωγής των προϊόντων; Από τον τζίρο των επιχειρηματιών του τουρισμού τι ποσοστό πηγαίνει στους εργαζόμενους στις νέες θέσεις εργασίας τους και με τι συνθήκες εργασίας;

Οι νόμοι του οικονομικού συστήματος και της αγοράς είναι ίδιοι παντού. Σε μικρούς τόπους απλώς η εφαρμογή τους λαμβάνει χώρα σε μικρότερη κλίμακα και τα αποτελέσματά τους είναι λιγότερο ευδιάκριτα. Οι αντιθέσεις όμως υπάρχουν και αυξάνονται. Συνεπώς η εμπορική εκμετάλλευση των παραλιών και οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού αγαθού πάντοτε θα ευνοεί περισσότερο όσους βρίσκονται στην από εκεί πλευρά του ταξικού διαχωρισμού.


8 σχόλια:

  1. Με αφορμή δοθείσα, από την ανάρτηση του συγκεκριμένου post, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο συντάκτη του κειμένου, ότι το τυροκομείο της Τήνου, που επεξεργάζεται το εκλεκτό τοπικό γάλα, που παράγει τυριά και θα μπορούσε να φτιάξει κι άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα, με τοπική συμπαραγωγή και φρούτων, για να πάρει μέρος στα «ταξικά» κέρδη των παραλιών (ανεξάρτητα αν νοικιάζονται ή παραμένουν «χύμα στο κύμα»), για να μπορεί να μεγαλώσει τον τζίρο του, μια καλή πρόταση θα ήταν, σε συνδυασμό με νέους δραστήριους συντοπίτες μας, να κοιτάξουν πώς μπορεί ν’ αυξήσουν τον κύκλο των εργασιών τους.
    Όπως λ.χ. έγινε με την μπύρα «Νήσος» και τα κρασιά του Φόνσου, θα μπορούσε η Τήνος ν’ αποκτήσει το δικό της εκλεκτό «frozen yogurt», το δικό της τοπικό παγωτό, που να συνοδεύεται από μαρμελάδες που φτιάχνονται στην Τήνο. Αντί λοιπόν να γίνεται εισαγωγή παγωτών που πληρώνουν σημειωτέον και το εισιτήριο του βαποριού κι έτσι επιβαρύνεται η τιμή του προϊόντος, ένα δικό μας εκλεκτό αγνό παγωτό και γιαούρτη, θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην ανεργία των νέων και στην έξυπνη παραγωγή του νησιού μας.
    Κι έτσι δεν θα κλαίγεται και ο συντάκτης του «Ξάνεμου», γιατί στις παραλίες πίνουν μόνο τις φραπεδιές και τα fredo. Για να βγάλεις λοιπόν χρήμα, καλύτερα από την μιζέρια της μουρμούρας, καλύτερα από το αριστεριλίκι της καταγγελίας, είναι να βάζεις που και πού το μυαλό σου να βγάζει ιδέες.
    Και μια πληροφορία, που ίσως είναι χρήσιμη σε μερικούς. Στην Ιταλία (στην Πάρμα), υπάρχει Ανωτάτη Σχολή, για την εκμάθηση της τέχνης του παγωτού, της γρανίτας και του παγωμένου γιαουρτιού.

    http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0CC0QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.scuolaitalianagelateria.it%2F&ei=1DpKVabFG4HCUvX0gNAK&usg=AFQjCNEmc-f6U61NDXOc0KTwNxmPTFQJxw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλέξανδρος Κομεσσαριος8 Μαΐου 2015 στις 11:09 μ.μ.

      Σωστές οι προτάσεις λυσεις τις οποίες προτεινεις άλλα σου διαφευγει ένας βασικος παράγοντας που δεν είναι άλλος απο την εξασφάλιση της πρώτης υλής για την παραγωγη γιαουρτιου Παγωτού γρανιτας κοκ εκτος απο τα συνηθισμένα τυροκομικα προιόντα παραγωγης προς πώληση τη στιγμη που είμαστε αναγκασμένοι στο νησί να δίνουμε"μάχη"για την εξασφάλιση γάλακτος από τους παραγωγούς της Τήνου οι οποίοι σαφως κ δελεαζονται απο την καλύτερη τιμή του λίτρου που καλά κανει κ τους παρέχει κ το άλλο ΤΥΡΟΚΟΜΕΙΟ που έχει τεθεί σε λειτουργία πρόσφατα.Η ανάγκη πια γίνεται επιτακτική για την δημιουργία μιας μονάδας εδω στην τηνο(υπο την εποπτεία συνεργασια της εας Τήνου με καποιο παράγωγο) οπώς του μυκονιατη παραγωγου(ο οποιος έχει φτιαξει πια δικο του κ αυτός ΤΥΡΟΚΟΜΕΙΟ)με σκοπό να διασφαλιστει κ η βιωσιμοτητα των τυροκομειων άλλα κ η ποιότητα των τυροκομικών προιοντων αλλιως η σκόνη γαλακτος "απειλεί"με την εμφάνιση της τα καζάνια κ των δυο τυροκομειων του νησιου.είναι άσκοπο να τρεχουμε κ στη Μύκονο για την αναγκη εξασφάλισης γαλακτος ξοδεύοντας εργατοώρες εισητήρια πλοίων άφθονα πετρέλαια φθορές φορτηγών μεταφοράς του γαλακτος τη στιγμη που τα βοσκοτόπια μας είναι άφθονα.κατα τα άλλα τι να την κάνω τη παραλία με την μπουρζουαζία της(τοποθετήθηκε σαφέστατα ο συντάκτης του κείμενου)τις όποιες λύσεις για τα δυο τηνιακα τυροκομεία που δεν έχουν αυτονομία σε γάλα.

      Διαγραφή
  2. Για να βγάλεις λοιπόν χρήμα...κατάλαβες το νόημα της ανάρτησης ή το δεξιηλίκι σου δεν σε αφήνεις να δεις πέρα από το πορτοφόλι;
    Εμείς θέλουμε να κάνουμε μπάνιο εσύ θες να πουλήσεις. Αυτή είναι η διαφορά.
    Τι σχέση τώρα έχουν τα παγωτά και οι μπύρες με την ενοικίαση παραλιών...
    Αλλά σημαντικό είναι να βγάλουμε φράγκα και ας νοικιάσουμε και τα παιδιά μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέμα #1
    Να επί τέλους ένα θέμα που μπορεί να βγάλει ζουμί, από την αντιπαράθεση των απόψεων.
    Κατ’ αρχάς , όταν αναφέρομαι για το Τυροκομείο και στο τι μπορεί να παράξει, πέρα από τα κλασικά ήδη δικά του προϊόντα, το θέμα βεβαίως και τίθεται στη βάση της πρώτης ύλης, αλλά με την εξής προέκταση του θέματος. Μια πρώτη ύλη, για να φτάσει ως δελεαστικό προϊόν στον μεταποιητή και στη συνέχεια στον καταναλωτή, πρέπει να ξεκινήσει στη βάση του κέρδους, που δεν ορίζεται με τις τιμές τις αγοράς, αλλά από τα bonus.
    Για να το κάνουμε πιο λιανά, το γάλα έχει συγκεκριμένη τιμή πώλησης, που καθορίζεται από το κράτος ( κι όχι δυστυχώς από την τοπική αγορά). Δηλαδή συμφέρει εκείνους τους τόπους που έχουν μεγάλη γαλακτοπαραγωγή, ευνοϊκότερες συνθήκες στις ζωοτροφές, καλύτερη τροφοδοσία στην αποκομιδή του προϊόντος, σε γενικές γραμμές είναι οι οργανωμένοι στάβλοι και οι πεδινές εκτάσεις, που δεν υπάρχουν στην Τήνο.
    Το γάλα λοιπόν που αγοράζει το Τυροκομείο της Τήνου, στηρίζεται στις πανελλαδικές τιμές βάσης κι έτσι αν έρθει ένας ιδιώτης και δώσει λίγα λεπτά του ευρώ περισσότερα στον παραγωγό, του παίρνει το προϊόν. Ο συνεταιρισμός, φυσικά λόγω της οικονομικής του αδυναμίας, δεν έχει τη δυνατότητα αυτή, δηλαδή να κάνει μια δελεαστικότερη προσφορά, γιατί επί του γάλακτος είναι ανελαστικά τα έξοδα και δεν έχει πολλά περιθώρια κέρδους κι άρα επιβίωσης της επιχείρησης. Τι κάνει λοιπόν για να ξεπεράσει τα όποια οικονομικά εμπόδια;
    Στηρίζεται στις αποκλειστικές πωλήσεις και στο ποιοτικό προϊόν. Κάνει με δυό λόγια ότι έκανε στις καλές του μέρες ο «Συνεταιρισμός του Σαν Μισέλ» στη Σύρο ή ότι κάνει η Αμερικανική Γαλακτοπαραγωγική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, που έχει ορίσει, ότι θα παράξει μόνο μια συγκεκριμένη ποσότητα και θα διατεθεί σε συγκεκριμένα πωλητήρια κατόπιν συμφωνίας. Δηλαδή το marketing του Συνεταιρισμού της Τήνου, θα κατανείμει το παραγόμενο προϊόν, σε μια συγκεκριμένη ποσότητα επί του νωπού γάλακτος και μια άλλη ποσότητα επί των άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων.
    Για να μην κάνω περισσότερες μακροσκελείς αναλύσεις, για να εξουδετερωθεί ο όποιος ιδιώτης ανταγωνιστής, θα πρέπει να ξεπεράσει ο Συνεταιρισμός το σκόπελο της τιμής βάσης, δίνοντας bonus στους παραγωγούς γάλακτος, μέχρι να διαφημιστεί ένα καθαρά τοπικό προϊόν, που μπορεί κάλλιστα να γίνει ΠΟΠ και να πάρει τη θέση που του αξίζει.
    Τώρα για το άλλο θέμα της σκόνης γάλακτος και του ανταγωνισμού της Αθήνας, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, που θέλει κι αυτό συζήτηση, που έχει σχέση με το μεταφορικό ισοδύναμο και τις υψηλές τιμές των εισαγομένων στην Τήνο προϊόντων και το ρόλο που μπορεί να πάρει ο Δήμος Τήνου, ως τοπική οντότητα, προστατεύοντας τα προϊόντα του νησιού, μια και που ο νόμος του δίνει αυτό το δικαίωμα, άσχετα αν ο δήμαρχος δεν το χρησιμοποιεί. Κι εκεί θα φανεί η λογική της Αλβέρτη, πέρα από τις γενικολογίες που αναφέρει, όποτε τοποθετείται στο δημοτικό συμβούλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θέμα #2
    Μια παρατήρηση στο δεύτερο σχολιαστή, που θέλει να κάνει μπάνιο στις παραλίες της Τήνου, ενώ εγώ θέλω να τις πουλήσω!
    Κατ’ αρχάς, πρέπει να γνωρίζει, ότι όλες οι παραλίες, εκ του νόμου είναι κρατικές. Όποιος ιδιώτης θέλει να πουλήσει χωραφάκια, εκεί πάω στην αμμουδιά, είναι καταπατητής. Στην Τήνο όμως υπάρχουν αρκετά σπιτάκια στις παραλίες, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ!
    Ένα άλλο μεγάλο θέμα κοινωνικής ευαισθησίας, που μάλιστα έχει ιδιαίτερη σημασία για την Τήνο (μια και «πουλάει» τουρισμό σε θρησκευόμενους και ανήμπορους προσκυνητές), είναι ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ ενδεικτική παραλία, που να υποστηρίζει τους συνανθρώπους μας, που είναι ΑΜΕΑ. Και αν δεν ξέρεις, τι στιγμή που η Τήνος βγάζει λεφτά από τους ανθρώπους που προστρέχουν για ηθική και θρησκευτική αρωγή στην Παναγία, όλοι εκείνοι που τριγυρίζουν το νησί για να κάνουν ένα μπάνιο, δεν έχουν που ν’ αλλάξουν, να κατουρίσουν και να πλυθούν, εκτός του ότι οι ράμπες για τα τροχήλατα καροτσάκια τους, είναι όνειρα θερινής νυκτός.
    Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα, είναι ότι μερικές παραλίες έχουν γίνει αυτοκινητόδρομοι (Πάνορμος, Κιόνια). Η ποιοτική κατάσταση των παραλιών είναι ελεεινή, γιατί δεν υπάρχει φροντίδα, πέρα από τον εθελοντισμό να καθαριστούν, ενώ οι κακές καιρικές συνθήκες επιβαρύνουν σε πολλές περιπτώσεις τις παραλίες. Άρα χρειάζονται χρήματα για να υπάρξει καλύτερη μέριμνα. Τα χρήματα για να τα εξασφαλίσεις έχεις δυό δρόμους. Τη φορολογία και την καταβολή ενδεικτικού μικρού εισιτηρίου. Η φορολογία αδικεί αυτόν που δεν πάει στην παραλία π.χ. στην Κολυμπήθρα και κάνει μπάνιο στα βραχάκια. Το εισιτήριο θα πρέπει να είναι ενδεικτικά μικρό, για να μην εμποδίζει κανένα να κάνει μπάνιο και από την άλλη να ξέρουμε, σε ποιόν υπεύθυνο φροντιστή, θα πρέπει να πέσουν οι κατσάδες μας, αν δεν μας προσφέρει το προϊόν που επιθυμούμε. Το να γεμίζουμε λοιπόν ξαπλώστρες τις παραλίες, θα πρέπει να γνωρίζει η υπεύθυνου του Δήμου για την τουριστική ανάπτυξη, νομίζω ότι είναι η κ. Δεληγιάννη), ότι είναι η επικάλυψη του ουσιαστικού προβλήματος των ποιοτικών παραλιών. Στην Τήνο λοιπόν το πρόβλημα είναι ν’ αποκτήσουμε «τζιτζί» ποιοτικές παραλίες (με «Γαλάζιες σημαίες» και άλλες υποδομές), κοσκινίζοντας την άμμο κλπ. θέματα που δεν χρειάζεται να πάς στην Μύκονο να τα δεις, αλλά στη Ραφήνα, που στη δημοτική πλαζ της γίνεται lifting τρείς φορές το χρόνο, με ειδικό όχημα, που δυστυχώς στην Τήνο πουθενά δεν φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν δεν βάλεις ξαπλώστρες βάλε είσοδο... και τζιτζι οι παραλίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ με τον φίλο σχολιαστή, που αναφέρεται στο χάλι των παραλιών της Τήνου.
    Κάποτε το νησί είχε 1-2 παραλίες με Γαλάζια Σημαία, για να δούμε φέτος πόσες θα έχει;
    Δυστυχώς ούτε τις παραλίες δεν μπορούμε να φυλάξουμε και να διαφημίσουμε. Αυτό είναι το χάλι της τοπικής αυτοδιοίκησης χρόνια τώρα στο νησί. Πάλι καλά που έχουν μείνει 2-3 ερημικές παραλίες στην Τήνο κι έχουν οι φυσιολάτρες ένα άλλοθι. Το Σανταμούρη, χρόνια στα δημοτικά θέματα, τον πείραξε που δεν έχει το νησί παραλία για γυμνιστές. Δηλαδή δεν έχουμε τόπο να δείξουμε την αυτοδιοικητική γύμνια μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από τις 40 παραλίες στην Τήνο, μόνο 1 ο Άγιος Φωκάς αξιώθηκε να πάρει Γαλάζια Σημαία το 2015. Η Τήνος το 1992, είχε 4 παραλίες με Γαλάζιες Σημαίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή