Βίντεο για την κατάσταση στην Ελλάδα- "Δεν είναι videogame!"

Βίντεο της καμπάνιας αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό

"1,29 εκατ. άνεργοι

31% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας

20.000 άστεγοι

-40% οι περικοπές στο σύστημα Υγείας

Δεν είναι video game, συμβαίνει τώρα. Σταματήστε το!"

Η καθαρή «Τηνιακή Φυλή»!

Από την:ΔΡΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΝΟΥ

^{Η Eva Justin, ανθρωπολόγος του γ' ράιχ, μετρά το κρανίο μιας δύστυχης ρομά.}

---

           Διαβάσαμε σήμερα στο tinostoday, ένα άρθρο σχετικό με την Τήνο, με τίτλο «Νομίζατε πως τα ξέρετε όλα για το νησί της Τήνου; Διαβάστε και θα δούμε!». Πληροφορίες για το νησί μας, για τις παραλίες του, για τους περιστεριώνες του, για το μάρμαρό του και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Συνεχίζοντας όμως την ανάγνωση και κάπου ανάμεσα στο beach volley της κολυμπήθρας, στα δύο κυρίαρχα δόγματα πίστης στο νησί και στα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Τήνου, αντικρίζουμε τα παρακάτω.

«Οι Τηνιακοί είναι από τις καθαρότερες (σε αίμα και DNA) φυλές του ελλαδικού χώρου. Λίγες προσμίξεις κατά την διάρκεια της ιστορίας της με τους Βενετούς έγιναν αλλά όχι αρκετές ώστε να αλλάξει η «Τηνιακή Φυλή». Οι Τούρκοι, οι Ούνοι και οι Σλάβοι υπήρξαν απλά περαστικοί, και λέγεται πως ο Πασάς δεν πατούσε καν στο Νησί μας παρά μόνο αραιά και πού για να εισπράξει τους δυσβάσταχτους φόρους.

Η Τηνιακή διάλεκτος είναι από τις λίγες διαλέκτους που διατήρησαν στοιχεία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ίσως να βοήθησε σε αυτό η καθαρότητα της φυλής. Μερικές λέξεις που μέχρι και σήμερα ακούμε από τις γιαγιάδες μας έρχονται κατ’ ευθείαν από την Αρχαιότητα. Ο ζυγός (ξύλο που τοποθετείται στον τράχηλο του ζώου για το ζευγάρι), παραδείγματος χάριν, ο ινταγός (λούκι για το νερό), το δώμα, το ακρόδωμα και η θυρίδα.»

            Δεν μας έφταναν τα όσα λέγονται για την ελληνική άρια φυλή και την καθαρότητά της, τώρα μαθαίνουμε και ότι οι τηνιακοί είναι από τους γνησιότερους εκπροσώπους της! Αναρωτιόμαστε σε ποια επιστημονικά ανθρωπολογικά κείμενα στηρίζει αυτούς τους γονιδιακούς ισχυρισμούς του ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου στον ιστότοπο isternia.net. Γλωσσολογικά δε, σε μία διάλεκτο γεμάτη από λατινογενή ονόματα, τοπωνύμια και ιδιωματισμούς (που αναφέρονται στο ίδιο άρθρο), πιθανολογεί ότι η διατήρηση στοιχείων της αρχαίας ελληνικής οφείλεται στην καθαρότητα της «Τηνιακής Φυλής»!

                Επιτέλους, είναι ντροπή να μιλάμε για καθαρές φυλές και αίματα και ποσοστά καθαρότητας στο DNA. Τέτοιες διαπιστώσεις για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο φυλετικά καθαρός, που φαντάζουν αληθινές σε όσους αρέσκονται να τις πιστεύουν, θυμίζουν φρικιαστικές εποχές. Είναι γνωστά τα τεστ φυλετικής καθαρότητας των ναζί κατά τα οποία μετρούνταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου ή του σώματος. Αν οι μετρήσεις δεν ταίριαζαν με συγκεκριμένα φυλετικά κριτήρια τότε πιθανότατα το θύμα της φυλετικής διάκρισης κατέληγε ως «λιγότερο καθαρό» σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με τη γνωστή συνέχεια.

Δεν αποδεχόμαστε κανένα είδος φυλετικής διάκρισης και διαχωρισμού των ανθρώπων σε καθαρούς και ακάθαρτους.

Δεν υπάρχουν καθαρές φυλές,

υπάρχουν μόνο βρώμικα μυαλά.

Παγκόσμια ημέρα θεάτρου απο τη θεατρική ομάδα Τήνου "Θεατροποιείο"

Η Θεατρική ομάδα Τήνου "Θεατροποιείο" υποδέχεται και γιορτάζει μαζί με την Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου,την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου.
Τέσσερις  Θεατρικές Ομάδες από διαφορετικές μεριές του Αιγαίου συμπράττουν και για πρώτη φορά στο νησί μας ,παρουσιάζουν τη σάτιρα "Μες τα μαύρα μεσάνυχτα".
Η παράσταση θα ανέβει την Πέμπτη 28 Μαρτίου στις 20.30 μ.μ. στο πνευματικό κέντρο του ΠΙΙΕΤ.

Για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου το φετινό μήνυμα που υπογράφει ο Ιταλός κωμικός, συγγραφέας, θεατρικός σκηνοθέτης και συνθέτης Ντάριο Φο δεν θα μπορούσε παρά να αναφέρεται στην κρίση και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ηθοποιοί. 

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε χρόνο μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε όλον τον κόσμο. 

Φέτος το μήνυμα έγραψε ο Ντάριο Φο ο οποίος έχει τιμηθεί και με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. 

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων στο παρελθόν οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λόρενς Ολίβιε, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Τζον Μάλκοβιτς κ.α. 

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου: 

"Πριν πολλά χρόνια, η εξουσία επίλυσε το πρόβλημα της ανοχής της απέναντι στους ηθοποιούς της Commedia dell' Arte διώχνοντας τους από την χώρα. 

Σήμερα, ηθοποιοί και θίασοι έχουν πρόβλημα ανεύρεσης δημόσιων σκηνών, θεάτρων και θεατών, εξαιτίας της κρίσης. 

Επομένως, οι κυβερνώντες, δεν έχουν πρόβλημα να ελέγχουν αυτούς που εκφράζονται μέσω της ειρωνείας και του σαρκασμού, μιας και δεν υπάρχει κανένας χώρος για τους ηθοποιούς, αλλά ούτε και κοινό στο οποίο να μπορούν να απευθυνθούν. 

Τουναντίον, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, στην Ιταλία, οι κυβερνώντες έπρεπε να προσπαθήσουν αρκετά για να φέρουν τους κωμικούς σε δύσκολή θέση μιας και τους απολάμβανε μεγάλη μερίδα του κοινού. 

Είναι γνωστό ότι η μεγάλη έξοδος των ηθοποιών της Κομέντια Ντελ Άρτε πραγματοποιήθηκε στον αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης, με τη θεσμοθέτηση της κατάργησης όλων των θεατρικών χώρων, ιδιαιτέρως στην Ρώμη, όπου κατηγορήθηκαν ότι πρόσβαλλαν την Άγια Πόλη. Το 1967, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ', κάτω από την συνεχόμενη πίεση της συντηρητικής πλευράς της αστικής τάξης και του κλήρου, διέταξε την κατεδάφιση του Θεάτρου Tordonina, το οποίο σύμφωνα με τους ηθικολόγους, είχε παρουσιάσει τον μεγαλύτερο αριθμό άσεμνων σκηνών. 

Την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, ο Καρδινάλιος Κάρλο Μπορομέο, ο οποίος δρούσε στον βορρά της Ιταλίας, είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην λύτρωση 'των παιδιών του Μιλάνου', θέτοντας για την τέχνη έναν σαφή διαχωρισμό, ως την υψηλότερη μορφή πνευματικής εκπαίδευσης, και το θέατρο ως την έκφραση της αισχρολογίας και της ματαιοδοξίας. 

Σε ένα γράμμα που απεύθυνε στους συνεργάτες του, το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, εξέφρασε τις πεποιθήσεις του περίπου ως εξής: 'Ανησυχώ για την εξάλειψη του κακού σπόρου, έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάψουμε τα κείμενα που περιέχουν μιαρούς λόγους, για να τους εξαλείψουμε από την μνήμη των αντρών, και την ίδια στιγμή να διώξουμε αυτούς που κυκλοφορούν αυτά τα κείμενα σε έντυπη μορφή. Προφανώς όμως ενώ κοιμόμασταν, ο διάβολος δούλευε με ανανεωμένο ζήλο. Αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μπορεί να είναι πιο διεισδυτικό για την ψυχή απ' αυτό που μπορούν να διαβάσουν σε τέτοια βιβλία! Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι για το μυαλό των νεαρών αντρών και κοριτσιών ο προφορικός λόγος και οι απρεπείς κινήσεις, παρά μία άψυχη λέξη τυπωμένη σε βιβλία. Γι' αυτό είναι επείγον να απαλλάξουμε τις πόλεις μας από αυτούς που κάνουν θέατρο, όπως κάνουμε και με τις ανεπιθύμητες ψυχές'. 

Επομένως η μοναδική λύση για την κρίση είναι να ελπίζουμε ότι το μεγάλο κυνήγι μαγισσών οργανώνεται εναντίον μας και ιδιαίτερα ενάντια στους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να διδαχθούν την τέχνη του θεάτρου: μια νέα διασπορά κωμικών, δημιουργών του θεάτρου, οι οποίοι μέσα από αυτό τον περιορισμό θα δημιουργήσουν αφάνταστα οφέλη για μια νέα εκπροσώπηση". 

Ντάριο Φο

Ελεύθεροι Κατακτημένοι

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

 

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

 

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

 

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

 

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

 

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

 

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

 

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

 

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

 

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

 

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

 

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα!

 

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

 

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...

 

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

 

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

 

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

 

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

 

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

 

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το διαβάσαμε στο left.gr

Τι αντιπροσωπεύει στ’ αλήθεια το «όχι» της Κυπριακής Βουλής;

Πηγή: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Είναι πολύ όμορφο και ρομαντικό να ονειρεύεται κανείς ότι στην εσχατιά του ελληνισμού, κάποιοι πατριώτες πολιτικοί είπαν «όχι» στον πρόσωπο του νέου κατακτητή. Ωραίο θα ήταν, μόνο αν ήταν αληθινό. Και δεν είναι. Το «όχι» της Κυπριακής Βουλής αφορά μόνο στο «κούρεμα» των καταθέσεων και όχι την υποταγή της Κύπρου στην αποικιοκρατική κηδεμονία της τρόικας και των Ευρωπαίων (βλέπε κυρίως Γερμανών). Πρόκειται για ένα «όχι» εντελώς προσχηματικό μιας και δεν πρόκειται να σώσει ούτε καν τις καταθέσεις. Κυρίως τις λαϊκές αποταμιεύσεις των νοικοκυρών της Κύπρου.

Καταρχάς για να το ξεκαθαρίσουμε, το όλο παιχνίδι που παίζεται είναι στημένο και από τις δυο πλευρές. Τόσο από την σκοπιά της Ευρωζώνης, όσο και από τη σκοπιά των Κυπρίων κυβερνητών. Το πρόβλημα της Κύπρου προέκυψε όχι λόγω μεγάλης κρίσης στην οικονομία της Κύπρου. Η οικονομία της Κύπρου δεν είναι από τις χειρότερες περιπτώσεις, ούτε ήταν στο χείλος της χρεωκοπίας. Το πρόβλημα της Κύπρου προέκυψε από τις τράπεζές της. Πρωτίστως από την Τράπεζα της Κύπρου και την Λαϊκή, πρώην Μαρφίν. Πώς γίνεται να καταρρεύσουν δυο τραπεζικοί κολοσσοί όταν οι καταθέσεις, η καταθετική βάση που δηλώνουν είναι σχεδόν 2 φορές του ΑΕΠ της Κύπρου;

Χριστιανισμός ή Ναζισμός;

...ερωτηματικά...

Ερωτηματικά και μάλιστα πολύ μεγάλα γεννά η ανακοίνωση, στις 20 -03, του δήμου στο δεύτερο σκέλος της. Λέει λοιπόν η ανακοίνωση:  

«Σε ένα δεύτερο επίπεδο, με ενέργειες ψύχραιμες, μεθοδικές αλλά και επιβεβλημένες από την ιδιότητά μας, θα ζητηθεί η έρευνα αρμοδίως των συνθηκών του συμβάντος, που με βάση την εμπειρία, τις τεχνικές γνώσεις των αρμοδίων και τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες, στο χρόνο της εκδήλωσής του, γεννά τουλάχιστον ερωτηματικά».

Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο δήμος, υπαινίσσεται δολιοφθορά. Υποψιάζεται κάτι; Υπάρχουν ενδείξεις; Υπάρχουν στοιχεία που να συνηγορούν στα «ερωτηματικά». Μήπως θα πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας για τόσο σοβαρό θέμα;  Όταν μιλάμε για το νερό δεν παίζουμε.  Όταν τα «ερωτηματικά» εκστομίζονται από τον δήμο θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις. Περιμένουμε το πόρισμα της έρευνας, όποιο και αν είναι. 

21 Μάρτη 2013 - Μέρα αντιρατσιστικής δράσης

Η επιστροφή του Σεραφείμ Φυντανίδη: Διευθυντής στις «6 Μέρες» του Αντώνη Δελλατόλα

Από το:zoomnews.gr

Ο Σεραφείμ Φυντανίδης, ο διευθυντής που έγραψε ιστορία στην Ελευθεροτυπία επί πολλά χρόνια, επιστρέφει μετά από μακρά απουσία στην έντυπη δημοσιογραφία.

Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας «6 Μέρες» του Αντώνη Δελλατόλα η οποία πλέον κυκλοφορεί σε εβδομαδιαία βάση, κάθε Σάββατο.

Η επιστροφή του Φυντανίδη είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο στον κόσμο των ΜΜΕ.

Στο κυπριακό κράτος η περιουσία της εκκλησίας; (βίντεο)

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ έκανε τη σχετική πρόταση στον Νίκο Αναστασιάδη. 

Στη διάθεση του κράτους έθεσε την περιουσία της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’. Εξερχόμενος του προεδρικού Μεγάρου ο Μακαριότατος δήλωσε ότι εισηγήθηκε τρόπους εξόδου από την κρίση και συγκεκριμένα εισηγήθηκε να προβεί η κυβέρνηση στην έκδοση ομολόγου. Ο λαός και η Εκκλησία, είπε, θα στηρίξουν αυτή την προσπάθεια.

Διαβεβαίωσε, σύμφωνα με το Sigmalive, ότι όλη η εκκλησιαστική περιουσία είναι στη διάθεση του τόπου, προκειμένου να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και να σωθεί ο τόπος και να σταθούμε στα δικά μας πόδια, χωρίς τη στήριξη των ξένων. «Είναι θαυμάσιος ο λαός μας. Αγαπά την πατρίδα του. Η εκκλησία, τα μοναστήρια, οι ενορίες, οι πιστοί, θα αγοράσουν όλοι ομόλογα. Όλη η περιουσία της εκκλησίας είναι στη διάθεση του κράτους», είπε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας δήλωσε ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης του ανέφερε ότι ειδική Επιτροπή θα επεξεργαστεί την πρόταση.

Πηγή:thepaper.gr

Σχόλιο Ξάνεμου: Υπάρχουν παπάδες και Παπάδες. Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου σίγουρα με την κίνησή  του αυτή έδειξε τη σωστή διάσταση πολιτικής και εκκλησίας.

Καλημέρα σας κύριε Ιερώνημε...

Το νέο κόλπο της νεοφιλελεύθερης τραπεζοχρεοκρατίας

Του system failure στο: left

Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα εδώ και καιρό. Ολοένα και περισσότερες πληροφορίες έβγαιναν στην επιφάνεια που ήθελαν την Κυπριακή οικονομία να βρίσκεται σε κακή κατάσταση και την ανάγκη υιοθέτησης ενός μνημονίου από την Κύπρο, ανάλογο με αυτού των χωρών της ευρωζωνικής περιφέρειας.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα Ευρωπαϊκά όργανα δεν επέλεξαν βέβαια τον ίδιο τρόπο. Χτύπησαν την Κύπρο εκεί που πονάει, προκειμένου να επιβάλουν τις επιθυμητές και συμφέρουσες πολιτικές, σε μια επέκταση του νεοφιλελεύθερου πειράματος που επαναλαμβάνεται ανανεωμένο στις χώρες της ευρωζώνης. Ο Κυπριακός φορολογικός παράδεισος θα μετατραπεί σύντομα σε άλλο ένα ελεγχόμενο κράτος μέσω του χρέους από την Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία, καθώς οι πρώτες απαραίτητες κινήσεις από την ΕΚΤ και τον Μάριο Ντράγκι έχουν ήδη γίνει:(http://failedevolution.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8431.html).

Που στοχεύει, κυρίως, η πρόσφατη απόφαση-σκάνδαλο του Γιούρογκρουπ για το κούρεμα των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες;

Πρώτον, στην εξάλειψη του Κυπριακού τραπεζικού-φορολογικού παραδείσου, που μέσα στην ευρωζώνη, είναι ο μοναδικός εκτός της Γερμανικής σφαίρας επιρροής (και άρα του Γερμανικού κυρίως μεγάλου κεφαλαίου). Έτσι οι τραπεζικοί-φορολογικοί παράδεισοι εντός της ευρωζώνης (Ελβετία, Λουξεμβούργο, Λιχτενστάϊν), περιορίζονται στα όρια επιρροής του σκληρού πυρήνα της.

Δεύτερον, δεδομένου ότι αναμένεται μετά την απόφαση ένα κύμα φυγής Ρωσικών κυρίως κεφαλαίων, η απόφαση στοχεύει επίσης και στην απεμπλοκή της Κύπρου από τα Ρωσικά κεφάλαια που θα την αναγκάσουν να στραφεί ευκολότερα και γρηγορότερα στην αποκλειστική πλέον πηγή χρηματοδότησης, την ΕΚΤ, με τα ανάλογα βεβαίως ανταλλάγματα. Ως εκ τούτου, η δήλωση Αναστασιάδη στο διάγγελμά του ότι “η λύση είναι η λιγότερο επώδυνη διότι πάνω απ'όλα αφήνει την διαχείριση της οικονομίας στα χέρια μας”, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως παραπλανητική.

Τρίτον, στην προσπάθεια να πληγούν οι Ρωσο-Κυπριακές σχέσεις, καθώς θα πλήξουν και τα Ρωσικά συμφέροντα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων στην περιοχή. H Μόσχα έχει ήδη αντιδράσει έντονα με αφορμή τις Ρωσικές καταθέσεις στις Κυπριακές τράπεζες που πλήττονται από το κούρεμα. Στα ανταλλάγματα που θα πρέπει να δώσει η Κύπρος θα είναι βέβαια και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από εταιρίες Ευρωπαϊκών και Αγγλοσαξωνικών συμφερόντων. Ταυτόχρονα, η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά - ο οποίος είναι επίσης δέσμιος του χρέους προς τους Ευρωπαίους δανειστές αλλά και προς το Αμερικανικών συμφερόντων ΔΝΤ – περί Ευρωπαϊκής ΑΟΖ, δείχνει τον δρόμο προς την ενοποίηση της Ελληνικής και Κυπριακής ΑΟΖ και ανοίγει διάπλατα το πεδίο εκμετάλλευσης πιθανών κοιτασμάτων στην νοτιοανατολική Μεσόγειο από τις ίδιες εταιρίες.

Όμως, πέρα απ'όλα αυτά, εκείνο που καταρρέει παταγωδώς, είναι η υποτιθέμενη εγγύηση των καταθέσεων μέσα στην ευρωζώνη, η οποία υποτίθεται ότι θα εξασφαλίζονταν οριστικά με βάση τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής τον Οκτώβριο του 2012. Αυτό τουλάχιστον είχε δηλώσει ο Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξη τύπου, υποστηρίζοντας ότι μπήκε για πρώτη φορά στην παράγραφο 9 του τελικού κειμένου συμπερασμάτων η πρόταση Μόντι για εγγύηση των καταθέσεων (http://failedevolution.blogspot.gr/2012/10/blog-post_22.html). Πέντε μόλις μήνες μετά, αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση των καταθέσεων, ότι στην ουσία δεν ισχύει τίποτα από αυτά που υποτίθεται ότι αποφασίζουν τα πολιτικά όργανα της ΕΕ και ότι οι αποφάσεις βρίσκονται αποκλειστικά στα χέρια της ΕΚΤ και των μηχανισμών χρηματοπιστωτικού ελέγχου.

Το μόνο τελικά που κάνει η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία, είναι να απορρυθμίζει συνεχώς το σύστημα προς όφελος των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι μόνο η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτους. Το κούρεμα των καταθέσεων, θα επιτρέψει στους μεγαλομέτοχους των Κυπριακών τραπεζών να ελαττώσουν νόμιμα τα απαιτούμενα κεφάλαια σε ρευστό μέσω του κανόνα του ελάχιστου κλασματικού αποθεματικού, ενώ ένα μεγάλο μέρος του πακέτου βοήθειας θα επιστρέψει στις τράπεζες προς χάριν της “σταθεροποίησης” του τραπεζικού συστήματος. Τα χρήματα όμως θα κάνουν απλώς μια βόλτα από την Κύπρο και θα επιστρέψουν ως κεφάλαια των μεγαλομετόχων πίσω στην ΕΚΤ, αφού προηγουμένως θα έχουν ληστέψει τους καταθέτες.

Πηγή: failedevolution.blogspot.gr

Kαθαρή Δευτέρα- Βρώμικες Συνειδήσεις

ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ* στην «Ελευθεροτυπία» μέσο iskra 

Η ΟΝΕ είναι από τις πλέον φιλόδοξες νομισματικές ενώσεις στην ιστορία, αλλά σταδιακά αποδεικνύεται από τις πλέον αποτυχημένες. Οι χώρες-μέλη της έχουν ακολουθήσει διαφορετικές πορείες δημιουργώντας τεράστιες οικονομικές εντάσεις μεταξύ τους. Η συνταγή που εφαρμόστηκε από το 2010 και μετά για να αντιμετωπιστούν αυτές οι εντάσεις έχει κάνει την ΟΝΕ ακόμη ασταθέστερη.

Η ΟΝΕ όμως αποδεικνύεται και από τις πλέον ανεύθυνες νομισματικές ενώσεις. Οι ιθύνοντες της ΕΕγνώριζαν ότι οι νομισματικές ενώσεις ιστορικά έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής. Για το λόγο αυτό φρόντισαν να κάνουν τη ρήξη με την ΟΝΕ εξαιρετικά δύσκολη, μεγιστοποιώντας το κόστος. Δεν φρόντισαν όμως να πάρουν μέτρα που θα απέτρεπαν τη συσσώρευση των εντάσεων. Κατά συνέπεια το πιθανότερο αποτέλεσμα θα είναι να μην αποτραπεί η ρήξη, έστω κι αν το κόστος είναι πολύ μεγάλο.

Όταν ξέσπασε η κρίση το 2010 η Γερμανία θα μπορούσε να πάρει φιλόδοξα και ριζοσπαστικά μέτρα που θα αντέστρεφαν την αποκλίνουσα πορεία των χωρών-μελών σε βάθος χρόνου. Ένα Σχέδιο Μάρσαλ θα βελτίωνε την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της περιφέρειας. Η συναινετική αντιμετώπιση του χρέους θα απάλυνε την πίεση στις χώρες με δυσκολίες. Αυξήσεις μισθών και στροφή προς την εγχώρια ζήτηση στην ίδια τη Γερμανία θα δημιουργούσαν μεγαλύτερη ισορροπία εντός της ΟΝΕ.

Αντί γι’ αυτό, επέβαλε πολιτική συντριβής των μισθών, σκληρής λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης των αγορών. Πίστευε ότι έτσι θα προστάτευε καλύτερα τα συμφέροντα των τραπεζών και του μεγάλου εξαγωγικού κεφαλαίου της. Κατέδειξε με το τρόπο αυτό τη βασική αιτία της αστάθειας της ΟΝΕ: η εγχώρια γερμανική οικονομία παραμένει αδύναμη και η ανάπτυξη προέρχεται κατεξοχήν από τις εξαγωγές. Η ΟΝΕ εξυπηρετεί την γερμανική εξαγωγική πολιτική γιατί μετατρέπει μεγάλο μέρος της Ευρώπης σε εγχώρια αγορά.

Δυστυχώς για την ίδια, η πολιτική της Γερμανίας όχι μόνο δεν προστατεύει την ΟΝΕ μεσοπρόθεσμα, αλλά την υποσκάπτει. Παρά τη φαινομενική ηρεμία των χρηματοπιστωτικών αγορών, το ευρώ είναι αυτή τη στιγμή εξαιρετικά εύθραυστο. Η συντριβή των μισθών και η λιτότητα δημιουργούν εκρηκτικές κοινωνικές εντάσεις που ήδη άρχισαν να εμφανίζονται εκτός από τις χώρες της περιφέρειας και σε χώρες του κέντρου, όπως η Γαλλία. Τα τραπεζικά συστήματα των χωρών-μελώνεπανεθνικοποιούνται με ταχείς ρυθμούς διαβρώνοντας το κοινό νόμισμα, ενώ οι τράπεζες παραμένουν εξαιρετικά ασταθείς και ευάλωτες. Πάνω απ΄ όλα, έχει χαθεί η νομιμοποίηση της ΟΝΕ στα μάτια των ευρωπαϊκών λαών και μόνο οι καλοταϊσμένοι κύκλοι των Βρυξελλών δεν το καταλαβαίνουν.

Η επιλογή της Γερμανίας το 2010 ήταν να σκληρύνει την ΟΝΕ ακόμη περισσότερο. Η λύση για το πρόβλημα της απόκλισης ανάμεσα στις χώρες-μέλη ήταν να μπουν οι άλλες χώρες σε κοινή πορεία φτώχειας, ενώ η Γερμανία θα διατηρούσε την κυριαρχική της θέση. Στην ουσία απαιτεί από τις κοινωνίες των χωρών-μελών να ζήσουν σε κατάσταση μόνιμης ανεργίας, στενότητας και ανασφάλειας, ώστε να διατηρηθεί το κοινό νόμισμα. Το αποτέλεσμα είναι να απειλείται η Ευρώπη με ολική ανάφλεξη.

Και η Ελλάδα; Η πολιτική και κοινωνική ελίτ της χώρας μας είχε την επιλογή της συντεταγμένης εξόδου με άρνηση πληρωμών στο χρέος το 2010-11. Διάλεξε όμως την παραμονή, έστω και με γιγαντιαίο κόστος. Τώρα παρακολουθεί δειλή και τρομαγμένη τα τεκταινόμενα ελπίζοντας ότι θα πρυτανεύσει η ‘λογική’, δηλαδή ότι κάποιος θα της ρίξει ένα σωσίβιο.

Δεν υπήρχαν ποτέ σωσίβια μέσα στην ΟΝΕ. Αν η Γερμανία καταφέρει να διατηρήσει τη νομισματική ένωση για ένα διάστημα και η Ελλάδα παραμείνει μέλος της, η χώρα θα συνεχίσει να παρακμάζει.Αν η ένωση σπάσει, θα προκύψει τόσο μεγάλη αναταραχή που κανείς δεν θα δίνει σημασία στην Ελλάδα. Οι επιλογές έχουν γίνει πλέον πάρα πολύ δύσκολες.

*Δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» το Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Ο νέος ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας Φραγκίσκος Α'

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΕΒΑΝΤΗ*  στην Αυγή 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/03/2013

Από χθες το βράδυ χιλιάδες ανταποκρίσεις και πληροφορίες...

- Ο νέος Πάπας δεν είναι Ευρωπαίος. Επίσης ανήκει στο ιερομοναχικό τάγμα των Ιησουιτών.

- Είναι ηλικιωμένος, αλλά 10 χρόνια νεότερος του προηγούμενου

- Είναι “συντηρητικός” (πραγματικά δεν έχω ακούσει ποτέ καρδινάλιο υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων, των ελεύθερων σχέσεων, των αμβλώσεων...)

- Ειναι απλός και καταδεκτικός και με διοικητικές ικανότητες...

Αυτό το τελευταίο είναι το σημαντικότερο!

Προσωπικά θεωρώ ότι οι καθολικοί πιστοί αλλά και οι “απέναντι” δεν περιμένουν από τον νέο Πάπα να τους βρει λύσεις στα προβλήματά τους. Θέλουν όμως να καταλαβαίνει τους απλούς ανθρώπους, να πείθει ότι ήρθε να υπηρετήσει και όχι να υπηρετηθεί και να πιέσει, με το παράδειγμα και τα λόγια του, τους ισχυρούς της Γης για έναν δικαιότερο κόσμο. Επίσης να αποδείξει ότι ελέγχει, αποτελεσματικά, όλα τα “κακώς κείμενα” εντός της ίδιας της Εκκλησίας του.

Ένας Αργεντινός Πάπας εκπροσωπεί την πραγματική πλειοψηφία των πιστών του, που ζουν εκτός Ευρώπης.

Ένας Ιησουίτης Πάπας προφανώς είναι ανοικτός στην επιστήμη, στην κουλτούρα στις καλές σχέσεις με ετερόδοξους, ετερόθρησκους και άθεους και στη συνεργασία με το λαϊκό στοιχείο, όπως παραδοσιακά πρεσβεύει το Τάγμα.

Η επιλογή του ονόματος, είτε παραπέμπει στον ταπεινό Άγιο Φραγκίσκο της Ασσίζης είτε στον Άγιο Φραγκίσκο Ξαβέριο (ιησουίτη, που χθες ήταν η επέτειος της αγιοποίησής του  έχει τη συμβολική σημασία του...

Θα έχει το σθένος και την ικανότητα να διορθώσει προβλήματα διοίκησης και νοοτροπίας “εντός των τειχών του Βατικανού”;

Θα καταφέρει να δώσει αξιοπιστία στην Εκκλησία του και να την εμπνεύσει να προσαρμοστεί στα σημερινά ιστορικά δεδομένα;

Αυτά είναι τα επείγοντα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει.

* Ο Τηνιακός δικηγόρος Δημήτρης Λεβαντής είναι μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη” της Καθολικής Εκκλησίας

Το φακέλωμα των παιδιών.

Γυρίζουμε 60 χρόνια πίσω. Σε μια πόλη της Μακεδονίας, που έζησε όσο λίγες περιοχές τη λαίλαπα και τη φρίκη του εμφυλίου πολέμου, στη Νάουσα, κάλεσαν στο Τμήμα Ασφαλείας έναν 10χρονο μαθητή. Ο μικρός προσήλθε και παρουσιάστηκε συνοδευόμενος από τη μητέρα του. Ο αξιωματικός της Χωροφυλακής (τότε) τον περίμενε στο γραφείο του και το πρώτο που έκανε ήταν να ζητήσει από χωροφύλακα να του φέρει «τον φάκελο του μικρού (επίθετο)».

Τι τον ενδιέφερε και ρώτησε ο αξιωματικός της Ασφάλειας «πού βρήκες (όνομα του παιδιού) τα χρήματα και τα στέλνεις στον πατέρα σου;»; Πριν από λίγες μέρες είχε στείλει με επιταγή λίγα, προφανώς, χρήματα, ο μικρός στον πατέρα του, που ήταν εξόριστος στον Αϊ-Στράτη. Πού τα βρήκε; Ποιος του τα έδωσε; Πω, πω λαβράκι, που θα έβγαζε ο ασφαλίτης! Ποιοι κρύβονται πίσω από το παιδί και στέλνουν ένα μικρό ποσόν στον αμετανόητο κομμουνιστή εξόριστο;

Ο πατέρας ήταν για όγδοο χρόνο συνεχώς στην εξορία (Φολέγανδρος, Μακρόνησος, Αΐ-Στράτης) και η μητέρα είχε μόλις τον προηγούμενο χρόνο βγει από τις φυλακές, όπου την κράτησαν για επτά χρόνια. Δεν χρειάζεται να σημειωθεί ότι οι γονείς ήταν πολιτικοί κρατούμενοι, διωκόμενοι καθαρά και μόνο για τις ιδέες τους.

Τότε ήταν μόλις ο τέταρτος χρόνος από το τέλος του εμφυλίου πολέμου και το κράτος του ζόφου κυβερνούσε με όλο του το μεγαλείο, κι όχι μόνο στη Μακεδονία βέβαια, αλλά σ” όλη την επικράτεια. Πέρα από την κλήση του 10χρονου στο Τμήμα και την ανάκριση, ας σημειωθεί ότι ο μικρός «διέθετε» ήδη «φάκελο», ήταν δηλαδή φακελωμένος στην Ασφάλεια!

Σήμερα, δηλαδή 60 χρόνια μετά την ιστορία που αναφέρθηκε, έχουμε πάλι κλήσεις παιδιών, μαθητών, στο Αστυνομικό Τμήμα, έχουμε ανακρίσεις, έχουμε απειλές, έχουμε ξύλο, βία και βασανιστήρια. Κι έχουμε το νέο φακέλωμά τους, με το λεγόμενο DNA, το οποίο υποχρεώνεται να δώσει στους ασφαλίτες ο μαθητής με βία, καταναγκασμό, βασανιστήρια, υπό το κράτος του φόβου. Κι όλα αυτά στην Ιερισσό της Χαλκιδικής. Τώρα ψάχνουν 15χρονους… τρομοκράτες για την υπόθεση με τον χρυσό στις Σκουριές.

Τα ρεπορτάζ-ανταποκρίσεις από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη της Ντίνας Δασκαλοπούλου στην «Εφ.Συν.» την προηγούμενη εβδομάδα είναι συγκλονιστικά. Αξίζει να μείνουν στο αρχείο των πολιτών όχι μόνο της ξεσηκωμένης Χαλκιδικής αλλά όλης της χώρας. Κι ακόμα να γίνουν γνωστά και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην οικογένεια της οποίας ανήκει η Ελλάδα, για να μαθαίνει ο κόσμος, να μαθαίνουν οι πολίτες, οι λαοί πώς στήνεται το κράτος του φόβου, το κράτος του ζόφου, το κράτος της τρομοκρατίας όχι μόνο των ενήλικων πολιτών, αλλά κυρίως των παιδιών, των ανήλικων, των μαθητών, των νέων.

Σταχυολογούμε από τις ανταποκρίσεις:

- «Να πηγαίνεις στο σχολείο και να λείπει ο συμμαθητής σου από το διπλανό θρανίο [...] Δηλαδή την επόμενη φορά, θα πάρουν και παιδιά από τα νήπια;». Από μαθήτρια 15 ετών για συμμαθητή της που τον είδε να προσάγεται στον Πολύγυρο.

- Ο 18χρονος μαθητής Χ.Λ. (προσαχθείς στο Τμήμα): «»Αν δεν δώσεις [DNA] μπορούμε να ασκήσουμε βία [...]«. «Κράταγα το στόμα μου κλειστό, είχα σφίξει τα χείλη και με πίεζαν με την μπατονέτα επί 10 λεπτά. Τι να έκανα; Στο τέλος το άνοιξα. Μετά μου έδωσαν να υπογράψω ότι το πήραν με τη θέλησή μου. Ποιος είμαι, ρε παιδιά, και φέρθηκαν έτσι; Ο Ράμπο;».

- «Η Αστυνομία δέρνει τη μάνα σου και πάει στο Τμήμα τον πατέρα σου. Σε σταματάνε ασφαλίτες στον δρόμο και σε ρωτάνε πού το βρήκες το μπλουζάκι [ σ.σ. γράφει ''όχι στον χρυσό'']» λέει η Κ.Μ., 15χρονη μαθήτρια.

- Η κόρη μου μού είπε πως της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο. Την πίεζαν να δώσει ονόματα συμμαθητών της. Πού θα πάει αυτό; Αύριο θα φέρουν κι άλλα ανήλικα».

- Μετά την προσαγωγή στο Τμήμα της νηπιαγωγού Γ.Σ. τα νηπιάκια τη ρωτούσαν: «Κυρία, θα σε βάλουν φυλακή; Και ποια θα είναι η κυρία μας μετά;».

- Ο 19χρονος Λ.Μ. προσήχθη στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης. Στο τέλος, φοβήθηκε ότι θα φάει κι άλλο ξύλο από 10 (!) αστυνομικούς, υπέγραψε χαρτί ότι έδωσε DNA χωρίς βία…

Τα μεγάλα κανάλια, τα ραδιόφωνα, οι «μεγάλες» εφημερίδες δεν έδωσαν τίποτα…

Μετά απ” όλα αυτά ήρθαν τα χημικά και τα δακρυγόνα στην αυλή του σχολείου, τη γεμάτη από μαθητές.

Το θέμα δεν είναι τι αισθανόμαστε εμείς, αλλά τι υπέστησαν και τι υφίστανται τα παιδιά στην περιοχή αυτή, για να καμφθούν οι αντιδράσεις των κατοίκων, πώς αντεπεξέρχονται τα παιδιά, πόσο θα τραυματιστούν, πόσο θα τους σημαδέψουν, πώς τα παραπάνω θα επηρεάσουν την πορεία της ζωής τους. Και θα “ναι σημαδεμένα με το νέο φακέλωμα, το τεχνολογικά προχωρημένο, τη νέα μορφή του, το DNA. Στόχος, η τρομοκράτηση, ο φόβος στους νέους, πρωτίστως στα παιδιά, η κατασκευή υπόπτων. Με την εξελιγμένη μορφή του «κλήσις στο Τμήμα δι” υπόθεσίν σας». Τελικός στόχος, ο εξευτελισμός της προσωπικότητας των νέων. Διότι τα βασανιστήρια έχουν αρχίσει προ καιρού στα Τμήματα. Τα ΜΑΤ κι η βίαιη καταστολή με χημικά στις καθαρά ειρηνικές, ήρεμες, διαδηλώσεις, πρωταγωνιστούν. Την ίδια ώρα, η επίσημη πολιτεία αδυνατεί (ή δεν θέλει) να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή, απαλλάσσονται στελέχη της, γίνονται ανεκτοί προπηλακισμοί και κλίμα τρομοκράτησης σε δικαστικές αίθουσες.

Αν ο πρωθυπουργός εμφανίζεται εγκλωβισμένος από τα δεξιά του, πώς ανέχονται την τρομοκράτηση παιδιών και δεν αντιδρούν τα δύο άλλα κόμματα της τρικομματικής συγκυβέρνησης και κυρίως το αριστερό;

Άρθρο του Νίκου Κιάου για την «Εφημερίδα των Συντακτών»

Διάλεξη Μίσους Σαμαρά Για “Άκρα Αριστερά, Αναρχία, Ακροδεξιά”

Τη θεωρία των άκρων στην πιο μισαλλόδοξη εκδοχή της επανέφερε ο Αντώνης Σαμαράς κατά τον  χαιρετισμό του στη “Διεθνή Διάσκεψη Νέων ενάντια στη βία των άκρων”, μια εκδήλωση της γαλάζιας νεολαίας της ΟΝΝΕΔ.

Όπως είπε ο πρωθυπουργός, “η άκρα Αριστερά συναντά την αναρχία, με το λαϊκισμό να αποτελεί το συνδετικό τους κρίκο. Όμως, δυστυχώς ο λαϊκισμός, όταν συνδυάζεται με την απόγνωση και τη δημαγωγία, μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο επικίνδυνος. Το είδαμε στα επεισόδια βίας σε πολλές χώρες, αλλά και σε φαινόμενα μισαλλοδοξίας. Και η άκρα Δεξιά, επίσης, συστηματικά καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία και δηλητηριάζει τις κοινωνίες. Το χειρότερο είναι ότι και τα δύο άκρα τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Και διαλύουν τις κοινωνίες”.

Το τσουβάλιασμα των μαχαιροβγαλτών της ακροδεξιάς, των φιλοναζιστών (την ιντελλιγκέντσια των οποίων δεξιοί υπουργοί διορίζουν ως συμβούλους) με τους αριστερούς, στο όνομα του λαϊκισμού επιχειρεί ασφαλώς να εμφανίσει τη μνημονιακή τρομοκρατία της λιτότητας και της κατάλυσης των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων ως χρυσό μέσο όρο ή κέντρο που εγγυάται την ομαλότητα και την τάξη.

Γι’ αυτό όπως συνέχισε, “δε φοβόμαστε να αντιπαρατεθούμε με όσους επιλέγουν τη βία κόντρα στη λογική. Δεν φοβόμαστε και δεν διστάζουμε να αντιπαρατεθούμε με κηρύγματα μίσους. Και δεν φοβόμαστε, γιατί πολύ απλά, αν εμείς κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, οι ακραίοι δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης”.

Ολόκληρη η ομιλία εδώ.

Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του χαρακτήρισε την ομιλία “χυδαία προπαγανδιστική προσπάθεια να κρύψει την αντιδραστική θεωρία «νόμος και τάξη», τον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή σε βάρος του λαού, των εργαζόμενων, των αγροτών και αυτοαπασχολούμενων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους σε συνθήκες κρίσης”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι ”την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός επαναφέρει τη χυδαία θεωρία των δύο άκρων έτσι ώστε να καλύψει τις ακραίες επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής και να ενοχοποιήσει τους κοινωνικούς αγώνες, ο Γραμματέας του κόμματός του καταψηφίζει την πρόταση περί άρσης της ασυλίας του Η. Κασιδιάρη” και έκανε λόγο για “στρατηγική της έντασης και του εμφυλιοπολεμικού διχασμού” η οποία “δεν καταδεικνύει απλώς τη διολίσθηση της κυβέρνησης και της ΝΔ σε ακροδεξιές θέσεις, αλλά υπονομεύει ανοιχτά τη δημοκρατία και τα δικαιώματα”.

Πηγή:mao