Τήνος: Διαμαρτύρεσαι; Πρόστιμο 5.000 ευρώ και ένας μήνας φυλακή

Από το:https://www.naxospress.gr

Πρόστιμο 5.000 ευρώ και ένας μήνας φυλακή είναι η… προαποφασισμένη ποινή για κάθε… μελλοντική κινητοποίηση κατοίκων της Τήνου ενάντια στη βιομηχανία αιολικών εγκαταστάσεων στο νησί! Αυτή την πρωτοφανή απόφαση έλαβε το Πρωτοδικείο Σύρου καταδικάζοντας 71 κατοίκους για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις εναντίον της καταστροφής του τόπου τους. Το δικαστήριο δεν αρκέστηκε στην επιβολή προστίμου ύψους 4.860 ευρώ για κάθε κατηγορούμενο από την εταιρεία, αλλά καθόρισε εξοντωτική τιμωρία για κάθε μία ξεχωριστή διαμαρτυρία, ποινικοποιώντας κάθε κινητοποίηση!

«Η εκ των προτέρων επιβολή ποινής για μελλοντικές κινητοποιήσεις αποτελεί μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική τρομοκρατική απόφαση. Η κατρακύλα του συστήματος που φτάνει στην ομηρία αγωνιστών αποτελεί ένα ισχυρό καμπανάκι για την περιστολή ελευθεριών στην εποχή μας και τη σημασία του αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων», τονίζει σε σχετική της ανακοίνωση η Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και την Αλληλεγγύη (ΚΕΔΔΑ). 

Η ανακοίνωση αναφέρει: 

Αλληλεγγύη στους 71 κατοίκους της Τήνου που καταδικάστηκαν για τις προηγούμενες και μελλοντικές (!) κινητοποιήσεις

Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη απόφαση του πολυμελούς Πρωτοδικείου Σύρου ενάντια στους αγωνιστές κατοίκους της Τήνου που αντιτάσσονται στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στο νησί τους.
Μετά την περυσινή πρωτοφανή βία και καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων για να αντικρούσουν την καθολική αντίσταση των κατοίκων του νησιού, ακολούθησαν οι προσωπικές αγωγές για δεκάδες κατοίκους του νησιού από την κατασκευάστρια εταιρεία. Εκεί ούτε λίγο, ούτε πολύ απαιτούσε την υλική της αποζημίωση με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, την φυλάκιση τους για ένα έτος και για την κάθε μελλοντική τους δράση, επιπλέον πρόστιμα και φυλακίσεις.

Το Πρωτοδικείο Σύρου, πρόσφατα ευθυγραμμίστηκε με τις απαιτήσεις της εταιρείας και ήρθε να ποινικοποιήσει τους αγώνες των κατοίκων επιδικάζοντας ποινή 4.860 ευρώ για καθένα από τους 71 συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις αλλά και για κάθε μελλοντική τους δράση!

Η απόφαση προβλέπει πρόστιμο 5.000 ευρώ για κάθε μελλοντική συμμετοχή σε διαμαρτυρία και φυλάκιση ενός μηνός!

Η εκ των προτέρων επιβολή ποινής για μελλοντικές κινητοποιήσεις αποτελεί μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική τρομοκρατική απόφαση. Η κατρακύλα του συστήματος που φτάνει στην ομηρία αγωνιστών αποτελεί ένα ισχυρό καμπανάκι για την περιστολή ελευθεριών στην εποχή μας και τη σημασία του αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Η δίωξη των αγωνιστών της Τήνου στοχεύει πέρα από την οικονομική εξόντωση των συγκεκριμένων αγωνιστών και την επιχείρηση αδρανοποίησής τους, στην τρομοκρατία του πληθυσμού της Τήνου και του κινήματος ενάντια στην καταστροφική εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στο νησί τους.

Γίνεται ξεκάθαρο σε όλους ότι τα «πράσινα μονοπώλια», η Αστυνομία και ενίοτε η Δικαιοσύνη βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και απέναντι σε όσους θελήσουν να προστατέψουν το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής τους, όχι μόνο στην Τήνο αλλά παντού στην Ελλάδα.

Καταδικάζουμε οποιαδήποτε προσπάθεια ποινικοποίησης του αγώνα ενάντια στην λεηλασία της φύσης και την καταστροφή των βουνών μας από τα επενδυτικά σχέδια.

Στεκόμαστε στο πλευρό των αγωνιστών της Τήνου και απαιτούμε να παύσει κάθε δίωξη.

Υπερασπιζόμαστε τις ελευθερίες των ανθρώπων και το δικαίωμα στο να διαδηλώνουν, να αντιστέκονται και να διεκδικούν.

Παραλία Κουμελά: Μπετά να γίνουν!

 Τις φωτογραφίες, μας τις έστειλε αναγνώστης του Ξάνεμου, ζητώντας να τις δημοσιοποιήσουμε, εκφράζοντας κραυγή αγωνίας για το "συντελεσμένο έγκλημα"!

Είναι από την επίσκεψη που έκανε την περίοδο του Πάσχα, στο νησί, και συγκεκριμένα είναι από την  παραλία του  Κουμελά.

Όπως βλέπετε στις φωτογραφίας, έχουν κτίσει πάνω στο κύμα στην κυριολεξία.

Ίσως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να έχουν ρίξει  μπετό, ανενόχλητοι, άλλους δυο τρεις ορόφους. Ποιος ξέρει; Και ποιος τους ελέγχει;

Η πολεοδομία του δήμου Τήνου, τι λέει; Έχει λάβει γνώσει για την οικοδομή; Έχει ελέγξει τη νομιμότητά της;

Η αστυνομία ή το λιμενικό; (δε ξέρω ποιου αρμοδιότητα είναι) 

Το τοπικό του Πανόρμου και η αντιδήμαρχος Πανόρμου, έχουν λάβει γνώση; 

Ο εκλεγμένος σύμβουλος της παράταξης του δημάρχου που έχει σπίτι δίπλα, δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα; 

Θα επέμβει κάποια αρχή αυτεπάγγελτα, να ερευνήσει την "νομιμότητα" της κατασκευής" 

Ίδωμεν...

Ποιοι μισούν τη Μάγδα Φύσσα

 Mamie Bradley και Μάγδα Φύσσα. Δυο γυναίκες της διπλανής πόρτας που έγιναν θεριά για τη μνήμη του παιδιού τους και δεν λύγισαν μπροστά στους ρατσιστές και στους φασίστες.

Από την Έλενα Ακρίτα 07 Μαΐου 2022 στο www.news247.

Ένα ήσυχο βράδυ της 28ης Αυγούστου 1955, ο 14χρονος Emmett Till, ένα μαύρο αγόρι από το Σικάγο που επισκεπτόταν την οικογένειά του στην Αμερική του βαθέος Νότου, κατηγορήθηκε ότι φλέρταρε μια λευκή γυναίκα.

Τέσσερις μέρες αργότερα δολοφονήθηκε άγρια από λευκούς ρατσιστές.

Οι φονιάδες του, ο άντρας της γυναίκας και ο αδελφός τους, απήγαγαν τον μικρό από το σπίτι του θείου του, το πήγαν σε μια ερημική τοποθεσία κι αφού το γύμνωσαν, το έδεσαν, του έβγαλαν τα μάτια όσο ήταν ζωντανό, το έδειραν μέχρι θανάτου και το πέταξαν στον ποταμό Μισσισιπή.

Tρεις μέρες αργότερα που τον βρήκανε, το πτώμα του ήταν τόσο παραμορφωμένο από το ξύλο και τα βασανιστήρια που ο θείος του δεν μπόρεσε να το αναγνωρίσει. Οι αστυνομικές αρχές για να κουκουλώσουν το έγκλημα, προσπάθησαν να κάνουν βιαστικά την κηδεία με κλειστό το φέρετρο για να μην δει κανένας την αποτρόπαιη εικόνα του παιδιού.

Και εκεί μπαίνει η μητέρα του. 

Η Mamie Bradley απαίτησε να παραμείνει το φέρετρο ανοιχτό για να δουν όλοι το αληθινό πρόσωπο της μισαλλοδοξίας: ένα πρόσωπο που ξεσήκωσε ένα ωστικό κύμα οργής, θυμού αλλά και αντίδρασης σε πολλές πολιτείες του Νότου.

Η Mamie ήταν μια εργαζόμενη γυναίκα που με χίλιες στερήσεις μεγάλωσε το αγόρι της. Μέχρι το θάνατο του, δεν είχα ανακατευτεί ποτέ σε τίποτα. Κοίταζε τη δουλειά της, ήταν κοινωνική, της άρεσε το όμορφο ντύσιμο, είχε έναν καλό σύντροφο και μια θαυμάσια μητέρα που τη στήριξε πολύ στον μετέπειτα αγώνα της.

Μια μητέρα της διπλανής πόρτας, σαν να λέμε.

Αυτή η ήσυχη, θρήσκα γυναίκα μετατράπηκε σε θεριό ανήμερο όταν λευκοί εθνικιστές δολοφόνησαν τον γιο της μόνο και μόνο για το χρώμα του.

Κόντρα σε έναν φυλετικό σκοταδισμό όπου κατά παράδοσιν, αστυνομία και δικαστήρια προστάτευαν τον λευκό παραβάτη ό,τι κι αν είχε κάνει, η Mamie Bradley κίνησε γη και ουρανό για να τιμωρηθούν οι φονιάδες του παιδιού της.

Τα έβαλε με όλους, απειλήθηκε από όλους, φοβήθηκε, λύγισε, έπεσε, ξανασηκώθηκε και συνέχισε τον αγώνα της.

Κι όταν επιτέλους μπήκε μια τελεία στον Γολγοθά της, εκείνη δεν σταμάτησε. Εξακολούθησε να παλεύει για όλα τα αδικοχαμένα παιδιά που έπεσαν θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων.

Η Mamie Bradley έγινε μια δυναμική ακτιβίστρια που συνέβαλε αποφασιστικά στην αλλαγή της Ιστορίας των φυλετικών διακρίσεων και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Μέχρι τα βαθιά γεράματα, όργωνε την Αμερική δίνοντας διαλέξεις και κάνοντας ομιλίες με στόχο να παροτρύνει τις οικογένειες των θυμάτων να κάνουν καταγγελίες και να διεκδικούν τη τιμωρία των φονιάδων. Η ίδια δίπλα σε κάθε πατέρα, κάθε μάνα που έλιωνε στα δικαστήρια για να βρει δικαίωση για το αδικοχαμένο του παιδί.

Κι η ήσυχη αυτή γυναίκα έγινε ηρωίδα. Μια ηρωίδα που τόσο η πορεία της όσο και η λαμπρή υστεροφημία της διδάσκεται στα Αμερικανικά σχολεία για να την μαθαίνουν όλοι οι μαθητές όλων των γενεών. 

Η ιστορία της Mamie Bradley δεν διαφέρει καθόλου από την ιστορία της Μάγδας Φύσσα.

Δυο γυναίκες της διπλανής πόρτας που η άγρια μοίρα τους – αντί να τις συντρίψει – τις έσπρωξε βίαια σχεδόν να ορθώσουν το ανάστημα τους και μέσα από τον σπαραγμό και το λυγμό, να κάνουν την απόλυτη υπέρβαση; Να αγωνιστούν όχι μόνο για το δικό τους αλλά και για το δικό σου παιδί.

Μισήθηκαν κι οι δυο.

Απειλήθηκαν.

Προπηλακίστηκαν.

Κατηγορήθηκαν.

Τόσο η Αμερικανίδα όσο και η Ελληνίδα μάνα συκοφαντήθηκαν αγρίως.

Είπαν πως όλα αυτά δεν τα έκαναν για το παιδί τους, αλλά για προσωπική τους προβολή.

Είπανε πως επιζητούσαν τη δόξα και την καταξίωση.

Είπανε πως έβαλαν το δικό της συμφέρον πάνω από του νεκρού.

Είπαν ότι πρόθεση τους ήταν να κυνηγήσουν οφίτσια κι αξιώματα.

Είπανε. Και για τη Μέιμι. Και για τη Μάγδα.

Ειδικά για τη Μάγδα είπανε πολλά.

Και τα είπαν με φιδίσια γλώσσα – ποιοι; Αυτοί που ούτε τα παπούτσια της δεν ήταν άξιοι για γυαλίσουν.

Τα είπαν οι ρατσιστές.

Τα είπαν οι φασίστες.

Τα είπαν οι βολεμένοι, τα είπαν οι πουλημένοι.

Τα είπαν οι γλείφτες, οι κόλακες και οι οσφυοκάμπτες.

Τα είπανε οι χ@στηδες που τρέμουν την αλλαγή που στάνταρ έρχεται.

Τα είπαν τα σκουπίδια, τα είπαν τα τίποτα, τα είπαν τα πουθενά αυτού του κόσμου.

Τα είπαν αυτοί που σέρνονται στις σκιές, τα είπαν αυτοί που κολυμπούν στους υπονόμους.

Τα είπαν αυτοί που ζουν στο Έρεβος, το είπαν αυτοί που φθονούν το Φώς.

Τα είπαν αυτοί που ως διεύθυνση κατοικίας δηλώνουν το απορριμματοφόρο της γειτονιάς τους.

Το είπαν αυτοί που θα ξεχαστούν. Γι’ αυτές που θα γραφτούν στην Ιστορία.

Και βγάλανε τις μανάδες των νεκρών παιδιών να τις μετρήσουνε. Να μετρήσουν το ήθος τους, να βαθμολογήσουν το πένθος τους.

Οι μονοκύτταροι οργανισμοί δεν μπορούν να διανοηθούν πως καθένας εκδηλώνει διαφορετικά τον πόνο τους. Άλλος φοράει μαύρα, άλλος κόκκινα, άλλος κλείνεται στο σπίτι του, άλλος μεταγγίζει την απώλεια του στην δράση, άλλος σε ηττοπάθεια, άλλος βουβαίνεται, άλλος μιλάει, άλλος ουρλιάζει, άλλος σπαράζει, άλλος σιωπά, άλλος αγωνίζεται, άλλος λυγίζει, άλλος δεν χύνει δάκρυ, άλλος παίρνει τα βουνά, άλλος προσπαθεί να επιβιώσει κι άλλος τινάζει τα μυαλά του στον αέρα.

Το πένθος δεν έχει σαβουάρ βιβρ, το πένθος δεν έχει κανόνες, το πένθος είναι λυτό κι ελεύθερο και καθένας πορεύεται με τον δικό του τρόπο.

Η μάνα του Αξαρλιάν.

Η μάνα του Παύλου.

Η μάνα της Ελένης Τοπαλούδη.

Η μάνα του Ζακ.

Η μάνα της Γαρυφαλιάς, η μάνα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η μάνα της Μόνικας…

Η μάνα της Δώρας, η μάνα της Τζεβριέ, η μάνα της Καρολάιν.

Πονάνε.

Όλες πονάνε. Κι ο θρήνος για το σκοτωμένο παιδί, τους δεν θα γαληνέψει ποτέ μέσα τους. Ποτέ - μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή.  Ο κάθε γονιός θα διαχειριστεί τον πένθος του όπως εκείνος αισθάνεται κι όχι όπως θα του υποδείξουν τα λύμματα του ημι-δημόσιου βίου.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ανακυκλώσω τους εμετούς που γράφτηκαν για τη Μάγδα Φύσσα.

Ξέρω όμως γιατί γράφτηκαν.

Γράφτηκαν γιατί η γυναίκα αυτή, μέσα από την ανείπωτη φρίκη που βίωσε, βρήκε το σθένος κι όρθωσε έναν καθρέφτη μπροστά στα πρόσωπα των κατηγόρων της. Κι εκείνοι διαπίστωσαν πως δεν αντέχουν να αντικρύζουν το παραμορφωμένο τους είδωλο. 

Ο Παύλος και η Μάγδα Φύσσα θα γραφτούν στην Ιστορία.

Όταν πια οι διώκτες τους θα έχουν ξεχαστεί.

Ο "Πίθος των Δαναΐδων" του Τριποτάμου

 "Σύμφωνα με μία παράδοση, οι κόρες του Δαναού, οι Δαναΐδες, καταδικάστηκαν μετά τον θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες («τετρημένον πίθον») για να τιμωρηθούν δήθεν για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου".

Απο το wikipedia

Δεν ξέρουμε για ποια "τιμωρία" ο δήμος μεταφέρει νερό στη δεξαμενή, άλλωστε δεκάδες νύχτες τρέχουν τα νερά στο δρόμο, την ίδια στιγμή που μεταφέρουν νερό με υδροφόρες.

Ίσως αποτελεί και αυτό, "Πρόκληση και δράση" , στην συμμετοχή του δήμου στο "πρόγραμμα  HYDROUSA για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας που μαστίζει τα νησιά των Κυκλάδων" και την Τήνο

"Αξίζουμε Περισσότερα"