Ετούτοι οι άνθρωποι αντιστάθηκαν

 

Αυτή η λέξη η τόση δα, στα λιγοστά της γράμματα κρύβει την δύναμη ενός ολόκληρου λαού. Γεννά την εξέγερση, την ανυπακοή και την ελευθερία. Κι όμως, έχει λοιδορηθεί μέχρι αηδίας από τους εθελόδουλους οσφυοκάμπτες. Γιορτάζεται με σηκωμένες γροθιές, που δεν χαιρετάνε πια τον ουρανό, παρά τιμούν εξέδρες, ασφυκτικά γεμάτες με γραβάτες και γυαλιστερά κοσμήματα.

Αυτή η λέξη, χαρακτηρίζεται ως γραφική από όσους δεν έχουν πια το σθένος να την πούνε. Βγαίνουν και διαλαλούν πως δεν μπορεί κανείς να την λέει συνέχεια, γιατί εκείνοι δεν μπορούν πια ούτε να την αρθρώσουν. Μόνο, καμιά φορά, όταν βρεθούν μπροστά σε ανθρώπους μικρούς κι αδύναμους, τότε την φουσκώνουν και την φωνάζουν, για να ακούσει ολόκληρη η κοινωνία, πως επιτέλους ύψωσαν ανάστημα.

Αυτή την λέξη, όσοι αντέχουμε ακόμη, πρέπει να την υψώσουμε τοίχος θεόρατο μπρος στην καταστροφή. Μπρος στην εκπόρνευση των παιδιών μας, μπρος στο ξεπούλημα της γης μας, μπρος στην μετατροπή ετούτου εδώ του τόπου ολόκληρου, σε rooms και σε hotels.

Σε όσους πουλούν τις παραλίες μας, σε όσους γκρεμίζουν τα μνημεία μας, σε όσους βρωμίζουν τα νερά μας και ρημάζουν τα χωράφια μας. Σε όσους χλευάζουνε εμάς που αναζητούμε άλλες λύσεις. Σε όσους μας λένε πως θα φέρουν χρήματα απ’ τας Ευρώπας για να ξαναφτιαχτεί ότι χαλάσανε. Σε όσους μιλούν για περιβάλλον και για φύση μα σχεδιάζουν business οικολογικές.

Αυτή την λέξη, όσοι αντέχουμε, πρέπει να την φωνάξουμε οι ίδιοι, πριν να είναι αργά.

Για να γυρίσουν μια μέρα οι επόμενοι και να πουν ΝΑΙ, ετούτοι εδώ οι άνθρωποι αντιστάθηκαν.

Δημοτικές εκλογές 23: οι πρώτες υποψηφιότητες

 

  Χρονιά αυτοδιοικητικών εκλογών το 2023, οι εκλογές θα γίνουν σε ένα χρόνο στις 8 Οκτώβρη, και έχουν αρχίσει να φαίνονται προθέσεις και επιθυμίες .

Ενώ για την περιφέρεια και το επαρχείο δεν ακούγεται τίποτα, ή τίποτα καινούργιο, για τον δήμο Τήνου, έχουν αρχίσει οι συζητήσεις και οι επαφές.

Θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τις πληροφορίες που έχουμε, την δεδομένη στιγμή, είτε ως δεδομένα, είτε ως φήμες και να ανοίξουμε το φάκελο των δημοτικών εκλογών.

Τα δεδομένα που έχουμε είναι:

Ο νυν δήμαρχος, Γιάννης Σιώτος, από δήλωση συνεργάτη του δημοτικού συμβούλου, θα διεκδικήσει για μια ακόμα φορά τον δήμο, έχοντας την εύνοια, αλλά όχι την επίσημη στήριξη (όπως και την προηγούμενη φορά) της κυβέρνησης της ΝΔ, προτάσσοντας τις πολιτικές του επιτυχίες και τα έργα του.

Από τις υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, η δημοτική κίνηση της «κοινού Τηνίων», ανακοινώσε, την 8^η Οκτώβρη, ότι για τρίτη φορά θα είναι παρούσα, στις εκλογές, έχοντας πλέον εφόδιο την πείρα από την συμμετοχή στα δυο προηγούμενα συμβούλια,

Πληροφορίες φέρουν, την παράταξη του Κροντηρά, διασπασμένη, με ένα μέρος και τον ίδιο, να σκέπτονται την εκ νέου κάθοδο με επικεφαλής τον ίδιο, τον Παναγιώτη Κροντηρά, ενώ ένα άλλο μέρος, να συντάσσεται με την πολιτικό μηχανικό και υποψήφια με τον συνδυασμό του Κροντηρά στις τελευταίες εκλογές, Αναστασία Ψάλτη, που με όχημα την ΚΟΙΝΣΕΠ «το Μπαντίκι», θα προσπαθήσει, σύμφωνα με ιδιωτικές της δηλώσεις, να φτιάξει συνδυασμό.

Από την Λαϊκή συσπείρωση και την επικεφαλής της στην Τήνο, δημ, συμβ. Άννα Μαραβέλια, δεν έχουμε καμιά πληροφορία.

 «Σιγή ιχθύος» από την πλευρά της νυν έπαρχου, Νατάσσας Δεληγιάννη, και της ομάδας της, όσο αφορά τον δήμο Τήνου. Η πληροφορία που έφτασε στ αυτιά μας, για «τράμπα» μεταξύ δημάρχου και επάρχου, δεν θεωρούμε ότι συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες, συνυπολογίζοντας τις όχι και τόσο καλές τους, σχέσεις.   

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε μόνο την γενική πρόθεση του κόμματος για συνδυασμούς σε όλους τους δήμους, αλλά τίποτα προ το παρόν για τον δικό μας δήμο.

Πηγαίνοντας προς τις εκλογές το Ξ. θα μεταφέρει τις οποιεσδήποτε νέες πληροφορίες θα κυκλοφορούν.  

Δημοκρατία του «Ίνσταγκραμ»

Το 2019 το κυβερνόν κόμμα πέτυχε κάτι που έχει συμβεί ελάχιστες φορές στην μεταπολίτευση. Με την βοήθεια μιας ψευδαίσθησης επαναφοράς της «κανονικότητας» και τις αλλεπάλληλες χρεοκοπίες κρυμμένες κάτω από το χαλί, κατάφερε να κερδίσει μεγάλους δήμους, την συντριπτική πλειοψηφία στις περιφέρειες, την πρωτιά στις ευρωεκλογές και τελικά την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές. Αυτό γέννησε προσδοκίες, τόσο στα μέλη του, όσο και σε όσους παρασύρθηκαν από αυτή την προοπτική της επιστροφής στην εποχή πριν την χρεοκοπία. Η χρήση του όρου «επιτελικό κράτος» έμοιαζε απόλυτα πετυχημένη.

Στα 3 χρόνια και κάποιους μήνες που μεσολάβησαν ο όρος «επιτελικό κράτος» εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή από τους ίδιους που τον εισήγαγαν και τον έκαναν πολιτικό σύνθημα και σημαία. Το αφήγημα κατέρευσε. Οι όποιες σημερινές επιτυχίες περιορίζονται γύρω από φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς ενώ στο εσωτερικό η μοίρα και η ατομική ευθύνη αποτέλεσαν τους δύο βασικούς άξονες της πολιτικής αδράνειας.

Κι ενώ στο επίπεδο της ουσίας όλα αφέθηκαν στην τύχη τους, στο επίπεδο της επικοινωνίας επιστρατεύτηκε κάθε μελετημένη πρακτική για την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Μπορεί η τεχνολογία να προσφέρει δυνατότητες αλλαγής του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και δρούμε στη δημοκρατία, όμως τελικά αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα, μόνο με όρους θεάματος. Τα τελευταία αυτά χρόνια στον μέγιστο βαθμό.

Ένα πολιτικό στέλεχος, από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι και έναν δήμαρχο νησιού των Κυκλάδων, δεν χρειάζεται να εκτελεί έργο, απλά να προσποιείται σε μια φωτογραφία ότι εκτελεί πλαισιωμένη από μια λεζάντα τύπου «σηκώνουμε τα μανίκια». Ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα στον ορίζοντα, ένα φίλτρο αρκούν να δώσουν και μια ευχάριστη αίσθηση στον δέκτη της πληροφορίας. Τίποτε περισσότερο από την εικονική πραγματικότητα που μπορεί κάποιος να χτίσει μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ουσία άλλωστε κουράζει.

Η ουσία κουράζει γιατί απαιτεί κατανάλωση ενέργειας για σκέψη. Σε μια καθημερινότητα που τρέχει πλέον με ρυθμούς ανεξέλεγκτους, ο λίγος ελεύθερος χρόνος δεν προσφέρεται για στοχασμούς. Οι εύπεπτες πρακτικές του «λάικ» και του «φαβ» μοιάζουν να αντικαθιστούν στην κοινωνία την έννοια της επιτυχίας και της αποδοχής. Μόνο που ένα απλό «κλικ» πάνω στο λάικ ή μια θυμωμένη φατσούλα δεν μπορεί να σταθεί ως πολιτική πράξη. Ο πιο απλός λόγος, ανάμεσα σε πολλούς γι’ αυτό, είναι ότι στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όλα αυτά αγοράζονται γρήγορα και απλά.

Η πολιτική του «Ίνσταγκραμ» τελικά είναι μια πολιτική της αποδοχής χωρίς ιδεολογίες ή πολιτικά συστήματα και ως τέτοια στέκεται μόνη της να κοιτάει στο κενό όπως και το βλέμμα δεκάδων πολιτικών αυτής της χώρας στις φωτογραφίες τους. Η αστική δημοκρατία εκφυλιζόμενη φτάνει στο σημείο εκείνο που δεν έχει πια τίποτε να προσφέρει στην κοινωνία παρά μια εικονική σιγουριά πέρα από τα όρια της αποχαύνωσης. Το «1984» έχει περάσει από την μυθοπλασία στην επικαιρότητα και η φράση του Θουκιδίδη «ελευθερία ή ησυχία» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μένει να απαντηθεί το ερώτημα του μεγάλου (και λίγο δικού μας) Κορνήλιου: «Θα μπορέσει η κοινωνία να ξεφύγει από αυτή την αδράνεια;» Το Ξάνεμο επιστρέφει για να συνεισφέρει στη δημιουργία προϋποθέσεων της «φασαρίας» του Θουκυδίδη και να ανοίξει και πάλι τον διάλογο που παραμένει μοναδικό όπλο απέναντι στην μιντιακή και σοσιαλμιντιακή μονόδρομη επικοινωνία.

Το Ξάνεμο είναι πάλι εδώ.

Το Ξάνεμο είναι πάλι εδώ.

Μετά από συνειδητή απουσία τρεισήμισι περίπου μηνών, επανερχόμαστε, για να κάνουμε αυτό που κάναμε μέχρι τώρα.

Χωρίς φόβους, πιέσεις, ή προκαταλήψεις, να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, να δημοσιοποιούμε  ειδήσεις, με την δική μας ματιά ή να φιλοξενούμε άρθρα φίλων του Ξ.

Άλλωστε, η σημερνή επικαιρότητα, με τις εταιρίες  ανεμογεννητριών να μην σταματούν να προσπαθούν να μας κάνουν Κάρυστο, (σήμερα έληξε μια ακόμα διαβούλευση του ΑΔΜΗΕ), την πολιτική κατάσταση  ένα χρόνο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές ή τις εθνικές οπόταν γίνουν, απ' την χειρότερη και αυταρχικότερη κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση του 74, την δημοτική αρχή των φωτογραφιών και των δελτίων τύπου, το σφαγείο που "φεύγει" ή το Κέντρο Υγείας όπως το αφήσαμε,(τελευταία μέχρι τώρα ανάρτησή μας τον Ιούλιο) παρά τις εξαγγελίες θεωρούμε ότι έχουμε χώρο.

Ίδωμεν...