Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Δυστυχία σου, Ελλάς,



Το Δεκέμβριο του 1893,  το ελληνικό κράτος κήρυξε πτώχευση, καταρρακωμένο από την αδυναμία αποπληρωμής ενός δανείου που είχε συναφθεί από το Χαρίλαο Τρικούπη με αγγλικές τράπεζες για τη στήριξη του μεγαλόπνοου έργου των ελληνικών σιδηροδρόμων. Ο Χαρίλαος Τρικούπης τότε είπε το "δυστυχώς, επτωχεύσαμεν;"
Το ποίημα αυτό ο Γ. Σουρής το έγραψε τότε αλλά η αξία του είναι διαχρονική:

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
να 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Να 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου