Όταν...

Από την :άποψη

«...Πρέπει να πάρουμε όλοι σαφή θέση και στάση
απέναντι στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής»
«...τη «Χρυσή Αυγή» που στην πραγματικότητα είναι «μαύρη νύκτα» »

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος
..

Όταν, εδώ και λίγους μήνες, σχεδόν καθημερινά, οι (προερχόμενοι από τον αυτοαποκαλούμενο
πατριωτικό ή εθνικιστικό χώρο) υμνητές του ναζισμού και του Χίτλερ άρχισαν συστηματικά τις
δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών προσφύγων ή μεταναστών (ακόμα και σε κοντινό
νησί μας, τη Μύκονο) δε μίλησα, σιώπησα. Γιατί να μιλήσω, άλλωστε; Ήμουν αλλοδαπός
πρόσφυγας ή μετανάστης;

Όταν, μετά τους αλλοδαπούς, άρχισαν να επιτίθενται και να απειλούν ανθρώπους της Τέχνης,
εγώ γιατί να αντιδράσω; Ήμουν καλλιτέχνης;

Όταν άρχισαν τις επιθέσεις και τις απειλές σε ιδεολογικά πολιτικούς τους αντιπάλους ή σε μη
ομοϊδεάτες τους, κυρίως αγωνιστές από το χώρο της Αριστεράς, σιγά μην αντιδρούσα, αφού
δεν ήμουν αριστερός.

Όταν, εδώ στη Σύρο, επιτέθηκαν δύο φορές με μπογιές σε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πολιτών,
εγώ δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν θαμώνας του στεκιού.

Όταν απείλησαν συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, και πάλι στη Μύκονο, εγώ δε μίλησα, αφού
το μόνο που κοιτούσα ήταν να προσπαθώ να κάνω όσο γίνεται πιο σωστά τη δουλειά μου και
να μη χώνομαι σε ξένους αχυρώνες.

Όταν επιτέθηκαν σε ομοφυλόφιλους, δεν είχα κανένα λόγο να αντιδράσω, αφού δεν ήμουν
ομοφυλόφιλος. Το ίδιο και όταν επιτέθηκαν σε Ρομά, αφού δεν ήμουν Ρομά.

Όταν επιτέθηκαν στην Ελένη Τσιγάντε, εγγονή του στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε
(1897-1970), που ηγήθηκε του Ιερού Λόχου σε επιχειρήσεις στη βόρεια Αφρική και τα
Δωδεκάνησα, ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,
και πάλι δε μίλησα. Η Ελένη Τσιγάντε είχε παρουσιαστικό βορειοευρωπαίας, λόγω της
βρετανίδας μητέρας της. Εμένα και οι δυο γονείς μου ήταν Έλληνες και δεν έμοιαζα με
αλλοδαπό και ειδικά με βορειοευρωπαίο.

Όταν ματαιώθηκε, λόγω απειλών, η εκδήλωση, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πεύκης,
για τον Ζακύνθιο συνθέτη, Αλέκο Ξένο (1912-1995), που θεωρείται ο "Συνθέτης της
Αντίστασης" του Ελληνικού Λαού κατά τη διάρκεια της φασιστικής και ναζιστικής κατοχής, δεν
αντέδρασα. Η Πεύκη μού έπεφτε λίγο μακριά για να ασχοληθώ.

Όταν, προεκλογικά, βουλευτής της Χρυσής Αυγής απειλούσε ότι «θα κάνει εφόδους στα
νοσοκομεία αλλά και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετά στον δρόμο τους
“λαθρομετανάστες” και τα παιδιά τους», εγώ και πάλι δε μίλησα. Δεν είχα παιδιά σε
βρεφονηπιακό σταθμό και δεν ήμουν και αλλοδαπός, είπαμε.

Όταν, παλαιότερα το 1998, είχαν επιτεθεί (υπόθεση Περίανδρου) απρόκλητα με ρόπαλα σε
φοιτητές, των οποίων κινδύνευσε η ζωή, έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, εγώ δεν είχα
αντιδράσει. Δεν ήμουν φοιτητής τότε.

Όταν διευθυντής σχολείου στην Ιεράπετρα Κρήτης και χρυσαυγίτης, κατηγορήθηκε επώνυμα,
κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής, ότι βίαζε και ασελγούσε σε ανήλικες μαθήτριές του
επί σειρά ετών, εγώ σιώπησα και πάλι. Ήταν δουλειά της δικαιοσύνης να ασχοληθεί με το θέμα
αυτό, παρόλο που, εξ όσων γνωρίζω, ο κατηγορούμενος συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος.

Όταν ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος, δεχόταν πρόσφατα απειλές κατά της
ζωής του, λόγω των δηλώσεών του κατά της Χρυσής Αυγής (με αφορμή το ανέβασμα του
θεατρικού έργου Corpus Christi), εγώ δεν αντέδρασα. Και γιατί, άλλωστε, να το κάνω εγώ, ένας
απλός πολίτης, αφού και κάποιοι συνάδελφοί του μητροπολίτες, όχι μόνο δεν αντέδρασαν,
αλλά μερικοί από αυτούς είτε συνέπλευσαν με χρυσαυγίτες, όπως ο μητροπολίτης Πειραιώς,
είτε δε βρήκαν ούτε μια λέξη να γράψουν κατά της Χρυσής Αυγής, όπως, για παράδειγμα, ο
μητροπολίτης Σύρου, που δεν αναφέρθηκε καθόλου στους χρυσαυγίτες σε άρθρο του σε τοπικό
ΜΜΕ και πάλι με αφορμή το θεατρικό έργο Corpus Christi. Υπάρχουν, μάλιστα, και άλλοι που
σπεύδουν να ευλογήσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην περιοχή τους, όπως ο
μητροπολίτης Καλαβρύτων, ο οποίος, σύμφωνα με τοπικό ΜΜΕ της Αιγιαλείας, θα
παραβρισκόταν για να δοξολογήσει στα εγκαίνια των τοπικών γραφείων της οργάνωσης στο
Αίγιο.

Όταν, σε λίγο καιρό και εδώ στη Σύρο, αρχίσουν τις απειλές ή τις επιθέσεις σε μένα, σε σένα,
στο γείτονά μας, στον κάθε συνάνθρωπό μας, αγαπητέ-/ή αναγνώστη-/στρια και
συμπολίτη-/τισσα (γιατί γίνεται πλέον φανερό ότι είναι-γίνονται επικίνδυνοι για όλους μας),
άραγε θα υπάρχουν συνάνθρωποί μας που θα αντιδράσουν και θα μας υπερασπιστούν;

Αν νομίζουμε ότι το φίδι, που έσκασε πλέον από το αυγό του, θα χορτάσει κατασπαράσσοντας
τους άλλους και θα κάνει εξαίρεση για εμάς, μήπως θα ήταν χρήσιμο να διαβάζαμε κάθε πρωί
το γνωστό κείμενο -γνωμικό (σύμφωνα με el.wikipedia.org), του Γερμανού αντιναζιστή
πάστορα, Martin Niemoeller (1892-1984),

«Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές,
κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές,
κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές,
κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Όταν ήρθαν για εμένα,
δεν υπήρχε κανένας να αντιδράσει.»,

μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά μας; Μήπως, όμως, τότε
θα είναι πολύ αργά για όλους μας;

Σύρος, Οκτώβριος 2012

Γιώργος Σκιάφος
Eκπαιδευτικός

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα παραπάνω βασίστηκαν σε γεγονότα που δημοσιεύτηκαν τους τελευταίους
μήνες στον ημερήσιο, έντυπο και ηλεκτρονικό, τύπο της χώρας μας. Επίσης, νομίζω ότι είναι
φανερό ότι το παραπάνω κείμενο-γνωμικό του πάστορα, Martin Niemoeller, είναι αυτό που μου
έδωσε την ιδέα για το γράψιμο του παρόντος άρθρου.