Το χρονοντούλαπο μιας νοθευμένης ιστο(ε)ρίας

Από μια περίεργη σύμπτωση ή σαν από φάρσα των προγόνων μας, η λέξη ιστορία και η λέξη υστερία ηχητικά βρίσκονται πολύ κοντά. Κι ενώ η ιστορία γράφεται κατά βάση με αίμα, όταν γίνεται με υστερία, τότε πια αλλοιώνεται με ψέμα. Στην ιστορία αιώνων ενός λαού η υστερία υπήρξε το μελανοδοχείο της…

Σε έξαρση μιας τέτοιας υστερίας, εγχώρια κομματικά δημιουργήματα και στηρίγματα ενός σάπιου και αποτυχημένου συστήματος, παπαγαλίζουν την φράση του Ανδρέα Παπανδρέου από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 (http://www.youtube.com/watch?v=JqM4Vi6qGbk) στις επιστολές που μας έχουν συνηθίσει πια να ανταλλάσσουν, αυτή τη φορά για το νερό της Χώρας. Ξέρουν: Η υστερία προκαλεί σύγχυση, η σύγχυση κρύβει και αλλοιώνει την πραγματική ιστορία. Όπου δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, κοινώς, κάνε φασαρία. 

Η ένστασή μας, δεν αφορά στην επανάληψη. Για ‘κείνους άλλωστε καλό θα είναι μιας και η «επανάληψη είναι η μήτηρ πάσης μαθήσεως». Η ένστασή μας αφορά στην αμετροέπεια των δικηγόρων τους που συντάσσουν τις επιστολές, όταν οι ίδιοι που υποτίθεται να τις αποστέλλουν, σε δημόσιο λόγο δεν μπορούν να βάλουν ούτε δυο λέξεις στην σειρά! Η ένστασή μας αφορά στον εικονικό διαπληκτισμό και στο κυνήγι εντυπώσεων. Και στο δια ταύτα, η ένστασή μας αφορά στον εκατέρωθεν υπονοούμενο παραλογισμό τους: ότι αυτό το χρονοντούλαπο δεν τους χωρά και τους δυο τους… 

Παρά το γεγονός πως στην παράσταση που ανέβηκε επιτυχώς τις τελευταίες δεκαετίες, μας έπεισαν πως είναι αντίπαλοι, σήμερα, ολοένα και πιο ξεκάθαρα βλέπουμε ότι δεν διαφέρουν σε τίποτε. Μπορεί να το αρνούνται αλλά η πολιτική τους ιστορία ήταν γραμμένη με ακριβώς τις ίδιες λέξεις. Mόνο το χρώμα της μελάνης διέφερε. Όσο και να προσπαθήσουν, η νοθεία της δήθεν αντιπαράθεσης αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια όλων μας με την πιστή εφαρμογή του μνημονίου που μας σώζει από τις πολιτικές που εφάρμοζαν εναλλάξ για χρόνια. 

Στον ανάλογο μικρότερο βαθμό το ίδιο έπραξαν απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την χώρα και στην Τήνο μας. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση πνίγονται σε μια άδεια δεξαμενή νερό αναζητώντας της ευθύνες της αδράνειάς τους, της άγνοιάς τους και της ψηφοθηρικής μικροπολιτικής τους. 

Τα καθυστερημένα κροκοδείλια δάκρυα δεν φτάνουν για να ξεπλύνουν την αποτυχία τους (μέσα σε τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να λύσουν κανένα από τα μεγάλα προβλήματα του νησιού: σκουπίδια, νερό, απόβλητα και τόσα άλλα, αρκέστηκαν σε πλακοστρώσεις γιατί από αυτό μόνο καταλάβαιναν, μόνο με σπασμωδικές κινήσεις να βουλώνουν στόματα…).

Το χρονοντούλαπο θα τους χωρέσει και τους δυο τους και όλο το ασκέρι τους, κι αν δεν τους χωρέσει, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, θα τους κλείσουμε στο χρονοσύρταρο.      

Την ιστορία την γράφουν οι νικητές, την υστερία τα τσιράκια τους…