Ρώτα τον βουλευτή σου! (Νο 3): Νίκος Συρμαλένιος

Το τριήμερο της 25^ης Μαρτίου, βρέθηκε στην Τήνο ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος. Ήταν παρών στην εορταστική λειτουργία στον ναό της ευαγγελιστρίας και παρακολούθησε την παρέλαση στην παραλία. Πέρα όμως από την παρουσία του στις εκδηλώσεις αυτές, η οποία σχολιάστηκε από τον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο, είχα την τύχη να τον συναντήσω και σε γνωστή καφετέρια όπου έγινε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Με αφορμή την συζήτηση αυτή και σαν συνέχειά της, αποφάσισα να του απευθύνω μερικές ερωτήσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ώστε να λάβω και να δημοσιεύσω τις απαντήσεις του.

Κύριε Συρμαλένιο,

Με αφορμή ένα άρθρο στην ηλεκτρονική εφημερίδα Cyclades24.gr όπου παρουσιάζεστε ως «θεοσεβούμενος» και «fan των παρελάσεων και των θρησκευτικών εορτών», αλλά και την τελευταία έντονη συζήτηση σε καφετέρια της Τήνου στην οποία συμμετείχαμε αμφότεροι, θα ήθελα να σας απευθύνω τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς μου. Κατανοώ τον φόρτο εργασίας και την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όμως ευελπιστώ να μου απαντήσετε με αμεσότητα και ειλικρίνεια και να εγκρίνετε την δημοσίευση της απάντησής σας στο προσωπικό μου blog όπου έχουν δημοσιευτεί προηγουμένως αντίστοιχα απαντήσεις των κυρίων Παπαδημούλη (μέσω της κυρίας Δέσποινας Αλεβυζάκη) και Διαμαντόπουλου.

Δεν έχω σκοπώ να κρίνω την πατριωτική ή την θρησκευτική σας συνείδηση, ούτως ή άλλως τα πατριωτικά αισθήματα δεν φαίνονται στις στρατιωτικές ή στις μαθητικές παρελάσεις και ομοίως τα θρησκευτικά αισθήματα δεν απαιτούν την φυσική παρουσία στις εορταστικές ακολουθίες των εκκλησιών. Πρέπει να τονίσω βέβαια ότι η παρουσία ενός ανθρώπου ο οποίος «συμμετέχει στην ανανεωτική αριστερά από τα χρόνια της δικτατορίας», σε εκδηλώσεις που αποτελούν κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά είναι ένα σχήμα λίγο οξύμωρο. Σκοπεύω όμως να αναζητήσω την ριζοσπαστική αριστερή σας συνείδηση πέρα από τις συμμετοχές σας σε εθνικές επετείους, να βρω το επαναστατικό κρασί μέσα στο μετριοπαθές νερό, σε αυτό το ετερογενές μείγμα που ονομάζεται ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Σε δική σας συνέντευξη στη ραδιοφωνία Κυκλάδων ισχυρίζεστε πολύ σωστά ότι «αν δεν υπάρχουν κινήματα, δεν λύνονται τα προβλήματα». Είναι προφανές ότι αν μια πολιτική δύναμη έχει την βούληση να συγκρουστεί με το κεφαλαιοκρατικό σύστημα τουλάχιστον εντός Ελλάδας, χρειάζεται την υποστήριξη των κινημάτων και του λαού. Πως όμως καλείς τον κόσμο στο δρόμο; Πως υποστηρίζεις τα κινήματα; Πως ενισχύεις την διάθεση για πάλη, για ανατροπή στην σκέψη των δικών σου ψηφοφόρων καταρχήν;

Σίγουρα όχι με δημοσιεύματα για την «νέα εθνική επιχειρηματικότητα» της Λάτση ή με καταχωρίσεις για τις «δράσεις αλληλεγγύης» του προγράμματος Angelopoulos Fellowship της Γιάννας Αγγελοπούλου. Σίγουρα όχι με μετριοπαθείς ομιλίες (αν όχι εγκώμια) για τον «άλλο Καραμανλή». Σίγουρα όχι με δηλώσεις περί νοικοκυραίων. Σίγουρα όχι με επισκέψεις στις Η.Π.Α. όπου διαπιστώνεται η έλλειψη κατάθλιψης σε αντίθεση με την Ελλάδα και παρουσιάζεται η «επεκτατική δημοσιονομική πολιτική Ομπάμα» ως εναλλακτική λύση στη κρίση.

Η πρώτη ερώτηση που θέτω λοιπόν είναι η εξής. Που αποσκοπούν όλα τα παραπάνω κύριε Συρμαλένιο; Αντιλαμβάνεστε η ηγεσία και οι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι κινήσεις σαν κι αυτές εκλαμβάνονται μόνο αρνητικά από ένα μεγάλο κομμάτι των μελών και των φίλων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οι οποίοι προτιμούν μια πιο ριζοσπαστική στάση από τον υποτιθέμενο ρεαλισμό; Αντιλαμβάνεστε ότι ακόμη και οι πιο μετριοπαθείς από τους υποστηρικτές της δυναμικής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βλέπουν τέτοιες κινήσεις ως «αναγκαίο κακό»; Ποια είναι η δική σας θέση;

Συνεχίζοντας θέλω να σας ρωτήσω ποια είναι η προσωπική σας θέση αλλά και η θέση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για κάποιες πιο άμεσες εναλλακτικές και ανατρεπτικές κινήσεις όπως είναι η προειδοποιητική λαϊκή στάση πληρωμών τον μήνα Απρίλη, η ανταλλακτική οικονομία και τα ανταλλακτικά νομίσματα ανά την Ελλάδα ή η άρνηση πληρωμής του Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε. ως έχει, άσχετα με το αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προγραμματίζει η όχι την κατάργησή του.

Το τελευταίο ερώτημα σχετίζεται με την στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέναντι στο ευρώ, έπειτα και από τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο. Η άποψη ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και ότι η παραμονή στην ευρωζώνη δεν εγγυάται με κάθε κόστος, φαίνεται ότι έχει αλλάξει πια προς μία στάση που κλείνει περισσότερο προς στον ευρωμονόδρομο και στην αποδοχή του ευρώ σαν εθνικό μας νόμισμα. Πως αντιλαμβάνεστε ο ίδιος την δυνατότητα ανατρεπτικής πολιτικής μέσα στον οικονομικό κλοιό του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος; Τι σχέση μπορεί να έχει η Ευρώπη των λαών με το νόμισμα των ευρωτραπεζιτών; Είναι τελικά φετίχ το ευρώ για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί να κριθεί απαραίτητη;

Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω ότι αυτή η κριτική που ασκεί ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων και των φίλων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν κινείται στην λογική του θορυβώδους κτυπήματος της πόρτας κατά την έξοδο αλλά στην έκκληση για μια εκ νέου αριστερή, κινηματική και ριζοσπαστική στροφή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., καθώς και στην απόδειξη της αναγκαιότητάς της, εν όψει και του ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος.

Είναι τουλάχιστον λυπηρό και τελικά επικίνδυνο να κερδίζει έδαφος το φασιστικό μόρφωμα της Χ.Α. στους νέους, εκφράζοντας έναν προπαγανδιστικό εθνικοεπαναστατικό λόγο την ώρα που ο πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απευθύνεται σε νοικοκυραίους προσπαθώντας να κερδίσει ποιους; τους πιο μετριοπαθείς; τους ψηφοφόρους του κέντρου; Δεν υπάρχει πια κέντρο, καλώς ή κακώς τα πράγματα βαδίζουν προς τα άκρα. Η κατάσταση απαιτεί ριζοσπαστισμό, όχι μετριοπάθεια. Καλός ο ρεαλισμός αλλά το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι πάντοτε η πραγματικότητα που ζούμε. Αυτήν την πραγματικότητα θέλουμε να αλλάξουμε μαζί. Ξέρετε, για να υπάρχουν νοικοκυραίοι πρέπει πρώτα να υπάρχουν νοικοκυριά.

Κουσουνάδης Πέτρος

Έπειτα από μια προφανώς δικαιολογημένη καθυστέρηση και αφού μου εξήγησε τις αιτίες της, ήρθε η απάντηση του κ. Συρμαλένιου στα εισερχόμενά μου.

Πέτρο καλησπέρα.

Καταρχήν θα πρέπει να σου ομολογήσω ότι δεν μου άρεσε καθόλου το δημοσίευμα περί "θεοσεβούμενου", διότι πρέπει να ξέρεις ότι δεν είμαι καθόλου τέτοιος. Όμως, κάποιες εκδηλώσεις, που συνοδεύονται και από θρησκευτικές τελετές, αποτελούν ιστορικές παραδόσεις και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ελιτίστικα, ανεξάρτητα με το αν συμφωνούμε ή όχι με τον χαρακτήρα τους. Πολύς κόσμος, για τον οποίο ίσως αποτελούμε μια ελπίδα, ακολουθεί καλώς ή κακώς τη θρησκευτική πίστη. Οι δίαυλοι επικοινωνίας με το κομμάτι αυτό της κοινωνίας δεν πρέπει να κλείνουν. Πρέπει να σου πω ότι προσωπικά δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας, αλλά οφείλω να σέβομαι την πίστη όποιου/όποιας πιστεύει, και αυτό κάνω. Άλλο να συζητάς με ανθρώπους και να επιχειρηματολογείς για το τι πιστεύεις ή δεν πιστεύεις και τα περί ανεξιθρησκίας και άλλο να χλευάζεις ή να λοιδορείς ένα ολόκληρο κόσμο, που για χίλιους λόγους πιστεύει ή εν πάση περιπτώσει λέει ότι πιστεύει.

Απαντώντας σε επόμενο σου ερώτημα, θεωρώ ότι ριζοσπαστισμός δεν είναι η επαναστατική φρασεολογία, αλλά η πράξη και η συνέπεια σε αρχές. Σ΄ αυτό το πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα φάση που περνάμε και από τη θέση που μας έδωσε ο λαός, δεν έχει δικαίωμα να τον διαψεύσει, όπως επίσης δεν έχει δικαίωμα και να απεμπολήσει την ιστορική ευκαιρία μετά από δεκαετίες να διεκδικεί την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Κανείς δεν θα μας το συγχωρέσει αυτό, αν από ολιγωρία ή ενδεχομένως "επαναστατική καθαρότητα", προτιμήσουμε το ρόλο της βολικής αντιπολίτευσης και τη μετάθεση των όποιων αλλαγών στη μέλλουσα ζωή. Άλλωστε αυτή είναι περίπου και η θέση του ΚΚΕ, που δήθεν στο όνομα της υπεράσπισης των εργατών και εργαζομένων, διατηρεί την καθαρή φυσιογνωμία του και δεν "μολύνεται" με "μεταρρυθμισμό", "κυβερνητισμό" ή άλλες τέτοιες "δεξιόστροφες" θεωρίες.

Αντί λοιπόν να νοσταλγούμε τη βολική θέση μιας μικρής αντιπολίτευσης για να μην κακοχαρακτηριζόμαστε, θα πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο προς όλες αυτές τις δυνάμεις που μας εγκαλούν, γιατί δεν συμμαχούν μαζί μας, για να φέρουμε την πολυπόθητη ανατροπή και να αρχίσουμε τη δύσκολη, σκληρή και αδυσώπητη μάχη της οικοδόμησης μιας νέας Ελλάδας, που θα απαλλάξει το λαό από μνημόνια, κοινωνική αδικία και ανισότητες και θα μπει στο δρόμο της δημιουργίας, της πραγματικής δημοκρατίας, με το λαό πρωταγωνιστή.

Όσο για την πορεία μας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ας μην είμαστε τόσο αφελείς που να πιστεύουμε ότι το περίφημο νόμισμα είναι το παν. Δεν ζούμε μόνοι στον κόσμο και αυτός ο κόσμος, αυτή η υδρόγειος δεν αποτελείται πλέον από ξεχωριστά κράτη-έθνη, που μπορούν με πλήρη ανεξαρτησία, να χαράξουν το δρόμο τους. Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο και εξαρτάται ποιός το χειρίζεται και ποιός το έχει στα χέρια του. Όμως η αλληλοσχέση και αλληλεξάρτηση των χωρών και των λαών, τώρα πια είναι δεδομένη. Ο κόσμος είναι ουσιαστικά μια γειτονιά, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, θα πάει όπου το συμφέρει, κανένας λαός, καμιά χώρα δεν μπορεί να βρει λύσεις έξω από το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Οι οικονομίες είναι αλληλοεξαρτώμενες και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δεν σε βγάζει από τη "φυλακή του ευρώ". Σου δίνει απλά κάποια πλεονεκτήματα και πολλά όμως μειονεκτήματα, αν κάνεις εσύ ως χώρα τώρα και μόνος μια τέτοια επιλογή. Είναι άλλο ζήτημα να καταρρεύσει η ευρωζώνη και το ευρώ μέσα από τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς των ισχυρών και άλλο εσύ πρώτος να δηλώσεις μονομερώς τώρα την αποχώρηση σου. Κάθε χώρα ζει από τις εισαγωγές και τις εξαγωγές της, κάθε χώρα έχει α ή β παραγωγικές δυνατότητες και ανάλογα με αυτές, έχει και τη δύναμη να αντεπεξέλθει ανάμεσα στον αδυσώπητο ανταγωνισμό της παγκοσμιοποίησης.

Κατά συνέπεια, τουλάχιστον εγώ είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι επανάσταση, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις κλπ, δεν μπορούν να γίνουν στο πεδίο μιας μόνης χώρας, αλλά σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Άρα κοινό πεδίο ταξικών και κοινωνικών αγώνων, εξακολουθεί να είναι μια ευρύτερη ολοκλήρωση, που για μας είναι η Ευρώπη και ακόμα η Ε.Ε. Αυτή η τρισάθλια Ένωση, που ως τέτοια καταρρέει κάτω από το βάρος της ανυπαρξίας επί της ουσίας κοινών πολιτικών και όχι αποκλειστικά της ενιαίας αγοράς, που τη λυμαίνονται τα ισχυρά οικονομικά και ταξικά συμφέροντα. Κατά συνέπεια δεν έχει σημασία, ποιούς βλέπεις και με ποιούς συζητάς, αν φυσικά κρατάς τις αρχές σου. Και αυτό κάνουμε ως ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να έχουμε αλλάξει ούτε κατά κεραία τις θέσεις μας. Αλλά αυτό χρειάζεται να συνεχιστεί. Ας είμαστε ανοιχτοί προς τον κόσμο, ας μην φοβόμαστε ν' ακούμε όλες τις απόψεις, έστω και αν μας φαίνονται αιρετικές, συντηρητικές ή οτιδήποτε άλλο. Οφείλουμε να ανταποκριθούμε χωρίς ταλαντεύσεις στο κάλεσμα της ιστορίας, ο καθένας, η καθεμιά από τη σκοπιά του.

Σε ότι αφορά τα κινήματα, δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά, που τα γυρίζεις και γίνεται κίνημα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αλιέντε στη Χιλή πήρε την εξουσία στηριζόμενος από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι και το ένοπλο επαναστατικό εξωκοινοβουλευτικό κομμάτι της αριστεράς το επονομαζόμενο MIR. Αυτό είναι και το μεγαλείο της αριστεράς που με οδηγό το δημοκρατικό δρόμο, στοχεύει στην ριζοσπαστικοποίηση των μαζών, μέσα από την αγωνιστική διεκδίκηση με όλα τα πρόσφορα μέσα των κάθε φορά ώριμων αιτημάτων της. Αλλιώς πως θα συμμετέχουν και θα ακολουθούν;

Συντροφικά!
Νίκος

 Ευχαριστώ πολύ τον κ. Συρμαλένιο για τις απαντήσεις του και περιμένω να τον ξαναδώ στην Τήνο σε ανοικτές συζητήσεις - συνελεύσεις όπως αυτές που έγιναν προεκλογικά και ήταν πολύ θετικές παρά την μικρή προσέλευση.

Αναρτήθηκε από Πέτρος Κουσουνάδης στο: enas1983