"Όσο μπορείς"

29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 2013 

150 χρόνια από την γέννηση του Κ. Καβάφη)

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

[1913]

Κωνσταντίνος Καβάφης

Χωρίς Λόγια

Του Τάσου Αναστασίου από το Κυριακάτικο φύλλο της Αυγής 28/04/2013

...με ποιού εντολή αλλοιώθηκε το εθνόσημο του λιμενικού σώματος;

Το "κανονικό" σήμα 

Το αλλοιωμένο

Είδαμε, πριν μέρες, στα ειδησεογραφικά μπόγκ,σε  ανάρτηση την ανακοίνωση-σύσταση του  λιμεναρχείου Τήνου, για την τήρηση του Κ.Ο.Κ ενόψει των εορτών του Πάσχα και της έναρξης της τουριστικής περιόδου.

Δεν προσέξαμε όμως το εθνόσημο που κοσμούσε την ανακοίνωση του λιμεναρχείου. (Σύμφωνα με τα μέσα που το ανάρτησαν, σε μας απαξιεί το λιμεναρχείο να κοινοποιεί οτιδήποτε, γιατί άραγε;).

Το πρόσεξε όμως φίλος του «Ξάνεμο» και μας ρωτά αν ξέρουμε με ποιού εντολή αλλοιώθηκε το εθνόσημο του λιμενικού σώματος;

 

Μουσική… χωρίς σύνορα.

Ένα ούτι, μια δανεική (εν μέρει) drums, ένα Nord Electro και μια φωνή που τραγουδούσε πότε ελληνικά, πότε αρμένικα, πότε τούρκικα (αν δεν κάνω λάθος). Φτάνουν για να νιώσεις πόσο ανόητος είναι ο ρατσισμός. Αν διαβάσεις το άρθρο σήμερα (26/4/13) μπορείς να το ακούσεις, να το δεις και να το ζήσεις ο ίδιος. Ένα μείγμα από jazz και funk ρυθμούς και αρμονίες σε συνδυασμό με το ανατολίτικο χρώμα των μελωδιών στο ούτι και στην φωνή του Haig Yazdjian, ίσως ήταν η πιο αληθινή αντιρατσιστική «φωνή» από όσες θα ακουστούν κατά τη διάρκεια του ανακηρυγμένου ως αντιρατσιστικού έτους που διανύουμε. 

Μπορεί να μην καταλάβαινα λέξη από όσα τραγουδήθηκαν στα αρμένικα ή στα τούρκικα, να μην αντιλαμβανόμουν πολλές φορές τι παιζόταν πάνω στο μπράτσο, στα πλήκτρα ή στα τύμπανα, το σύνολο όμως άγγιζε κατευθείαν «ψυχή». Οι διαφορετικοί ήχοι δένανε τόσο όμορφα, όσο και οι διαφορετικοί πολιτισμοί, οι διαφορετικές καταγωγές, οι διαφορετικές γλώσσες.

Κάποια στιγμή ο Haig μετέφρασε τον τελευταίο στίχο από ένα λυπητερό αρμένικο τραγούδι, το τραγούδι της μάνας, «γυιε μου, έγινες είκοσι χρονών και θα πεθάνεις για την πατρίδα, κι εγώ σαν μάνα θα πεθάνω για σένα». Πόσες πατρίδες υπάρχουν στον κόσμο; Πόσα παιδιά έχουν πεθάνει για αυτές; Πόσες μάνες πέθαναν για αυτά τα παιδιά; Και θέλουμε να πεθάνουν κι άλλα; Δεν υπήρχε ίχνος εθνικής υπερηφάνειας στο τραγούδι, δεν υπήρχε κανένα αίσθημα ιερού καθήκοντος, μόνο η πραγματικότητα, μια μάνα που κλαίει για το παιδί της που θα πεθάνει για την πατρίδα. Αυτός ο πραγματικός πόνος, πονούσε όποιον άκουγε τη μουσική. Κι ο άδικος θάνατος μεταφράζονταν στα αυτιά, από τα αρμένικα λόγια, στην γλώσσα των συναισθημάτων.

Ένα μικρό αφιέρωμα κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Haig Yazdjian, στον Γιάννη Κυριμκυρίδη και στον Νίκο Σιδηροκαστρίτη. Α… και στον Κώστα και την σύζυγο του, που μας κάλεσαν στο τραπέζι τους!

Αναρτήθηκε από Πέτρος Κουσουνάδης  στο : enas1983.

Για τη σημαία και όλους αυτούς…

Η στάση απέναντι στο κατέβασμα της σημαίας δείχνει το βαθμό στήριξης του σημερινού καθεστώτος.

Τρία γεγονότα σχηματίζουν την σημερινή ειδησεογραφία. Το πρώτο είναι η προσπάθεια νεοναζιστών να εισβάλλουν στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας η οποία συνάντησε την αντίδραση των ιατρών και του προσωπικού.

Το δεύτερο ήταν οι καταγγελίες θυμάτων ρατσιστικής βίας ότι δεν τολμούν να αναφέρουν τα περιστατικά στην αστυνομία γιατί θεωρούν ότι υπάρχει στενή διασύνδεση της ΕΛΑΣ με τη Χρυσή Αυγή – καταγγελία την οποία μετέφεραν οι εκπρόσωποι του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.

Το τρίτο είναι η συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την προσπάθεια φίμωσης του Indymedia κατά τη διάρκεια της οποίας συνέβησαν και τα εξής δυο περιστατικά: Κάποιοι κατέβασαν την ελληνική σημαία και την αντικατέστησαν με τη μαυροκόκκινη ενώ την ίδια στιγμή αστυνομικοί απειλούσαν και προσπαθούσαν να φακελώσουν  φωτορεπόρτερ που έκαναν τη δουλειά τους στην περιοχή.

Προφανώς καθένας μπορεί να κάνει  δεκάδες σχόλια για κάθε ένα από τα τρία περιστατικά. Το πως θα κατατάξει όμως τη σημασία τους θα δείξει τι πραγματικά πιστεύει για την αξία της ανθρώπινης ζωής και τη δημοκρατία.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όσοι προτάξουν το θέμα της σημαίας δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα με την άνοδο του ναζισμού, τις δολοφονίες συνανθρώπων μας, τη συνεργασία της Ελληνικής Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή.

Για την ακρίβεια με τη στάση τους υποστηρίζουν αυτά τα φαινόμενα. Είναι το ίδιο εξτρεμιστικό κέντρο το οποίο μας καλούσε να ευχαριστήσουμε τους φασίστες γιατί μας έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο της Αριστεράς. Είναι οι ίδιοι που προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια να ξαναγράψουν την ελληνική ιστορία δικαιώνοντας τους ταγματασφαλίτες – γερμανοτσολιάδες. Είναι οι άνθρωποι που αδιαφορούν για τους χιλιάδες πολίτες που αυτοκτονούν και το αποδίδουν σε κακή ψυχολογική προδιάθεση.

Προφανώς η αξία μιας σημαίας είναι απόλυτα σχετική. Μπορεί να είναι ένα κουρελόπανο ή το σύμβολο ενός αγώνα για το οποίο αξίζει να πεθάνεις. Την ελληνική σημαία χαιρετούσαν οι δικτάτορες της επταετίας και την ίδια χαιρετούν και οι εντολοδόχοι τους – ο Βορίδης και ο Μιχαλολιάκος. Η ματωμένη ελληνική σημαία όμως είναι και το σύμβολο του Πολυτεχνείου που ανέτρεψε τη δικτατορία. Στην ελληνική σημαία υποκλίνονταν οι δοσίλογοι της κατοχής. Για την Ελληνική σημαία όμως πέθαιναν και οι αγωνιστές της αντίστασης και οι αντάρτες του ΕΑΜ στην κυβέρνηση του βουνού.

Η σημασία λοιπόν που αποδίδεις σε αυτό το πανί  εκφράζει το βαθμό της στήριξης που παρέχεις σε μια ιδέα ή σε ένα καθεστώς κάθε χρονική στιγμή.  Όσοι υστεριάσουν σήμερα για το κατέβασμα της σημαίας στα Προπύλαια, χωρίς να προτάξουν τις δυο άλλες ειδήσεις, στηρίζουν το σημερινό διεφθαρμένο σύστημα των πολιτικών και των τραπεζιτών. Στηρίζουν την οικονομική κατοχή της χώρας από την Τρόικα. Αδιαφορούν για τους χιλιάδες θανάτους, την οικονομική καταστροφή και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί προδότες του έθνους.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί στο μυαλό μου έχω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα: Τις ημέρες που οι κάτοικοι της Ισλανδίας εξεγέρθηκαν καταγγέλοντας  την κυβέρνηση αλλά και τους καρχαρίες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ένας διαδηλωτή ανέβηκε στην ταράτσα του κοινοβουλίου της Ισλανδίας κατέβασε τη σημαία και την αντικατέστησε με τη σακούλα ενός σούπερ μάρκετ.

Ο Ισλανδικός λαός βέβαια είχε πολύ σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί από την προσβολή συμβόλων. Τον ενδιέφερε να πραγματοποιηθεί ένα δημοψήφισμα με το οποίο τελικά αποφασίστηκε να μην πληρωθεί το παράνομο και απεχθές χρέος. Ήταν ίσως η σημαντικότερη πράξη άσκησης δημοκρατικών δικαιωμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Ήταν μια κίνηση που τίμησε τη χώρα και όλη την Ευρώπη ενώ παράλληλα ξεσκέπασε το βαθιά αντιδραστικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ε.Ε.

Οι υπόλοιποι φάτε σημαίες.

Αρης Χατζηστεφάνου στο: info-war.gr

«βάση αντικειμενικών κριτηρίων και μεθοδολογίας»

Με ερώτησή τους, στις 10-01-2013, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ,διαμαρτύρονταν,  σχετικά με «σχεδιαζόμενη κατάργηση υπηρεσιών του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, γνωστού ως Σ.ΕΠ.Ε, σε πολλές περιοχές της χώρας, μεταξύ αυτών και στις Κυκλάδες. ο  Κυκλαδίτης υπουργός εργασίας Γιάννης Βρούτσης, επικαλέστηκε για τις αλλαγές την έκθεση αξιολόγησης και την σύνταξη του νέου οργανογράμματος «βάση αντικειμενικών κριτηρίων και μεθοδολογίας»  

Ε,  λοιπών,  το σχεδιασμό «των  αντικειμενικών  κριτηρίων και την μεθοδολογία» ο κύριος υπουργός εργασίας ;  τα έδωσε με απευθείας ανάθεση έναντι του ευτελούς ποσού των είκοσι χιλιάδων ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία. Στην «PLANET A.E. Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής

Συμβουλευτικών Υπηρεσιών».(Διαύγεια: http://et.diavgeia.gov.gr/f/ypakp/ada/%CE%92%CE%95%CE%94%CE%96%CE%9B-%CE%A30%CE%96)

Σε αυτή δε την εταιρεία, που με συμβάσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αναλαμβάνει δουλειές του δημοσίου, εντελώς συμπτωματικά,  γενική διευθύντρια –COO( Chief Operating Officer) είναι η κυρία Μάχη Καραγίαννη σύζυγος του Ηλία Πλασκοβίτη πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου οικονομικών από το 2009-2012 επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου (στην κυβέρνηση Γιωργάκη) και των υπηρεσιακών Σαχινίδη και Ζαννιά (στην κυβέρνηση Πικραμμένου) και πολικού προϊσταμένου της γυναικός του. 

Το φαγοπότι συνεχίζεται, με την αντικειμενικότητα και μεθοδολογία του υπουργού εργασίας  

Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967: Αλήθειες και ψέματα

Πηγή: rproject.gr

Η στρατιωτική δικτατορία (21/4/1967-23/7/1974) επιβλήθηκε με τον τρόμο των τανκς, των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων. Δεν αποτέλεσε ιστορικό παράδοξο ούτε ιδιοτροπία παραφρόνων στρατιωτικών, αλλά επιλογή της άρχουσας τάξης και κλιμάκωση της μετεμφυλιακής κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, με την κάλυψη των ιμπεριαλιστικών κέντρων της τότε εποχής.

«Ανά­πτυ­ξη»
Στη με­τα­πο­λε­μι­κή «χρυσή εποχή», που κρά­τη­σε χο­ντρι­κά ως το 1973, ο πα­ρα­γό­με­νος πλού­τος της Δύσης αυ­ξα­νό­ταν γρή­γο­ρα κι ακόμη γρη­γο­ρό­τε­ρα στην Ελ­λά­δα. Εδώ αυτή η «ανά­πτυ­ξη» βα­σί­στη­κε στη σκλη­ρή εκ­με­τάλ­λευ­ση και το χα­μη­λό βιο­τι­κό επί­πε­δο του λαού.

Ο μέσος ερ­γα­τι­κός μι­σθός δεν έφτα­νε να ικα­νο­ποι­ή­σει ούτε τα δύο τρίτα των βα­σι­κό­τε­ρων ανα­γκών μιας οι­κο­γέ­νειας. Ακόμη χει­ρό­τε­ρα για τον μισό σχε­δόν πλη­θυ­σμό, δη­λα­δή στον πρω­το­γε­νή τομέα, το αγρο­τι­κό ει­σό­δη­μα ήταν το 46% του αστι­κού.

Ένας στους έξι κα­τοί­κους ήταν αναλ­φά­βη­τος, ενώ ο αριθ­μός των 100 μα­θη­τών ανά τάξη δεν εξέ­πλητ­τε. Το προσ­δό­κι­μο ζωής ήταν πε­ρί­που 10 χρό­νια μι­κρό­τε­ρο απ’ ό,τι σή­με­ρα κι η βρε­φι­κή θνη­σι­μό­τη­τα οκτα­πλά­σια.

Οι στε­ρή­σεις ανά­γκα­ζαν σε μα­ζι­κή με­τα­νά­στευ­ση στο εξω­τε­ρι­κό. Μόνο από τη Γερ­μα­νία, είχαν πε­ρά­σει ως το 1972 σχε­δόν ένα εκα­τομ­μύ­ριο γυ­ναί­κες και άντρες (ο τότε πλη­θυ­σμός της Ελ­λά­δας ήταν πε­ρί­που 8,5 εκα­τομ­μύ­ρια).
Μια δε­κα­ε­τία μετά τη βαριά ήττα του Εμ­φυ­λί­ου, η Αρι­στε­ρά και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα αρ­χί­ζουν να ανα­συ­ντάσ­σο­νται. Το 1958 η ΕΔΑ –με κορμό το πα­ρά­νο­μο ΚΚΕ– γί­νε­ται για πρώτη φορά αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση. Οι απερ­γί­ες ολο­έ­να και πυ­κνώ­νουν, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή την πα­νελ­λα­δι­κή των οι­κο­δό­μων το 1960.

Όλα τα χρό­νια ως το ’67, οι αγω­νι­στές έδι­ναν διαρ­κή μάχη με το αστυ­νο­μι­κό κρά­τος, τα ερ­γο­δο­τι­κά-ασφα­λί­τι­κα συν­δι­κά­τα, τα πι­στο­ποι­η­τι­κά κοι­νω­νι­κών φρο­νη­μά­των, τις εκλο­γές βίας και νο­θεί­ας της κα­ρα­μαν­λι­κής ΕΡΕ κλπ.

Το κί­νη­μα κέρ­δι­ζε έδα­φος! Με το απο­κο­ρύ­φω­μα των Ιου­λια­νών του ’65, με την πρώτη από το 1946 γε­νι­κή απερ­γία, με εκα­το­ντά­δες πο­ρεί­ες να σεί­ουν την Αθήνα για 70 μέρες, με ένα εκα­τομ­μύ­ριο κό­σμου να συμ­με­τέ­χει στην κη­δεία του Πέ­τρου­λα και να ζητά «δη­μο­κρα­τία, παι­δεία και ψωμί», κα­πι­τα­λι­στές, στρα­τός και πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα θο­ρυ­βή­θη­καν.
Αφού αστι­κά και ρε­φορ­μι­στι­κά κόμ­μα­τα αδυ­να­τού­σαν να χα­λι­να­γω­γή­σουν τον κόσμο, ποι­κί­λα επι­τε­λεία άρ­χι­σαν να επε­ξερ­γά­ζο­νται σχέ­δια πρα­ξι­κο­πή­μα­τος. Τε­λι­κά οι συ­νταγ­μα­τάρ­χες πρό­λα­βαν τους βα­σι­λι­κούς στρα­τη­γούς στις 21 Απρί­λη 1967. Τους το επέ­τρε­ψε η ακα­ταλ­λη­λό­τη­τα της κα­θο­δή­γη­σης του κι­νή­μα­τος: ο συ­ντη­ρη­τι­σμός της ΕΔΑ που κα­τα­δί­κα­ζε τα «έκτρο­πα» στις πο­ρεί­ες και κα­θη­σύ­χα­ζε ότι δι­κτα­το­ρία δεν μπο­ρεί να γίνει.

Χού­ντα και κε­φά­λαιο
Η Χού­ντα επι­χεί­ρη­σε να βάλει τα­φό­πλα­κα στο κοι­νω­νι­κό κί­νη­μα, για να μην ανα­κο­πεί η κερ­δο­φο­ρία των Κροί­σων. Η «ανά­πτυ­ξη» γι’ αυ­τούς συ­νε­χί­στη­κε –αν και μειω­μέ­νη σε σχέση με το 1961-1966 (6,5% το χρόνο, αντί 8,6%). Κρα­τι­κές επι­δο­τή­σεις, αγύ­ρι­στα δα­νει­κά και φο­ρο­α­παλ­λα­γές δί­νο­νταν αφει­δώς στο με­γά­λο και το με­σαίο κε­φά­λαιο. Μο­νά­χα ο Ρου­φο­γά­λης είχε δώσει 3,1 δισ. δραχ­μές σε χα­ρι­στι­κά-επι­σφα­λή «δά­νεια». Πώς να μην προ­στρέ­ξουν στον πο­λυ­τε­λή γάμο του οι Λά­τσης, Μπο­δο­σά­κης και Βαρ­δι­νο­γιάν­νης;

Την εξα­ε­τία 1967-1972 οι δη­μό­σιες δα­πά­νες για τους με­γα­λο­ερ­γο­λά­βους δι­πλα­σιά­στη­καν. Την ίδια πε­ρί­ο­δο η χω­ρη­τι­κό­τη­τα του ελ­λη­νι­κού στό­λου υπερ­δι­πλα­σιά­στη­κε, ενώ οι φόροι των εφο­πλι­στών μειώ­θη­καν σχε­δόν τέσ­σε­ρις φορές.

Ένα δι­υ­λι­στή­ριο χα­ρί­στη­κε στον Λάτση κι άλλο ένα στον Βαρ­δι­νο­γιάν­νη. Στον αμε­ρι­κα­νό McDonald πλη­ρώ­θη­καν 39 εκατ. δο­λά­ρια για να... μη φτιά­ξει την Εγνα­τία Οδό και 406 εκατ. δραχ­μές φα­γώ­θη­καν, για να... μη χτι­στεί ο πε­ρι­βό­η­τος Να­ός-Τά­μα στα Τουρ­κο­βού­νια. Χρέη στο δη­μό­σιο χα­ρί­στη­καν στον ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νό Πάπ­πας της ESSO, ενώ ο... προ­σω­πάρ­χης του, ο Το­τό­μης, διο­ρί­στη­κε υπουρ­γός Δη­μό­σιας Τάξης!

Δη­μό­σια γη δω­ρί­στη­κε στην Πε­τρό­λα, οι τρα­πε­ζί­τες λή­στευαν τα ασφα­λι­στι­κά Τα­μεία, τα ερ­γο­δο­τι­κά χρέη πά­γω­ναν και οι ει­σφο­ρές μειώ­νο­νταν κατά 20%. Πώς να μην ανα­κη­ρύ­ξουν τον Πα­πα­δό­που­λο Ισό­βιο Πρό­ε­δρο της Ένω­σης Εφο­πλι­στών τον Μάρτη του ’72 και πώς να μην του πα­ρα­χω­ρή­σει τη βίλα του στο Λα­γο­νή­σι ο Ωνά­σης;

Η δια­φθο­ρά κι ο νε­πο­τι­σμός της Χού­ντας ήταν εν­δη­μι­κά φαι­νό­με­να κι ας μην εμ­φα­νί­ζο­νταν στις λο­γο­κρι­μέ­νες εφη­με­ρί­δες. Ο Πα­πα­δό­που­λος εκτό­ξευ­σε το δη­λω­μέ­νο ει­σό­δη­μά του στα 4.310.000 δρχ (μι­σθός ερ­γά­τη 4.000 δρχ), χρέ­ω­νε το δη­μό­σιο με 600.000 το μήνα για το φω­τι­σμό και την ασφά­λεια των βιλών του και διό­ρι­ζε τα αδέρ­φια του υπουρ­γούς και γε­νι­κούς γραμ­μα­τείς υπουρ­γεί­ων!

Ο «αντι­πρό­ε­δρος» Μα­κα­ρέ­ζος έκανε τον κου­νιά­δο του υπουρ­γό Γε­ωρ­γί­ας, ο γα­μπρός του Πατ­τα­κού ανα­λάμ­βα­νε έργα του δη­μο­σί­ου ένα­ντι εκα­τομ­μυ­ρί­ων και ο υπουρ­γός Ναυ­τι­λί­ας Ι.Χο­λέ­βας έγινε ξαφ­νι­κά... εφο­πλι­στής με 40 πλοία.
Με αυτά τα μέσα ο δεί­κτης κερ­δο­φο­ρί­ας κα­τέ­κτη­σε ένα ιστο­ρι­κό ρεκόρ που δια­τη­ρεί ως σή­με­ρα, την ίδια στιγ­μή που η φτώ­χεια κι οι ανι­σό­τη­τες εξα­πλώ­νο­νταν. Οι προ­σπά­θειες προ­σε­ται­ρι­σμού μι­κρο­α­στι­κών στρω­μά­των  δεν κά­λυ­πτε την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Για πα­ρά­δειγ­μα, η δια­τυ­μπα­νι­σμέ­νη δια­γρα­φή των αγρο­τι­κών χρεών αφο­ρού­σε κυ­ρί­ως συ­νε­ται­ρι­σμούς με... διο­ρι­σμέ­νες διοι­κή­σεις (384 εκατ. δρχ) και ελά­χι­στα (7,4 εκατ. δρχ) τους φτω­χούς αγρό­τες. Εξάλ­λου, το αγρο­τι­κό ει­σό­δη­μα επέ­στρε­ψε το 1972 στα χα­μη­λά του 1960.

Ελέω αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και μεί­ω­σης ελ­λείμ­μα­τος και εξω­τε­ρι­κού χρέ­ους (που το φα­γο­πό­τι αύ­ξη­σε 40 φορές), ο μι­σθός εξαρ­τή­θη­κε από την πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα, σχε­διά­στη­καν συγ­χω­νεύ­σεις ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων και κα­τάρ­γη­ση της επι­κου­ρι­κής ασφά­λι­σης.

Η δραχ­μή υπο­τι­μή­θη­κε μετά το ’71 και αυ­ξή­θη­καν τρο­μα­κτι­κά οι τιμές. Το κρέας ανα­τι­μή­θη­κε 38%, ο ετή­σιος πλη­θω­ρι­σμός απ’ το 4,4 αυ­ξή­θη­κε στο 15,6 και μετά εκτι­νά­χθη­κε στο 26,9%. Συ­νο­λι­κά το με­ρί­διο ερ­γα­σί­ας στο πα­ρα­γό­με­νο προ­ϊ­όν έπεσε από 40,2% το 1967 σε 32,2% το 1971, ενώ η με­τα­νά­στευ­ση γνώ­ρι­σε νέα ρεκόρ το ’69 και το ’70. Το 1971 έφυ­γαν 136.000 με­τα­νά­στες.

Τρο­μο­κρα­τία
Αυτή την πο­λι­τι­κή υπο­στή­ρι­ζε η ανοι­χτή τρο­μο­κρα­τία του κα­θε­στώ­τος. Επί­ση­μα, την πρώτη βδο­μά­δα συ­νε­λή­φθη­σαν 6.500 πο­λί­τες και σε τέσ­σε­ρα χρό­νια πάνω από 3.300 πέ­ρα­σαν απ’ τα στρα­το­δι­κεία. Η ανά­κρι­ση στο ΕΑΤ-ΕΣΑ άφηνε ανά­πη­ρους απ’ το ξύλο, τα ηλε­κτρο­σόκ και τη «φά­λαγ­γα» όσους δυ­σφο­ρού­σαν με το «γύψο». Τα κόμ­μα­τα κι οι απερ­γί­ες απα­γο­ρεύ­τη­καν, στα συν­δι­κά­τα και τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους οι διοι­κή­σεις διο­ρί­ζο­νταν, χα­φιέ­δες της Ασφά­λειας πα­ντού, λο­γο­κρι­σία στον Τύπο.

Τε­λι­κά, ο μα­τω­μέ­νος γύψος ρά­γι­σε και κα­τέρ­ρευ­σε: από την εξέ­γερ­ση του Νο­έμ­βρη, από το φόβο να δο­θούν όπλα στο λαό στην επι­στρά­τευ­ση του ’74, από τους ερ­γα­τι­κούς κι αγρο­τι­κούς αγώ­νες που ξε­σή­κω­ναν οι αντερ­γα­τι­κές πο­λι­τι­κές. Η απο­χου­ντο­ποί­η­ση όμως δεν έγινε ποτέ σο­βα­ρά, αφού θα συ­νε­πα­γό­ταν τη διά­λυ­ση του βα­σι­κού κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, που είχε εμπλα­κεί στο «εθνο­σω­τή­ριο» έγκλη­μα. Το κρά­τος των κα­πι­τα­λι­στών έπρε­πε να δια­τη­ρη­θεί.

Τη συ­ντή­ρη­ση του ίδιου τα­ξι­κού κρά­τους και με­τα­πο­λι­τευ­τι­κά τη μαρ­τυ­ρούν οι απο­φά­σεις Αρεί­ου Πάγου (684/75) και δι­κα­στη­ρί­ων. Αυτές, μαζί με το Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα 519/74 του Κα­ρα­μαν­λή και του χου­ντι­κού «Προ­έ­δρου» Γκι­ζί­κη, έδω­σαν αμνη­στία ή αθώ­ω­σαν τους πε­ρισ­σό­τε­ρους συ­νέ­νο­χους: υπουρ­γούς, δι­κα­στές, αστυ­νο­μι­κούς, πα­νε­πι­στη­μια­κούς, βα­σα­νι­στές.

Ως και οι κα­τα­δί­κες των «πρω­ταί­τιων» επι­τεύ­χθη­καν μετά από μη­νύ­σεις ιδιω­τών και όχι αυ­τε­πάγ­γελ­τα. Ο Κα­ρα­μαν­λής, ως πρω­θυ­πουρ­γός, ακύ­ρω­σε τις θα­να­τι­κές κα­τα­δί­κες των χου­νταί­ων και αρ­γό­τε­ρα, το ’77, προ­σπά­θη­σε να απα­γο­ρεύ­σει την πο­ρεία του Πο­λυ­τε­χνεί­ου.

Με­τα­πο­λί­τευ­ση
Στη Με­τα­πο­λί­τευ­ση το σύ­στη­μα ανα­γκά­στη­κε να χάσει πολλά κομ­μά­τια απ’ τη σάρκα του, πα­ρα­χω­ρώ­ντας δι­καιώ­μα­τα, βελ­τιώ­νο­ντας πρω­το­φα­νώς το βιο­τι­κό επί­πε­δο, νο­μι­μο­ποιώ­ντας την Αρι­στε­ρά, διώ­χνο­ντας τη Μο­ναρ­χία. Όμως κρα­τή­θη­κε στη ζωή και σή­με­ρα απει­λεί ξανά κάθε δη­μο­κρα­τι­κή κι ερ­γα­τι­κή κα­τά­κτη­ση και μά­λι­στα με το ίδιο πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό ή με μα­θη­τές του.

Τό­μους γε­μί­ζουν οι δια­δρο­μές των Πλεύ­ρη­δων ή των Γε­ωρ­γιά­δη, Κα­ρα­τζα­φέ­ρη, Βο­ρί­δη και Μι­χα­λο­λιά­κου με­τα­ξύ ΔΑΠ, ΕΠΕΝ, ΧΑ, ΛΑΟΣ, ΠΟΛΑΝ και ΝΔ. Πρό­σφα­το πα­ρά­δειγ­μα ο Ηλίας Φι­λιπ­πα­κό­που­λος, πρώην χου­ντι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του ΣΦ Πο­λυ­τε­χνεί­ου, νυν διευ­θυ­ντής Γραμ­μα­τεί­ας της ΝΔ.

Πτέ­ρυ­γες κο­μου­νι­στο­φά­γων βα­σι­λο­χου­ντι­κών και να­ζι­στών συ­να­σπί­ζο­νται πάλι ενα­ντί­ον μας, για να σώ­σουν το σύ­στη­μα που τους τα­ΐ­ζει. Υφαί­νουν, στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση, μια αστυ­νο­μο­κρα­τού­με­νη «δη­μο­κρα­τία» και προ­σπα­θούν να ωραιο­ποι­ή­σουν τη Χού­ντα, αφού η υπάρ­χου­σα αστι­κή δη­μο­κρα­τία απο­δει­κνύ­ε­ται φε­νά­κη.

Για να σω­θού­με οι ερ­γα­ζό­με­νοι, χρεια­ζό­μα­στε μια νέα Με­τα­πο­λί­τευ­ση. Για να τους ξε­φορ­τω­θού­με ορι­στι­κά.

Σάββατο 20/04/2013: Δαχείριση απορριμμάτων και χωροθέτηση ΧΥΤΥ

Τήνος, χειμώνας της απομόνωσης

Υπό τον τίτλο «θετική εξέλιξη για τα νησιά η πρόβλεψη πλοίου ασφαλείας» συναντάμε στο διαδίκτυο το επικείμενο νομοσχέδιο που θα κουρελιάσει περαιτέρω την ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών κατά την διάρκεια του Χειμώνα.

Στο ίδιο νομοσχέδιο που για τυράκι πλασάρεται η δρομολόγηση του πλοίου ασφαλείας σε περιπτώσεις απεργίας, πέρα την κατάπτυστη και ξεδιάντροπη ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού που επιδιώκει στρέφοντας πολίτες κατά των εργαζομένων που διεκδικούν με το μοναδικό τους όπλο την απεργία τα δικαιώματά τους, αναφέρεται ξεκάθαρα η αποδέσμευση των πλοιοκτητών από την υποχρέωση για να κατέχουν μια γραμμή, να δρομολογούν πλοία μόνο τους θερινούς μήνες έναντι των δεσμεύσεων για ελάχιστο δεκάμηνου και επταμήνου παραμονής στη γραμμή για συμβατικά και ταχύπλοα αντίστοιχα! Δηλαδή, στο εξής, και όποτε μειώνεται η κίνηση (ολοένα και περισσότερο και για τους προσκυνητές στο νησί μας λόγω της επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης), οι πλοιοκτήτες θα αποσύρουν τα πλοία τους, αφού πρώτα το καλοκαίρι θα έχουν θησαυρίσει με τα εισητήρια φωτιά (45 ευρώ για ένα ταξίδι με επιστροφή είναι σήμερα τουλάχιστον 3 μέρες εργασίας για νέο που πληρώνεται με τον βασικό μισθό 585 μικτά όπως τον κατάντησε η τρικομματική του μνημονίου Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης!). Επιπλεόν είναι βέβαιο πως οι γραμμές θα επιλέγονται κατά την κερδοφορία και σε καμία περίπτωση με κριτήρια κάλυψης των αναγκών της νησιωτικής Ελλάδας.

Ποιός Αισχύλος; Ποιος Σοφοκλής; Ποιος Ευριπίδης;  Ο Νεοέλληνας ο πιο τραγικός!
Καλούμε τον κύριο που έδωσε αυτό τον τίτλο και όσους το αναδημοσίευσαν να μπουν στον κόπο να το διαβάσουν και να αναλογιστούν τις συνέπειες αν εφαρμοστεί αυτό το πολυνομοσχέδιο έκτρωμα του Μουσουρούλη!
Καλούμε τον δήμο Τήνου, με τα «επαναστατικά» αντανακλαστικά να πάρει θέση απέναντι στο πολυνομοσχέδιο του οδοστρωτήρα του μνημονίου!

ΥΓ: Οι λίγες αναπνοές του κειμένου μαρτυρούν και την αγανάκτηση του συντάκτη για ολοκληρωτική παράδοση της κυβέρνησης στα συμφέροντα των λίγων, στην κάλυψη της καταπάτησης του Συντάγματος περί νησιωτικότητας με την δήθεν θετική εξέλιξη της προσθήκης πλοίου ασφαλείας, της εκπορευμένης "δημοσιογραφίας…" και της επίθεσης στο δικαίωμα του εργαζομένου να απεργεί. 

ΑΕΚ - Ελλάδα: μηδέν υπό το μηδέν...

Περισσότερο συχνά απ’ όσον μπορεί να το αντέξει κανείς χωρίς να αρχίσει να παραξενεύεται, η Iστορία επιδεικνύει μια τσουχτερή ειρωνεία, ενίοτε μάλιστα και σαρκαστική, λες και εξιλεώνει έτσι τα ανεπίδοτα σήματα Μορς που στέλνει στο νησί των Μακάρων. Αίφνης ο Πλούταρχος,

αν μπαίνοντας η Θάτσερ στην Κόλαση, έβρισκε ο ίδιος την ευκαιρία να το σκάσει, μέσα στην αναμπουμπούλα, απ’ τον Παράδεισο, ίσως

να έγραφε με παιγνιώδη διάθεση ένα μικρό παράρτημα στους «Βίους Παράλληλους», τους «Βίους Παράλυτους», συσχετίζοντας τους κατ’ αυτάςβίους αβίωτους της Ελλάδας και της ΑΕΚ - δρόμοι, ή μάλλον μονόδρομοι,παράλληλοι προς την παρακμή και την πτώση. Με ομοιότητες αξιοσημείωτες.Κακοδιαχείριση στην

ΑΕΚ επί χρόνια, διασπάθιση χρημάτων, ανάξιοι ταγοί -και πονηροί, και ιδιοτελείς, και ωφεληθέντες- σπάραγμα σιγά-σιγά η ομάδα, σπάραγμα σιγά-σιγά για τους ίδιους λόγους και η Ελλάδα,

άρχισε να φυτοζωεί, χωρίς γήπεδο, χωρίς παίκτες, μια πορεία σκαλί το σκαλί προς τον πάτο, προς το αυτογκόλ, προς τους χούλιγκανς με το χρυσαυγίτικο μένος και το στουπωμένο μυαλό - αυτοί να δίνουν την «τελική λύση», αυτοί

να ορίζουν την «απαίσια έκβαση», δικαιώνοντας έτσι τα έργα ηγεσιών ανάξιων ως προς τις περιστάσεις και την παθητική ου μην και μοιραία στάση ενός κόσμου, του κόσμου της ΑΕΚ, του κόσμου της Ελλάδας, που αιχμαλωτίσθηκε να παρακολουθεί αδρανής την κάθοδο στον Αδη - πλην ενός 10%, εκείνου του 10%που σε όλες

τις κοινωνίες δεν αφομοιώνεται απ’ τον κυρίαρχο συρμό, αλλά και που, ταυτοχρόνως, ούτε αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά, να ανατρέψει δηλαδή τη φορά των πραγμάτων, για όσο τουλάχιστον δεν μπορεί να επηρεάσει

ή ακόμα και να μπολιάσει το υπόλοιπο 90% σε ένα τέτοιο ποσοστό, που να το κάνει να κινηθεί και να κινήσει την Ιστορία.

Η ΑΕΚ χάθηκε πολύ καιρό πριν να χαθεί, όπως και η Ελλάδα οδηγήθηκε να σκάβει τον λάκκο της πολύ καιρό πριν να τη θάψουν. Λεηλατήθηκαν

και οι δύο με το βαμβάκι. Ανεπαισθήτως. Η ΑΕΚ έγινε ΠΑΕ και η Ελλάδα μπήκε στο χρηματιστήριο. Η ΑΕΚ άφησε πίσω της την ιστορία και την παράδοσή της,

πολλοί απ’ τους ανθρώπους της τους ίδιους σνόμπαραν «την προσφυγιά», τους «καημούς», όλη τη σημειολογία της ΑΕΚ, την έβρισκαν«γραφική», όσο γραφική έβρισκαν

και οι νεόπλουτοι την Ελλάδα της γειτονιάς και της αλληλεγγύης. Είχαν αλλάξει οι εποχές, οι «εκσυγχρονιστές» αποκαθήλωναν τα σύμβολα και τους μύθους, η φανέλα ήταν τα λεφτά που μπορούσε να βγάζει, η σημαία ήταν τα λεφτά που μπορούσαν να βγάζουν απ’ αυτήν οι νέοι θεοί της αγοράς, οι γιάπηδες και οι οπίνιον μέικερς,

μια ορδή αρπακτικών με φάλαγγες ευφημισμών και παρενδεδυμένων εννοιών - αυτοί ήταν πλέον οι κυρίαρχοι του παιγνιδιού,

ενός παιγνιδιού σικέ, στημένου, μιας παράγκας. Μιας φάουσας. Ετσι πλέον πρόσταζε η αγορά, έγιναν οι ομάδες χρήσιμο συστατικό της διαπλοκής, η ΑΕΚ των συναυλιών, του ουζερί με τη φωτογραφία του Παπαϊωάννου στον τοίχοπέθανε, πέθανε λοιδορούμενη, μέσα στην απαξίωση, η «φανέλα με το 9»στάλθηκε να της φορέσουν διαφημίσεις, η φανέλα με το 10

εξασφάλιζε την κόκα του μεγαλοπαράγοντα, στάλθηκε η Ελλάδα δουλικό στις οφσόρ και πλήθυναν απενοχοποιημένοι και παντού οι δολοφόνοι,

οι ίδιοι που εμφανίζονται σήμερα σαν σωτήρες. Ενας κόσμος γκλαμουριάρικος

που έκανε την τέχνη επιδοτούμενη γκαλερί, ΜΚΟ και «χώρο» έκφρασης, της φόρεσε λαμέ κοστούμι και την πήγε αράδα στα σκυλάδικα, πρώτο τραπέζι πίστα, να σνιφάρει μερακλαντάν

με ένα στα όρθια πριν να πέσει ανάσκελα απ’ το μεθύσι, τον αμοραλισμό και τον κυνισμό. Επεφτε η χώρα, κατέρρεε η ομάδα και νόμιζαν και οι δύο ότι χορεύουν σε έναν χορό που δεν θα τελειώσει ποτέ, πήγαιναν από

ήττα σε ήττα, από αυταπάτη σε αυταπάτη αλλά κι από απάτη σεαπάτη, νίκη ήταν ακόμα και τα Υμια, νίκη η Ολυμπιάδα, νίκη τα τοξικά ομόλογα, νίκη τα Μνημόνια, πλουτίσαμε έλεγαν, επιζήσαμε λένε τώρα τα θύματά τους, επιβιώσαμε, έτρωγε εξάρες η ΑΕΚ, ώσπου έφθασε η ομάδα να μην έχει να πληρώσει τους παίκτες και η Ελλάδα να μην έχει να θρέψει τους ανέργους της, τα υποσιτισμένα παιδιά, τους ατιμασμένους της γέροντες.

Αλλά, αν έγιναν εγκλήματα κι εγκλήματα, κάθαρση δεν έγινε. Με τα ίδια μυαλά, τώρα η ΑΕΚ

μια φανέλα χωρίς αριθμό,

μια φανέλα που χάνεται,

θα ψάχνει, με τους ίδιους σωτήρες στο τιμόνι, για νέους παίχτες, νέο αίμα, φθηνό, να ξεκινήσει απ’ την αρχή, αν από τον Αδη επιστρέψει, καθώς και η Ελλάδα νέους παίχτες ψάχνει κι αυτή, φθηνούς, με μεροκάματα μεταγραφή απ’ τη Βουλγαρία, νέο εργατικό δυναμικό, χαμηλόμισθο, τροφή για τα κανόνια της αγοράς. Μια

Ελλάδα ιμιτασιόν, κινέζικη. Μια ΑΕΚ προσεχώς εκτός Μνημονίου, πολύ προσεχώς, όταν χορτάσουν οι Δυνατοί νέο αίμα, φθηνή δουλειά - αυτοί όμως δεν χορταίνουν ποτέ. Αυτογκόλ, μεγάλε,

κι όταν δεν έχεις τη φανέλα σημαία, γίνεται η σημαίαζουρλομανδύας να σ’ τον φοράει ο Δυνατός και να σ’ τον σφίγγει ο φασίστας.

Πολλά πράγματα σνομπάραμε, ΑΕΚτζή μου, και μην τσιτώνετε οι υπόλοιποι, βάλε στη θέση της ΑΕΚ Θρύλος, βάλε στη θέση της Ελλάδας Κύπρος, βάλε ΠΑΟ και ΠΑΟΚ κι Εθνική Τράπεζα και χαράτσι και το έχεις το τοπίο μπροστά σου ολοζώντανα νεκρό. Από

τα κλέη της Ολυμπιάδας έπεσες κατηγορία Φωστήρα, δικέ μου, με τον φονέα των γιγάντων να ’χει ένδοξο παρελθόν αλλά κομμένη σύνταξη, λουκέτο στο μαγαζί

και μια ντροπή να μην έχεις πού να την πεις, χωρίς να σε πάρουν παραμάζωμα τα παπαγαλάκια για την «κακομοιριά» και τη «μιζέρια σου», παραπονιάρη μου. Αυτοί που δεν

φόρεσαν ποτέ φανέλα σού ’καμαν τη σημαία σφουγγαρίστρα για ενοικιαζόμενη καθαρίστρια που θα έχει δουλειά όποτε θέλει ο κ. Τόμσεν και μεόσα θέλει ο κ. Μαζούχ.

Θα μου πεις, η ΑΕΚ είναι οι ΑΕΚτζήδες και η Ελλάδα οι Ελληνες. Σωστό, αλλά χάνουμε, ούτε η κερκίδα παίζει μπάλα, ούτε ο λαός πιστεύει στον εαυτό του - παιγνίδι με τις φανέλες και τις σημαίες κάνουν άρχοντες έχοντες, όπως ο κ. Ψωμιάδης, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Ψυχάρης

για να αναφερθώ ενδεικτικώς σε ορισμένους απ’ τους 600 εκείνουςΣιλεντιάριους που στήνουν το παιγνίδι, στήνουν το σκηνικό και παίζουν μόνοι τους, κόουτς και ρέφερι εν τω άμα, με εμάς να βλέπουμε το ματς απ’ την οθόνησε περιγραφή Τρεμοπρετεντέρη. Δεν κερδίζεται έτσι ο αγώνας.

Τώρα η ΑΕΚ πάει κατά διαόλου, κι αν «σωθεί», πάλι σε συμφωνία με τον Διάολο θα «σωθεί» - ώσπου να πάει μια και καλή με το επόμενο αυτογκόλ, με την επόμενη φαλτσοσφυριξιά. Οταν όμως η ζωή σου εξαρτάται

από μια φαλτσοσφυριξιά, τότε έχεις ήδη πεθάνει. Οσο για την Ελλάδα, τις συμφωνίες της με τον Διάολο τις έχει ήδη κάνει, άλλη

ο Ανδρέας με την «αλλαγή», άλλη ο κ. Σημίτης με τον «εκσυγχρονισμό», άλλη ο «κουρασμένος», άλλη στο Καστελόριζο ο χάχας,συμφωνία τη συμφωνία

φθάσαμε έως εδώ. Σνομπάραμε την ιστορία μας και η Υβρις μάς εκδικείται. Εχει πολύ από Νέμεσιν μπροστά μας, σύντροφοι...

Του Στάθη από το enikos.gr

email: stathis@enikos.gr

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ & ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΧΥΤΥ

Το Σάββατο 20 Απριλίου 

στις 20:00μμ, 

το blog Ξάνεμο διοργανώνει 

ανοικτή συζήτηση με θέμα:

«Διαχείριση απορριμμάτων & χωροθέτηση ΧΥΤΥ».

Η ομιλία – συζήτηση αυτή είναι η πρώτη, μιας σειράς προβληματισμών, πάνω σε θέματα που απασχολούν την κοινωνία της Τήνου. Στόχοι της εκδήλωσης καθώς και αυτών που θα ακολουθήσουν είναι η ενεργοποίηση των πολιτών και η συμμετοχή και η ανταλλαγή γνώσεων και ιδεών.

Η συζήτηση  θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Αγ. Αντωνίου στην Παλλάδα.

Η κεντρική εισήγηση θα γίνει από την: Δέσποινα Σπανούδη χημικό μηχανικό, μέλος περιβαλοντικών κινήσεων, τ. περιφ. Συβμ. Στερεάς Ελλάδος

Θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο axanemos@gmail.com ή στο blogxanemo.blogspot.gr.

Θεατρική Ομάδα Τήνου: ''εκκλησιάζουσες"

Η Θεατρική Ομάδα Τήνου "Θεατροποιείο" παρουσιάζει την τραγωδία του Αριστοφάνη "''εκκλησιάζουσες", σε δική τους διασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή 20, 21 Απριλίου στις 20.30μμ στο πνευματικό κέντρο Τήνου. 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑ.Λ. ΤΗΝΟΥ

Η περιβαλλοντική Ομάδα του ΕΠΑ.Λ. Τήνου σας προσκαλεί στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την  Τρίτη 16 Απριλίου στις 18.00 μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΕΠΑ.Λ. Τήνου.

Στα πλαίσια του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που υλοποιούμε  τη φετινή σχολική  χρονιά με θέμα « Η διάσωση των τοπικών σπόρων και ποικιλιών ως προϋπόθεση τηςδιατήρησης της γεωργικής βιοποικιλότητας»,   θα παρουσιάσουμε  το έργο μας  και θα μοιράσουμε  δωρεάν σπορόφυτα από παραδοσιακούς σπόρους.

Σκοπός μας είναι να γνωστοποιήσουμε τις δράσεις μας στην τοπική κοινωνία για να προσπαθήσουμε από κοινού να  διασώσουμε τους  τοπικούς σπόρους και τον παραδοσιακό χαρακτήρα της διατροφής μας.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΝΕΟΣ Γ.Γ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πηγή: iskra

ΕΛΗΞΑΝ ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ (13/4) ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ 19ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η εκλογή του Δημ. Κουτσούμπα στη θέση του νέου Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ μάλλον δεν πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη, αν και πολλοί έλεγαν ότι η αντικατάσταση της Αλέκας Παπαρήγα, η οποία αργά ή γρήγορα αναμένετο, θα συνέβαινε λίγο αργότερα.

Η απερχόμενη γραμματέας, Αλέκα Παπαρήγα, συμπλήρωσε 22 χρόνια στο τιμόνι του κόμματος υπερβαίνοντας προ πολλού την μακρά θητεία της αντάρτικης και λαϊκής φυσιογνωμίας του Χ. Φλωράκη(διετέλεσε γενικός γραμματέας επί 17 συνεχόμενα χρόνια) και πλησιάζοντας τον χρόνο - ρεκόρ του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ και εκ των συντελεστών του σύγχρονου ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη (ήταν γραμματέας επί 25 χρόνια παρότι από το 1936 έως το 1945 ήταν φυλακισμένος χωρίς όμως να αντικατασταθεί).

Πολιτικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι ο Δ. Κουτσούμπας μάλλον θεωρείται αυθεντικός συνεχιστής της πολιτικής που εξέφραζε η απερχόμενη Γραμματέας του ΚΚΕ, αν και όπως έχει δείξει μέχρι σήμερα η ζωή, ο κάθε ηγέτης βάζει το δικό του ξεχωριστό αποτύπωμα στην πορεία κάθε κόμματος και ειδικότερα του ΚΚΕ.

Ευχόμαστε στο Δ. Κουτσούμπα, ο οποίος αναλαμβάνει την ηγεσία σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το Κόμμα του και κυρίως σε πολύ δύσκολες ώρες για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, κάθε επιτυχία στο έργο του για το καλό του ΚΚΕ, όλης της Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα του τόπου μας και της ελληνικής νεολαίας.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, που εκλέχθηκε νέος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του κόμματος, γεννήθηκε στη Λαμία στις 10 Αυγούστου του 1955.