Διάλογοι (2) - Μπορεί ν' αλλάξει Κεμάλ!

Υπάρχουν διάλογοι που ξεσηκώνουν "θύελες". Υπάρχουν όμως και τέτοιοι που ξεσηκώνουν καρδιές. 

Το '68 ο Μάνος Χατζιδάκις συναντά ένα παιδί χειμώνα στην Νέα Υόρκη, τον Κεμάλ. Είχε αφήσει τον τόπο του για να βρει μια δεύτερη ευκαιρία. Ο Μάνος Χατζιδάκις εμπνέεται από την ιστορία και γράφει την μουσική για το ομότιτλο τραγούδι. Χρόνια αργότερα ο Νίκος Γκάτσος γράφει τους στίχους στα ελληνικά:

Μέχρις εδώ, πρόκειται για την λακωνική ιστορία ενός τραγουδιού. Δεν μένει όμως εκεί! Ο Μανώλης Ρασούλης το 2001 (κυκλοφορία του δίσκου "Τι κάνεις μες την Κίνα Τσάκι Τσαν΄" με την μουσική του  Πέτρου Βαγιόπουλου), κι ενώ έχουν συμπληρωθεί 6 και πλέον χρόνια από το θάνατο του Μάνου απαντά στο "καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ" με το "Αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει Κεμάλ! Μέσα στις καρδιές, στις πλατείες, σε γραφεία οβάλ".

Το θαυμαστικό δεν το έχω προσθέσει εγώ.

Όπως και να' χει προτιμώ την εκδοχή από το τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη. Το δεύτερο αυτό τραγούδι κάνει ακόμη μια αναφορά: Στο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης "Ένα το χελιδόνι", "διορθώνοντάς" τον μάλιστα! Από "θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς" στο "θέλει σωστοί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς".

Ο Μανώλης Ρασούλης πέθανε στην Ελλάδα του μνημονίου το 2011. Η ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει ζει μέσα στις καρδιές!

"Εγώ εδώ ήρθα να πάρω και θα πάρω"

                                                                                       "Εγώ εδώ ήρθα να πάρω και θα πάρω". Με αυτή την φράση ο διοικητής της 2^ης της ΔΥΠΕ Πειραιά και νήσων Αιγαίου, κος Ιωάννης Ευδοκιμίδης αντιμετώπισε τους τηνιακούς κατά την «σύσκεψη» που προκάλεσε ο δήμος Τήνου την περασμένη Δευτέρα  για το τεράστιο θέμα της υποστελέχωσης του Κέντρου υγείας Τήνου.  Ο κύριος διοικητής ζήτησε με την επίσκεψή του στην Τήνο, να αναλάβουν οι τηνιακοί να βρούνε με τις γνωριμίες τους γιατρούς,  τους οποίους για να τους δελεάσουν να έρθουν, να τους βρουν και να τους πληρώσουν και το σπίτι. Ακόμα ζήτησε να συσταθεί η ακέφαλη διοικούσα επιτροπή του Κ.Υ. Σε απόλυτη ταύτιση με την τρικομματική λαίλαπα που μας κυβερνά και της τρόικας που διατάζει, και για να δικαιολογήσει τον παχυλότητο μισθό του (πιθανόν να φτάνει για δυο- τρεις γιατρούς ή τρεις τέσσερις αγροτικούς που λείπουν από το κέντρο υγείας) ο κύριος διοικητής ήρθε, διέταξε, πήρε και έφυγε. Από κοντά δήμαρχος και δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης εξήραν το έργο και τις προθέσεις του κυρίου διοικητή και δεν παρέλειψαν να του ευχηθούν «καλή επιτυχία» στο έργο του, ξεχνώντας  πολύ γρήγορα την μόλις πριν 12 μέρες (από 8 Μαΐου) ανακοίνωσή τους με τίτλο: «η υπομονή της Τήνου εξαντλήθηκε!». «Μελανή παραφωνία» η τοποθέτηση του περιφερειακού Συμβούλου Κου Βίλλα, καθώς και της αντιπροσωπίας του Σύριζα Τήνου που είπαν τα πράγματα με το όνομά τους.  

 Άξιος ο μισθός σας κύριε διοικητά.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση της τοπικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Τήνου που μας κοινοποιήθηκε,  παρακάτω: 

Κάτι λίγο θετικό γι’ αυτόν τον τόπο

Δεν αγάπησα ότι γνώριζα για τον τόπο μου, αλλά όσα μπορούσα να μάθω.

Δεν μέτρησα ποτέ τις πέτρες που έντυσαν τους δρόμους, μ’ άρεσε να μετρώ τις πέτρες στο σκαλί κάτω από το σπίτι μου.

Δεν αγάπησα τον τόπο για τους ανθρώπους του καλοκαιριού, μα για τους αναβάτες τα σκοτεινά πρωινά του χειμώνα.

Δεν αγάπησα τον τόπο για τις συστάδες παραθεριστικών κατοικιών, αλλά για μια κατ’κιά στην άκρη του κάθε βράχου.  

Δεν αγάπησα τα ωραία λόγια του τόπου, μα το σιγοψυθίρισμα στην κουβέντα του βράχου με την θάλασσα.

Δεν αγάπησα αυτόν τον τόπο για τον αέρα της ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων μα για τον άνεμο τον δυνατό, τον ασταμάτητο, τον καθάριο.

Δεν αγάπησα αυτό τον τόπο από μια αόριστη ιερότητα, αλλά από την αγιοσύνη των πιο ηλικιωμένων του.

Δεν αγάπησα αυτό τον τόπο από την διάκριση ανάμεσα σε δρόμους και μονοπάτια, μα από τα βήματα, τα άλματα και τις πατημασιές μου.

Δεν αγάπησα τον τόπο αυτό παρά από το αλάτι του, αλάτι που μάζεψα στα βράχια του δυο μέρες μόλις πριν.

Δεν αγάπησα τον τόπο μου ώστε να νιώσω πως είναι ο παράδεισος, μου έφτανε από την πρώτη στιγμή να γίνει παράδεισος για ‘μένα.

Δεν αγάπησα το τσιμέντο, παρά με ασβέστη και λουλάκι, με σχέδια, με μεράκι, με ήλιο.

Δεν αγάπησα τον τόπο αυτό παρά για το γυμνό του χώμα, για το χρώμα του το καλοκαίρι, για την ανάσα του στην πρώτη στάλα του νερού.

Δεν αγάπησα αυτόν τον τόπο πιο πολύ όταν τον πατούσε κάποιος επώνυμος, δεν είχε περισσότερο για ν’ αγαπήσω!

Ανεμομαζώματα (Μάιος 2013, Αρ. 3)

«Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν»

                                                                         σύνθημα σε τοίχο

Και η πραγματικότητα συνεχίζεται…
Μαζί της συνεχίζονται και οι μικρές πραγματικότητες της «δικτυωμένης» Τήνου: Τα επαναλαμβανόμενα «παρεξηγημένα» νησιά, τις συνεντεύξεις, την ιερότητα και ασφαλώς τις VIP επισκέψεις. «Εσπρέσσο VIP» που γνωρίζουμε και τις φάτσες, γιατί, αν για παράδειγμα έσκαγε μύτη στο νησί κανένας Ντάριο Φο λόγου χάρη, θα του λέγαμε «κάνε στην άκρη μπάρμπα, λαμπάδες στην ανηφόρα δεξιά…»! Δεν έχει και πολύ σημασία για το νησί της πίστης, της τέχνης και του πολιτισμού (φτου πανάθεμά μας). Αρκεί να ξεχωρίζουμε την Νατάσσα του «κυνηγημένου» από την CIA από δέκα δημοσιεύματα μακριά…

Χαλακιά 26/05/2013

Τερέζα Φορκάδες: Η επανάσταση ξεκινά από μία μοναχή;

Από μια μοναχή του τάγματος των Βενεδικτίνων, θα περίμενε κανείς σίγουρα μια πιο συντηρητική στάση. Όμως, η Τερέζα Φορκάδες με την δριμεία της κριτική σε ό,τι θεωρεί «προβληματικό» - από τις τράπεζες ως τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες - εξελίσσεται σε έναν από τους πιο μαχητικούς και φυσικά άτυπους εκπροσώπους της νοτιοευρωπαϊκής Αριστεράς. 

Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε περιοδεία προωθώντας ένα νέο ριζοσπαστικό μανιφέστο για επαναστατική πολιτική αλλαγή. «Η οικονομική κρίση στην Ισπανία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που να απειλεί τον κοινωνικό ιστό. Αυτό είναι κάτι που συνέβη και στην Ελλάδα. Η επισφάλεια στις ζωές των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς και οι πολίτες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Ο κίνδυνος της βίας και της ανατροπής με κάποιον μη δημοκρατικό τρόπο αποτελεί πιθανότητα», έχει δηλώσει.

Διάλογοι

Κώμη 25/05/2013

Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματική!

Το άρθρο του M. Γλέζου στη γερμανική εφημερίδα Die Welt: δεν έχω καιρό για ψέματα

Το συγκλονιστικό άρθρο του Μανώλη Γλέζου στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, με το οποίο εξηγεί στους Γερμανούς, γιατί είναι δίκαιο να καταβληθούν οι αποζημιώσεις που οφείλει το γερμανικό κράτος στην Ελλάδα.

"Τον προσεχή Σεπτέμβριο κλείνω τα 91.
Αρχίζω να γράφω αυτό το κείμενο 72 χρόνια ακριβώς από τη μέρα που είδα τους Γερμανούς, πάνοπλους, με μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, να μπαίνουν στην Αθήνα.
Ήταν 27 Απριλίου του 1941. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες της εφημερίδας ήταν τότε αγέννητοι. Όμως εγώ ήμουν ήδη 19 χρόνων.
Δεν έχω καιρό, λοιπόν, ούτε για ψέματα ούτε για μισές αλήθειες.
Θα ήθελα να σας είχα κοντά μου, έναν-έναν, να σας μιλήσω γι’ αυτά που έζησα, που άκουσα, που είδα. Θα αρκεστώ, ωστόσο, να μοιραστώ από εδώ, μαζί σας, μόνο κάποια από αυτά. Μετά, ίσως μπορούμε να κοιταχτούμε αναμεταξύ μας με διαφορετικό βλέμμα…

Μπερδευτήκαμε.

Στην αρχή, (στις 20 Μαΐου), διαβάσαμε ανακοίνωση του Λιμενικού Ταμείου Τήνου- Άνδρου, με υπογραφή του προέδρου του,  με την οποία μας πληροφορούσε , ότι κακώς τα όργανα του λιμεναρχείου Τήνου κόβανε κλήσεις για παράνομη στάθμευση από τον Κουρσάρο μέχρι τον Πυρσό και να περάσουμε από το λιμενικό ταμείο να σβήσουμε την κλήση.

Ακόμα μας πληροφορούσε ότι το λιμενικό σώμα είναι ανεξάρτητη αρχή.

Δυο μέρες μετά, (22 Μαΐου), το υπολιμεναρχείο Τήνου , (χωρίς υπογραφή αλλά με το ίδιο παραποιημένο εθνόσημο), «αδειάζει» τον πρόεδρο του λιμενικού ταμείου, διευκρινίζοντας «ότι στο θέμα των τροχονομικών ελέγχων στην παραλία της πόλεως Τήνου και ειδικά στο τμήμα για το οποίο γίνεται λόγος (μεσαίο πεζοδρόμιο από «ΚΟΥΡΣΑΡΟ» ως «ΠΥΡΣΟ»), εφαρμόζει το νόμο και την κατά περίπτωση υπάρχουσα κάθετη ή οριζόντια σήμανση» και ότι «οι κρίσεις περί παράνομων ενεργειών των οργάνων μας, αφορούν απόψεις του συντάκτη και απέχουν μακράν της πραγματικότητας», αμφισβητεί την Κανονιστική που επικαλείται το λιμενικό Ταμείο, καθώς και την δικαιοδοσία του να διαγράφει κλήσεις και παρακαλεί τους οδηγούς να σέβονται την σήμανση.

Την ίδια μέρα (22 Μαΐου) , ο πρόεδρος του Λιμενικού ταμείου μας ενημερώνει ότι έγινε συζήτηση με τον περιφερειάρχη λιμενικού σώματος τον δήμαρχο, τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου τον ίδιο και τον λιμενάρχη, στην οποία σύσκεψη «βρέθηκαν λύσεις στις διαφορές απόψεων μεταξύ κ. Σανταμούρη και του λιμενάρχη» και «το μέλλον θα δείξει αν αυτά που συμφωνήσαμε, εφαρμοστούν».

Από αυτή την «αντιπαράθεση», μας δημιουργήθηκαν διάφορες απορίες:

1η : Θα πρέπει να πάμε να διαγράψουμε ή όχι την κλήση μας;

2η: Αν ναι, πού θα πάμε να την διαγράψουμε; Στο λιμενικό ταμείο ή στο λιμεναρχείο;

3η: Ποιες είναι οι διαφορετικές απόψεις ανάμεσα στο λιμενικό ταμείο και το υπολιμεναρχείο Τήνου, που προκάλεσαν την σύσκεψη, στο κατώφλι της έναρξης της  τουριστικής περιόδου;

4η : Καλώς, κατά την γνώμη μας προκαλούνται συσκέψεις για διάφορα θέματα πόσο μάλλον για την εύρυθμη λειτουργία της μοναδικής πύλης και βιτρίνας του νησιού μας, όμως μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων, όπως στην προκειμένη περίπτωση του λιμενικού ταμείου και του υπολιμεναρχείου, υπάρχουν νόμοι, προεδρικά διατάγματα κλπ που καθορίζουν τις αρμοδιότητες και τις ενέργειες καθενός.  Τι λοιπόν ειπώθηκε στη σύσκεψη με τον περιφερειάρχη λιμενικού σώματος και, ιδιαίτερα, τι  συμφωνήθηκε το οποίο δεν προβλεπόταν από τις διάφορες προβλεπόμενες διατάξεις;  

5η: Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, με ποια ιδιότητα παραβρέθηκε στην σύσκεψη; Του πρόεδρου ή του δικηγόρου;  Αν παραβρέθηκε με την ιδιότητα του δικηγόρου, ποιας πλευράς; Του δήμου ή του υπολιμεναρχείου; 

Παντού υπάρχει ένας μύθος…

Το ότι δεν έχει με τίποτε πιο σοβαρό να ασχοληθεί το ξέρουμε. Το να το κάνει κουβέντα στην παρέα του το φανταζόμασταν. Το να μην το καταλάβει το μυριζόμασταν. Το να κάνει πως δεν το κατάλαβε για δικούς του σκοπούς το περιμέναμε. Το να το χρησιμοποιήσει όμως ως ευκαιρία, για στομφώδεις χαρακτηρισμούς, περί «τιμής του νησιού», ούτε που μας πέρναγε από το μυαλό … 

ΥΓ: Είσαι όλο εκπλήξεις ή είναι απλά κινήσεις πανικού;

Ανεμομαζώματα (Μάιος 2013, Αρ. 2)

[…] η λύση δεν είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί και, ακόμη λιγότερο, το άκρον άωτον του πολιτικού επαγγελματισμού, δηλαδή οι επαγγελματίες του κομματικού μηχανισμού.

Λύση μπορεί να μην υπάρχει […]. Υποστηρίζω ότι η λύση αυτή εξαρτάται από τους ανθρώπους τους ίδιους, από την επιθυμία τους και την πραγματική τους δύναμη να αυτοκυβερνηθούν.

Κορνήλιος Καστοριάδης («Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα», Εκδόσεις Υψιλον)

Το νησί μπορεί να χρειάζεται συθέμελα ανακαίνιση αλλά τουλάχιστον εγκαινιάστηκε η Νήσος. Ίσως μπύρα να μην μπορούμε να βρούμε αλλά σημασία έχει που έχουμε ζυθοποιία. «Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και ανάπτυξη και περηφάνια. Ανάπτυξη 2 και κάτι ευρώ το μπουκάλι, ενίσχυση στην τοπική οικονομία (δεν το λέω εγώ, από τους λόγους των ένδοξων αιρετών μας το κλέβω) και επιπλέον των υπολοίπων ατραξιόν, ακόμη μία για να είμαστε υπερήφανοι!

Έδωσα και εγώ εξετάσεις

Tου Γιώργου Γραμματικάκη στο protagon



Την Παρασκευή το πρωί, έδωσα κι εγώ εξετάσεις στην Εκθεση. Πανελλαδικές, εννοώ. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία της τρόικας, που καταγράφει τους μελλοντικούς ανέργους, ήμουνα ο τελευταίος από τους 109.313 υποψηφίους. Είχα αριθμό 109.314. Καθώς έτσι, ήμουνα ο τελευταίος υποψήφιος, και έφτασα με καθυστέρηση, θεωρήθηκα εκτός συναγωνισμού.

Οι καλοί καθηγητές μας, επιστρατευμένοι και με τις στολές τους, μας έδωσαν τα θέματα της Νεοελληνικής γλώσσας στις 9 το πρωί. Ιστορική στιγμή για μένα, τους άλλους υποψηφίους, για το έθνος. Εν γνώσει της αποστολής μου, άρχισα να τα μελετώ αμέσως. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, που συνόδευε τις ερωτήσεις. Συνέδεε με πρωτότυπο τρόπο το περιβάλλον, την ανάπτυξη του διαδικτύου, την αποξένωση του ανθρώπου. Μου άρεσε. Καθώς όμως περνούσε η ώρα και τα πυκνά του νοήματα χόρευαν στο μυαλό μου, μου φαινόταν ολοένα και πιο οικείο. Γρήγορα κατάλαβα τον λόγο: Το κείμενο βασιζόταν στο τελευταίο μου βιβλίο “Ενας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής”. Ο Αστρολάβος, πανέμορφο όργανο που έδειχνε παλιά τις κατευθύνσεις, είχε κληθεί να δείξει κατευθύνσεις και στην Παιδεία.

Την αρχική μου έκπληξη διαδέχθηκε η αυτοεκτίμηση, και σε λίγο η αγωνία. Θυμήθηκα πάλι, ότι ήμουνα κι εγώ υποψήφιος. Μόνο που εμένα, θα με βαθμολογούσαν 109.313 υποψήφιοι, οι γονείς και οι συγγενείς τους, οι καθηγητές και οι φροντιστές, οι ειδικοί της γλώσσας και οι ειδικοί της Παιδείας, οι αρμόδιοι του Υπουργείου, οι δημοσιογράφοι και οι παρουσιαστές. Το τηλέφωνο κτυπούσε από το πρωί, ο υπολογιστής είχε γεμίσει μηνύματα, εφημερίδες και τηλεοράσεις έψαχναν τον συγγραφέα του κειμένου. Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν κι αυτός υποψήφιος, χαμένος σε μια αίθουσα εξετάσεων, μετρώντας τα δευτερόλεπτα και τις ώρες.
Επιβίωσα. Όπως επιβίωσαν και οι άλλοι 109.313 υποψήφιοι, όπως επιβιώνουν χρόνια τώρα οι εκατοντάδες χιλιάδες υποψήφιοι όλων των βαθμίδων, όλων των ηλικιών. Επιβίωσα, επειδή τα χαμόγελα των παιδιών έδειχναν ότι το θέμα τους άγγιξε, ότι ανήκεστα ενδιαφέροντα και τις αναζητήσεις τους. Καθώς έφευγα σιωπηλός από την αίθουσα των εξετάσεων, ακούγονταν οι έπαινοι των επαϊόντων, ενώ οι γονείς είχαν αναστείλει την αγωνία τους. Μέχρι την επόμενη μέρα των εξετάσεων, το επόμενο μάθημα.

Ένα ερώτημα όμως παραμένει πάντα, μετέωρο και αναπάντητο: Πώς φτάσαμε εκεί; Πώς έφτασαν τα παιδιά, στα πιο ξέγνοιαστα ίσως χρόνια τους, να τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο, να απομνημονεύουν αντί να σκέφτονται, πώς φτάσαμε στην εθνική υστερία που συνοδεύει τις εισαγωγικές εξετάσεις; Πώς δεν επαναστατεί η ψυχή μας όταν η Παιδεία, είτε σαν άνοιγμα των οριζόντων είτε σαν εφόδια για την ζωή, αναιρεί ουσιαστικά τον ίδιο της τον ορισμό;

Πώς φτάσαμε, λοιπόν, εκεί; Yπήρξαν μεταρρυθμίσεις και νόμοι, βελτιώσεις και μέτρα, συλλαλητήρια και συζητήσεις. Ακόμα, δεν έλειψαν οι ευσυνείδητοι καθηγητές, που κάνουν θαύματα στην τάξη, κι ούτε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν κτίσθηκαν σχολεία και πανεπιστημιακές αίθουσες.
Πέραν όμως και πάνω από αυτά, το ερώτημα παραμένει: Πώς φτάσαμε εκεί; Πώς γίνεται, ενώ όλοι ομνύουν στον ρόλο και τη σημασία της Παιδείας, τώρα, τόσα χρόνια μετά, οι βασικοί της άξονες, η λειτουργία και το κύρος της, να παραμένουν πληγωμένοι και διάτρητοι;

Είναι αλήθεια ότι ακόμα κι ένας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής, δύσκολα μπορεί να συνθέσει μια απάντηση. Yπάρχουν απαντήσεις επί μέρους, οι περισσότεροι μιλούν για τις ευθύνες των πολιτικών, ότι η δημαγωγία υπερίσχυε, και ο κομματισμός επίσης, συχνά αναφέρεται και ο στείρος συνδικαλισμός. Κάπου ίσως φταίνε και οι ίδιοι οι γονείς, μερικοί γενικεύουν σε μια κοινωνία χωρίς έρμα. Ενώ άλλωστε ολόκληρος ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στηρίχθηκε στην ουσία της Παιδείας, σήμερα μήτε αυτήν δεν σέβεται η ευρωπαϊκή πολιτική, τις προσδοκίες των νέων πρώτιστα ισοπεδώνουν.

Έτσι το ερώτημα «πώς φτάσαμε εκεί;» παραμένει πάντοτε μετέωρο και αιχμηρό. Υπάρχει η ελπίδα, η ευχή ίσως, ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα θα ξεφύγει από τα σημερινά δεινά της• και ότι θα αποκτήσει πραγματική συνείδηση για τις ανάγκες του μέλλοντος - και αξίες άλλες από τις σημερινές. Tότε το ερώτημα «πώς έφτασαν εκείνοι εκεί;», θα κυριαρχεί. Kαι αν έχω μια βεβαιότητα, είναι ότι το αναπάντητο ερώτημα θα αφορά κυρίως δύο όψεις οδυνηρές της σημερινής Eλλάδας: Mια παιδεία που παραπαίει, και κάθε χρόνο μετρά τις διαψεύσεις της• και ένα περιβάλλον, μοναδικό και ανεκτίμητο, των νησιών και της ελληνικής γης, που όσο περνά ο καιρός κακοποιείται και αλλοιώνεται.

Tα τελευταία μάλιστα χρόνια με κατατρύχει η σκέψη -σκέψη βασανιστική, αλλά επίμονη- ότι αυτά τα δύο συνδέονται. Ίσως, λοιπόν, οδηγήσουν σε μια απάντηση που εμείς οι σημερινοί δεν βρίσκουμε εύκολα τα λόγια ή την τόλμη να εκφράσουμε. Αιώνες τώρα, ο Αστρολάβος έδειχνε κατευθύνσεις και καθοδηγούσε τους ανθρώπους στα ταξίδια τους. Αν υπάρχει μια βεβαιότητα, είναι ότι οι κατευθύνσεις που έδειχνε πρέπει να αλλάξουν, και ότι οι θάλασσες είναι τώρα πια φουρτουνιασμένες και επικίνδυνες.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Προς ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής...του Στάθη

Του ΣΤΑΘΗ* Αγαπητέ μου, εφόσον έχεις ψηφίσει Χρυσή Αυγή, δεν ξέρω πώς ακριβώς να σε προσαγορεύσω. Ας μείνουμε στο «κύριε» που, υποθέτω, μας καλύπτει και τους δύο.
 
Η επιστολή αυτή δεν απευθύνεται στα μέλη της Χρυσής Αυγής, διότι κάθε διάλογος με τους φασίστες είναι αγώνας άγονος, απευθύνεται όμως σε πολίτεςπου, στο πλαίσιο της δημοκρατίας, επέλεξαν να ψηφίσουν αυτό το κόμμα. 
Κι ακριβώς αυτό, η δημοκρατία είναι το πρώτο ζητούμενο. Για την ίδρυσή της, την καθιέρωσή της και την υπεράσπισή της στην Ελλάδα, όπως και παντού αλλού, πλήθος πολιτών, μέγεθος λαού, έχουν χύσει το αίμα τους, αριστεροί, κομμουνιστές, κεντρώοι, σοσιαλιστές, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοί, αναρχικοί, εβραίοι, αλλοεθνείς, έχουν χύσει το αίμα τους κι έχουν δώσει τη ζωή τους. Μόνον οι φασίστες το μόνον που έχουν δώσει για τη δημοκρατία είναι οι σφαίρες τους εναντίον της.

Ξέρω τις ενστάσεις σου: η δημοκρατία, ιδίως σήμερα, είναι εκφυλισμένη, διεφθαρμένη, ακόμα και πρόσχημα ολιγαρχίας. Αυτό εξαρτάται από το ειδικό βάρος του λαού και την πολιτική του ισχύ μέσα στη δημοκρατία. Συνεπώς χρειαζόμαστε μια καλύτερη δημοκρατία σήμερα και μια ανώτερη αύριο, όχι τονθάνατό της. Ο θάνατός της θέτει οριστικώς τον λαό στο περιθώριο. Αντιθέτως, ο αγώνας για τη βελτίωσή της φέρνει τον λαό πιο κοντά στην εξουσία, είτε για να την επηρεάζει προς όφελός του, είτε για να την πάρει κάποια στιγμή στα χέρια του και να της δώσει νέο νόημα, ανθρωπιστικό.
Και τέλος, στη δημοκρατία ψηφίζεις. Εστω Χρυσή Αυγή. Σε καθεστώς Χρυσής Αυγής, όμως, θα ψήφιζες μόνον ό,τι θα σε διέτασσαν. 

Σου λένε ότι η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα διαμαρτυρίας. Ψέμα! Είναι κόμμα τηςεξουσίας. Οχι εξουσίας. Της εξουσίας. Σε ποιον αγώνα για τα δικαιώματά σου είδες τη Χρυσή Αυγή να συμμετέχει και να αγωνίζεται; Σου λένε τα μέλη της ότι δεν κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις διότι θα γίνει χαμός με τους αριστερούς. Τότε γιατί δεν διοργανώνουν άλλες, δικές τους διαδηλώσεις αλλού; Πότε είδες
τη Χρυσή Αυγή να διαδηλώνει για το μεροκάματό σου, για την ασφάλισή σου, τη σύνταξή σου; Ποτέ! (Η αλήθεια όμως είναι ότι η Χρυσή Αυγή εν τέλει «κατεβαίνει» στις διαδηλώσεις. Για να τις διαλύσει. Μαζί με τους μπάτσους και τους μπάχαλους...)

Σου λένε ότι η Χρυσή Αυγή ακούει τον πόνο σου, τον καημό σου, τα βάσανά σου. Τίποτα δεν ακούει. Απλώς θέλει εκείνη να ακούς τι σου λέει αυτή για τον πόνο σου και τα βάσανά σου. Για δοκίμασε να της αντιμιλήσεις σε όσα σου κανοναρχεί.Ουδείς διάλογος μπορεί να συμβεί μέσα στα φασιστικά κόμματα, παρά μόνον η έκδοση εντολώνκαι η υπακοή σε αυτές. Είναι κόμματα υποταγής. Ο αρχηγός, ο φύρερ, έχει το αλάθητο του Πάπα. Η δομή τους είναι μιλιταριστική. Ο ένας διατάζει, ο άλλος υπακούει. Δεν είναι μεταξύ τους ίσοι, ούτε ισότιμοι. Τα κόμματα αυτά δεν απευθύνονται σε ελεύθερους ανθρώπους, σε ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, αλλά σε οπαδούς, σε υπηκόους, που πρέπει να λαμβάνουν και να εκτελούνεντολές. Η διαφωνία είναι αμφισβήτηση του αρχηγού, είναι αίρεση, είναι ανταρσία, είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι η φωνή του λαού, είναι φερέφωνο της εξουσίας.
Η Χρυσή Αυγή δεν σε θέλει στον δρόμο να αγωνίζεσαι, σε θέλει στον καναπέ να βρίζεις με ανήμπορη λύσσα θεούς και δαίμονες, ώσπου να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τους θεούς απ’ τους δαίμονες. 

Σου λένε ότι είναι πατριώτες. Ουδέποτε η ακροδεξιά έκανε καλό στην πατρίδα.Την έβλαψε όσον και οι ξένοι κατακτητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Ιδιαιτέρως η Χρυσή Αυγή, επειδή ντρέπεται να παραδεχθεί ότι ήταν (και είναι)εθνικοσοσιαλιστική, δηλώνει εθνικιστική. Εν πρώτοις, ο εθνικοσοσιαλισμός δεν διαφέρει ιδιαιτέρως απ’ τον εθνικισμό και πάντως διαφέρει όσον ο Χίτλερ απ’ τον Φράνκο ή ο Μουσολίνι απ’ τον Κεμάλ Ατατούρκ, όταν οι μεν εξόντωναν Εβραίους και κομμουνιστές και οι δε Ποντίους και Αρμενίους.

Δεν είναι πατριωτική η Χρυσή Αυγή, διότι ο «πατριώτης» που μισεί τις πατρίδες των άλλων είναι εθνικιστής. Μισάνθρωπος, ξενόφοβος. Και δειλός. Διότι δεν έχει το γνώθι σαυτόν και δεν ομολογεί ούτε στον εαυτόν του ότι κάτι σκοτεινό έρπει μέσα του. Που εκφράζεται εύκολα με κουβέντες του καφενέ για τους «κωλοξένους», αλλά μάλλον (ακόμα κι αυτό το σκοτεινό μέσα του) θα πάθαινε φρίκη στη θέα ενός σφαγμένου ανθρώπου που πριν να δολοφονηθεί ήταν κάτι, Πακιστανός, Ελληνας, Τούρκος, Γερμανός, ενώ τώρα είναι μόνον νεκρός.
Ή με χαρακωμένο πρόσωπο ή σπασμένος στο ξύλο. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα ελληνικά γράμματα; Με τη φιλοσοφία, τη δημοκρατία, την ποίηση, την ιατρική; τα τραγούδια μας;

Γιατί άραγε οι Χρυσαυγίτες είναι ανορθόγραφοι (έως αηδίας); γιατί δεν ξέρουνγρυ απ’ την ελληνική ιστορία; Διότι αν ήξεραν, δεν θα ήταν Χρυσαυγίτες.
Πες μου έναν άνθρωπο των γραμμάτων, έναν ποιητή, έναν καλλιτέχνη, έναν επιστήμονα που να υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή. Ούτε ένας! Γιατί; Ξέρω τις ενστάσεις σου για τους διανοούμενους, δεν είναι όμως όλοι εξωμότες, ούτε αργυρώνητοι. Γιατί, απ’ όσους είναι καθαροί, δεν υποστηρίζει ούτε ένας τη Χρυσή Αυγή; Απ’ τους ηθοποιούς που αγαπάς, γιατί δεν υποστηρίζει αυτό το μόρφωμα ούτε ένας;

Ξέρω ότι ιδιαιτέρως απ’ τους αριστερούς διανοούμενους ορισμένοι (μην πεις όλοι, η γενίκευση οδηγεί στον φασισμό) σε εκνευρίζουν. Και μένα. Οι προσκυνημένοι. Στους απροσκύνητους όμως ανάβω κερί. Εσύ σε ποιους ανάβεις κερί; Τι σχέση έχει ο Τσιτσάνης μέσα σου με τον Καιάδα;

Σου λένε οι Χρυσαυγίτες ότι είναι ιδεολόγοι. Ποιας ιδεολογίας όμως; Χριστιανοί δεν είναι. Για τους χριστιανούς ο εθνισμός, πόσω μάλλον ο εθνικισμός, είναι αίρεση. Τι σχέση είχαν οι φασίστες και οι δωσίλογοι με τους λαϊκούς παπάδες που βγήκαν αντάρτες, εκτός από το να τους εκτελούν; Θα μου πεις, είχαν σχέση με το μέρος του κλήρου που συνεργάστηκε με τους ναζί. Ναι! πόσο χριστιανικό ήταν αυτό, πόσο πατριωτικό;
Αλλά, αν δεν είναι χριστιανοί, είναι, σου λένε, λάτρεις των αρχαίων Ελλήνων. Μη σου πω και των Βυζαντινών. Εν πρώτοις, καλύτερος απ’ τον λάτρη είναι ο γνώστης. Και οι φασίστες από την Ιστορία «γνωρίζουν» μόνον τους μύθους της. Για αυτό και την εξιδανικεύουν. Την αντιλαμβάνονται ως μια διαμάχη καλών και κακών. Ψώνια είναι. Οπως όλοι οι ανιστόρητοι. Δημιουργούν μια δική τους ψευδή ιστορική ταυτότητα κι αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια όπως με την «αιμοδοσία μόνον για Ελληνες», στέλνοντας στον διάολο τον Ιπποκράτη, την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς και την ελληνική κληρονομιά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αλλά μη μακρηγορώ για όλα αυτά, κατά βάθος τα ξέρεις. Αλλο γινάτι βγάζεις και η οργή σου δίνει τόπο στη Χρυσή Αυγή να υπάρχει. Αυτό που σε καίει είναι το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Ζόρικο πρόβλημα. Πρόβλημα που παράγει προβλήματα. Το κράτος δεν θέλει να το λύσει, μάλιστα ορισμένες εκδοχές του χρειάζονται στην εξουσία, όπως χρειάζονται και φθηνά εργατικά χέρια στα πάσης (κακής) φύσεως αφεντικά.
Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Δύσκολα. Αλλά για να το προσεγγίσουμε πρέπει να κάνουμε ορισμένες βασικές παραδοχές. Δεν λύνεται με τηνξενηλασία, το άνοιγμα κεφαλιών, το ξύλο και το πογκρόμ. Ούτε είναι όλοι οι μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, κακοποιοί κι εγκληματίες. Αντιθέτως, τους περισσότερους τους εκμεταλλεύονται επιτήδειοι σε δουλειές που εμείς δεν κάναμε επί πολλά χρόνια.
Το πρόβλημα με τους μετανάστες είναι πρωτίστως ταξικό, όπως και το δικό σου. Καθόλου εξαθλιωμένος Πακιστανός δεν ήταν ο «καθώς πρέπει» Ολλανδός που κατέσφαξε το Ρωσάκι στην Κρήτη. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολλανδός ήταν πιο φθηνός εργάτης από σένα, παρ’ ότι σε έχουν κάνει και σένα τόσον φθηνό εργάτη όσον έναν Βούλγαρο. Ομως ούτε ο Ολλανδός ούτε ο Βούλγαρος ούτε ο Πακιστανός σού «παίρνουν τη δουλειά», που δεν σου δίνει το αφεντικό, αλλά το αφεντικό που δεν σου τη δίνει.
Θα μου πεις, μεγάλο θέμα άνοιξες τώρα -οι υποβαθμισμένες γειτονιές, η τρομοκρατία των συμμοριών, η βία κατά των γηγενών, μάλιστα των πιο αδύναμων- δεν αντέχει η Ελλάδα τέτοιο βάρος. Ωραία! να βρούμε λύσεις! Ομως
τι λύσεις σού προτείνει η Χρυσή Αυγή; ότι θα διώξει τους παράνομους; πώς; με πογκρόμ; Δεν σε ενδιαφέρει, αρκεί να τους διώξει; Mα, αν δεν μπορεί να τους διώξει, πώς θα τους διώξει; Παραμυθιάζεσαι ή σου αρέσει να σε δουλεύουν;
Ας σοβαρευτούμε. Δεν σου κρύβω ότι αυτό το πρόβλημα προκαλεί αμηχανία σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες. Για αυτό και η δυσκολία όλων μας να προτείνουμε λύσεις. Στο μεταξύ όμως
η κατάσταση έχει ξεφύγει. Κάθε μέρα έχουμε όλο και πιο πολλά κρούσματα ρατσιστικής βίας. Είναι αυτό λύση; Οι εμπρησμοί μικρομάγαζων, οιξυλοδαρμοί, οι φόνοι;
Για το μέγα αυτό πρόβλημα, το μεταναστευτικό, έχει αρχίσει συζήτηση στη χώρα από καιρό. Διεξάγεται δύσκολα. Δεν έχει οδηγήσει ακόμα σε χρήσιμα αποτελέσματα. Πρέπει να διευρυνθεί. Για να διευρυνθεί και να τελεσφορήσει χρειάζεται σκέψη, νηφαλιότητα, ανθρωπιστική προσέγγιση, φως, όχι νύχτα, μπράβους, βία, μισανθρωπία και τρέλα. Ή μήπως διαφωνείς;

Η Χρυσή Αυγή είναι δηλητήριο. Δηλητηριάζει νέα παιδιά και τους εμφανίζει τους διωγμούς (που και οι πατεράδες μας υπέστησαν) ως περιπέτεια. Οι διωγμοί, ο μιλιταρισμός, η νομιμοποίηση των υπερανθρώπων, αυτών που έχουν δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί των... υπανθρώπων, είναι μόνον η αρχή - το δικό μας 1933. Στο τέλος, το 1945 τα παιδιά κατέδιδαν τους γονείς τους και τους εκτελούσαν οι ναζιστικές ομάδες θανάτου σαν σκυλιά. Με ποια φωτιά απ’ την κόλαση παίζεις;

Δεν μας ταιριάζει τέτοιο έγκλημα, τέτοια ταπείνωση - δεν έχουν σχέση με την παράδοση και τον πολιτισμό μας. Δεν μπορεί νέα παιδιά να χαιρετούν ναζιστικά και να αυτοπαραμυθιάζονται ότι χαιρετούν... αρχαιοελληνικά. Δεν μπορούν να μιλούν για «αίμα και τιμή» χωρίς να ξέρουν ότι μιλούν για αίμα φόνων και τιμή τριάκοντα αργυρίων.

Καιρός να τελειώνει αυτό το μακάβριο αστείο. Το 1933 οι Γερμανοί δεν ήξεραν. Ούτε οι Ιταλοί το 1923. Τώρα όλοι γνωρίζουμε. Ξέρουμε τι είναι ο φασισμός και σε ποια αποκτήνωση οδηγεί τον άνθρωπο. Κάθε ψήφος στους φασίστες βγάζει έναν δαίμονα απ’ την κόλαση για να ξαναπαίξει παιχνίδι. Δεν μπορεί το μεταναστευτικό, ένα δύσκολο πρόβλημα, να γίνεται αιτία για εύκολες επιλογές που δυναμώνουν το πιο άγριο θηρίο που αντιμετώπισε ποτέ ο άνθρωπος: τον ναζισμό.

Σας παρακαλώ! θυμηθείτε τι ήταν ο φασισμός. Πάρτε βιβλία οι νεότεροι να μάθετε. Χαϊδεύουμε με την ανοχή μας και θρέφουμε με την ψήφο μας ένα τέρας. Τον πιο σκοτεινό και μοχθηρό μηχανισμό του συστήματος.
Ο φασισμός δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το χρησιμοποιεί. Το ίδιο και το μεταναστευτικό. Δεν ξέρει να το λύσει, δεν θέλει να το λύσει, θέλει να το χρησιμοποιήσει. Εναντίον σας. Μη χρησιμοποιείτε την ψήφο σας εναντίον σας, εναντίον των παιδιών σας, εναντίον των συναδέλφων σας, εναντίον του πλησίον σας.

Ξέρω, με κοιτάζεις με μισό μάτι, δεν με πιστεύεις. Κάνε λοιπόν ένα πείραμα - που όμως δεν σου το συνιστώ, ολόθερμα δεν σου το συνιστώ. Πήγαινε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και πες τους πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν. Θα σε προπηλακίσουν. Αν επιμείνεις, θα σου σπάσουν το κεφάλι. Ή μήπως δεν το ξέρεις; Αυτό το πολίτευμα θέλεις;
Μπορεί επίσης να λες ότι ξέρεις τι είναι οι ναζί, αλλά εσύ απλώς τους ψηφίζεις για «να κάνουν τη βρώμικη δουλειά» κι ύστερα πάπαλα! Αν έτσι νομίζεις, δεν χρειάζεται να πας εσύ στα γραφεία τους, θα έρθουν εκείνοι στο σπίτι σου. Με την ψήφο σου.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη στιγμή. Δεν έχει την αντοχή για αφροσύνες, πόσω μάλλον για πεμπτοφαλλαγγίτες μέσα της. Σκέψου.
Κι αφού σκεφθείς, ξανασκέψου.
Με σκέψη και διάλογο λύνονται τα προβλήματα, όχι με ύβρεις, ψευτιές, τρέλεςκαι φόνους...

πηγή: Ενικός.gr

Γυμνάσιο Τήνου: Παρουσίαση σχολικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων

Την Τετάρτη  15 Μαΐου στο Πνευματικό Κέντρο, τα παιδιά του γυμνασίου Τήνου, που συμμετείχαν στα σχολικά προγράμματα και δραστηριότητες όλο τι χρόνο, τα  παρουσίασαν στους υπόλοιπους συμμαθητές και στους γονείς τους.

«Διαγωνισμός φωτογραφίας», «Δράστε θετικά», «Κινηματογραφική Λέσχη», «Globe Αλέξανδρος», «Κλιματική αλλαγή» τα προγράμματα που υλοποίησαν.

Από την καθηγήτριά τους  και υπεύθυνη του προγράμματος «Δράστε θετικά», κυρία Ελένη Πρελορέντζου, πήραμε  e-mail που μας ενημέρωνε ότι κατά την διάρκεια του συγκεκριμένου προγράμματος τα παιδιά δημιούργησαν την ιστοσελίδα"Δράστε θετικά" όπου παρουσιάζουν την δουλειά τους.  Για όλους εμάς που δεν παρακολουθήσαμε την παρουσίαση του προγράμματος την Τετάρτη, αξίζει τον κόπο να περιηγηθούμε στην ιστοσελίδα τους, «Δράστε θετικά». 

Ρώτα τον βουλευτή σου (Νο 4) από τον Π. Κουσουνάδη και το Blog "Ένας"

Είναι 23 Απρίλη, βρίσκομαι σε μαγαζί της Τήνου και πέφτει στα χέρια μου το «Πρώτο Θεμα» με το αφιέρωμα στην επίσκεψη Τσίπρα. Διαβάζω το δισέλιδο και μένω με ανοιχτό το στόμα. Εντάξει είχα δει τα κραξίματα στο facebookαλλά τίποτα δεν συγκρίνονταν με την πραγματικότητα. Μπαίνω στη διαδικασία και στέλνω επιστολή στον κ. Δραγασάκη, τον οποίο επέλεξα λόγω μιας συνέντευξής στο στο UNFOLLOW.

Κύριε Δραγασάκη,

               

Πριν από ένα μήνα περίπου, διάβασα με ενδιαφέρον την συνέντευξη που δώσατε στο περιοδικό UNFOLLOW. Η εναλλακτική και ανεξάρτητη (όσο είναι δυνατόν) δημοσιογραφία, είτε αυτή εκφράζεται μέσω blog στο διαδίκτυο, είτε μέσα από έντυπα μέσα όπως το εν λόγω περιοδικό, αποτελεί για μένα την μοναδική απάντηση στα καθεστωτικά ΜΜΕ και στην λογοκρισία της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη, πρόσφατο δείγμα της οποίας αποτελεί η καταστολή του Athens Indymedia.

Θα ήθελα όμως να σταθώ σε κάποιες απαντήσεις σας, καθώς επίσης και στο αν αυτές έχουν σχέση με τις ενέργειες της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ισχυρίζεστε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έλθει στην εξουσία όχι με συμμαχία με την ολιγαρχία αλλά με ανοιχτό «πόλεμο» με αυτήν», όντως, η απλή και με νόημα ανακοίνωση από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ  σχετικά με την εκπομπή του κ. Πρετεντέρη κινήθηκε προς την κατεύθυνση αυτή.

Από την άλλη μεριά όμως, θεωρείτε «ανοιχτό πόλεμο» τις συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τον κ. Αλαφούζο και το διευθυντικό επιτελείο του ομίλου του; Τις συναντήσεις με τον κ. Μπόμπολα και τον κ. Ψυχάρη; Τις επισκέψεις στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη; Τουλάχιστον σχετικά με την επίσκεψή στον ΣΚΑΙ στην οποία αν δεν απατώμαι συμμετείχατε προσωπικά, μπορούμε εμείς οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να ενημερωθούμε; Ποιος ήταν ο σκοπός της; Τι συζητήθηκε με τα στελέχη του μνημονιακού μέσου;

«Τα 20 τελευταία χρόνια μας κυβερνά ένα τρίγωνο. Το μεγάλο κεφάλαιο με κύριο εκφραστή τις τράπεζες, τα μήντια, κι ένα πολιτικό σύστημα σε σχέση διαπλοκής με αυτά τα δύο», αντιγράφω την φράση σας αυτούσια. Ποιος ήταν λοιπόν ο σκοπός της επίσκεψης των κυρίων Τσίπρα, Παππά και Σκουρλέτη στην εφημερίδα «πρώτο θέμα»; Τι «ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων» έκανε η ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τον ξεκάθαρα «διαπλεκόμενο» Θέμο Αναστασιάδη;

Ευτυχώς δεν αναγκάστηκα να πληρώσω για να αγοράσω την φυλλάδα που εκτός των άλλων έχει στήσει ρεπορτάζ για την Χρυσή Αυγή, έχει τυπώσει ρατσιστικά πρωτοσέλιδα (εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ο κ. Τσίπρας ρώτησε τον creative directorτης φυλλάδας τα μυστικά του χτισίματος ενός επιτυχημένου πρωτοσέλιδου!), έχει δημοσιεύσει αδιασταύρωτες ειδήσεις σχετικά με τη Χρυσή Αυγή και έχει ανακηρύξει τον αρχηγό των νεοναζί Νίκο Μιχαλολιάκο ως πρόσωπο της χρονιάς για το 2012.

Δυστυχώς η εφημερίδα είναι πρώτη σε κυκλοφορία, και την βρήκα πολύ εύκολα στο τραπέζι ενός μαγαζιού. Κι αυτό κάτι σημαίνει, όπως είπε και ο κ. Τσίπρας. Πολύ θα ήθελα να ξέρω τι σημαίνει για τον κ. Τσίπρα η αυξημένη κυκλοφορία του «πρώτου θέματος». Ίσως να σημαίνει ότι όλο και περισσότερος κόσμος χρειάζεται τις προσφορές που κάνει σε πολυεθνική αλυσίδα super market.

Σε τι ωφέλησε το κοινωνικό μέτωπο η μέσω του ρεπορτάζ παρουσίαση του κ. Τσίπρα ως «σέξι», «όμορφο αγόρι» ή «ροκ σταρ»; Σε τι ωφέλησε η δημοσίευση φωτογραφίας στην οποία ο κ. Τσίπρας χαμογελαστός συνάπτει χειραψία με τον επίσης χαμογελαστό Θέμο Αναστασιάδη, τον παρουσιαστή που πρώτος φρόντισε να μας δείξει το «γλυκό πρόσωπο» του «Καιάδα», με φόντο τους επίσης χαμογελαστούς κυρίους Σκουρλέτη και Παππά; Ήταν συλλογική η απόφαση για την εν λόγω επίσκεψη, αλλά και για τις υπόλοιπες που αναφέρονται; Έχετε συναίσθηση ότι τέτοιου είδους συναντήσεις και δημοσιεύσεις αποτελούν λόγο για να ντρέπονται πολλοί από τους ανθρώπους που σας στήριξαν και σας στηρίζουν, είτε μέσω της οργανωτικής δομής του κόμματος είτε απλά με την ψήφο τους;

Ευελπιστώ σε μια ειλικρινή απάντηση εκ μέρους σας την οποία και θα δημοσιεύσω στο προσωπικό μου blog (www.enas1983.blogspot.gr) αν το εγκρίνετε, όπως έχω κάνει και με αντίστοιχες απαντήσεις των κυρίων Διαμαντόπουλου, Παπαδημούλη και Συρμαλένιου. Οι ερωτήσεις μου είναι ερωτήσεις ενός απλού ψηφοφόρου που προσπαθεί να πιστέψει ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ένα μέτωπο της ριζοσπαστικής αριστεράς, και η έννοια του ριζοσπαστισμού είναι μία, είτε βρισκόμαστε στον 19^ο είτε στον 21^ο αιώνα, να σπάσουν οι ρίζες που μας κρατάνε δεμένους με το καπιταλιστικό σύστημα. Ενός ψηφοφόρου που προσπαθεί να πιστέψει ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι «εγγύηση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων», διότι όταν κυβερνάει το διαβολικό τρίγωνο που εσείς ορίζετε ως «το μεγάλο κεφάλαιο με κύριο εκφραστή τις τράπεζες, τα μήντια, κι ένα πολιτικό σύστημα σε σχέση διαπλοκής με αυτά τα δύο», τότε δεν έχουμε ούτε δημοκρατία, ούτε δικαιώματα. Μήπως λοιπόν οι «συμμαχίες με το διάβολο» φέρνουν αποτελέσματα που ωφελούν εκείνον κι όχι εμάς;

Κουσουνάδης Πέτρος

Η απάντηση ήρθε μετά από τρεις εβδομάδες περίπου και ήταν η παρακάτω

Κύριε Κουσουνάδη, σας ευχαριστώ για την επικοινωνία και την επιστολή σας.   

Πράγματι, αυτό το οποίο είπα στη συνέντευξή μου στο περιοδικό Unfollow αποτελεί βασικό στοιχείο της ανάλυσης που κάναμε για την κρίση. Η αλληλεξάρτηση πολιτικού συστήματος - τραπεζών - ΜΜΕ αποτελεί χαρακτηριστικό συστατικό της οικονομικο-πολιτικής μας ζωής, τόσο πριν όσο και μετά την κρίση.

Γι’ αυτό και ένα από τα θέματα τα οποία μας απασχολούν στα πλαίσια των προγραμματικών μας επεξεργασιών είναι ο συνολικός επανασχεδιασμός των όρων λειτουργίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Στα πλαίσια αυτά, εντός του Μαΐου έχει προγραμματισθεί να γίνει μια πρώτη δημόσια διαβούλευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με ομιλία του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και συμμετοχή ειδικών στα θέματα αυτά.

Στο μεταξύ, από οικονομική άποψη, όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις που ελέγχουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι με  μεγάλες ζημίες ή και με αρνητική καθαρή θέση. Κανονικά δηλαδή θα έπρεπε να κλείσουν όσες δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια με αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου. Δεδομένου ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις απασχολούν σημαντικό αριθμό εργαζομένων, θεωρήσαμε σκόπιμο να υπάρξει ανοικτή ενημέρωσή τους για τις θέσεις μας. Αυτόν το σκοπό είχαν οι επισκέψεις κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στους φορείς του κλάδου αυτού.

Τέλος, στο χώρο αυτόν υπάρχει μια «παράδοση» κρυφών επαφών με πολιτικούς, παράδοση την οποία εμείς προφανώς δεν θέλουμε να συνεχίσουμε. Ένας δεύτερος στόχος μας λοιπόν ήταν να σπάσουμε αυτή την «παράδοση». Αν υπάρχει ανάγκη επικοινωνίας, αυτή θα γίνεται ανοιχτά, δημόσια.   

Γενικά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι προσπάθειά μας είναι να διαμορφώσουμε μια στάση αρχών στην αντιμετώπιση διάφορων ζητημάτων.

Με εκτίμηση

Γ. Δραγασάκης     

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Δραγασάκη για τις απαντήσεις του. Αν μη τι άλλο ο δημόσιος διάλογος είναι εκείνος που καταδεικνύει αλλά και διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και δρούμε.

Ως την επόμενη φορά…

Πηγή: Blog Ένας