Το τριήμερο
18-20 Οκτωβρίου βρέθηκα στο νησί για μια φθινοπωρινή απόδραση. Η διάθεση χάλασε
στο θλιβερό άγγελμα του πρόωρου χαμού του σπουδαίου καλλιτέχνη, δάσκαλου της
γλυπτικής και καλού φίλου Μπάμπη Κρητικού. Ελάχιστο χρέος να παρευρεθώ στην
εξόδιο ακολουθία και να πορευτώ μαζί του μέχρι το νεκροταφείο για τον τελευταίο
αποχαιρετισμό.
Δυστυχώς όμως η ιερότητα της ταφής εξελίχθηκε σε ένα σκηνικό
βαρβαρότητας. Δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Το άψυχο σώμα να δέχεται τις
άγαρμπες «περιποιήσεις» των ανθρώπων του γραφείου τελετών, να αφαιρούνται τα
ρούχα και να πετιούνται, να ξηλώνεται το ευτελούς ποιότητας πανί από το φέρετρο
για να τυλιχτεί όπως-όπως ο νεκρός και τελικά να κατεβαίνει κακήν-κακώς στο
μνήμα, κρεμασμένος ο μισός έξω από το σχισμένο νεκρόπανο. Ένα σκηνικό
πρωτόγνωρο σε ‘μένα, απίστευτης βαρβαρότητας, που δεν έχει καμία σχέση με τον
παραδοσιακό τρόπο ταφής που γνωρίζουμε στην Τήνο. Ένα σκηνικό που έκανε βέβαια
τον ιερέα, τους συγγενείς και τους παρευρισκόμενους να διαμαρτύρονται έντονα
προς τους ανθρώπους του γραφείου τελετών για την απαράδεκτη κατάσταση, αλλά,
όπως ειπώθηκε, δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε! Είναι απορίας άξιον πως η
Εκκλησία, ο Δήμος και η τοπική κοινωνία ανέχονται αυτή τη βαρβαρότητα…
Θέμης Δαλέζιος
Όταν κάποιοι είχαν πάρει σβάρνα και έσπαγαν τα φέρετρα στα νεκροταφεία, κάποιοι άλλοι ήθελαν να αποσιωπήσουν το θέμα και να μην βρει κανένας το μπελά του, μάλιστα τότε ο κύριος απο το γραφείο τελετών έδινε και μαθήματα υγιεινής στο… καθυστερημένο ως τότε νησί που έθαβε τους νεκρούς με αξιοπρέπεια και ευγένεια. Όχι σα τσουβάλι εμπόρευμα. Θυμάται κανένας τότε τη λεηλασία που είχαν κάνει κάποια τομάρια στο νεκροταφείο του Μουντάδου για να πουλά το γραφείο τελετών φέρετρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλαπλά ερωτήματα εγείρονται από την συγκεκριμένη ανάρτηση όμως δεν θα σταθούμε μόνο εκεί. Ίσως να είναι υπερβολή, αλλά σε αυτό το περιστατικό ξεδιπλώνονται πολλές από τις πτυχές της κατάπτωσης της κοινωνίας μας:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Η επιρροή τους αποτυχημένου οικονομικού μοντέλου στην αυτορρύθμιση της κοινωνίας: Για αιώνες οι κοινωνίες , μέσω ενός καθαρά ανθρωπιστικού μηχανισμού, δημιουργούν δομές αλληλεγγύης και εξασφάλιζαν, με τον πλέον αξιοπρεπή τρόπο για τον καθένα, όλα τα απαραίτητα ακόμη και για την ταφή. Ρόλοι μοιρασμένοι αθόρυβα για την προετοιμασία του νεκρού, την μεταφορά, την τελετή, την ταφή που πλέον αντικαθίστανται από το χρήμα που «ρυθμίζει τις αγορές» και ξεπερνά και αλλοτριώνει τις ανθρώπινες σχέσεις.
2. Ο παραλογισμός του νομοθέτη που δημιουργεί τις βάσεις για την εμπορευματοποίηση ακόμη και της ταφής: Αψηφώντας τα ήθη και έθιμα των κοινωνιών και την πρακτική αιώνων, ένας νόμος ορίζει ως παρανομία την φροντίδα των νεκρών από την κοινωνία που έζησαν. Ακόμη και ο θάνατος, μπροστά στον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται την «συλλογική μοίρα» φτάνει να γίνει αιτία αποξένωσης.
3. Η σιωπή μιας κοινωνίας που δηλώνει συνενοχή: Παρόλο που ο παραλογισμός στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι παραπάνω από προφανής, η κοινωνία σιγοψιθυρίζει το πρόβλημα στα στενά, δεν αποφασίζει όμως να δράσει. Ακόμη και τώρα, ο μέσος συνάνθρωπός μας δεν συνειδητοποιεί ότι ένας νόμος που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το «νεκρών εμπόριο» είναι μέρος μιας σειράς νομοθετημάτων που συνετάχθησαν μόνο με πρότυπο τις νομοθεσίες κρατών της βόρειας Ευρώπης και αδιαφορώντας για την κοινωνία. Ένας ακόμη νόμος που δεν οφείλουμε παρά να καταργήσουμε.
4. Το νταβατζιλίκι αποτελεί μέρος της καθημερινότητας μέχρι και τον θάνατο: Μια κοινωνία που δεν επιθυμεί, ακόμη και στο τελευταίο λεπτό της, να σταματήσει να πληρώνει τον κεφαλικό φόρο σε κάθε τύπου αγά.
5. Ο επαγγελματισμός είναι ανεξάρτητος του κέρδους: Οι νόμοι της αγοράς και της ζήτησης δημιουργούν μια ανάγκη… Αυτή αρκεί να καλυφθεί, κατά την νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, από την προσφορά μιας «υπηρεσίας» στην οποία δεν υπεισέρχονται ανθρώπινες σχέσεις, δεσμοί, αισθήματα.
6. Ο συλλογικός θρήνος μιας κοινωνίας για την απώλεια, γίνεται ακόμη μια φορά αριθμός σε μια ομάδα ατόμων: Η αποξένωση και ο βομβαρδισμός των μέσων από «πολύνεκρες και αιματηρές» ειδήσεις, οδηγεί σταδιακά και τον θάνατο στο φόντο ενός πλάνου στου οποίου το πρώτο επίπεδο προβάλει μόνο ατομικές μονάδες.
Και πολλά ακόμη που θα μπορούσαν να γράφονται για ώρες…
Να θυμίσω την κλοπή των δύο φερέτρων από τον Άγιο Γεώργιο των Κελλιών (Καλλονής, για την περίπτωση που κάποιος άσχετος από το γραφείο "τλετών" διαβάζει την ανάρτηση) και να την συνδυάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΤΡΟΠΗ σε όλους που αναφέρθηκαν στον θάνατο του Κρητικού ΑΠΟΣΙΩΠΩΝΤΑΣ εντελώς το γεγονός της προσβολής της μνήμης του την ύστατη ώρα!!!
ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, έντυπα και διαδικτυακά που έκαναν την πάπια!!!
ΝΤΡΟΠΗ σε όσους έγραψαν υπέροχες νεκρολογίες με μόνο σκοπό να αναρτηθούν και να θαυμαστεί το μεγαλείο και η εκφραστικότητα του λόγου τους!!!!
....Εκτός κι΄αν δεν ήταν εκεί και απλώς έμαθαν πως πέθανε ο Κρητικός κι΄έσπευσαν να λυπηθούν και να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για ένα πολιτισμό που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατόπιν παρέμβασης του Θ.Δ. που θεωρεί πως ο σχολιασμός αυτός δεν συμβάλει στον αρχικό σκοπό του προβληματισμού που μας απέστειλε, το σχόλιο αφαιρέθηκε στις 24/'10/2013
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατόπιν παρέμβασης του Θ.Δ. που θεωρεί πως ο σχολιασμός αυτός δεν συμβάλει στον αρχικό σκοπό του προβληματισμού που μας απέστειλε, το σχόλιο αφαιρέθηκε στις 24/'10/2013
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατόπιν παρέμβασης του Θ.Δ. που θεωρεί πως ο σχολιασμός αυτός δεν συμβάλει στον αρχικό σκοπό του προβληματισμού που μας απέστειλε, το σχόλιο αφαιρέθηκε στις 24/'10/2013
ΔιαγραφήΔημοσιεύουμε τον αποχαιρετισμό που εκφώνησε ο πρόεδρος του συλλόγου γλυπτών Ελλάδος κ. Δεστέφανος Ξενοφών εκ μέρους του συλλόγου μετά την ολοκλήρωση της τελετής ταφής πάνω από το μνήμα του εκλιπόντος Μπάμπη Κρητικού παρουσία γλυπτών αλλά και λίγων φίλων που παρέμειναν στο χώρο του νεκροταφείου. Υπενθυμίζουμε πως κατόπιν απόφασης του εγχώριου μητροπολίτη δεν πραγματοποιούνται εκφωνήσεις επικήδειων λόγων κατά την διάρκεια των τελετών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:
********************************************************
Πνευματικέ μας αδελφέ,
Το ληξίαρχο «χαίρε» ενώπια στο δέος του μέγιστου ΟΡΙΟΥ
της χοϊκής συνύπαρξης, πάντα θα μας συνθλίβει.
Παρηγορία μοναχή της ύστατης χειραψίας μας
το θάλπος που απομένει του άφθαρτου Αγαθού.
Αυτή την αγαθότητα, τη συνυπαρκτική διέσωζες
φίλε σεβάσμιε.
Υπέρβασης νάματα ζητούσες εναγώνια
εισπράττοντας τα εύρετρα
στις ιερές του Θείου εκζητήσεις.
Έτσι φλεγόμενος
εισήλθες στα Γλυπτικά Μυστήρια
και δι’ αυτών,
διάνοιξες για ‘σένα και τους υπόλοιπους
θύρες προσέγγισης σε άβατα Πνεύματος, σωστικά.
Με τρόπο Γλυπτικό, ανελέητα Αιγαίο,
μας θύμιζες Σιβυλλικά το μέγεθος του ΟΡΙΟΥ
ένθα, σύμπαντες εν σειρά άκοντες προσαγώμεθα.
Με έργα ελεήμονα, τον ΜΕΓΑ ΔΕΙΚΤΗ απεκάλυπτες
τα πεδία ορίζων, τα εκατέρωθεν του·
τα μεν ΕΚΕΙΘΕΝ, προσδοκίας γλυκασμό
τα δε ΕΝΤΕΥΘΕΝ, αγρό επιτευκτού φωτός,
περίβολο πνευματικών προγεύσεων,
βωμό αινετικό του Καθορίζοντος.
Ασκητικά, έτι και έτι μεγαλύνθηκες
προτρέπτων στην σπουδή της αναζήτησης του Νέκταρος.
Παρέδωσες διδάσκοντας το φως που ‘συ ανέβλεψες
σε νέους μαθητές, λύχνο να έχει
η επερχόμενη ανίχνευση βαδίζοντας τη συνέχεια.
Πάνοπλος, τούτο το ΣΥΝΟΡΟ κατακτάς
περιβαλλόμενος την ίδια ατρόμητη αγάπη
που σμίλεψε στα έργα σου το Τεκμαρτόν·
του ΠΕΡΑΤΟΣ και της εκ νέου ΑΦΕΣΗΣ· την ταύτιση.
Γαλήνιος υπερβαίνεις την ΠΑΥΣΗ,
Γλυπτικέ χωροθέτη σπαρακτικών προθεσμιών.
Φίλε. Εις τον αιώνα Χαίρε, ότι θα μνημονεύεσαι επ’αγαθώ!
ΔΕΣΤΕΦΑΝΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ
Πρόεδρος
του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΛΥΠΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
********************************************************
Ευχαριστούμε τον πρόεδρο του συλλόγου γλυπτών Ελλάδος κ. Δεστέφανο για την αποστολή του αποχαιρετισμού του για τον συντοπίτη μας Μπάμπη Κρητικό
Τι δε συνάδει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε κατευθυνόμενη δημοσιογραφία παντού.
Άντε ανεβάστε και άλλο ένα άρθρο με αμπελοφιλοσοφίες για το φασισμό.
Υποστηρικτές της ελευθερίας της γνώμης!
Δεν δηλώνουμε δημοσιογράφοι, ούτε το παρόν blog διεκδίκησε ένα τέτοιο ρόλο. Εδώ θα συνεχίζει να βρίσκει χώρο οποιοσδήποτε επιθυμεί να παρουσιάσει μια επώνυμη και τεκμηριωμένη άποψη. Καλοδεχούμενη και η κριτική. Εκείνοι που μας θεωρούν αντίπαλους (δεν είναι αμοιβαίο – δεν είναι προσωπικό το θέμα, είναι θέμα αισθητικής), προτίμησαν να μην στείλουν τις απαντήσεις τους σ’ εμάς ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις που έγραφαν με αφορμή δικά μας σχόλια. Κακώς έπραξαν. Το blog ήταν και παραμένει δημόσιο αγαθό. Φιλοξενήσαμε απόψεις που μας έφεραν σε απολογητική θέση σε πολλές περιπτώσεις. Το κάναμε συνειδητά, όχι απερίσκεπτα. Φιλοξενήσαμε θέματα και απόψεις από τα οποία «χάναμε πόντους» από τον μέσο αναγνώστη. Το κάναμε συνειδητά, όχι απερίσκεπτα. Εκθέσαμε θέματα για τα οποία οι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν μας απασχόλησε ποτέ το κόστος. Το κάναμε συνειδητά, όχι απερίσκεπτα.
ΔιαγραφήΔεν διεκδικήσαμε την αντικειμενικότητα. Η τελευταία είναι «προνόμιο» της αστικής τάξης και των ανθρώπων που πιστά την υπηρετούν (βλέπε τρεμοπρετεντέρηδες κτλ). Την αντικειμενικότητα την μονοπωλεί η τάξη των βολεμένων που περιέργως αναγνωρίζει αυτό το προτέρημα μόνο στον εαυτό της. Η έκκλησή της είναι δόλια, ειδικά όταν οι διαχειριστές του blog ξεκάθαρα έχουν θέσει τους στόχους του και ως κύριο συστατικό την προσωπική σκοπιά και αισθητική. Την ίδια αισθητική που εξοργίζει την αστική τάξη και όσους την υπηρετούν ή έχουν την ψευδαίσθηση ότι ανήκουν σε αυτή. Την αισθητική προστασίας του ανθρώπου, της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, την προστασία της παράδοσης, του νησιού-μικροπεριβάλλοντος, της αρχιτεκτονικής κόκ.
Στα περί αμπελοφιλοσοφίας: αν αισθάνεστε πως η ανάγνωση του blog είναι χάσιμο χρόνου είτε επειδή αυτά που γράφονται δεν έχουν συνοχή είτε επειδή δεν τα καταλαβαίνετε, μένει στην δική σας κρίση να απαλλαγείτε από αυτά. Πάντως επιτρέψτε μου όσο μένετε: «Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει αμπελοφιλοσοφίες… και αυτούς που τα γράφουν θολοκουλτουριάρηδες…»
Αν από όλα όσα γράφει αυτός ο χώρος σας ενόχλησαν τα περί φασισμού, καταλαβαίνουμε και την «βαθιά» ταυτότητά σας: του δημοκράτη αντικειμενικού που ασφαλώς επιλέγει τον ίδιο τρόπο διαμαρτυρίας με την ίδια σπουδή προς όλα τα μέσα. Αν λίγο συναίσθηση υπήρχε για αυτό που σας ενοχλεί, την αντιφασιστική δράση όπως υποσυνείδητα εκφράσατε, τότε απλά ανατρέχοντας σε δυο γραμμές ιστορίας, θα ντρεπόσασταν. Αν πάλι το γράψατε χαριτολογώντας – λυπούμαστε, δεν καταλαβαίνουμε από αστεία που έχουν κοστίσει ως τώρα την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων…
Αν μέμφεστε την αφαίρεση σχολίων: Και λίγο να γνωρίζετε από διαδίκτυο, θα καταλαβαίνατε πως υπήρχε δυνατότητα αφαίρεσης των σχολίων χωρίς να εμφανιστεί πουθενά. Επιλέξαμε αυτό τον τρόπο. Το κάναμε συνειδητά, όχι απερίσκεπτα.
Αν ο ίδιος ο σχολιαστή θίγεται τέλος, τον καλούμε να τα ανεβάσει πάλι επώνυμα και θα σταθούμε δίπλα του μέχρι και το δικαστήριο αν χρειαζότανε. Το έχουμε κάνει και στο παρελθόν… Και τότε συνειδητά, και όχι απερίσκεπτα…
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΑΝΤΙΦΑ ΔΑΛΕΖΙΕ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή