ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!

41 χρόνια μετά...

Σε έναν κόσμο μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που σπέρνει κοινωνική καταστροφή καθώς επιτίθεται στην εργαζόμενη πλειοψηφία, που μαστίζεται από πολέμους, ακόμη και στη γειτονιά μας, που σηκώνει ξανά κεφάλι ο φασισμός και ο ρατσισμός, που χάνει κάθε στιγμή που περνά το "οξυγόνο" της από την οικολογική καταστροφή...

Σε μια Ελλάδα που ζει μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες και τη μείωση όλων των δεικτών υγείας του πληθυσμού, τις απολύσεις και την ανεργία, τη μετανάστευση της νέας γενιάς και τη φυσική εξόντωση των ηλικιωμένων μέσω της διάλυσης της δημόσιας υγείας, το ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά συμφέροντα, την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και την καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία, τον αυταρχισμό και την καταστολή.

Στην Ελλάδα των φραχτών του Έβρου και των θαλασσοπνιγμένων μεταναστών του Αιγαίου, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των πογκρόμ του "Ξένιου Δία", των χρυσαυγίτικων ταγμάτων εφόδου και των ένστολων ταγμάτων καταστολής της ΕΛ.ΑΣ., των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και Παραπληροφόρησης...

Στην Ελλάδα των Μνημονίων, της τρόικας ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και της κυβέρνησης των πολιτικών εκπροσώπων του Κεφαλαίου...

41 χρόνια μετά όμως...

Σ' αυτόν τον κόσμο, υπάρχει το Κομπανί, η Γάζα, το Ντονμπάς και οι Ζαπατίστας!

Σ' αυτή την Ελλάδα, υπάρχουν οι αγωνιζόμενοι φοιτητές και μαθητές, οι διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί και οι ηρωικές καθαρίστριες, οι απεργοί της Κόκα-Κόλα και οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ., η ελεύθερη ραδιοφωνία της ΕΡΑ, εργατικές λέσχες και συλλογικότητες, αντιφασιστικές κι αντιρατσιστικές κινήσεις, χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που δίνουν καθημερινά τη μάχη της αξιοπρέπειας και της ζωής!

41 χρόνια μετά...

το Πολυτεχνείο καταφέρνει να ζει και να αναπνέει μέσα από τους αγώνες της σύγχρονης νεολαίας και των εργαζομένων και αυτό είναι που το κάνει πάντα επικίνδυνο και ανατρεπτικό!