Η κυρία Μέρκελ απαιτεί τελεσιγραφικά την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι «εταίρος»; Είναι«φίλη»; Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ.Ντράγκι – ο πρώην αντιπρόεδρος της «Goldman Sachs» και νυν διοικητής της EKT – αφού μετέτρεψε τις μαύρες τρύπες των τραπεζών σε χρέος που μαζί με τους εγχώριους «πατριώτες» το φόρτωσε στην καμπούρα του ελληνικού λαού, τώρα εκβιάζει τους Έλληνες με οικονομική ασφυξία. Ο κ.Ντράγκι, ο κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ, είναι «εταίρος»; Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ.Ολάντ, ο… σοσιαλιστής, χαιρέτησε χτες την απόφαση της ΕΚΤ να ρίξει τροχιοδεικτική βολή υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας, λέγοντας ότι ήταν μια «νόμιμη και λογική» κίνηση εκ μέρους του Ντράγκι. Ο κ.Ολάντ είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ.Γιούνκερ, ο κύριος που επί 18 χρόνια ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου έκανε πλάτες στις πολυεθνικές για να φοροαποφεύγουν μέσω της χώρας του, μας δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Κομισιόν είναι τα Μνημόνια. Ότι το μόνο που ευαρεστείται να επιτρέψει στον ελληνικό λαό είναι να τον βλέπει να σέρνεται στα γόνατα. Ο κ. Γιούνκερ μας είπε… δημοκρατικότατα εκ μέρους της Κομισιόν του ότι «δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» στην Ελλάδα. Ο κ.Γιούνκερ (και η Κομισιόν του) είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ.Ντομπρόφσκι, ο αντιπρόεδρος του Γιούνκερ, μας είπε χτες να μην διανοηθούμε να ακυρωθεί έστω και μια ιδιωτικοποίηση, να μην διανοηθούμε καν να πάει ο κατώτατος μισθός στο γλίσχρο επίπεδο των 751 ευρώ, να μη διανοηθούμε ότι δεν θα απολυθούν κάτι δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα. Αυτός, ο Γιούνκερ του, η Κομισιόν τους, ο Ντάισελμπλουμ τους, το Eurogroup τους είναι«εταίροι»; Είναι «φίλοι»; Είναι «σύμμαχοι»;
Ο κ.Σουλτς, ο πρόεδρος του «δημοκρατικού» λιβανιστηριού της ΕΕ που εδρεύει στο Στρασβούργο, απείλησε την Ελλάδα με χρεοκοπία και τον ελληνικό λαό με αφανισμό. Ο κ.Σουλτς και το «δημοκρατικό» του λιβανιστήρι είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;
***
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:
Το θέμα δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα ή οι καλές προθέσεις των διαπραγματευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα δεν είναι οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, ο Σόιμπλε της, δεν είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως δήλωσε ο κ.Τσίπρας στη συνάντησή του με τον Ολάντ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.
Το θέμα είναι ότι: Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών «Άουσβιτς» και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών «Νταχάου».
Το θέμα είναι ότι: Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ.
Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.
***
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα»των μονοπωλίων.
Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα» την οποία έκλινε σε όλες τις πτώσεις χτες ο Σόιμπλε στην συνέντευξη με τον Βαρουφάκη και η οποία κινεζοποιείμισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα.
Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!
Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής.
Στην περίπτωση που το κολαστήριο αντιμετωπιστεί σαν πεδίο διαπραγμάτευσης, τότε θα πρόκειται για μια διαπραγμάτευση που – μοιραία - θα ξεκινάει με αυτό που είπε χτες ο κ.Βαρουφάκης. Που όταν ρωτήθηκε ποιο μέρος του μνημονιακού προγράμματος απορρίπτει η Ελλάδα, απάντησε ότι «το 60% - 70% του προγράμματος είναι μέτρα που θα παίρναμε κι εμείς»!
Αλλά αν - πριν ξεκινήσεις τη διαπραγμάτευση - αποδέχεσαι το «60% με 70%» ενός προγράμματος κατά… 1.000% απάνθρωπου, τότε; Είναι άραγε μεμψιμοιρία να υποθέσει κανείς ότι το ξεκίνημα προϊδεάζει για το που θα μπορούσε να καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση;
Δεν είναι μεμψιμοιρία. Είναι ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την «πεμπτοφαλαγγίτικη» χαιρεκακία κάποιων αθλίων της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Με πυξίδα τα μέιλ της τρόικας.
Είναι ρεαλισμός στη βάση της ανάλυσης της πραγματικότητας. Που δεν έχει να κάνει με τις ανόητες προφητείες περί «κωλοτούμπας» του διαπραγματευτή. Έχει να κάνει με το πρόδηλο: Ότι στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.
Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.
***
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Φυσικά δεν αεροβατούμε. Το γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει αυτή την άποψη. Σεβαστό. Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε «συμμαχία», σε «εταιρική» σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός επί 40 χρόνια τους ανεχόταν.
Ο ελληνικός λαός αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς. Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.
Ο λαός μας αξίζει να βγει πιο θαρρετά στο προσκήνιο, να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν «Δευτέρα Παρουσία» την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω. Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των «Σόιμπλε», μιας και δεν οφείλει να διαπραγματευτεί μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.
Και η αξία αυτού του αναγκαίου δρόμου, αν κάτι υποδεικνύει σε συνθήκες που ο λαός δεν έχει πάρει ακόμα μια τέτοια απόφαση, είναι τούτο: Τις ευθύνες εκείνων που έχουν το χρέος, χωρίς να αποσπαστούν από το σημερινό λαϊκό αίσθημα, να επιμείνουν και να ηγηθούν με πειστικό, με αποφασιστικό και ενωτικό για το λαό τρόπο σε αυτή την προσπάθεια.
υποθέτουμε ότι ο κ. Μπαγιόπουλος μου έχει εμπιστοσύνη και μου δανείζει κάποια χρήματα, με την βεβαιότητα ότι δεν θα του τα φάω. Κάτι του δίνω κάπου κάπου αλλά φεύγω απο την ζωή και αναλαμβάνουν τα παιδιά μου να ξεπληρώσουν σιγά σιγά. Όμως ο πιο μικρός, ο πιο μικρός ο πιο μάγκας δεν του αρέσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του πατέρα του και λέει στον κ Μπαγιόπουλο. Τέρμα δεν σου τα δίνω τα χρήματα γιατί τα παιδιά μου δεν με αφήνουν ή κάπως έτσι. Και του κάνει τον μάγκα κλπ τσίπρικα. Τι θα έλεγε ο κ. Μπαγιόπουλος;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υποθέσουμε ότι ο κ. Μπογιόπουλος δάνειζε χρήματα σε κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία γιατί οι δουλειές του πήγαιναν κάπως άσχημα και δεν είχε ρευστό και μετά ζητούσε τα δανεικά και τους τόκους από εσένα και από τα παιδιά σου τι θα έλεγες;
ΔιαγραφήΑν υποθέσουμε ότι ο κ. Μπογιόπουλος ήταν τοκογλύφος και σου δάνειζε με υψηλά επιτόκια γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τον ξεπληρώσεις, με σκοπό να σε έχει πάντα υποχείριο τι θα έλεγες;
Αν ο κ. Μπογιόπουλος σου δάνειζε χρήματα για να ξεπληρώσεις άλλα δάνεια που είχες πάρει πάλι από τον ίδιο αλλά δεν μπόρεσες να ξεπληρώσεις τι θα έλεγες;
Αν ο κ. Μπογιόπουλος σου αγόραζε το σπίτι κοψοχρονιά για να έχεις ρευστό να αποπληρώσεις ένα μέρος των χρημάτων που σου δάνεισε τι θα έλεγες;
Αν ο κ. Μπογιόπουλος σου κρατούσε με το έτσι θέλω χρήματα από τον μισθό σου ή από την σύνταξή σου προκειμένου να αποπληρώσεις τα τοκοχρεολύσια, με αποτέλεσμα να μην έχεις να ζήσεις τι θα έλεγες;
Bonus: Γιατί και οι τράπεζες πρέπει να πάρουν τα χρήματά τους πίσω – και με τόκο
Και μια έκθεση της ανεξάρτητης βρετανικής οργάνωσης Jubilee Debt Campaign που τεκμηριώνει ότι το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές!
ΔιαγραφήΑς αφήσουμε λοιπόν τα πολύ βαθιά κι ας περιοριστούμε στα δικά μας τα εγχώρια (της Τήνου), που έχουν κι αυτά την ιδιαίτερη τους σημειολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχεται μια εποχή, που αποφασίζεται να φτιαχτεί ένα λιμάνι-γίγαντας, για να καλύψει τις (υποτιθέμενες) ανάγκες του νησιού. Η πλειοψηφία του κόσμου εντυπωσιάζεται από το διαφημισμένο έργο και δεν αναρωτιέται που θα βρεθούν τόσα πολλά λεφτά, για να υλοποιηθεί το μεγαεπίβολο σχέδιο.
«Λεφτά υπάρχουν μπόλικα, για να ‘φαν κι οι κότες»!
Το νησί χωρίς αποχετεύσεις, χωρίς σχέδιο για μια εκλογικευμένη υδροσυλλογή (για την υδροδότηση της πόλης και των χωριών), με τεράστιο πρόβλημα στις χωματερές, χωρίς αξιόλογες μονάδες κοινωνικής αρωγής, χωρίς υποδομές για την υποστήριξη της αγροτικής / αλιευτικής παραγωγής, χωρίς δομές που θα παράσχουν μια δακτυλοδεικτούμενη ποιότητα ζωής, χωρίς μέριμνα και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος κλπ. καταχειροκροτεί με τα παρρησίας, φανταζόμενη ότι χάρη σε τούτη την απέραντη αλάνα του λιμανιού, θα γεμίσει τουρίστες η Τήνος, θα λειτουργήσουν οι ξενώνες και τα εστιατόρια, θα έρθουν μπόλικοι προσκυνητές, θα τα ‘κονομίσουν οι ντόπιοι από τις καλές δουλειές.
Τελικά το λιμάνι δεν φέρνει τα προσδοκούμενα έσοδα για να ολοκληρωθεί, να συντηρηθεί, ν’ αξιοποιηθεί. Η χώρα-κυβέρνηση (κάτι αντίστοιχο με την Ε.Ε), αναγκάζεται να στερείται πόρους για να κλείσει αναγκαστικά την «τρύπα» του λιμανιού της Τήνου, που ως κακοσχεδιασμένη επένδυση, δημιουργεί συνεχείς ανάγκες, που τις στερείται το νησί, για να βελτιώσει τις όποιες ελλείψεις του.
Οι ελαφρόμυαλοι σιχτιρίζουν το κράτος /περιφέρεια/ΕΣΠΑ, ότι δεν δίνουν λεφτά για να προχωρήσει το έργο στο λιμάνι.
Οι αρμόδιοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει «σάλιο» για να ολοκληρωθεί το λιμάνι. Το κράτος εξαναγκάζεται (από την υπόθεση των σκουπιδιών), να υπενθυμίζει στο Δήμο, ότι θα πληρώσουν οι κάτοικοι υψηλό πρόστιμο για τις χωματερές. Το λιμάνι τρώει συνεχώς λεφτά, ενώ παράλληλα κινδυνεύουν τα πλοία (και η ασφάλεια των επιβατών). Η Τήνος χωρίς οικονομική υποστήριξη, αντιλαμβάνεται ότι κάθεται πάνω στ’ αναμμένα κάρβουνα. Ψάχνει λοιπόν τα «κακά φαντάσματα», για εκτόνωση.
Τους φανατισμένους/αγανακτισμένους κατοίκους του νησιού, τους απασχολεί (πιότερο) το ζήτημα του ΠΙΙΕΤ, που (ανεξάρτητα από την πραξικοπηματική ενέργεια του Μητροπολίτη), είναι θέμα διοικητικό/ διαχειριστικό και δεν επαφίεται άμεσα στους φόρους και στο πορτοφόλι των υγιών σκεπτομένων κατοίκων.
Ωσάν λοιπόν τον Μπογιόπουλο ( που βρήκε τον φταίχτη), ο προηγούμενος επικεφαλής του Λιμενικού Ταμείου, αντί να δει τι θα γίνει με το «σκάνδαλο» του λιμανιού, που πέρασε και από την αρμοδιότητά του και δεν βρέθηκε λύση, παρασύρει τον κόσμο σ’ ένα ανένδοτο αγώνα εναντίον του Δωρόθεου,γιατί φυσικά αυτό το σύνθημα είναι πιο βολικό για να συσπειρωθεί ο κόσμος, απ’ τ’ άλλο της Λιμενικής ανυπαρξίας).
Από την άλλη το καυτό ζήτημα για το λιμάνι παραμένει και φυσικά πιο πέρα βρίσκεται απελπισμένος ο φορολογούμενος πολίτης της χώρας αυτής, που πλέον δεν ξέρει σε ποιόν να ρίξει το φτύσιμο!
Σ’ αυτούς που τα φάγανε ή στους άλλους, που δεν δίνουν κι άλλα λεφτά να φαγωθούν;
Ο μύθος του λιμανιού (βλέπε συγκριτικά και Ε.Ε), έγινε εφιάλτης.
Οι απόψεις είναι συγκεκριμένες. Πληρώνεις περισσότερα ή πουλάς το λιμάνι; Φυσικά υπάρχει και η τρίτη λύση, που μάλλον είναι η πιο βολική. Το αφήνεις στο έλεός του!
Λοιπόν, τι σημαίνει ξευτίλα ;
Να λοιδορείς αυτούς που έδωσαν τα λεφτά για το λιμάνι της Τήνου; Να μέμφεσαι αυτούς που παραπλανούν με διακανονισμό και να μην αναφέρεσαι στους άλλους που κέρδισαν αρκετά, από την «κουταμάρα» των ντηνιακών φαμφαρόνων;
Δηλαδή ζητάς και τα ρέστα που σου έδωσαν λεφτά, επειδή τους κορόιδευε το εγχώριο πολιτικό σύστημα, ότι στην Τήνο με την επένδυση του λιμανιού, θ’ αλλάξει η ζωή του νησιού; Τελικά μήπως η «Παραβολή του Ασώτου», που τρώει την περιουσία και μετά ζητά και το μόσχο το σιτευτό, είναι η διαχρονική δικαιολογία απ’ όλους εκείνους που έχουν το θράσος να κυκλοφορούν ως εντιμότατοι πολίτες (χωρίς να τους κατονομάζεις Μπογιόπουλε), ενώ από την άλλη έχεις μπόλικες κατηγορίες για τους κακούς ξένους , που στύλωσαν τώρα τα πόδια τους;
Μιχάλης Μιχελής
Ο Άσωτος κ.Μιχελή έφαγε μεν την περιουσία που του αναλογούσε αλλά δεν ζήτησε τον μοσχον τον σιτευτονΓυρισε για να δουλέψει σαν ένας υπηρετης.Μόνος του ο Πατέρας θυσίασε τον μοσχον για να γιορτάσει το γυρισμό του παιδιού του.Ατυχής λοιπόν ο παραλληλισμος σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά εσύ κατάλαβες (απ' όλη αυτή την παραβολή του "Ασώτου"), ότι αν επιστρέψουν στο δρόμο του Θεού, αυτοί που μπόρεσαν και τα "έφαγαν", σφετεριζόμενοι την περιουσία των άλλων των νοικοκύρηδών, ο καλοκάγαθος πατέρας κι όλοι εμείς που πιαστήκαμε κορόιδα (μια και δεν κάναμε τα ίδια με τους "άσωτους"), πρέπει να χτυπάμε από ευχαρίστηση παλαμάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αν είναι έτσι, όλοι οι σημερινοί διαμαρτυρόμενοι για τον Τσοχατζόπουλο κλπ. αν τυχόν αυτός κι άλλοι συνοδοιπόροι του αλλάξουν γνώμη και μεταλάβουν, τότε μπορεί κάποτε σ' ένα μοναστήρι, διακονεύοντας τη συγχώρηση ν' αγιοποιηθούν στο μέλλον.
Εμείς όμως στο μεταξύ θα πληρώνουμε τα χρέη (για να ξοφλήσουμε τις οφειλές της περιουσίας), κάποιοι μεταξύ μας μπορεί να "σκάσουν" από το άγχος, άλλοι να πουλούν τα υπάρχοντα τους για να ζήσουν, αλλά προς Θεού, για τους επανακάψαντες (πρώην αμαρτωλούς) ,δεν τρέχει ούτε γάτα ούτε ζημιά, αφού πήραν την ευλογία του πατέρα.
Έτσι λοιπόν, με τέτοιες συνταγές πορεύεται η ασυδοσία της εξουσίας. Αυτό λέει κι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Αρκεί να εκμεταλλευτείς την περίοδο χάριτος (που σου παρέχεται), για να ξεχαστούν οι λαμογιές σου. Μετά όλα μέλι γάλα για την κοινωνία. Και η «πίτα» φαγωμένη κι ο «σκύλος» χορτάτος.
Με δυό λόγια συνέχισε να ευλογάς «τα ιερά γένια» της κοινωνικής εξαπάτησης, πιστεύοντας ότι όλα είναι εν ζωή μάταια (για κερδισμένους και χαμένους συμπολίτες μας).
Τι ασχολείστε με το παρόν, όταν στη Δευτέρα Παρουσία όλα θα κριθούν; Άλλωστε και ο Δωρόθεος εκεί θα δώσει λόγο για όσα «αμαρτωλά έκανε στην μητρόπολή του». Τι χολοσκάτε λοιπόν και τον λοιδορείτε; Θα χαρεί ο Πατέρας του και θα σφάξει το μόσχο το σιτευτό για πάρτι του. Κι επειδή το ξέρει (μια και γνωρίζει καλύτερα από μένα τας γραφάς), λέει στο μήνυμά του ο Δωρόθεος (απευθυνόμενος στους αντιπάλους του), εκείνο το ανεκδιήγητο: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», που στα απλά ελληνικά σημαίνει … Για προσέξτε, γιατί σας κοιτάζει ο Πατέρας μου!
Έχεις απόλυτο δίκιο.Συμφωνώ μαζί σου αλλά δεν έχει καμιά θέση,επαναλαμβάνω,η Παραβολή του Ασώτου με τον σημερινό καθαρό ξεπεσμό των πολιτικών μας και των περισσότερων εκκλησιαστικων μας προσωπων.Η παραβολή αυτή ταιριάζει με την στενή της έννοια περισσότερο ενδοοικογενειακα η με τον αμαρτωλό που επιστρέφει....
ΑπάντησηΔιαγραφή