Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε σε πολύ λίγο χρόνο δύο μεγάλου μεγέθους μετατοπίσεις στο κόμμα του. Η μία στον οριζόντιο άξονα δεξιάς - αριστεράς και η άλλη στον κάθετο άξονα των εκλογικών του ποσοστών. Οι δύο αυτές μετατοπίσεις δύσκολα θα μπορούσαν να γίνουν ξεχωριστά η μία από την άλλη και αυτό θεωρώ ότι το γνώριζαν και ο Αλέξης με την ηγετική ομάδα του αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος των στελεχών του κόμματος ακόμη και εκείνα που πλέον ανήκουν στην Λαϊκή Ενότητα. Έτσι είδαμε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ να εκτινάσσονται καθώς οι πολιτικές του γέρνανε ολοένα και περισσότερο προς την νεοφιλελεύθερη γραμμή της ΕΕ. Τελικά φτάσαμε να έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά αλλά και με πολιτικές Νέας Δημοκρατίας.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ψηφίζοντας Τσίπρα παίρνουμε δώρο και έναν Μεϊμαράκη, ακόμη κι αν τελικά δεν συγκυβερνήσουν. Οι εφαρμογή του τρίτου μνημονίου δεν αφήνει περιθώρια φιλολαϊκής διαχείρισης σε καμία περίπτωση οπότε είτε βάλουμε διαχειριστή τον Τσίπρα, είτε τον Μεϊμαράκη είτε και τους δύο η κοινωνία θα ρημάξει.
Φορολογία εισοδήματος, αύξηση προκαταβολής φόρου, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, εισφορά αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, αύξηση του ΦΠΑ, κατάργηση των μειωμένων συντελεστών, περικοπές συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, μείωση βασικής σύνταξης, διπλασιασμός του φόρου των αγροτών, τριπλασιασμός εισφορών στον ΟΓΑ, απελευθέρωση πλειστηριασμών κλπ. θα πρέπει να έχουν εφαρμοστεί μέχρι το τέλος του 2016 από όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και επιπλέον μέτρα που θα έρθουν προκειμένου να εκταμιευτούν οι δόσεις του νέου δανείου καθώς από τους εξονυχιστικούς ελέγχους της νέας τρόικας θα προκύπτουν σίγουρα κενά.
Όσα λοιπόν προσπαθεί να πουλήσει ο αρχηγός του προσωποκεντρικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ περί βέλτιστης διαχείρισης και φιλολαϊκών ισοδύναμων μέτρων είναι απλά ψέμματα.
Οι δε υποσχέσεις για πόλεμο ενάντια στην εγχώρια διαπλοκή και στους ολιγάρχες των media είναι το κερασάκι στην τούρτα της πολιτικής απάτης. Είναι προφανές ότι οι διασυνδέσεις του Αλέκου Φλαμπουράρη με τον κόσμο του κεφαλαίου καθώς και οι δίαυλοι επικοινωνίας που άνοιξαν με τους καναλάρχες ήδη από το 2012 έχουν πλέον δώσει καρπούς. Μετά το συντριπτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και την μετάλλαξή του σε ΝΑΙ από την ηγετική ομάδα Τσίπρα, δεν υφίσταται ούτε στο ελάχιστο ο υποτιθέμενος πόλεμος των καναλιών κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον τα μέσα εστιάζουν στο ίδιο ακριβώς ψευτοδίλημμα που εστιάζει και ο ίδιος ο Τσίπρας, ποιος θα εφαρμόσει ηπιότερα το μνημόνιο, το οποίο παρουσιάζεται ως απόλυτη αναγκαιότητα και μοναδική ρεαλιστική πολιτική.
Είναι τέτοια η προσήλωση στο δόγμα There Is No Alternative (Δεν Υπάρχει Εναλλακτική) που κανείς από τους αρχηγούς του νέου δικομματισμού δεν αναφέρεται πια στις συνέπειες ενός GREXIT. Κανείς δεν ασχολείται ουσιαστικά με την αποδόμηση των πολιτικών προτάσεων των κομμάτων που βρίσκονται αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούν να τις βγάζουν από τα όρια του υπαρκτού ώστε να μπαίνουν αυτόματα είτε στην σφαίρα της ουτοπίας είτε της απόλυτης καταστροφής. Αυτό το δόγμα δεν βολεύει μόνο τον αρχηγό της δεξιάς παράταξης η οποία το υποστήριζε εδώ και καιρό, βολεύει ακόμη περισσότερο τον Τσίπρα που προσπαθεί να διατηρήσει τους τελευταίους αριστερούς ψηφοφόρους που πίστεψαν σε αυτόν. Αυτοί οι τελευταίοι θα είναι και οι μεγαλύτεροι χαμένοι των εκλογών όποιος κι αν είναι ο νικητής.
Ίσως είναι νωρίς ακόμη, όμως μετά από αυτές τις εκλογές, μετά από την φοροεπιδρομή και την επίθεση στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα που θα ακολουθήσει, όταν θα κινδυνεύουν και οι τελευταίοι αριστεροί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να χάσουν τα σπίτια τους από την κυβέρνηση που ψήφισαν θα πρέπει να αρχίσουμε όλοι να μιλάμε για την εναλλακτική που δεν υπήρχε στο μυαλό μας ως τώρα. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ θα πρέπει να μπει στην πολιτική κουβέντα αρχικά ως δυνατότητα ώστε να μπορέσει να μετατραπεί έπειτα σε κινηματικό πολιτικό πρόταγμα. Ίσως σε αυτό να μπορέσουν να βοηθήσουν και τα τότε κόμματα της αριστερής και κομμουνιστικής αντιπολίτευσης.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ψηφίζοντας Τσίπρα παίρνουμε δώρο και έναν Μεϊμαράκη, ακόμη κι αν τελικά δεν συγκυβερνήσουν. Οι εφαρμογή του τρίτου μνημονίου δεν αφήνει περιθώρια φιλολαϊκής διαχείρισης σε καμία περίπτωση οπότε είτε βάλουμε διαχειριστή τον Τσίπρα, είτε τον Μεϊμαράκη είτε και τους δύο η κοινωνία θα ρημάξει.
Φορολογία εισοδήματος, αύξηση προκαταβολής φόρου, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, εισφορά αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, αύξηση του ΦΠΑ, κατάργηση των μειωμένων συντελεστών, περικοπές συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, μείωση βασικής σύνταξης, διπλασιασμός του φόρου των αγροτών, τριπλασιασμός εισφορών στον ΟΓΑ, απελευθέρωση πλειστηριασμών κλπ. θα πρέπει να έχουν εφαρμοστεί μέχρι το τέλος του 2016 από όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και επιπλέον μέτρα που θα έρθουν προκειμένου να εκταμιευτούν οι δόσεις του νέου δανείου καθώς από τους εξονυχιστικούς ελέγχους της νέας τρόικας θα προκύπτουν σίγουρα κενά.
Όσα λοιπόν προσπαθεί να πουλήσει ο αρχηγός του προσωποκεντρικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ περί βέλτιστης διαχείρισης και φιλολαϊκών ισοδύναμων μέτρων είναι απλά ψέμματα.
Οι δε υποσχέσεις για πόλεμο ενάντια στην εγχώρια διαπλοκή και στους ολιγάρχες των media είναι το κερασάκι στην τούρτα της πολιτικής απάτης. Είναι προφανές ότι οι διασυνδέσεις του Αλέκου Φλαμπουράρη με τον κόσμο του κεφαλαίου καθώς και οι δίαυλοι επικοινωνίας που άνοιξαν με τους καναλάρχες ήδη από το 2012 έχουν πλέον δώσει καρπούς. Μετά το συντριπτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και την μετάλλαξή του σε ΝΑΙ από την ηγετική ομάδα Τσίπρα, δεν υφίσταται ούτε στο ελάχιστο ο υποτιθέμενος πόλεμος των καναλιών κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον τα μέσα εστιάζουν στο ίδιο ακριβώς ψευτοδίλημμα που εστιάζει και ο ίδιος ο Τσίπρας, ποιος θα εφαρμόσει ηπιότερα το μνημόνιο, το οποίο παρουσιάζεται ως απόλυτη αναγκαιότητα και μοναδική ρεαλιστική πολιτική.
Είναι τέτοια η προσήλωση στο δόγμα There Is No Alternative (Δεν Υπάρχει Εναλλακτική) που κανείς από τους αρχηγούς του νέου δικομματισμού δεν αναφέρεται πια στις συνέπειες ενός GREXIT. Κανείς δεν ασχολείται ουσιαστικά με την αποδόμηση των πολιτικών προτάσεων των κομμάτων που βρίσκονται αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούν να τις βγάζουν από τα όρια του υπαρκτού ώστε να μπαίνουν αυτόματα είτε στην σφαίρα της ουτοπίας είτε της απόλυτης καταστροφής. Αυτό το δόγμα δεν βολεύει μόνο τον αρχηγό της δεξιάς παράταξης η οποία το υποστήριζε εδώ και καιρό, βολεύει ακόμη περισσότερο τον Τσίπρα που προσπαθεί να διατηρήσει τους τελευταίους αριστερούς ψηφοφόρους που πίστεψαν σε αυτόν. Αυτοί οι τελευταίοι θα είναι και οι μεγαλύτεροι χαμένοι των εκλογών όποιος κι αν είναι ο νικητής.
Ίσως είναι νωρίς ακόμη, όμως μετά από αυτές τις εκλογές, μετά από την φοροεπιδρομή και την επίθεση στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα που θα ακολουθήσει, όταν θα κινδυνεύουν και οι τελευταίοι αριστεροί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να χάσουν τα σπίτια τους από την κυβέρνηση που ψήφισαν θα πρέπει να αρχίσουμε όλοι να μιλάμε για την εναλλακτική που δεν υπήρχε στο μυαλό μας ως τώρα. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ θα πρέπει να μπει στην πολιτική κουβέντα αρχικά ως δυνατότητα ώστε να μπορέσει να μετατραπεί έπειτα σε κινηματικό πολιτικό πρόταγμα. Ίσως σε αυτό να μπορέσουν να βοηθήσουν και τα τότε κόμματα της αριστερής και κομμουνιστικής αντιπολίτευσης.
Δεν έχω καταλάβει το "πνεύμα" του "Ξάνεμου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκίνησε ως ένα εναλλακτικό blog για τα δρώμενα στην Τήνο, επικεντρωμένο γύρω από τον προβληματισμό, ως προς το πώς μπορεί να προοδεύσει το νησί μας, μ' ένα διαφορετικό βηματισμό, απ' όσα μας έχουν συνηθίσει οι κατεστημένες δημοτικές αρχές.
Βεβαίως κι η Τήνος εντάσσεται στο συνολικό αποτύπωμα της χώρας, σχετικά με τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά της προβλήματα. Όμως η ισχύς ενός τοπικού blog αποδυναμώνεται, όταν επειδή έχει φρικάρει επί των τηνιακών θεμάτων, το έχει ρίξει σ' εθνικό επίπεδο προπαγάνδας, λέγοντας λίγο πολύ, ότι όλοι οι υπόλοιποι που δεν συμπεριλαμβάνονται στο 85% των ψηφισάντων προχθές υπέρ του 3ου μνημονίου, είναι ολίγον τι "βόδια", απληροφόρητοι, πουλημένοι, σχιζοφρενείς, αντιδραστικοί κλπ.
Βλέποντας τα εκλογικά αποτελέσματα στην Τήνο, όλοι εκείνοι που ψήφισαν αυτές τις απόψεις (συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής), που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το πνεύμα του “Ξάνεμου" (αν κι ο Σάββαρης έχει κι αυτός τον ίδιο καταγγελτικό λόγο), παρατηρείς, ότι όλοι εκείνοι που προπαγάνδισε το “Ξάνεμο” από το blog του, δεν ξεπέρασαν (μαζί με τη Χρυσή Αυγή), τα 600 άτομα, σε σύνολο 5μιση χιλιάδων ψηφισάντων, δηλαδή περίπου το 10% “άκουσε» το “Ξάνεμο”.
Αν λοιπόν στηρίζεσαι σ’ αυτά τα νούμερα, μάλλον ως διείσδυση (πολιτικό εισοδισμό), έχεις μικρές πιθανότητες ως blog σκέψης και πολύ λίγα πρόθυμα αυτιά να σ’ ακούσουν, εντός μιας κοινωνίας, που έχει συνηθίσει στα εύκολα συνθήματα των κυρίαρχων κομμάτων που την αντιπροσωπεύουν. Δηλαδή γίνεσαι εκ του αποτελέσματος, ένα περιορισμένης δυνατότητας blog, που σε διαβάζουν ευνοϊκά μόνο οι δικοί σου (που στο κάτω κάτω της γραφής τα ξέρουν). Δεν αφήνεις λοιπόν τη δίοδο ανοικτή για να μπεις ευήκοος μέσα στο δημοτικό συμβούλιο (αλλά και σε άλλες εκφάνσεις της τηνιακής ζωής), με στόχο να περάσεις το εναλλακτικό σου μήνυμα. Άρα καταλήγεις γκέτο και στο τέλος χάνεις την αναγνωσιμότητά σου.
Σεβαστή προσέγγιση, αλλά θεωρώ πως είναι αποκλειστικά μια ανάγνωση της πραγματικότητας με δεδομένο μόνο "την παγιωμένη κατάσταση".
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να πω, πως αν διαβάζεις ένα κείμενο με το μισό μυαλό στις παρούσες συνθήκες, χωρίς καμία κριτική στην ουσία, μάλλον αδικείς αυτόν που γράφει και ακόμη περισσότερο τον εαυτό σου. Με άλλα λόγια δεν σε ενδιαφέρει τι λέει γιατί δεν χαϊδεύει αυτιά. Όπως και να' χει αυτή η ισοπεδωτική αντιμετώπιση:"δεν σας ακούει κανείς - τα χρυσάβγουλα δεν τα ακούει κανείς --> άρα είστε το ίδιο", δεν είναι καν λόγος για αντιπαράθεση. Κοινώς αδυνατώ να σεβαστώ και να σχολιάσω κάποιον που αφιερώνει χρόνο να γράφει μόνο λογικά άλματα και να μην αγγίζει καθόλου το κείμενο.
Επιπλέον αυτού, το Ξάνεμο είναι εδώ για να γράφει και να αναπαράγει αυτά που θέλουν οι διαχειριστές του. Έχουμε γράψει ξανά, δεν έχει προηγηθεί στοχοθεσία για επιρροή στην κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη άλλωστε είναι κάτι που αντιπαλεύουμε. Οπότε το ιστολόγιο είναι ελεύθερο να δημοσιεύει κείμενα χωρίς να αντιλαμβάνεται σκοπιμότητα. Ο αναγνώστης οφείλει να φιλτράρει το Ξάνεμο. Γιατί πρωτα απ' όλα το Ξάνεμο δεν έχει ειδικούς ή επιστημονικούς αναλυτές. Γνώμες έχει. Τις γνώμες αυτώ που γράφουν. Ο αναγνώστης αν δεν αρκείτε σε αυτό ας φτιάξει κάτι καινούριο. Αυτό είναι και η πεμπτουσία της γνώμης. Η αντίθετη γνώμη. Δεν χτίζουμε δόγμα εδώ μέσα.
Ψάχνω στις ακροβασίες για τα αθροίσματα - ποσοστά (πέντε πορτοκάλια και τρία μήλα = οκτώ πορτοκαλόμηλα) όαση κριτικής επί της ουσίας. Δεν βρίσκω. Θα χαρώ να δω και θα είμαι πάλι πίσω εδώ να απαντήσω.
Εκ. των διαχειριστών
ΥΓ: Ο Σάββαρης ποιός είναι;
1. Κατ’ αρχάς (αν δεν κάνω λάθος), ο Σάββαρης είναι από τους επώνυμους προπαγανδιστές της Χρυσής Αυγής στην Τήνο.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Με το να διαφανεί κάποιος με τα λεγόμενα ενός blog, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι πρέπει να πάει παραδίπλα να φτιάξει άλλο μετερίζι, γιατί τότε απομονώνεται η ηλεκτρονική συζήτηση εντός του κύκλου των ομοϊδεατών, οπότε καταλήγει βαρετή η όποια επικοινωνία.
3. Προβληματίζομαι, γιατί στο «Ξάνεμο», ενδιαφέρον στις αναρτήσεις του, έχουν μόνο κείμενα γύρω από τον μητροπολίτη, όπου υπάρχει κι η αντίστοιχη πληθώρα των σχολιασμών. Άρα σημαίνει, ότι ως διαχειριστής κι αναγνώστης (που συμπαθεί το εν λόγω blog), ψάχνω να βρω την παθογένεια της τοπικής κοινωνίας, που επικεντρώνεται μόνο στις συγκεκριμένες καταγγελίες (επί του παπά), που επί του ουσιαστικού όμως παρεμβατικού περιεχομένου που επιζητά η «ιδεολογία» του «Ξάνεμου» (δηλαδή στα κοινωνικά/οικονομικά/οικολογικά προβλήματα του νησιού), δεν υπάρχει ευρύτερο ενδιαφέρον κι άρα η επιδιωκόμενη αλλαγή της κατεστημένης κοινωνικής/ τοπικής νοοτροπίας.
4. Στα πασπαρτού κείμενα που αναρτά το «Ξάνεμο», το επίκεντρο του προβληματισμού είναι χιλιοειπωμένο (από τα πολιτικά δίκτυα ενημέρωσης), δηλαδή δεν προστίθεται κάτι καινούργιο (για να προσελκύσει το αναγνωστικό ενδιαφέρον) και επί πλέον, όλα αυτά τα κόμματα που υποτίθεται ότι βοηθά το «Ξάνεμο», για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής ιδεολογίας στην Τήνο, έχουν για το νησί μας απόψεις διαφορετικές μεταξύ τους, που δημιουργούν κομφούζιο, στο τι τελικά εμείς ως τηνιακοί (υπερβατικοί) θα θέλαμε. Δηλαδή εγώ ως ΚΚΕ γιατί να συνταυτιστώ με τον «Ανταρσύα» και τη «Λαϊκή Ενότητα», όταν τους καταγγέλλω ως όργανα αποπλάνησης της λαϊκής σκέψης;
5. Το να μη χαϊδεύεις μυαλά, λέγοντας τα πράγματα έξω από τα δόντια, πρέπει να έχεις αυτή την αρχή σου και ως παραδείγματα ευρύτερων πράξεων. Δηλαδή π.χ. επειδή ο λαός του νησιού μας θέλει «φτηνό» λάδι για το φαγητό του, σημαίνει ότι ανέχομαι την βαγαποντιά του ΠΙΙΕΤ, που πουλά (παράτυπα) το λάδι που του προσφέρουνε για τάμα οι πιστοί, κλείνοντας έτσι (ως αριστερός χώρος) τα μάτια μου, στο συγκεκριμένο διατροφικό σκάνδαλο; Δηλαδή επειδή τρώνε οι φτωχοί, δεν καταγγέλλω το όλο θέμα ως διαπλοκή συμφερόντων, ενώ ο πολίτης της αγοράς, που θα πουλήσει χωρίς αποδείξεις, αν τον πιάσουνε, θα τον πάνε στην αγορανομία και στο δικαστήριο; Ο Σανταμούρης λ.χ. που το παίζει και «ρηξικέλευθος», ήταν εκτός αυτής της κομπίνας, όταν ήταν στα πράγματα;
6. Τα μικρά κάνουν τα μεγάλα και οι καθημερινές αλλαγές φτιάχνουν τις ευρύτερες. Αν λοιπόν δεν συμφωνείς με το νέο Σύριζα, βρες θέματα που θα κάνουν τον τηνιακό να προβληματιστεί, επί όλων αυτών των λαοπλάνων. Γιατί λ.χ. δεν πληρώνει ΕΝΦΙΑ η ακίνητη περιουσία της «Μεγαλόχαρης»; Φταίει ο Πολυκανδριώτης ή ο Τσίπρας; Γιατί δεν γκρεμίζουν τις αυθαίρετες κατασκευές στο νησί; Ένοχο είναι μόνο το παλιό διεφθαρμένο καθεστώς της πολεοδομίας , οι δικηγόροι του νησιού που νομιμοποιούσαν τις λοβιτούρες ή και η λογική της κομματικής πελατείας που πιέζει τώρα το Σύριζα;
1. Δεν κάνεις λάθος - εγώ δεν κατάλαβα στο κείμενο διαβάζοντάς το
ΑπάντησηΔιαγραφή2.Το να διαφωνείς δεν είναι κακό. Ούτε να παλεύεις από άλλο μετερίζι είναι κακό. Μου αρκεί να παλεύεις συνειδητά και με ειλικρίνια. Δεν διώχνουμε κόσμο, λίγοι είμαστε. Αλλά αν αυτό που υπάρχει (εν προκειμένο το Ξάνεμο) είναι λίγο, πρέπει είτε να υπάρξει κάτι να το αντικαταστήσει είτε να γίνει λίγο πιο πολύ. Τέτοιες συζητήσεις βοηθάνε.
3. Το προηγούμενο απαντά λίγο-πολύ και στο 3. Δεν χρειαζόμαστε τους παπάδες για να κάνουμε κουβέντα. Αλλά σε ένα άρρωστο περιβάλλον που πάνω από το 80% της κοινωνικής ζωής είναι μπερδεμένο με τα εκκλησιαστικά δύσκολο να τραβήξεις την προσοχή σε μια ιδεολογικού περιεχομένου κουβέντα.
4. Το αντιμνημονιακός είναι το πασπαρτού που θεωρούμε πως ανοίγει όλες τις πόρτες μαζί. Ας μην πάμε την κουβέντα στην πολυδιάσπαση της αριστεράς. Χάος! Και τέτοια ώρα, Κυριακή βράδυ, μόνο ανέκδοτα μπορώ να γράψω. Πονάει πάντως το θέμα.
5. Στην Τήνο, όπως και στην υπόλοιπη χώρα ότι δηλώσεις, είσαι. Τώρα για τα σκάνδαλα - δυστυχώς - λίγα ξέρουμε. Και επομένως ακόμη πιο λίγα μπορούμε να γράψουμε. Εδώ έχω δύο ερωτηματικά: πρώτα γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη τα καλύπτουν και δεύτερο πως ολόκληρη η κοινωνία ανέχεται αυτή την αρρωστημένη κατάσταση; Αν ένα ιστολόγιο μπορεί να χτυπήσει αυτά τα φαινόμενα είναι και αυτό αντικείμενο κουβέντας. Προσωπικά πιστεύω πως η κοινωνία έχει πολλά βήματα να κάνει ώστε να αμπορεί να αντιδρά σωστά. Ακόμη και στην μνημονιακή εποχή, βλέπουμε να σκάνε σκάνδαλα και η πλειοψηφία είτε αδιαφορεί (έπειτα από τόσα χρόνια ατιμωρισίας, ή φαντασιώνεται πως θα ξέφευγε αν ήταν στην θέση του κάθε καταχραστή-σφετεριστή ή ακόμη πετά μια φασιστική κορώνα για κρεμάλες κτλ). Ρώτα 100 Τηνιακούς αν έχουν εμπειστοσύνη στην δικαστική εξουσία. Σχεδόν μόνο όταν είσαι ένοχος "έχεις εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη" πια... Εδώ κανείς δεν ξέρει για διάκριση εξουσιών ή τι θα πει ανεξάρτητη δικαιοσύνη. ΑΛήθεια πριν απ' όλα χρειάζονται μαθήματα αγωγής του πολίτη!
6. Προσωπικά δεν ξέρω πως στοιχειοθετείται να πληρώνει ΕΝΦΙΑ ή όχι το ίδρυμα. Και είναι αδύνατο να μάθει κάποιος με σιγουριά ακριβώς γιατί το σύστημα δουλεύει έτσι - σε μια θολή κατάσταση... Για τον ΣυΡιζΑ δεν χρειάζονται και πολλά. Κέθε μέρα που δεν αλλάζει τον νόμο που έφερε τα πάνω κάτω στο νησί εκτίθεται. Και δεν είναι μόνο οι 3 βολευτές του. Είναι και όσοι επενδύουν. Παλιά και νέα κομματική πελατεία. Όπως κια να'χει η εξέλιξη αυτή φέρνει και πάλι το σύστημα σε μια ισορροπία... Οι κομματαρχαίοι επιτέλους θα χωριστούν και πάλι σε δύο ομάδες και θα καυγαδίζουν άνευ ουσίας αποσπώμενοι από κάθε παγαποντιά. Αυτό ήταν χρόνια τώρα η πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία λοιπόν τι βλέπει το Ξάνεμο... ούτε τι γράφει. Αν κάποιος θέλει να διαβάσει κάτι ανάποδα, ανάποδα θα το διαβάσει. Θα απομονώσει το κομμάτι που τον βολεύει και θα πορευτεί με αυτό. Οπότε η κουβέντα πάλι γυρίζει στη αγωγή του πολίτη...