Ο φόβος, νικιέται από ένα άλλο σύνδρομο που λέγεται μοιρολατρία. Η μοιρολατρία νικιέται από την επίγνωση, δηλαδή τη γνώση και τα συμπεράσματα επί των γεγονότων. Η επίγνωση νικιέται από το αλτσχάιμερ, δηλαδή την αποξένωση από το ιστορικό παρελθόν, μια και ο ξεκουτιασμένος, ζει στο δικό του κόσμο της νοητικής βουβαμάρας. Αν τα ρεζουμάρεις όλα αυτά καταλήγεις στο συμπέρασμα, ότι κάθε εποχή έχει τα δικά της είδωλα. Αυτοί λοιπόν που προσπαθούν να νεκραναστήσουν τη 17 Νοέμβρη, είναι ντεμοντέ, στον υπάρχοντα χρόνο της μεταμοντέρνας αφασίας.
Σήμερα ζούμε τους δεξιούς που έγιναν διαμαρτυρόμενοι, τους αριστερούς που έγιναν εξωμότες, τους διακορευτές της ιστορίας, που πιάνονται πάνω από σαθρά είδωλα (σαν κι αυτά της 17 Νοέμβρη), για να ξαναζεστάνουν το πάθος της ισοπολιτείας, που αποφάσισαν αυτόβουλα (ο Ξηρός και η παρέα του ), να την επιβάλλουν βολονταριστικά δια των όπλων. Δηλαδή για να κάνουν μια δήθεν αποχουντοποίηση που δεν έγινε, γιατί οι χουντικοί μεταμορφώθηκαν σε δημοκράτες σαν κι αυτόν... Όταν εγκαθιδρύθηκε η δικτατορία, ο Παττακός αποφασίζει αυτόβουλα, ν’ αλλάξει προς το χουντικότερο, τα διοικητικά όργανα της Τήνου, όπως έκανε (σ’ όλη την Ελλάδα), στους ελεγχόμενους από το κράτος φορείς. Όταν διάβασε τη σύνθεση της διοικούσας επιτροπής του ΠΙΙΕΤ, τ’ όνομα του Πάμφιλου Αλαβάνου, τον ξένισε. Αυτόματα τον συνέδεσε, με το Νίκο Αλαβάνο και τον κομματισμό (της Ένωσης Κέντρου). Ο Π. Αλαβάνος δυσανασχετεί γι’ αυτήν την απόφαση. Διαμαρτύρεται στον Ιερώνυμο. Προβάλλει ως ιστορικό ατόπημα, την άμεση παρέμβαση του κράτους στο καταστατικό του ΠΙΙΕΤ. Μια διοικητική παρασπονδία, που δεν τόλμησε να επιχειρήσει ο Μεταξάς, αλλά ούτε και οι κατοχικές κυβερνήσεις. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, συστήνει υπομονή και κατανόηση, γιατί όλα θα διορθωθούν σε λίγο καιρό. Στην Τήνο «το πουλί της 21ης Απριλίου», μπαίνει στη διοίκηση του Ιερού Ιδρύματος, με το πρωτοπρεσβύτερο του Ιερού Ναού, τον Ελευθέριο Κορνάρο, αδελφό του άλλου Κορνάρου, μητροπολίτη Πρεβέζης. Αυτός καθορίζει τους διοικητικούς ρόλους. Είναι το μάτι και τ’ αυτί του Παττακού. Οι χουντικοί του νησιού, για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους και τις αλλαγές που έφερε στον τόπο, το νέο καθεστώς, αποφασίζουν να τιμήσουν τον Υπουργό Εσωτερικών, με μαρμαρόγλυπτο ενθύμιο, που φτιάχτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πύργου. «Ήρθα ν’ ασπαστώ το εικόνισμα της Παναγίας. Να εκπληρώσω το τάμα που έκανα, για την επικράτηση της Επανάστασης της 21ης Απριλίου», είπε με στόμφο ο Στυλιανός Παττακός. Εκ μέρους του Ιερού Ιδρύματος, τη ομιλία -καλωσόρισμα, επιμελήθηκε ένας νεαρός φιλόλογος, ο Σάββας Απέργης. (Αυτός, ο «δημοκρατικός», που αργότερα έγινε μεταξύ άλλων και δήμαρχος). «Ως χρηματίσας Δήμαρχος Τήνου και επί πολλά χρόνια επίτροπος στο Π.Ι.Ι.Ε.Τ. αισθάνομαι την υποχρέωση, αλλά και ως απλός Τήνιος πολίτης τώρα, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις θέσεις μου ξεκάθαρα, πάνω στο θέμα που απασχολεί σήμερα όλους τους Τηνιακούς και που αφορά στο Ιερό μας Ίδρυμα και συγκεκριμένα την επανυπαγωγή του υπό την εποπτεία της Εκκλησίας, πράγμα που μόνο η Χούντα το επιχείρησε». (24.10.2014. «Κατάθεση ψυχής»)
Αναγκαστικοί έλεγχοι για διπλωμένα σεντόνια, προσαγωγές για "βιντεοσκόπηση της θάλασσας", μηνύσεις για "πρόκληση" σε διαμαρτυρία, βίαιες συλλήψεις για "ύποπτες κινήσεις" στο λιμάνι.
Από ότι φαίνεται, στα λιμάνια της Τήνου (και μια ανηφόρα παραπέρα) επικρατεί ένα ιδιαίτερο αυταρχικό καθεστώς.
Θέλεις κι άλλα; Την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1969, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, σε τελετή «ευχαρίστησε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου, για το μεγάλο δώρο που έκανε στην Ιερά Σύνοδο (Καταστατικό Χάρτη). Στο μεταξύ το σχέδιο για την ανάδειξη του Πατριαρχείου Ελλάδας, Παπαδόπουλου- Ιερώνυμου, πήρε την έμμεση υποστήριξη του Πατριαρχείου Μόσχας. Σημειωτέον, ότι το Πατριαρχείο Μόσχας, δεν πολυχώνευε (ούτε και τώρα), την ύπαρξη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ο Ιερώνυμος, με το νόμο του 1969, σύμφωνα με τον οποίον όλα τα εκκλησιαστικά ιδρύματα πέρασαν στην εποπτεία της Ιεράς Συνόδου, με το ΦΕΚ (81/8/4/70), καταλύει το πρώτο χουντικό συμβούλιο της Παναγίας και ορίζει νέο τριετές, με πρόεδρο τον Πάμφιλο Αλαβάνο. Στην Τήνο έγινε «κόλαση». Οι φίλοι του Παπαδόπουλου χωρίστηκαν στα δύο. Στους «ιερωνυμικούς» και τους «τοπικιστές» (που θεωρούσαν «ιερή σύληση» την επέμβαση της πολιτείας). Οι διαμαρτυρίες των αναγκασμένων σε παραίτηση, οδήγησαν στον «ανταρτοπόλεμο», εναντίον του «προδότη» Ιερώνυμου, που μέχρι πριν από λίγο καιρό τον ευλογούσαν και τον θεωρούσαν τον «Μέγιστο των μεγίστων άνδρα», της σύγχρονης Τήνου! Άρχισαν να διαδίδουν ιστορίες για την προίκα της Μεγαλόχαρης που χάνεται, που ντροπιάζεται το νησί, που κλαίει η Παναγία γι’ αυτή τη συμφορά, που τρίζουν τα θεμέλια της εκκλησία κλπ. Όμως ο Ιερώνυμος, με ανοικτούς πλέον τους ορίζοντές του και με πλησίστια τα πανιά των φιλοδοξιών του, βάδιζε ολοταχώς για τη θέση του πατριάρχη! Το σχέδιο του μπαίνει σ’ εφαρμογή, με ιδεολογικό και πολιτικό καθοδηγητή, τον πολυπράγμονα συμβουλάτορα της «Εθνικής Κυβερνήσεως», υφυπουργό Γεώργιο Γεωργαλά. Με βάση το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας, δημιουργείται το πάτημα να επέμβει το Κράτος στην ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης. Το Σεπτέμβρη του 1970, ο Ιερώνυμος, κάνει ένα «δωράκι» στην Τήνο. Ορίζει η Ιερά Σύνοδος, ότι η Πελαγία είναι Οσία. Στις 23 Ιουλίου του 1971, γιορτάζεται η αγιοποίησή της στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου κι η Τήνος, αποχτάει τέσσερις γιορτές για την Ευαγγελίστριά της. (Εύρεση - φαναράκια, Ευαγγελισμός, Πελαγία, Δεκαπενταύγουστος. (Αργότερα θα προστεθεί μια ακόμη απροσκάλεστη. Η «Δεύτερη Εύρεση» των Υστερνίων, που είχε όμως πολλά παρατράγουδα). Τα όνειρα του Ιερώνυμου, για να βάλει η Εκκλησία της Ελλάδας, το αποκλειστικό χέρι της στο παγκάρι της Μεγαλόχαρης Τήνου, καταρρέουν αιφνιδιαστικά με τον Ιωαννίδη. Εκμεταλλευόμενος τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κάνει πραξικόπημα (24 Νοεμβρίου του ’73) και φέρνει στην κορυφή της Ιεράς Συνόδου, τον μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ. Ο Ιερώνυμος κρίνεται «αντικανονικός» και θ’αναγκαστεί σε παραίτηση στις 19 Δεκεμβρίου 1973. Αποσύρεται στο χωριό του στα Υστέρνια, μέχρι το θάνατό του (1988). Όπως σημείωσε με νόημα ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, σε μια δήλωσή του (1974), ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς, παλιός έμπιστος του Ιερώνυμου, από την θρησκευτική οργάνωση της «Ζωής», ήταν από τους πρωτομάστορες στο σχεδιασμό για την οικονομική αναδιάρθρωση της Εκκλησίας (ενσωματώνοντας μεταξύ των άλλων και το ΠΙΙΕΤ , στον κορβανά της Ιεράς Συνόδου). Με πράξη του Σεραφείμ, το χειμώνα του ’74, ο νόμος του Ιερώνυμου θα καταργηθεί και θα περάσει το Ιερό Ίδρυμα στην τυπική δικαιοδοσία του κράτους (στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων), υπό την χαλαρή εποπτεία του μητροπολίτη Σύρου-Τήνου κι εκλεγμένων μελών του διοικητικού συμβουλίου. Όμως κι αυτός ο νέος νόμος, δεν πέρασε ανώδυνα. Οι διορισμένοι από τον Ιερώνυμο (στο ΠΙΙΕΤ), αντέδρασαν σφοδρότατα, γιατί ισχυρίστηκαν, ότι μ’ αυτή την πραξικοπηματική ενέργεια της Ιεράς Συνόδου (!) καταλύθηκε το αναφαίρετο δικαίωμα των τοπικών παραγόντων, να εποπτεύουν το Ιερό Ίδρυμα. Η αντιδικία ξεκίνησε από μια δήλωση του μητροπολίτη Σύρου και Τήνου Δωρόθεου του Α’ (Στέκα). Είχε καταγγείλει, «ότι στην Τήνο, οι διοικητικοί της Παναγίας είχαν πέσει με τα μούτρα στο χρυσοφόρο παγκάρι». Οι προύχοντες του ΠΙΙΕΤ, θεώρησαν την καταγγελία ως κατασυκοφάντηση της ιεράς τους αποστολής. Ο Πάμφιλος Αλβανός, άρχισε να διαμαρτύρεται, ότι με τη νέα συνταγματική πράξη του Σεραφείμ, οι «ξένοι» (μη τηνιακοί), θέλουν να πάρουν μερτικό, από τα κληρονομικά δικαιώματα των ντόπιων.
Κοτουλες ολοι Πουλ πουλ πουλ Δυο τρεις την πατανε καθε φορα Που ειναι ρε τα παντελονια που φοραμε; Να στηθουμε στο λιμανι να μην τον αφησουμε να πατησει ουτε με το ενα του ποδι στο νησι μας. Τι φοβομαστε; ενα παιδαρελι λιμενικο πουστ... Και δυο ρασοφορους;
Τι έγινε σήμερα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχαμε αυτόφωρα?
Για πείτε μας.
Κάθε πράμα στον καιρό του.
ΔιαγραφήΟ φόβος, νικιέται από ένα άλλο σύνδρομο που λέγεται μοιρολατρία. Η μοιρολατρία νικιέται από την επίγνωση, δηλαδή τη γνώση και τα συμπεράσματα επί των γεγονότων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επίγνωση νικιέται από το αλτσχάιμερ, δηλαδή την αποξένωση από το ιστορικό παρελθόν, μια και ο ξεκουτιασμένος, ζει στο δικό του κόσμο της νοητικής βουβαμάρας. Αν τα ρεζουμάρεις όλα αυτά καταλήγεις στο συμπέρασμα, ότι κάθε εποχή έχει τα δικά της είδωλα. Αυτοί λοιπόν που προσπαθούν να νεκραναστήσουν τη 17 Νοέμβρη, είναι ντεμοντέ, στον υπάρχοντα χρόνο της μεταμοντέρνας αφασίας.
Και τι ακριβώς είναι τώρα στη μόδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ζούμε τους δεξιούς που έγιναν διαμαρτυρόμενοι, τους αριστερούς που έγιναν εξωμότες, τους διακορευτές της ιστορίας, που πιάνονται πάνω από σαθρά είδωλα (σαν κι αυτά της 17 Νοέμβρη), για να ξαναζεστάνουν το πάθος της ισοπολιτείας, που αποφάσισαν αυτόβουλα (ο Ξηρός και η παρέα του ), να την επιβάλλουν βολονταριστικά δια των όπλων. Δηλαδή για να κάνουν μια δήθεν αποχουντοποίηση που δεν έγινε, γιατί οι χουντικοί μεταμορφώθηκαν σε δημοκράτες σαν κι αυτόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν εγκαθιδρύθηκε η δικτατορία, ο Παττακός αποφασίζει αυτόβουλα, ν’ αλλάξει προς το χουντικότερο, τα διοικητικά όργανα της Τήνου, όπως έκανε (σ’ όλη την Ελλάδα), στους ελεγχόμενους από το κράτος φορείς. Όταν διάβασε τη σύνθεση της διοικούσας επιτροπής του ΠΙΙΕΤ, τ’ όνομα του Πάμφιλου Αλαβάνου, τον ξένισε. Αυτόματα τον συνέδεσε, με το Νίκο Αλαβάνο και τον κομματισμό (της Ένωσης Κέντρου). Ο Π. Αλαβάνος δυσανασχετεί γι’ αυτήν την απόφαση. Διαμαρτύρεται στον Ιερώνυμο. Προβάλλει ως ιστορικό ατόπημα, την άμεση παρέμβαση του κράτους στο καταστατικό του ΠΙΙΕΤ. Μια διοικητική παρασπονδία, που δεν τόλμησε να επιχειρήσει ο Μεταξάς, αλλά ούτε και οι κατοχικές κυβερνήσεις.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, συστήνει υπομονή και κατανόηση, γιατί όλα θα διορθωθούν σε λίγο καιρό. Στην Τήνο «το πουλί της 21ης Απριλίου», μπαίνει στη διοίκηση του Ιερού Ιδρύματος, με το πρωτοπρεσβύτερο του Ιερού Ναού, τον Ελευθέριο Κορνάρο, αδελφό του άλλου Κορνάρου, μητροπολίτη Πρεβέζης. Αυτός καθορίζει τους διοικητικούς ρόλους. Είναι το μάτι και τ’ αυτί του Παττακού. Οι χουντικοί του νησιού, για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους και τις αλλαγές που έφερε στον τόπο, το νέο καθεστώς, αποφασίζουν να τιμήσουν τον Υπουργό Εσωτερικών, με μαρμαρόγλυπτο ενθύμιο, που φτιάχτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πύργου. «Ήρθα ν’ ασπαστώ το εικόνισμα της Παναγίας. Να εκπληρώσω το τάμα που έκανα, για την επικράτηση της Επανάστασης της 21ης Απριλίου», είπε με στόμφο ο Στυλιανός Παττακός. Εκ μέρους του Ιερού Ιδρύματος, τη ομιλία -καλωσόρισμα, επιμελήθηκε ένας νεαρός φιλόλογος, ο Σάββας Απέργης. (Αυτός, ο «δημοκρατικός», που αργότερα έγινε μεταξύ άλλων και δήμαρχος).
«Ως χρηματίσας Δήμαρχος Τήνου και επί πολλά χρόνια επίτροπος στο Π.Ι.Ι.Ε.Τ. αισθάνομαι την υποχρέωση, αλλά και ως απλός Τήνιος πολίτης τώρα, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις θέσεις μου ξεκάθαρα, πάνω στο θέμα που απασχολεί σήμερα όλους τους Τηνιακούς και που αφορά στο Ιερό μας Ίδρυμα και συγκεκριμένα την επανυπαγωγή του υπό την εποπτεία της Εκκλησίας, πράγμα που μόνο η Χούντα το επιχείρησε». (24.10.2014. «Κατάθεση ψυχής»)
Αν αληθεύουν αυτά που έγραψες θα πρέπει να τρέξουν να κρυφτούν και να μην τους ξαναδεί ο τηνιακός ήλιος.
ΔιαγραφήΑναγκαστικοί έλεγχοι για διπλωμένα σεντόνια, προσαγωγές για "βιντεοσκόπηση της θάλασσας", μηνύσεις για "πρόκληση" σε διαμαρτυρία, βίαιες συλλήψεις για "ύποπτες κινήσεις" στο λιμάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ότι φαίνεται, στα λιμάνια της Τήνου (και μια ανηφόρα παραπέρα) επικρατεί ένα ιδιαίτερο αυταρχικό καθεστώς.
Ποιος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά;
Ως πότε θα το ανεχτούμε;
Θέλεις κι άλλα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1969, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, σε τελετή «ευχαρίστησε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου, για το μεγάλο δώρο που έκανε στην Ιερά Σύνοδο (Καταστατικό Χάρτη).
Στο μεταξύ το σχέδιο για την ανάδειξη του Πατριαρχείου Ελλάδας, Παπαδόπουλου- Ιερώνυμου, πήρε την έμμεση υποστήριξη του Πατριαρχείου Μόσχας. Σημειωτέον, ότι το Πατριαρχείο Μόσχας, δεν πολυχώνευε (ούτε και τώρα), την ύπαρξη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Ιερώνυμος, με το νόμο του 1969, σύμφωνα με τον οποίον όλα τα εκκλησιαστικά ιδρύματα πέρασαν στην εποπτεία της Ιεράς Συνόδου, με το ΦΕΚ (81/8/4/70), καταλύει το πρώτο χουντικό συμβούλιο της Παναγίας και ορίζει νέο τριετές, με πρόεδρο τον Πάμφιλο Αλαβάνο.
Στην Τήνο έγινε «κόλαση». Οι φίλοι του Παπαδόπουλου χωρίστηκαν στα δύο. Στους «ιερωνυμικούς» και τους «τοπικιστές» (που θεωρούσαν «ιερή σύληση» την επέμβαση της πολιτείας).
Οι διαμαρτυρίες των αναγκασμένων σε παραίτηση, οδήγησαν στον «ανταρτοπόλεμο», εναντίον του «προδότη» Ιερώνυμου, που μέχρι πριν από λίγο καιρό τον ευλογούσαν και τον θεωρούσαν τον «Μέγιστο των μεγίστων άνδρα», της σύγχρονης Τήνου! Άρχισαν να διαδίδουν ιστορίες για την προίκα της Μεγαλόχαρης που χάνεται, που ντροπιάζεται το νησί, που κλαίει η Παναγία γι’ αυτή τη συμφορά, που τρίζουν τα θεμέλια της εκκλησία κλπ.
Όμως ο Ιερώνυμος, με ανοικτούς πλέον τους ορίζοντές του και με πλησίστια τα πανιά των φιλοδοξιών του, βάδιζε ολοταχώς για τη θέση του πατριάρχη!
Το σχέδιο του μπαίνει σ’ εφαρμογή, με ιδεολογικό και πολιτικό καθοδηγητή, τον πολυπράγμονα συμβουλάτορα της «Εθνικής Κυβερνήσεως», υφυπουργό Γεώργιο Γεωργαλά. Με βάση το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας, δημιουργείται το πάτημα να επέμβει το Κράτος στην ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης. Το Σεπτέμβρη του 1970, ο Ιερώνυμος, κάνει ένα «δωράκι» στην Τήνο. Ορίζει η Ιερά Σύνοδος, ότι η Πελαγία είναι Οσία. Στις 23 Ιουλίου του 1971, γιορτάζεται η αγιοποίησή της στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου κι η Τήνος, αποχτάει τέσσερις γιορτές για την Ευαγγελίστριά της. (Εύρεση - φαναράκια, Ευαγγελισμός, Πελαγία, Δεκαπενταύγουστος. (Αργότερα θα προστεθεί μια ακόμη απροσκάλεστη. Η «Δεύτερη Εύρεση» των Υστερνίων, που είχε όμως πολλά παρατράγουδα).
Τα όνειρα του Ιερώνυμου, για να βάλει η Εκκλησία της Ελλάδας, το αποκλειστικό χέρι της στο παγκάρι της Μεγαλόχαρης Τήνου, καταρρέουν αιφνιδιαστικά με τον Ιωαννίδη. Εκμεταλλευόμενος τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κάνει πραξικόπημα (24 Νοεμβρίου του ’73) και φέρνει στην κορυφή της Ιεράς Συνόδου, τον μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ. Ο Ιερώνυμος κρίνεται «αντικανονικός» και θ’αναγκαστεί σε παραίτηση στις 19 Δεκεμβρίου 1973. Αποσύρεται στο χωριό του στα Υστέρνια, μέχρι το θάνατό του (1988).
Όπως σημείωσε με νόημα ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, σε μια δήλωσή του (1974), ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς, παλιός έμπιστος του Ιερώνυμου, από την θρησκευτική οργάνωση της «Ζωής», ήταν από τους πρωτομάστορες στο σχεδιασμό για την οικονομική αναδιάρθρωση της Εκκλησίας (ενσωματώνοντας μεταξύ των άλλων και το ΠΙΙΕΤ , στον κορβανά της Ιεράς Συνόδου).
Με πράξη του Σεραφείμ, το χειμώνα του ’74, ο νόμος του Ιερώνυμου θα καταργηθεί και θα περάσει το Ιερό Ίδρυμα στην τυπική δικαιοδοσία του κράτους (στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων), υπό την χαλαρή εποπτεία του μητροπολίτη Σύρου-Τήνου κι εκλεγμένων μελών του διοικητικού συμβουλίου. Όμως κι αυτός ο νέος νόμος, δεν πέρασε ανώδυνα. Οι διορισμένοι από τον Ιερώνυμο (στο ΠΙΙΕΤ), αντέδρασαν σφοδρότατα, γιατί ισχυρίστηκαν, ότι μ’ αυτή την πραξικοπηματική ενέργεια της Ιεράς Συνόδου (!) καταλύθηκε το αναφαίρετο δικαίωμα των τοπικών παραγόντων, να εποπτεύουν το Ιερό Ίδρυμα.
Η αντιδικία ξεκίνησε από μια δήλωση του μητροπολίτη Σύρου και Τήνου Δωρόθεου του Α’ (Στέκα). Είχε καταγγείλει, «ότι στην Τήνο, οι διοικητικοί της Παναγίας είχαν πέσει με τα μούτρα στο χρυσοφόρο παγκάρι». Οι προύχοντες του ΠΙΙΕΤ, θεώρησαν την καταγγελία ως κατασυκοφάντηση της ιεράς τους αποστολής. Ο Πάμφιλος Αλβανός, άρχισε να διαμαρτύρεται, ότι με τη νέα συνταγματική πράξη του Σεραφείμ, οι «ξένοι» (μη τηνιακοί), θέλουν να πάρουν μερτικό, από τα κληρονομικά δικαιώματα των ντόπιων.
ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ. ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΟΡΕ ΤΗΝΙΑΚΟΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήδύο συλλήψεις, του Αλικάρη και του Θεολόγου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοτουλες ολοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουλ πουλ πουλ
Δυο τρεις την πατανε καθε φορα
Που ειναι ρε τα παντελονια που φοραμε;
Να στηθουμε στο λιμανι να μην τον αφησουμε να πατησει ουτε με το ενα του ποδι στο νησι μας.
Τι φοβομαστε; ενα παιδαρελι λιμενικο πουστ... Και δυο ρασοφορους;
ΞΥΠΝΑΤΕ ΤΗΝΙΑΚΟΙ
ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΑ.ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΛΛΑ. ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ