Κομφορμισμός ή Βαρβαρότητα ...

Πάνε πολλοί μνημονιακοί μήνες από την μέρα που ο Γ.Α. Παπανδρέου χρησιμοποιούσε την έκφραση "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" για να παρουσιάσει τον δικό του μονόδρομο (στην λογική TINA / there is no alternative όπως χρησιμοποιείται ευρέως στην παγκόσμια βιβλιογραφία για τις λύσεις που δεν έχουν εναλλακτικές και που καθιερώθηκε από τις φιλελεύθερες πολιτικές της πρωθυπουργού της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ).

Τότε ακόμη το "εθνικό μας κοντέρ" δεν είχε γράψει μνημόνιο. Είχαν βέβαια προηγηθεί στα χρόνια ζωής του νεότερου ελληνικού έθνους, χρεοκοπίες και εκχωρήσεις κυριαρχίας σε πολλές περιπτώσεις.

Σήμερα, έπειτα από 6 πια χρόνια μνημονιακής πολιτικής χωρίς παρενθέσεις, εθνικού ξεπουλήματος, βαρβαρότητας, εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας σε τρώικες, κουαρτέτα και θεσμούς, προδοσίας, αντισυνταγματικών πράξεων, αντιδημοκρατικών μέτρων και πάνω απ' όλα κόστους σε ανθρώπινες ζωές, ο εθνικός μονόδρομος φαίνεται να έχει πια αποσαφηνιστεί και έχει αποκρυσταλλωθεί από την κυβέρνηση του συ.ριζ.α., (στο ακρωνύμιο τα γράμματα δίνονται με μικρά κατά την σοβαρότητα με την οποία τα αντιμετώπισε η ηγετική του ομάδα), στο "Κομφορμισμός ή βαρβαρότητα".

Ενώ εύκολα μπορεί να γράψει κάποιος ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις, χωρίς καμία εξαίρεση, δεν φάνηκαν αντάξιες των περιστάσεων, σίγουρα δεν μπορεί να πει το ίδιο και για τον λαό. Παρόλο που η δράση των κινημάτων στην ιστορία έχει κυματοειδή μορφή έντασης, στην χώρα μας στις περισσότερες των περιπτώσεων που χρειάστηκε το κίνημα βρέθηκε στην ανοδική φάση της καμπύλης. Χαρακτηριστικότερη η περίπτωση του δημοψηφίσματος που παρόλο το θριαμβευτικό του φιάσκο, απέδειξε την δυνατότητα αντίδρασης στην προσπάθεια επιβολής γνώμης.

Οι κομφορμιστές δεν με τρομάζουν. Δεν μας τρόμαξε ο νεοφασισμός σε αυτή την χώρα με τις δολοφονίες και τους τραμπουκισμούς του. Ο κομφορμισμός μόνο να με αηδιάσει μπορεί. Δεν σας κατανοώ, όσο και αν "δεν είχατε άλλη λύση". Στο δίλλημα ησυχία ή ελευθερία δεν δειλιάζω. Ίσως βέβαια να μην είχα πολλά να διακινδυνέψω. Ίσως πάλι να είμαι ανώριμος και "δήθεν επαναστάτης". Ακόμη κι έτσι το προτιμώ από την άλλη επιλογή. Το θεωρώ αυτοάρνηση της δημοκρατίας και της πολιτικής επιλογής. Κοινώς: ΝΤΡΟΠΗ

Πως φτάσαμε ως εδώ; Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να μην το έχει προσέξει τι προηγήθηκε της πιο πρόσφατης και πιο εντυπωσιακής κωλοτούμπας:

4 γάμοι:
1ος Αυτός με την ψεκασμένη δεξιά
2ος Αυτός με τμήμα της μπουρζουαζίας και του παλιού ΠΑΣΟΚ
3ος Αυτός με τα ΜΜΕ (παρά τους υπαινιγμούς για το αντίθετο)
4ος Αυτός με τμήμα της εγχώριας διαπλοκής
Όσο για την κηδεία, ο συμβιβασμός με τα κουαρτέτα "πριν αλέκτωρ λαλείσει τρεις" ακολουθώντας το δημοψήφισμα.

Καλή χρονιά! Αντικομφορμιστικά!

ΥΓ: Πριν σχολιάσετε βγάζοντας χολή, θυμηθείτε ότι δεν έχετε που αλλού να την βγάλετε. Μετά ξεσπάστε ελεύθερα. Το ιστολόγιο προσφέρεται και για ψυχοθεραπεία...

ΥΓ2: Γράψτε για όσους Λαπαβίτσες θέλετε... Τα non papers τα διάβαζα κι εγώ μέχρι μερικούς μήνες πριν...