Σημ. Ξ.: το κείμενο αυτό του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου το είχαμε δημοσιεύσει και πέρυσι σαν σήμερα. Το είχαμε δει στο προσωπικό του blog agriazwa και είχα δημοσιευθεί στις 25/11/13. Ο συγγραφέας άλλαξε την φωτογραφία της πρώτης ανάρτησης αργότερα.
Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.
Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.
Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα.
Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.
Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.
Προέρχονται από κοινωνίες της προίκας, του εθίμου του ματωμένου σεντονιού της πρώτης νύχτας του γάμου, των αυστηρών ποινών κατά της γυναικείας μοιχείας, του συνοικεσίου που καταργούσε την ελεύθερη βούληση των γυναικών και μιας θρησκείας που θεωρούσε την Εύα πηγή της αμαρτίας και επέβαλε σεξουαλικό έλεγχο μέσω της προγαμιαίας αγαμίας.
Και αυτό δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ο γάμος παραμένει σε πολλές περιπτώσεις μορφή θεσμοθετημένης δουλείας. Η γυναίκα παραμένει σε πολλές περιπτώσεις οικιακή δούλα και παιδομηχανή, αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης,
Οι ροές πληθυσμών από μισογυνικές κουλτούρες δεν βοήθησαν και ούτε ποτέ θα βοηθήσουν στην αντίληψη της ισότητας των φύλων.
Ο σεξισμός και η κάθε μορφής βία απέναντι στις γυναίκες είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία: στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, παντού οι γυναίκες είναι θύματα ενός στην καλύτερη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου ο οποίος συγκαλύπτει από μια σαδιστική και διεστραμμένη ομερτά.
Η χυδαιοποίση της θηλυκότητας βρίσκεται παντού και σχεδόν πουθενά η υπεράσπιση του αυτόβουλου της γυναικείας σεξουαλικότητας και προσωπικότητας, αν εξαιρέσουμε κάτι ΜΚΟ και κάτι κρατικές υπηρεσίας που υπάρχουν για το φαίνεσθε.
Ακόμη θυμάμαι με αηδία τον «κορυφαίο» μυρ-εικαστικό Τσόκλη να λέει στον τηλεοπτικό αέρα που ο βιασμός γίνεται λόγω της πρόκλησης του θύματος.
Όλοι τα ξέρουμε, πολλοί τα κάνουμε, λίγοι μιλούνε. Και η εγκληματική οργάνωση των σεξιστών παραμένει όχι μόνο ελεύθερη αλλά και προκλητική όπως πάντα. Περισσότερο από πάντα:
Η κρίση, μάλιστα, πάλι αυτή η αναθεματισμένη κρίση ανέβασε την κακοποίηση στα ύψη: 47% πάνω η κακοποίηση των γυναικών σε αυτή τη χώρα της ανάπτυξης.
Ο άντρας βλέπετε, ο άντρας ο σωστός, δεν έχει πλέον τα φράγκα για να ξενοπηδάει αντί λούσων, ούτε καν για να πηγαίνει στα κωλάδικα ή και στα μπουρδέλα.
Και ξεσπάει στη σύντροφο να της δείξει πόσο άντρας είναι λες και το υψωμένο χέρι είναι προέκταση του μαραζωμένου ανδρισμού του.
Παγκόσμια μέρα κατά της κακοποίησης σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω για να φάνε περισσότερο ξύλο και βιασμό οι γυναίκες, μην τους μπουν και ιδέες.
Δεν είστε οι μόνες και είστε μόνες. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γίνεται νέες Λυσιστράτες.
Αφήστε τα αρχίδια άκληρα.
Στείρα όσο στείρα είναι η ψυχή τους.
Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας: Δεν είναι αγάπη που δεν έχει τρόπος να εκφραστεί αυτό που σας κάνουν. Είναι μίσος. Πηχτό και μαύρο η κακοποίηση τους.
Μην τους δικαιώνετε με την καρτερικότητα σας. Δε θα αλλάξουν ποτέ.
Αντίθετα, θα κάνουν τα παιδιά σας σαν τα μούτρα τους.
Αποκλείστε τους. Απορρίψτε τους. Εγκαταλείψτε τους.
Και θα είστε μόνες. Απέναντι στις οικογένειες τους, στις γνωστές σας που θα έχουν κάτι πρόστυχο να πουν για τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια σας, στα αρχίδια της γειτονιάς που θα σας πουν πουτάνα. Έτσι κι αλλιώς, πουτάνα σας έλεγαν και πριν.
Όσο και να παλεύουν κάποιοι άντρες για να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι γυναίκες, η πηγή της ζωής, δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια της.
Τέτοια μέρα που είναι, εύχομαι μονάχα καλή δύναμη κα καλή τύχη σε όσες τουλάχιστον το επιδίωξαν.
Στους αρκετούς σεξιστές συμπολίτες μου, να σταθώ με «ευαισθησία» στο πρόβλημά τους που εξάγουν στα πιο αδύναμα μυϊκά θηλυκά και να τους πω πως όσο και αν δείρουν, ανίκανοι θα παραμείνουν. Αν όχι σωματικά, τότε σίγουρα πνευματικά.
Και κάτι ακόμα προς σκέψη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παντελόνια δεν είναι μόνο για «άντρες»!
Η γυναίκα και το φεγγάρι μοιάζουν.
Έχουν φάσεις, εκστασιακής πανσελήνου και καρτερικής αναγέννησης, που εγείρουν τις φαντασιώσεις.
Το φεγγάρι κι η γυναίκα, είναι το κοντινό μας άπιαστο αντικείμενο του πόθου. Το στολίδι της Γής. Ο συνοδοιπόρος και το κολλητάρι μας.
Το φεγγάρι κι η γυναίκα όμως, έχουν μια σκοτεινή πλευρά, που μας θωρούν, μέσα από το πέπλο της άγνωστης σιωπής.
Η γυναίκα του μουσουλμανικού κόσμου, μέσα από το μαύρο πανωφόρι της, μας υπενθυμίζει την αθέατη πλευρά του φεγγαριού.
Υποτακτική, καρτερική, χαραμίζεται από αλλόκοτες θρησκευτικές και κοινωνικές δοξασίες. Περιμένει τη λύτρωση, περιμένει την αναγνώριση του ρόλου της κι ελπίζει ότι από το δράμα και τη βουβαμάρα της, θα ξεπηδήσει επιτέλους η χειραφέτησή της, μέσα από την μισογυνική συμπεριφορά των συντρόφων της.
Τα πρώτα ελπιδοφόρα μηνύματα, δείχνουν μια γυναικεία μουσουλμανική κινητικότητα.
Στη Δανία, σπάσανε το ταμπού, για τζαμιά μόνο για άνδρες κι έφτιαξαν τζαμί μόνο με γυναίκες, με ιμάμη γυναίκα (που μιλά για την χειραφέτηση της γυναίκας στο Ισλάμ)! Παρόμοια τζαμιά άνοιξαν στην Ολλανδία, στη Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδά, ακόμα και στην Κίνα. Στο Λονδίνο και στη Ουψάλα της Σουηδίας, λειτουργούν τζαμιά για φεμινίστριες, ομοφυλόφιλους και για τρανσέξουαλ! Στα εν λόγω τζαμιά προωθείται η χορτοφαγία κι έχουν πρόσβαση τα ΑΜΕΑ άτομα. Στη Γερμανία και στη Σουηδία, άνοιξαν διαπολιτιστικά τζαμιά, που γίνονται δεκτοί βουδιστές και χριστιανοί και συζητούν τρόπους κοινωνικότητας με τους ισλαμιστές, στη βάση της χειραφέτησης της γυναίκας! Το σουηδικό ραδιόφωνο σ’ εκπομπές του στις γλώσσες των μεταναστών (από χώρες του Ισλάμ), αναφέρεται συνεχώς στα δικαιώματα της γυναίκας και στους χώρους φιλοξενίας των κακοποιημένων γυναικών του Ισλάμ.
Στην Ινδονησία άνδρες φόρεσαν κοντά φουστάνια και βγήκαν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν εναντίον των ισλαμικών νόμων, που απαγορεύουν την «ανήθικη» αμφίεση των γυναικών. Στο Μπαγκλαντές το κοινωνικό κίνημα Menengage, αγωνίζεται για την ισότιμη ύπαρξη της γυναίκας κι εναντίων των πατριαρχικών δομών, που επικρατούν στην εν λόγω μουσουλμανική χώρα. Στο Κουρδιστάν, με αφορμή τον πόλεμο εναντίον των φονταμενταλιστών, τολμηρές γυναίκες πήραν τα όπλα και κερδίζουν τα κοινωνικά τους δικαιώματα.
Η αρχή έγινε, ας ακολουθήσει κι η δική μας βοήθεια και συμβολή, για να λάμψη η ελπίδα στην μουσουλμάνα γυναίκα, που έχουμε στη γειτονιά μας και στη χώρα μας.
Με λένε γυναίκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια συμβολική μέρα υπενθύμισης, για τον μισό μας πλανήτη, που πασχίζει καθημερινά, από την ανατροφή των παιδιών και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, μέχρι την καταπολέμηση της βίας (της ψυχής και του σώματός).
Στις 5 ηπείρους του πλανήτη, η γυναίκα είναι ο δείκτης της δημοκρατικότητας.
Από τ’ ανύπαρκτα δικαιώματα της στην Αφρική και στην Ασία, μέχρι τα πλήρη δικαιώματα της στη Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και Ωκεανία, η γυναίκα έχει ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει για τη χειραφέτηση της και τον οικογενειακό προγραμματισμό. Η γονιμότητά της, είναι το σημείο κλειδί, για το μέλλον του πλανήτη, την εξάλειψη του υπερπληθυσμού, την δική της αξιοπρέπεια και υγεία.
Από τα 2,5 δισεκ. του παγκόσμιου πληθυσμού των γυναικών (που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία), μόλις το 23% χρησιμοποιεί αντισυλληπτικές μεθόδους, για τον έλεγχο των γεννήσεων! Μόλις 14 κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου, έχουν προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού. Σε 118 κράτη του κόσμου, απαγορεύονται οι αμβλώσεις. Η θνησιμότητα εξ αιτίας των επιπλοκών στη γέννα, τα υψηλά ποσοστά στο AIDS, οι εξασθενημένοι οργανισμοί κλπ. φτιάχνουν ένα εκτεταμένο θανατηφόρο μείγμα εξαθλίωσης στον τρίτο κόσμο. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις τις θρησκευτικές και πολιτικές υστερίες, που υπόκεινται οι γυναίκες, φτάνουμε στο σημείο της παγκόσμιας ντροπής, όταν η ευτυχία του φύλου, μεταστρέφεται σε κατάρα, αν γεννηθείς σε λάθος τόπο.
Πρόσφατα θρηνήσαμε το θάνατο μιας οικολόγου ακτιβίστριας στην Ονδούρα.
Η Berta Cáceres, μαζί με τη συμπατριώτισσά της Margarita Murillo, την Κολομβιανή Ana Fabricia Córdoba κι ένα πλήθος 1700 γυναικών που δολοφονήθηκαν τα δυό τελευταία χρόνια στη Λατινική Αμερική από ανδρικά χέρια (συγγενών, συγχωριανών και παρακρατικών), είναι η ενδεικτική εικόνα μιας δυναμικής χειραφετημένης άποψης ζωής, που δεν την αποδέχεται η κυρίαρχη ανδροκρατική, πατερναλιστική κοινωνία.
Ο αγώνας μας έλεγε η εκλιπούσα Berta Cáceres, δεν επικεντρώνεται μόνο στο περιβάλλον και την αξιοπρέπεια των ιθαγενών. Ο δικός μας αγώνας στοχεύει επίσης, στο να καταλάβουν επιτέλους οι άνδρες σύντροφοί μας, ότι το σώμα μας δεν είναι ένα δικαιωματικό εκ μέρους τους πεδίο ενδοοικογενειακής βίας, μια αποθήκη σπέρματος, στην εκτόνωση των ψυχικών τους αδυναμιών!