«Κοινό Τηνίων»: για το θάνατο του Αγωνιστή της αριστεράς Μανώλη Γλέζου

koinotinion

1922 Απείρανθος Νάξου – 30 Μαρτίου 2020 Αθήνα

Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι πια μαζί μας.

Δεν υπάρχουν λόγια για να γράψει κανείς για τον Μανώλη Γλέζο. Τον ενεργό πολίτη, τον μάχιμο μέχρι το τέλος, τον αντιστασιακό, τον ασυμβίβαστο δημοκράτη.

Στην πρώτη γραμμή για τα δίκαια των πολλών, πιστός στο όραμά του για μια καλύτερη ζωή.

Τα τέσσερα χρόνια ως κοινοτάρχης στο χωριό του, στην Απείρανθο της Νάξου, το στίγμα του έμεινε παρακαταθήκη μέχρι σήμερα. Εισήγαγε την άμεση δημοκρατία στην λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων στην κοινότητα σε πρωτοποριακά για την εποχή του θέματα.

Ένα σύγχρονο, λαμπρό κομμάτι της ιστορίας μας, πέρασε στην ιστορία. Ο Μανώλης, με τις ιδέες του, θα παραμείνει ανάμεσα μας και δε ξεχαστεί ποτέ.

Το Κοινό Τηνίων εκφράζει τα πιο θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του και ως ελάχιστη τιμή, καταθέτει συμβολικά, αντί στεφάνου ένα ποσό στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στο χωριό του την Απείρανθο, σύμφωνα με επιθυμία της οικογένειάς του.

Καλό ταξίδι Μανώλη…

Αντίο σύντεκνε...

1922 Απέιρανθος Νάξου – 30 Μαρτίου 2020 Αθήνα
Έτσι χωρίς λόγια...

Καρφώνεστε κύριε επενδυτά...

Σε απάντηση της εταιρείας ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΕΠΕ στον δήμαρχο Τήνου η οποία δημοσιεύτηκε σε τοπικό ηλεκτρονικό ιστολόγιο διαβάσαμε και διαπιστώσαμε τα παρακάτω.

Πρώτον:

Η εταιρεία “τηρεί απαρέγκλιτα και με απόλυτο σεβασμό στην νομιμότητα τα επιβληθέντα μέτρα” καθώς τίποτα δεν είναι σημαντικότερο για αυτήν από την υγεία στην Τήνο κλπ. Βέβαια όπως επισημαίνεται στο κείμενό της στην ουσία αυτά τα μέτρα που τηρεί απλά δεν υπάρχουν καθώς “οι εργασίες στα έργα που είναι σε εξέλιξη, συνεχίζονται κανονικά, είτε αυτά είναι απλές οικοδομές είτε κάποιο μεγαλύτερο έργο”. Επίσης “δεν έχει διαταχθεί από τις αρχές αναστολή των οικοδομικών εργασιών”.

Δεύτερον:

Ναι μεν η παρούσα συγκυρία απαιτεί την διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και της δημόσιας υγείας, εγγυητής όμως των παραπάνω δεν είναι η συμμόρφωση με την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας, δεν είναι η αποφυγή της πρόκλησης του κοινού περί δικαίου αισθήματος εν μέσω πανδημίας αλλά είναι απλώς η τήρηση της νομιμότητας. Μιας νομιμότητας έωλης, που βασίζεται σε άδικους νόμους, περίεργες αποφάσεις δικαστηρίων, έγγραφα προ δεκαπενταετίας, αιφνίδιους χαρακτηρισμούς συγκεκριμένων περιοχών κλπ. και ενώ υπάρχει ακόμη μία απόφαση δικαστηρίου σε αναμονή. Με άλλα λόγια την εταιρεία την αφορά μόνο η νομιμότητα και όχι η ηθική.

Δεν είναι τυχαίο που εν μέσω πανδημίας η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας (η οποία σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της (eletaen.gr/tautotita/) αποτελείται από τις εταιρείες αιολικής ενέργειας και έχει σκοπό να εκφράσει τα συμφέροντά τους) αντί να στείλει οποιαδήποτε βοήθεια ή προσφορά, έστειλε επιστολή εννιά σελίδων στον υφυπουργό περιβάλλοντος και ενέργειας ζητώντας του να κάνει τροποποιήσεις στην νομοθεσία για να μπορούν οι εταιρείες να συνεχίσουν το “κοινωνικό” τους έργο εν μέσω πανδημίας.

Τρίτον:

Η εταιρεία έχει όντως σκοπό να ξεκινήσει τις εργασίες για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών μιας και αυτό δεν το αρνείται πουθενά σε όλο το κείμενο της απάντησης. Αντιθέτως υποστηρίζει σθεναρά ότι η έναρξη των εργασιών είναι σύννομη οπότε δεν υπάρχει λόγος να μην πραγματοποιηθεί. Η εταιρεία ενδιαφέρεται όντως αποκλειστικά μόνο για το κέρδος μιας και αναφέρει ότι η ίδια “ζημιώνεται από έναν ανοίκειο και παράνομο πόλεμο” άρα αυτό είναι το πρόβλημά της, καθυστερεί η εγκατάσταση, καθυστερεί η λειτουργία, καθυστερούν τα κέρδη.

Μετά λοιπόν από την ανάγνωση της απάντησης της εν λόγω εταιρείας αλλά και της επιστολής της ΕΛΕΤΑΕΝ στον υφυπουργό θα θέλαμε να συμβουλέψουμε τους επίδοξους “νομοταγείς επενδυτές”, προσοχή καρφώνεστε...

Το εκκωφαντικό λίγο ευαγγελικά και ναρκισσιστικά πολύ του εκκλησιαστικού λόγου.

Τού Γιώργου Δημόπουλου

   Όταν ο ιστορικός αρχαιολογεί, διαβάζει δηλαδή το μνημειωμένο παρελθόν χωρίς να αναζητεί  το πνεύμα τών  έργων τού  παρελθόντος,  ξεχνώντας  ότι τα προσεγγίζει από το δικό του ιστορικό παρόν με το προσωπικό του ενδιαφέρον, τότε αφήνει τα έργα να σβήνουν στο βάθος τού χρόνου τους  και παραιτείται από κάθε προσπάθεια να αλλάξει ζωογονητικά η σχέση του με το παρελθόν.  

  Στην αρχαιολογική αυτή  προσέγγιση τής ιστορίας έχει ειδικευτεί από καιρό τώρα,   η Πατερική Παράδοση τής καθ’ ημάς Ανατολής, η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Ως εκ τούτου έρχεται φυσικό, όπου ανακατεύεται, τίποτα   δεν καρποφορεί, σαν την ξερή συκιά τού Ευαγγελίου,  αφού  το  παρελθόν  δεσπόζει και καθορίζει κάθε Της κίνηση.

  Ως Χριστιανοί Ανατολίτες  αναμηρυκάζουμε ανεπίγνωστα την ιστορία μας έτσι  απλά, κατά μόνας ή εν χορώ,   πλήττοντας  αφόρητα καθώς μάς αποκοιμίζει στα περασμένα, αντί τα δημιουργήματά τού παρελθόντος μας  να μεταγραφούν σε αξίες, πεποιθήσεις ή αισθήματα, τα οποία  θα ωθούν άτομα ή ομάδες να ενεργήσουν.

  Αφ’ ης στιγμής είμαστε  μέρος τής ιστορίας, κινούμενοι ταυτόχρονα από τις υλικές και πνευματικές συνθήκες τής ύπαρξής μας, αισθήματα, πίστεις και αξίες πρέπει να αποτελέσουν στοιχεία τής στοχαστικής ζήτησης και να διαβαστούν ανάλογα. Αυτό έκανε η προοδευτική  Δύση, για αυτό και ξεχώρισε προκομμένα   σε όλα  τα επίπεδα: επιστημονικά, πολιτειακά, φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά, ψυχολογικά, κοινωνικά σε όλους τούς τομείς.

  Το εγχείρημα έγινε αρχικά από τον Καλβίνο  ο οποίος έδειξε πως η μετάβαση από την παραδοσιακή κοινότητα στην νεώτερη πολιτική κοινωνία μετατοπίζει το πνευματικό κέντρο βάρους από την συλλογική πίστη στην ατομική βούληση και ηθική κρίση, για το καλό και το κακό. Μέχρι τότε   ο Μεσαίωνας έλεγε ότι  για να είσαι αληθινός, για να κατέχεις την αλήθεια,  αρκεί η πίστη σου στην καθιερωμένη αλήθεια. Εξ ου και εθεωρείτο ανίερο έως διαβολικό, οτιδήποτε  εκτός εκκλησιαστικής τελετουργίας, αφού τίποτε δεν μπορεί να είναι καθαρό από μόνο του.

  Έκτοτε οι Νέοι Χρόνοι αφήνουν  τις μαγικού χαρακτήρα ιεροπραξίες και τον εξαγιασμό τών πραγμάτων και καταστάσεων από τούς κληρικούς, για να αναζητήσουν τις πνευματικές αξίες  στον ίδιο τον υλικό κόσμο. Έτσι πλέον στην Ευρώπη, το κράτος δεν περιμένει από την Εκκλησία την ηθική του νομιμοποίηση, η σκέψη και η επιστήμη  δεν εξαρτούν την εγκυρότητά τους από  την συμφωνία με τα θρησκευτικά δόγματα. Κάθε τι ενέχει αλήθεια προς αποκάλυψη και δεν υπάρχει απόλυτο κακό να αντιπαραταχθεί μανιχαϊστικά  στο καλό και στο άγιο.

  Η αλλαγή αυτή αποτελεί κατ’ εξοχήν έργο της Διαμαρτύρησης, στην οποία αντέδρασε βίαια η Αντιμεταρρύθμιση τής Ρωμαιοκαθολικής  Εκκλησίας, με έμφαση στο κύρος τών ιεροπραξιών, τών κανόνων, τών δογμάτων  και τών επιβεβλημένων συμπεριφορών, με παράλληλη την ανάπτυξη και καλλιέργεια τών ενοχών, προς έλεγχο του ψυχισμού των πιστών, με απώτερο στόχο την οικονομική εκμετάλλευσή τους. Σε ανάλογο κλίμα κινείται και ο αντιδιαφωτισμός τού Νικόδημου, προσαρμόζοντας τις επιδράσεις που δέχθηκε από την Καθολική Εκκλησία, στο έδαφος της Ορθόδοξης Ανατολής.  Τα παραπάνω στην καθ’ ημάς αργοκίνητη  Ορθόδοξη Ανατολή κωδικοποιούνται χαρακτηριστικά στην Χρηστοήθεια του Νικοδήμου. (1803). Ορίζεται επί παραδείγματι (Λόγοι Β΄, Γ΄, Ε΄, ΣΤ΄) ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να παίζουν όργανα, ούτε να χορεύουν και να τραγουδούν ακόμη και  στους γάμους τους, δεν επιτρέπεται να καλλωπίζονται, να αρωματίζονται ή να μεταχειρίζονται καλλυντικά, να παίζουν χαρτιά, επιτραπέζια παιχνίδια, ούτε  να  αθλούνται… 

  Το σώμα εγκαταλείφτηκε στην μοίρα του –τον προδιαγεγραμμένο τύπο αισθήματος που χρειάζεται ή δογματοπαγής πίστη στον Θεό. Η Ορθόδοξη άποψη  θέλει να φορώ το σαρκίο μου αντί να είμαι η σάρκα μου, ταυτίζοντας την τελευταία με το σώμα, για να αναγάγει αδιακρίτως και τα δύο σε αιτία της ανθρώπινης έκπτωσης. Μάλιστα ο  ησυχαστής τής Ανατολής οφείλει να θεωρεί ακόμη το σώμα του σαν μίασμα, ασχέτως πώς το  αισθάνεται, και το κρύβει ή μάλλον το θάβει στο ράσο. Πολεμώντας το όμως πολεμά και τα  αισθήματα τής συγκίνησης μαζί με κάθε διάθεση γενναιοδωρίας. Το σώμα έτσι καταντά εκτελεστικό όργανο μιας εκδικητικής θέλησης, η οποία συνδέεται ανεξαρτήτως πράξης με την «ελευθερία τού πνεύματος».  (Φιλοκαλία Μάρκος ο ασκητής.  Περί τών οιομένων κφ.16^ο και 17^ο). Ποιος όμως βασίζεται σε άσαρκες ελπίδες. Η  αγάπη χωρίς σώμα είναι  μισή. Το σώμα υπόκειται μεν στο «τώρα» τής θνητής μοίρας, δεν υποτάσσεται όμως στην αγωνία της. Ο άνθρωπος είναι ριγμένος στον κόσμο χωρίς ωστόσο να υπάρχει για τον θάνατο. Άλλο είμαι θνητός και άλλο να έχω σκοπό της ζωής μου τον θάνατο. 

  Το πνεύμα τής αυτοαπόρριψης υπήρξε καθοριστικό για την ματαίωση τού Βυζαντινού ουμανισμού και την επικράτηση τής ανατολίτικης παθητικότητας· όπως  η αυτοπεποίθηση υπήρξε αποφασιστική για την Αναγέννηση και την δημιουργικότητα τού νεώτερου δυτικού ανθρώπου, που συμφιλιώθηκε  πια με το σώμα του και αντιλαμβάνεται ότι το κακό δεν ταυτίζεται πρωτογενώς με την παραβίαση ηθικών κανόνων αλλά  με μηδενιστικά αγχώδη· απόρριψη αξιών τής ύπαρξης. Κακό και μάλιστα ριζικό είναι ό,τι μάς παραδίδει ανυπεράσπιστους στην τυχαιότητα και στις περιστάσεις. Δεν είναι συμπτωματικό ότι Διαμαρτυρόμενοι και Καθολικοί τού Βορρά  μετείχαν και μετέχουν πρωταγωνιστικά στις αλλαγές τού πνεύματος τής ζωής, με την θέληση είτε με την αντίδρασή τους, με εμάς να έχουμε την χρήση όλων των δυτικών επιτευγμάτων, χωρίς την ελάχιστη συμμετοχή,  εκστομίζοντας ταυτόχρονα τa μύρια όσα εναντίον  της Δύσης, με τζιχαντιστικό μένος.

 Εκεί που η Ανατολική Εκκλησία υιοθέτησε ένα είδος απόκοσμης εξωιστορικής σοφίας, Καθολικοί  και Διαμαρτυρόμενοι μετείχαν πρωταγωνιστικά στις αλλαγές τού  πνεύματος τής ζωής. Αναγέννηση και Μεταρρύθμιση έθεταν υπό αμφισβήτηση ό,τι συνιστούσε μέχρι τότε ακλόνητη βεβαιότητα. Καθώς τα αισθήματα μεταβάλλονταν οι άνθρωποι έτειναν να εκφράσουν με αγάπη και ειλικρίνεια το νόημα και την αξία τού κόσμου, διψούσαν για γνώση η οποία θα βοηθούσε το πνεύμα να αναβαπτιστεί στην νηφάλια συνύπαρξη πολλαπλών δυνατοτήτων και προοπτικών.  Αφ’ ης στιγμής φυσικό και πνευματικό συμφιλιώνεται, ξεπερνιούνται οι φαντασματικές φοβίες  που ο Μεσαίωνας αποκαλούσε «πειρασμούς». Τα μυώδη σώματα του Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλλα Σιξτίνα υποστήριζαν εξ ίσου με τις τρυφερές υπάρξεις τού Μποττιτσέλλι πως άλλαζαν τα πάντα και επιταχύνονταν, οι δε δημιουργοί τους εισέβαλλαν από το μέλλον σαν ιδρυτές αξιών, τρόπων και προσδοκιών τής νέας εποχής.  Η σκέψη πλέον μπορούσε να αναπνέει και ο άνθρωπος να δημιουργεί χωρίς να υποτάσσει το πνεύμα του στον χρόνο και τον θάνατο.  Όλα πλέον γίνονται υπερκόσμια, πράγμα που πέρασε στον αναγεννησιακό ρεαλισμό ως βαθύτερο νόημα.  

 Ποιες εσωτερικές αντιστάσεις απέτρεψαν αυτή την εξέλιξη  στην Ανατολή, ενώ συντελέστηκε στην χριστιανική Δύση με κοσμοϊστορικές συνέπειες; Γιατί οι Ορθόδοξοι  λαοί δεν βρήκαν μέχρι σήμερα  τρόπο να συμφιλιωθούν δημιουργικά  με την ιστορικότητα τού υποκειμενικού ανθρώπου; Στις ψυχές τους γιατί κυριαρχούν ομαδικά αρχέτυπα και αποκαλυπτικά οράματα, που  διαμορφώνουν νοοτροπίες  πολωτικές και συμπεριφορές αντίπαλες προς μια κοινωνικότητα ατομικής έναντι πάντων ευθύνης; Γιατί ο Έλληνας πιστεύει σε θαυματουργικές φαντασιώσεις, σε άνωθεν επεμβάσεις για την επίλυση ατομικών, κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων;  

 Τον 10^ο αιώνα το Βυζάντιο έκανε ένα πρώτο βήμα για την διαχείριση τής αρχαίας κληρονομιάς: τα κλασικά κείμενα συγκεντρώθηκαν και ταξινομήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα συντάχθηκαν τα λεξικά εκείνα που έκαναν ασφαλή την πρόσβαση στο περιεχόμενό τους.   Ωστόσο η σπουδή τών κειμένων έγινε υπόθεση τού 11^ου  και τού 12^ου αιώνα. Ο Όμηρος, οι τραγικοί, οι ρήτορες, οι φιλόσοφοι, διαβάζονται με απληστία. Τούς λόγιους προσελκύουν επίσης τα μαθηματικά, η χημεία, η αστρονομία, αλλά και η γεωγραφία τόσο, ώστε οι περιηγήσεις και τα οδοιπορικά να εξελιχθούν σε λογοτεχνικό είδος. Στα ενδιαφέροντά τους, επί πλέον εμπίπτει και η φυσική επιστήμη, είτε πρόκειται για την σπουδή τών ζώων είτε για φυσικά φαινόμενα, και πολύ περισσότερο η ιατρική, ιδιαίτερα τον 12^ο αιώνα. Ο επαγγελματίας γιατρός στο εξής αποκτά προβάδισμα έναντι του θεραπευτή τσαρλατάνου καλόγερου, η ανατομία κάνει προόδους και η Μονή Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη διατηρεί νοσοκομειακή πτέρυγα με επιστήμονες γιατρούς, η οποία κατακλύζεται!  και από πολέμιους τής αναγέννησης κληρικούς και μοναχούς. 

  Στην ανάγκη για ενεργότερη  μορφή γνώσης, τον 11^ο αιώνα το Βυζάντιο ανταποκρίνεται  με ανοικτό πνεύμα και με πρωτοβουλίες θετικές.  Ο αυτοκράτορας  Κωνσταντίνος Μονομάχος ιδρύει το «Διδασκαλείο τών  Νόμων» ως κρατικό θεσμό, δηλαδή Νομική σχολή ανωτάτου εκπαιδευτικού επιπέδου, ενώ  παράλληλα η γενική εκπαίδευση αρχίζει να βάζει πλάι στην παθητική αποστήθιση τον αφυπνιστικό διάλογο. Στα πλαίσια τής πνευματικής ανάγκης για διερεύνηση τού κλειστού συμβολικού συστήματος, ο κλασικός πολιτισμός κλήθηκε να διαδραματίσει  σπουδαίο ρόλο.  Η εξοικείωση με τούς Αρχαίους και δι’ αυτών με την εξωτερική πραγματικότητα έκανε τούς βυζαντινούς διανοούμενους να αναγνωρίσουν την αξία τής λογικής και να επιχειρήσουν να την καλλιεργήσουν, δημιουργώντας πράγματα στον παραδοσιακό αποφατισμό της Εκκλησίας και στην κρατούσα ιδεολογία.

  Οι μαθητές τού Ψελλού,  κατά μαρτυρία τού ίδιου, όχι μόνο τού ζητούσαν να τούς διδάξει την επιστήμη σαν τρόπο συμβολής στο κοινό αγαθό, αλλά επέμεναν και να τούς γνωρίσει «την ιταλικήν σοφίαν».  Μπορεί ο ορθολογισμός  τών κύκλων αυτών να ήταν «διστακτικός», όμως αρκούσε για να θέτουν ερωτήματα εκτός τής ιδρυμένης πίστης και τής κρατικής ιδεολογίας. Τόνιζαν την ισχύ τών φυσικών νόμων, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια  για θαύματα, ενώ πολλοί  στήριζαν τις απόψεις τους σε λογικά συμπεράσματα  και όχι σε παραπομπές τών Γραφών και τών Πατέρων. 

  Βεβαίως όλα αυτά δεν γίνονται και πολύ περισσότερο δεν εδραιώνονται εύκολα, μολονότι ανταποκρίνονταν  στο λειτουργικό αίτημα να διαμορφωθούν στελέχη ικανά ώστε να επανδρώσουν την κρατική και την εκκλησιαστή διοίκηση. Συνέβαιναν σε ένα κλίμα κρυφού ή φανερού ανταγωνισμού μεταξύ διανοουμένων και πολιτικοθρησκευτικού συστήματος νεωτερικής κινητικότητας και εγγενούς στασιμότητας την οποία υπέθαλπε ο παραδοσιακός βυζαντινός πολιτισμός. Εξ ου και πολύ σύντομα  με την άνοδο των Κομνηνών στην εξουσία, οι πρωτοβουλίες τού Κωνσταντίνου υποβαθμίστηκαν, καταργήθηκε η θέση τού  «υπάτου των φιλοσόφων» και αντικαταστάθηκε με τα εκκλησιαστικά αξιώματα τού «διδασκάλου» τού Ευαγγελίου τού Αποστόλου και τού Ψαλτηρίου, οι οποίοι υπάγονταν άμεσα στον Πατριάρχη και ήταν υποχρεωμένοι να τού δίνουν πλήρη αναφορά.  Οι εκπαιδευτικοί θεσμοί ετέθησαν υπό τον έλεγχο τής Εκκλησίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπαψαν οι ζυμώσεις και οι  προστριβές. Άλλωστε δεν μπορούσε να γίνει κάτι πολύ διαφορετικό, αφού σκοπός τών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ήταν η προαγωγή της επίσημης ιδεολογίας και η αναπαραγωγή της κρατικής γραφειοκρατίας, και όχι η επιστήμη. Γι’ αυτό όπως οι σχολές άνοιγαν κατά το δοκούν, έτσι έκλειναν από την μια μέρα στην άλλη όταν γίνονταν τόποι οχληρών συζητήσεων. Πώς να συγκριθούν τα  αβεβαίου μέλλοντος βυζαντινά εκπαιδευτικά ιδρύματα με τα ανεξάρτητα και αυτοδιοικούμενα αντίστοιχα ιδρύματα τής Δύσης, τα πανεπιστήμια π.χ., τής Οξφόρδης ή τής Σορβόννης τού Παρισιού. Και εκεί η αλήθεια τής Εκκλησίας ήταν μια, όμως τούτο δεν εμπόδιζε την έρευνα. Εξ άλλου εκεί η εξουσία τής αρχής δεν ήταν απόλυτη·  υπήρχε έννομη τάξη.

  Ο  «διστακτικός ορθολογισμός» τών βυζαντινών ουμανιστών ήταν μέρος και προϊόν τής γενικευμένης αβεβαιότητας  που από το τελευταίο τέταρτο του 12^ου αιώνα εμπόδιζε την Αυτοκρατορία να  σταθεί στα πόδια της, βυθίζοντάς την σε ανίατη παρακμή υπό την πίεση τής ιστορίας. Από τότε εξ άλλου έκλινε προς Ανατολάς, άποψη  που δεν άλλαξε  ούτε και όταν ο «λαός τής  οργής τού Θεού»  έφθασε προ τών πυλών τής Κωνσταντινουπόλεως. «κρειττότερόν ἐστιν εἰδέναι ἐν μέσῃ τῇ πόλει φακιόλιον βασιλεῦον Τούρκων ἢ καλύπτραν λατινικήν» (Δούκας XXXVII). Τραγική ειρωνεία: όταν το τούρκικο σαρίκι μπήκε στην Βασιλεύουσα ο Πορθητής Μωάμεθ, μετά την τυπική παράδοση τής Πόλης από τον φιλότουρκο Μέγα Δούκα Νοταρά, κάτι σαν Πρωθυπουργό τής σήμερον, διάταξε και τον εκτέλεσαν  μαζί με τούς δύο γιούς του. Όταν είδαν τα μιλιούνια των εχθρών να διψούν για αίμα έξω από τα τείχη, συνειδητοποίησαν τι τους περίμενε κι άρχισαν τις προσευχές και τις δεήσεις.    Αποτέλεσμα: ο λαός ατιμάσθηκε, κατασφάχθηκε και υποδουλώθηκε. Πολιτικά και πολιτιστικά, ο Ελληνισμός θάφτηκε στο σκοτάδι για πολλούς αιώνες με παράλληλη αρνητική επίδραση στη νοοτροπία και τις συνήθειές του, μέχρι και σήμερα.

Η ιστορία μας αιφνιδιάζει μονίμως, σαν να θέλει να μας δείξει ότι όλα είναι ενδεχόμενα με άπειρες εκδοχές και το μόνο που  χρειάζεται είναι να ξέρουμε τι θέλουμε και αναλόγως να επιλέγουμε. Πολύ περισσότερο δεν μας διδάσκει τίποτα για το κακό, όσες πληροφορίες και να διαθέτουμε για λογαριασμό του. Ως εκ τούτου, προσωπικά για την εθνική και κοινωνική παθογένειά μας δεν κατηγορώ  τούς Τούρκους. Μον’ αγανακτώ και οργίζομαι  όταν αναλογίζομαι με απλούς συλλογισμούς  την τότε αλλά και την τωρινή δική μας, ευθύνη και αβελτηρία.

  -Σιχτιρίσαμε ποτέ τον εαυτό μας για το γεγονός ότι γίναμε άθυρμα στα συμφεροντολάγνα χέρια τού κάθε επαγγελματία καλοπερασάκια ανόητου και αναλφάβητου ευαγγελικά δεσπότη, παπά ή καλόγερου, που ζει  πλουσιοπάροχα  εις βάρος μας και που το λιγότερο όταν αρρωσταίνει καβαλάει το αεροπλάνο και με χρήματα δικά μας πηγαίνει στο εξωτερικό για αβέβαιη πολυδάπανη θεραπεία; Αναφέρομαι στον   Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και πιο πρόσφατα στον μητροπολίτη Λάρισας. Εξ άλλου είναι  γνωστό ότι αρκετοί δεσποτάδες δεν καταδέχονται την Υγειονομική Περίθαλψη της Ελλάδος.   Εσύ ηλίθιε βλάκα φτωχέ πιστέ πήγαινε στην Παναγία να σε κάνει  καλά  και πολύ σού είναι. Στο δρόμο μην ξεχάσεις να πάρεις λιβανάκι για το μάτι, για την βασκανία, σταύρωσε και τα ρούχα σου στην εικόνα και μην σε νοιάζει τίποτα. Εν τω μεταξύ θα δεις και την Παναγία να κόβει βόλτες στο καμπαναριό. Αν πας δε και με τα γόνατα τότε ότι Τής ζητήσεις θα το έχεις, φυσικά αν σου διαβάσει ο παπάς με το αζημίωτο  την τέλεια ευχή, για κάθε «νόσο και κάθε μαλακία».    

  -Αγανακτήσαμε ποτέ επώνυμα με τον δεσποτικό σατραπισμό που απαιτεί να μάς πείσει ότι έχει βαρύνουσα άποψη ακόμη  και για θέματα ιατρικής, βιολογίας, αξιώνει γνώμη βαρύνουσα για την τέχνη, την  πολιτική, και θέλει αλλοπρόσαλλα  να  χαράσσει την πολιτική του Κράτους; Μόλις προχθές ανακηρύχθηκαν και διδάκτορες τής Λοιμωξιολογίας! Στην επί τούτου Σύναξη της Ιεράς Συνόδου, ούτε καν άκουσαν τον λοιμωξιολόγο καθηγητή πανεπιστημίου, αυτοί τα δικά τους. Μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση, που το μεγαλύτερο μέρος το αφιέρωσαν στο ερώτημα με ποιο δικαίωμα ο μητροπολίτης  Μεσογαίας πήρε πολύ έγκαιρα την σωστή απόφαση, κατέληξαν σε μια αμφίθυμη, μπαλατζήδικη  απόφαση. Φόρεσαν πάνω από την στολή του Αυτοκράτορα, την τήβεννο του διδάκτορα της Λοιμωξιολογίας και ex cathedra  απεφάνθησαν: «Βρε βλάκα Τσιόδρα μάς κάνεις και τον έξυπνο. Δεν έμαθες ότι ο ιός δεν κυκλοφορεί από τις 7 μέχρι 8 το  πρωί; Τότε εμείς θα κάνουμε τις Λειτουργίες μας…»  Έρχεται φυσικό λοιπόν να αφηνιάζουν σχιζοφρενικά. Σταχυολογώ! ενδεικτικά κάποιες παράπλευρες θέσεις: «Αλείψτε τα χέρια σας με αγιασμό και μην φοβάστε τίποτα, μην ακούτε κανέναν». «Οὔτε ἡ Θεία Λατρεία, οὔτε ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ποτέ δυνατόν νά καταστοῦν πρόξενοι μεταδόσεως νοσημάτων, διότι ἐπενεργεῖ καί ἐπισκιάζει τούς πιστούς ἡ Θεία Χάρις». «Η Θεία Ευχαριστία είναι θείο πυρ το κατακαίον το κακό» (Απόδειξη ότι δεν ισχύει το τελευταίο είναι ότι δεν έχει κάψει κανέναν δεσπότη και παπά). «Δεν πάει άλλο ... Ιερείς ξεσηκωθείτε ... Λαϊκοί αντισταθείτε…» «Η Εκκλησία υπέστη μπούλινγκ». «Θέλουν να κάνουν τον κόσμο να μη φιλά ούτε το χέρι του παπά, ούτε να μπαίνει στην Εκκλησιά». «Λες και τα μυστήρια ξαφνικά δειλιούν και ωχριούν και παύουν μπροστά στον Κορωναϊό». «Η απαγόρευση της λατρείας έστω και προσωρινά, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία». «Πώς και γιατί εκδίδονται αυτά τα διατάγματα; Έσκυψε στενόχωρα το κεφάλι μας, πικράθηκε η καρδιά μας, μαύρισε η ψυχή μας…». «Πολιτεία που απαγορεύει την έκφραση της πίστης δεν είναι δημοκρατική πολιτεία όπου υπάρχει διάκριση ανάμεσα στις αρμοδιότητες της Πολιτείας και της Εκκλησίας». «Πολιτικός ηγέτης που το κάνει αυτό δεν είναι ηγέτης. Δικτάτωρ είναι». « Όχι στην αποτέφρωση».   Η δε στάση τους απέναντι στο μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι αντιγραφή των θέσεων ακροδεξιών κομμάτων. Αυτοί είναι οι πτωχαλαζονικοί επίσκοποι, δεσποτάδες όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, τής Ελληνικής κοινωνίας.   Η αδυναμία τους να υπερβούν την αντίθεση κοινωνίας  και κράτους δείχνει ένα κρίσιμο πολιτισμικό έλλειμμα.  Όσο διεκδικούμε την ενότητα και την ταυτότητά μας, οι Ορθόδοξοι λαοί, στην κοινότητα τών ομοίων εις   βάρος τής αυτοσυνείδητης φυσικής μας ύπαρξης,  θα φουντώνει η καταθλιπτική εκείνη παθητικότητα που μάς γονατίζει διαχρονικά.

-Μεμφθήκαμε ποτέ τον εαυτό μας για την εμμονή μας, αιώνες τώρα, στις πιστές αντιγραφές ο,τιδήποτε Βυζαντινού; Βυζαντινή μουσική, αρχιτεκτονική, σημαία, αγιογραφία, αυτοκρατορική ένδυση τών δεσποτάδων… Το λέει αυτό ένας που θαυμάζει το Βυζάντιο και αναγνωρίζει την μακραίωνη προσφορά του, όπως ευγνωμονεί τις θυσίες    τών αγωνιστών της πίστεως και τής Πατρίδος αλλά δεν φοράει φουστανέλα.   

-Ελεεινολογήσαμε ποτέ τον εαυτό μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τον φανατισμό μας, εναντίον «τών αιρετικών δυτικών»; Πιο εύκολα επισκέπτεται Πάπας την Σαουδική Αραβία παρά την Ελλάδα. Ποιοι μάς ποτίζουν με τόσο μίσος εναντίον τους; Μα φυσικά το ορθόδοξο μισθοφορικό ράσο. Κατά τα άλλα απολαμβάνουμε καθ’  όλα τα αγαθά τής Δύσης.  Καρποί της αδέσμευτης προκομμένης σκέψης τού ελεύθερου Προτεστάντη  και Καθολικού είναι τα τηλέφωνα, τα αεροπλάνα, τα αυτοκίνητα, οι υπολογιστές, η Δημοκρατία, η Τέχνη και γενικά ό,τι χαρακτηρίζει τον σύγχρονο   Πολιτισμό.

Και ορισμένες αλήθειες που είτε δεν είναι γνωστές, είτε αποκρύβονται επιμελώς κάποιες διαστάσεις τους, από τους πνευματικούς διδασκάλους μας, τρομάρα μας:

 -Δεν υπάρχει μεταδοτική νόσος που υπολογίζει θρησκευτικούς χώρους, περιοχές ή εκκλησιαστικές πρακτικές. Ναι,  όντως χριστιανοί κατά το  παρελθόν αψήφησαν συνειδητά  μεταδοτικές νόσους υπηρετώντας τον άρρωστο πλησίον τους αλλά γνώριζαν  ότι θα κολλήσουν και θα πεθάνουν, όπως και γινόταν, θυσιαζόμενοι αγαπητικά  για τον πλησίον.

- Στο εξωτερικό έχει εφαρμοστεί πλέον σε Ορθόδοξους Ναούς η Θεία Κοινωνία να μεταδίδεται, με τον γνωστό τρόπο αλλά ελαφρά διαφοροποιημένος. Ο μεταλαμβάνων ανοίγει το  στόμα του, ο ιερέας  εναποθέτει την Μεταλαβιά αλλά  ο πιστός δεν κλείνει το στόμα, η λαβίδα δεν ακουμπά καν το στόμα τού πιστού. Δεν νομίζω ότι αυτή η πρακτική είναι δηλωτική τής απιστίας αυτών τών ανθρώπων. Όποιος αμφιβάλλει ας μάθει πώς γινόταν η μετάδοση της Θείας Ευχαριστίας στην Σπιναλόγκα, τι μήκος είχε η θεια λαβίδα και άλλα πολλά. Για όποιον όμως εξακολουθεί να αμφισβητεί  τα λεγόμενά μου, ας ανατρέξει στο  περίφημο Πηδάλιο τής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύοντας τον 28^ο Κανόνα της Πενθέκτης  Οικουμενικής  προτρέπει τους ιερείς και τους Αρχιερείς. να μεταλαμβάνουν τους ασθενείς που έπασχαν από πανώλη, από ξεχωριστό Άγιο Ποτήριο.  Το σκεύος αυτό, μετά τη χρήση του συν την λαβίδα, πρέπει να πλένεται με ξύδι, το οποίο εν συνεχεία θα ρίχνεται στο χωνευτήρι του ναού. Με άλλα λόγια οι ασθενείς από την μεταδοτική πανώλη δεν κοινωνούν από το κοινό άγιο ποτήριο, αλλά σε ξέχωρο σκεύος, στο οποίο δεν γίνεται κατάλυση από τον ιερέα και απλώς πλένεται με ξύδι.  Ξεκάθαρα, όχι με μισόλογα.  και απλά  προτείνει απολυμαντικά μέτρα υγιεινής των ιερών σκευών. Ξύδι τότε σύγχρονα απολυμαντικά προϊόντα σήμερα. Άραγε γιατί αυτή η πρακτική; Δεν είναι προληπτική και αποτρεπτική μετάδοσης ασθενειών; Η πρακτική  αυτή δεν είναι ερανισμένη από την εκκλησιαστική παράδοση; Ο κληρικός οφείλει να σέβεται την επιστημονική άποψη, κρατώντας ταυτόχρονα αποφασιστική απόσταση από παρερμηνείες, φλυαρίες και περιπλοκότητα.

« Οι εξελίξεις των ημερών μας   ενθαρρύνουν την απαίτηση μιας αμεσότερης  σχέσης με τον κόσμο και μια διαφορετική αντίληψη για τον νου, η οποία προκρίνει την ορθή χρήση τού λόγου και βρίσκει γενέθλιο προηγούμενο στη  κλασσική αρχαιότητα. Αν ενδιαφέρει  να περιλάβουμε στην σχέση μας με τον Θεό και την φυσική μας υπόσταση, οφείλουμε να αναλάβουμε συνολικά την ευθύνη τού είναι στην προοπτική τού επέκεινα. Αλλιώς θα εξακολουθούμε να βυθιζόμαστε αθεράπευτα στις χίμαιρες της «αποκλειστικής» μας αλήθειας και τού μονοπωλίου τής θειας Χάριτος». 

Το διάταγμα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ - ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ -- by KronosAgrinio Στίχοι: Νίκος Μπακογιάννης Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ζαμπέτας Διάταγμα πρώτον. Παράγραφος 100. Εβγάλανε διάταγμα να κλείνουμε στις δύο Ελλάδα μου σε σάξανε σωστό γεροκομείο. Διάταγμα δεύτερον. Παράγραφος 1122. Το διάταγμα το έβγαλε ο Μήτσος και ο Τάκης ο μπρόκολας ο σέσουλας ο μπάμιας κι ο σπανάκης. Διάταγμα τρίτον. Κάθετος 4, παράγραφος 8. Πολλά τα διατάγματα μα τίποτα δεν έχει και όσο να φωνάζουμε για κείνους πέρα βρέχει. Διάταγμα τέταρτον. Εδάφιον 1623. Μα ο καιρός πλησίασε και θα μας θυμηθούνε εδώ δεν έπρεπε ποτέ έτσι να ξηγηθούνε.

Το ρεπό στους εργαζόμενους των σούπερ μάρκετ να το δώσουμε εμείς

Είμαστε όλη μέρα σπίτι. Που σημαίνει ότι έχουμε πολύ χρόνο. Που σημαίνει ότι μπορούμε να πάμε στο Σούπερ Μάρκετ τη Δευτέρα. Την Τρίτη. Την Τετάρτη. Την Πέμπτη. Την Παρασκευή. Το Σάββατο. To επιχείρημα «δεν προλαβαίνω» είναι κάπως ανεδαφικό...

Δεν υπάρχει κανένας λόγος λοιπόν να πάμε σε Σούπερ Μάρκετ την Κυριακή. Οι εργαζόμενοι στα Σούπερ Μάρκετ δουλεύουν πλέον ασταμάτητα, 7 μέρες την εβδομάδα, σε εξαντλητικό οι περισσότεροι ωράριο. Tα καταστήματα θα παραμένουν ανοικτά από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ τις καθημερινές. Έχουν να αντιμετωπίσουν την κούραση. Την ανασφάλεια για τις δουλειές τους. Τον φόβο τον δικό τους, αλλά και την συμπεριφορά ορισμένων καταναλωτών, που βρίσκονται σε πανικό. Είναι άγνωστο αν διαθέτουν όλοι τα απαραίτητα μέσα προστασίας. Μάλλον όχι.

Η κυβέρνηση αποφάσισε, για τις επόμενες εβδομάδες, να παραμείνουν ανοικτά τα σούπερ μάρκετ και τις Κυριακές, φτάνοντας μάλιστα και στο σημείο να απειλήσει συγκεκριμένη αλυσίδα, που αποφάσισε να τηρήσει την αργία, με κυρώσεις. Είναι πιθανό, αυτή η απόφαση να συνδέεται με τις γνωστές ιδεοληψίες για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και να βρίσκεται λόγω του πανικού της πανδημίας το πρόσφορο έδαφος για τέτοιες πρακτικές. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι απλή αδιαφορία, για εργαζόμενους που τίθενται μονίμως στο περιθώριο από τους διάφορους Γεωργιάδηδες.

Είναι πολύ απλό, αυτονόητο και ανθρώπινο ότι σήμερα πρέπει να τους δώσουμε μία ανάσα, το ρεπό που δεν τους δίνει η κυβέρνηση. Γιατί κι αυτοί αγωνίζονται, για τους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους και για εμάς, σηκώνοντας ένα τεράστιο βάρος, ως μικροί καθημερινοί ήρωες των δύσκολων καιρών μας. Να μην ξεχάσουμε κανέναν μέσα σε αυτήν την κρίση, να μην αφήσουμε μόνο και μόνη κανέναν και να τους προστατεύσουμε όλους.

Από το thepressproject.

H φωτογραφία είναι από το δίκτυο αλληλεγγύης «Covid 19: Κανένας μόνος/Καμία μόνη»

Επιδημία; Κρατική σφαγή

Κείμενο της Αναρχικής Ομοσπονδίας του Τορίνο (FAI) σχετικά με την πρόσφατη επιδημία. 

Μετάφραση από την Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Από το athens.indymedia

Οι νεκροφόρες βρίσκονται παραταγμένες η μία πίσω από την άλλη μπροστά στο νεκροταφείο του Μπέργκαμο. Αυτή η εικόνα περισσότερο από πολλές άλλες, μας δείχνει την πραγματικότητα με όλη της τη σκληρότητα. Δεν μπορείς καν να αφήσεις ένα λουλούδι. Δεν μπορούν καν να τους συνοδεύσουν προς το τέλος. Πέθαναν μόνοι, χάνοντας την ανάσα τους αργά αργά.

Από τα παράθυρα, σε προκαθορισμένες ώρες, άνθρωποι φωνάζουν, τραγουδούν, χτυπούν τα πιάτα και συναντιούνται, μέσα σε ένα κλίμα εθνικής ανάτασης υποκινούμενο από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης. «Όλα θα πάνε καλά. Θα τα καταφέρουμε».

Η κυβέρνηση μέσα από τα διατάγματα που δημοσιεύτηκαν με φρενήρη ρυθμό το ένα μετά το άλλο ανέστειλε την συζήτηση, ακόμα και την αδύναμη δημοκρατική αντιπαράθεση, ακόμα και το εξαντλημένο τυπικό της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και στρατολόγησε τους πάντες. Εκείνος που δεν υπακούει είναι εγκληματίας, σχιζοφρενής.

Για να είμαστε σαφείς. Καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Εμείς οι αναρχικοί το γνωρίζουμε καλά αυτό: για εμάς, η ατομική ευθύνη του καθενός για τις πράξεις του είναι το θεμέλιο μιας κοινωνίας ελευθερίας και ισότητας.

Η φροντίδα των αδύναμων, των ηλικιωμένων, εκείνων που περισσότερο από άλλους διακινδυνεύουν τη ζωή τους είναι ένα καθήκον που νιώθουμε με μεγάλη ένταση. Πάντα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Ένα εξίσου ισχυρό καθήκον είναι να λέει κανείς την αλήθεια, εκείνη την αλήθεια που δεν φιλτράρει σωστά κάποιος που βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του μπροστά στην τηλεόραση. Που, ωστόσο, στο μεγαλύτερό της μέρος, είναι ορατή στον καθένα.

Εκείνοι που ψάχνουν για την κρυμμένη αλήθεια, για μια σκοτεινή συνωμοσία που έχει προκληθεί από τον αγαπημένο τους κακούργο, κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα, διότι εκείνοι που τα έχουν ανοιχτά αγωνίζονται να αλλάξουν την άδικη, βίαιη, τυραννική και δολοφονική τάξη πραγμάτων.

Κάθε μέρα, ακόμα και σήμερα, ενώ οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν, η ιταλική κυβέρνηση σπαταλά 70 εκατομμύρια ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες. Με τα χρήματα που ξοδεύονται σε μια από τις 366 ημέρες του δίσεκτου αυτού χρόνου, θα μπορούσαν να είχαν χτιστεί και εξοπλιστεί έξι νέα νοσοκομεία και ό,τι θα έμενε θα κάλυπτε την προμήθεια μασκών, εργαστηρίων, υλικών. Ένας αναπνευστήρας κοστίζει 4.000 ευρώ: επομένως 17.500 θα μπορούσαν να αγοράζονται κάθε μέρα. Πολλοί περισσότεροι από όσοι χρειάζονται τώρα.

Τα προηγούμενα χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις που διαδέχτηκαν η μία την άλλη αδιακρίτως μείωναν τις δαπάνες για την υγεία, την πρόληψη, για τις ζωές όλων μας. Τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με τις στατιστικές, το προσδοκώμενο ζωής μειώθηκε για πρώτη φορά. Πολλοί δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν για φάρμακα, ιατρικές επισκέψεις και ειδικευμένες υπηρεσίες, διότι πρέπει να πληρώσουν το ενοίκιο, το φαγητό, την μετακίνηση.

Έκλεισαν τα μικρά νοσοκομεία, μείωσαν τον αριθμό των γιατρών και νοσηλευτών, των αριθμό των κλινών, ανάγκασαν τους εργαζόμενους την υγεία να δουλεύουν υπερωρίες, να καλύψουν τις τόσες τρύπες.

Ανεμογεννήτριες στα Πράσα: αναμένονται εξελίξεις άμεσα

 Φωτό από Η Τήνος κατά των ανεμογεννητριών

Ενώ όλοι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, σε συνθήκες συναγερμού, κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας,με περιορισμό των μετακινήσεων,  με απαγόρευση επαφών και συναθροίσεων,  πληροφορίες θέλουν τους γερμανούς της "Ενεργειακής Κυκλάδων", να προγραμματίζουν να ρίξουν τα μπετά των βάσεων, άμεσα.  Ίσως και αύριο. 

Ψυχροί και κυνικοί, δε διστάζουν μπρος σε τίποτα, χωρίς να αντιλαμβάνονται την σημερινή πραγματικότητα. Δε διστάζουν να εκθέσουν ανθρώπους  σε κινδύνους 

Δείχνουν ξεκάθαρα, ότι τους νοιάζει  μόνο το δικό τους κέρδος. 

Η πανδημία του κορονοιού θα περάσει, οι ανεμογεννήτριες θα μείνουν. 

Κάνει όντως το κράτος ό,τι πρέπει κ. Χαρδαλιά;

Από το www.antapocrisis.gr / Παρατηρητήριο Γιατρών και Νοσηλευτών για τη Δημόσια Υγεία

Στη χθεσινοβραδινή ενημέρωση ο κ. Χαρδαλιάς, πρόσφατα αναβαθμισθείς Υφυπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη διαβεβαίωσε ότι «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να διαφυλάξουμε τη δημόσια υγεία». Ισχυρίστηκε ότι «το κράτος είναι εδώ, η πολιτεία είναι εδώ». Έκλεισε την ενημέρωσή του με τη μόνιμη κυβερνητική επωδό «ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης της πανδημίας είναι η ατομική ευθύνη».

Δυστυχώς θα φτάσουμε εκεί που θα φτάσουμε επειδή το κράτος επί χρόνια δεν κάνει αυτό που πρέπει, επειδή το κράτος από το ξέσπασμα της επιδημίας δεν οργανώθηκε όπως πρέπει και επειδή ακόμα και σήμερα, στο και πέντε, το κράτος επιμένει να μην κάνει αυτό που πρέπει.

Πρώτον.

Σύμφωνα με όλες τις μελέτες ποσοστό που κυμαίνεται από 3% μέχρι 5% των ασθενών από τον ιό Covid-19 χρήζει νοσηλείας σε ΜΕΘ. Στην Ελλάδα οι κλίνες ΜΕΘ είναι περίπου 550, 6 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000 πολίτες. Στη Γερμανία διαθέτουν 29,2 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000, στην Ιταλία διαθέτουν 12,5 και στην Ισπανία 9,7.

Από τις 550 κλίνες ΜΕΘ στην Ελλάδα, ποσοστό 90-95%, σε κανονική περίοδο, είναι μόνιμα κατειλημμένο. Το ποσοστό αυτό ισχύει και σήμερα. Υπάρχουν ακόμα περίπου 100 κλίνες ΜΕΘ οι οποίες είναι κλειστές γιατί μια μονάδα ΜΕΘ έχει ισχυρές απαιτήσεις τόσο σε εξοπλισμό, όσο και κυρίως σε προσωπικό.

Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, η Ελλάδα με βάση τον πληθυσμό της όφειλε να έχει 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ. Αν ήταν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, θα έπρεπε να έχει τα διπλάσια από όσα διαθέτει σήμερα.

Επιμένουμε για τις ΜΕΘ γιατί το τραγικό παράδειγμα της Ιταλίας (με σύστημα Υγείας σαφώς πιο οργανωμένο από το δικό μας) δείχνει ότι το ποσοστό επιβίωσης στα βαριά περιστατικά εξαρτάται άμεσα από το αν ο ασθενής μπορέσει σχετικά γρήγορα να μπει σε μηχανική υποστήριξη ώστε να επιζήσει, μέχρι ο ίδιος ο οργανισμός (ελλείψει αποτελεσματικής αγωγής) να ξεπεράσει την ίωση. Στην Ιταλία οι διαθεσιμότητες σε ΜΕΘ ήταν υπερδιπλάσιες από τις δικές μας. Δεν έφτασαν.

Το κράτος έκανε αυτό που έπρεπε κ. Χαρδαλιά;

Οι κλίνες ΜΕΘ στην Ευρώπη. Η Γερμανία στην κορυφή, η Ιταλία αρκετά πάνω από τη μέση, η Ελλάδα προτελευταία. Πηγή: The variability of critical care bed numbers in Europe

Δεύτερον.

Κατά παράβαση κάθε επιδημιολογικής πρακτικής και αυτών ακόμα των οδηγιών του WHO, στην Ελλάδα σταμάτησαν να εξετάζονται από τον ΕΟΔΥ εργαστηριακά δείγματα ελλείψει υλικών. Το επισημάναμε από προχθές. Οι αριθμοί των δειγμάτων από χθες, 16/3 είναι πλασματικοί. Μη μιλήσουμε για δείγματα που χάνονται ή αργούν και πρέπει να αποσταλούν νέα κοκ. Ο λόγος της κατακόρυφης μείωσης των εργαστηριακών ελέγχων είναι η εξάντληση των αντιδραστηρίων.

Από τα μέσα Ιανουαρίου που η Κίνα άθροιζε νεκρούς, από τα μέσα Φεβρουαρίου που η Ιταλία επίσης άθροιζε νεκρούς, που ήταν το κράτος; Τι ακριβώς έκανε ώστε σήμερα να μπορεί να διεξάγει σε μαζική κλίμακα ελέγχους, πρακτική απαραίτητη για τον περιορισμό της εξάπλωσης, το κέρδισμα χρόνου, την εξομάλυνση της καμπύλης;

Το κράτος έκανε αυτό που έπρεπε κ. Χαρδαλιά;

Τρίτον.

Γιατροί σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας βγάζουν κραυγή απελπισίας. Δεν έχουμε αναπνευστήρες. Έστω και ελλείψει κλινών ΜΕΘ να διασωληνώνονται ασθενείς σε κανονικούς θαλάμους. Δεν έχουμε αναπνευστήρες. Το ακούτε;

Οι αναπνευστήρες σήμερα είναι χρυσάφι. Αξίζουν πολύ περισσότερο από την τιμή τους. Αξίζουν περισσότερο από το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας για το οποίο δηλώνετε υπερήφανοι στην Ε.Ε. και στους δανειστές.

Διαβάσατε ότι η Γερμανία παρήγγειλε 10.000 συσκευές; Διαβάσατε ότι η Ιταλία έστειλε στρατιώτες, ναι στρατιώτες, στην μόνη επιχείρηση της χώρας που κατασκευάζει αναπνευστήρες για να τετραπλασιαστεί η παραγωγή;

Διαβάσατε ότι η Μεγάλη Βρετανία, παρά τον χοντρόπετσο κοινωνικό δαρβινισμό του πρωθυπουργού της έχει σημάνει συναγερμό στις εγχώριες βιομηχανίες παραγωγής αναπνευστήρων;

Διαβάσατε ότι η περιβόητη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εξαντλήθηκε με τον πιο κυνικό τρόπο, καθώς το Βερολίνο απαγόρευσε τις εξαγωγές αναπνευστήρων προκαλώντας την οργή της σκληρά δοκιμαζόμενης Μαδρίτης;

Διαβάσατε ότι οι οδηγίες στην Ιταλία είναι να αξιολογούν ποιος ασθενής μπαίνει σε αναπνευστήρα και ποιος όχι, ανάλογα με τις πιθανότητες επιβίωσης;

Διαβάσατε ότι ο υπουργός Υγείας της Μ. Βρετανίας Χάνκοκ δήλωσε: «Αγοράζουμε όσο όσο όποιον αναπνευστήρα παράγετε. Δεν μας νοιάζει η τιμή»;

Αν δεν τα διαβάσατε, ακούστε την κραυγή αγωνίας των γιατρών του ΕΣΥ: Βρείτε αναπνευστήρες.

Τι κάνατε προχθές και χθες; Τι κάνετε σήμερα;

Και αναλογιστείτε εκεί στην κυβέρνηση, πέρα από την ατομική ευθύνη και την υπεύθυνη συμπεριφορά που πρέπει να δείξει η κοινωνία, την κρατική ευθύνη και την υπεύθυνη συμπεριφορά που οφείλατε να είχατε δείξει κι εσείς.

Όσο διαλύατε (επί μια τουλάχιστον δεκαετία) το ΕΣΥ. Για να πιάσετε τους στόχους που σας επέβαλαν οι δανειστές, και ορισμένοι από εσάς δεν θέλατε να «σας κλέψει τη δόξα η τρόικα, αν απολύσετε γιατρούς».

Όσο αφήνατε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας με τρομακτικές ελλείψεις και υποστελεχωμένο, με την ελπίδα να τρέξει ο κόσμος στα ιδιωτικά νοσοκομεία (που χθες αποκαλύφθηκε τελικά ότι δεν νοσηλεύουν ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα).

Όσο μέχρι και χθες, μένατε απροετοίμαστοι έχοντας δει τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών πρώτα στην Κίνα και μετά στην Ιταλία.

Όσο σήμερα, ακόμα και σήμερα, τα πρωτόκολλα που αποστέλλετε δεν μπορούν να τηρηθούν λόγω έλλειψης προσωπικού και προστατευτικού υλικού.

Σήμερα, Τρίτη 17/3, πριν λίγα λεπτά έκλεισε (!) η ΩΡΛ κλινική του Ιπποκρατείου λόγω κρουσμάτων σε γιατρούς και νοσηλευτές. Οι καραντίνες λόγω απανωτών κρουσμάτων, από την υποστελέχωση και την έλλειψη προστατευτικού εξοπλισμού, βγάζουν εκτός λειτουργίας τα νοσοκομεία μας, προτού καν νιώσουμε την πίεση.

Πείτε στον κ.Μητσοτάκη να στείλει τους γιατρούς που κατά τη γνώμη του πλεονάζουν μπας και μείνει ανοικτή η κλινική γιατί την Πέμπτη έχει εφημερία.

Και σταματήστε να μιλάτε για ατομική ευθύνη.

Η κοινωνία σας άκουσε, έστω και με καθυστερήσεις και οι δρόμοι νέκρωσαν.

Με τη δική σας κρατική ευθύνη, πότε θα αναμετρηθείτε;

«Σε αυτόν τον πόλεμο ποιος είναι ο εχθρός μας;»

Κοινή δήλωση Πανεπιστημιακών

Από το thepressproject

 «Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας αχαλίνωτης ξενοφοβικής και ρατσιστικής υστερίας, υποκινούμενης από ευρύ φάσμα δεξιών, ακροδεξιών, φασιστικών δυνάμεων και συνεπικουρούμενης από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και εκπροσώπους της κυβέρνησης. Σε κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού ο δημόσιος λόγος γεμίζει κατακλυσμιαία από πολεμικές ιαχές και δηλώσεις απανθρωπιάς που προσβάλλουν τις πλέον θεμελιώδεις ηθικές αξίες των ανθρώπων. Ακούσαμε ανείπωτες φράσεις μίσους να εκστομίζονται εναντίον γυναικών και παιδιών, εναντίον αδύναμων -από κάθε άποψη- ανθρώπων, χωρίς μέτρο και ντροπή» αναφέρουν σε κοινή τους δήλωση που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», περισσότεροι από 150 Έλληνες και ξένοι Πανεπιστημιακοί.

FacebookTwitterPinterestReddit

Το κείμενο συνυπογράφεται από 89 Έλληνες ακαδημαϊκούς, καθώς επίσης και 68 πανεπιστημιακούς άλλων χωρών. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται αρκετοί Τούρκοι πανεπιστημιακοί διωγμένοι από τις ακαδημαϊκές θέσεις τους, από το καθεστώς Ερντογάν.

Ολόκληρη η δήλωση πανεπιστημιακών, όπως δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο φύλλο του Σαββατοκύριακου 7-8 Μαρτίου 2020

 

"Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας αχαλίνωτης ξενοφοβικής και ρατσιστικής υστερίας, υποκινούμενης από ευρύ φάσμα δεξιών, ακροδεξιών, φασιστικών δυνάμεων και συνεπικουρούμενης από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και εκπροσώπους της κυβέρνησης. Σε κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού ο δημόσιος λόγος γεμίζει κατακλυσμιαία από πολεμικές ιαχές και δηλώσεις απανθρωπιάς που προσβάλλουν τις πλέον θεμελιώδεις ηθικές αξίες των ανθρώπων. Ακούσαμε ανείπωτες φράσεις μίσους να εκστομίζονται εναντίον γυναικών και παιδιών, εναντίον αδύναμων -από κάθε άποψη- ανθρώπων, χωρίς μέτρο και ντροπή!

Η οργανωμένη κλιμάκωση της ξενοφοβικής ψύχωσης επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα πανικού, να παραλύσει κάθε λογική σκέψη, να πνίξει κάθε φωνή αλληλεγγύης, να μολύνει βαθύτατα μια κουρασμένη και ανασφαλή κοινωνία με το δηλητήριο του ακροδεξιού-φασιστικού μισανθρωπισμού. Οι εξελίξεις που βιώνουμε αποτελούν έξαρση των εδώ και πολύ καιρό συστηματικών προσπαθειών της εγγενώς ρατσιστικής ακροδεξιάς να ηγεμονεύσει ιδεολογικά στην ελληνική κοινωνία, εκμεταλλευόμενη τα συσσωρευμένα οξύτατα προβλήματα που δημιούργησαν οι σκληρές μνημονιακές πολιτικές όλων των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας.

Απέναντι στα παραληρήματα του ακροδεξιού λόγου, δηλώνουμε εμφατικά: Το πρόβλημα του ελληνικού λαού δεν ήταν ποτέ οι πρόσφυγες! Δεν ήταν οι πρόσφυγες που προκάλεσαν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση! Δεν ήταν αυτοί που σε παγκόσμια κλίμακα -βεβαίως και στην Ελλάδα- οδήγησαν χιλιάδες επιχειρήσεων στο κλείσιμο και εκατομμύρια εργαζομένων στην ανεργία! Δεν ήταν οι πρόσφυγες που υποχρέωσαν τα κράτη να ληστέψουν τους φορολογούμενους για να σώσουν τις τράπεζες, αυτά τα επιτελικά κέντρα του παγκόσμιου καπιταλισμού! Δεν ήταν οι πρόσφυγες, αλλά η αλαζονική και αδίστακτη ολιγαρχία του πλούτου, που όλα τα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συνέχιζε να αυξάνει τα κέρδη της σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους των ανθρώπων του πλανήτη! Δεν ήταν οι πρόσφυγες αυτοί που οδήγησαν τον ελληνικό λαό στο σφαγείο των μνημονίων, στη μαζική ανεργία και φτώχεια! Δεν ήταν οι πρόσφυγες που οδήγησαν κατά χιλιάδες τα παιδιά του ελληνικού λαού στη μετανάστευση! Δεν είναι οι πρόσφυγες, τέλος, οι θύτες του παγκοσμίως κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, του θεμελιωμένου στην εκμετάλλευση των ανθρώπων του μόχθου, τον αχαλίνωτο ανταγωνισμό, την αποξένωση και τον πόλεμο.

Οι πρόσφυγες, όπως και οι μετανάστες, είναι -και αυτοί- θύματα αυτού του συστήματος! Ενός συστήματος ταξικού πολέμου των πλουσίων εναντίον των φτωχών! Επιπλέον είναι αυτοί που βιώνουν σε μέγιστο βαθμό τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για την ανθρωπότητα η ανεμπόδιστη λειτουργία του συστήματος αυτού. Είναι τα θύματα των επεμβάσεων και των πολέμων που διεξάγει η κυρίαρχη ιμπεριαλιστική Δύση -οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση- προκειμένου να διατηρήσει και να διευρύνει την κυριαρχία της. Ας μην ξεχνάμε ότι οργανικό μέρος των ευρωατλαντικών οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών δομών είναι και η Ελλάδα. Στο πλαίσιο συμμετοχής της σε αυτές τις δομές η ελληνική ολιγαρχία προωθεί επιθετικά τα συμφέροντά της στη χώρα και διεθνώς. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι τα θύματα του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που διεξάγουν οι μονοπωλιακοί κολοσσοί των ιμπεριαλιστικών κρατών εναντίον των παραγωγικών δυνάμεων των ασθενέστερων χωρών του πλανήτη, προκαλώντας αλλά και ανακυκλώνοντας την υπανάπτυξη και τη φτώχεια τους.

Ο ακροδεξιός όμως λόγος, οργανωμένα και συστηματικά, στην Ελλάδα και παντού, επιλέγει να ενοχοποιεί τους πρόσφυγες. Στρέφει την οργή τμημάτων της κοινωνίας εναντίον τους, αποστρέφοντας το βλέμμα από τους πραγματικούς ενόχους, τις δυνάμεις του πολέμου (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση), τις ολιγαρχίες του πλούτου και τους πολιτικούς υπηρέτες τους. Η ξενοφοβική στοχοποίηση των προσφύγων σπέρνει διχόνοια μεταξύ των λαών, υπονομεύει και καταστρέφει την κοινωνική αλληλεγγύη, το αρχέγονο όπλο των όπου γης κατατρεγμένων και καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών τους.

Μπροστά στην επιδημία ξενοφοβίας και ρατσισμού, δηλώνουμε ότι δεν είναι εχθροί μας οι πρόσφυγες και οι μετανάστες κι ότι δεν πολεμούμε εναντίον τους! Δεν πολεμούμε εναντίον των αδύναμων, των κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων του κόσμου αυτού! Εχθροί μας είναι οι δυνάμεις του πολέμου, οι ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ολιγαρχία του πλούτου σε Ελλάδα και Τουρκία και οι πολιτικοί υπηρέτες της! Εχθροί μας είναι οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι και πολεμοκάπηλοι, οι φασίστες και οι ρατσιστές, οι έμποροι του μισανθρωπισμού!

Απέναντι σε ένα σύστημα που συνθλίβει ολόκληρους λαούς, που κονιορτοποιεί τις ζωές τους και παράγει καθημερινά «περιττούς» ανθρώπους αγωνιζόμαστε για τη μαχητική αλληλεγγύη των λαών ενάντια στους κοινούς εχθρούς τους, για μια κοινωνία συντροφικότητας και ανθρωπιάς!"

Ακολουθούν οι υπογραφές εδώ:

Αναμένοντας την αυτανάφλεξη...

Στο μέσο του νησιού, στον Άγιο Νικήτα, σε νοικιασμένο χωράφι του δήμου, συλλέγονται από τον δήμο μεγάλες ποσότητες από κλαδιά και ξύλα.

Παρέα με βαρέλια, πεταμένους κάδους καμένα ή μισοκαμένα κοντέινερ και ένα σωρό ακόμα σαβούρες. Ομορφιά!

Στον ίδιο χώρο, βρίσκεται και το λεωφορειάκι του δήμου. Μια ακόμα διαχρονική αμαρτία των τελευταίων δημοτικών αρχών. Σαπίζει, έρμαιο των καιρικών συνθηκών, με ανοικτή την πόρτα του  οδηγού και σπασμένο παράθυρο.

 Δεν θα αργήσει η μέρα, που θα μιλάμε πάλι για αυτανάφλεξη.

Είχαμε μια ελπίδα ότι συλλέγονται για να κάψουν τους καρνάβαλους αλλά μάταια... οι καρνάβαλοι δεν κάηκαν φέτος, ελέω κορονοϊού