Οι ανεμογεννήτριες είναι ένα τεράστιο περιβαλλοντικό σκάνδαλο

Άρθρο στην γαλλική Le Figaro με τίτλο Les éoliennes sont un scandale environnemental stupéfiant

Οι ανεμογεννήτριες αποτελούν οικονομικη τρύπα και οικολογική καταστροφή, αναλύει ο Jean-Louis Butré. Σύμφωνα με τον ίδιο, πολλοί οικολόγοι και άλλοι περιβαλλοντολόγοι παραμένουν απίστευτα σιωπηροί όταν χρειαστεί να υψώσουν την φωνή τους ενάντια στην ρίψη τόνων σκυροδέματος στην φύση.

Από τον Jean-Louis Butré.

Δημοσιευμένο στις 16/11/2020.

Σήμερα, για να εγκαταστήσουμε αυτά τα τέρατα χρειαζόμαστε, μια άλλη περιβαλλοντική ζημιά, περίπου 2.500 m³ σκυροδέματος σε νέες τσιμεντένιες βάσεις-μπλοκ, που θα εγκατασταθούν στα χωράφια μας

Ο Jean-Louis Butré είναι μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων "Ενέργεια και Αλήθεια".

Στη χώρα, έχουν δημιουργηθεί περισσότερες από 2.000 ενώσεις για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών, ένα σύμβολο περιβαλλοντικού και οικονομικού σκάνδαλου που δυστυχώς καλύπτεται από τις δημόσιες αρχές, ενώ νέες διαδηλώσεις κάνουν την εμφάνισή τους κάθε εβδομάδα. Η συγκέντρωση όλων αυτών των συλλόγων, βρίσκεται σε εξέλιξη, αναμένουμε σε λιγότερο από 2 χρόνια τις εγγραφές περισσότερων από 4.000 ενώσεων οι οποίες πρόκειται να αριθμούν περισσότερους από 500.000 πολίτες.

Εδώ και δεκαετίες, η ενεργειακή πολιτική της χώρας μας αποτελεί ένα επιτυχημένο παράδειγμα, το οποίο μας επέτρεπε να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα σε τιμή, από τις φθηνότερες σε όλη την Ευρώπη, δίνοντάς μας ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αυτή η επιτυχία των μηχανικών και των πολιτικών μας, πρόκειται σύντομα να γίνει μια ανάμνηση καθώς οι προσπάθειες του περιβαλλοντικού λόμπι καταστρέφουν συνεχώς αυτό το εθνικό περιουσιακό στοιχείο. Η τιμή ενός kW, με τον τρέχοντα ρυθμό αύξησης, θα διπλασιαστεί σε λιγότερο από 10 χρόνια, άσχετα με την προσπάθεια που απαιτείται για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη!

Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι, που δεν ακούγονται, δεν αντιτίθενται συλλήβδην στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ζητούν όμως να είναι αποτελεσματικές, ανταγωνιστικές και να συμβάλλουν στην ευημερία μας ώστε να είναι κοινωνικά αποδεκτές. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει επί του παρόντος για την αιολική ενέργεια στην ξηρά, η οποία προχωρά με επιθετικό και απαράδεκτο τρόπο, ενάντια στους κατοίκους.

Η περίφημη μείωση της βιοποικιλότητας δεν φαίνεται να συγκινεί πια τους συνήθεις υπερασπιστές του περιβάλλοντος που κάποτε κινητοποιήθηκαν για να σώσουν ένα συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού.

Οικονομικό σκάνδαλο; Ναι είναι. Από τη μία πλευρά, οι φόροι που περιέχονται στον λογαριασμό ηλεκτρικής ενέργειας αυξάνονται απότομα, για τη χρηματοδότηση 41 δισεκατομμυρίων ευρώ για 9 χρόνια τα οποία έχουν προγραμματιστεί για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Τα χρήματα αυτά προέρχονται αποκλειστικά από τους φορολογούμενους και τους καταναλωτές. Η χρηματοδότηση αυτή, διοχετεύεται μέσω του εθνικού φορέα EDF έτσι ώστε να αγοράζει από τους παραγωγούς το ρεύμα που παράγεται από τις ανεμογεννήτριες τους στα 91 ευρώ ανά kWh, για 15 χρόνια. Θυμηθείτε ότι το οριακό κόστος μίας kWh που παράγεται από πυρηνικούς σταθμούς είναι 33 ευρώ. Επομένως, εναπόκειται στο EDF να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση αυτής της διαφοράς, παρά τις οικονομικές του δυσκολίες. Ούτε αυτό έχει σημασία για το περιβαλλοντικό λόμπι!

Το περιβαλλοντικό σκάνδαλο δεν είναι λιγότερο τρομακτικό. Η καταστροφή των τοπίων μας προκαλεί αυξανόμενη μείωση των ζωικών πληθυσμών όμως η περίφημη μείωση της βιοποικιλότητας δεν φαίνεται να συγκινεί πια τους συνήθεις υπερασπιστές του περιβάλλοντος που κάποτε κινητοποιήθηκαν για να σώσουν ένα συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού. Ευτυχώς, για τη δημοκρατία, βλέπουμε πια κινητοποιήσεις αγανακτισμένων ανθρώπων σε όλη τη Γαλλία.

Με τι επιθετικότητα έρχονται αυτές οι μεταλλικές συσκευές οι οποίες μπορούν πλεον να φτάνουν τα 200 μέτρα σε ύψος και να εγκαθίστανται μόλις 500 μέτρα μακριά από οικισμούς! Η εμπειρία έχει δείξει ότι όλα τα σπίτια που βρίσκονται σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων, χάνουν περίπου το 30 με 40% της αξίας τους, αν και όταν βρίσκουν κάποιον αγοραστή, όπως επιβεβαιώνεται από συμβολαιογράφους σε αυτές τις περιοχές. Πράγματι, ποιος θα συμφωνήσει να αγοράσει ένα σπίτι στη σκιά αυτών των μηχανών, οι πολλαπλές επιπτώσεις των οποίων καταμετρούνται ήδη.

Σήμερα, για να εγκαταστήσουμε αυτά τα τέρατα χρειαζόμαστε, μια άλλη περιβαλλοντική ζημιά, περίπου 2.500 m³ σκυροδέματος σε νέες τσιμεντένιες βάσεις-μπλοκ, που θα εγκατασταθούν στα χωράφια μας. Η αποσυναρμολόγηση τους δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα. Ποιος θα πληρώσει σε 15 ή 20 χρόνια, όταν οι παραγωγοί θα έχουν εξαφανιστεί; Επιπλέον το προγραμματισμένο αποθεματικό των 50.000 ευρώ είναι γελοία χαμηλό σε σύγκριση με τις πρώτες εκτιμήσεις του κόστους που ανέρχονται στα 450.000 ευρώ.

Πιθανότατα οι δήμοι θα δουν αυτό το φαραωνικό κόστος της αποκατάστασης της γης να επιστρέφει σε αυτούς μακροπρόθεσμα.

Πώς θα ανακυκλωθούν οι "σπάνιες γαίες" που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία τους; Τι να γίνει με τα "φτερά" και τους "ιστούς"; Αυτές οι ερωτήσεις θα έπρεπε να απασχολούν τους περιβαλλοντολόγους, αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Πιθανότατα οι δήμοι θα δουν το φαραωνικό κόστος της αποκατάστασης της γης να επιστρέφει σε αυτούς μακροπρόθεσμα.

Ο τομέας της αιολικής ενέργειας ευημερεί περισσότερο από όλους τους άλλους οικονομικούς τομείς, ενώ αποτελεί την μεγαλύτερη καταστροφή της οικονομίας! Λειτουργεί μόνο χάρη στο κράτος, το οποίο πολλαπλασιάζει τα πλεονεκτήματα υπέρ των ενδιαφερόμενων επενδυτών: εγγυημένα έσοδα για πάνω από 15 χρόνια, προτεραιότητα στην πρόσβαση στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, αυξημένες δυσκολίες στις αντιδράσεις των πολιτών, αφαίρεση εξουσίας και δυνατότητας κινήσεων από νομάρχες και άλλους αιρετούς. Έτσι προφανώς, προσελκύεται το ενδιαφέρον και γίνονται πολλές αιτήσεις από ιδιώτες και funds που αναζητούν υψηλές εγγυημένες αποδόσεις για τις επενδύσεις τους.

Αυτή η αλυσίδα σιωπής και συμβιβασμού, με την συναίνεση του περιβαλλοντικού λόμπι και του υπουργείου πρέπει να καταγγελθεί. Πρέπει να γίνει γνωστό στο κοινό ότι αυτές οι ανεμογεννήτριες δεν συνεισφέρουν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Επιπλέον, η ανάπτυξή τους θα οδηγήσει, λόγω της διακοπτόμενης λειτουργίας τους (αποδοτικότητα 24%), στην κατασκευή νέων προφανώς ρυπογόνων σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας φυσικού αερίου, αυξάνοντας την εξάρτησή μας από τις ξένες δυνάμεις.

Όλα τα στοιχεία αυτών των μεταλλικών μηχανών κατασκευάζονται εκτός Γαλλίας, γεγονός που μας καθιστά επίσης εξαρτημένους. Επιπλέον, είναι ένας τομέας που δημιουργεί πολύ λίγες θέσεις εργασίας. Όλα αυτά τα μειονεκτήματα αρκούν για να ξεσηκωθούν χιλιάδες σύλλογοι οι οποίοι εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, σε όλη την επικράτειά, και για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην παραπλανητική συμμαχία οικολογίας και επενδύσεων εις βάρος της ευημερίας της χώρας μας.