2023: Να αλλάξουμε το «Τίποτα δεν αλλάζει»!

Όπως έχει γίνει κατανοητό στους τακτικούς μας αναγνώστες, από την δημιουργία κιόλας αυτού του ιστολογίου, απεχθανόμαστε τα ευχολόγια και γι’ αυτό θέλουμε να κλείσουμε την χρονιά που έκλεισε και να καλωσορίσουμε το 2023 με μία μόνο αναφορά!

Μια αναφορά του μεγάλου Κορνήλιου Καστοριάδη που σε κάποια από τις συνεντεύξεις του που είχαν ως αντικείμενο την εξέγερση του Μάη του ’68 έλεγε περίπου: «τον Μάρτη του 1968 κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι ακολούθησε τον Μάη του ‘68».

54 χρόνια μετά τον Μάη, κι ενώ η ανθρωπότητα βρίσκεται ξανά μπροστά στο τέλμα που την έφεραν νομοτελειακά οι οικονομικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, η καθημερινή και σε όλα τα επίπεδα, απαξίωση των θεσμών της αστικής δημοκρατίας, οδηγεί το κοινωνικό σύνολο στο συμπέρασμα ότι τίποτε δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Κι ενώ το συμπέρασμα είναι ασφαλές, είναι παράλληλα και ένας μοχλός αδράνειας.

Το παράδειγμα του Μάη του ’68 που έφτασε ως λογικό επακόλουθο αντίστοιχων πολιτικών αλλά απρόβλεπτα, απλά μας υπενθυμίζει ότι καμία αλλαγή και ποτέ στην ιστορία δεν συνέβη με «πλάνο». Αντίθετα, όλα τα παραδείγματα που έχουμε, από τις εξεγέρσεις του 1886 των εργατών του Σικάγο που δημιούργησαν το ντόμινο της καθιέρωσης του 8ώρου, έως την «αραβική άνοιξη», είχαν μεν σειρά σημαντικών αιτιών, αλλά η αφορμή ήταν πάντα μια μικρή σπίθα και έγιναν χωρίς κάποια ιστορική προειδοποίηση.

Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, κινητήρια δύναμη ήταν πάντα η προσδοκία για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον. Κανένας λαός και καμία κοινωνική ομάδα δεν εξεγείρεται αν δεν διακρίνει το ενδεχόμενο μιας νίκης, έστω μικρής. Και είναι ακριβώς αυτές οι μικρές νίκες στις οποίες πρέπει να στραφούμε το 2023 ώστε να ξεφύγουμε από το τέλμα του «τίποτε δεν αλλάζει».

Μικρές νίκες και μικρά βήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Γι’ αυτό, η μάχη για την δικαιοσύνη στην χώρα μας είναι μεγάλη: ώστε η απαξίωση να μην τροφοδοτεί άλλο αυτή την αδράνεια. 

Το 2023 να αγωνιστούμε να αλλάξουμε το «τίποτε δεν αλλάζει» σε «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!

Από εμάς στο Ξάνεμο, Πρώτον αρχινώ και λέγω και θερμώς παρακαλώ: Ευτυχισμένο 2023 με υγεία! Όλα τα άλλα μπορούμε να τα πετύχουμε όλοι μαζί!



ΥΓ: Ακόμη μια φορά επιλέγουμε να κλείσουμε με επανάληψη της διαπίστωσης του Θουκυδίδη, μέσα από την περιγραφή του Κ. Καστοριάδη:

[…] Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να το ξανασπάσει αυτό το πράγμα; Να υπερβεί την φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία, την ανευθυνότητα, την μικρή θεσούλα – όχι με την έννοια του υπαλληλισμού – της θεσούλας μέσα στην κοινωνία όπου ξέρω τι κάνω […], άλλωστε ο Θουκυδίσης το είχε πει, λέει περίπου: «ή ελευθερία ή ησυχία, πρέπει να διαλέξετε! Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δεν γίνονται!»

Θάνος Μικρούτσικος (13 Απριλίου 1947- 28 Δεκεμβρίου 2019)

3 χρόνια χωρίς τον Θάνο Μικρούτσικο

Ανεμολόγιο

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Κορνήλιος Καστοριάδης: Σαν σήμερα, το1997, έφυγε από την ζωή...

Κορνήλιος Καστοριάδης 

Σαν σήμερα, πριν 25 χρόνια, στις 26 Δεκέμβρη του 1997, έφυγε από την ζωή, ένας πολύ καλός φίλος, και πολύ καλός φίλος της Τήνου,  ο ΚορνήλιοςΚαστοριάδης.

Μετά την μεταπολίτευση και μέχρι τον θάνατό του, ο Κορνήλιος  περνούσε μεγάλο μερος της ζωής του στην Τήνο. Στον Τριπόταμο.  Παρά το ότι πολλοί χρησιμοποιούν ως καραμέλα την φράση του «το χειροποίητο νησί» και φωτογραφίζονται στα σκαλιά του σπιτιού του, λίγοι έχουν ακούσει την διδασκαλία του και ακόμα πιο λίγοι ακολουθούν τις απόψεις του. 

Στο απόσπασμα από την εκπομπή "παρασκήνιο" και στο δημοσιογράφο Τάκη Χατζόπουλο (γυρισμένη στην Τήνο και τον Τριπόταμο) ο Κορνήλιος, εξηγεί, προφητικά, την σχέση "καπιταλισμού και διαφθοράς".(περίπου από το 10΄-14΄)

 

Πύργος Τήνου: τα εγκαταλελειμμένα...

 Στην είσοδο του χωρίου, στον Πύργο, στο μικρό παρκάκι -πέντε δέντρα όλα κι όλα, πίσω από το μνημείο ηρώων των πεσόντων, που καταθέτουμε στεφάνι δις το χρόνο, βρίσκονται πεταμένα δυο μεγάλα κομμάτια μάρμαρα, εδώ και αρκετά χρόνια. 

Άραγε, δεν αναρωτήθηκε κανείς τι δουλειά έχουν εκεί; Ή γιατί είναι πεταμένα έτσι; 

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή:

Το Σεπτέμβρη του 2016, από τις 17 ως τις 28, έλαβε χώρα στον Πύργο και στον Πάνορμο, διεθνές συμπόσιο γλυπτικής, με την συμμετοχή τεσσάρων διεθνούς φήμης καλλιτεχνών, κορυφαίων στην χώρα τους και εκ των κορυφαίων διεθνώς. Των Janis Strupylis από την Λετονία, Stanislav Netsvolodof από την Εσθονία, Paul Huybrechts από το Βέλγιο, και του Algirdas Bosas από την Λιθουανία. 

Το συμπόσιο έγινε στα πλαίσια της ένταξης της τηνιακής μαρμαροτεχνίας στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. 

Οι γλύπτες φιλοξενήθηκαν σε τέσσερα ντόπια εργαστήρια μαρμαρογλυπτικής ( του Λάμπρου Διαμαντόπουλου, του Αντώνη και Γιάννη Χονδρογιάννη, και του Μάκη Τριγώνη)  και στην τελετή λήξης παρέδωσαν τα γλυπτά τους στον δήμο Τήνου και στο Πολιτιστικό Κέντρο Πανόρμου, με σκοπό να εκτεθούν δημόσια. 

Το μεγαλύτερο εξ αυτών, δημιουργήθηκε από τον κορυφαίο Λιθουανό γλύπτη Algirdas Bosas, στο εργαστήρι του αξέχαστου Λάμπρου Διαμαντόπουλου και φιλοξενήθηκε εκεί, για μακρύ διάστημα γιατί, απ΄ το ΔΣ του Πολιτιστικού  δεν ήξεραν τι να το κάνουν.

Τελικά αποφασίστηκε, να εκτεθεί σε διαμορφωμένο χώρο, στο παρκάκι μπρος από το εργαστήρι του Λάμπρου, εκεί που είναι πεταμένο από τότε, χωρίς ποτέ να βρει την πραγματική του θέση. 

Από τότε, καμία αρχή του Δήμου δεν ίδρωσε το αυτί της να εγκατασταθεί σωστά και να εκτεθεί στο κοινό.  Ο πρόεδρος και το πενταμελές τοπικό συμβούλιο, η αντιδήμαρχος Πανόρμου ή το "αρμόδιο"  ΔΣ του Πνευματικού Κέντρου Πανόρμου, μάλλον, έχουν άλλες ασχολίες.

ΥΓ: Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι τύχη έχουν επιφυλάξει στα άλλα τρία έργα, αν υπάρχουν ακόμα, και  που μπορεί να βρίσκονται. 

Η Ολυμπιάδα των Αγίων

Οι Ολυμπιακοί αγώνες από το 776πΧ που ξεκίνησαν στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά και στη σύγχρονη εποχή από το 1896μΧ, επαναλαμβάνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Το ίδιο και οι εκλογές. Τι σχέση έχουν οι εκλογές με τις Ολυμπιάδες; Κανονικά, εκτός από την ταύτιση της συχνότητας τίποτε άλλο. Έλα όμως που κάθε 4 χρόνια, την χρονιά που προηγείται των εκλογών, πραγματοποιείται μια Ολυμπιάδα αθλημάτων απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την χώρα!

Οι διαγωνιζόμενοι, είναι συνήθως επιδέξιοι «πολιτευτές» και το αγαπημένο τους αγώνισμα είναι το έπταθλο:

1. Πρώτο στην σειρά των αγωνισμάτων η Άρση Βαρών. Συγκεκριμένα των Εικόνων. 

Ίσως η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, το 842μΧ, με την αναστήλωση των εικόνων να είχε κάτι άλλο στο νου της αλλά σε γενικές γραμμές οι επίδοξοι πολιτευτές θεώρησαν ότι πρέπει να το πάρουν προσωπικά. Ο αριθμός των επιτυχημένων προσπαθειών αποτελεί το βασικό κριτήριο βαθμολόγησης αλλά και το ειδικό βάρος του Αγίου. Επίσης, η επίδοση σε ειδικές διαδρομές (πχ επιτάφιος), παίζει σπουδαίο ρόλο.

2. Ακολουθεί το βάδην σε λιτανείες.

Κι εδώ ισχύει ο κανόνας που απαγορεύει στους διαγωνιζόμενους να σηκώσουν και τα δύο πόδια συγχρόνως από το έδαφος. Η βαθμολογία καθορίζεται από την απόσταση αλλά και τις καιρικές συνθήκες. Με τους χειμερινούς Αγίους να κρίνουν συνήθως τον χρυσό νικητή.

3. Σπουδαίο επίσης στην σειρά των αγωνισμάτων είναι και το Άλμα επί κοντώ.

Εδώ μιλάμε για ένα καθαρά τεχνικό άθλημα όπου οι διαγωνιζόμενοι πρέπει παράλληλα με τις θρησκευτικές τελετές να καταφέρουν να βγάλουν μια καθαρή φωτογραφία δίπλα στον ιστό της σημαίας.

4. Επόμενο στην σειρά είναι η σκυταλοδρομία.

Οι διαγωνιζόμενοι εδώ πετυχαίνουν πόντους ανάλογα με τις διαδοχικές μέρες που συμμετείχαν σε θρησκευτικές τελετές οποιουδήποτε είδους (εκτός από τα πανηγύρια μετράνε και μνημόσυνα, γάμοι, κτλ.). Τα μεγαλύτερα «σερί» επιτυγχάνονται Δεκέμβρη και Γενάρη με τις ημέρες του Πάσχα να ακολουθούν. Κουμπαριές με άλλους επίδοξους πολιτευτές και συνεργασίες επίσης συνεισφέρουν στην τελική κατάταξη.

5. Ακολουθεί ένα αμιγώς επιτραπέζιο άθλημα, αυτό της «ρυθμικής γυμναστικής».

Οι διαγωνιζόμενοι επιδείδονται σε μια σειρά ενεργειών στο χώρο που πραγματοποιείται το τραπέζωμα που ακολουθεί το πανηγύρι. Οι πόντοι που μαζεύουν εξαρτώνται από την θέση που κάθονται αλλά και το πόσο καταπιεστικά «αυθόρμητες» είναι οι φωτογραφίες που ανεβαίνουν στα σόσιαλ και την απήχηση που θα έχουν εκεί. Ευχές και σχόλια από κάτω δίνουν μπόνους πόντους. Μεγάλο ρόλο παίζει λοιπόν η χάρη στην κίνηση και το χαμόγελο ακόμη και σε αγνώστους ή εχθρούς.

6. Πριν το κλείσιμο έρχεται το άθλημα του «ανώμαλου δρόμου».

Σε αυτό οι διαγωνιζόμενοι διεκδικούν την πρωτιά ανάλογα με το πόσα χιλιόμετρα χωματόδρομο διανύουν για να φτάσουν και στο ξωκλήσι με τον πλέον πιο κακοτράχαλο δρόμο.

7. Το έπταθλο κλείνει με γυμναστική και συγκεκριμένα με τις «συγχρονισμένες επικύψεις».

Εδώ έχει σημασία, εκτός από τον κόπο του διαγωνιζόμενου, ο φωτογράφος του να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση ώστε να τραβήξει την φωτογραφία ακριβώς όταν επίδοξος πολιτευτής θα σκύβει να ασπαστεί την εικόνα του Αγίου (Μεγάλη η χάρη του!)

 

Το χρυσό μετάλλιο κερδίζει όποιος στο σύνολο μαζέψει την μεγαλύτερη βαθμολογία ενώ την τελευταία θέση σταθερά καταλαμβάνει η λογική. Αμήν και βοήθειά μας μέχρι τις εκλογές!

ΥΓ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματική...

Μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" του Ξάνεμου

Αποφασίσαμε να αλλάξουμε την σύντομη περίληψη για το ιστολόγιό μας, αυτή που βλέπετε στο πάνω μέρος της οθόνης κάθε φορά που μας επισκέπτεστε. Για να το κάνουμε αυτό θα χρειαστεί να θυμίσουμε λίγο τον λόγο που το είχαμε επιλέξει και σε αυτό θα μας βοηθήσει το μοντέλο «SARAH». Μην πάει ο νου σας στην show biz…

Πρόκειται για ένα μοντέλο που μπορεί εύκολα να περιγράψει τα στάδια διαφορετικών συναισθημάτων που νιώθει ένα άτομο όταν έχει να αντιμετωπίσει μια σημαντική αλλαγή στην ζωή ή στην καθημερινότητά του. Το ίδιο μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν οι αλλαγές αφορούν αλλαγές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Πιο συγκεκριμένα το αρκτικόλεξο περιγράφει όλα τα βήματα:

Shock                  Αναστάτωση
Anger                  Θυμός
Rejection            Απόρριψη
Acceptance        Αποδοχή
Hope                   Ελπίδα

Χωρίς αυτά τα βήματα να είναι πάντα ξεκάθαρα και δεδομένα, κι εμείς εδώ στο Ξάνεμο, λίγο-πολύ βιώσαμε μιαν αλλαγή από τον Ιούλιο του 2015. Θεωρούμε σκόπιμο να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" μας: 

Όπως ήταν πολύ ξεκάθαρο από την γέννηση αυτού του ιστολογίου, ήδη από το 2010, σταθήκαμε απέναντι σε κάθε μνημονιακή πολιτική που οδηγούσε την χώρα σε αυτό που σήμερα βιώνουμε ως πραγματικότητα. 

Δεν πιστέψαμε ποτέ ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 από μόνο του θα έφερνε ουσιαστική πολιτική αλλαγή. Πάντα και τώρα πιο δυνατά θα λέμε ότι αυτό θα γίνει μόνο με την ευρύτερη συμμετοχή της κοινωνίας.

Όμως σίγουρα, τις πρώτες ώρες μετά από το αποτέλεσμα, αισθανθήκαμε ότι ο δρόμος άνοιξε, και μάλιστα χάρη ακριβώς στην συμμετοχή του κόσμου που αμφισβήτησε πιο ανοικτά από ποτέ την κυρίαρχη άποψη των ΜΜΕ. Η ιστορία επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν όλες οι κοινωνικές ομάδες με το ΝΑΙ...

Έτσι, η αναδίπλωση της τότε κυβέρνησης μας προκάλεσε σοκ (SARAH). Όχι γιατί «δεν χόρεψαν οι αγορές», αυταπάτες δεν είχαμε, αλλά επειδή αγνοήθηκε η βούληση του λαού από κάθε πλευρά: Από μια Ευρώπη που δήθεν διακηρύσσει δημοκρατικές αρχές, από μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να παραιτηθεί και να μην υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών, από μια βουλή που δεν αντέδρασε από καμία πτέρυγα, από μια δικαστική εξουσία που δεν κινήθηκε ως όφειλε όταν αγνοήθηκε, η Συνταγματικά κατοχυρωμένη, βούληση του λαού, από εμάς τους ίδιους που αναμείναμε παγωμένοι.

Ακολούθησε για αρκετό καιρό ο θυμός (SARAH). Ο θυμός του ελληνικού λαού δεν εκφράστηκε στην κάλπη του Σεπτεμβρίου, ίσως γιατί η κάλπη στήθηκε ακόμη στην φάση του σοκ. Ιδιαίτερα το Ξάνεμο, επέμεινε σταθερά στην αντιμνημονιακή γραμμή και εξέφρασε τον θυμό του στην περίληψη για χάρη της οποίας γράφεται τώρα αυτό το κείμενο: "Ψιθυρίσαμε ΟΧΙ! Είπαμε ΟΧΙ! Φωνάξαμε ΟΧΙ! Η ανεξαρτησία ήταν κοντά. Τώρα μόνο Ντρεπόμαστε..."

Έπειτα και μέχρι το 2019 σχεδόν αγνοήθηκαν τα γεγονότα του 2015, ενώ το συλλογικό υποσυνείδητο απέρριπτε (SARAH) να δεχτεί ότι η αναδίπλωση σήμανε και την μεγάλη ήττα του αντιμνημονιακού κινήματος. Οι ίδιες οι λέξεις μνημόνιο / αντιμνημόνιο χάθηκαν από τα καθημερινά μας λεξιλόγια σα να μην υπήρχαν, ενώ οι μνημονιακοί βρήκαν ευκαιρία να ανεμίσουν την θατσερική σημαία της TINA (there is no alternative = δεν υπάρχει εναλλακτική) για ακόμη μία φορά. Στο μεταξύ το αποτέλεσμα έφερε φτωχοποίηση στον ελληνικό λαό όπως το προέβλεπαν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις ενώ το υποθετικό σενάριο της επιστροφής στην δραχμή, ασφαλώς δεν προέκυψε με την αναδίπλωση αλλά οι συνέπειες έφτασαν ακέραιες και με το ευρώ: Ακρίβεια, φάρμακα που λείπουν από τα φαρμακεία, υλικά αγαθά που τελειώνουν. Ακόμη χειρότερα από την φαντασία των ελληνικών ΜΜE…

Το 2019 η αυξημένη αποχή του κόσμου από τις εκλογές, επιβεβαίωσε ότι περάσαμε σα σύνολο στην φάση της αποδοχής (SARAH). Το "τίποτε δεν αλλάζει" δυστυχώς έφερε την χώρα σε νέες περιπέτειες με μια κυβέρνηση επιτελικών μεσιτών. Σε αυτή την «μέτα» εποχή, των «σκόιλ ελικίκου» και «μέτζη του νεούκτη», της επιτελικής διόγκωσης του κράτους των μετακλητών, του επιτελικού χειροκροτήματος στους γιατρούς και του επιτελικού τραγουδιού από καρότσα φορτηγού, ο λαός πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε τα αποτελέσματα που φέρνει η αποχή. Πιο γρήγορα από τις δημοσκοπήσεις που με μια σημαντική διαφορά φάσης έχουν ροκανίσει τα 40άρια που έδιναν στον εκλεκτό πριν 3 χρόνια σε κάτι λιγότερο από 30άρια και για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους θα συνεχίζουν να ροκανίζουν κι άλλο προς τα κάτω.

Το τελευταίο στάδιο, την ελπίδα (SARAH), την ξορκίζουμε όσο κανένα άλλο. Πάντα υπηρετήσαμε με τις θέσεις μας μέσα από το Ξάνεμο να χτίσουμε Συνείδηση απέναντι σε μια απροσδιόριστη Ελπίδα για αλλαγή. Καλούμε τον κόσμο συνειδητά να συμμετέχει και να διεκδικήσει σε κάθε επίπεδο. Συνειδητά και όχι με αυταπάτες για εύκολες και γρήγορες αλλαγές αλλά με κτήμα του ότι το ίδιο το Σύνταγμα δεν είναι ένα νομικό κείμενο σε ένα συρτάρι αλλά μια δυναμική παρακαταθήκη για κάθε επόμενη γενιά. Θα συνεχίσουμε να παρακινούμε όλους να τολμούν να αμφισβητούν ότι δεν οδηγεί στον στόχο, που δεν πρέπει να είναι άλλος για το Σύνταγμα από την βιώσιμη ευημερία των πολιτών του.