Μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" του Ξάνεμου

Αποφασίσαμε να αλλάξουμε την σύντομη περίληψη για το ιστολόγιό μας, αυτή που βλέπετε στο πάνω μέρος της οθόνης κάθε φορά που μας επισκέπτεστε. Για να το κάνουμε αυτό θα χρειαστεί να θυμίσουμε λίγο τον λόγο που το είχαμε επιλέξει και σε αυτό θα μας βοηθήσει το μοντέλο «SARAH». Μην πάει ο νου σας στην show biz…

Πρόκειται για ένα μοντέλο που μπορεί εύκολα να περιγράψει τα στάδια διαφορετικών συναισθημάτων που νιώθει ένα άτομο όταν έχει να αντιμετωπίσει μια σημαντική αλλαγή στην ζωή ή στην καθημερινότητά του. Το ίδιο μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν οι αλλαγές αφορούν αλλαγές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Πιο συγκεκριμένα το αρκτικόλεξο περιγράφει όλα τα βήματα:

Shock                  Αναστάτωση
Anger                  Θυμός
Rejection            Απόρριψη
Acceptance        Αποδοχή
Hope                   Ελπίδα

Χωρίς αυτά τα βήματα να είναι πάντα ξεκάθαρα και δεδομένα, κι εμείς εδώ στο Ξάνεμο, λίγο-πολύ βιώσαμε μιαν αλλαγή από τον Ιούλιο του 2015. Θεωρούμε σκόπιμο να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" μας: 

Όπως ήταν πολύ ξεκάθαρο από την γέννηση αυτού του ιστολογίου, ήδη από το 2010, σταθήκαμε απέναντι σε κάθε μνημονιακή πολιτική που οδηγούσε την χώρα σε αυτό που σήμερα βιώνουμε ως πραγματικότητα. 

Δεν πιστέψαμε ποτέ ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 από μόνο του θα έφερνε ουσιαστική πολιτική αλλαγή. Πάντα και τώρα πιο δυνατά θα λέμε ότι αυτό θα γίνει μόνο με την ευρύτερη συμμετοχή της κοινωνίας.

Όμως σίγουρα, τις πρώτες ώρες μετά από το αποτέλεσμα, αισθανθήκαμε ότι ο δρόμος άνοιξε, και μάλιστα χάρη ακριβώς στην συμμετοχή του κόσμου που αμφισβήτησε πιο ανοικτά από ποτέ την κυρίαρχη άποψη των ΜΜΕ. Η ιστορία επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν όλες οι κοινωνικές ομάδες με το ΝΑΙ...

Έτσι, η αναδίπλωση της τότε κυβέρνησης μας προκάλεσε σοκ (SARAH). Όχι γιατί «δεν χόρεψαν οι αγορές», αυταπάτες δεν είχαμε, αλλά επειδή αγνοήθηκε η βούληση του λαού από κάθε πλευρά: Από μια Ευρώπη που δήθεν διακηρύσσει δημοκρατικές αρχές, από μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να παραιτηθεί και να μην υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών, από μια βουλή που δεν αντέδρασε από καμία πτέρυγα, από μια δικαστική εξουσία που δεν κινήθηκε ως όφειλε όταν αγνοήθηκε, η Συνταγματικά κατοχυρωμένη, βούληση του λαού, από εμάς τους ίδιους που αναμείναμε παγωμένοι.

Ακολούθησε για αρκετό καιρό ο θυμός (SARAH). Ο θυμός του ελληνικού λαού δεν εκφράστηκε στην κάλπη του Σεπτεμβρίου, ίσως γιατί η κάλπη στήθηκε ακόμη στην φάση του σοκ. Ιδιαίτερα το Ξάνεμο, επέμεινε σταθερά στην αντιμνημονιακή γραμμή και εξέφρασε τον θυμό του στην περίληψη για χάρη της οποίας γράφεται τώρα αυτό το κείμενο: "Ψιθυρίσαμε ΟΧΙ! Είπαμε ΟΧΙ! Φωνάξαμε ΟΧΙ! Η ανεξαρτησία ήταν κοντά. Τώρα μόνο Ντρεπόμαστε..."

Έπειτα και μέχρι το 2019 σχεδόν αγνοήθηκαν τα γεγονότα του 2015, ενώ το συλλογικό υποσυνείδητο απέρριπτε (SARAH) να δεχτεί ότι η αναδίπλωση σήμανε και την μεγάλη ήττα του αντιμνημονιακού κινήματος. Οι ίδιες οι λέξεις μνημόνιο / αντιμνημόνιο χάθηκαν από τα καθημερινά μας λεξιλόγια σα να μην υπήρχαν, ενώ οι μνημονιακοί βρήκαν ευκαιρία να ανεμίσουν την θατσερική σημαία της TINA (there is no alternative = δεν υπάρχει εναλλακτική) για ακόμη μία φορά. Στο μεταξύ το αποτέλεσμα έφερε φτωχοποίηση στον ελληνικό λαό όπως το προέβλεπαν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις ενώ το υποθετικό σενάριο της επιστροφής στην δραχμή, ασφαλώς δεν προέκυψε με την αναδίπλωση αλλά οι συνέπειες έφτασαν ακέραιες και με το ευρώ: Ακρίβεια, φάρμακα που λείπουν από τα φαρμακεία, υλικά αγαθά που τελειώνουν. Ακόμη χειρότερα από την φαντασία των ελληνικών ΜΜE…

Το 2019 η αυξημένη αποχή του κόσμου από τις εκλογές, επιβεβαίωσε ότι περάσαμε σα σύνολο στην φάση της αποδοχής (SARAH). Το "τίποτε δεν αλλάζει" δυστυχώς έφερε την χώρα σε νέες περιπέτειες με μια κυβέρνηση επιτελικών μεσιτών. Σε αυτή την «μέτα» εποχή, των «σκόιλ ελικίκου» και «μέτζη του νεούκτη», της επιτελικής διόγκωσης του κράτους των μετακλητών, του επιτελικού χειροκροτήματος στους γιατρούς και του επιτελικού τραγουδιού από καρότσα φορτηγού, ο λαός πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε τα αποτελέσματα που φέρνει η αποχή. Πιο γρήγορα από τις δημοσκοπήσεις που με μια σημαντική διαφορά φάσης έχουν ροκανίσει τα 40άρια που έδιναν στον εκλεκτό πριν 3 χρόνια σε κάτι λιγότερο από 30άρια και για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους θα συνεχίζουν να ροκανίζουν κι άλλο προς τα κάτω.

Το τελευταίο στάδιο, την ελπίδα (SARAH), την ξορκίζουμε όσο κανένα άλλο. Πάντα υπηρετήσαμε με τις θέσεις μας μέσα από το Ξάνεμο να χτίσουμε Συνείδηση απέναντι σε μια απροσδιόριστη Ελπίδα για αλλαγή. Καλούμε τον κόσμο συνειδητά να συμμετέχει και να διεκδικήσει σε κάθε επίπεδο. Συνειδητά και όχι με αυταπάτες για εύκολες και γρήγορες αλλαγές αλλά με κτήμα του ότι το ίδιο το Σύνταγμα δεν είναι ένα νομικό κείμενο σε ένα συρτάρι αλλά μια δυναμική παρακαταθήκη για κάθε επόμενη γενιά. Θα συνεχίσουμε να παρακινούμε όλους να τολμούν να αμφισβητούν ότι δεν οδηγεί στον στόχο, που δεν πρέπει να είναι άλλος για το Σύνταγμα από την βιώσιμη ευημερία των πολιτών του.