Περί αρχών και εξουσιών του τόπου τούτου.

  Άθυρμα στα χέρια της τοπικής άρχουσας τάξης, σαστίζουμε όλο και λιγότερο με την  κοινωνική, πολιτική, θρησκευτική  σκληράδα και  βία, αδιαφορούμε τελείως για την ανικανότητα, ωμότητα, τα ψεύδη και την εκμετάλλευση των κρατούντων. Αντί να αποδοκιμάζουμε πολιτικά, όσους κινούνται στα δαιδαλώδη μονοπάτια της μαχητικής μισαλλοδοξίας, τους εδραιώνουμε ως αθλητές της αυταπάρνησης, ως μάρτυρες της προσφοράς και της θυσίας για τον τόπο. Η αδιαφορία μας, η ανεκτικότητά μας,  εκλαμβάνεται, όχι άδικα, ως παροχή υποστήριξης.

  Έρχεται φυσικό λοιπόν να  εμφανίζονται οι σημερινοί δήμαρχοι και σύμβουλοι ως υποψήφιοι για τις επερχόμενες!  τοπικές εκλογές, οδηγημένοι από το πάθος τους για εξουσία,  το προσωπικό τους συμφέρον, στείροι,  ράθυμοι έχοντας εξορίσει κάθε πολιτική επεξεργασία των πολλών τοπικών ακανθωδών προβλημάτων και απορρίψει κάθε σκέψη για ιστορικές απαιτήσεις, κάθε πολιτική δράση που απαιτεί όραμα, ειλικρίνεια, ανάληψη ευθυνών και ρίσκο.

   Χρόνια προβλήματα λιμνάζουν: διαχείριση σκουπιδιών, ανακύκλωση, βιολογικός, τριτοκοσμικό οδικό δίκτυο, οι υπόνομοι στα χωριά εστίες μόλυνσης και βρωμιάς  ριγμένοι στα λαγκάδια, το νησί γαζωμένο από γεωτρήσεις, ρημαγμένο τοπίο από ανεξέλεγκτη αυθαίρετη δόμηση, καταστροφή του φυσικού κάλλους του νησιού, δύο  σημαντικά έργα στο νησί, το φράγμα και η λιμνοδεξαμενή  ως άλλοι Αβδηρίτες, τα κρατούν σε αχρηστία, και άλλα  τα οποία ναι μεν  είναι σύμφωνα με τις  επιταγές του συντάγματος, όπως π.χ. οι  Αντιδημαρχίες  και το Λιμενικό Ταμείο, όμως εμπεριέχουν  στοιχεία, ουκ ολίγα, πολιτικής βαναυσότητος.

   Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα άκρως ανησυχητικές ενδείξεις, η επικοινωνιακή διάσταση των πολιτικών κομμάτων καταργεί  την αναγκαιότητα της αποδεδειγμένης επάρκειας για μια τόσο σημαντική θέση και με συνοπτικές διαδικασίες θα χρίσουν υποψήφιους τους νυν τοπάρχες μας, οι οποίοι ανίκανοι να λύσουν σοβαρά προβλήματα, «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», φορτώνουν στον τόπο τα δικά τους. Κάποια ονόματα ασκημένα, με πείρα με ικανότητες στα κοινά, ακούγεται ότι πειθαναγκασμένα τέθηκαν κάτω από τις στυγνές διαταγές του κόμματος, το οποίο φρόντισε μάλιστα  να τα μειώσει, διοχετεύοντας την πληροφορία ότι τους υποσχέθηκαν την αντιδημαρχία, ή κάποιοι άλλοι οι οποίοι κατά το παρελθόν ψέλλισαν το «ανθ’ ημών Γουλημής», διστάζουν να εκτεθούν εκ νέου.   

  Δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι  είναι οι άνθρωποι των οποίων  οι δραστηριότητες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά μας, την ποιότητα της ζωής  μας. Με τι όραμα αυτοί οι άνθρωποι θα βελτιώσουν αισθητά την ζωή μας τοπικά; Ας μας δείξουν τον ισολογισμό επιτυχιών-αποτυχιών της προηγούμενης θητείας τους, τι σκοπεύουν να κάνουν και πώς θα τον καλύψουν. Ας μας παρουσιάσουν τα στοιχεία που προσδιορίζουν το πολιτικό τους όραμα και προσδοκίες, το άρωμα των ονείρων τους, τα πολιτιστικά τους χρώματα, την ανεπάρκειά  τους  ή  την ικανότητά τους, τι δεν έκαναν, τι θα ήθελαν να κάνουν, τι δεν μπόρεσαν να κάνουν και γιατί. Δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανέναν από τους υποψηφίους, και οι φιλοδοξίες μου δεν διεκδικούν τίποτα από την πίτα τους. Σε κομματική μάλιστα πρόταση και σε άλλη συμπολιτών μας, αρνήθηκα την μάχιμη ανάμειξή μου στα κοινά με την αναγνώριση ότι δεν αισθάνομαι ικανός για μια τέτοια θέση.  

  Να σταματήσουμε να κλαιγόμαστε για όλα, χωρίς να συμμετέχουμε είτε ως υποψήφιοι  είτε με τον δημόσιο  λόγο μας στα  κοινά. Αναγνωρίζω ότι δεν μπορούμε εύκολα  να βρούμε την τοπική ηγεσία που μας αξίζει. Πώς, με ποιο τρόπο όμως μπορούμε να δώσουμε τουλάχιστον έγκαιρα το μήνυμα στα κόμματα ότι δεν θα ανεχθούμε άλλο τις μετριότητες και  τις φούσκες στις επιλογές τους, ότι αρνούμεθα την διαιώνιση της παρακμής; Είναι επείγον γιατί  σε λίγο που θα αξιολογηθεί η ωριμότητα μας, κινδυνεύουμε να πάμε και πάλι ως πρόβατα να ψηφίσουμε τους  ίδιους δοτούς των κομμάτων. Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των αδιεξόδων μας. «Οι καιροί ου μενετοί». 

  (Οι Αβδηρίτες λαός της προκοπής και έξυπνος  αντιμετωπιζόταν σκωπτικά από τους υπόλοιπους Έλληνες, όπως  οι σημερινοί πονεμένοι Πόντιοι. Η  κατασκευή κρηνών αληθινών έργων τέχνης, χωρίς την φροντίδα της σύνδεσης με πηγή ήταν ένα  από τα ανέκδοτα που κυκλοφορούσαν την εποχή εις βάρος τους.)  

Γιώργος Δημόπουλος

 Σημ. Ξάνεμου: Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 79  του περιοδικού "Τηνιακή ενδοχώρα" το Μάη του 2010 και δημοσιεύεται εδώ με την άδεια του συντάκτη του.