Δελτίο Τύπου Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα για τα θέματα του Π.Ι.Ι.Ε.Τ.

Δελτίο Τύπου,  εξέδωσε η Συντονιστική επιτροπή Αγώνα για το ΠΙΙΕΤ,  για τον προγραμματισμό και τις ενέργειες  που αποφάσισε κατά την συνεδρίαση της  18-02-2015. Στην συνεδρίαση αυτή μεταξύ άλλων, αποφάσισε και την συμπαράσταση στον δήμαρχο Τήνου κ Σίμο Ορφανό, ενώ κατηγορεί την «ΔΕ το ΠΙΙΕΤ» επιτροπή για «έλλειψη ευαισθησίας» και «έντονη ενόχληση,  μέχρι αλλεργίας, της Δ.Ε. του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. σε κάθε αναφορά που γίνεται στις λέξεις-έννοιες αυτές (νομιμότητα και νομιμοποίηση),»

Δείτε εδώ  το Δελτίο τύπου: 

Άρθρο-επιστολή του Διονύση Τσακνή στο enikos.gr

Tο άρθρο του Διονύση Τσακνή δημοσιεύτηκε στο enikos.gr. Ο κ. Τσακνής απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα γράφει: 

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ

Αγαπητέ Αλέξη

Δεν ανήκω στους κακόπιστους. Φιλύποπτος -λόγω και ηλικίας ίσως- μπορεί. Ανυποψίαστος ποτέ. Στο δίλημμα αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, απαντώ συνήθως, καλά πληροφορημένος αισιόδοξος και αφήνω πάντοτε το χρόνο ή τη ζωή που θα ‘λεγε κι ο Χαρίλαος να αποδείξει αν και κατά πόσο οι ελπίδες κι οι προσδοκίες δικαιώνονται ή αν μένουν φρούδες και ανεκπλήρωτες.

Ο πήχυς, μπήκε ψηλά και σε μια περίπτωση διάψευσης, η πτώση γίνεται πιο επώδυνη. Πτώση που αφορά στη συλλογική απογοήτευση και στην επαναδιατύπωση μιας επικίνδυνης γενίκευσης: «Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι».

Δάκρυσα, όταν μετά την ορκωμοσία σου ως πρωθυπουργού, πήγες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής για να αποτίσεις φόρο τιμής στους 200 κομουνιστές- θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας.

Συμμερίστηκα τη συγκίνησή σου στην τελευταία αποστροφή του λόγου σου, στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής σου, παρά το ότι τις βρήκα στο σύνολό τους μικρότερες των προσδοκιών μου.

Χαιρέτησα τη δήλωσή σου για τις κόκκινες γραμμές που θα έθετες στους με ιταμό τρόπο συμπεριφερόμενους συνομιλητές σου.

Χάρηκα την απάντησή σου στο φερέφωνο των δανειστών, που σ’ επισκέφτηκε στο γραφείο σου τη δεύτερη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σου. Νταής σε μπλουμ –αν δεν κάνω λάθος στο όνομά του.

Και δεν ήμουν μόνος! Εκατομμύρια άνθρωποι σ΄ αυτόν τον τόπο, αισθάνθηκαν έστω μια ανάταση, ανεξαρτήτως αν σε στήριξαν εκλογικά, ή αν πίστεψαν στο σύνολο των δεσμεύσεών σου.

Μια φωνή επιτέλους, ένα όχι, που δε θα μείνει απλώς, στη φραστική διατύπωση, αλλά θα πάρει σάρκα και οστά στα έργα.

Σύντροφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου πιο άθλια ελληνικά. Έμοιαζε σα να είχα βάλει το κείμενο της συμφωνίας στο google translator.

Θυμήθηκα τα διαφημιστικά μηνύματα παγίδες, που δεχόμαστε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο: «Χαιρετισμούς, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας συνδέεται με τον αριθμό των εισιτηρίων: 5647. Έχετε στρατολογήσειως δικαιούχος για μια προσωπική δωρεά, από την κα Έβελυν Ήρα Curry απαντήσει αμέσως για περισσότερες πληροφορίες.»

Τέτοιο ακριβώς.

Προτίμησα λοιπόν, παρά το ότι δεν κατέχω την Αγγλική τόσο καλά όπως η κα Παναρίτη ή ο κ. υπουργός περί τα οικονομικά, να το διαβάσω απ το πρωτότυπο. Κατάλαβα περισσότερα!

Αποκλείω εκ προοιμίου τέτοια αμορφωσιά στο οικονομικό επιτελείο. Προφανώς και άλλοι λόγοι πρυτάνευσαν, όσον αφορά στην ασάφεια της μετάφρασης του κειμένου, δεδομένου ότι όλοι οι ιθαγενείς αυτού του τόπου δεν γνωρίζουν φαρσί την γλώσσα των επιτρόπων και των ανά την υφήλιο σπουδαγμένων υπουργών και των παρατρεχάμενών τους.

Όχι, δε θα αναλύσω τα άρθρα της συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε θα προσπαθήσω να βρω τι κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις, όσο κι αν η πρόκληση για  ομοιοκαταληξία (λόγω διαστροφής του επαγγέλματος) με ωθεί. Το έκαναν άλλοι και με περισσή επάρκεια. Άσκοπο να επαναλαμβάνει κανείς το προφανές.

Διότι, βλέπουμε πως οι δανειστές, κέρδισαν κατά κράτος στην πρόσφατη σύνοδο η δε περίφημη λίστα με τις θέσεις της Ελλάδας μοιάζει με εκπτωτικό κουπόνι. Δεν είναι άλλωστε, τυχαία η χαρά των αποδεκτών της. Των θεσμών δηλαδή και ... λέγε με Τρόικα –αν με εννοείς.

Ούτε καν για τις 85 καθαρίστριες δεν υπήρξε τόλμη! Οπότε, ας μη μιλήσουμε καλύτερα ούτε για την προστασία της πρώτης κατοικίας απ’ τα Τραπεζιτικά γεράκια, ούτε για τις 100 δόσεις σε εφορία και ταμεία, ούτε για τα 3000.000 νοικοκυριά, που μετετράπησαν σε κάποια...

Πολλώ δε μάλλον για τις συντάξεις, τους μισθούς, τους εργαζόμενους στην πρώην ΕΡΤ, την επαναπρόσληψη των οποίων είχατε κάνει προεκλογική σας σημαία.

Διακινδυνεύοντας τον χαρακτηρισμό του πολιτικά αφελούς, λέω, ότι θα μπορούσα να αποδεχτώ τους συμβιβασμούς (θα συμφωνούσα και με πιο ακραίους χαρακτηρισμούς) ως μέρος ενός σχεδίου που στόχο έχει να επιρρίψει στους Ευρωπαίους εκβιαστές την ευθύνη σε ένα μελλούμενο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις και να δικαιώσει εν τέλει, μια καλά προετοιμασμένη ρήξη. To good to be true που θα έλεγαν στη γηραιά Αλβιώνα. Όμως, έστω και ως υπόθεση εργασίας, το κρατώ.

Τέσσερις μήνες ζητήσατε; Τέσσερις και εκατόν τέσσερις θα είμαστε δίπλα κι απέναντί σας, ίσκιος σας και κριτής σας, με κουβέντες καθαρές, χωρίς φιοριτούρες και νεολογισμούς. Και τότε η ζωή θα δείξει και θα δείξει με τρόπο απόλυτα σαφή και εκκωφαντικό συνάμα.

Σύντροφοί μου της κομουνιστικής Αριστεράς.

Προσπερνάω τον εύκολο χαρακτηρισμό –που ήδη ακούω στ’ αφτιά μου- περί πολιτικής αφέλειας που τάχα με διακατέχει. Ως κομουνιστής όμως, προσπαθώ πάντα να βρω τη χαραμάδα και να τη μετατρέψω σε ρήγμα. (Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση σύντροφοι; Δεν είναι δική μου πάντως.)

Παρατηρώντας τις διαθέσεις του κόσμου, ακόμα και το θυμικό του, επιδιώκω να το μεταβάλλω σε συνειδητή στάση, δίνοντας στο συναίσθημα την πολιτική του διάσταση, μετατρέποντάς το δηλαδή, σε συνειδητό. (Ούτε αυτή η διατύπωση είναι δική μου, αν σας θυμίζει κάτι).

Δεν ήταν επαναστάτες με θεωρητική κατάρτιση οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες που γύρισαν τα όπλα τους στους στρατηγούς το ’17 στη Ρωσία. Απελπισμένοι άνθρωποι του λαού ήταν, αφελείς και πλανεμένοι ίσως μέχρι πρότινος, που χάρις στη δουλειά των ελάχιστων μπολσεβίκων, μεγαλούργησαν και έγραψαν ιστορία.

Κι ας μην ξεχνάμε: Το 36% του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν όπως θα θέλαμε ίσως, εντολή για ρήξη. Το γεγονός ότι μπορεί όχι μόνο το 36 αλλά και το υπόλοιπο 64 να μετατραπεί σε τέτοια, καθόλου δεν αποκλείεται μέσα σε συνθήκες έντασης της ταξικής πάλης. Η προηγούμενη παράγραφος, προς επίρρωση των ισχυρισμών μου.

Game over δηλαδή; Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι θα έχει οριστικά κριθεί σε βάρος μας, αν σταυρώσουμε τα χέρια, σταυρώνοντας παράλληλα συλλήβδην και μια κυβέρνηση καθόλου ομοιογενή, όσον αφορά τουλάχιστον, στην πολιτική προέλευση του καθενός υπουργού ξεχωριστά.

Το θέμα δεν είναι να χειροκροτήσουμε αυτάρεσκα τους εαυτούς μας, σε περίπτωση μιας οριστικής υπαναχώρησης, (όσο κι αν αυτή διαφαίνεται) αλλά να συμβάλλουμε έτσι ώστε να την αποτρέψουμε. Κι αυτό θα γίνει στους δρόμους και τις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και πολιτικής ζύμωσης. Αυτό απαιτεί η σημερινή συγκυρία.

Διονύσης Τσακνής 

Τσακίστε την Αριστερά!

• 10

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη στην avgi

 Δεν είναι πόλεμος, είναι αγώνας αντοχής.

Ο γενικός γραμματέας του εταίρου της Άνγκελα Μέρκελ, των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), Αντρέας Σόιερ δήλωσε στην "Passauer Neue Presse": «Οι Έλληνες ψευτόμαγκες Τσίπρας και Βαρουφάκης βλέπουν τώρα ότι στο ευρωπαϊκό πεδίο δεν μετράνε μόνο η χαλαρή συμπεριφορά και οι επιφανειακές φλυαρίες, αλλά μόνο το ουσιαστικό περιεχόμενο. Αυτό δεν υπήρξε». Ο πρόεδρος των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP) Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε στην "Bild" ότι «οι κανόνες της ΟΝΕ δεν επιτρέπεται να παραβιαστούν εκ νέου».

Ο υπουργός Οικονομικών της Βαυαρίας, Μάρκους Σέντερ, ισχυρίσθηκε ότι «οι άλλες χώρες του ευρώ θα το άντεχαν, για την Ελλάδα, αντιθέτως, θα ήταν δραματικό. Πολλοί θα τα έχαναν όλα. Όχι σε υποχώρηση έναντι της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, αλλιώς θα ξεκινήσουν και άλλες χώρες να ξεφεύγουν από την πορεία σταθεροποίησης». Τέλος, ο πρόεδρος των Γερμανών φορολογουμένων Ράινερ Χολτσνάγκελ δήλωσε στην "Bild": «Με τους Έλληνες βοηθά μόνο μια ξεκάθαρη θέση. Ευχαριστώ, κύριε Σόιμπλε».

Οι δηλώσεις αυτές έγιναν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, από το μεσημέρι της Πέμπτης, όταν η ελληνική κυβέρνηση έστειλε την πρότασή της, μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι, λίγο πριν από την έναρξη του έκτακτου Eurogroup.

Τα διαβάζεις όλα μαζί και τρομάζεις. Μανιασμένοι Γερμανοί που μιλούν λες και θέλουν να πατήσουν κάτω έναν λαό και μάλιστα έναν λαό με τον οποία βρίσκονται στην ίδια οικογένεια. Την ευρωπαϊκή. Δεν πρόκειται για τους Γερμανούς συλλήβδην, είναι τεράστιο λάθος να θεωρούμε ότι πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα σε λαούς. Πρόκειται για τη γερμανική ελίτ, που έχει φρίξει με την αναίδεια των Ελλήνων, τους ξυπόλητους που τους σώσαμε από την πείνα με τα δισεκατομμύριά μας κι αυτοί οι αχάριστοι πήγαν και ψήφισαν Αριστερά.

Αυτός είναι ο κάρφος εις τους οφθαλμούς της γερμανικής ελίτ, η κυβέρνηση της Αριστεράς, την κυβέρνηση της Αριστεράς επιδιώκουν να εξοντώσουν και το πράττουν με δύο τρόπους: Ο πρώτος τρόπος είναι να υποχρεώσουν την κυβέρνηση σε μια ταπεινωτική συμφωνία, που θα ακυρώσει τον λόγο της ύπαρξής της. Ο δεύτερος τρόπος είναι να εξωθήσουν την κυβέρνηση σε ρήξη, ώστε να μην υπάρχει πρόγραμμα, να τελειώσει η ρευστότητα, να κλείσουν τα ΑΤΜ, να εξαγριωθεί ο λαός, να ρίξει την κυβέρνηση και να φέρει μια άλλη, που θα είναι η μνημονιακότερη όλων των εποχών.

Τι θα συμβεί, όμως, αν συμβούν όλα αυτά και η κυβέρνηση δεν πέσει; Αν δεν επέλθει η καταστροφή, αν ο λαός στηρίξει τους ανθρώπους που υπηρετούν τα συμφέροντά του και, κυρίως, τα συμφέροντά του; Τότε η γερμανική ελίτ θα έχει χάσει την πρώτη μάχη και θα πρέπει είτε να συμβιβαστεί είτε να επιλέξει εκείνη να προχωρήσει στην οριστική ρήξη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της.

Δεν είναι πόλεμος, είναι αγώνας αντοχής.

Συγκλονιστική επιστολή ιερωμένου για τον Ν. Ρωμανό

Βρήκαμε σερφάροντας το παρακάτω κείμενο. Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση το δημοσιεύουμε αυτούσιο με την ελπίδα να αναδείξει μιαν άλλη ματιά:

 

 

«Ως άνθρωπος και ως διάκονος της ανόθευτης διδασκαλίας του Χριστού αισθάνομαι την ανάγκη να διατρανώσω την συμπαράστασή μου στον δίκαιο και σκληρό αγώνα του Νίκου Ρωμανού.

 

Ο Νίκος, ως εκ των πραγμάτων καταδεικνύεται, δεν επέλεξε, εξαναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το έσχατο αμυντικό όπλο που είχε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όχι μόνο του ίδιου, αλλά και όλων όσων βρίσκονται ή θα βρεθούν στη θέση του. Γνωρίζει καλά ότι η ασπίδα που κρατά τον δηλητηριάζει και τον οδηγεί στον θάνατο, αλλά δεν έχει άλλο μέσο. Φυσικά αυτή η στάση ζωής είναι αδιανόητη για τους πολλούς που έχουν μάθει να σέρνονται και να γλείφουν για να βολεύονται.. Η υποταγή όμως και η οσφυοκαμψία, ως φαίνεται, δεν ταιριάζουν στο Νίκο που ξέρει και θέλει να μάχεται όρθιος.

 

Ο Ρωμανός δεν αυτοκτονεί. Αγαπά πολύ τη ζωή, αλλά την θυσιάζει για το δίκιο, για τη δυνατότητα  ελεύθερης και ισότιμης συμμετοχής του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην οποία εισήλθε δίνοντας εξετάσεις μέσα από τη φυλακή. Αγαπά πολύ τη ζωή, άλλως δεν θα πονούσε τόσο από την δολοφονία του φίλου του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αγαπά τη ζωή γι’ αυτό μετείχε στη διαδικασία εξετάσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από τη φυλακή, γιατί η γνώση εμπλουτίζει τη ζωή. Αγαπά, τιμά και σέβεται όχι μόνο τη δική του ζωή, αλλά και των άλλων, γι’ αυτό απελευθέρωσε τους ομήρους, αντί να τους χρησιμοποιήσει και να είναι ίσως τώρα ελεύθερος. Ευρισκόμενος σε θέση ισχύος έναντι των αστυνομικών στο πρόσωπο των οποίων έβλεπε τον δολοφόνο του φίλου του και κατέχοντας επιθετικό οπλισμό δεν τον χρησιμοποίησε για να μη τραυματιστούν μη εμπλεκόμενοι. Σεβάστηκε τη ζωή για να λάβει ως ανταπόδοση σκληρότατα βασανιστήρια.

 

Σήμερα ο Νίκος Ρωμανός δεν ζητά προνομιακή αλλά ίση μεταχείριση. Αγωνίζεται να έχει δικαιώματα που άλλοι φυλακισμένοι για φοβερά εγκλήματα είχαν και έχουν.

 

Σε απάντηση τα όργανα του αστικού κράτους δείχνουν τους κυνόδοντές τους στον Νίκο για να τους δούμε κι εμείς. Τον δολοφονούν για να μας τρομοκρατήσουν.

 

Αυτό το έγκλημα μπορούμε και πρέπει να το σταματήσουμε. Μπορούμε και πρέπει να αντισταθούμε. Η συμπαράσταση στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού δεν είναι δικαίωμα, είναι καθήκον όλων όσων θέλουν να λέγονται άνθρωποι. 

 

Με σεβασμό και τιμή στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού

Πρεσβύτερος Χρήστος Κ. Ζαρκαδούλας

Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Καραβομύλου Φθιώτιδας»

 

βρήκαμε το κείμενο εδώ
πηγή: efsyn.gr

Άρχισε ο πόλεμος; Ποιοι με ποιους όμως πολεμούν;

Με πρόλαβε ο Αλέξης και επανήλθε με δεύτερη επιστολή του. Δεν θα γράψω περισσότερα πάνω στην οικονομική κρίση, στις αιτίες και τις πολιτικές που την γέννησαν και στα δεινά της αποτελέσματα. Λίγο-πολύ, αυτό προσπαθεί να αναδείξει και ο Αλέξης και το καταφέρνει.

Θα επιμείνω σε δύο άλλα θέματα:

1.       Η παρότρυνση να σκύψει κάποιος το κεφάλι δεν είναι προσβολή. Κάθε άλλο! Θα τιμούσε έναν πολίτη! Πολύ περισσότερο δε έναν δήμαρχο. Η απάντηση με ένα προεκλογικό κατάλογο δράσεων – λίβελο, με το πρώτο πρόσωπο της προσωπικής αντωνυμίας να κόβει βόλτες φανερά ή κρυφά σε όλη την ανακοίνωση, είναι η ντροπή των αριθμών απέναντι στην πραγματικότητα και τους ανθρώπους με αρκετή δόση αυτοπροβολής. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που επεδίωξε ο Κυκλαδίτης πρώην υπουργός με επιστολή του που εξηγούσε γιατί δεν πρέπει αλλάξει ο κατώτατος μισθός χωρίς όμως να τολμήσει να κάνει αναφορά σε πραγματικές ανάγκες για διαβίωση. Κι ενώ θέλω να πιστεύω πως δεν στηρίχθηκε από τους γνωστούς μηχανισμούς, στις εκλογές του περασμένου μήνα, οι 911 ψήφοι που έλαβε στο νησί ο άνθρωπος που έκοψε μισθούς, θέσεις εργασίας και συντάξεις με προβληματίζουν… Οξύμωρο;

2.       Ο δήμος δεν είναι ιδιοκτησία. Δυστυχώς έτσι τον αντιλαμβάνονται. Το έργο και οι δομές του δήμου δεν αποτελεί έργο του δημάρχου με την λογική ιδιοκτησίας ή ευεργεσίας. Η δημοτική αρχή έχει διαχειριστικό ρόλο για την δημόσια περιουσία και τις δημόσιες δομές.
Αυτή η αντίληψη που προκρίνει την προσωποκεντρική και απόμακρη εικόνα της εξουσίας είναι απλά τα ξέφτια της πρόσφατης ιστορίας μας, ενώ παράλληλα διευκολύνει μια σχέση εξάρτησης, παρακαταθήκη για επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Αυτό, είναι ένα λάθος, που χρεώνεται ολόκληρη κοινωνία και θα συνεχίσει αν δεν κάνει κτήμα της κάθε δημόσια δομή, αν συνεχίσει να μένει θεατής μιας δορυφορικής δημοκρατίας…

Όλα τα παραπάνω δεν καταδεικνύουν τίποτε λιγότερο από δεσποτισμό… Ότι δηλαδή, ο κ. Ορφανός μας λέει ότι αντιπαλεύει. Η ίδια η απαντητική επιστολή είναι σε παρόμοιο ύφος γραμμένη με εκείνο που μας συνηθίζουν αντιπρόεδροι, επίτροποι, δεσποτάδες,  γραμματείς και φαρισαίοι τους τελευταίους μήνες. Δεν αναζητούμε πρόσωπο για να αντικαταστήσουμε τον δεσποτισμό. Να τον πετάξουμε στο Αιγαίο θέλουμε!

Ο πόλεμος πάλι που σημειώνεται στην κατακλείδα της επιστολής μάλλον προβληματίζει για την αντίληψη της πραγματικότητας. Ποιοι πολεμούν με ποιους τελικά;  Οι νουθεσίες και οι συμβουλές να  μην «αποσπόμαστε» -όχι ακριβώς με αυτές τις λέξεις- στον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη επιβεβαιώνει τα παραπάνω σχετικά με το αν έχει γίνει αντιληπτό ποιοι μάχονται και με ποιους…

Ο τόπος μας έχει ανάγκη το τέλος της οσφυοκαμψίας σε κάθε είδους αρχή, το τέλος της αντίληψης της υποταγής, το τέλος της ελεημοσύνης, το τέλος κάθε αλαζονικής συμπεριφοράς και ο κατάλογος είναι μακρύς...

Μην αναζητούμε εξωτερικό εχθρό σε αυτόν τον πόλεμο. Ίσως αυτό να είναι ένα στοιχείο για το πώς κάποιος μπορεί να βγει έξω από το πεδίο βολής…

 

ΥΓ: Μερικές φορές, απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας, απ’ το να απαντάμε με «θιγμένη υπερηφάνεια», είναι καλύτερα να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά σε έναν καθρέφτη…

Από τον Α. Κομεσσάριο: Απάντηση στην επιστολή της 13-2-2015 του Δήμαρχου Τήνου κ.Σίμου Ορφανού

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια επιστολή του Α. Κομεσσάριου προς τον κ. Ορφανό σε συνέχεια απαντητικής επιστολής του τελευταίου. Επιλέγουμε να μην δαναρτούμε την επιστολή του κ. Ορφανού η οποία είναι διαθέσιμη σε άλλα μέσα (πατήστε εδώ για να την διαβάσετε).


Με  αφορμή την  απαντητική σας επιστολή-παρουσίαση για θέματα τα οποία αφορούν το κοινωνικό-ανθρωπιστικό πρόσωπο του δήμου Τήνου καθώς και της κοινωφελούς επιχείρησής του, θέλω να υπογραμμίσω ότι οι κοινωνικές δομές του δήμου-που δημιουργήθηκαν από τα χρόνια της ευημερίας της προηγούμενης δημοτικής αρχής και συνεχίζουν να συντηρούνται και από εσάς-ιδιαίτερα αυτές που δημιουργήθηκαν για να οργανώσουν, να υποστηρίξουν και να συντονίσουν δράσεις αλληλεγγύης προς τους δημότες, οφείλουν καταρχάς να είναι ουσιαστικές. Αλλιώς γιατί να έχουμε τέτοιου είδους  θλιβερές ειδήσεις έκκλησης για βοήθεια σίτισης σε αναξιοπαθούντες... Φιλότιμες οι προσπάθειες της δημοτικής αρχής... και μη νομίζετε  ότι δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στο χώρο των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μου.

Προφανώς δεν καταλάβατε το νόημα των προηγούμενων και σταθήκατε στο άκομψο κατ’ εσάς (και στάση για αυτοκριτική και προβληματισμό το λέω εγώ) χαμήλωμα του βλέμματος στον καθρέφτη. Δεν καταλάβατε το πραγματικό νόημα των γραφόμενων.

Είσαστε σε ένα λάκκο και προσπαθείτε να απαλύνετε πρόσκαιρα τον πόνο των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας και κάθε φιλότιμη προσπάθεια που καταβάλετε, γυρνάει «μπούμερανγκ» μιας και η πολιτική σας διαδρομή τόσα χρόνια είναι ταυτισμένη με τις επιλογές των κομμάτων της παραπαίουσας συγκυβέρνησης η οποία το μόνο που ήξερε μέχρι πρότινος ήταν να είναι υπάκουη στα συμφέροντα της τρόικας, γνωρίζοντας οι Έλληνες πρωτοφανή υπερφορολόγηση, διαρκή φτωχοποίηση, οικονομική εξαθλίωση, στέρηση κάθε κοινωνικού αγαθού και τελικά ξεπούλημα της Ελλάδας σε δανειακές συμβάσεις υπέρ των «ευρωπαίων εταίρων» οι οποίοι δεν θα κάτσουν ποτέ να ασχοληθούν με τα δικαιώματα των λαών αλλά, το μόνο που τους απασχολεί είναι να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ομοσπονδία οπού κράτη και χώρες δεν θα υπάρχουν και η ολιγαρχία θα βρει την βάση της. Είναι πασιφανές πια ότι υπάρχει πρόβλημα για το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας από τους δυο μας την δημοκρατία (δεν λέω ότι δεν είστε δημοκράτης) όπως αυτή ορίζεται από το Σύνταγμα και λέει ότι η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του και την ευνομία.

Έχουμε καθήκον είτε ως Δήμαρχος είτε ως απλός λαός να δώσουμε μάχη ενάντια σε κάθε είδους ρατσισμό, σε κάθε χιουμορίστα Ευρωπαίο Ντάισεμπλουμ που θέλει να μας στερήσει από τη ζωή το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία, τον αγώνα για την ζωή και τα παιδιά μας. Φτάνει σε αυτή τη μάχη να έχουμε συμμάχους...τους σωστούς.

Στις αφοπλιστικές ερωτήσεις των παιδιών μου μετά από μερικά χρόνια... «Εσύ ρε πατέρα  με ποιους ήσουνα όταν ξεπουλούσαν την πατρίδα μας;»...ξέρω τι θα τους απαντήσω. Εσείς ξέρετε;

Μόνο να ευχηθώ σαν Έλληνας προς Έλληνα καλή τύχη στο πόλεμο με τους συμμάχους που διαλέξατε.
 

Αλέξανδρος Κομεσσάριος

εργάτης τυροκομείου Τήνου

Κοινό Τηνίων: Κλείνουμε ένα χρόνο και το γιορτάζουμε!

Ένα χρόνο μετά την "ιδρυτική" συγκέντρωση της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης "Κοινό Τηνίων" ξαναμαζευόμαστε στον ίδιο χώρο να γιορτάσουμε.

http://www.koino-tinion.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html

Για 'κείνη τη ρημάδα την αξιοπρέπεια...

Βλέπω τις ειδήσεις πρωί πρωί με κείνα τα κτηνώδικα ζόμπι που μας ρούφηξαν το χαμόγελο να ελπίζουν πως η Ελλάδα θα αποτύχει και τελικώς οι βάρβαροι θα περάσουν (που δεν θα γίνει βέβαια, γιατί οι "εταίροι" μπορεί να είναι βάρβαροι στην ψυχή, αλλά βλάκες δεν είναι...) και σκέφτομαι, πόσα, μα πόσα χρόνια έχω να αισθανθώ περήφανος που κάποιος λέει αυτά που είχα μέσα στο μυαλό μου τα τελευταία 5 χρόνια...

Και αυτοί οι κάποιοι μου μοιάζουν! Ντύνονται όπως εγώ, περπατάνε όπως εγώ πάνε στη δουλειά τους όπως εγώ, χειρονομούν όπως εγώ, τρώνε μεζεδάκια δίπλα μου χωρίς ένα πακέτο φουσκωτούς, και κυρίως, μιλάνε κατανοητά, χωρίς στόμφο, λένε κάτι που μπορώ να καταλάβω και να συζητήσω.

Χόρτασα, σιχάθηκα πλέον μαύρα χρυσοπληρωμένα κουστούμια και γραββάτες επάνω σε ξέχειλες κοιλιές, "υπουργικά αυτοκίνητα" και κουστωδίες σφογγοκωλάριων, διορισμένων ανίκανων μακρανηψιών και γκόμενων, υφάκι του στυλ "κάνω κάτι πολύ σοβαρό που δεν μπορείς να καταλάβεις", χόρτασα μέχρι που ξέρασα...

Ξέρασα όλη την περιφρόνηση που αποταμίευα μέρα με τη μέρα, λεπτό το λεπτό, κάθε στιγμή που έβλεπα τις στυγνές, αδιάφορες κωλόφατσές τους στα στρατευμένα, υπερχρεωμένα κανάλια τους.

Ξέρασα όλη την μισαλλοδοξία που φτύσαν επάνω μας, όλο το μίσος και την αγνή αντιπάθεια που νιώθαν για τον λαό τόσο, που τον αποκαλούσαν "οι λαϊκές μάζες" σαν να μίλαγαν για κάποιο μόλυσμα.

Δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι ΑΝΕΛ. Δεν είμαι Παναθηναϊκός. Δεν είμαι Ολυμπιακός. Δεν είμαι ΠΑΝΩ. Δεν είμαι ΚΑΤΩ. Δεν θέλω να μπω σε καμιά ομάδα που θα απαιτήσει από εμένα να υιοθετήσω τις απόψεις τις, που θα ζητήσει να καλουπώσω τη σκέψη μου στα κομματικά τσιμεντάκια.

Αλλά, τις τελευταίες μέρες σήκωσα κάπως κεφάλι, σα να έφυγε από το σβέρκο μου η βρωμερή ανάσα του Βενιζέλου κι΄από τα μούτρα μου το πανηλίθιο βλέμμα του Σαμαρά, σα να γύρισαν στα μούτρα του Άδωνι όλα τα σάλια που έφτυνε τόσον καιρό σε έδρανα και γυάλινα τραπεζάκια καναλιών.

Κάποια στιγμή θα βρεθούμε να βρίζουμε κάποιους απ΄αυτούς, έτσι είναι οι άνθρωποι, έτσι είναι η ζωή, έτσι έρχονται τα πράγματα.
Αλλά, έστω για λίγο θα χουμε δείξει πως δεν φοβηθήκαμε, πως δεν κοροϊδευτήκαμε ες αεί, πως καταφέραμε να ενωθούμε κάτω από καμιά σημαία, κάτω μόνον από την ανάγκη για αξιοπρέπεια.

Αναρτήθηκε την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015,  από Όφιος στο tinosontherun

Γιατί μια Τετάρτη μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα

Όποιος πιστεύει πως ο άνθρωπος είναι αντικείμενο της ιστορίας, ας περιορίσει την ανάγνωση μέχρι αυτή την τελεία. Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι δρόμοι δεν γράφουν ιστορία, ας την ξαναδιαβάσουν από την αρχή της...

Στο κεφάλαιο της Γένεσης, στις 7 ημέρες της δημιουργίας δεν αναφέρονται πουθενά οι αγορές. Δεν ήταν μέρος ενός θεϊκού σχεδίου. Οι αγορές φτιάχτηκαν από τους ανθρώπους για να τους υπηρετήσουν. Τελικά επιβεβαιώθηκε πως οι αγορές φτιάχτηκαν από ορισμένους ανθρώπους για να τους υπηρετήσουν... Η εκμετάλλευση ήταν πάντα κομμάτι της ιστορίας, με παράλληλο βηματισμό από την πρώτη κιόλας μέρα που συστάθηκαν οι κοινωνίες. Η τελευταία πρόταση δεν αποτελεί αποδοχή της κατάστασης αλλά διαπίστωση. 

Η προσπάθεια επιβολής των αγορών δεν αποτελεί είδηση. Είδηση αποτελεί η αποδοχή αυτής της λανθάνουσας κατάστασης ως απόλυτα φυσιολογικής. Είδηση είναι εκείνοι οι τιμητές της ιστορίας που εξάγουν συμπεράσματα, όχι ανθρωποκεντρικά, αλλά με επιχείρημα την κανονικότητα ενός συστήματος! Του συστήματος δηλαδή που προϋποθέτει ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, λαούς να συντρίβονται και να υποδουλώνονται, για την διατήρηση της πιο παράλογης "κανονικότητας", μιας ισορροπίας ανάμεσα σε ανθρώπους και αριθμούς...

Σαν τα δημιουργήματα πια του ανθρώπου να μην έχουν στόχο την υπηρεσία στον άνθρωπο. Κάτι, σαν το Matrix όπου οι μηχανές που δημιούργησε ο άνθρωπος στρέφονται εναντίον του. Τόσο φυσιολογικό λαμβάνεται το επιχείρημα που μιλά για αυτορρύθμιση των αγορών που αγνοεί πλήρως τις όποιες επιδράσεις στους ανθρώπους, κάνοντας παράλληλα αποδεκτή την επιβολή τους ως υποκείμενα της ιστορίας. Φανταστείτε, απλοϊκά, μια ηλεκτρική σκούπα που για να λειτουργήσει, να απορρίπτει όσα συλλέγει στον ίδιο τον χώρο που καθαρίζει... Αλλά αυτό να "επιβάλλεται" να γίνει έτσι γιατί απλά αυτό βολεύει την λειτουργία της σκούπας... 

Δεν κατανοώ την αφηρημένη έννοια των αγορών. Κατανοώ όμως, την ιδεολογική δυσκολία των ανθρώπων των ΜΜΕ να χρησιμοποιήσουν τον όρο κεφάλαιο για να εξηγήσουν την επιβολή του ως συνέπεια του οικονομικού συστήματος στην δημοκρατία και τις ελευθερίες. Κατανοώ και την αδυναμία του κάθε κ. Βρούτση να αντιληφθεί τι θα πει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τι θα  πει ανάγκη, αδυναμία, δυσκολία, ανεργία... Απέχουν αυτοί οι άνθρωποι από την κοινωνία. Απόμακροι πάντα, διατηρούν τις αποστάσεις τους από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Λογικό είναι και να αντιλαμβάνονται τους μισθούς ως επίλυση εξισώσεων με αλγόριθμους... Κατανοώ γιατί όλοι μαζί αυτοί οι γνώστες των οικονομικών επιστημών δεν θέλουν να συνδυάσουν αυτό που η από εδώ πλευρά ονομάζει ολέθριες συνέπειες ενώ η από εκεί θυσίες που έπιασαν τόπο... (Θα αποτελούσε αποδοχή της μαρξιστικής θεωρίας η χρήση και μόνο της έκφρασης "επιβολή του κεφαλαίου" και μετά η εκμετάλλευση από τις επιχειρήσεις "του περιθωρίου αύξησης της υπεραξίας που παράγει ο εργαζόμενος", έτσι μένουμε στο πιο αφηρημένο  "επιβολή των αγορών"- όχι πως δημιουργεί σύγχυση η ορολογία που χρησιμοποιούν, για όποιους έχουν συνείδηση, βέβαια...).

Ενάντια στην παθητική αποδοχή μιας μοίρας γραμμένης σε χρηματιστήρια κι ενός πεπρωμένου προαποφασισμένου σε οίκους αξιολόγησης, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και πάλι το υποκείμενο της ιστορίας του. Να γίνει σημείο αναφοράς της ιστορίας και όχι απλά να αποτελέσει "τον καταλύτη" που επιταχύνει τις εξελίξεις επηρεάζοντας μόνο την μεταβλητή του χρόνου. Προϋπόθεση η ενεργητική παρουσία του στις εξελίξεις.

Ακούγεται ως ευχολόγιο σε πολλούς, αλλά πρόσφατα παραδείγματα, ακόμη και στο νησί μας, αποδεικνύουν κάθε στιγμή ότι μπορούμε να έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ροή της ιστορίας. Μπορούμε να την αλλάξουμε, να την ξαναγράψουμε ένδοξα, όχι χωρίς απώλειες αλλά ένδοξα. Ας αρχίσουμε από αυτή την Τετάρτη, όχι για την στήριξη μιας κυβέρνησης αλλά για την επιβολή του δίκαιου των πολλών, ρίχνοντας χωρίς φόβο χαστούκι στις "τηλεκατευθυνόμενες" αγορές και στους τιμητές τους και να αποκαλύψουμε ότι πίσω από το "πέπλο" των αγορών κρύβεται μόνο στυγνός εκβιασμός μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Η ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ με φόβο. Η ιστορία δεν γράφτηκε από αγορές. Η ιστορία γράφτηκε από ανθρώπους που δεν έμειναν στο κατώφλι του σπιτιού τους να την περιμένουν. ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

 

ΥΓ1: Τα κινήματα δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από την κυβέρνηση. Πρέπει να μπουν μπροστά και να της δείξουν τον δρόμο!

ΥΓ2:

Ο Σόιμπλε από τα μαύρα δάση, του Στάθη από το enikos.gr

• Συμφωνία-γέφυρα
• Ή η γέφυρα των στεναγμών;
• Ή της Αρτας το γιοφύρι;

 

       Συμφωνία-γέφυρα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους Ευρωπαίους, δηλαδή στη Γερμανία, ώστε να φθάσουμε σε διαπραγματεύσεις που θα καταλήξουν σε μια νέα συμφωνία για το χρέος.

        Απ’ ό,τι φάνηκε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου Σόιμπλε -Βαρουφάκη, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ένιωθε για αυτήν τη συμφωνία-γέφυρα ως να επρόκειτο για τη γέφυρα του Γοργοποτάμου,

        με τον ίδιον καθισμένον πάνω της κι από κάτω τους αντάρτες, έτοιμους να την τινάξουν στον αέρα. Ρουφιάνα Ιστορία, «έβγαλες βρώμα (Μνημόνιο) ότι ξοφλήσαμε» και τώρα μας καλείς να πληρώνουμε αιωνίως τον λογαριασμό. Διάβαζα το «τελεσίγραφο Μέρκελ» (κοινώς email Χαρδούβελη - είχαν βρει και έκαναν οι άγριοι): κάντε αυτό,

• κάντε εκείνο,
• και τούτο
• κάντε το δείνα, κάντε το άλλο
• κι οπωσδήποτε αυτό!

        Εξακολουθούν να δίνουν διαταγές. Πολιτικά ορθώς διατυπωμένες, αλλά διαταγές. Διαταγές που γαβγίζουν. Κι αμέσως ύστερα δαγκώνουν. Εμοιαζε το σκληρό πρόσωπο του Σόιμπλε, όταν μιλούσε, σαν τράπεζα που σου παίρνει το σπίτι. Ομως, σε ποιους

        μιλούν έτσι οι Γερμανοί πλουτοκράτες; Σε αυτούς που έκαψαν, δολοφόνησαν, βασάνισαν και κατέστρεψαν; Σε αυτούς που λήστεψαν; σ’ αυτούς που τους άρπαξαν αρχαιολογικούς θησαυρούς; Ξεχνά η Γερμανία τον εξιλασμό του αίματος που μας χρωστάει;

        Ξεχνούν οι ηττημένοι του πολέμου τη μεγαλοψυχία της Ελλάδας -μιας συντετριμμένης Ελλάδας- να χαρίσει στη Γερμανία τα χρέη της, το 1953; Σε ποιους μιλά η Γερμανία και τους μιλά χωρίς σεβασμό; Δεν μιλάει

        σε μιζαδόρους της Ζήμενς, αλλά στους Ελληνες πολίτες, δεν μιλάει στους ραγιάδες των Σαμαροβενιζέλων, αλλά στον ελληνικό λαό. Στην ιστορία του, τις παραδόσεις του και τις ελπίδες του.

        Αλλά πού βασίζεται η Γερμανία και γαβγίζει έτσι; Στη Συνθήκη τουΜάστριχτ; Μα, πρώτη απ’ όλους, αυτή τη Συνθήκη την έχει παραβιάσει η ίδιαη Γερμανία. Ισχύ έχει αυτή η χώρα, όχι δίκιο. Και είναι μαθημένη αυτήν την ισχύ να την τροφοδοτεί με τη λεηλασία - τότε με τα τανκς, σήμερα με τις τράπεζες. Η Γερμανία -εκεί που την οδηγούν οι πλουτοκράτες- θα καταστραφεί και πάλι.Διότι

        διά της λιτότητας προσπαθεί να μετατρέψει τα πάντα γύρω της σε«ζωτικό χώρο». Μπορεί να τα κατάφερε με κάποιες χώρες και να τα μισοκατάφερε με μας, αλλά δεν θα τα καταφέρει με όλη την Ευρώπη. Κι αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος. Η Γερμανία δεν ξέρει πού να σταματήσει, πάει τα πράγματα στα άκρα τους. Όπως τα πάει και με εμάς. Παρά τις εκλογές

        και το αποτέλεσμά τους, επιμένουν να φέρονται στον ελληνικό λαό σαν να τον διοικούν ακόμα γκαουλάιτερ και γενίτσαροι.

        Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, διαπλοκή, διαφθορά, πελατειακό κράτος, υποδούλωση της εργασίας, συνέβη και σε όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Δεν είναι λιγότερο διεφθαρμένη η Γερμανία απ’ την Ελλάδα. Δεν είναι άμωμη των οφσόρ και της φοροδιαφυγής η γερμανική (η γαλλική, η ιταλική και ούτω καθεξής) πλουτοκρατία. Και μεταξύ κατεργαραίων συνεργασία - για αυτό και η αγαστή σύμπνοια μεταξύ Γερμανών πλουτοκρατών και Ελλήνων ή όποιων άλλων, πέραν των κρατών κι εθνών. Για ποιους

        ευρωπαϊκούς κανόνες μιλάει λοιπόν ο Σόιμπλε; της Ζήμενς ή της βιομηχανίας όπλων; των τραπεζών ή των τραστ; των φοροφυγάδων ή των παράσιτων;

• Και επειδή πλέον οι Ελληνες ελπίζουν
• και επειδή αισθάνονται και πάλι αξιοπρεπείς
• και επειδή -αυτό κυρίως- με την ετυμηγορία τους

θέτουν σε κίνδυνο την επικράτεια της λιτότητας (δηλαδή των ειδικών οικονομικών ζωνών και των προτεκτοράτων) που με επιμέλεια κατασκευάζει η Γερμανία, για όλους αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση Μέρκελ θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις όπως η τίγρη το ποντίκι. Διότι, εκτός των άλλων, έτσι βλέπει τον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός, με τα μάτια της ύαινας και του τσακαλιού. Και δεν πά’ να λέμε εμείς στους Γερμανούς για τον Γκαίτε και σε μας οι Γερμανοί για τον Ομηρο, το μόνον που καταλαβαίνουν τα βαμπίρ που κυβερνάνε τις ζωές μας είναι το αίμα που μπορούν να μας πίνουν,

αίμα από ζωές, όνειρα, ελπίδες, τοπία, και μνήμες.

Στις εκλογές αυτές η πλειοψηφία των πολιτών μίλησε με τη γλώσσα τωνανθρώπων - με τη γλώσσα των φιδιών εξακολουθούν να ομιλούν εκείνοι που ποντάρουν στην αποτυχία της κυβέρνησης εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Αυτοί που ελπίζουν στην «απαίσιαν έκβασιν», παραγνωρίζοντας οι μωροί ότι κάτι τέτοιο θα έπαιρνε σβάρνα και τη δική τους τη ζωή...

 

Από το enikos.gr του Στάθη

Προβληματισμοί των καιρών, επιστολή από τον Α. Κομμεσάριο

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια από τον Α. Κομεσσάριο την παρακάτω επιστολή

Ζήσαμε πολλά χρόνια αποκλεισμένοι μέσα στα δανεικά μας σπίτια, κάνοντας το πολύ μια βόλτα στα ευρύχωρα μπαλκόνια της κοινωνικής μας καταξίωσης, εξοπλισμένα κατάλληλα με απαραίτητα ειδή βεράντας. Ξαπλωμένοι πολλές φορές σε καρέκλες καφετέριας, κοιτώντας το ερχόμενο καγιέν, το επόμενο τιγκουάν, αν φοράει τις κατάλληλες ζάντες η αν ο οδηγός του φορά αυθεντικό πόλο και η κυριούλα διπλά του, το κατάλληλο χρωματάκι στο αρμάνι φουστάκι.

Γύρω μας, πράσινα παρτέρια μιας αφόρητης τηλεοπτικής ανίας στην οποία διαδραματίζεται μια πανάρχαια πάλη... αύτη, του ανθρώπου με τη φύση. Μια πάλη ''τίγκα'' στον πασατέμπο και στον ηλιόσπορο. Μια καθημερινότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των γραφειοκρατών της εξουσίας.

Με τη βοήθεια των ''φίλων-εταίρων'' μας την ''ευρωπαϊκή ένωση'' των ναζιστικών καταβολών, το παράρτημα των διεθνών ιδιοκτητών του χρηματοπιστωτικού συστήματος τοκογλύφων (ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) και τον διαμεσολαβητή νέας τάξης (ΔΝΤ) την αποκαλούμενη δλδ τρόικα η γονυπετής ελληνική κυβέρνηση -πιο καλά συγκυβέρνηση- υποβασταζόμενη αλλά και αλληλοδιαπλεκόμενη από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης (ΜΜΕ) καταστρατηγούν κάθε έννοια της δημοκρατίας, παραβιάζουν και ακυρώνουν το Σύνταγμα και τους νόμους, πετώντας στα σκουπίδια αγώνες αιματηρών λαϊκών κατακτήσεων.

Η μνημονιακή βαρβαρότητα και ο μνημονιακός τρόπος ζωής, στον όποιο θέλουν να μας συνηθίσουν, άρχισε με την αμφισβήτηση του αυτονοήτου να ανάψεις το φως η να ανοίξεις τη βρύση να τρέξει το νερό.

Το ρεύμα, το νερό, το σπίτι, το φάρμακο, ότι κάποτε θεωρούσαμε αυτονόητο και πως με τον έναν η με τον άλλον τρόπο δε θα μας το στερούσε κάνεις, είναι σήμερα το πεδίο μάχης στη μνημονιακή  Ελλάδα.

Τελευταία 5 χρόνια βρισκόμαστε σε κατάσταση πόλεμου που δεν γίνεται με τα γνωστά όπλα που ξέραμε μέχρι τώρα. Σήμερα μας πολεμούν με νέου τύπου ''όπλα'' που είναι πιο φαρμακερά και επώδυνα για όλους μας.

Στην κατεχομένη Ελλάδα όπου οι αποφάσεις είναι ειλλημένες από ξένους υπάλληλους των δανειστών-τοκογλύφων με την μεσολάβηση ντόπιων συνεργατών η πιο κατάλληλα δοσίλογων (εντολοδόχοι και υποτελείς της τρόικας και των συμφερόντων της), οι οποίοι ενεργούν σαν θλιβεροί και τρισάθλιοι, διεκδικώντας μια υποτιθέμενη δόξα -στην ουσία ματαιοδοξία- και θέση στο πολιτικό πάνθεον της πατρίδας μας, υποτιμώντας ακόμα και τον ιστορικό του μέλλοντος, που μοιραία θα τους κατατάξει στους αποκαλουμένους όπως προανέφερα προδότες, ή καλύτερα δοσίλογους και οι οποίοι παραχώρησαν την πατρίδα μας σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, συνεχίζοντας την ανθρωπιστική καταστροφή, φτωχοποιώντας και εξευτελίζοντας την ανθρωπινή υπόσταση.

ΣΟΚ και μονό σοκ μου προκάλεσε η είδηση στην συνδρομητική «Τηνιακή» και τις ιστοσελίδες Tinostoday και Tinos Voice (σ.σ. προσθήκη κατόπιν επικοινωνίας του συντάξα) για έκκληση βοήθειας με τη μορφή τροφίμων σε οικογένεια με δυο παιδία 2,5 και 3,5 χρονών. Σίγουρα δεν είναι η μοναδική. Αυτός όμως είναι ο κόσμος μας. Ένας μπαμπάς και μια μάμα να μην τους αφήνουν  να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Εκεί αποτυπώνονται τα παραπάνω. Εκεί μας φτιάσανε, εκεί μας καταντήσαμε αυτοί που χωρίς ντροπή διαλαλήσανε ''μαζί τα φάγαμε''. Η ελπίδα λέει έρχεται. Τα φαντάσματα του Σαμαρά του Βενιζέλου  και των λοιπών εντολοδόχων θα μας κατάτρωνε για πολύ καιρό κατά τα φαινόμενα.

Το μοναδικό που μας μένει είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα μας, ανάμεσα στους ανθρώπους ανάμεσα στο λαό. Εγώ και κάποιοι εργαζόμενοι από το τυροκομείο Τήνου δώσαμε στο ανάλογο τηλέφωνο που αναρτήθηκε τυροκομικά προϊόντα. Σίγα τα λάχανα θα μου πει κάποιος. Θα με καταλάβει οποίος έχει νιώσει πεινά άσχημη.

Για μένα, ο δήμαρχος της πόλης  ,-και μαζί του και η όποια αναρχοαυτόνομη έτσι όπως δρα τελευταίως εκκλησιαστική εξουσία- κάθε πρωί που ανοίγει το ψυγείο του να πιει ένα ποτήρι κρύο νερό, κάθε φόρα που ανάβει το μάτι της κουζίνας για να ζεστάνει το γάλα στο παιδί του, που είναι σίγουρος πως τα φάρμακα του έχουν την αρμόζουσα θερμοκρασία, κάθε φορά που ανοίγει μια συσκευή παροχής οξυγόνου, την τηλεόραση η το πορτατίφ για να διαβάσει την εφημερίδα του, που ανοίγει το φως για να πάει τουαλέτα το βράδυ, κάθε φορά που κάνει κάτι από αυτά και γνωρίζει ότι έστω και κάποιος συμπολίτης του δεν έχει τη δυνατότητα αυτή και το μόνο σίγουρο ξέρει ότι ΠΕΙΝΑΕΙ, θέλω να έχει την ελάχιστη αξιοπρέπεια να κοιτάζει τον καθρέφτη του και να χαμηλώνει το βλέμμα. 

Αλέξανδρος Κομεσσάριος

εργάτης τυροκομείου Τήνου

Όλα βοούν: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Η κυρία Μέρκελ απαιτεί τελεσιγραφικά την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται  στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13^ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι «εταίρος»; Είναι«φίλη»; Είναι «σύμμαχος»;

    Ο κ.Ντράγκι – ο πρώην αντιπρόεδρος της «Goldman Sachs» και νυν διοικητής της EKT – αφού μετέτρεψε τις μαύρες τρύπες των τραπεζών σε χρέος που μαζί  με τους εγχώριους «πατριώτες» το φόρτωσε στην καμπούρα του ελληνικού λαού, τώρα εκβιάζει τους Έλληνες με οικονομική ασφυξία. Ο κ.Ντράγκι, ο κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ,  είναι «εταίρος»; Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;

    Ο κ.Ολάντ, ο… σοσιαλιστής, χαιρέτησε χτες την απόφαση της ΕΚΤ να ρίξει τροχιοδεικτική βολή υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας, λέγοντας ότι ήταν μια «νόμιμη και λογική» κίνηση εκ μέρους του Ντράγκι. Ο κ.Ολάντ είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»; 

    Ο κ.Γιούνκερ, ο κύριος που επί 18 χρόνια ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου έκανε πλάτες στις πολυεθνικές για να φοροαποφεύγουν μέσω της χώρας του, μας δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Κομισιόν είναι τα Μνημόνια. Ότι το μόνο που ευαρεστείται να επιτρέψει στον ελληνικό λαό είναι να τον βλέπει να σέρνεται στα γόνατα. Ο κ. Γιούνκερ μας είπε… δημοκρατικότατα εκ μέρους της Κομισιόν του ότι «δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» στην Ελλάδα. Ο κ.Γιούνκερ (και η Κομισιόν του) είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;

    Ο κ.Ντομπρόφσκι, ο αντιπρόεδρος του Γιούνκερ, μας είπε χτες να μην διανοηθούμε να ακυρωθεί έστω και μια ιδιωτικοποίηση, να μην διανοηθούμε καν να πάει ο κατώτατος μισθός στο γλίσχρο επίπεδο των 751 ευρώ, να μη διανοηθούμε ότι δεν θα απολυθούν κάτι δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα. Αυτός, ο Γιούνκερ του, η Κομισιόν τους, ο Ντάισελμπλουμ τους, το Eurogroup τους είναι«εταίροι»; Είναι «φίλοι»; Είναι «σύμμαχοι»;

    Ο κ.Σουλτς, ο πρόεδρος του «δημοκρατικού» λιβανιστηριού της ΕΕ που εδρεύει στο Στρασβούργο, απείλησε την Ελλάδα με χρεοκοπία και τον ελληνικό λαό με αφανισμό. Ο κ.Σουλτς και το «δημοκρατικό» του λιβανιστήρι είναι «εταίρος»;Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;

***

    Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:

    Το θέμα δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα ή οι καλές προθέσεις των διαπραγματευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα δεν είναι οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, ο Σόιμπλε της, δεν είναι το  «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως δήλωσε ο κ.Τσίπρας στη συνάντησή του με τον Ολάντ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

    Το θέμα είναι ότι: Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που  ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών «Άουσβιτς» και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών «Νταχάου».

    Το θέμα είναι ότι: Καμία διαπραγμάτευση εντός του «Άουσβιτς» δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του «Άουσβιτς» – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του Μάαστριχτ.  

    Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά  η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

***

     Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα»των μονοπωλίων.

    Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα» την οποία έκλινε σε όλες τις πτώσεις χτες ο Σόιμπλε στην συνέντευξη με τον Βαρουφάκη και η οποία κινεζοποιείμισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα.

    Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!

    Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής.

    Στην περίπτωση που το κολαστήριο αντιμετωπιστεί σαν πεδίο διαπραγμάτευσης, τότε θα πρόκειται για μια διαπραγμάτευση που – μοιραία - θα ξεκινάει με αυτό που είπε χτες ο κ.Βαρουφάκης. Που όταν ρωτήθηκε ποιο μέρος του μνημονιακού προγράμματος απορρίπτει η Ελλάδα, απάντησε ότι «το 60% - 70% του προγράμματος είναι μέτρα που θα παίρναμε κι εμείς»!

    Αλλά αν - πριν ξεκινήσεις τη διαπραγμάτευση - αποδέχεσαι το «60% με 70%» ενός προγράμματος κατά… 1.000% απάνθρωπου, τότε; Είναι άραγε μεμψιμοιρία να υποθέσει κανείς ότι το ξεκίνημα προϊδεάζει για το που θα μπορούσε να καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση;

    Δεν είναι μεμψιμοιρία. Είναι ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την «πεμπτοφαλαγγίτικη» χαιρεκακία κάποιων αθλίων της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Με πυξίδα τα μέιλ της τρόικας.

    Είναι ρεαλισμός στη βάση της ανάλυσης της πραγματικότητας. Που δεν έχει να κάνει με τις ανόητες προφητείες περί «κωλοτούμπας» του διαπραγματευτή. Έχει να κάνει με το πρόδηλο: Ότι στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.

    Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

***  

    Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

    Φυσικά δεν αεροβατούμε. Το γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει αυτή την άποψη. Σεβαστό. Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε «συμμαχία», σε «εταιρική» σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός επί 40 χρόνια τους ανεχόταν. 

   Ο ελληνικός λαός αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς. Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι «Σόιμπλε» θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.

    Ο λαός μας αξίζει να βγει πιο θαρρετά στο προσκήνιο, να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν «Δευτέρα Παρουσία» την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω. Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των «Σόιμπλε», μιας και δεν οφείλει να διαπραγματευτεί μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.

    Και η αξία αυτού του αναγκαίου δρόμου, αν κάτι υποδεικνύει σε συνθήκες που ο λαός δεν έχει πάρει ακόμα μια τέτοια απόφαση, είναι τούτο: Τις ευθύνες εκείνων που έχουν το χρέος, χωρίς να αποσπαστούν από το σημερινό λαϊκό αίσθημα, να επιμείνουν και να ηγηθούν με πειστικό, με αποφασιστικό και ενωτικό για το λαό τρόπο σε αυτή την προσπάθεια.