Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας...

Από το:tinosontherun

Έχω καιρό να γράψω, αλλά, ετοιμάζω κάτι διαφορετικό θα το δείτε σύντομα, ελπίζω.

Δεν μπόρεσα όμως. 

Δεν βαστάω να βλέπω το ευρωπαϊκό έκτρωμα που έφτιαξαν οι τράπεζες να περιφέρει τα πλαδαρά του διπλοσάγονα πάνω από έναν πρόωρα κουρασμένο λαό, που καλείται να συνδράμει τους έχοντες και κατέχοντες για να μην τους μοιάσει!

Όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι των τραπεζιτών, γιατί κράτη πλέον δεν υπάρχουν στην Ευρώπη, είτε λέγονται Σόιμπλε, Ντάσελμπλουμ, Γιουνκέρ, Τόμσεν, καταφέρνουν να μας αποσπούν την προσοχή και να δημιουργούν μια διαρκή , ψευδή πολυφωνία εναντίον μας.

Απλώς τσακώνονται για το ποιος θα μπει πρώτος στο μαγαζί να δημεύσει για πάρτη του ό,τι προλάβει.
Και άμα κλωτσήσουν σε κάποιο σημείο ή διαφωνήσουν με τα αφεντικά, τους τυλίγουν οι τράπεζες σε μια κόλλα χαρτί ή στον κvλο μιας πόρνης και τους καθαρίζουν σαν αυγά!

    

Και στη βρωμιά τους αυτή έχουν τσιράκια όλους τους γλείφτες της Ευρώπης, προέδρους και υπουργίσκους κρατών που μόλις έπεσαν στα χέρια του ευρωπαϊκού τέρατος και θα κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την καρέκλα τους για όσο γίνεται περισσότερο. Γιατί για τους λαούς τους χεστήκανε κανονικά. 

«Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος ειν’ αυτός που δε λαχτάρησε να πιεί…»

Ξέρετε το όραμά τους για την χώρα μας; 

Έχετε δει ποτέ σταυροδρόμι; 

Χώμα άγονο, πατημένο, ξεραΐλα και κακομοιριά, δεν στέκεσαι ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω απ΄όσο χρειάζεται. Κάτι τέτοιο. 

Και κοντά στην φτώχεια μας να πρέπει να μπορούμε να στηρίζουμε κι΄όλης της γής τους πονεμένους. 

«Θα δεχτούν οι ευρωπαίοι στις χώρες τους 15.000 μετανάστες».

Όσους δηλαδή μπαίνουν στην χώρα μας σε δέκα μήνες!!!

Τους άλλους κόφτε το λαιμό σας, ταΐστε τους, περιθάλψτε τους, στεγάστε τους. 

Και θα σας κάνουμε και παρατηρήσεις εμείς που δεν τους θέλουμε ούτε ζωγραφιστούς, για το αν το κάνετε σωστά ή όχι!

Σα να μην  φτάνουν όλα τ' άλλα, μας χαλάνε το καλοκαίρι, τις διακοπές, δεν μπορούμε να τους βλέπουμε ούτε στην χώρα σας, πόσο μάλλον στις δικές μας!!!
 

Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει με το "πόσα έγχρωμα παιδάκια πάνε στο σχολείο της κόρης τους και όσο περισσότερα τόσο λιγότερο ρατσιστές είμαστε!" 

Τους καλούμε μάλιστα και σε κανένα παιδικό πάρτυ για να πουλήσουμε μοντερνισμό στους κολλητούς ή γιατί «είναι τόσο χαριτωμένο το μαυράκι...!»

Ρατσισμός είναι να μην θες να δεχτείς ότι υπάρχουν και άλλες γνώμες εκτός από την δική σου και ακούγοντάς τες γίνεσαι νέος άνθρωπος κάθε μέρα. 

Ρατσισμός είναι εσύ να έχεις και να δέχεσαι ότι υπάρχει κάποιος που δεν έχει. Είναι να επιμένεις να κυττάς νούμερα όταν γύρω σου ρημάζει ο κόσμος!

Αηδία. 

Σκέτη αηδία. 

Μόνο που σκέφτομαι το όραμα του Ρήγα για τα ενωμένα Βαλκάνια και καταλαβαίνω γιατί τον σταματήσανε νωρίς κάποιοι άσχετοι με τα σημερινά παράσιτα και πόσο μεγάλη χάρη τους κάνανε…

Πως κατέγραψε το Ξάνεμο την επίσκεψη Μητσοτάκη στο νησί...

 Το Ξάνεμο όπως πάντα στην καρδιά των γεγονότων που συμβαίνουν στο νησί κατέγραψε κατ' αποκλειστικότητα τους διαλόγους κατά την επίσκεψη του "επίτιμου" στον Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας Τήνου:

 

 

 

Οι λεζάντες στις φωτογραφίες είναι αποκλειστικά προϊόν σάτιρας.
Οποιεσδήποτε παραπομπές σε πραγματικές καταστάσεις είναι τυχαίες.

Πηγή φωτογραφιών: Ι. Μ. Σύρου

Τίνος είναι ρε Μανώλη το έργο;

Αντιγράφουμε από το facebook:

" Καλημέρα, καλή Κυριακή, αγαπητοί συντοπίτες και φίλες φίλοι! Σήμερα, η καλημέρα μας δείχνει τέχνη, από τον Πύργο, με τον ΘΕΡΙΣΤΗ του γλύπτη Λουκά Δούκα! Αφορμή, η επιλογή του Δήμου Αθηναίων, στην αποκατάσταση των πρόσφατα βανδαλισμένων έργων της Αθήνας, του συμπατριώτη μας γλύπτη, καλλιτέχνη Πραξιτέλη Τζανουλίνου! Συγχαρητήρια Πραξιτέλη, με το έργο σου, μας κάνεις υπερήφανους!

Τάδε έφη Μανώλης Σώχος δημοτικός σύμβουλος και αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Πάνορμου "Γιαννούλης Χαλεπάς".

Μπέρδεψε τον Φιλιππότη και τον " Θεριστή" του,  ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα του, με τον Λ. Δούκα. (το διόρθωσε μετά από 10 ώρες, προφανώς κάποιος θα του το σφύριξε αλλά η πετριά έμεινε)

Αυτό είναι το επίπεδό του, αυτόν τον πολιτισμό και θα υπηρετήσει. 

Τα ιερά λείψανα και ο χωρισμός κράτους-Εκκλησίας

της Σίας Αναγνωστοπούλου

ΠΩΛ ΣΕΖΑΝ, «ΤΡΙΑ ΚΡΑΝΙΑ ΣΕ ΧΑΛΙ»

Εγώ ειμί η Αλήθεια. Με αυτή την ευαγγελική ρήση τίθενται ρητά τα όρια ανάμεσα στον κοσμικό και τον θρησκευτικό χώρο. Αν ο θρησκευτικός χώρος ορίζεται από τη μία και μοναδική Αλήθεια, η οποία δεν επιδέχεται καμιά διαπραγμάτευση, καμιά συζήτηση, ο κοσμικός χώρος ορίζεται από πολλές και συγκρουόμενες θεωρήσεις, από πολλά και διαφορετικά συμφέροντα, από πολλές και αντίπαλες ιδεολογίες. Αν ο θρησκευτικός χώρος ορίζει ποίμνιο, στη βάση της πίστης και της υποταγής στον Θεό, ο κοσμικός χώρος ορίζει ομάδες-τάξεις, ορίζει πολίτες που διαπραγματεύονται, διαλέγονται, συγκρούονται με την κοσμική εξουσία, στη βάση συμφερόντων, ιδεολογιών, πολιτικών. Σε αυτά τα μείζονα θέματα απάντησε ο Διαφωτισμός και τα εμπέδωσαν οι επαναστάσεις, τουλάχιστον στην Ευρώπη — της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης. Τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, και εν μέσω επειγόντων προβλημάτων, ανέκυψε και το «ζήτημα των λειψάνων», ή καλύτερα το πώς διακρίνεται το ποίμνιο από το σώμα των πολιτών.

Αναμφισβήτητα, οι πιστοί μπορούν να προσκυνούν τα λείψανα της αγίας Βαρβάρας ή οποιουδήποτε αγίου, όταν ορίζονται ως ποίμνιο, μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, γιατί στον δικό της χώρο ορίζεται επί της γης το ποίμνιο. Η Εκκλησία και οι λειτουργοί της ορίζουν τους κανόνες και τους τρόπους συλλογικής έκφρασης (προσκύνημα λειψάνων, εικόνων κλπ.) του θρησκευτικού αισθήματος του ποιμνίου, μέσα στους χώρους που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία της. Η πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναμιγνύεται σε αυτούς. Όταν όμως γίνεται περιφορά λειψάνων σε νοσοκομεία ή άλλους δημόσιους χώρους, που βρίσκονται στη δικαιοδοσία της πολιτείας, τα πράγματα αλλάζουν. Στον δημόσιο χώρο το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών του, και στο νοσοκομείο ειδικότερα να εξασφαλίσει τους πλέον ορθολογικούς όρους ίασης των ασθενών-πολιτών.

Ο κάθε ασθενής διαχειρίζεται τον πόνο του με τους ιδιωτικούς τρόπους που του υπαγορεύει η πίστη ή η απιστία του — με προσευχή, με τάματα, με ό,τι κρίνει ο καθένας καλύτερο. Στο νοσοκομείο όμως απαιτεί από το κράτος να έχει τους καλύτερα εξοπλισμένους επιστημονικά γιατρούς, το καλύτερο νοσηλευτικό προσωπικό, τις καλύτερες δυνατές συνθήκες νοσηλείας. Οι ασθενείς στο νοσοκομείο δεν συγκροτούν ποίμνιο, είναι πολίτες. Η περιφορά λειψάνων στο νοσοκομείο ή σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο με τη συμβολή του κράτους, συνιστά ανοίκεια (για να μην πω ανατριχιαστικά μεσαιωνική) πράξη ταύτισης ποιμνίου-πολιτών, και μάλιστα σε έναν χώρο όπου ο ορθολογισμός, και όχι η πίστη, πρέπει να κυριαρχεί — κι αυτό οφείλει να το εξασφαλίζει το κράτος. (Το γεγονός μάλιστα ότι δεν πρόκειται για οποιοδήποτε δημόσιο ίδρυμα, αλλά για νοσοκομείο, με ανθρώπους ασθενείς, και ειδικά καρκινοπαθείς, βαραίνει πολύ θλιβερά την κατάσταση — δεν χρειάζεται να επιμείνω σ’ αυτό). Αν ο γιατρός κάνει τον σταυρό του πριν χειρουργήσει, είναι δικό του θέμα. Στο νοσοκομείο όμως έχει προσληφθεί με βάση τα πτυχία και την ικανότητά του, όχι την πίστη του.

Γιατί όμως ξέσπασε αυτή η άγρια κόντρα, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, είπε τα αυτονόητα; Ξέσπασε γιατί στη χώρα μας δεν έγιναν ποτέ σαφή τα όρια ποιμνίου-πολιτών. Γιατί για να γίνουν σαφή πρέπει να πραγματοποιηθεί ο χωρισμός κράτους-Εκκλησίας· και σε αυτό το θέμα τα ιδεολογήματα, οι μισοειπωμένες «αλήθειες» της Ιστορίας μας, οι στρεβλώσεις περί του πώς συγκροτήθηκε το έθνος-κράτος περισσεύουν. Για την Αριστερά το ζήτημα χωρισμού κράτους-Εκκλησίας αποτελεί ένα από τα κορυφαία στοιχεία συγκρότησης της ταυτότητάς της. Ο χωρισμός δεν συνιστά, βέβαια, εχθρική πράξη απέναντι στην Εκκλησία, ούτε απέναντι στην ελληνικότητα των Ελλήνων. Καταρχάς, αποτελεί διάβημα προς την επανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου, ένα διάβημα που έμεινε ημιτελές από τον 19ο αιώνα και ευνόησε τις πάσης φύσεως πελατειακές και αδιαφανείς σχέσεις. Δεύτερον, σε μια εποχή όπου η Αριστερά παλεύει να ορίσει και να κινητοποιήσει το συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο αντίστασης απέναντι στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη, σεβόμενη τα θρησκευτικά αισθήματα των πολιτών και τους χώρους έκφρασής τους, να λειτουργήσει ως δύναμη διαπαιδαγώγησης και χειραφέτησης των πολιτών και όχι ως συν-εκφραστής, μαζί με την Εκκλησία, της θρησκευτικότητάς τους. Η θρησκεία μπορεί να αποτελεί ένα από τα στοιχεία ταυτότητας αυτού του υποκειμένου αντίστασης, δεν μπορεί όμως το συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο να συνορίζεται εξ αδιαιρέτου από την Εκκλησία και το κράτος. Η θρησκεία δεν είναι φορέας –είναι ένα από τα στοιχεία— της ελληνικότητας των Ελλήνων. Και σ’ αυτό πρέπει η Αριστερά να είναι ξεκάθαρη. Αν το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού κατόρθωσε να μετατρέψει το πολιτικό σώμα σε κοινότητα-ποίμνιο, με βάση πολιτισμικά ή/και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, η μάχη της Αριστεράς είναι ακριβώς για το αντίθετο.

Απαιτούμε κάτι το διαφορετικό.

   

   Δεν έχει επισημανθεί η αναγκαιότητα λόγω της σταθερής όσο και ακροβατούσας πολιτικής κατάστασης να εξηγήσουν τα αντιμνημονιακά κόμματα με υπεύθυνους οικονομολόγους, εμπεριστατωμένα και με κατανοητούς όρους τι θα συμβεί αν επιστρέψουμε στην δραχμή ή σε κάποιο  άλλο εθνικό νόμισμα.

   Αυτά τα πράγματα δεν μπορείς πια να τα αφήνεις σε '' ερασιτέχνες''οικονομολόγους, μνημονιακά κομματόσκυλα  ΚΑΙ πάσης φύσεως τυχοδιώκτες αστρολόγους.Πρέπει δηλαδή να κάνεις πρώτα ενημέρωση γιατί ο ήδη εξαπατημένος ελληνικός λαός θα σου δώσει καταρχήν εξαγρίωση. Όπως τότε που κανείς από τους πράσινους τεχνοκράτες αλλά και τους μετέπειτα μπλε απόχρωσης '' διασώστες '' της Ελλάδας δεν μπήκαν καν στον κόπο να ενημερώσουν τον Έλληνα πολίτη για την τελική κατάληξη της περιπέτειας του ευρώ.

Χρέος είναι της κάθε λαικής κυβέρνησης και ειδικά αυτή εδώ της αριστεράς να ενημερώνει το λαό για το κάθε ενδεχόμενο. Ακριβώς δηλαδή  το αντίθετο, όταν διεθνείς αλλά και εγχώριοι απατεώνες αποφάσισαν με πλαστά στοιχεία να βάλουν τη χώρα στο ευρώ.Και βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το στάδιο του...δημοψηφίσματος. Ρίχνουν το μπαλάκι στον λαό. Έτσι ο κάθε πολίτης θα μπορεί συνειδητά να διαλέξει και να υποστηρίξει την επιλογή του. Το σημείο κατ΄εμέ είναι κομβικό όπου όλα μπορούν να συμβούν και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.

   Πολλοί από εμάς, ασκήσανε κριτική στην κυβέρνηση για την στροφή που έκανε στο κέντρο (και το οποίο προσωπικά το θεώρησα σαν κίνηση τακτικής) αποκτώντας άλλη ταυτότητα με την προσχώρηση άλλων στελεχών.Παρόλα αυτά πρέπει να είναι κανείς μικρόψυχος ή τουλάχιστον κομπλεξικός ώστε ανήκοντας στον ευρύ χώρο της αριστεράς να μη χαρεί  βλέποντας τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αντιπολίτευση καθώς προσπαθούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις είτε αποχωρώντας από την ολομέλεια της  Βουλής είτε προτείνοντας όταν δεν αποχωρούν...να πάρουν δημοσιονομικά μέτρα και εμείς λέει θα σας στηρίξουμε. Φυσικά όταν λένε μέτρα εννοούν μείωση μισθών και συντάξεων,διπλούς και τριπλούς ΕΝΦΙΑ, φοροληστείες,απολύσεις και πάει λέγοντας. Πονηροί οι δωσίλογοι. Σου λέει θα φανούμε ως τάχα υπεύθυνες δυνάμεις που στη δύσκολη ώρα και για χάρη της χώρας στηρίζουμε τον αντίπαλο. Δεύτερον θα την γλυτώσουν οι δικοί μας σπόνσορες και αφεντικά (μηντιαρχικό κατεστημένο) και τα βάρη για μια ακόμη φορά θα μετακυλήσουν στις πλάτες του κοσμάκη. Έτσι θα βρεθούμε δικαιωμένοι και αδικημένοι μαζί αφού πρώτα τους κατηγορήσουμε για διγλωσσία. Αυτό ακριβώς είναι το μυαλό το σκεπτικό και οι πρακτικές που προκύψανε χειριζόμενοι εθνικές υποθέσεις τεράστιου βεληνεκούς με τα γνωστά αποτελέσματα για όλους μας .Αυτή ακριβώς η κουτοπονηριά και η αγυρτεία χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει το μνημονιακό τόξο των δοσίλογων. Αυτήν ακριβώς καταδίκασε ο λαός στις εκλογές του Ιανουαρίου.

   Τι ρόλο παίζουνε οι ευρωπαϊκοί ''θεσμοί''(όχι πια τρόικα ...πιπεράκι στο στόμα για όποιον τους αποκαλέσει έτσι) είναι πια ευδιάκριτο. Ας δούμε τι παίζουν και οι εγχώριοι θεσμοί -εκτός από αυτόν της αντιπολίτευσης μιας και στο...θεσμό αυτό βλέπουμε μόνο την εφαρμογή των μνημονίων προσωποποιημένη-στην καθημερινότητα μας .Ειλικρινά θέλω να θέσω το ερώτημα στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Πάλι εμείς φταίμε? Τι καταλαβαίνετε δηλαδή θα γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες επειδή δεν γουστάρετε να βάλετε το μαχαίρι στο κόκαλο.

   Ξέρετε κανέναν που θέλει να χρωστάει και ειδικά στο δημόσιο? Να του στέλνουν ραβασάκια από την εφορία,να μας μπλοκάρουν τους λογαριασμούς,να μας απειλούν τις περιουσίες με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς? Δηλαδή θέλουμε να υποστούμε όλα αυτά από το να πληρώνουμε? Αν είχαμε ρε σεις δε θα πληρώναμε? Και μάλιστα με τόσες δόσεις? Δε θέλετε να δείτε τα  βάρη που έχουν συσσωρευτεί σε μια μέση ελληνική οικογένεια τα τελευταία αυτά πέντε καταστροφικά έτη? Να αναζητήσετε αλλού κύριοι τα λεφτά που ψάχνετε. Και γιατί συνεχίζετε την εκφοβιστική πρακτική των δοσίλογων? Νομίζετε  ότι αν μας περίσσευε ένα κατοστάρικο ή ένα πενηντάρικο το μήνα δε θα το δίναμε? Μας τα πήρανε τα χρέη από ασφαλιστικές εισφορές,από  δάνεια σε τράπεζες, από κάθε λογής χαράτσια(εκεί πρόδωσε και ο Βενιζέλος την πολιτική του επιστήμη επιβάλλοντας το αντισυνταγματκό χαράτσι της ΔΕΗ στην τότε κυβέρνηση του τραπεζίτη) ακόμα και τα ενοίκια από  πολλούς είναι βάρος και μάλλον δεν αντιλαμβάνεστε ότι τα καθημερινά έξοδα για πολλούς δεν είναι εξυπηρετήσιμα?

   Λεφτά όντως υπάρχουν. Αλλά όχι εκεί που τα ψάχνετε.Το μετρητό είναι αλλού....ψάξτε στα κλεμμένα,στα μιζαρισμένα,στα απλήρωτα μεγαλοπρόστιμα,στα χρέη τα απλήρωτα των μηντιαρχών προς το Δημόσιο, στο πόθεν έσχες των μεγάλων ακίνητων περιουσιών,στις εισφοροαποφυγές των μεγάλων εταιρειών, στήστε καραούλι στις θαλαμηγούς, στις εταιρείες υπερπολυτελών αυτοκινήτων, στα κέντρα διασκέδασης και στους υπέρογκους λογαριασμούς που εκτοξεύονται πάνω από τα όνειρα των παιδιών για μια καλύτερη ζωή και το δικαίωμα σε αυτή.

   Πάρτε τα επιτέλους από εκεί που πρέπει, από εκεί που είναι ηθικό και δίκαιο.Κάντε κάτι το διαφορετικό από τους δωσίλογους . Αποδείξτε ότι είστε οι αριστεροί που θέλετε να λέγεστε...

Μη σας την ''βγουν'' από αριστερά...γιατί τότε θα έχει πολύ γέλιο.

Αλέξανδρος Κομέσσαριος

Κοινό Τηνίων: Δελτίο τύπου για την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Τήνου της 4ης Μαΐου

΄A la carte εφαρμογή του κανονισμού από τον πρόεδρο του ΔΣ και την πλειοψηφία

15 Μάη 2015

Κατά την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Τήνου της 4ης Μαΐου, παρατηρήσαμε την κατά περίπτωση εφαρμογή του κανονισμού από το προεδρείο και την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου. Ενδεικτικά αναφέρουμε: 

1. Αποδέχονται την πρόταση ψηφίσματος από τον κ. Κροντηρά, χωρίς να υπάρχει κείμενο και την επόμενη στιγμή απορρίπτεται η πρόταση της ελάσσονος μειοψηφίας για ψήφισμα για τις ανεμογεννήτριες γιατί δεν πρόλαβαν να το μελετήσουν. 

2. Δέχονται την εισήγηση που έγινε από τον δημοτικό σύμβουλο κ. Κορνάρο για τον κανονισμό ενοικίασης των παραλιών χωρίς να υπάρχει, όπως ο κανονισμός προβλέπει, η εισήγηση από πριν στα κείμενα που πρέπει να συνοδεύουν την πρόσκληση για ΔΣ. 

3. Δίνεται αμέσως ο λόγος σε πολίτη, εκ μέρους της ΚΟΙΝΣΕΠ για να απαντήσει στην κ. Αλβέρτη, όταν υπάρχουν σύμφωνα με δήλωση του προεδρείου και οι δημοτικοί σύμβουλοι κ. Αρμάος και Ζαλώνης, μέλη της ΚΟΙΝΣΕΠ ενώ σε επόμενα θέματα δεν δίνεται ο λόγος στον κ. Αντώνη Δελατόλα κοινωνικό λειτουργό και πρόεδρο της οργάνωσης Κάριτας (όταν το θέμα ήταν ο εθελοντισμός) και στον κ. Βιδάλη Γιάννη από τους surfers (όταν συζητούνταν ο κανονισμός για τις παραλίες).

4. Αφήνεται ανεξέλεγκτος ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος κ. Σανταμούρης να παίρνει το λόγο όποτε θέλει. Αυτές ήταν μερικές μόνο περιπτώσεις (κάποιες επαναλήφθηκαν) και σε μόνο αυτό το δημοτικό συμβούλιο. 



Σχετικά με τα θέματα που συζητήθηκαν η δημοτική σύμβουλος της δημοτικής κίνησής μας κ. Μαρούλα Αλβέρτη: 

Μήνυμα από τον Λεωνίδα Χαλεπά σε απάντηση ανώνυμων σχολίων προηγούμενης ανάρτησής μας

 

Από τον νέο διευθυντή της σχολής μαρμαροτεχίας, κύριο Λεωνίδα Χαλεπά, πήραμε το πιο κάτω σχόλιο του σχετικά με ανώνυμα σχόλια που συνόδευσαν προηγούμενη ανάρτησή μας με τίτλο :  «Ποιοςδεν θέλει τον Χαλεπά στη Σχολή;» 

"Διάβασα εδώ και καιρό τα σχόλια, και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να απαντήσω ή όχι. Όμως το γεγονός ότι κάποια από αυτά με αδικούν, με κάνει να μη μπορώ να σιωπήσω. Έκανα την αίτησή μου σύμφωνα με τους κανόνες, και δεν ζήτησα από κανέναν βοήθεια κανενός είδους. Κέρδισα τα εφόδιά μου με την εργασία μου, και η συνείδησή μου είναι καθαρή. Λυπάμαι που λόγω του επωνύμου που φέρω κάποιοι προκαταβάλλονται, αλλά δεν φταίω εγώ για το επώνυμό μου. Κατά τη γνώμη μου, το επώνυμο δεν έχει σημασία, όπως επίσης δεν έχουν σημασία πολλά άλλα πράγματα στον άνθρωπο, πχ το χρώμα του δέρματος, οι θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις, τα φυλετικά χαρακτηριστικά κλπ. Δεν με "καλοσκάμνισε" κανείς, και δεν το ζήτησα από κανέναν. Είμαι πολίτης αυτής της χώρας και έχω δικαίωμα στην εργασία και στη δίκαιη κρίση ενώπιον της Πολιτείας όπως όλοι. Πιστεύω πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, και παρακαλώ αφήστε με να εργαστώ όπως πιστεύω για το καλό των φοιτητών και της Σχολής. Δεν έχω πάρει το μέρος κανενός, και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να είμαι εντάξει απέναντι στους μαθητές και τη Σχολή. Δεν αισθάνομαι πως έχω να κρύψω τίποτα, και δεν αδίκησα κανένα συνάδελφό μου στη διαδικασία εκλογής. Αγαπώ τη δουλειά μου, και αυτή είναι που με φέρνει εδώ. Γι' αυτό, παρακαλώ μην μου επιτίθεστε. Ας λήξουμε αυτό το κακό εδώ, και βοηθήστε με να χτίσουμε τη Σχολή με την θετική στάση σας."

Σε ένα κόσμο με νούμερα είμαστε νούμερα!

Σε ένα κόσμο που μαθαίνει να ζει και να εκφράζεται με νούμερα, ήρθαμε κι εμείς, ως νούμερα, να παρουσιάσουμε τους δικούς μας αριθμούς. Το Ξάνεμο συμπληρώνει 1.000 αναρτήσεις ζωής! Μιας και η ζωή ενός ιστολογίου δεν μπορεί να μετράται σε χρόνο αλλά με τις μονάδες μέτρησης  των χαρακτηριστικών του. 18 αναρτήσεις περίπου τον μήνα από το Σεπτέμβριο του 2010, για ένα ιστολόγιο που ξεκίνησε δειλά την παρουσία του ως η φωνή μιας μη επιτυχημένης προσπάθειας στις αυτοδιοικητικές εκλογές τότε και συνέχισε ως η «άλλη οπτική γωνία». Όχι πάντα νηφάλια, αλλά με συνέχεια, παρουσίασε, αναπαρήγαγε και ανέδειξε θέματα που αφορούσαν στο νησί μας,  άμεσα ή έμμεσα. Δεν διεκδίκησε να γίνει ειδησεογραφικό κάτι... Εκεί, υπάρχουν αρκετοί που τα καταφέρνουν καλύτερα, ως προς την δημοφιλία τουλάχιστον. Αλλά να είναι ένα ιστολόγιο κριτικής, της κριτικής εικόνας και σκοπιάς των διαχειριστών του και όσων κατά καιρούς μας τίμησαν με κείμενά τους. 

Το Ξάνεμο έχει καθιερωθεί στην συνείδηση όλων ως ο διαδικτυακός χώρος κουβέντας για τα Τηνιακά δρώμενα κάτι που το μαρτυρούν τα σχεδόν 3400 σχόλια (ή 3,4 σχόλια ανά ανάρτηση, ή 61 σχόλια τον μήνα). Αυτός ήταν και ο στόχος του: Μας ενδιαφέρει ο διάλογος στην τοπική μας κοινωνία. Όχι ότι δεν διακρίναμε σε πολλές από τις περιπτώσεις το άσκοπο του χαρακτήρα του… Σε κάθε περίπτωση όμως, μας κάνει χαρούμενους η παρουσία κάθε άποψης, η έκφραση, η ελευθερία που μας προσφέρει το μέσο αυτό.

Τα κείμενα που γράφονται στο Ξάνεμο, αποτελούν σπίθα για κουβέντα. Ενίοτε η σπίθα γίνεται πυρκαγιά και οι σχολιαστές καταφεύγουν σε προσωπικές αντιπαραθέσεις. Αλλά η ζωή μιας μικρής κοινωνίας είναι γεμάτη από προσωπικές αντιπαραθέσεις. Με αυτή την ανάγνωση, άθελά μας, γίναμε σε πολλές περιπτώσεις η εικόνα της μικρής κοινωνίας…

Θα προτιμούσαμε επώνυμα σχόλια. Αυτό το σημειώνουμε με ιδιαίτερη ευλάβεια. Δεν είναι παραξενιά, αλλά νομίζουμε η πεμπτουσία του διαλόγου. Όπως και να ‘χει, ακόμη και οι ανώνυμοι δεν μας έκαναν κακό. Ούτε οι ανώνυμοι επικριτές μας, μας στενοχώρησαν! Ή μάλλον μας στεναχώρησαν αλλά όχι γι’ αυτά που έγραφαν, αλλά γιατί μας αποκάλυψαν σε πολλές από τις περιπτώσεις μια άλλη νοοτροπία από αυτή που εμείς επιδιώκουμε για την τοπική μας και όχι μόνο κοινωνία.

Οι 370.000 περίπου επισκέψεις είναι σταγόνα στον ωκεανό του διαδικτύου. Μας αρκεί να προβληματίσαμε ως τώρα έναν αναγνώστη. Ας εκνευρίσαμε πολλούς… Χαλάλι, αν έστω καταφέραμε να προβληματίσουμε αυτόν τον έναν.

Αναζητούμε πάντα τον έναν που προβληματίσαμε. Δεν ξέρω αν είναι ο γείτονάς μου ή κάποιος άλλος. Νομίζω πως έστω στον μικρό βαθμό των δυνατοτήτων μας καταφέραμε να γίνουμε καθημερινότητα της Τηνιακής πραγματικότητας. Θέλουμε να παραμείνουμε η συνέχεια των συζητήσεων που ξεκινούν στους δρόμους και στους καφενέδες. Θέλουμε να γίνουμε δρόμος διαδικτυακός.

Αν αντέξατε να διαβάσετε ως εδώ, γενικά αν μας αντέχετε 4 χρόνια και 8 μήνες ως σήμερα, θα αντέξετε ακόμη λίγες αράδες. Με αφορμή τις 1000 αναρτήσεις, το Ξάνεμο ετοιμάζει για το καλοκαίρι του 2015, μικρές «γιορτούλες». Και πέρα από αυτές που σκαρώνουμε εμείς θα θέλαμε, όπως πάντοτε, την δική σας γνώμη και τις δικές σας προτάσεις. Επικοινωνήστε με όποιο τρόπο προτιμάτε, αλλά καλύτερα τώρα πια που μας γνωρίζετε,  σταματήστε μας στον δρόμο, να γίνουμε όλοι δρόμος!

1.000 αναρτήσεις Ξάνεμο! Τώρα που τις χιλιάσαμε τι να ευχηθούμε;

Νησιωτική ιδιαιτερότητα του αγροτικού πρωτογενή τομέα

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η τοποθέτηση του Δρ  Ιωάννη Ασπρόμουγγου Γεωπόνου, Προϊσταμένου του τμήματος Αγροτικής οικονομίας του επαρχείου Τήνου στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6 Μαΐου, στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Επαγγελματιών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Τήνου:

"Η πρωτοβουλία του συλλόγου των τηνιακών μαγαζιών εστίασης για μια επισημοποιημένη ή δηλωμένη συνεργασία με τους γεωργούς, τους κτηνοτρόφους, τους ψαράδες, τους μελισσοκόμους  και τους μεταποιητές τροφίμων της Τήνου είναι, ότι ποιο ελπιδοφόρο ακούστηκε τελευταία στο νησί σαν ουσιαστική αναπτυξιακή προσπάθεια, που αφορά άμεσα μεγάλο μέρος των κατοίκων του νησιού. Η προσπάθεια θα πρέπει να στηριχθεί στην ανάπτυξη αμοιβαίας εμπιστοσύνης, μονιμότητας της συνεργασίας και αμοιβαίας προβολής. Βέβαια είναι αναγκαίο η όλη προσπάθεια να συνοδεύεται από έναν απλό μηχανισμό αυτοελέγχου της τήρησης ενός υγιούς κλίματος αυτής της συνεργασίας . Δηλαδή και ο καταστηματάρχης να προμηθεύεται εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα τηνιακά προϊόντα, αλλά και ο παραγωγός να τον προμηθεύει σε σταθερή βάση και καλή ποιότητα με την παραγωγή του στην αρμόζουσα τιμή.

Συνηθίσαμε να λέμε πρωτογενής τομέας και να εννοούμε κύρια τη γεωργία,  τη κτηνοτροφία και τη αλιεία ξεχνώντας την εξόρυξη μεταλλευμάτων, πετρελαίου ή την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όμως η εξάρτηση του αγροτικού τομέα παραγωγής από τον καιρό, η εξάρτηση από την βιολογία των φυτών και των ζώων και τέλος η εξάρτηση από ευρεία πληθυσμιακή συμμετοχή των αγροτοκτηνοτρόφων και των ψαράδων κάνει την  αγροτική παραγωγική διαδικασία να διαφέρει σαφώς από τους υπόλοιπους τομείς του πρωτογενή τομέα.

 Θα αναφερθούμε λοιπόν παρακάτω στην

 νησιωτική ιδιαιτερότητα του αγροτικού πρωτογενή τομέα.

Η γεωγραφική ιδιαιτερότητα των πάρα πολλών νησιών της χώρας μας είναι κάτι που το έχουμε συνηθίσει εμείς οι Έλληνες. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι και για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα νησιά δεν είναι μόνο μια παραξενιά στον χάρτη. Ο περιορισμένος γεωγραφικός  χώρος, η εξάρτηση της επικοινωνίας από την ναυτιλία  έχουν διαμορφώσει στο πέρασμα των αιώνων κοινωνίες κλειστές, αυτάρκεις και  επίμονες. Επιπλέον οι εδαφοκλιματικές  ιδιαιτερότητες του νησιωτικού περιβάλλοντος καθόριζαν αποφασιστικά όλες τις  συνιστώσες της αγροτικής παραγωγής, δηλαδή:

    1.  τους τρόπους καλλιέργειας  (αναβαθμίδες, ανεμοφράκτες, οικονομία στη διαχείριση του νερού, εναλλαγή καλλιεργειών ή συγκαλλιέργεια, τρόποι κλαδέματος κλπ)

    2. την επιλογή του είδους  και τις γενετικές ιδιαιτερότητες  των καλλιεργουμένων φυτών και των εκτρεφόμενων ζώων : μεσογειακές καλλιέργειες (ελιά, αμπέλι, συκιά, όσπρια), ξηρικές ντόπιες ποικιλίες κηπευτικών, ιδιαίτερα σιτηρά που άντεχαν την ξηρασία και τον αέρα , επιλεγμένες δενδρώδεις καλλιέργειες (αχλαδιές, μηλιές ακόμη και κερασιές προσαρμοσμένες στο νησιωτικό κλίμα),  λιτοδίαιτες φυλές παραγωγικών ζώων:  αιγοπρόβατα, βοοειδή (αγελάδα Κέας και Τήνου- τα τελευταία λόγω κακών και κρατικών επιλογών δεν υπάρχουν πια).

    3.       Ιδιαίτερα μεταποιημένα τρόφιμα, που άντεχαν στον χρόνο χωρίς ψύξη:

-          Κρασί και αποστάγματα

-          τυροκομικά: κοπανιστή, αρσενικά τυριά, γυλωμένη μανούρα

-          αλλαντικά: λούζα, λουκάνικα, αλίπαστα ή αποξηραμένα αλιεύματα τσίρος

-          αποξηραμένα φρούτα και λαχανικά: σύκα, σταφίδες, δαμάσκηνα (Σκόπελος), ντοματάκια για πελτέ,  λιαστή ντομάτα, φάβα, φασόλια, ρεβύθια

-          και άλλα: πετιμέζι, κάπαρη, μέλι , παξιμάδια

και άλλα πολλά…

Αυτοί οι μικροί αυτοτελείς κόσμοι ήταν που τράβηξαν αρχικά την δεκαετία του 60 και του 70 τον τουρισμό στο Αιγαίο. Οι βασικοί πόλοι έλξης του τουρισμού τότε ήταν (και παραμένουν) από τη μια ο ήλιος,  η θάλασσα, τα  αρχαιολογικά αξιοθέατα και από την άλλη  οι τότε σύγχρονες (και σήμερα << παραδοσιακές>>) αγροτικές δομές  (η αρχιτεκτονική των χωριών, οι ανεμόμυλοι, οι  περιστεριώνες, τα αλώνια , οι πεζούλες, οι ξερολιθιές, οι εκκλησίες,  οι πέτρινοι λαξεμένοι δρόμοι, τα καΐκια κλπ) και οι αγροτικοί ή οι αλιευτικοί πληθυσμοί. Mια από τις συνιστώσες της καθημερινότητάς τους ήταν και το τι έτρωγαν ή τρώνε ακόμη οι νησιώτες. Στη Τήνο ζούσαν πριν 150-200 χρόνια με αυτάρκεια γύρω στις 20 με 25 χιλιάδες κόσμος σε περίπου 40 χωριά. Πολύ μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού για την εποχή. Αδιάψευστοι μάρτυρες οι κυρίαρχες στο τηνιακό τοπίο πεζούλες, τα διαδεδομένα κελλιά και το πυκνό πέτρινο οδικό δίκτυο   μιας άλλης εποχής της πεζής ή ζωήλατης επικοινωνίας (τα σημερινά μονοπάτια). Τα χρόνια που ακολούθησαν το 60-70,  ενώ δόθηκε βάρος λόγω μιας μεσοπρόθεσμης αύξησης εισοδήματος σε μια μονόπλευρη τουριστική κακώς νοούμενη ανάπτυξη των δύο καλοκαιρινών μηνών, η αγροτική ανάπτυξη, που είναι η βασική δραστηριότητα της ύπαρξης των ντόπιων κοινωνιών,  έμεινε πίσω στο έλεος των επίκαιρων τότε μη παραγωγικών αντιαναπτυξιακών επιδοτήσεων με ελάχιστες εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα - όσοι από μας τα βλέπουν - σχεδόν καθαρά.

Στον αγροτικό και αλιευτικό  τομέα μέσα στις δύο τρείς δεκαετίες που ακολούθησαν με την κοντόφθαλμη άποψη, ότι εισαγόμενα είδη φυτών και ζώων και εισαγόμενες τεχνολογίες (μεγάλων αποδόσεων στα περιβάλλοντα καταγωγής τους) θα είναι επικερδή και στα νησιά:

1.       πολλές ξερικές  ποικιλίες κηπευτικών, σιτηρών κλπ χάθηκαν ή είναι δυσεύρετες

2.       προσαρμοσμένες ανθεκτικές και λιτοδίαιτες φυλές ζώων χάθηκαν για πάντα (φυλές αγελάδας Τήνου και Κέας)

3.       παραδοσιακά τυροκομικά προϊόντα είναι κατά την νομοθεσία παράνομα υπό διωγμό, γιατί δεν φροντίσαμε να προσαρμόσουμε στις κοινοτικές νομοθεσίες την παραδοσιακή παραγωγή τους, όπως έκαναν οι Γάλλο ή οι Ιταλοί

4.       δεν φροντίσαμε η ασύγκριτα δυσκολότερη αμπελουργία των νησιών, αλλά σίγουρα ποιο ποιοτική, να τύχει ιδιαίτερης προσοχής. Λίγες σχετικά  ποικιλίες από τον θησαυρό των νησιωτικών ποικιλιών είναι αδειοδοτημένες ή χαρακτηρισμένες σαν ΠΟΠ/ΠΓΕ  (σχεδόν μόνο αυτές με επίκεντρο την Σαντορίνη, όπου και το εν πολλοίς ξένο επενδυτικό ενδιαφέρον). Από τις 7-8 τηνιακιές ποικιλίες μόνο 2 (άσπρο ποταμίσι και μαύρη κουντούρα) είναι ΠΓΕ και μία επιτρεπόμενη το κουμαριανό.  Η φύτευση νέων αμπελώνων υπακούει στις κοινοτικές  οδηγίες για περιορισμό του όγκου παραγωγής με τα ίδια κριτήρια, όπως ένας αμπελώνας του Μπορντώ ή της Ριόχα. 

5.       Η παραγωγή τοπικών αποσταγμάτων υπόκειται σε περιοριστικές προπολεμικές νομοθεσίες  παγιώνοντας έτσι ένα καθεστώς ημιπαρανομίας και έλλειψης ποιοτικού ελέγχου με ότι αυτό συνεπάγεται.

6.       Δεν συνδέσαμε οργανωτικά την εστίαση με τον πρωτογενή τομέα όσο και όπως θα έπρεπε, ούτε το μάρκετινγκ των προϊόντων πέρα από παρουσιάσεις σε κοστοβόρες αναποτελεσματικές εκθέσεις. Αυτό που γίνεται σήμερα εδώ από το σύλλογο καταστημάτων εστίασηςωπρέπει να βρεί εφαρμογή.

7.       Και μόνο η προσπάθεια διατήρησης και κατοχύρωσης του ιδιαίτερου γενετικού υλικού των νησιών, θα μπορούσε να είναι στις μέρες μας σημαντική πηγή εσόδων (χωρίς την παραγωγική του αξιοποίηση).

8.       Από τις αρχές του ’90 σπάμε (λόγω επιδότησης της απόσυρσης)  τα κοσμήματα της ελληνικής ναυτοσύνης, τα ξύλινα ψαροκάικα. Γύρω στις 20.000 σκαριά έχουν καταστραφεί. Ενώ παράλληλα αφήνουμε να ασχημονούν στους μεσογειακούς βυθούς οι σύγχρονες πανίσχυρες μεταλλικές μηχανότρατες.   Τι σόι αναπτυξιακή αλιευτική πολιτική είναι αυτή και σε ποιο πολιτισμό εντάσσεται  αδυνατούμε να κατανοήσουμε.

Στην Τήνο οι γεωργικοί πληθυσμοί άλλαξαν κύριο επάγγελμα και εγκαταστάθηκαν σε μεγάλο ποσοστό στην Αθήνα.  Η αγροτική δραστηριότητα αφέθηκε  να παρακμάσει, χάνοντας την ουσιαστική του σχέση με την παράδοση παραφράζοντάς την (πλην εξαιρέσεων), εμμένοντας σε αντιπαραγωγικές διαδικασίες. Ετσι χάθηκαν πολλά από τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά έμεινε όμως το ισχυρό δεσιμο με την γη  και την παραγωγή της με έναν ναι μεν παραλλαγμένο,  αλλά   επίμονο τρόπο..

Τα νησιά πρέπει να μείνουν αειφόρα παραγωγικά  σε ότι αφορά τις κοινωνίες τους, τις οικονομίες τους και τον πολιτισμό τους. Στα νησιά  είναι οι αγρότες  οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες, που θα κρατήσουν ζωντανές τις ντόπιες  κοινωνίες, δεν είναι οι τουρίστες , που τα κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι . Τα φαινόμενα τέλειας κοινωνικής ασυνέχειας (με ότι αυτό συνεπάγεται) ανάμεσα στο καλοκαίρι και τον χειμώνα που παρατηρούνται εντονότερα πχ στη Μύκονο, στη Σαντορίνη, στη Ρόδο, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, που θα σταματήσει την αυξανόμενη γήρανση των κατοίκων των χωριών και θα συγκρατήσει τους νεώτερους δένοντας τους με την γη τους παραγωγικά. Ο τουρισμός δεν μπορεί να υπάρχει σαν αυτοτελής δραστηριότητα  Ο υγιής τουρισμός δεν είναι εξορισμού το κυρίως πιάτο σε μια οικονομία ανεπτυγμένη, αλλά το συνοδευτικό ή η γαρνιτούρα. Η μυκονοποίηση (ας μου επιτραπεί ο όρος) των διάσημων τουριστικών  προορισμών της χώρας μας έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση των ντόπιων κοινωνιών. Για να ασχοληθούμε λοιπόν με την ανάπτυξη στον πρωτογενή γεωργικό τομέα καλό είναι  να ορίσουμε την έννοιά της, γιατί στις μέρες μας ανάπτυξη είναι για πολλούς, μόνο ένα θετικό ΑΕΠ ή όλοι να είναι διαδικτυομένοι στο  Twitter  και  το Facebook ή όλοι να λειτουργούμε όπως ακριβώς στην κεντρική  Ευρώπη κοκ. Ορίζουμε  λοιπόν σαν ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα της Τήνου, εκείνη την αειφόρα γεωργική ανάπτυξη, που θα καταφέρει τουλάχιστον να επαναδραστηριοποιήσει παραγωγικά με όρους του σήμερα (αλλά σεβόμενη το παρελθόν) την μέχρι το 1970 περίπου (και τώρα εγκαταλειμμένη) γεωργική Γη της Τήνου, αλλά και  να επαναφέρει κατά το δυνατό τα επίπεδα του παραγωγικού αγροτικού πληθυσμού στα 30 περίπου χωριά της κοντά σε αυτά εκείνων των χρόνων. Επανιδρύοντας έτσι τις τηνιακές  κοινότητες, που θα ζουν όλο το χρόνο σε γεμάτα από μόνιμους κατοίκους  χωριά και όχι μόνο τους δύο καλοκαιρινούς μήνες, πέφτοντας σε χειμέρια νάρκη τους υπόλοιπους.

 Κάνοντας την γεωργική ανάπτυξη πόλο έλξης για μόνιμη εγκατάσταση στα νησιά,  αλλά  και πόλο έλξης του τουρίστα (αλλά και του νησιώτη ξενιτεμένου), που δεν θάρχεται να θαυμάσει μόνο τα αγροτικά απομεινάρια (αναβαθμίδες, κελλιά, πετρόκτιστα μονοπάτια, ανεμόμυλοι, νερόμυλοι, λιοτρίβια) της πανάρχαιας νησιώτικης γεωργίας και αλιείας, αλλά και την σύγχρονη αειφόρα αγροτική ζωή. Αυτό το ανθρωπογενές χειροποίητο νησιώτικο τοπίο, που τόσο διαφημίζεται παγκόσμια φτιάχτηκε από τους λαϊκούς μαστόρους των ζωντανών τότε ντόπιων κοινωνιών, και δεν μπορεί να συντηρηθεί και να αναπαραχθεί από τις υπάρχουσες σύγχρονες δομές, όπως συχνά φαίνεται στις διαδεδομένες σημερινές κακιές απομιμήσεις του. (σπιτιών ή αναβαθμίδων).

Η Τήνος χρειάζεται να ξαναζήσει για να αυτοσυντηρηθεί και να μη γίνει μουσείο. Ας παραδειγματιστούμε από την περιοχή της Τοσκάνης, την αγροτική Νορμανδία και γιατί όχι από τη δικιά μας μη διαφημισμένη Ύδρα (όπου π.χ. δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα) και όχι από την Μύκονο ή τα Μάλια στην Κρήτη ή την ισπανική Μαγιόρκα.

Η ανάπτυξη του αγροτικού πρωτογενή τομέα στα νησιά πρέπει να χαρακτηρίζεται από:

1.       Τον σεβασμό στις επιταγές του νησιωτικού περιβάλλοντος: μικρός χώρος, λίγο νερό, ιδιαίτερα είδη φυτών και ζώων, μικρές αλλά ιδιαίτερα ποιοτικές παραγωγές, προβλήματα επικοινωνίας λόγω θάλασσας,  «αντιπαλότητες»  με τον τουρισμό

2.       Την διάδοση  της μεταποίησης

3.       Την νομοθέτηση  (κοινοτική και εθνική) του πρωτογενή τομέα με προσαρμογή στις νησιωτικές ιδιαιτερότητες και κατά συνέπεια την νομιμοποίηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τον έλεγχό τους.

4.       Την πρόκριση συνεταιριστικών συνεργατικών πρωτοβουλιών παραγωγών, σε αναπτυξιακή κατεύθυνση της παραγωγής και κύρια της  μεταποίησης και εμπορίας

5.       Την αποτελεσματική οργάνωση του κράτους, ώστε να λειτουργήσει σαν στήριγμα και όχι εμπόδιο της ανάπτυξης

6.       Και τέλος το βασικότερο, που επιβάλλουν οι καιροί, το μάρκετινγκ-μπράντινγκ, την έρευνα και την αξιολόγηση της αγοράς για την σωστή προώθηση των προϊόντων.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την προσοχή σας"

Η σκοτεινή ιστορία πίσω από την Ημέρα της Μητέρας

H ιστορία της γυναίκας που αρχικά πάλεψε για αυτή τη γιορτή, για να της εναντιωθεί αργότερα 

Από το: lefterianews.wordpress.com

Με την Ημέρα της Μητέρας να κλείνει φέτος τα 101χρόνια από την πρώτη φορά του εορτασμού της, η γιορτή παραμένει κυρίως γνωστή ως μια αφορμή για δώρα, εκδηλώσεις αγάπης και συναισθηματικά ξεσπάσματα.   Η αλήθεια όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές ρίζες.  

Οι μυστικές συμφωνίες εμπορίου ή πως να ελέγχεις τον πλανήτη

Αυτές τις μέρες κάτι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και περνάει απαρατήρητο. Κάποια μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα αφιερώσουν ένα υπόστηλο και κάποιοι ακτιβιστές –που στη συνείδηση των περισσότερων έχουν περάσει ως γραφικοί- θα γράψουν άρθρα που ελάχιστοι θα διαβάσουν. Τι συμβαίνει λοιπόν και ποιος αποφασίζει το μέλλον μας χωρίς να ξέρουμε εμείς τίποτα γι αυτό;

Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη στο thepressproject

Στις 22 Απριλίου, η οικονομική επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ πέρασε νομοθεσία η οποία όχι μόνο εντατικοποιεί τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου γνωστή ως Trans Pasific Partnership  (ΤΡΡ) ή Δια-Ειρηνική Εμπορική Συμφωνίααλλά αφαιρεί από τη Γερουσία κάθε δικαίωμα να ασκηθεί βέτο σε κάποιο από τα άρθρα αυτά. Με άλλα λόγια την αποκλειστική ευθύνη για τη συμφωνία θα έχει ένα πάνελ από νομικούς αντιπροσώπους των άμεσα εμπλεκόμενων πολυεθνικών.

Λίγη παραλία για την μπουρζουαζία

Σαν γεννιέται κάποιος, υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την συμπεριφορά του στην μετέπειτα ζωή. Πλανήτες, ζώδια και ενεργειακές σφαίρες, αθροιστικά, δεν τον επηρεάζουν τόσο όσο αυτό. Υπάρχει ένα στοιχείο με βάση το οποίο μπορούμε να προβλέψουμε με μεγάλη επιτυχία την πορεία του στην κοινωνία. Κι εδώ τα χαρτιά, τα ταρώ και οι κρυστάλλινες σφαίρες έρχονται δεύτερα και καταϊδρωμένα.

Η κοινωνική τάξη, καθορισμένη από αυτήν των γονιών και με μικρή πιθανότητα να αλλάξει στο μέλλον, τοποθετεί τον καθέναν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, ορισμένο σαφώς από την κοινωνία και περισσότερο περιορισμένο καθώς προχωράμε προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Κι αυτό που τοποθετεί τον καθέναν στο πλαίσιό του είναι απλά ο τρόπος με τον οποίο κερδίζει τα προς το ζην.

Ένας λιμενεργάτης με δυσκολία θα σταθεί σε ένα εστιατόριο στην Πολιτεία, όπου θα χρειαστεί να πληρώσει 50? κατ' άτομο, ενώ θα πρέπει να κάνει οικονομίες ετών προκειμένου να μπορέσει να διανυκτερεύσει για ένα μόνο βράδυ σε μια σουίτα ακριβού ξενοδοχείου στο Λαγονήσι. Από την άλλη πολύ σπάνια θα καταδεχθεί ένας ξενοδόχος ή ένας χρηματιστής να καθίσει σε ένα συνοικιακό ταβερνάκι για φαγητό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει την δυνατότητα. Οι αντιθέσεις αυτές και οι περιορισμοί οξύνονται πολύ περισσότερο σε εποχή κρίσης.

Αυτά τα πλαίσια, ασφυκτικά πολλές φορές για τους τελευταίους κρίκους της αλυσίδας της παραγωγής, δεν έχουν ακόμη επεκταθεί παντού. Το αόρατο χέρι της αγοράς δεν έχει καταφέρει ακόμη να τιμολογήσει μια βόλτα στην εξοχή ή μια πεζοπορία σε ένα γραφικό μονοπάτι. Δεν έχει μπει ακόμη κερματοδέκτης στην ηλιοθεραπεία ή εισιτήριο στη θάλασσα. Ή μήπως έχει μπει;

Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη

Η σχιζοφρένεια της κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου και η εμμονή της ανάπτυξης έχουν μπει για τα καλά στα χωράφια των κοινωνικών αγαθών. Το νερό, το ρεύμα, η περίθαλψη και η παιδεία ήδη αποτελούν πεδία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών. Σε ευκαιρίες επενδύσεων και εμπορικής εκμετάλλευσης μετατρέπονται και οι παραλίες.

Ο τουρίστας αρέσκεται να πληρώνει ένα αντίτιμο σε χρήματα, πολλές φορές υπέρογκο, προκειμένου να λιαστεί ή να απολαύσει τη σκιά, πάνω σε μια ξαπλώστρα αντί να απλώσει την ψάθα του στην άμμο, προκειμένου να πιει παγωμένο καφέ από espresso μηχανή αντί να φέρει το shaker από το σπίτι, προκειμένου να ακούσει μουσική από μεγάλα ηχεία αντί από το κινητό του. Ο τουρίστας προτιμά να υπάρχει σερβιτόρα που θα του φέρει το cocktail του μέχρι την ξαπλώστρα και υπάλληλος να καθαρίζει το τασάκι του όταν το γεμίσει αποτσίγαρα.

Ποιος τουρίστας όμως; Μα φυσικά αυτός που μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά σε όλα αυτά. Αυτός που θα αφήσει χρήματα στο νησί και θα τονώσει την οικονομία. Αυτός που θα συντηρήσει την επιχείρηση του beach bar και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Για αυτόν όλος αυτός ο χαμός. Για τον celebrity που θα φτιάξει το image του νησιού με το αστραφτερό του χαμόγελο. Για τον τραπεζίτη που θα έρθει με το δεκάμετρο σκάφος του και το prestige του.

Και οι υπόλοιποι;

Σε αυτόν τον "φυσικό" διαχωρισμό δεν υπάρχουν παρερμηνείες. Όσοι δεν αντέχουν το κόστος απλά δεν χωράνε στον τιμολογημένο παράδεισο. Ας καθίσουν παραπέρα, με τις ψάθες τους, τα shaker τους και τα ταπεράκια τους. Ας πάνε σε σπηλιές στα Μάταλα. Κι έτσι τα πλαίσια των κοινωνικών τάξεων επεκτάθηκαν και στις παραλίες. Ένα ποσοστό της κάθε παραλίας θα γεμίζει με ομπρέλες, ξαπλώστρες, σερβιτόρες, μουσική, bar κτλ. και το υπόλοιπο θα παραμένει "ανεκμετάλλευτο", ίσως για μελλοντική ιδιωτικοποίηση. Οι πλέμπα από εδώ, οι έχοντες από εκεί και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Όσο ευχαριστημένοι μπορεί να είναι οι μπακάληδες σε σχέση με τον ιδιοκτήτη των Carrefour.

Γιατί το beach bar και οι ξαπλώστρες θα πιάσουν το καλύτερο κομμάτι της παραλίας, το πιο προσβάσιμο, το πιο απάνεμο. Ενώ την μουσική από τα ηχεία θα την ακούνε όλοι. Την αλλοίωση του τοπίου από τις ομπρελίτσες και τις ξαπλώστρες θα την υποστούν όλοι. Τα σκουπίδια που παράγονται από το beach bar θα επιβαρύνουν ολόκληρο το νησί. Ενώ το άγχος για την επόμενη μέρα, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα χρέη και τα δάνεια θα βαραίνουν μόνο την από εδώ πλευρά ενώ στην από εκεί πλευρά θα βρίσκονται και κάποιοι από τους υπαίτιους.

Μα από την εισροή χρημάτων στο νησί θα επωφεληθούμε όλοι

Τα χρήματα που θα ξοδευτούν από τους εκλεκτούς πελάτες των beach bar καταρχήν θα πάνε στους επιχειρηματίες του τουρισμού και όχι σε όλους. Εκείνοι μετά θα τα διοχετεύσουν στην αγορά του νησιού αλλά και εκτός νησιού. Έτσι ένα μέρος τους δεν θα ενισχύσει την οικονομία του.

Αλλά και από τα χρήματα που όντως θα κινηθούν εντός, θα επωφεληθούν όλοι το ίδιο; Σε τι ποσοστό θα επωφεληθεί ο εργαζόμενος στο τυροκομείο και σε τι ποσοστό ο προμηθευτής του καφέ; Από τον τζίρο του προμηθευτή τι ποσοστό θα συνεχίσει να κινείται εντός και τι ποσοστό θα πάει στις εταιρείες παραγωγής των προϊόντων; Από τον τζίρο των επιχειρηματιών του τουρισμού τι ποσοστό πηγαίνει στους εργαζόμενους στις νέες θέσεις εργασίας τους και με τι συνθήκες εργασίας;

Οι νόμοι του οικονομικού συστήματος και της αγοράς είναι ίδιοι παντού. Σε μικρούς τόπους απλώς η εφαρμογή τους λαμβάνει χώρα σε μικρότερη κλίμακα και τα αποτελέσματά τους είναι λιγότερο ευδιάκριτα. Οι αντιθέσεις όμως υπάρχουν και αυξάνονται. Συνεπώς η εμπορική εκμετάλλευση των παραλιών και οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού αγαθού πάντοτε θα ευνοεί περισσότερο όσους βρίσκονται στην από εκεί πλευρά του ταξικού διαχωρισμού.

ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ

Στο 15 λεπτών γαλλικό βίντεο παρουσιάζονται οι συνέπιες από την εγκατάσταση και λειτουργία των ανεμογεννητριών. Αξίζει να το δούμε όλο. 

"Είναι ώρα για τον Γαλλικό λαό, τους πολιτικούς και τους οικολόγους που παραμένουν έντιμοι, να θέσουν ένα τέλος στο τερατώδες αυτό φαινόμενο οι συνέπειες του οποίου σύντομα θα είναι μη αντιστρέψιμες."