Ο Κυριάκος στην Τήνο.

Λίγες ώρες πριν την Ανάσταση, το Ξάνεμο εύχεται σε όλους  καλή ανάσταση μα πιο πολύ στους σταυρωμένους  όλης της γης. 

φωτο Romfea.gr

Το Ξάνεμο,  σαν σήμερα πριν τρία χρόνια, με αφορμή το συνέδριο της ΝΔ, είχε απευθύνει ανοικτή ερώτηση στα μέλη της  πολυμελούς αντιπροσωπίας από την Τήνο που παραβρέθηκε σε αυτό, αν ρώτησαν την άποψη του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη,  για το θέμα του ΠΙΙΕΤ.

Λέγαμε τότε:

«Στο προσκήνιο ή στο παρασκήνιο  του συνεδρίου, βρήκε κανείς από όλους αυτούς χρόνο να ρωτήσει τον Κυριάκο, την άποψή του για το θέμα του ΠΙΙΕΤ που «καίει» όλη την Τήνο;

Θα στηρίξει το εύλογο αίτημα των Τηνιακών για την επαναφορά του ΠΙΙΕΤ στο πρότερο καθεστώς;

Με δεδομένη την οικογενειακή σχέση του Πολυκανδριώτη με την οικογένεια Μητσοτάκη, θα θέλαμε την άποψη του Κυριάκου.»  

 Απάντηση γι αυτή την ερώτηση δεν πήραμε ποτέ.

Η ΝΔ περίπου δυο χρόνια μετά,  φρόντισε να  «απαντήσει» με την στάση της στην ψηφοφορία για την επαναφορά στην κανονικότητα του ιδρύματος.

Με την ευκαιρία της παραμονής του Κυριάκου στην Τήνο για το Πάσχα, και ενόψει των εκλογών του Μαΐου, το Ξάνεμο επανέρχεται και ζητά όλους όσους συναγελάζονται και φωτογραφίζονται με τον Κυριάκο,να τον ρωτήσουν,  ποια θα είναι η στάση του, στο θέμα αυτό, σε πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης της Χώρας. Θα διατηρήσει το ισχύον καθεστώς ή θα το αλλάξει σύμφωνα με τις επιθυμίες της εκκλησίας; 

Ακόμα, το Ξάνεμο προτείνει, σε όλους τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους  των τεσσάρων συνδυασμών και στους επικεφαλής τους, να συνυπογράψουν ΚΟΙΝΟ κείμενο που να διατρανώνουν την θέλησή τους να παραμείνει το ΠΙΙΕΤ αυτόνομο νομικό πρόσωπο χωρίς την εμπλοκή στην διοίκηση του,  τόσο της εκκλησιάς όσο και του δήμου, σύμφωνα με την διαθήκη των κτητόρων.

ΥΓ: το «Ξ» για να βοηθήσει την διαδικασία που προτείνει, δεσμεύεται να συντάξει το κείμενο αν αποφασιστεί.

“Κοινό Τηνίων”: Υποψήφια Δήμαρχος Τήνου Αλβέρτη - Κουσουνάδη Μαρούλα

Η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση “Κοινό Τηνίων” επιμένει συμμετοχικά, συλλογικά, αμεσοδημοκρατικά και σε αυτήν την εκλογική διαδικασία.

Όλοι οι υποψήφιοι συμμετέχουμε επί ίσοις όροις στο ψηφοδέλτιο για τον Δήμο Τήνου δίνοντας την δυνατότητα στους ψηφοφόρους μας να επιλέξουν οι ίδιοι, ποιοι από εμάς θα εκλεγούν στις έδρες του Δημοτικού Συμβουλίου.

Επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας, με σκοπό να παραδώσει την έδρα στον επόμενο επιλαχόντα αμέσως μετά την εγκατάσταση της νέας δημοτικής αρχής, ορίστηκε η κ. Αλβέρτη – Κουσουνάδη Μαρούλα.

Στους 20 μήνες που βρέθηκε στην θέση του Δημοτικού Συμβούλου η κ. Αλβέρτη – Κουσουνάδη Μαρούλα εκπροσώπησε επάξια τους συμπολίτες της που την ψήφισαν και την ομάδα του “Κοινού Τηνίων”. Στα επόμενα χρόνια μετά την παραίτησή της συνέχισε να δουλεύει συλλογικά και να συμμετέχει ενεργά σε όλες της διαδικασίες της ομάδας και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και για την επόμενη δημοτική περίοδο.

Η ίδια αποδέχτηκε με χαρά την τιμητική αυτή θέση της υποψήφιας δημάρχου μετά από συλλογική απόφαση της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης “Κοινό Τηνίων”, αποδεικνύοντας ότι τα μέλη του “Κοινού” δεν αποσκοπούν σε θέσεις, αξιώματα και προβολή αλλά στην ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία της ομάδας και του Δήμου.

Τήνος: Ποιός θέλει να πάει εκλογικό "κουβά";

 

Ο «κουβάς», ως όρος, έχει τα τελευταία χρόνια καθιερωθεί για τις αποτυχημένες στοιχηματικές προβλέψεις. Εργαλεία για τις προβλέψεις αυτές στις εκλογικές μάχες είναι οι δημοσκοπήσεις. Τα εργαλεία αυτά συστηματικά από το 2012 και έπειτα αποτυγχάνουν ουσιαστικά να δουλέψουν και να δώσουν αξιόπιστα αποτελέσματα. Έχασε η στατιστική τις δυνατότητες πρόβλεψης; Πιθανότατα όχι. Απλούστατα οι δημοσκοπικές εταιρίες που διενεργούν τις έρευνες και τις αναλύσεις, το κάνουν εκ μέρους πελατών και είναι γενικά γνωστό ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο…

 

Οι δημοσκοπικές προβλέψεις στον δήμο του νησιού θα πάνε «κουβά». Για πολλούς και ενοητούς λόγους:

 

1.      Οι μεθοδεύσεις στο θέμα του ΠΙΙΕΤ δεν θα ξεχαστούν εύκολα. Εκ των πραγμάτων, και χωρίς να προδικάζεται αποτέλεσμα ή να θεωρείται προεξοφλημένα κάποιος υποψήφιος χαμένος, η δυναμική που παρουσιάζεται στους συνδυασμούς σε επίπεδο εικόνας και διαφήμισης είναι πλασματική. Οι δε "κάτω από το τραπέζι" συμφωνίες στο διάστημα που προηγήθηκε θα τιμωρηθούν σίγουρα από μερίδα συμπολιτών μας που δεν συνηθίζουν να ξεχνούν.

 

2.      Οι συγκρίσεις ανάμεσα σε όσους διετέλεσαν δήμαρχοι είναι αναπόφευκτες. Με δεδομένο αυτό αλλά και τις αποχωρήσεις ή αποστασιοποιήσεις σημαντικών στελεχών, στις επερχόμενες εκλογές θα επηρεαστεί η συσπείρωση συνδυασμών δίχως αμφιβολία.

 

3.      Στην συνείδηση των ψηφοφόρων θα συνεκτιμηθούν σε κάθε περίπτωση όλες εκείνες οι παραλήψεις των τελευταίων ετών και ιδιαίτερα η μη ανοιτκή προς την κοινωνία διερεύνηση γύρω από το δυστύχημα και την απώλεια των δύο συμπολιτών μας σε ώρα υπηρεσίας.

 

4.      Η επιλογή στα τοπικά συμβούλια αποδεσμεύεται από την εκλογή των δημοτικών συμβούλων. Η παραδοσιακή μεταφορά ψήφων μέσω της ψυχολογικής πίεσης των ψηφοφόρων αποδυναμώνεται με το νέο εκλογικό νόμο για τους δημοτικούς συνδυασμούς. Επιπλέον οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι ο δήμαρχος επιλέγεται πρακτικά στον δεύτερο γύρο ενώ στον πρώτο επιλέγει αποκλειστικά εκείνους που θέλει να δει να τον εκπροσωπούν στο δημοτικό συμβούλιο.

 

5.      Η αλαζονεία θα εκτιμηθεί επίσης ως αρνητικός παράγοντας για τους υποψηφίους. Σε μια μικρή κοινωνία δεν μπορεί παρά να επηρεάσει την επιλογή την ώρα της κάλπης. Οι Τηνιακοί ειδικότερα, αποδεδειγμένα και στο παρελθόν, συνηθίζουν να κρατούν αποστάσεις από αλαζονικές συμπεριφορές.

 

6.      Η θεσμική παρουσία σοβαρών πλέον εναλλακτικών με δυναμική και προοπτική, έχει αποδείξει ξεκάθαρα τον διαφορετικό τρόπο σκέψης.

Η προετοιμασία των θεμάτων προς συζήτηση από ελάχιστους από τους δημοτικούς συμβούλους θα τους αναγνωριστεί. Σε όσους μπόρεσαν να το διαπιστώσουν ζωντανά στα δημοτικά συμβούλια οι διαφορές ήταν μεγάλες και ξεκάθαρες. Εντελώς τυχαία τα δημοτικά συμβούλια πλέον δεν μεταδίδονται ζωντανά…

 

7.   Παράλληλα είναι ξεκάθαρο ότι οι πολίτες αντιλαμβάνονται την διαφορά του πλασίου προστασίας των συμφερόντων τους έναντι άλλων συμφερόντων. Θα κριθεί εδώ η χαρακτηριστική αδιαφορία δημοτικών συμβούλων και υποψηφίων συμβούλουν σε κρίσιμα θέματα για το νησί όπου είτε δεν πήραν θέση είτε η στάση τους είναι τυπική την ώρα που στο νησί η καταστροφή είναι σε εξέληξη.

 

8.      Στα χρόνια της κρίσης, αυξάνονται ολοένα οι άνθρωποι που αμφισβητούν τις «οπαδικές» επιλογές στους χώρους της αυτοδιοίκησης και όχι μόνο. Οι παραδοσιακοί δεσμοί, αργά αλλά σταθερά σπάζουν, ενώ ολοένα και λιγότεροι πολίτες καθοδηγούνται από κομματικούς, θρησκευτικούς ή άλλους μηχανισμούς. Ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως οποιαδήποτε "οπαδική" αντιμετώπιση δεν είναι ώριμη για ότι κρίνει το μέλλον του τόπου.

 

9.      Οι δημοσκοπίσεις σιγουριάς και πρωτιάς, περισσότερο απελευθερώνουν παρά συσπειρώνουν τους ψηφοφόρους. Οι αστοχίες σε αυτό το επίπεδο εκείνων κομπάζουν δημοσιεύοντας είναι παραπάνω από παιδαριώδεις. Από την άλλη, εκείνοι που διαμαρτύρονται με δελτία τύπου, αμφισβητώντας τα αποτελέσματά μιας τέτοιας έρευνας, μοιάζουν απλά να φωνάζουν δυνατά τους φόβους τους…

 

Για τους παραπάνω και άλλους πολλούς λόγους η βασική πρόβλεψη για τις εκλογές στο νησί είναι ο εκλογικός κουβάς και κυριολεκτικά για τους υποψηφίους που ανά τετραετία θυμούνται ότι έχουν φωτογένεια αλλά απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο, τις δημόσιες διεκδικήσεις και την δημόσια έκθεση των επιλογών και των θέσεών τους. Για εκείνους που καλούν σε συστράτευση με ευχολόγια, χωρίς καμία δομική πρόταση.
 

Και σιγά σιγά διαφαίνεται ότι κανένας μητροπολίτης, καμία φωτογραφία και κανένα επικοινωνιακό τρικ δεν αρκεί να βάλουν το χέρι τους για την επιτυχία…

Κοινό Τηνίων: συνάντηση με τον κ. Γλυνό, υποψήφιο περιφερειάρχη

koino-tinion.

Παρασκευή, 12 Απρίλη 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

για την συνάντηση με τον υποψήφιο περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κύριο Μανώλη Γλυνό

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του υποψήφιου περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, Μανώλη Γλυνού, αντιπροσωπία μελών της κίνησής μας συναντήθηκε μαζί του και με τους συνεργάτες του, την Πέμπτη 11 Απριλίου στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου.

Μετά την τοποθέτηση του κ. Γλυνού, τα μέλη του “Κοινού Τηνίων”, του εξήγησαν τον τρόπο λειτουργίας της κίνησής. Αναλύθηκε η σταθερή μας αρχή να μην δεχόμαστε αρχηγούς και εξαρτήσεις και να λειτουργούμε αμεσοδημοκρατικά και οριζόντια.

Η αντιπροσωπία της κίνησής μας του παρέδωσε λίστα με θέματα αρμοδιότητας περιφερειακού συμβουλίου και συζήτησε μαζί του πιθανές λύσεις.

Ρωτήσαμε τον κύριο Γλυνό με τι κριτήριο ιεραρχεί τις ανάγκες του κάθε νησιού και ποια είναι η γνώμη του στο μπέρδεμα των αρμοδιοτήτων της περιφέρειας με αυτές των δήμων, με την αλληλοεπικάλυψη σε διάφορα θέματα, πχ. ρέματα και οδικό δίκτυο.

Με τον κύριο Γλυνό συζητήσαμε συγκεκριμένα τα πιο κάτω θέματα:

• Ανεμογεννήτριες - ποια η θέση του; Ζητήσαμε να δεσμευθεί ότι θα είναι κατά της εγκατάστασής τους.


• Προβληματικό οδικό δίκτυο - Όρμος Υστερνίων Φανερωμένης- Περιφερειακός Κιονίων- δρόμος Τριποτάμου -Λειβαδερής,


• Λιμνοδεξαμενή Λειβάδας


• Λιμάνι


• Προβλήματα με την κτηνίατρο - Επιπλέον κτηνίατρος για τις ημέρες υψηλής ζήτησης (πχ. Πάσχα) σύμφωνα με τον οργανισμό της περιφέρειας, "Με απόφαση του περιφερειάρχη μπορεί να ορίζεται ότι υπάλληλοι των τμημάτων Κτηνιατρικής και Αλιείας ασκούν για ορισμένο διάστημα αρμοδιότητες του τμήματος εκτός της έδρας τους"


• Εναλλακτικός τουρισμός – αναρριχητικό πεδίο Εξωμβούργου, έργο της περιφερείας πριν 11 χρόνια – έχει αφεθεί στην φροντίδα ελάχιστων ιδιωτών που το συντηρούν εθελοντικά με μια μικρή οικονομική συνδρομή από τον Δήμο (2018). Εκτός της επιθυμητής και δυνατής επέκτασης του, όσο περνούν τα χρόνια θα γίνει επιτακτική η ανανέωση των βυσμάτων λόγω μελλοντικής διάβρωσης.


• Τα δρομολόγια των πλοίων που δεν εξυπηρετούν τη γραμμή Τήνος - Σύρος.


• Περιφερειακό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων, το οποίο δεν υλοποιείται - ανακύκλωση - λύση για τα σκουπίδια της Τήνου


• Περιορισμοί στην χρήση των υδάτων - πχ. πισίνες, ιδιωτικές γεωτρήσεις, υπερκαταναλώσεις


• Ενίσχυση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής


• Προγράμματα Δια Βίου Μάθησης (γινόταν παλαιότερα και σταμάτησαν)


• Βιολογικοί καθαρισμοί μικρών οικισμών ή περιοχών (δλδ. ένας βιολογικός τύπου Καλλονής για κάθε χωριό ή ένας βιολογικός για την περιοχή π.χ. των Κάτων Μερών).


• Καταφύγια άγριας ζωής (έχουμε δύο στην Τήνο). Δεν έχουν μπει ούτε ταμπέλες για να ξέρει ο κόσμος που είναι και τι ισχύει με αυτά.


• Επίσης σε συνεργασία με το υπουργείο είναι υπεύθυνη, η περιφέρεια και για τις δομές υγείας. Προβλήματα με τις διακομιδές.


• Είναι υπεύθυνη, η περιφέρεια, και πρέπει να ελέγχει τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες των περισσότερων επιβατών

Η τραγική μοίρα μιας φυλής

Σημ. Ξ: Με αφορμή την σημερινή Ημέρα για τα δικαιώματα των Ρομά, δημοσιεύουμε παλαιότερο κείμενο του Γιώργου Δημόπουλου.

Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο περιοδικό  "Ενδοχώρα"  και αργότερα στα "Δέκατα"

του Γιώργου Δημόπουλου

1

   Όταν ήμουν μικρός, με άλλους αλητάμπουρες της γειτονιάς, γυροφέρναμε στα τσαντίρια   των τσιγγάνων. Μας άρεσε να περνάμε τα αδιόρατα σύνορα και να  περιδιαβαίνουμε στους καταυλισμούς,  τα παραπήγματα των γύφτων, που κατά καιρούς κατέφθαναν στο Αίγιο. Από πού έφθαναν, πού  πήγαιναν, δεν γνωρίζαμε.

   Η κλασική κωνοειδής σκηνή, το τσαντίρι, κάποια βοηθητικά παραπήγματα από κουβέρτες και διάφορα παλιόξυλα, ελάχιστα πουλερικά, πεινασμένα κοκαλιάρικα γαϊδούρια και μουλάρια, πάντα μια  αρκούδα  και μια μαϊμού. Όταν καμιά φορά τον χειμώνα άνοιγε το τσαντίρι, και ξεκαθάριζε λίγο το εσωτερικό του, διεκρίνοντο στην πηχτή σκιά γύρω από την φωτιά που περισσότερο καπνός ήταν, κάτι σαν άνθρωποι,  ανακούκουρδα, που ανασάλευαν ήσυχα, πότε να πεθαίνουν, πότε να γεννιούνται, σε μια διαρκή πείνα και στέρηση, σε πλήρη απαξίωση από την τοπική κοινωνία, που και αυτή εκείνη την εποχή προσπαθούσε δύσκολα να τα βγάλει πέρα. Κρύο, βροχή,  χιόνι, φαγητό, ύπνος,  αρρώστιες, γέννες, θάνατοι, γάμοι, γιορτές, αγάπες, όλα κάτω από μια σκηνή.

   Καμιά απελπισία στο πρόσωπό τους, καμία προσπάθεια να τρυπώσουν σε κάποια  καρότσα να πάνε κάπου αλλού, ως νόμιμοι ή λαθραίοι μετανάστες, για την υποσχεθείσα Εδέμ. Γεύματα πρόχειρα, διαρκώς  πεινασμένοι χωρίς το αίσθημα του λιμασμένου. Χειμώνα καλοκαίρι δε, μικροί μεγάλοι, άνδρες γυναίκες, ξυπόλητοι, και τα μικρά ξεβράκωτα. Στα μάτια μου ακόμη έχω ένα από αυτά να παίζει κλαρίνο, κάτω από μια  ελιά. Ήταν τόσο μικρό που τα δάκτυλά του δεν έφθαναν τις κλείδες του κλαρίνου. Αργότερα άκουσα ένα λαϊκό μουσικό να  λέει: «παίζουν από μικροί… όταν το κλαρίνο είναι πιο μεγάλο από αυτούς...για αυτό φυσάνε όμορφα…έχουν καλό γλείψιμο της μπουκαδούρας…κανένας από μας δεν μπορεί να τους φθάσει…μουσική άλλοτε θλιμμένη, άλλοτε νοσταλγική…».   

   Όπως ξαφνικά  ήρθαν και έστησαν τα τσαντίρια τους, το ίδιο ξαφνικά ξέστηναν, διέλυαν τον καταυλισμό και έφευγαν. Φόρτωναν την περιουσία τους στα ξύλινα κάρα και  τράβαγαν για άλλη περιοχή. Κανένας δεν μίλαγε, όλα εγίνοντο βουβά, σιωπηρά,  με σοβαρότητα που αρμόζει σε ανθρώπινη τραγωδία, κατά τρόπο ιεροτελεστικό. Η πορεία τους αργόσυρτη, με όλα τα χαρακτηριστικά μιας  Λιτανείας.

 Οι «αειπλανείς και μυσαρείς γύφτοι, οι τρισκατάρατοι της γης», άφηναν τον καταυλισμό τους, για να μπουν στο Αίγιο, οι γυναίκες μόνο για ζητιανιά, και για να ασκήσουν το επάγγελμά τους οι άνδρες. Επιδιόρθωναν ομπρέλες, γνώριζαν την τέχνη του  γανωτζή, του χαλκιά, έπλεκαν καλάθια για όλες τις χρήσεις, αγόραζαν ό,τι παλιό μπορεί να φανταστεί κανείς και πουλούσαν   ως επί το πλείστον  χαλιά και κουβέρτες. Όταν ο καιρός ήταν καλός, περιέφεραν στις γειτονιές ως θέαμα , μια  νευρική μαϊμού ή κάποια  αργοβάδιστη αρκούδα, οι οποίες είχαν ασκηθεί σε χορό και παντομίμες.

2

    Η  στερημένη τους ζωή γινόταν πιο δυσβάστακτη από την απόρριψή τους. Για  την τοπική επαρχιακή κοινωνία μας, οι  τσιγγάνοι ήταν οι ξένοι, οι παράξενοι, εκείνοι που από το πουθενά  έφθαναν στο περιοχή μας, και στο πουθενά πήγαιναν. Ντύνονταν διαφορετικά και μιλούσαν μια άλλη γλώσσα. Εικόνες που  στα μάτια εμάς των παιδιών, έπαιρναν την γοητεία του εξωτικού, μαζί με τον φόβο του αγνώστου.

   Υπάρχει ένας βιωματικός πολιτισμός, των παρθενικών εμπειριών, των πρώιμων αισθήσεων  και παραστάσεων της παιδικής ηλικίας, που κολλά πάνω στο δέρμα μας πεισματικά και ανεξίτηλα,  αδιάφορος, όχι πάντα,  για τα ανθρώπινα   προστάγματα. «Οι γύφτοι έκαναν τα καρφιά του Χριστού, για αυτό έχουν κατάρα του, να μην μπορούν να στεριώσουν, να ριζώσουν πουθενά». Το μίσος ενσταλάσσεται ανεπαίσθητα, από τα άγουρα χρόνια. Ταυτόχρονα η δική μας κάμερα, της ψυχής, κατέγραφε διωγμούς, μικράς κλίμακας, αλλά καθαρά διώξεις. Συχνά βλέπαμε την αδικία εις βάρος του απροστάτευτου, «να τα μαζέψετε και να φύγετε από δω»  με ένα βουβό μίσος, για τα  όργανα της βίας, που οι μεγάλοι τα έλεγαν της τάξης. Όλα αυτά αναμεμειγμένα  με τον εμποτισμένο φόβο της  γιαγιάς,  «να προσέχεις να μην σε βάλει καμιά γύφτισσα κάτω από τις φουστάνες της και σε κλέψει», αν και η μάνα με διαβεβαίωνε ότι,  «αυτά δεν συμβαίνουν, και εν πάσει περιπτώσει και να σε κλέψουν ειδικά εσένα θα σε αφήσουν πολύ σύντομα», υπονοώντας το ατίθασο του χαρακτήρα μου.

  

3

   Αργότερα θέλησα να ασχοληθώ με το φαινόμενο της αθρόας προσέλευσής τους κατά τον δεκαπενταύγουστο στην Τήνο και συναναστράφηκα με αρκετούς τσιγγάνους. Έκανα γνωριμία  με μερικούς εξ αυτών, πληροφορήθηκα ότι ορισμένοι έχουν σπουδάσει, μάλιστα και ιατρική, και διατηρώ κάποια χαλαρή  σχέση με έναν εξ αυτών. Από την συναναστροφή αυτή, ένας τσιγγάνος,  μου έφερε το γιο του ένα συνεσταλμένο παιδάκι, να γραφεί στο Εκκλησιαστικό.  «Το  έφερα να το μάθεις γράμματα, θα το πάρεις μην μου πεις όχι, σε κανέναν δεν θα πεις ότι είναι γυφτάκι, και το κοροϊδεύουν και φύγει». Ήξερε ο πατέρας τι θα πει στιγματισμός. Έξυπνο παιδί πολύ, τελείωσε το λύκειο, καλός μαθητής, πέρασε στο πανεπιστήμιο, παντρεύτηκε μια πανέμορφη τσιγγάνα και θέλησε να γίνει παπάς, παρά την σκληρή αντίρρηση  του πατέρα. Είναι από τα παιδιά που καμαρώνω, για το πέρασμά τους από την σχολή.

4

   Ποιοι είναι οι τσιγγάνοι; Άλλοι τούς θεωρούν απόγονους των Ιουδαίων γιατί διαπίστωσαν φυλετικές συγγένειες, άλλοι τούς θέλουν μείγμα Εβραίων και Μαυριτανών, άλλοι τούς θέλουν  να προέρχονται από την Ιβηρική, άλλοι από την  Νουβία. Οι περισσότεροι συγκλίνουν στην άποψη ότι πρόκειται για λαό ινδικής καταγωγής. Οι ίδιοι  απαντούν αναλόγως, σκοντάφτοντας. «Είμαστε γύφτοι δεν είμαστε τσιγγάνοι, είμαστε τσιγγάνοι δεν είμαστε γύφτοι,  είμαστε χαλκιάδες και χαλκοματζήδες  και δεν έχουμε καμιά δουλειά με γύφτους και τσιγγάνους,  είμαστε λαουτάρηδες και  βιολιτζήδες δική μας ράτσα» κλπ.  Δεν είναι απαντήσεις στρέβλωσης της αλήθειας. Είναι απαντήσεις που κρύβουν την άγνωστη ιστορία λαών, οι οποίοι  γνωρίζουν πολύ καλά πόσο διαφέρουν μεταξύ τους και που για αιώνες, όντας της ίδιας τύχης, κατάντησαν παρίες, παρακατιανοί, των ταξικά διαρθρωμένων κοινωνιών και άφησαν να γίνει πιστευτό το «όλοι οι γύφτοι μια γενιά» 

5

  Ποτέ δεν θα αφομοιωθούν πολιτισμικά. Είναι η άμυνά τους στους κατά καιρούς διωγμούς και τις συστηματικές μεθοδεύσεις αποκλεισμού τους. Οι πρώτες επιθέσεις εναντίον των τσιγγάνων καταγράφονται ιστορικά τον 11ο αιώνα και έγιναν από τους Τούρκους στο Μικρασιατικό Βυζάντιο. Φιλική στάση και εύνοια προς τους «φαραωνίτες» έδειξε ο πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ και αρκετοί διάδοχοί του που είχε  ως συνέπεια οι τσιγγάνοι να διασπαρθούν σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη. Όμως στις αρχές του 16^ου αιώνα φούντωσε μια λανθάνουσα αντιπάθεια με γενικευμένες επιθέσεις εναντίον τους, με κορύφωση την σύνοδο της Ορλεάνης 1561 η οποία διέταξε τους επάρχους, να εξοντώσουν όλους τους Τσιγγάνους με  φωτιά και σίδερο.  Με τον ίδιο τρόπο, την περίοδο αυτή  διώκονται οι Τσιγγάνοι σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Το 1636 στην Αγγλία με βασιλική διαταγή, οι αρσενικοί τσιγγάνοι θανατώνονταν με αγχόνη και οι γυναίκες με πνιγμό. Όμως φαίνεται ότι στην μακραίωνη ιστορία τους οι «φαραωνίτικες» φυλές, τον πιο απηνή, ανελέητο διωγμό τον υπέστησαν από τις ναζιστικές χιτλερικές ορδές. Το πρόγραμμα της  πολιτικής του Χίτλερ περιελάμβανε, συν τοις άλλοις, και την εξόντωση των «φυλετικά ακαθάρτων και εκφυλισμένων τσιγγάνων», για τους οποίους προβλεπόταν η εφαρμογή της μεθόδου της «ευθανασίας». Εξακόσιες χιλιάδες τσιγγάνοι ρίχτηκαν στα κρεματόρια και στους φούρνους του Άουσβιτς. Ποιος μιλάει για την γενοκτονία των τσιγγάνων; Ποιος έχει γράψει για αυτούς; Ελάχιστα, σπανίως.  Όμως έζησαν ένα  ολοκαύτωμα,  ποιος αμφιβάλλει;

6

   Στην πατρίδα μας ομαδικά ξεσπάσματα βίας, λιντσαρίσματα  και πογκρόμ εναντίον των τσιγγάνων δεν έχουμε. Έγιναν όμως αρκετές φορές το εξιλαστήριο θύμα. Οι τσιγγάνικες φυλές αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται με αντιπάθεια, που τεκμηριώνεται λεκτικά στις φράσεις, γυφτιά., τσιγγαναριό, γυφταριό, κοίτα τον γύφτο κλπ Ο χαρακτηρισμός του ακαθάρτου για τους τσιγγάνους, αναπαράγει μια προκατάληψη για την υλική και ηθική ακαθαρσία τους, την οποία εξ άλλου την συσχετίζουμε με  βρώμικα επαγγέλματα. Ο σιδεράς π.χ. σε πολλές περιοχές αποκαλείται γύφτος.

    Αφού  ντύσαμε αυτή μας την στάση με  θρησκευτικές προκαταλήψεις, ήταν φυσικό να υπάρχει και ένας θρησκευτικός συμβολισμός και αρκετές μεταφορές που παραπέμπουν στην πρακτική του εξιλασμού και της κάθαρσης. Είναι οι αρχαϊκές πρακτικές της αποδιοπόμπησης, της αναζήτησης δηλαδή του αποδιοπομπαίου τράγου.

   Κατόπιν τούτου η δική μας ανέχεια  και  δυσκολίες της ζωής, είναι επόμενο  να μας ωθήσουν στην αναζήτηση ενός συγκεκριμένου εχθρού, στον οποίο θα μεταβιβάσουμε την συσσωρευμένη μας, φυσικά μη συνειδητοποιημένη, οργή για τις ματαιώσεις της ζωής, για την καταπίεση και αλλοτρίωση που υφιστάμεθα στο χώρο εργασίας,  στην ιδιωτική ζωή,  τον έντονο ανταγωνισμό κλπ..

   Τα αδιέξοδά μας αναζητούν απελπισμένα αξιόπιστες διεξόδους. Στις περισσότερες όμως  περιπτώσεις, οι συσσωρευμένες ανησυχίες τείνουν να ξεσπούν σε επιλεγμένες κατηγορίες ξένων. Ως αστοί φοβόμαστε μήπως δεν ζήσουμε καλά, και όταν αυτό συμβαίνει, όπως στις ημέρες μας, φοβισμένοι αναζητούμε κάποιον να του φορτώσουμε όλα τα «κακά της μοίρας μας» και στρεφόμεθα στον πιο κοντινό εχθρό εκείνο που αισθανόμεθα  να απειλεί την αυτοεικόνα μας, που πότε είναι ο τσιγγάνος, πότε  ο αλλοδαπός, πότε  ο  λαθρομετανάστης. Η εξαφάνιση του  άλλου, γίνεται στο συλλογικό φαντασιακό, προϋπόθεση για την επιβίωση του εαυτού.  

    Η λανθάνουσα λειτουργία των φραγμάτων-συνόρων που ανεγείρονται μεταξύ μας, ημών  και των τσιγγάνων, ημών και των  λαθρομεταναστών, ημών και του άλλου,  είναι η ενίσχυση της σαθρής ακανόνιστης και απρόβλεπτης ζωής όσων βρίσκονται μέσα. Ο  άλλος πρέπει να  παραμείνει απέξω, «είναι η κόλασή μας». Όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ζωή μας, θα παραμείνει σαθρή, αν δεν σηκώσουμε κεφάλι, οποιαδήποτε και αν είναι η μεταχείριση και τα δεινά του άλλου και  των «παράξενων  ξένων».

7

   Η Ευρώπη συγκροτείται εν πολλοίς από ετερώνυμα, εναλλάξιμα, και ασταθή συνθετικά.  Κριτήριο ενός υγιούς πολιτισμού είναι  η αναγνώριση της πολλαπλότητάς του, καθώς και  η παραδοχή ότι ο φορέας του διαφορετικού πολιτισμού κατέχει όσο και εμείς την ανθρώπινη ιδιότητα. Υπ’ αυτή την έννοια και όσο η παραπάνω συνθήκη δεν πληρούται ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας της κάθε χώρας, αυτή  είναι τόσο πολιτισμένη όσο και βάρβαρη. Η βαρβαρότητα εμφιλοχωρεί και ανθίζει ακόμη και μέσα σε πολιτισμένα περιβάλλοντα. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να πάει αντάμα  με την νεωτερικότητα.

  Κάθε εποχή κατασκευάζει  τον δικό της βάρβαρο. Ένας φαύλος κύκλος βίας και μνησικακίας. Ίσως, αν δεν φοβόμαστε να ομολογήσουμε ότι δεν είμαστε εντελώς απαλλαγμένοι από την βαρβαρότητα, ότι «τα τέρατα δεν έχουν εξημερωθεί ακόμη» ίσως, τότε ίσως, στην άλλη άκρη καταφέρναμε να κερδίσουμε μια κατανόηση, η οποία πόρρω απέχει από την πολιτιστική μας ορθότητα. Η συνδιαλλαγή και η ειρηνική συνύπαρξη πρέπει να είναι ορίζοντας σκέψης όλων μας.

    Όλοι συν-χωράμε. Η αλήθεια στην ζωή είναι με τον άλλον, μαζί του, όποιος και να είναι αυτός ο  άλλος. Είναι γεγονός ότι  σε έναν κόσμο που κατοικείται κυρίως από «κυνηγούς», χωρίς καλλιέργεια της φιλοσοφίας και των στρατηγικών του «θηροφύλακα», υπάρχει μηδαμινός χώρος για ουτοπικούς στοχασμούς. Όμως το σφύριγμα του πλοίου, που μεταφέρει  μπαλαμέ και ρομά, τσιγγάνους και γύφτους,  γίνεται για όλους μας, όλο και πιο πένθιμο. (73)

Έχουμε ευθύνη;

Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.
                                                                      (Ν. Καζαντζάκης)

Μα εγώ θ’ αλλάξω τον κόσμο;                  
                                                                      (άγνωστοι, αναρίθμητοι)

Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να κατατάσσουμε τους εαυτούς μας σε ομάδες. Είναι ακόμη ένα κατάλοιπο της εξέλιξης, αλλοτινά χρήσιμο για την επιβίωσή μας, που όμως οι σύγχρονες κοινωνίες οφείλουν να παλεύουν για να ξεπεράσουν. Κατατάσσουμε τους εαυτούς μας σχεδόν παντού: Σε αθλητικές ομάδες, σε κόμματα, σε συλλόγους κοκ. Πάντα φτιάχνουμε επιχειρήματα και μπαίνουμε σε αντιπαραθέσεις υπερασπίζοντας αυτές μας τις επιλογές.

Αυτή η ανάρτηση έχει ως μόνο σκοπό να θέσει το ερώτημα, σε κάθε αναγνώστη προσωπικά, ως το που θα κατέτασσε τον εαυτό του αναφορικά με τις ευθύνες για την κατάσταση της κοινωνίας και τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη. Τα προβλήματα τελικά θα τα λύσουν κάποιοι άλλοι; Θα τα λύσουμε εμείς οι ίδιοι; Αν μπορούσαν να τα λύσουν κάποιοι άλλοι, θα ήταν βιώσιμο μακροπρόθεσμα ως λύση;  Υπάρχει ανάθεση ευθύνης; Έχουμε ευθύνη για την κοινωνία; Μπορούμε να συνεχίζουμε την ιδιώτευση απρόσκοπτα; Πρέπει να συνεργούμε; Πρέπει  ενδιαφερόμαστε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και αφορούν τα κοινά; Πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώνουμε στην κοινωνία; Υπάρχει κοινωνία χωρίς την ανάμειξη στα κοινά; Μπορεί ο καθένας μας να αλλάξει τον κόσμο; Αν δεν αλλάξει ο κόσμος ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; 

ΥΓ: https://www.youtube.com/watch?v=zRukgGezW3w

Το ζέσταμα

 

«Ξεκινάς πάντα με διατάσεις πριν αρχίσεις τον αγώνα». Αυτό θυμόταν σαν συμβουλή που του είχε αφήσει φίλος φίλου, από εκείνους που δεν συμμετείχαν ποτέ και σε κανένα αγώνα αλλά είχαν τεκμηριωμένη άποψη από κάτι που είχαν διαβάσει κάπου κάτι στο ίντερνετ, από πολύ αξιόπιστη πηγή. Μην έχοντας αρκετό χρόνο πια για την προετοιμασία, αποφάσισε να περιορίσει ακόμη και τις διατάσεις στο ελάχιστο και αποκλειστικά στα σχετικά με τον αγώνα. Έτσι άρχισε να προετοιμάζει το δεξί χέρι με ένα επαναληπτικό ελατήριο, να τσεκάρει και να διορθώνει το χαμόγελό του, κοιτώντας στον καθρέφτη, να επαναλαμβάνει ευχές σιγομουρμουρίζοντας, και πιο πρόσφατα, που άνοιξε και λογαριασμό στο facebook γιατί είναι μοντέρνος, να κουνάει πάνω κάτω τον δεξί δείκτη.

 

"-Γειά σας! τι κάνετε; Όλα καλά; Μπράβο!"

 

Δύο μήνες και κάτι από την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του δεν σταμάτησε το ζέσταμα, έτσι που την ημέρα της μάχης ένιωθε πανέτοιμος. Και τα κατάφερε! Έδωσε χιλιάδες χειραψίες, χαμογέλασε και ευχήθηκε σε εκατοντάδες συντοπίτες του, «έκανε λάικ» σε πολλές δημοσιεύσεις. Άξιζε όμως τον κόπο αφού το αποτέλεσμα τον κατέτασσε 6^ο στο σύνολο των υποψηφίων. Σε πανηγυρικό κλίμα ανέλαβε και τα καθήκοντά του. Όσο περνούσε όμως ο καιρός από την ημέρα ανάληψης της θέσης και των ευθυνών, διαπίστωνε ολοένα και περισσότερο ότι οι χειραψίες δεν μπορούσαν να βοηθήσουν στο να εντοπίσει χρηματοδοτήσεις. Τα χαμόγελα δεν αρκούσαν για να λυθεί το θέμα των σκουπιδιών. Τα «κλικ» δεν έφταναν το καλοκαίρι για τις διακοπές υδροδότησης.

Τρόμαξε για λίγο, αλλά μετά σκέφτηκε πως τώρα μπορούν να τρέχουν οι πολίτες και σε 4 χρόνια θα μπορούσε να προπονηθεί κι εκείνος πάλι λίγο πιο εντατικά. Με περισσότερες χειραψίες, μεγαλύτερα χαμόγελα, και ένα λογαριασμό στο twiter ίσως... Με αυτές τις σκέψεις ηρέμησε. 

 

ΥΓ: Για την 1^η Απριλίου και μόνο, απευθύνουμε έκκληση προς κάθε κατεύθυνση να σταματήσουν οι ανακοινώσεις των υποψηφίων. Ας μη γινόμαστε και επισήμως ανέκδοτα…