Γιάννης Μπεχράκης 2018 για το AP:Κόκκινος ήλιος πάνω από το Αιγαίο |
Η γέννηση του θεανθρώπου, φέτος συνέπεσε με τον θάνατο του ανθρώπου. Ένα βρέφος, πνίγηκε εχθές ανοιχτά της Πάρου. Μαζί του, δεκαπέντε ακόμη νεκροί. Θα μου πεις, εδώ πεθαίνουν τόσοι Έλληνες από την πανδημία.
Την ίδια ημέρα ενενήντα τέσσερις άνθρωποι νεκροί από covid-19 στην χώρα, ανεβάζοντας τους συνολικούς νεκρούς σε είκοσι χιλιάδες διακόσιους ενενήντα δύο ενώ, εξακόσιοι είκοσι τέσσερις ακόμη άνθρωποι παλεύουν διασωληνωμένοι. Θα μου πεις, εδώ πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι από την πείνα και τις υπόλοιπες ασθένειες.
Παγκοσμίως, κάθε ημέρα που περνάει, περίπου δέκα χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα. Μέσα στο 2021, ο αριθμός των νεκρών από την πείνα φτάνει κοντά στα εννιά εκατομμύρια. Κι άλλοι τόσοι είναι οι άνθρωποι που πάλεψαν με τον καρκίνο, και έχασαν. Θα μου πεις... έτσι είναι η ζωή.
Εμ, δεν είναι έτσι. Δεν είναι η ζωή, ούτε ο κόσμος, ούτε η φύση που φέρνουν τα ναυάγια κάθε μορφής. Είναι ο άνθρωπος και οι επιλογές του. Ο κάθε ένας, με το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στην θέση του μέσα στην κοινωνία.
Είναι επιλογή των ανθρωποδιακινητών να κερδοσκοπούν πάνω στην ανάγκη, στον πόνο και τελικά στον θάνατο των μεταναστών. Είναι επιλογή των κυβερνήσεων να καταστρέφουν και να ιδιωτικοποιούν τα συστήματα υγείας. Είναι επιλογή των φαρμακοβιομηχάνων να μην απελευθερώνουν τις πατέντες των εμβολίων. Είναι επιλογή των πολυεθνικών να εκμεταλλεύονται τους πόρους των χωρών, αφήνοντας τους κατοίκους να πεθαίνουν από την πείνα.
Είναι και δική μας επιλογή, να μην ασχολούμαστε με όλα αυτά ή να τα θυμόμαστε μόνο όταν κάποιο βρέφος ξεβραστεί σε κάποια παραλία ή να τα αντιμετωπίζουμε με προσευχές, ως κάτι μοιραίο, στέλνοντας που και που κουβέρτες ή φαγητό στου ανήμπορους.
Ο άνθρωπος ναυάγησε. Πνίγεται στην φουρτουνιασμένη θάλασσα του κέρδους, παγώνει στο ψύχος της ιδιοτέλειας, πεθαίνει κάθε μέρα, ανάμεσα στα ψυχρά νούμερα των οικονομολόγων της ελεύθερης αγοράς.
Ο μόνος που μπορεί να τον σώσει, είναι ένας άλλος άνθρωπος.
Λοιπόν, καλά... ανθρωπούγεννα.