Κείμενο του κ. Απόστολου Σοφιαλίδη επικ. καθ. Νομικής Σχολής ΑΠΘ.
Μας ρωτούν «γιατί λέμε όχι» στις ανεμογεννήτριες και στα αιολικά πάρκα στην Τήνο. Έτσι όπως τίθεται η ερώτηση, είναι σαν να μας ρωτούν γιατί αρνούμαστε τη ζωή ή κάτι που έρχεται από το Θεό ή κάτι «εξ ορισμού καλό». Και σαν να μας κατηγορούν που τα αρνούμαστε, έχοντας πάρει μάλιστα από πριν και την απόφαση για την καταδίκη μας, χωρίς καν ν’ ακούσουν τις «απολογίες» μας. Η διαστρέβλωση είναι προφανής. Θα έπρεπε πρώτα να μας ρωτήσουν «σε τί λέμε όχι» και μετά να πάμε στο «γιατί». Ακούστε λοιπόν μερικές πρόχειρες απαντήσεις στο σωστό ερώτημα:
Δεν λέμε όχι στην «καθαρή ενέργεια». Ούτε στις «ανανεώσιμες πηγές της». Λέμε όχι στην καταστροφή πολύτιμων έργων ανθρώπων και φύσης, μνημείων μακραίωνης συνεργασίας και συνύπαρξης ανθρώπων μεταξύ τους και με τη φύση, που αν χαθούν δεν θα «ανανεωθούν» ποτέ ξανά. Λέμε όχι σε οικονομικά συμφέροντα του παρόντος, που εκμεταλλεύονται κάθε νέα νομοθεσία με σκοπό το πρόσκαιρο ατομικό κέρδος, χωρίς να λογαριάζουν τις τοπικές κοινωνίες, ούτε το κοινό και διαρκές συμφέρον όλων και χωρίς να τους ελέγχει κανείς αν ενδιαφέρονται πράγματι για τον σκοπό του νόμου. Λέμε όχι και στη νομοθεσία που αφήνει τέτοια περιθώρια και αγνοεί υπέρτερες αρχές και αξίες που πηγάζουν από κανόνες του Συντάγματος της χώρας μας και από το πολίτευμά της. Λέμε όχι και στην άνιση μεταχείριση. Λέμε όχι στην διοικητική γραφειοκρατία και αδιαφορία που εκδίδει «άδειες» ή «βεβαιώσεις», χωρίς να νοιάζεται για τις ανθρώπινες αξίες και θεωρώντας τους ανθρώπους του τόπου μας σαν απολίτιστους ιθαγενείς ή σαν σακιά με πατάτες. Λέμε όχι σε επαγγελματίες που για να κερδίσουν προσωρινά μερικά χρήματα συνεργάζονται, μ’ ελαφριά καρδιά, με εισβολείς επενδυτές ή εγχώριους κατακτητές και αδιαφορούν για τους συμπατριώτες τους αλλά και για το ίδιο τους το σπίτι και για το νησί μας. Λέμε όχι και στην αδιαφορία, που είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τα σφάλματα. Ο κατάλογος είναι πολύ μεγαλύτερος. Σταματώ όμως εδώ για την ώρα.
Χρειάζεται να δώσουμε τώρα απάντηση στην ερώτηση «γιατί λέμε όχι;» Λάθος είναι αυτή η ερώτηση, το είπα από την αρχή. Αλλά, βέβαια, έχουν τους λόγους τους όσοι τη σερβίρουν δωρεάν. Γι’ αυτό, αρνούμαστε να την πάρουμε. Φοβόμαστε κι εμείς όπως όλοι. Και έχουμε αίσθηση του συσχετισμού δυνάμεων που έχει επιβληθεί γενικώς, ίσως και σε όλον τον πλανήτη σήμερα. Όμως δεν αφήνουμε τις τύχες μας και τις τύχες του ανθρώπινου πολιτισμού και της ζωής στα χέρια άλλων. Δεν αδιαφορούμε. Υπερασπιζόμαστε τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες μας στα δικαστήρια, στις διοικητικές αρχές αλλά και στο δρόμο, αν χρειαστεί, αφού έχουμε ανθρώπινα και ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Δεν τους αφήνουμε μόνους, σαν να μην έχουν φίλους, συγγενείς, οικογένεια ή πατρίδα. Η Πατρίδα τί κάνει για τα παιδιά της; Εκδίδει «άδειες διέλευσης και μεταφοράς»; Και επιβάλει «τάξη» και «απαγορεύσεις κυκλοφορίας»; «Ποια και ποιου την τάξη;» και «ποιοι να κυκλοφορούν και ποιοι όχι;» και «γιατί;», θα ρωτήσουμε τώρα εμείς. Θα περιμένουμε με υπομονή και θα ζητούμε με επιμονή πειστικές απαντήσεις. Σε όλα όμως.
Απόστολος Σοφιαλίδης
03.10.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου