Το είδαμε στο: tinianews.eu
- Τι χρωστάω, τον ρώτησα ψάχνοντας την τσέπη μου για ψιλά.
- Είναι 2,50 ευρώ μου απάντησε. Σκέφτηκα ευτυχώς η τιμές αν δεν ελαττώνονται τουλάχιστον παραμένουν σταθερές.
- Ορίστε, του λέω δίνοντας 3 ευρώ, θα μου κόψεις και μια απόδειξη, προσθέτω γρήγορα για να μη φανεί περίεργο.
- Βεβαίως, μου απαντά ξαφνιασμένος ο σερβιτόρος, περίμενε έχω και κάτι άλλες κομμένες να σου δώσω, προσθέτει.
- Όχι δε τη θέλω για αυτό, απάντησα. Προφανώς στο μυαλό του μέσου Έλληνα ο μόνος λόγος που κάποιος θα ζητούσε απόδειξη είναι για να έχει να δηλώσει παραπάνω έξοδα στην εφορία.
- Και τι την κάνεις την απόδειξη, ρώτησε όλο περιέργεια ο νεαρός παίρνοντας θάρρος.
- Την αφήνω στο τραπεζάκι, απάντησα εμφανώς ενοχλημένος.
- Γιατί;
- Γιατί πιστεύω ότι πρέπει τα μαγαζιά να κόβουν αποδείξεις άσχετα αν εγώ θα την πάρω μαζί μου ή όχι, απάντησα και σηκώθηκα να φύγω αφού χαιρέτησα τους φίλους μου.
Περπατώντας στο δρόμο για το σπίτι, όπου παλιά πήγαινα με το αυτοκίνητο για μια απόσταση 1500μ, συνάντησα ποδηλάτες κάθε ηλικίας. Σκέφτηκα να, κάτι άλλαξε στην Ελλάδα, κάτι αλλάζει...ή μήπως είναι που άνοιξε ο καιρός; Αλλά φέρνοντας στο νου μου το διάλογο με το σερβιτόρο συνειδητοποίησα ότι είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αλλάξουν στον τρόπο σκέψης μας. Για λίγο ένιωσα ο τρελός του χωριού που ζητάει αποδείξεις. Φυσικά και ο σερβιτόρος/φοιτητής δεν είναι αυτός που θα αποφασίσει αν θα κόψει απόδειξη για τον κάθε καφέ ή όχι. Αυτός που αποφασίζει είναι ο επιχειρηματίας. Έλα μου όμως που ο επιχειρηματίας με τη συμπεριφορά του κλέβει τον φοιτητή που σέρβιρε!
Ναι, ο φοιτητής είναι από τους λίγους τυχερούς νέους στον πλανήτη Γη που απολαμβάνει το δικαίωμα δωρεάν τριτοβάθμιας παιδείας, ακόμα. Αλλά για κάθε καφέ των 2.50 ευρώ που ο επιχειρηματίας ΔΕ κόβει απόδειξη αυτό σημαίνει ότι 0.32 ευρώ ΔΕΝ πάνε στα ταμεία του κράτους. Από αυτά τα 0.32 ευρώ, λαμβάνοντας υπ' όψη τον προϋπολογισμό για την παιδεία (~4%), 0.013 ευρώ ΔΕΝ πάνε στην παιδεία του ίδιου το φοιτητή που σέρβιρε τον φοροδιαφυγέντα καφέ! Και τι είναι 1-2 λεπτά του Ευρώ θα πουν μερικοί. Βάλτε ότι αριθμούς θέλετε στην παρακάτω εξίσωση:
[0.013 ευρώ] x [Αριθμός καφέδων που σερβίρονται σε μια καφετέρια σε μία μέρα] x [365] x [Αριθμός των καφετεριών στην Ελλάδα]. Αυτό το νούμερο (υπολογίζω 4-5εκ. ευρώ) είναι από αποδείξεις που δεν κόβονται ΜΟΝΟ για τον καφέ, ΜΟΝΟ για ένα χρόνο και αφορά ΜΟΝΟ τον προϋπολογισμό για την παιδεία...και προχθές διάβαζα για τα πανεπιστήμια που δεν έχουν χρήματα ούτε για τα λειτουργικά τους έξοδα! Δε πιάνω καν το σύνολο των χρημάτων που ΔΕΝ πάνε στα ταμεία του κράτους από τη "μικρο"-φοροδιαφυγή. Μια μερική λύση δεν είναι να σταματήσουμε να πίνουμε καφέ, αλλά όταν πληρώνουμε αυτά τα επιπλέον 0.32 ευρώ του ΦΠΑ να τα δίνουμε για τις ανάγκες της χώρας και όχι φιλοδώρημα στον φοροφυγά επιχειρηματία που όταν μας είπε στον τιμοκατάλογό του τις τιμές, μας υποσχέθηκε στα ψιλά γράμματα στο οπισθόφυλλο του μενού πως θα τα δώσει στο κράτος.
Το περιστατικό με την απόδειξη έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο και πλέον έχω συνηθίσει να τη ζητάω. Το πρόβλημα όμως, πέρα από αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις, είναι αυτοί που κόβουν! Δεν είμαι τρελός, τουλάχιστον όχι ακόμα και θα το εξηγήσω. Οι περισσότεροι που κόβουν αποδείξεις, ειδικά το καλοκαίρι, το κάνουν για να γλυτώσουν το πρόστιμο από ενδεχόμενη έφοδο του ΣΔΟΕ και όχι επειδή θεωρούν δίκαιο να καταβάλλουν το φόρο στο κράτος, που στο κάτω κάτω θα γυρίσει σε αυτούς μέσω του κρατικού προϋπολογισμού σε μορφή υποδομών ή παροχές υπηρεσιών υγείας, παιδείας, ασφάλειας, κτλ. Δεν έχει νόημα να βασιζόμαστε στην απειλή της ΣΔΟΕ για την καταβολή του φόρου (τρομοκρατία), νόημα έχει η εκπαίδευση και η ενημέρωση των πολιτών/επιχειρηματιών για τις λειτουργίες του κράτους και για τον λόγο ύπαρξης του ΦΠΑ (το ύψος του ΦΠΑ είναι μια άλλη συζήτηση) ή οποιουδήποτε άλλου φόρου.
Έχουν λοιπόν ένα δίκιο οι μπαμπούλες μας, όταν λένε ότι οι Έλληνες φοροδιαφεύγουν ασυστόλως. Φυσικά το παραπάνω παράδειγμα είναι απλουστευμένο και μπορεί ο καθένας να επιχειρηματολογήσει ότι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και γιατί να τους δίνουμε το ΦΠΑ ή άλλους φόρους αφού θα τα φάνε ή ας φορολογηθούν πρώτα οι εφοπλιστές κτλ. Καταρχήν, εμείς τους βάλαμε εκεί πάνω τους πολιτικούς, δε βγήκαν με κλήρωση και δεύτερον ανεχόμαστε κλέφτες πολιτικούς και κλέφτες εφοπλιστές γιατί και εμείς νιώθουμε ένοχοι με τις μικρο-βρωμοδουλιές μας.
Οι άνθρωποι αλλάζουν με παράδειγμα, όχι με ρητορική, για αυτό και πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας ο καθένας.
Το καλοκαίρι πέρασε γρήγορα στο αγαπημένο μου νησί. Δεν άλλαξε η άποψή μου περί αποδείξεων από τον Μάιο, όπως δεν άλλαξε ούτε και η συμπεριφορά των περισσότερων επιχειρηματιών. Γραφικό πλέον το σενάριο όπου πέφτει "σύρμα" ότι ήρθε η ΣΔΟΕ. Τρέχουν όλοι πανικόβλητοι, παίρνουν φωτιά οι ταμιακές, εμφανίζονται βιβλία εσόδων-εξόδων, τηλέφωνα σε συνάδελφους φοροφυγάδες, SMS από λογιστές, κόκκινος συναγερμός και όλο το νησί στο πόδι συσπειρωμένο να αντιμετωπίσει την απειλή! Βέβαια μπορούμε και καλύτερα (βλ. ΜΑΤ στην Ύδρα για να προστατέψουν κλιμάκιο του ΣΔΟΕ ) αλλά είμαστε σχετικά οργανωμένοι. Τα ίδια και με τους ελέγχους του ΙΚΑ.
Όσο λοιπόν θα ασπρίζουμε όταν ακούμε τη λέξη ΣΔΟΕ πάει να πει ότι είμαστε σε λάθος δρόμο. Είναι παρανοϊκό να φοροδιαφεύγει κάποιος και μετά να κατηγορεί το κράτος που το Κέντρο Υγείας δεν έχει γάζες και πρέπει να αγοράσει μόνος του από το φαρμακείο! Είναι σα να κλέβουμε την τράπεζα κρυφά και μετά να κάνουμε παράπονα στην τράπεζα ότι το ΑΤΜ δε βγάζει άλλα χρήματα!
Όμως κάτι παει να γίνει. Το πρώτο βήμα ήταν να αναγνωρίσουμε τη φοροδιαφυγή ως πρόβλημα. Είδα ότι είμαστε στο δεύτερο, να μας ενοχλήσει δηλαδή το πρόβλημα αυτό που αναγνωρίσαμε. Άντε με το καλό και στο τρίτο να κάνουμε κάτι για αυτό.
Καλό χειμώνα να έχουμε και καλά μυαλά!
- Μάιος 2012 -
Έχοντας μόλις γυρίσει στο νησί από το εξωτερικό όπου εργαζόμουν και
σκεπτόμενος όλα τα σχόλια και "αστεία" που άκουγα στη δουλειά για τους
Έλληνες και την οικονομική κρίση, στα πλαίσια του βρετανικού χιούμορ
πάντα, ήρθα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα.
Όχι ότι δεν τα ήξερα, αλλά ο παρακάτω διάλογος με έκανε νανιώσω ότι οι Έλληνες δεν έχουμε πρόβλημα οικονομικό, αλλά παιδείας, με την ευρεία της έννοια. Ακόμα δε ξέρω τι να απαντήσω όταν με ρωτάνε όλοι "ήρθες για μόνιμα;" και τους λέω ότι δεν ξέρω ακόμα, αλλά θα το ήθελα πολύ.
Πήγα λοιπόν για καφέ με φίλους που είχαν μείνει στην πόλη από όπου κατάγομαι. Είχαμε να τα πούμε από κοντά πάρα πολύ καιρό. Φυσικά, όταν λέω ότι πήγαμε για καφέ αυτό δε σημαίνει ότι πήγαμε να πιούμε καφέ, το ρόφημα, επειδή δεν είχαμε τι να κάνουμε ή επειδή βαριόμασταν να δουλέψουμε ως κατηγορούμενοι τεμπέληδες, αλλά ότι βρεθήκαμε σε έναν όμορφο χώρο για να πούμε τα νέα μας. Αντίστοιχα με το drinking culture του "Ηνωμένου" Βασιλείου, είναι θέμα κουλτούρας και κοινωνικότητας αγαπητοί συνάδελφοι στο Λονδίνο, και όχι τεμπελιάς - παρένθεση.
Αφού τα λέμε λοιπόν, χρειάστηκε να φύγω λίγο νωρίτερα και ζήτησα να πληρώσω. Φώναξα το παιδί που σέρβιρε, προφανώς φοιτητής αν έκρινα σωστά από το ντύσιμό του:
Όχι ότι δεν τα ήξερα, αλλά ο παρακάτω διάλογος με έκανε νανιώσω ότι οι Έλληνες δεν έχουμε πρόβλημα οικονομικό, αλλά παιδείας, με την ευρεία της έννοια. Ακόμα δε ξέρω τι να απαντήσω όταν με ρωτάνε όλοι "ήρθες για μόνιμα;" και τους λέω ότι δεν ξέρω ακόμα, αλλά θα το ήθελα πολύ.
Πήγα λοιπόν για καφέ με φίλους που είχαν μείνει στην πόλη από όπου κατάγομαι. Είχαμε να τα πούμε από κοντά πάρα πολύ καιρό. Φυσικά, όταν λέω ότι πήγαμε για καφέ αυτό δε σημαίνει ότι πήγαμε να πιούμε καφέ, το ρόφημα, επειδή δεν είχαμε τι να κάνουμε ή επειδή βαριόμασταν να δουλέψουμε ως κατηγορούμενοι τεμπέληδες, αλλά ότι βρεθήκαμε σε έναν όμορφο χώρο για να πούμε τα νέα μας. Αντίστοιχα με το drinking culture του "Ηνωμένου" Βασιλείου, είναι θέμα κουλτούρας και κοινωνικότητας αγαπητοί συνάδελφοι στο Λονδίνο, και όχι τεμπελιάς - παρένθεση.
Αφού τα λέμε λοιπόν, χρειάστηκε να φύγω λίγο νωρίτερα και ζήτησα να πληρώσω. Φώναξα το παιδί που σέρβιρε, προφανώς φοιτητής αν έκρινα σωστά από το ντύσιμό του:
- Τι χρωστάω, τον ρώτησα ψάχνοντας την τσέπη μου για ψιλά.
- Είναι 2,50 ευρώ μου απάντησε. Σκέφτηκα ευτυχώς η τιμές αν δεν ελαττώνονται τουλάχιστον παραμένουν σταθερές.
- Ορίστε, του λέω δίνοντας 3 ευρώ, θα μου κόψεις και μια απόδειξη, προσθέτω γρήγορα για να μη φανεί περίεργο.
- Βεβαίως, μου απαντά ξαφνιασμένος ο σερβιτόρος, περίμενε έχω και κάτι άλλες κομμένες να σου δώσω, προσθέτει.
- Όχι δε τη θέλω για αυτό, απάντησα. Προφανώς στο μυαλό του μέσου Έλληνα ο μόνος λόγος που κάποιος θα ζητούσε απόδειξη είναι για να έχει να δηλώσει παραπάνω έξοδα στην εφορία.
- Και τι την κάνεις την απόδειξη, ρώτησε όλο περιέργεια ο νεαρός παίρνοντας θάρρος.
- Την αφήνω στο τραπεζάκι, απάντησα εμφανώς ενοχλημένος.
- Γιατί;
- Γιατί πιστεύω ότι πρέπει τα μαγαζιά να κόβουν αποδείξεις άσχετα αν εγώ θα την πάρω μαζί μου ή όχι, απάντησα και σηκώθηκα να φύγω αφού χαιρέτησα τους φίλους μου.
Περπατώντας στο δρόμο για το σπίτι, όπου παλιά πήγαινα με το αυτοκίνητο για μια απόσταση 1500μ, συνάντησα ποδηλάτες κάθε ηλικίας. Σκέφτηκα να, κάτι άλλαξε στην Ελλάδα, κάτι αλλάζει...ή μήπως είναι που άνοιξε ο καιρός; Αλλά φέρνοντας στο νου μου το διάλογο με το σερβιτόρο συνειδητοποίησα ότι είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αλλάξουν στον τρόπο σκέψης μας. Για λίγο ένιωσα ο τρελός του χωριού που ζητάει αποδείξεις. Φυσικά και ο σερβιτόρος/φοιτητής δεν είναι αυτός που θα αποφασίσει αν θα κόψει απόδειξη για τον κάθε καφέ ή όχι. Αυτός που αποφασίζει είναι ο επιχειρηματίας. Έλα μου όμως που ο επιχειρηματίας με τη συμπεριφορά του κλέβει τον φοιτητή που σέρβιρε!
Ναι, ο φοιτητής είναι από τους λίγους τυχερούς νέους στον πλανήτη Γη που απολαμβάνει το δικαίωμα δωρεάν τριτοβάθμιας παιδείας, ακόμα. Αλλά για κάθε καφέ των 2.50 ευρώ που ο επιχειρηματίας ΔΕ κόβει απόδειξη αυτό σημαίνει ότι 0.32 ευρώ ΔΕΝ πάνε στα ταμεία του κράτους. Από αυτά τα 0.32 ευρώ, λαμβάνοντας υπ' όψη τον προϋπολογισμό για την παιδεία (~4%), 0.013 ευρώ ΔΕΝ πάνε στην παιδεία του ίδιου το φοιτητή που σέρβιρε τον φοροδιαφυγέντα καφέ! Και τι είναι 1-2 λεπτά του Ευρώ θα πουν μερικοί. Βάλτε ότι αριθμούς θέλετε στην παρακάτω εξίσωση:
[0.013 ευρώ] x [Αριθμός καφέδων που σερβίρονται σε μια καφετέρια σε μία μέρα] x [365] x [Αριθμός των καφετεριών στην Ελλάδα]. Αυτό το νούμερο (υπολογίζω 4-5εκ. ευρώ) είναι από αποδείξεις που δεν κόβονται ΜΟΝΟ για τον καφέ, ΜΟΝΟ για ένα χρόνο και αφορά ΜΟΝΟ τον προϋπολογισμό για την παιδεία...και προχθές διάβαζα για τα πανεπιστήμια που δεν έχουν χρήματα ούτε για τα λειτουργικά τους έξοδα! Δε πιάνω καν το σύνολο των χρημάτων που ΔΕΝ πάνε στα ταμεία του κράτους από τη "μικρο"-φοροδιαφυγή. Μια μερική λύση δεν είναι να σταματήσουμε να πίνουμε καφέ, αλλά όταν πληρώνουμε αυτά τα επιπλέον 0.32 ευρώ του ΦΠΑ να τα δίνουμε για τις ανάγκες της χώρας και όχι φιλοδώρημα στον φοροφυγά επιχειρηματία που όταν μας είπε στον τιμοκατάλογό του τις τιμές, μας υποσχέθηκε στα ψιλά γράμματα στο οπισθόφυλλο του μενού πως θα τα δώσει στο κράτος.
Το περιστατικό με την απόδειξη έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο και πλέον έχω συνηθίσει να τη ζητάω. Το πρόβλημα όμως, πέρα από αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις, είναι αυτοί που κόβουν! Δεν είμαι τρελός, τουλάχιστον όχι ακόμα και θα το εξηγήσω. Οι περισσότεροι που κόβουν αποδείξεις, ειδικά το καλοκαίρι, το κάνουν για να γλυτώσουν το πρόστιμο από ενδεχόμενη έφοδο του ΣΔΟΕ και όχι επειδή θεωρούν δίκαιο να καταβάλλουν το φόρο στο κράτος, που στο κάτω κάτω θα γυρίσει σε αυτούς μέσω του κρατικού προϋπολογισμού σε μορφή υποδομών ή παροχές υπηρεσιών υγείας, παιδείας, ασφάλειας, κτλ. Δεν έχει νόημα να βασιζόμαστε στην απειλή της ΣΔΟΕ για την καταβολή του φόρου (τρομοκρατία), νόημα έχει η εκπαίδευση και η ενημέρωση των πολιτών/επιχειρηματιών για τις λειτουργίες του κράτους και για τον λόγο ύπαρξης του ΦΠΑ (το ύψος του ΦΠΑ είναι μια άλλη συζήτηση) ή οποιουδήποτε άλλου φόρου.
Έχουν λοιπόν ένα δίκιο οι μπαμπούλες μας, όταν λένε ότι οι Έλληνες φοροδιαφεύγουν ασυστόλως. Φυσικά το παραπάνω παράδειγμα είναι απλουστευμένο και μπορεί ο καθένας να επιχειρηματολογήσει ότι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και γιατί να τους δίνουμε το ΦΠΑ ή άλλους φόρους αφού θα τα φάνε ή ας φορολογηθούν πρώτα οι εφοπλιστές κτλ. Καταρχήν, εμείς τους βάλαμε εκεί πάνω τους πολιτικούς, δε βγήκαν με κλήρωση και δεύτερον ανεχόμαστε κλέφτες πολιτικούς και κλέφτες εφοπλιστές γιατί και εμείς νιώθουμε ένοχοι με τις μικρο-βρωμοδουλιές μας.
Οι άνθρωποι αλλάζουν με παράδειγμα, όχι με ρητορική, για αυτό και πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας ο καθένας.
- Σεπτέμβριος 2012 -
Το καλοκαίρι πέρασε γρήγορα στο αγαπημένο μου νησί. Δεν άλλαξε η άποψή μου περί αποδείξεων από τον Μάιο, όπως δεν άλλαξε ούτε και η συμπεριφορά των περισσότερων επιχειρηματιών. Γραφικό πλέον το σενάριο όπου πέφτει "σύρμα" ότι ήρθε η ΣΔΟΕ. Τρέχουν όλοι πανικόβλητοι, παίρνουν φωτιά οι ταμιακές, εμφανίζονται βιβλία εσόδων-εξόδων, τηλέφωνα σε συνάδελφους φοροφυγάδες, SMS από λογιστές, κόκκινος συναγερμός και όλο το νησί στο πόδι συσπειρωμένο να αντιμετωπίσει την απειλή! Βέβαια μπορούμε και καλύτερα (βλ. ΜΑΤ στην Ύδρα για να προστατέψουν κλιμάκιο του ΣΔΟΕ ) αλλά είμαστε σχετικά οργανωμένοι. Τα ίδια και με τους ελέγχους του ΙΚΑ.
Όσο λοιπόν θα ασπρίζουμε όταν ακούμε τη λέξη ΣΔΟΕ πάει να πει ότι είμαστε σε λάθος δρόμο. Είναι παρανοϊκό να φοροδιαφεύγει κάποιος και μετά να κατηγορεί το κράτος που το Κέντρο Υγείας δεν έχει γάζες και πρέπει να αγοράσει μόνος του από το φαρμακείο! Είναι σα να κλέβουμε την τράπεζα κρυφά και μετά να κάνουμε παράπονα στην τράπεζα ότι το ΑΤΜ δε βγάζει άλλα χρήματα!
Όμως κάτι παει να γίνει. Το πρώτο βήμα ήταν να αναγνωρίσουμε τη φοροδιαφυγή ως πρόβλημα. Είδα ότι είμαστε στο δεύτερο, να μας ενοχλήσει δηλαδή το πρόβλημα αυτό που αναγνωρίσαμε. Άντε με το καλό και στο τρίτο να κάνουμε κάτι για αυτό.
Καλό χειμώνα να έχουμε και καλά μυαλά!
Επιμέλεια
Μάρκος Δελασούδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου