Σχετικά

Εναλλακτικός ιστότοπος για την Τήνο και όχι μόνο, εκτεθειμένος σε μέρος που το προσβάλλει ο άνεμος και ορατός από όλους

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Θα φέρω στον κόσμο ένα παιδί


 Το είδαμε εδώ: Κίνηση ΄΄Απελάστε το ρατσισμό΄΄

Η Ελεονώρα Μελέτη, γνωστή τηλεπαρουσιάστρια της «πρωινής ζώνης», έγραψε ένα κείμενο-έκπληξη με αφορμή ένα κακεντρεχές ομοφοβικό σχόλιο του συναδέλφου της Γ. Λιάγκα για τη γέννηση του παιδιού του Φώτη Σεργουλόπουλου, επίσης τηλεπαρουσιαστή, που έχει δηλώσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του. Το γιατί κρίναμε ότι πρέπει να το μοιραστούμε μαζί σας, στο ίδιο το κείμενο παρακάτω:

Aκολουθούν όσα έγραψε η Ελεονώρα Μελέτη στο mustonine με τίτλο:
Θα φέρω στον κόσμο ένα παιδί      
Το άκουσα από τον Γιώργο Λιάγκα και αποστομώθηκα. Μία ερώτηση από έναν άνθρωπο που και μορφωμένο θεωρώ, και σύγχρονο.
«Πόσο φυσιολογικό θα βγει το παιδί του Φώτη Σεργουλόπουλου;»
Άφωνη έμεινα.

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Κομματάρχης παλαιάς κοπής...



 Εκτός από κολλιτάρι του Γεωργιάδη και δεκανίκι του Σαμαρά, ο Παναγιώτης Ρήγας λειτουργεί και ως κομματάρχης παλαιάς κοπής, θυμίζοντας την τέχνη που τον ανέδειξε παράγοντα των Κυκλάδων. Ενώ, όχι μόνο οι Κυκλαδίτες αλλά όλοι όσοι έβλεπαν το κανάλι της βουλής τις τελευταίες μέρες, είδαν, ότι αυτός που έθεσε το ζήτημα της διοικητικής αυτοτέλειας των νοσοκομείων Σύρο και Νάξου ήταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Συρμαλένιος, έσπευσε να οικειοποιηθεί την υιοθέτηση της πρότασης από τον Άδωνη, εκμεταλλευόμενος μάλιστα την κοινοβουλευτική αθλιότητα να ψηφιστεί η τροπολογία πέντε ξεχωριστών άρθρων στην συσκευασία του ενός (για το φάρμακο). 
Που κατάντησε ο Κύριος Τάκης;
Ακολουθεί σχετική ανακοίνωση από τον Σύριζα Νάξου:




Ο ΣΥΡΙΖΑ Νάξου με αφορμή την οργάνωση του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος από τον κ. Ρήγα, τις προσβλητικές αναφορές του για τους βουλευτές του Σύριζα και τις δηλώσεις του ότι  “οι Ναξιώτες οφείλουν να το γνωρίζουν", απαντά πραγματικά τι γνωρίζουν οι Ναξιώτες…
Οι Ναξιώτες γνωρίζουν κ. Ρήγα, πως ΕΣΕΙΣ διαλύσατε το Νοσοκομείο της Νάξου.  Πως ΕΣΕΙΣ το συγχωνέψατε με αυτό της Σύρου και επανειλημμένα δηλώνατε στα ΜΜΕ ότι η συγχώνευση είναι προς όφελός τους. Γνωρίζουν το λόγο που ξαφνικά γίνατε υπέρμαχος της διασύνδεσης.  Γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  κατάθεσε και υπερασπίστηκε την τροπολογία στην Βουλή. Γνωρίζουν ότι ΕΣΕΙΣ  προαναγγείλατε  το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, ώστε να απαγορεύσετε να ψηφίσουν  τη τροπολογία αυτοί οι οποίοι την κατέθεσαν.
Θέλατε να εκθέσετε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στις τοπική μας κοινωνία με αντιδημοκρατικά αντισυνταγματικά τεχνάσματα. Η κοινωνία μας όμως γνωρίζει καλά ποιοι αγωνίζονται έξω και μέσα στη Βουλή :
Για την δωρεάν υγεία, την ασφάλιση, το Νοσοκομείο μας και  ποιοι εκτελούν ψυχρά τις εντολές της Τρόικα, ποιοι έχουν αποκλείσει από το σύστημα υγείας χιλιάδες Ναξιώτες, ποιοι μας απειλούν με κατασχέσεις, ποιοι διαλύουν τον ΕΟΠΥΥ, ποιοι βάζουν εισιτήριο 25€ ,  ποιοι έχουν αφήσει το Νοσοκομείο μας με 15 γιατρούς αντί 46, το Κ.Υ. Αμοργού με ένα γιατρό, και τα 22 αγροτικά ιατρεία και τα πολυδύναμα με 4 γιατρούς και ποιοι προωθούν με πάθος την ιδιωτική περίθαλψη. Στη Νάξο γνωρίζουν καλά ότι τα πρωτοπαλίκαρα σας αντιστρατεύονται και απαξιώνουν την δημόσια υγεία  και το Νοσοκομείο Νάξου προσπαθώντας να επιβάλουν την ιδιωτική Interamericanως μόνη ρεαλιστική λύση. Γνωρίζουν ότι αύριο δεν θα ντραπείτε να  διορίσετε στο νέο Δ.Σ. του Κ.Υ.-Νοσοκομείου τους δικούς σας που σήμερα δίνουν τα πάντα  για την Interamerican. Γνωρίζουν ότι η διασύνδεση για την οποία πανηγυρίζετε ελάχιστα συμβάλει στη λύση του πραγματικού προβλήματος, ότι η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τη Σύρο περικόπηκε και ότι οι διακομιδές στοιχίζουν τα διπλάσια από τις δαπάνες του Νοσοκομείου. Τέλος οι Ναξιώτες γνωρίζουν ότι η  συμπεριφορά σας θίγει βάναυσα όλη τη κοινωνία της Νάξου που αγωνίζεται δεκαετίες (πολύ πριν εμφανιστεί στις Κυκλάδες το άστρο σας) και θα συνεχίσει να αγωνίζεται για Νοσοκομείο στο Νησί μας.
Εσείς είστε, κ. Ρήγα που οφείλετε να γνωρίζεται κάτι πολύ σημαντικό:
Ο πολιτικός σας χρόνος έχει τελειώσει. Δεν σας σώζει η λασπολογία, τα ψέματα, η υποκρισία, τα αίσχη σας και η παλαιοκομματική συμπεριφορά, δεν σας σώζει ούτε η τρόικα, ούτε ο Σαμαράς. Έχετε τελειώσει προ πολλού.
Ταυτόχρονα καλούμε τους δημότες - πολίτες, τις Δημοτικές Αρχές τους φορείς, τις  συλλογικότητες των νησιών μας,  να υπερασπιστούν την ζωή τους, να πάρουν το ζήτημα της υγείας στα χέρια τους, να αγωνιστούν για την δημόσια και  δωρεάν υγεία, να συμμετέχουν την Παρασκευή στις 12 μ.μ. στα πλαίσια του Πανελλήνιου Πανυγειονομικού  Συλλαλητήριου της Αθήνας, στην αντίστοιχη συγκέντρωση στο προαύλιο του Νοσοκομείο Νάξου με κύριο αίτημα την αναβάθμιση του σε δευτεροβάθμιο οργανωμένο νοσοκομείο.

 Νάξος 28/11/2013                                                

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Παραμύθια, αλήθειες και ειδήσεις για τα αιολικά


Από την:ophioussa


1.  Το μεγαλύτερο παραμύθι για τα αιολικά είναι ότι παράγουν ενέργεια 
Τα αιολικά(προφανώς) δεν παράγουν τίποτα όταν δεν φυσάει, και παράγουν ενέργεια μόνο όταν φυσάει (που είναι όμως προβληματική ενέργεια, για το ηλεκτρικό δίκτυο) . Όταν δεν φυσάει, αλλά και όταν φυσάει , πρέπει να συνυπάρχει συμβατική ηλεκτροπαραγωγή σε λειτουργία, για την ασφαλή και σταθερή ηλεκτροδότηση. Τα αιολικά πληρώνονται χωρίς να εξοικονομούν σημαντικά καύσιμα, και χωρίς να υποκαθιστούν συμβατικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Παράγουν τυχαίο και μεταβλητό ρεύμα που είναι άχρηστο, αφού ούτε ο αέρας, ούτε το ρεύμα αποθηκεύονται, πρακτικά. Είναι μία παρασιτική οφθαλμαπάτη, που για τα 30-40 χρόνια που υπάρχει (και επιδοτείται) δεν έχει πετύχει παρά ασήμαντο ποσοστό ηλεκτροδότησης, οπουδήποτε.
2. Το επόμενο παραμύθι είναι ότι τα αιολικά παράγουν “καθαρή” ενέργεια

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Όταν η Δέσποινα Βανδή έγινε Δέσποινα Μαλέα

Της Αναστασίας Γιάμαλη
Ο αντιφασισμός είναι για όλους. Δεν φυτρώνει μόνο στα Εξάρχεια - μπορεί στα Εξάρχεια να ευδοκιμεί περισσότερο - ούτε για να τον εξασκείς πρέπει να φοράς σταράκια και να μπορείς να κάνεις συγκριτική ανάλυση των κινημάτων της λατινικής Αμερικής (που αν μπορείς καλό είναι, μαγκιά σου!). Πλην όμως ο αντιφασισμός πρέπει να είναι παρών οπου  σηκώνει κεφάλι ο φασισμός, με όποιους όρους, υπό οιεσδήποτε συνθήκες και προϋποθέσεις και με ατομικές στάσεις.

Βγήκε ο Σφακιανάκης στην απονομή του "πολυπλατινένιου" του δίσκου και με το γνωστό εμετικό - τα ξέρω όλα και "μας ψεκάζουν" επειδή κρατάμε από τους αρχαίους Έλληνες - υφάκι του, είπε πως «Αν κάποιο κόμμα θα μπορούσε να κυβερνήσει σωστά την Ελλάδα, αυτό θα ήταν η Χρυσή Αυγή». Δεν είναι πρώτη φορά, στο παρελθόν έχει χαιρετίσει - από πίστας - ναζιστικά και έχει υποστηρίξει πως οι μετανάστες στα φανάρια «προσβάλουν την αισθητική του», πως δεν είναι εικόνα αυτή για τη «χώρα του Πλάτωνα, του Σωκράτη και του Ομήρου» και πως η «η Χρυσή Αυγή δεν σπάει κανέναν στο ξύλο. Σπάνε τους πάγκους σε όποιον δεν έχει άδεια. Μπορεί να πάρουν τα προϊόντα και να τα δώσουν σε φτωχές οικογένειες. Μια χαρά».
 
Ο αντιφασισμός είναι για όλους. Δεν φυτρώνει μόνο στα Εξάρχεια -μπορεί στα Εξάρχεια να ευδοκιμεί περισσότερο- ούτε για να τον εξασκείς πρέπει να φοράς σταράκια και να μπορείς να κάνεις συγκριτική ανάλυση των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής (που αν μπορείς καλό είναι, μαγκιά σου!). Πλην όμως ο αντιφασισμός πρέπει να είναι παρών όπου σηκώνει κεφάλι ο φασισμός, με όποιους όρους, υπό οιεσδήποτε συνθήκες και προϋποθέσεις και με ατομικές στάσεις.
Βγήκε ο Σφακιανάκης στην απονομή του "πολυπλατινένιου" του δίσκου και με το γνωστό εμετικό -τα ξέρω όλα και "μας ψεκάζουν" επειδή κρατάμε από τους αρχαίους Έλληνες- υφάκι του, είπε πως «αν κάποιο κόμμα θα μπορούσε να κυβερνήσει σωστά την Ελλάδα, αυτό θα ήταν η Χρυσή Αυγή». Δεν είναι πρώτη φορά, στο παρελθόν έχει χαιρετίσει -από πίστας- ναζιστικά και έχει υποστηρίξει πως οι μετανάστες στα φανάρια «προσβάλλουν την αισθητική του», πως δεν είναι εικόνα αυτή για τη «χώρα του Πλάτωνα, του Σωκράτη και του Ομήρου» και πως η «η Χρυσή Αυγή δεν σπάει κανέναν στο ξύλο. Σπάνε τους πάγκους σε όποιον δεν έχει άδεια. Μπορεί να πάρουν τα προϊόντα και να τα δώσουν σε φτωχές οικογένειες. Μια χαρά». Ο Σφακιανάκης μεσουράνησε την δεκαετία του '90 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 ήταν για τα κυρίαρχα ΜΜΕ ένας "sui generis" τύπος με "εξεζητημένες" (βλ. αποκριάτικες) ενδυματολογικές επιλογές και μεταφυσικές αναζητήσεις. Ο ίδιος, αφ' υψηλού πάντα -ένεκα φτωχός που πλούτισε- βρίζει συχνά πυκνά αυτούς που φοροδιαφεύγουν. Προσωπικά -και πολλοί άλλοι μαζί μου- δεν θα βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά πως στα μπουζούκια που δούλευε επί δεκαετίες και από τα οποία πλούτισε ο πάλαι ποτέ νεαρός ντι-τζέι από την Κω κόβουν αποδείξεις. Αν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά για κάτι είναι πως σε αυτά τα μέρη γνώρισε και μυήθηκε -παρέα με τους μπράβους, τους πορτιέρηδες, τους παρκαδόρους και όλη τη μαφία της νύχτας- στα εύπεπτα "ιδεώδη" της Χρυσής Αυγής. Φέτος θα συνεργαζόταν με τη Δέσποινα Βανδή, του αυτού φυράματος.
Το "Δεσποινάκι" μεσουράνησε την ίδια περίοδο των παχέων -όχι για όλους- αγελάδων. Έχει κρεμαστεί από το ταβάνι, έχει αναδυθεί από το πάτωμα, έχει παντρευτεί τον Ντέμη Νικολαίδη, ποδοσφαιριστή, έχει κάνει κι αυτή εντυπωσιακές ενδυματολογικές επιλογές, έχει βραβευτεί σε διεθνείς -στημένους από δισκογραφικές- διαγωνισμούς, έχει μιλήσει σε ντοκιμαντέρ μαζί με τον σύζυγο για τα "πολλά λεφτά που βγάζουν" (τότε όχι τώρα) και έχει τραγουδήσει κυρίως τις μουσικές εμπνεύσεις του Φοίβου (όχι του Δεληβοριά).  Α! και -σύμφωνα με τα ίδια ΜΜΕ- έχει μια αιώνια κόντρα με την Άννα τη Βίσση. Κονταροχτυπιούνται για τον "θρόνο" της εγχώριας κωστοπουλικής σοουμπίζ που ευτυχώς μας έχει αφήσει χρόνους. Όλο αυτό το πράγμα -αισθητική και ιδεολογία της παραλιακής- προλείανε κατά κάποιον τρόπο την έλευση του φασισμού, αδρανοποίησε τα αντανακλαστικά των ανθρώπων, οικοδόμησε φέικ κοινωνικές και ατομικές ιεραρχήσεις, έστησε ένα λαμέ θερμοκήπιο πολιτισμικής κακογουστιάς και κατρακύλας.
Ο Νότης και η Δέσποινα φέτος θα τραγουδούσαν μαζί. Έκανε ο Νότης τις δηλώσεις ξανά, αυτή τη φορά με μεγαλύτερη -όσο δύσκολο κι αν του είναι- σαφήνεια υπέρ της Χρυσής Αυγής και η Δέσποινα θύμωσε. Σχήμα τέλος. Στην εξήγηση που έδωσε η ίδια -από facebook- για την αποχώρησή της από το σχήμα έγραψε μεταξύ άλλων για τον Νότη και τη συνεργασία τους: «Διαφωνούσα κατά καιρούς σε πολλά από αυτά που έλεγε, άλλοτε συμφωνούσα, όσο εξτρεμιστικά και αν εκφραζόταν (Νότης είναι αυτός). Παρά τη διαφορετική άποψη που έχουμε γενικότερα στις σχέσεις, στην ζωή και τη δημοκρατία, θεωρούσα ότι καλλιτεχνικά θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σε μια μουσική σκηνή" και πρόσθεσε πως " Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι τα πράγματα που μας χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που μας ενώνουν. Αποχωρώ με λύπη." Δεν σταμάτησε εκεί όμως, η Δέσποινα Μαλέα -όπως είναι το πραγματικό της όνομα- γεννημένη στο Τίμπινγκεν της Γερμανίας  έκλεισε ως εξής: "Και κάτι τελευταίο... Εμένα οι γονείς μου ήταν μετανάστες... Αυτό". Δεν θα αγαπήσουμε ό,τι έχει τραγουδήσει, δεν θα ξεχάσουμε τη λαϊκοπόπ αισθητική και κουλτούρα, αλλά όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημά του, γίνεται ένας από μας. 

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Μάνθος Γαΐτης: Έν Τήνω


Καλοκαιρινά σχεδιάσματα

Εμφάνιση unnamed.jpg

Έκθεση ζωγραφικής του τηνιακού ζωγράφου και φίλου φιλοξενείται στην Γκαλερί ΑΡΓΩ, Νεοφύτου Δούκα 5 στο Κολωνάκι από τις 26 Νοεμβρίου ως τις 30 Δεκεμβρίου. 
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Τρίτη 26 Νοέμβρη 2013 στις 19.30-22.30.
Επισκέψεις Τρίτη-Παρασκευή: 10.00-14.00&18.00-21.00, Σάββατο: 10.00-14.00

Ανοικτή Επιτροπή Αλληλεγγύης: 3ο Ανταλλακτικό-χαριστικό παζάρι

ανταλλακτικό παζάρι
Φέρνεις ότι δεν χρειάζεσαι...
Παίρνεις ότι χρειάζεσαι...

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Ανοικτή Πρό(σ)κληση

Με απόλυτο συμβολισμό Τήνος, 17 Νοέμβρη 2013


Αν υπάρχει ιδανικό κάλεσμα, τώρα ήρθε η στιγμή να το απευθύνουμε: πρώτα προς την συνείδησή μας και το μόνο πραγματικό μας χρέος και έπειτα προς ολόκληρη την τοπική κοινωνία.


Η σημασία των τοπικών αυτοδιοικητικών εκλογών

Βρισκόμαστε έξι μήνες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές με την πολύμορφη κρίση να βαθαίνει ακόμη περισσότερο και την κοινωνική απελπισία να διογκώνεται. Τα ποσοστά της ανεργίας – ιδιαίτερα των νέων, της ανέχειας και της φτώχειας αυξάνονται, δημόσια κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες απαξιώνονται και παραδίνονται στα ιδιωτικά συμφέροντα, οι θεσμοί υπονομεύονται, η δημοκρατία περιστέλλεται φτάνοντας στα όρια της αντιδημοκρατικής εκτροπής.

Ειδικότερα η τοπική αυτοδιοίκηση πληρώνει τις πολιτικές των μνημονίων και των επιταγών της τρόικας περιορίζοντας συνεχώς το κοινωνικό της έργο, συρρικνώνοντας τις υπηρεσίες της, περικόπτοντας δραματικά τα έσοδά της αποστερούμενη πόρων και χρηματοδότησης, μειώνοντας σημαντικά το προσωπικό της.  Μετατρέπεται έτσι σταδιακά σε ένα απόλυτο εξαρτώμενο από τον κρατικό μηχανισμό διοικητικό εργαλείο με περιορισμένες δυνατότητες. Σήμερα ο κίνδυνος δεν είναι αυτός μιας «καχεκτικής» αυτοδιοίκησης, αλλά μια «κλινικά νεκρής» αυτοδιοίκησης.

Επομένως, οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, πέραν της γενικότερης πολιτικής σημασίας που έχουν, θέτουν το ξεκάθαρο δίλημμα: Η αυτοδιοίκηση ή θα συνεχίσει να λειτουργεί στο σημερινό καλλικρατικό-μνημονιακό πλαίσιο ή θα μετασχηματιστεί σε αποκεντρωμένη δημοκρατική εξουσία με λαϊκή συμμετοχή, διαφάνεια και αξιοκρατία, στήριγμα του κοινωνικού κράτους και φορέα παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας.


Η Τήνος στην μέγγενη του Καλλικράτη και των μνημονίων

Στα τέσσερα σχεδόν χρόνια που η χώρα μας πορεύεται στους δρόμους που ισοπέδωσε ο οδοστρωτήρας των μνημονίων, η μικρή κοινωνία μας βίωσε σε πολλές περιπτώσεις με τον πιο βάρβαρο τρόπο την πολιτική απαξίωση και την κοινωνική καταστροφή, απόρροια και της πρακτικής δεκαετιών των τοπικών αρχόντων. Το κράτος που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έχοντας άρρηκτους δεσμούς με το τοπικό κατεστημένο «ημετέρων» προχώρησε στην υλοποίηση και την εφαρμογή δυσβάστακτων αντικοινωνικών μέτρων που πέραν των άλλων, είχαν και ως συνέπεια την συρρίκνωση της τοπικής οικονομίας, τον μαρασμό των επιχειρήσεων και την ανεργία.
Οι ίδιες κυβερνήσεις φρόντισαν για την ουσιαστική αποδυνάμωση του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης με την συγκέντρωση ανώφελων εξουσιών στο «μόρφωμα» του Καλλικράτη. Οι τοπικές κοινότητες σταδιακά απαξιώθηκαν και η όποια αυτοδιάθεση είχε απομείνει στα χωριά για να καθορίζουν οι κάτοικοί τους το μέλλον τους, εξανεμίστηκε στο βωμό του ίδιου του Καλλικράτη. Παράλληλα, απογυμνώθηκαν κάθε είδους υπηρεσίες αδιαφορώντας για την προσβασιμότητα και την δυνατότητα συμμετοχής των κατοίκων. Επιπλέον, τα όποια ανεμικά εφόδια που κληροδότησαν τους Καλλικρατικούς δήμους, κατέστησαν την λειτουργία τους περισσότερο αναποτελεσματική στα μεγάλα χρονίζοντα προβλήματα. Ο ελλιπής σχεδιασμός και η απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου ανάπτυξης μας κατέταξαν σε πολίτες β’ κατηγορίας. Τα χωριά μας, μετά την εσωτερική μετανάστευση, υπό το βάρος και του αποκλεισμού από τις δημοκρατικές διαδικασίες και της υπερσυγκέντρωσης των υπηρεσιών, οδηγούνται στην ερήμωση με μόνη προοπτική, στην καλύτερη των περιπτώσεων, την δημιουργία παραθεριστικών οικισμών που αντικαθιστούν καθετί αυθεντικό.

Προς όφελος αυτής της ιδιώτευσης, τίποτε δεν ξέφυγε από τον βωμό του κέρδους. Απερίσκεπτα και άκριτα το ίδιο το νησί τεμαχίστηκε για να μοιραστεί ως οικόπεδα χωρίς κανένα περιορισμό. Εργολαβικά συμφέροντα, συνδεδεμένα άρρηκτα με την τοπική εξουσία, θυσίασαν την γη των πατεράδων μας κλέβοντάς την από τα παιδιά μας. Δεν δίστασαν να καταστρέψουν και μνημεία χρόνων και κόπων, πολλές φορές χρησιμοποιώντας ακόμη και δημόσια μέσα. Οι ανεπαρκείς ελεγκτικοί μηχανισμοί, η τοπική διαπλοκή και η ένοχη σιωπή ωφέλησαν την άναρχη και αυθαίρετη δόμηση καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα μέρος του μοναδικού μας τόπου. Επιπρόσθετα, απέτυχαν να κινηθούν προς το δρόμο της ήπιας ανάπτυξης με την δημιουργία παραγωγικών μονάδων και νέων θέσεων εργασίας.


Η παρουσία του Ξάνεμου

Το καλοκαίρι του 2010 και εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου, των πρώτων του Καλλικρατικού δήμου Τήνου, μια ομάδα συμπολιτών μας συναντήθηκε και απηύθυνε δημόσιο κάλεσμα στο νησί, σε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός τρίτου συνδυασμού από την βάση. Η πρωτοβουλία αυτή που έγινε εντελώς συμβολικά από το κέντρο του νησιού (Κάμπο), ήταν εξολοκλήρου ξένη στην τηνιακή πραγματικότητα και τελικά δεν καρποφόρησε. Οι συνέπιες τόσο από την χρόνια αλόγιστη διακυβέρνηση της χώρας από τον δικομματισμό, όσο και από τις συνεπακόλουθες μνημονιακές επιλογές, δεν είχαν γίνει ακόμη εμφανείς στην τηνιακή κοινωνία, η οποία δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για ανατροπή από τα κάτω του τοπικού πολιτικού σκηνικού. Ενός σκηνικού που επί δεκαετίες στήθηκε πάνω σε μία αμέτοχη κοινωνία και στηρίχθηκε από ένα σύστημα ανταλλαγής ανάμεσα στην κεντρική πολιτική σκηνή και τους τοπικούς ταγούς της. Επιπλέον, παρασκηνιακές πιέσεις «κρατούντων» στέρησαν ακόμη και την συμβολική συμμετοχή κάποιων στην εκλογική διαδικασία.

Παρόλα αυτά εκείνες οι ζυμώσεις άφησαν πίσω τους ως παρακαταθήκη την κοινή διακήρυξη δέκα συμπολιτών μας για την δημιουργία μιας εναλλακτικής κίνησης πολιτών που γρήγορα εξελίχθηκε σε μια πλατφόρμα επικοινωνίας για τους Τηνιακούς, της πλέον διαδραστικής, το Ξάνεμο.
Δεκάδες σχόλια γράφονται στο Ξάνεμο που ακόμα και αν δεν κατάφερε να μαζικοποιήσει τον δημόσιο διάλογο και την δημόσια παρέμβαση, έφερε και πάλι στο προσκήνιο ζητήματα που οι τοπικοί παράγοντες αποσιωπούσαν, στηρίζοντας με την στάση τους τις κεντρικές πολιτικές αδιαφάνειας και διαφθοράς. Ακριβώς, με κίνητρο την πίεση στην τοπική διοίκηση για δέσμευση θέσεων και υλοποίηση προτάσεων και παρά τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα του, το Ξάνεμο έγινε ο πιο πολυσυζητημένος ιστότοπος ανάμεσα στα διαδικτυακά μέσα της Τήνου. Κατάφερε να βάλει αδιαμφισβήτητα στον πολιτικό διάλογο του νησιού τον αντιμνημονιακό προσανατολισμό, πιέζοντας ακόμη και την δημοτική αρχή να κινηθεί με παρεμβάσεις της προς την γενικότερη αντιμνημονιακή στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.

Σήμερα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αναγκαιότητα της εποχής μας και αξιοποιώντας τις όποιες θεσμικές δυνατότητες παρέχονται στις τοπικές κοινωνίες, απευθύνουμε πάλι ανοικτή πρόσκληση σε κάθε Τηνιακό, συλλογικότητα ή φορέα του νησιού που έχει την διάθεση να αντισταθεί σε ό,τι συντηρεί το χθες, ώστε να συνδιαμορφώσουμε από κοινού τους όρους και τις προϋποθέσεις για την συγκρότηση ενός ανεξάρτητου από κομματικές, συντεχνιακές ή άλλες εξαρτήσεις αυτοδιοικητικού σχήματος. Με ανοικτές και δημοκρατικές διαδικασίες ανάδειξης των υποψηφίων και του επικεφαλής.


Δέκα βασικές προγραμματικές αρχές και δράσεις που προτείνει το Ξάνεμο
  1. Συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση και τον έλεγχο της δημοτικής εξουσίας (συνελεύσεις χωριών – κοινοτήτων – γειτονιάς, τοπικά δημοψηφίσματα, καθιέρωση του θεσμού του συμμετοχικού προϋπολογισμού κ.α.). Έμφαση στην ουσιαστική συμμετοχή και δημιουργική παρουσία της νέας γενιάς σε όλες τις δημοτικές δραστηριότητες.
  2. Κοινωνική αλληλεγγύη σε αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες πολιτών ή μεμονωμένων ατόμων που βιώνουν ποικίλες μορφές δυσχέρειας (ανεργία, φτώχια, υποβάθμιση ποιότητας ζωής, ρατσισμό).
  3. Πρόταξη του γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος σε βάρος των ιδιοτελών μεγάλων ή μικρών ιδιωτικών συμφερόντων και υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών από το ξεπούλημα τους και τη δωρεάν-απρόσκοπτη χρήση τους με δημοτική μέριμνα. Αποτροπή της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης κοινωφελών δημοτικών υπηρεσιών.
  4. Ενθάρρυνση, καθιέρωση και προβολή ατομικών και συλλογικών πρωτοβουλιών που αναδεικνύουν και αναβαθμίζουν όλες τις πτυχές της πλούσιας πολιτισμικής μας παράδοσης και κληρονομιάς.
  5. Προστασία του μοναδικού φυσικού τοπίου  και των οικισμών του νησιού μας. Διαφύλαξη ό,τι πολυτιμότερου μας χάρισε η τύχη, του να γεννηθούμε σε αυτόν εδώ τον τόπο. Προώθηση ήπιας μορφής ανάπτυξης και δόμησης. Προστασία και ανάδειξη της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς.
  6. Ενίσχυση κάθε προσπάθειας ανάπτυξης μέσω της πρωτογενούς παραγωγής με ολιστικό σχέδιο για την αναζωογόνηση των αγροτικών συνεταιρισμών και ενίσχυση των προγραμμάτων κατάρτισης των επαγγελματιών. Ανάδειξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού και αγροτουρισμού (πολιτιστικές διαδρομές, αναρρίχηση, surfing κ.α.)
  7. Σχέδιο άμεσης πιστοποίησης ποιότητας των δημοτικών υπηρεσιών για την αύξηση της απορρόφησης πόρων και της υλοποίησης κοινοτικών προγραμμάτων με ταυτόχρονη αποτροπή σπατάλης χρημάτων προς τρίτους για το σκοπό αυτό.
  8. Ανάδειξη των χρόνιων προβλημάτων που μας κατέστησαν πολίτες β’ κατηγορίας και ουσιαστικές παρεμβάσεις για την οριστική τους αντιμετώπιση. Διεκδίκηση της εφαρμογής του συνταγματικού και ευρωπαϊκού κεκτημένου για την νησιωτικότητα (ακτοπλοϊκό, υγεία, παιδεία, υποδομές).
  9. Αναβάθμιση της ποιότητας ζωής με την επίλυση των προβλημάτων ύδρευσης και διαχείρισης απορριμμάτων και αποβλήτων με στρατηγικά σχέδια δράσης, αξιοποιώντας πάντα το δημόσιο χώρο προς όφελος των πολιτών.
  10. Δημοτικές ψηφιακές υπηρεσίες με καινοτόμες εφαρμογές (δημοτική ιστοσελίδα για την ηλεκτρονική επικοινωνία και εξυπηρέτηση των πολιτών, απομακρυσμένη προσβασιμότητα). 


 Οι όποιες παρατηρήσεις, προτάσεις και διαθεσιμότητες μπορούν να αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση axanemos@gmail.com.

Σημειώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Στα 40 χρόνια που μας χωρίζουν από την αντιδικτατορική εξέγερση του Πολυτεχνείου, πέρασαν συχνά σε δεύτερο πλάνο, εκούσια ή ακούσια, αποτιμήσεις, αλλά και πλευρές του συμβαντολογικού πεδίου, οι οποίες θα ενίσχυαν τη συλλογική μνήμη. Σε σχέση με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η συλλογική μνήμη αλλού υπερχειλίζει και αλλού αποσύρεται. Στο τελευταίο ενδεχόμενο, εντάσσονται οι μέθοδοι καταστολής, οι νεκροί, οι τραυματίες και οι κακοποιημένοι, τα στοιχεία εκείνα που μάς επιτρέπουν να μιλήσουμε για σφαγή. Η εκβολή τους από τη συλλογική μνήμη δημιουργεί χώρο σε ποικίλους μηχανισμούς ιστορικής σχετικοποίησης, αλλά και ακροδεξιάς προπαγάνδας.



Του Νίκου Σκοπλάκη    

Σύμφωνα με τον Αλεξίς ντε Τοκβίλ, «η πιο επικίνδυνη στιγμή για μια κακή κυβέρνηση είναι συνήθως εκείνη, κατά την οποία [η κυβέρνηση] αρχίζει να μεταρρυθμίζεται». Αυτή η διαπίστωση είναι σχετική με την τροπή που πήρε η ψευδεπίγραφη «φιλελευθεροποίηση» του Μαρκεζίνη (Οκτώβριος 1973) και το ξέσπασμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Οι λόγοι που οδήγησαν στη «φιλελευθεροποίηση» ήταν αφενός η ανάγκη να γίνει το καθεστώς πιο αποδεκτό από χώρες της καπιταλιστικής Δύσης, χωρίς την οποία κινδύνευε όχι μόνο η μεσοπρόθεσμη πολιτική, αλλά και η βραχυπρόθεσμη αναπαραγωγή του οικονομικού του προτύπου, το οποίο, μεταξύ άλλων, απέβλεπε στα «μεγάλα έργα», με παραχώρηση προνομιακών συμβάσεων και σε ξένες εταιρείες. Αφετέρου, μία τουλάχιστον μερίδα της δικτατορίας ευελπιστούσε ότι η απόπειρα ελεγχόμενης αναδιάταξης θα εδραίωνε εις το διηνεκές και en bloc τη δομή του καθεστώτος, χωρίς να υπολογίσει τις συσσωρευμένες αντιφάσεις και τους μετασχηματισμούς που είχαν ρευματοδοτηθεί από τις μεθόδους αναπαραγωγής του και επρόκειτο να εκφραστούν στο κοινωνικό σώμα, μέσα στη συγκυρία. Ειδικά ο Παπαδόπουλος απέβλεπε στη διακριτή αναβάθμιση του πολιτικού-πολιτειακού ρόλου του στο καθεστώς, με ασφυκτικά ελεγχόμενα απεικάσματα τυπικών δημοκρατικών λειτουργιών, ώστε να προσελκύσει την ανοχή του πολιτικού κόσμου.

Η συγκρότηση της ψευδεπίγραφης «φιλελευθεροποίησης» αποσκοπούσε σε πιο αποτελεσματική χρήση των ίδιων μέσων τρομοκρατικού καταναγκασμού αποφεύγοντας καθοριστικά αδιέξοδα. Άλλωστε,  οποιαδήποτε απόπειρα για έμπρακτη χρησιμοποίηση των ελάχιστων δυνατοτήτων ελεύθερης πολιτικής παρέμβασης, πέρα από το πλαίσιο νομιμοποίησης της δικτατορίας, θα αντιμετώπιζε τον ανέπαφο στρατιωτικό/κατασταλτικό μηχανισμό της δικτατορίας, ο οποίος, μετά από το νόθο δημοψήφισμα της 29ης Ιουλίου 1973, τέθηκε σε ακόμα στενότερο προσωπικό έλεγχο από τον Παπαδόπουλο. Το έκτρωμα της ηγετικής δικτατορικής κλίκας αντιμετωπίστηκε, με την εξαίρεση των όχι λίγων «γεφυροποιών», εχθρικά από το μεγαλύτερο μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου (στον απόηχο της συντριβής του Κινήματος στο Ναυτικό, 23 Μαΐου 1973), αλλά και από τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς. Οι επικίνδυνες αυταπάτες για το φάντασμα των «εκλογών Μαρκεζίνη» από μεγάλο μέρος της ηγεσίας του ΚΚΕ εσωτερικού και κύκλους της ΕΔΑ θα σαρώνονταν από την ταχύτατη ωρίμανση των συνθηκών προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου (βλ. σχετικά την κριτική αποτίμηση του Τάκη Μπενά, στο βιβλίο του «Το ελληνικό ‘68», εκδ. Θεμέλιο, 2011, σελ. 179-184).
 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου προέκυπτε από μια σύνθετη δυναμική: όσο δεν ήταν σχεδιασμένη, άλλο τόσο δεν ήταν και τυχαία ή αιφνιδιαστική. Ο κεντρικός νεολαιίστικος, φοιτητικός χαρακτήρας της, περνάει μέσα από ανακατατάξεις, οι οποίες αρχικά επισυμβαίνουν στην τομή της πολιτικής και του πολιτισμού (ΕΚΙΝ, ανάκτηση των τοπικών φοιτητικών συλλόγων, παρέμβαση στα ζητήματα των Σχολών), διαμορφώνοντας έναν ιδιαίτερο δημόσιο χώρο της Αριστεράς, μέσα στον οποίο δεν αναμετρήθηκαν μόνο διιστάμενες γραμμές και κατευθύνσεις, αλλά μπόρεσε να συντεθεί και πράξη διεκδίκησης: με την καταγγελία των διορισμένων διοικήσεων, τη διεκδίκηση ελεύθερων φοιτητικών εκλογών, τις καταλήψεις της Νομικής, τον αγωνιστικό συντονισμό εναντίον του «νόμου 1347» για επιστράτευση δραστήριων φοιτητικών στελεχών, συνολικότερα πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα αποκρυσταλλώνονται. Μπορούμε να πούμε ότι οι βασικές πτυχές της εξέγερσης καθορίστηκαν από την πανσπερμία των αριστερών οργανώσεων, σε όλη την έκταση και την ποικιλομορφία των συσχετισμών, των δυνατοτήτων, των αντιθέσεων, αλλά και των ανεπαρκειών τους (Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ, Ρήγας Φεραίος, ΑΑΣΠΕ, ΟΣΕ, ΠΠΣΠ, ΑΜΕΕ, Προλεταριακή Ενότητα, Κίνημα 20ης Οκτώβρη, φοιτητικά στελέχη σε σύνδεση με το ΠΑΚ, ανένταχτοι, αναρχικοί κ.α).

Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως πέρα από το ευρύ φάσμα εκπαιδευτικών και πολιτικών αιτημάτων εκδημοκρατισμού, στην κινητοποίηση όσων συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση άσκησαν σημαντική επίδραση και ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής: Ήδη το 1973 (στο φόντο της πετρελαϊκής κρίσης) διατυπώνονταν επιτακτικά ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του αναπτυξιακού προτύπου της δικτατορίας. Περαιτέρω, ήταν πλέον ορατές οι συνέπειες από την όξυνση της ανισοκατανομής των εισοδημάτων, όπως και η αποτυχία της δικτατορίας να οργανώσει σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες. Τέλος, δεν γινόταν πια εύκολα ανεκτή η συνεχιζόμενη ασφυκτική παρεμπόδιση διεκδίκησης μεγαλύτερων αμοιβών και καλύτερων εργασιακών συνθηκών από τα εργαζόμενα στρώματα. Οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας μια σειρά κινητοποιήσεων, οι οποίες δεν είχαν (ή δεν είχαν κυρίως) φοιτητικό χαρακτήρα, κατά το διάστημα Απρίλιος-Νοέμβριος 1973:
 

* Απόπειρες για μαζική διαμαρτυρία στην έκτη επέτειο από την κήρυξη της δικτατορίας και την Πρωτομαγιά.
 

* Προκήρυξη απεργιών σε κλάδους όπως οι τυπογράφοι, οι τεχνικοί της «Ολυμπιακής», οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί κινηματογράφου, οι εργαζόμενοι στα τρόλεϊ και στη ΔΕΗ, οι εργάτες στην ιχθυόσκαλα της Καβάλας κ.α.

* Συγκρότηση Πανθεσσαλικής Σύσκεψης στη Λάρισα με αντικείμενο κινητοποιήσεις των αγροτών. Ένα μήνα πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο αγροτικός πληθυσμός των Μεγάρων ξεσηκώνεται για να μην παραχωρηθούν εκτάσεις στον Όμιλο Ανδρεάδη. Κεντρικό σύνθημα, «Αυτή η γη είναι δική μας» (βλ. σχετικά το ντοκιμαντέρ των Γ. Τσεμπερόπουλου και Σ. Μανιάτη,
 «Μέγαρα»). Ανάλογες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στον Σκαραμαγκά και την Ελευσίνα με αφορμή επενδύσεις του Ομίλου Νιάρχου, στα Μέθανα για να μην ιδρυθεί εργοστάσιο τσιμέντων της ΑΚΕΤ, στα Σπάτα και το Μενίδι, μετά από την ανακοίνωση της μεταφοράς του αεροδρομίου και τη δρομολόγηση της μεταφοράς του Ιπποδρόμου αντιστοίχως, ώστε να διευκολυνόταν η ανέγερση ξενοδοχειακών συγκροτημάτων από την πολυεθνική εταιρεία «Σέρατον». Με ποικίλους τρόπους, πριν από και κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είχε έστω πρωτογενώς αρθρωθεί μια κοινωνική συμμαχία εργατικών και υπαλληλικών στρωμάτων, αγροτικών στρωμάτων, προοδευτικών διανοουμένων, με πρωτοπορία τη σπουδάζουσα νεολαία, σε μια διάχυτη και ανταγωνιστική σε επιμέρους εκφάνσεις της, ωστόσο λειτουργούσα και επικαθορίζουσα αριστερή ηγεμονία.

Όπως ισχύει σε κάθε εξέγερση, έτσι και σ΄ εκείνη του Πολυτεχνείου εκλύθηκε μια τεράστια ενέργεια: Πολλές περιοχές του κέντρου έγιναν πεδία σύγκρουσης με τις δυνάμεις του στρατιωτικο-αστυνομικού μηχανισμού της δικτατορίας, οδοφράγματα στήθηκαν και ακολουθήθηκαν πολύμορφες πρακτικές: Κάποιες από αυτές λάμβαναν υπόψη πιο ξεκάθαρους προσανατολισμούς πολιτικής/μαζικής διεκδίκησης. Άλλες  χρωματίζονταν περισσότερο από το αυθόρμητο ή εκδηλώνονταν με χαρακτηριστικά πρωτογενούς διαμαρτυρίας. Γεγονός είναι ότι μόλις συντελέστηκε η εξάπλωση με όρους μαζικού κινήματος σε όλο το κέντρο της πόλης, το καθεστώς τραντάχτηκε συθέμελα. Το Πολυτεχνείο είχε συγκροτηθεί ως οργανωμένη αυτοδιαχειριστική εστία ελεύθερης πολιτικής δράσης και συντονισμού. Το δικτατορικό καθεστώς συνειδητοποιούσε από τις 15 Νοεμβρίου ότι μόνο η άγρια και αιματηρή καταστολή θα μπορούσε να ανακόψει την κλιμακούμενη διεύρυνση και οργάνωση της λαϊκής διαμαρτυρίας, ανεξαρτήτως από τις επιμέρους ανταγωνιστικές φατρίες στο εσωτερικό του. Παρόλα τα σενάρια που εξυφάνθηκαν ή προωθήθηκαν σκόπιμα στα κατοπινά χρόνια, με άξονα τον μύθο περί «παπαδοπουλικών» και «ιωαννιδικών», σύσσωμο το καθεστώς επεδίωκε να τερματίσει την κατάληψη του Πολυτεχνείου, εξουδετερώνοντας πρώτα τη μαζική διαμαρτυρία που αυτή είχε ρευματοδοτήσει. Εφαρμόστηκε το σχέδιο «Κεραυνός», με απόλυτη συμφωνία του Παπαδόπουλου, από το πρωί της 16ης Νοεμβρίου, το οποίο στηρίχθηκε στο προγενέστερο σχέδιο «Θέμις» περί «αντιμετωπίσεως αναρχικών εκδηλώσεων». Η όξυνση των αντιθέσεων με την εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε εκ των υστέρων συνέπειες στην αναδιάταξη των διαφορετικών πόλων του καθεστώτος ως ύστατη απόπειρα να αναπαραχθεί επιθετικά. Εξάλλου, μετά την πτώση της δικτατορίας παρατηρήθηκε το γνώριμο ιδιοπαθές φαινόμενο σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις: Κάθε παράγοντας της Χούντας προσπαθούσε να αποσείσει συλλογικές ευθύνες, πετώντας το μπαλάκι στον άλλον.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από τη δίκη για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1975, 10.000 άτομα διαδήλωσαν στην άμεση περίμετρο του Πολυτεχνείου και περίπου 100.000 σε διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας (Λεωφ. Αλεξάνδρας, Χαυτεία, Σταδίου και στις παράλληλες οδούς). Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η δικτατορία απέβλεπε στην αιματηρή κατασταλτική τρομοκρατία για να ξανακλειστούν στα σπίτια τους οι μάζες που είχαν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας με πολιτικό «επίκεντρο» το Πολυτεχνείο, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να διατηρήσουν την εξουσία τους. Ακόμα και στην ανεπαρκέστατη δίκη του 1975, κατέρρευσε πλήρως ο ισχυρισμός ότι τα κατασταλτικά σώματα «πυροβολούσαν στον αέρα». Ο αστυνομικός διευθυντής Καραθανάσης, εν ενεργεία και μετά την πτώση της δικτατορίας, προκάλεσε θυμηδία με τον ισχυρισμό πως αντιλήφθηκε ότι τα πυρά των αστυνομικών δυνάμεων ήταν πραγματικά και όχι άσφαιρα, μόλις το Σάββατο 17 Νοεμβρίου!  Στην πραγματικότητα, η δικτατορία θεωρούσε μέχρι το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου 1973 ότι όλοι οι δυνητικοί «ανατροπείς» θα εγκλωβίζονταν μέσα στο Πολυτεχνείο και θα έμεναν χωρίς μαζική υποστήριξη. Μόλις όμως διαφάνηκε ότι Πολυτεχνείο είχε γίνει ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, το σύνθημα δόθηκε: «Βαράτε στο ψαχνό». Ο επικεφαλής της ΑΣΔΕΝ, Χριστολουκάς, δήλωνε κυνικά και υποκριτικά για να ελαφρύνει τη θέση του ότι οι αστυνομικοί «έριχναν στο γάμο του Καραγκιόζη» και γι’ αυτό «έχει σκοτωθεί πολύς κόσμος, υπήρξαν πολλά θύματα».
 

Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις, κατά το τριήμερο 16-18 Νοεμβρίου ρίχτηκαν 24.000 φυσίγγια από αστυνομικούς της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών (ΑΣΔΕΝ), 2.192 φυσίγγια από τη φρουρά του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, 300.000 φυσίγγια ρίχτηκαν από τους στρατιωτικούς. Οι τραυματισμένοι πολίτες υπολογίστηκαν σε τουλάχιστον 1103, προέκυψαν 128 απόπειρες ανθρωποκτονίας εις βάρος πολιτών από αστυνομικούς και στρατιωτικούς, ενώ σύμφωνα με τους πιο τεκμηριωμένους υπολογισμούς
 οι νεκροί του τριημέρου πρέπει να ήταν γύρω στους 40 (24 πλήρως ταυτισμένοι, αλλά και 16 βασίμως προκύπτοντες  στο πόρισμα Τσεβά, δηλ. μη ταυτισμένοι, οι οποίοι κακώς αποκαλούνται «ανώνυμοι νεκροί»). Από μια πρόσφατη στατιστική κατανομή των τραυματιών κατά απασχόληση (Ε.Ι.Ε.), προκύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία για την κοινωνική σύνθεση των εξεγερμένων: 267 εργατοτεχνίτες, 171 φοιτητές, 158 ιδιωτικοί υπάλληλοι, 123 ελεύθεροι επαγγελματίες, 103 μαθητές, 68 επαγγελματοβιοτέχνες, 34 δημόσιοι υπάλληλοι, 27 εκπαιδευτικοί, 21 συνταξιούχοι, 14 ναυτικοί, 14 νοικοκυρές. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία για τις συλλήψεις στο διάστημα 16-21 Νοεμβρίου 1973, μεταξύ των 2.000 συλληφθέντων, 475 ήταν εργάτες και οικοδόμοι, 347 φοιτητές, 74 μαθητές και μαθήτριες.

Μεταξύ 7.30 και 8.30μμ της 16ης Νοεμβρίου, ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί, οι οποίοι μέχρι τις 9 το βράδυ είχαν γίνει πολύ πυκνοί. Πυκνά πυρά ρίχνονταν στην Ομόνοια, στην Γ’ Σεπτεμβρίου, στην Αβέρωφ, στην περιοχή Μουσείου-ξενοδοχείου Ακροπόλ, στην πλατεία Βικτωρίας, στον ΟΤΕ, την οδό Βασ. Ηρακλείου. Μετά τις 9, στον χώρο του Πολυτεχνείου είχαν μεταφερθεί τουλάχιστον 20 τραυματίες, ενώ σύμφωνα με τον καθηγητή Θεόδ. Σκουλικίδη, υπήρχε μέσα στο κτήριο τουλάχιστον ένας νεκρός. Το καθεστώς χρησιμοποίησε και ελεύθερους σκοπευτές, όχι μόνο αστυνομικούς με πολιτικά, αλλά και στρατολογημένους παρακρατικούς, όπως και Εσατζήδες. Σε όλη την περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο, μέχρι και την αρχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας, πύκνωναν από τις 9 και μετά οι αστυνομικοί με πολιτικά και οι παρακρατικοί, οι οποίοι αναμιγνύονταν με ένστολους ή καταλάμβαναν ξεχωριστά «πόστα», κραδαίνοντας ρόπαλα, που συχνά είχαν μήκος περισσότερο από 2,5 μέτρα. Τα ρόπαλα αυτά ήταν επενδεδυμένα με δέρμα ή σύρμα στην εξωτερική τους πλευρά.

 Οι ομάδες των ροπαλοφόρων προσπαθούσαν να απομονώσουν νέους, ιδίως, διαδηλωτές, τους οποίους ξυλοκοπούσαν και ποδοπατούσαν. Ιδιαίτερα αιματηρή υπήρξε η επίθεση εναντίον των διαδηλωτών έξω από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, το οποίο τότε έδρευε στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, κοντά στη συμβολή των οδών Αβέρωφ και Μάρνη, με αυτόματα, μακρύκανα όπλα και σφαίρες  ντουμ-ντουμ: πρώτα μεταξύ 7.30-8μμ. και κατόπιν μετά τις 9.30μμ. Στο διάστημα 16-18 Νοεμβρίου 1973, τα χειρουργεία του Ρυθμιστικού ήταν απασχολημένα επί 15-17 ώρες, μόνο ένας γιατρός είχε κάνει δώδεκα σοβαρές εγχειρήσεις μέσα σε μια μόνο ημέρα. Μεγάλος αριθμός των διακομιζόμενων τραυματιών έφερε πολλαπλά τραύματα στο θώρακα, τη σπλήνα, τον οισοφάγο, το πάγκρεας, τον πνεύμονα. Όπως χαρακτηριστικά γράφει το πόρισμα Τσεβά, «οι τραυματίες δεν αποτελούσαν πια εκεί αντικείμενο για μέριμνα και περίθαλψη, αλλά στόχο κανιβαλικών εκδηλώσεων από μερικούς αστυνομικούς».

Ρητή εντολή της αστυνομίας ήταν να συλλαμβάνονται όσοι γιατροί ή άλλα άτομα εντοπίζονταν να κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο για να παράσχουν ιατρο-φαρμακευτική βοήθεια. Χαρακτηριστική είναι και η μαρτυρία του πολιτικού μηχανικού, Φ. Αναστασίου, ο οποίος μετέφερε τραυματίες όλο το βράδυ, για την κατάσταση στη Λεωφ. Αλεξάνδρας μετά τις 12 τα μεσάνυχτα: «Ένα μπουλούκι αστυνομικών και άλλων με πολιτική περιβολή πυροβολούσε στο ψαχνό».

Στρατιωτικοί που κατέλυσαν το άσυλο μετά την εισβολή του τεθωρακισμένου, εισέβαλαν στα ιατρεία, καταστρέφοντας το φαρμακευτικό υλικό με τις ξιφολόγχες. Τις επόμενες ώρες, οι στρατιωτικές δυνάμεις που έλεγχαν το κτήριο, προέβησαν σε καταστροφές και λεηλασίες, τις οποίες επιχείρησε να εκμεταλλευτεί προπαγανδιστικά, ο επί του Τύπου του καθεστώτος, Σπ. Ζουρνατζής. Βαρύνοντα είναι τα στοιχεία που είχε καταθέσει σχετικά στη δίκη του 1975, ο δικηγόρος Δημοσθένης Μιράσγεζης.

Το πρωί του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973, η Αθήνα παρουσίαζε την εικόνα μιας απολύτως στρατοκρατούμενης πόλης. Στα πεζοδρόμια και τα οδοστρώματα υπήρχαν ίχνη από το χυμένο αίμα της προηγούμενης νύχτας. Ιδιαιτέρως στους γειτονικούς δρόμους του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, οι είσοδοι και τα στηθαία των πολυκατοικιών ήταν διάτρητα από σφαίρες, ενώ χαμηλά στην Πατησίων διατηρούνταν ακόμα ορισμένα μισοκατεστραμμένα οδοφράγματα. Το καθεστώς έτρεμε τις λαϊκές περιοχές, όχι μόνο τους φοιτητές, αλλά και τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους και τους μαθητές που είχαν μαζικοποιήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η τρομοκρατία συμπληρωνόταν με νέα κύματα συλλήψεων, κυρίως στο κέντρο και τις δυτικές συνοικίες του λεκανοπεδίου.  Μεταξύ 8.30 και 11 πμ, δύο ξεχωριστές ομάδες διαδήλωσαν κοντά στο Πολυτεχνείο και επί της Πατησίων, στο ύψος του ΟΤΕ και μέχρι το θέατρο «Μινώα», αντιστοίχως. Κατά τόπους δρούσαν, επικουρικά προς τον στρατό, διμοιρίες αστυνομικών με περίστροφα και ρόπαλα. Τον ΟΤΕ είχε καταλάβει το 573ο Τάγμα Πεζικού. Από τον δέκατο όροφο του κτηρίου, έβαλλαν εναντίον μεμονωμένων ανθρώπινων στόχων. Στην περιοχή τραυματίστηκαν πολλοί και σκοτώθηκαν τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι. Το μεσημέρι, ξανασχηματίστηκε διαδήλωση επί της Πατησίων με κατεύθυνση το Πολυτεχνείο, η οποία χτυπήθηκε κοντά στη στάση Αγγελοπούλου. Την ίδια ώρα, τα άρματα μάχης πυροβολούσαν στο Σύνταγμα πάνω σε ομάδες κόσμου, σε μπαλκόνια και σε στάσεις λεωφορείων, στην οδό Ακαδημίας, αλλά και στην περιοχή των Άνω Πατησίων. Το καθεστώς όξυνε την τρομοκρατία, καθώς το φρόνημα του λαού δεν είχε καμφθεί και φοιτητικές αντιδικτατορικές πρωτοβουλίες βρίσκονταν σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, πυροβολήθηκαν άνθρωποι μέχρι και στους Αγίους Αναργύρους, τα Νέα Λιόσια, τον Νέο Κόσμο και του Ζωγράφου.

Η ίδια κατάσταση εξακολούθησε και την Κυριακή 18 Νοεμβρίου, με καινούργιους νεκρούς και τραυματίες. Μόνο τη Δευτέρα, το καθεστώς θεώρησε ότι ο τρομοκρατικός καταναγκασμός είχε αποδώσει την «τάξη» της άγριας καταστολής και του αίματος.



Πηγή: rednotebook του Νίκου Σκολπάκη

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Πολιτική επιχειρηματολογία.

Χωρίς σχόλια. 









  

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Η ελληνική ακροδεξιά στο διαδίκτυο: μια ανάλυση γράφων

Ξάνεμο: Η πιο κάτω ανάρτηση δείχνει την σχέση και την αλληλεξάρτηση ανάμεσα στα μπλόγκ και την διείσδυση της χρυσής αυγής και του ναζισμού σε αυτά. Περιλαμβάνει και μια λίστα με ομοϊδεάτικα ιστολόγια που διευκολύνουν την προπαγάνδα συνδυάζοντας λαϊκίστικη ρητορική με ελαφρές θεματικές, από δημοσιογραφικά και κοσμικά θέματα μέχρι ελαφρύ πορνό. Αν και γράφτηκε το Γενάρη του 13 μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο, σε όλους μας, που κατά καιρούς ανατρέχουμε σε θέματα  ή ακόμα χειρότερα, χρησιμοποιούμε ως πηγές  τα συγκεκριμένα μπλόγκ.   


Δημοσιεύθηκε στις 7 Ιανουαρίου απο τον  Niκος Smyrnaios στο ephemeron






Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει αναλυθεί ενδελεχώς (για εκτενή βιβλιογραφία βλέπε το δοκίμιο της Βασιλικής Γεωργιάδου). Οι πολιτικοί, οικονομικοί, και κοινωνικοί λόγοι που εξηγούν αυτή την άνοδο αλλά και το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίχθηκε είναι γνωστοί (για τη σχέση οικονομικής κρίσης και εκλογικής ανόδου της ακροδεξιάς στη Νότια Ευρώπη βλέπε Bosco & Verney, 2012).

Επίσης έχει σχολιασθεί και στηλιτευθεί – δικαίως – ο ρόλος των κυρίαρχων ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης στην καλλιέργεια και στη νομιμοποιήση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού (Ψαρράς, 2010).

Στη συζήτηση αυτή θα ήθελα να προσθέσω μια ακόμη παράμετρο που μπορεί να εξηγήσει ένα μέρος αυτού του φαινομένου: τη σημαντική και αυξανόμενη παρουσία της ελληνικής ακροδεξιάς στο διαδίκτυο.

Εισαγωγή

Εδώ και αρκετά χρόνια το διαδίκτυο
αποτελεί πεδίο δημόσιας έκφρασης και σχολιασμού για όλο και περισσότερους Έλληνες πολίτες. Εξαιτίας της ιδιαίτερης κατάστασης που επικρατεί στα ελληνικά ΜΜΕ (οικονομική συγκέντρωση, αδιαφάνεια, διαπλοκή με την οικονομική και πολιτική εξουσία, βλέπε Σμυρναίος, 2010), η ελληνόφωνη μπλογκοσφαίρα έλαβε γρήγορα πολιτική διάσταση και χαρακτηριστικά μέσου διαμαρτυρίας και κριτικής (Zafiropoulos & Vrana, 2009) .

Αρχικά η σφαίρα αυτή είχε σαφώς προοδευτικά χαρακτηριστικά λόγω της σχετικής κοινωνιολογικής ομοιογένειας των μελών της (κυρίως νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου όπως δείχνει ο Καραμπάσης, 2008).

Ο εκδημοκρατισμός όμως αυτών των νέων μέσων και η μαζική τους χρήση από όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού τα κατέστησε σημαντικά επικοινωνιακά διακυβεύματα και για όσους στοχεύουν στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Έτσι ξεκίνησε η ανάδειξη και η παγίωση του λαϊκισμού και της μισαλλοδοξίας με μαζικές διαστάσεις στο ελληνικό διαδίκτυο.

Η ελληνική ακροδεξιά, πατώντας εν μέρει σε αυτή την εξέλιξη, βρίσκεται πλέον σε περίοπτη θέση στο ελληνόφωνο διαδίκτυο μέσω ενός πλέγματος ιστότοπων (επίσημων σελίδων, ιστολογίων και προφίλ κοινωνικών δικτύων όπως το Youtube και το Facebook). Από τη θέση αυτή, άλλες φορές με προσωπείο, άλλες ανοιχτά, προπαγανδίζει τις ιδέες της με επιτυχία.

Παρακάτω θα παραθέσω τα ευρήματα μιας μικρής κλίμακας ανάλυσης της ακροδεξιάς μπλογκοσφαίρας.

Μεθοδολογία

Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση κοινωνικών δικτύων και αναπαράσταση με γράφους (Μπουντουρίδης, 2004).Ένα αρχικό δείγμα δεκαοκτώ προεπιλεγμένων ακροδεξιών ιστότοπων αναλύθηκε μέσω crawling από το πρόγραμμαIssuecrawler. Βρέθηκαν έτσι 88 ιστότοποι που συνδέονται με τους πρώτους είκοσι με δύο τουλάχιστον hypelinks. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ιστότοπων είναι ακροδεξιάς προέλευσης. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε το ελεύθερο λογισμικό gephi για τη δημιουργία του γράφου και τον υπολογισμό αλγόριθμων όπως το betweeness centrality.





Επεξήγηση του γράφου
Οι κουκκίδες αντιστοιχούν σε ιστότοπους και οι γραμμές στους συνδέσμους που υπάρχουν μεταξύ τους. Η τοπολογία του γράφου είναι αποτέλεσμα των σχέσεων μεταξύ των ιστότοπων. Με άλλα λόγια αυτοί που βρίσκονται στο κέντρο του χάρτη έχουν σημαντική επιρροή στην κοινότητα, σε αντίθεση με αυτούς που βρίσκονται στην περιφέρεια.

Το μέγεθος των κουκκίδων (από το μικρότερο στο μεγαλύτερο) και το χρώμα τους (από το άσπρο στο κόκκινο) εξαρτάται από το μέγεθος του betweeness centrality του κάθε ιστότοπου. Ο αλγόριθμος αυτός εκφράζει τον βαθμό κατά τον οποίο ένας ιστότοπος κατέχει στρατηγική θέση μέσα στην κοινότητα. (Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το χάρτη σε μορφή pdf για καλύτερη ανάλυση).

Τα ακροδεξιά ιστολόγια: μια ευμεγέθης κοινότητα

Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει αφορά το μέγεθος της ακροδεξιάς κοινότητας στο εσωτερικό της ελληνικής μπλογκοσφαίρας. Μεγάλος αριθμός ιστολογίων με ακροδεξιά πολιτική κατεύθυση και με πλούσια δραστηριότητα και περιεχόμενο βρέθηκαν με ένα απλό crawling. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι ο πραγματικό αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος.

Το συμπέρασμα είναι ότι μια τέτοια παρουσία δεν μπορεί να είναι παρά το αποτέλεσμα, τουλάχιστον εν μέρει, μιας συνειδητής στρατηγικής υποκινούμενης από πολιτικές οργανώσεις. Αυτό βέβαια είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί αφού τα περισσότερα από αυτά τα ιστολόγια είναι απολύτως ανώνυμα.

Επίσης το μέγεθος της κοινότητας επιβεβαιώνει την όλο και μεγαλύτερη επιρροή της ακροδεξιάς τη χώρα αλλά και ενός είδους απενοχοποίηση της δημόσιας έκφρασης της. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο και στα κοινωνικά δίκτυα όπου η διάχυση του ακροδεξιού λόγου βρίσκει πρόσφορο έδαφος ακόμη και σε ομάδες που μπορούν να χαρακτηριστούν απολιτικές.

Εσωστρέφεια και προώθηση ατζέντας
Η δεύτερη παρατήρηση που μπορεί να γίνει είναι ότι η συγκεκριμένη κοινότητα, αν και σχετικά ποικιλόμορφη στο εσωτερικό της, δεν συνδέεται παρά ελάχιστα με το υπόλοιπο διαδίκτυο, αν εξαιρεθούν υπηρεσίες όπως το Youtube και το Facebook που αποτελούν απαραίτητα συμπληρώματα των ιστολογίων.

Σε αντίθεση με τη σχετική στεγανότητα που τους διακρίνει ως προς το εξωτερικό της κοινότητας, οι δεσμοί μεταξύ των ιστότοπων που την απαρτίζουν είναι πολύ στενοί. Έστω κι αν αυτό είναι εν μέρει αποτέλεσμα της μεθοδολογίας, η κοινότητα των ιστολογίων του δείγματος είναι ιδεολογικοπολιτικά ομοιογενής και θέλει να παραμείνει έτσι.

Για παράδειγμα, ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η παντελής απουσία συνδέσμων προς επαγγελματικούς δημοσιογραφικούς ιστότοπους και κυρίαρχα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις, ειδησεογραφικές πύλες), κάτι που παραδοσιακά χαρακτηρίζει τα ιστολόγια. Τη μόνη εξαίρεση αποτελεί η εφημερίδα Δημοκρατία που έχει 296 εισερχόμενους δεσμούς από το δείγμα.


Η εφημερίδα αυτή θεωρείται υποστηρίκτρια του Σαμαρικού μπλοκ και χαρακτηρίζεται από εθνικιστικές τάσεις. Σε αυτή γράφουν παλιά μέλη του Δίκτυου 21 όπως ο Σ. Καλεντερίδης και ο Φ. Κρανιδιώτης. Διαφαίνεται λοιπόν μια σχετική σύμπλευση της άκρας δεξιάς με τη Νέα Δημοκρατία σε ότι αφορά τουλάχιστον τους διαδικτυακούς δεσμούς που αναπτύσσουν.


Η κλειστή δομή αυτής της κοινότητας των ακροδεξιών ιστολογίων έχει ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής ατζέντας θεμάτων και “ειδήσεων” (η μιας διαφορετικής προσέγγισης της κυρίαρχης ατζέντας) η οποία διακινείται μαζικά και ανακυκλώνεται με τρόπο τέτοιον ώστε σταδιακά να εξαφανίζεται η αρχική πηγή της (κάτι που διευκολύνει τη διακίνηση τους στο εξωτερικό της κοινότητας).


Ενίοτε αυτές οι “ειδήσεις”, που συχνά έχουν εντυπωσιακό χαρακτήρα, αφομοιώνονται και από άλλα μη ακροδεξιά ιστολόγια, διαχέονται στα κοινωνικά δίκτυα και φτάνουν αρκετές φορές ακόμη και στα κυρίαρχα ΜΜΕ έστω κι αν είναι ψευδείς ή χειραγωγημένες (βλέπε θαύμα του Γέροντα Παϊσιου).

Η αισθητική του Blogger

Στα ομοιογενή χαρακτηριστικά του δείγματος εντάσσεται επίσης η χρήση σχεδόν αποκλειστικά της πλατφόρμας δημοσίευσης Blogger της Google. Ελάχιστοι από τους ιστότοπους του δείγματος έχουν δικό τους domain name και κανείς δεν χρησιμοποιεί μία άλλη από τις δημοφιλείς υπηρεσίες όπως το Worpress.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό οφείλεται σε λόγους ιστορικούς (κληρονομιά της πρώτης γενιάς ιστολογίων του είδους ), τεχνικούς (η χρήση μιας μοναδικής πλατφόρμας διευκολύνει τη διασύνδεση με τα άλλα μέλη της κοινότητας), κοινωνιολογικούς (πχ. μικρότερη εξοικείωση με τα νέα μέσα) αλλά και ένα είδος τυποποίησης του λόγου και της αισθητικής που εκφράζεται μέσω αυτών των ιστολογίων.

Εσωτερική ποικιλομορφία
Στο εσωτερικό της κοινότητας συνυπάρχουν όλες οι τάσεις της ελληνικής ακροδεξιάς (θρησκόληπτοι, εθνικιστές, συνωμοσιολόγοι, αντισημίτες κλπ.) και δεξιάς (ΝΔ, ΑΝΕΛ, “ανόθευτοι πατριώτες” κλπ). Αλλά τις κομβικές θέσεις κατέχουν ιστολόγια που κατευθύνονται ή πρόσκεινται στη Χρυσή Αυγή όπως το ventetta.blogspot.com και το egersis2.blogspot.com.


Άλλα ιστολόγια που κατέχουν στρατηγικές θέσεις στην κοινότητα είναι πιο δύσκολο να χαρακτηριστούν όπως το koukfamily.blogspot.com που παρουσιάζεται ως οικογενειακό μπλογκ ή το kostasxan.blogspot.com με πιο επαγγελματικά και λιγότερο οπαδικά χαρακτηριστικά.


Τη λίστα συμπληρώνουν ομοϊδεατικά ιστολόγια τοπικού ενδιαφέροντος, ιστότοποι γενικής πληροφόρησης που συνδυάζουν λαϊκίστικη ρητορική με ελαφρές θεματικές όπως τα αθλητικά, τα κοσμικά μέχρι και το ελαφρό πορνό, γνωστά ηλεκτρονικά μέσα του δεξιού πατριωτικού χώρου όπως το antinews.gr και το Ρεσάλτο, “δημοσιογραφικά” όπως το Athinapoli, το eglimatikotita.gr και το Makeleio (εδώ μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρη τη λίστα των ιστότοπων σε μορφή csv).





Σε ότι αφορά τη ρητορική που χρησιμοποιείται στην ονοματολογία αυτή περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της αντίστασης (ταμπούρι, εσχατιά, ανάσχεση), της εναλλακτικής θεώρησης (αντιπληροφόρηση, διαφορετική ματιά, εναντίον όλων, αντίλογος), της εκδίκησης (βεντετα, hellenic revenge) του συναγερμού (greekalert, red sky warning, έχω μάτια και βλέπω, ξυπνήστε ρε), της συνωμοσιολογίας (the real truth), της παλινόρθωσης του έθνους (έγερσις) κλπ.


Τα ανοιχτά ρατσιστικά άρθρα είναι σπάνια αλλά υπαρκτά. Τα περισσότερα όμως από τα ακροδεξιά ιστολόγια κάνουν επιλεκτική δημοσίευση ειδήσεων που αφορούν τη μετανάστευση, το Ισλάμ και την εγκληματικότητα με τρόπο που να στοχοποιούν μειονότητες (μετανάστες, Ρομά κλπ.).


Άλλοι συνήθεις στόχοι τους αποτελούνται από τον Σύριζα, που ταυτίζεται πάντα με τους κουκουλοφόρους και τον εσωτερικό εχθρό, το ΠΑΣΟΚ, που χαρακτηρίζεται προδοτικό κόμμα, την Τρόικα και όσους συνεργάζονται μαζί της, την εξωτερική απειλή (Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ), τη “σιωνιστές και μασόνους”, τις ΗΠΑ κλπ. Συχνές επίσης είναι οι θετικές αναφορές στα σώματα ασφαλείας, τις ένοπλες δυνάμεις, την Εκκλησία, κάτι που χαρακτηρίζει παραδοσιακά την ελληνική δεξιά.

Τέλος, μια ενδιαφέρουσα τάση που παρατηρείται είναι η χρήση από αρκετά ιστολόγια του δείγματος μιας ρητορικής η οποία βασίζεται σε σχήματα και φόρμες παραδοσιακά ταυτίζόμενες με την αριστερά όπως η λαϊκή κυριαρχία, η αντίσταση στους κατακτητές, ο αντικαπιταλισμός. Αυτό το νέο γνώρισμα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα σε κάποιες περιπτώσεις κάνει δυσκολότερη την ανίχνευση της πραγματικής πολιτικής ταυτότητας ενός διαδικτυακού μέσου που την εκφράζει.

Κεκαλυμμένη υποστήριξη στη Χρυσή Αυγή

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ οι αναφορές στη Χρυσή Αυγή ως θέμα επικαιρότητας είναι πολύ συχνές σε μεγάλο αριθμό ιστολογίων, δεν υπάρχουν καθόλου σύνδεσμοι ούτε προς τον επίσημο ιστότοπο της οργάνωσης, ούτε προς άλλες φίλα προσκείμενες πολιτικές ομάδες.

Η ακροδεξιά ρητορική στο διαδίκτυο παρουσιάζεται λοιπόν πρωτίστως ως ακομμάτιστη και πατριωτική. Αυτή η στρατηγική φαίνεται να είναι επιτυχής αν κρίνουμε από το βαθμό αναδημοσίευσης των ειδήσεων που παράγουν τα ακροδεξιά ιστολόγια.

Επίλογος
Η ανάδυση του διαδικτύου ως μαζικού μέσου ενημέρωσης αντιμετωπίστηκε αρχικά ως εγγενώς θετική εξέλιξη. Ο εκδημοκρατισμός των μέσων παραγωγής και διάχυσης της πληροφορίας θεωρήθηκε, δικαίως, ως παράγοντας εμπλουτισμού της δημόσιας σφαίρας.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα όμως φαίνεται ότι η ανάπτυξη της μπλογκοσφαίρας και των κοινωνικών δικτύων διευκολύνει την προπαγάνδα. Το ελληνικό διαδίκτυο αντικατοπτρίζει έτσι την γενικότερη τάση που υπάρχει αυτή την στιγμή στην ελληνική κοινωνία: την ηγεμονία της ακροδεξιάς ιδεολογίας πάνω σε πλατιά κοινωνικά στρώματα αλλά και σημαντικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος.

Έστω κι αν αυτή η εξέλιξη δεν είναι καινούρια, φαίνεται ότι η ανάδυση της Χρυσής Αυγής σε σημαντικό πολιτικό μόρφωμα επιταχύνει την εξέλιξη μεγάλου κομματιού της ελληνόφωνης μπλογκοσφαίρας σε φορέα ιδεών μίσους.

Διαφαίνεται μάλιστα ότι μέσω του διαδικτύου αναπτύσσονται και εμβαθύνονται οι δεσμοί μεταξύ γειτονικών ιδεολογικών χώρων της δεξιάς και της άκρας δεξιάς οι οποίοι καταλήγουν στην αποκρυστάλλωση ενός κοινού ιδεολογικού και πολιτικού υπόβαθρου.