Ανεμομαζώματα κατ' ευφημισμόν (Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος 2014 - Αρ. 15)

Σημείωση για τον αναγνώστη: Αν δεν μπορείς να γελάσεις μην διαβάσεις το παρακάτω.

Τι να ανεμομαζώξει κανείς από τον καιρό που φυσά πουνέντης το Σάββατο, ξύδι την Κυριακή, σιρόκος Δευτέρα και Τετάρτη...
 

Η αλήθεια είναι ότι ξεκολλήσαμε λίγο από τα αφιερώματα στους εαυτούς μας και στους "Γκράντε" επισκέπτες μας. Όχι τελείως αλήθεια είναι, σε κάποιους έγιναν "ειδικά αφιερώματα" με πλούσιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό... Επίσης ανακινήθηκαν και όλα εκείνα τα θέματα που αφορούν εμπερίστατους και πολυέλεους... Σαν να μην όφειλαν οι πολυέλεοι να μικρύνουν για να μειώσουν τους εμπερίστατους. Το ίδιο ευαγγέλιο διαβάσαμε;

Τώρα εγώ βέβαια, θα πω ότι δεν μου πέφτει λόγος, μόνο και μόνο για να κάνω την χάρη στην ανακοίνωση της ΣΠΕ (συνομωσίας των πυρήνων του ερέβους)...

Μπουγέλο ξέρω, παίζαμε όταν τέλειωνε το σχολικό έτος. Τώρα βέβαια μπορεί να υπάρξει ο ισχυρισμός ότι σχόλασε...
 

Ευτυχώς η περίσσεια της ματαιοδοξίας τυφλώνει. Και θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό: όταν ένα κείμενο για να σταθεί, κάνει επικλήσεις σε ρήσεις διάσημων, τότε είναι απολογητικό! Θα μου πεις αυτό δεν είναι συγγνώμη. Όχι ρε αδερφέ, μέχρι εκεί έχει πολλά χιλιόμετρα να κάνει ο εγωισμός και μάλιστα με τα πόδια. Λέω απλώς ότι βαράνε τα κουδουνάκια των αμφιβολιών και η εσωτερική απόγνωση εξωτερικεύεται.
 

Κάποτε, ο εκφυλισμένος χριστιανισμός έγινε μεσαίωνας και ίσως γίνει και πάλι. Πάει "πακέτο" με την παρακμή. Ξέρεις αδελφέ: τουρκομπαρόκ μπουζούκια, κωστόπουλος, πλαστικά μενεγάκια, eurovision... Μην αποστρέφεσαι! Αυτό ήταν η πραγματικότητά μας! Και είναι... Μας ενδιαφέρει τι γίνεται στον τάφο της "τηλεοπτικής" Αμφίπολης και στον Παρθενώνα της εγνωσμένης αξίας έχουμε ανέβει μία και μετά βίας με το δημοτικό... Παρακμή ζεις, γι' αυτό και δεν σου φτάνει αυτό που ζεις, όσα αυτοκίνητα, όσα γαρύφαλλα και όσα κορίτσια και αν ξόδεψες. 

Που πήγε ο φιλήσυχος πολίτης μην με ρωτήσεις. Μέγας καημός. Νομίζω ακόμη φιλήσυχος είναι, απλά εσωτερικά αντιλαμβάνεται ότι κάνει κάποιο λάθος όλα αυτά τα χρόνια, ότι καταπιέζει το δίκαιο, την ελευθερία του, τον βοριά του! Και αυτή η εσωτερική αναστάτωση είναι που εκδηλώνεται σήμερα και παίρνει η μπάλα μικρομέγαλους και μικρόμικρους... 

Για τους αστέρες της εικονικής μας πραγματικότητας δεν έχει νόημα να γράφω. Διαβάζουν ότι θέλουν, καταλαβαίνουν ότι τους βολεύει. Η ασυνέπεια πάλι, μου χτυπάει στις πιο ευαίσθητες χορδές αλλά τα γράψαμε και αυτά. Για τους καθωσπρεπιστές της τοπικής μας ιστορίας, τους δορυφόρους της κοινής γνώμης δεν αξίζει ούτε αναφορά. Θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους στην ουδετερότητα, ουδέτεροι και γκρίζοι... Θα γράψω σε όλους εκείνους που νομίζω κοντά μου. Σ' εκείνους που μιλάμε την ίδια γλώσσα και που ο Δαρβίνος θα μας κατέτασσε στο ίδιο είδος: Μήπως η ανάγκη μας να σταθούμε απέναντι στα παράλογα μας παρασύρει να αφιερώνουμε ενέργεια σε μια κατ' εξοχήν διαμάχη μεταξύ αστών; Δεν λέω ότι δεν έχουμε να προτείνουμε ή να πούμε, απλώς με φοβίζει ότι παραμελούμε την μεγάλη μάχη, εκείνη που οφείλει να δώσει μια κοινωνία ολόκληρη και που δεν αφορά πια σε ένα νόμο και σε ένα ίδρυμα αλλά σε ένα σύνταγμα και σε μία χώρα (ξέρετε τι γράφω, για το δάσος και το ραπανάκι...).

Σε κάθε άλλο τον προτρέπω: Φύλα τα ευρώ σου τώρα, ποιος χέστηκε για αξιοπρέπεια...

Ανεμομαζώματα σε ανασύνταξη με αγγελίες (Καλοκαίρι 2014 - Αρ. 14)

«Αβάδιστα στον χώρο σας»

Όχι δεν θα κάνω ανασκόπηση του καλοκαιριού, των τελευταίων τριών μηνών διακυβέρνησης των «προοδευτικών» δυνάμεων της Τήνου… Ούτε από την άλλη πλευρά να θυμηθώ τους τελευταίους τρεις μήνες πριν αναλάβουν οι «λαϊκές» δυνάμεις του νησιού για να ξεκινήσουν με την σειρά τους 60 τελευταίους μήνες διακυβέρνησης του νησιού… Η ιστορία γράφεται τελικά όταν έρθει η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό, όταν θα αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει όραμα… Από ποιους; Μια ματιά στους αντιδημάρχους και το μόνο που μπορείς να πεις είναι «βοήθειά μας»!

Βοήθεια πάντως είχα από τα «πολυποίκιλα θέματα και τους προβληματισμούς» που αναδεικνύονται στο νησί… Αλλά, για ακόμη μια φορά, ένιωθα να γίνομαι τόσο κουραστικός, όσο και τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα για την ΘΕΙΚΗ Τήνο, τις παραλίες της, τα θαύματά της, την μοναδικότητά της, τους «φιλέορτούς» της, την Νατάσσα της, την Φαίη και τον Γιώργος της, την μπύρα της και τον εγωκεντρισμό που καβαλάνε ορισμένοι από τους ανθρώπους της. Παρεμπιπτόντως, ποιός βρε πάει στα Καλάβρυτα εκδρομή μόνο επειδή έχει ωραία φέτα; Η προβολή των τοπικών προϊόντων έχει σκοπιμότητα. Η προβολή συγκεκριμένης ετικέτας είναι απλά δωρεάν διαφήμιση… ζαβοντηνιακέ... Να ‘ναι καλά και τα κοινωνικά δίκτυα και όσοι αναγνώριση κερδίζουν για τον εαυτό τους από την «ιδιωτική» πρωτοβουλία άλλων…

«Εξομολογήσεις σε τιμή ευκαιρίας»
Με ιδιωτική πρωτοβουλία συνεχίζει και η μάχη απέναντι στους εφοπλιστές και τους γραφειοκράτες… Πετάμε πρώτα την σποντούλα μας για υπόγειες αναζητήσεις της δεξιάς παραμονές των εκλογών για ορεκτικό! Για κυρίως όμως πιάτο ασχολούμαστε με το πότε σταματούν και ξεκινούν δρομολόγια, που θα πηγαίνουν τα καράβια, πότε και πως θα κατατεθούν αντιρατσιστικά νομοσχέδια, ή πως θα σχεδιαστούν οι μονοδρομήσεις στην παραλία…

Στην παραλία, της Σύρου αυτή την φορά, κόβε βόλτες ο διάσημος Ρώσος παρουσιαστής στην Σύρο και άλλαξε το ρεπερτόριο γιατί είναι πολύ σημαντικό που ήρθε ο επιφανής αυτός άνδρας. Άντε και πίστεψες πως, παρουσιαστής είναι, μια προβολή των Κυκλάδων θα την κάνει πίσω στην Ρωσία... Ξέχασες ότι το κανόνι, πριν από δύο μόλις εβδομάδες, σε Ρώσικα πρακτορεία άφησε πίσω 15εκατ. ευρώ χρέος.... Λυπήσου με! Δεν μπορώ να ασχολούμαι άλλο με την νοητή γραμμή που ενώνει τον ουρανό και την γη. Πάτα στην Γη.

«Εξαίρετος και πολλά υποσχόμενος επιστήμων αναζητεί θέση εργασίας στον πολιτικό στίβο»

 Η Γη γυρίζει! Του πέρασε τελικά του Γαλιλαίου, έστω και μετά θάνατον! Η ιερά εξέταση σήμερα επιβιώνει στα συστημικά ΜΜΕ. Μην τολμήσεις να πεις πως βουλιάζουμε στην ύφεση… Η ανάπτυξη είναι παντού. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πολιτευτής ΝΔ της καρδιάς μας, γνωστός για τις ατεκμηρίωτες απόψεις του που όλες καταλήγουν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα της καταλληλότητας της πολιτικής που ακολουθείται από την παρούσα κυβέρνηση (ναι! από αυτή του μνημονίου – μήπως νόμιζες πως ο όρος μνημόνιο ξεπεράστηκε ειδικά όταν σε πνίγει ο ΕΝΦΙΑ για τα χωραφάκια που έχεις στο Λιβάδι και κάτι παραγγεριές στο Ξώμπουργο…). Βέβαια κι αυτός δεν γράφει έτσι ξεκάθαρα... μην τον πιάσει ο κόσμος που πληρώνει τα χαράτσια Σαμαρά-Κουβέλη με τις πέτρες... Αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση, πάγια πρακτική της ανικανότητας να επιχειρηματολογήσεις υπέρ της λιτότητας, της ανεργίας (που χαρακτηρίζει μάστιγα αλλά ξεχνά ότι πριν τα μνημόνια ήταν 20% χαμηλότερα), των υπέρογκων φόρων, της θεωρητικής ανάπτυξης, των χιλιάδων τουριστών των οποίων τα πρακτορεία δεν πλήρωσαν, της βελτίωσης που έρχεται στον επόμενο χρόνο (που βέβαια η υπόσχεση αυτή μετατοπίζεται στο διηνεκές μαζί με την αντίληψη του αγαπημένου πολιτευτή της ΝΔ. 29 κατασκευαστές εντυπώσεων συνιστούν πολιτευτή για βουλευτή... Δώστε του επιτέλους μια θέση στα βουλευτικά έδρανα να ξεμπερδέψουμε, με τις κενές μεν επιστημονικά, πλήρεις δε περιποιητικά απόψεις του... Πίστεψέ με, άπαξ και εκλγεγεί δεν θα σου ξαναναλύσει γιατί πρέπει να φοβάσαι μακριά από την στοργική και σίγουρη αγκαλιά του μνημονίου. Τέρμα πια το πολιτευτής ΝΔ! Από εδώ και πέρα θα τον προσφωνώ με το «ανταποκριτής Μπάμπη»!

«Ποιός ασχολείσαι μαζί του;», θα μου πείτε. Μα το κάνω άθελά μου επειδή μέσα στον δικό μου εγωκεντρισμό πιστεύω πως τα δημοσιεύματα αυτά δεν έχουν κανένα άλλο λόγο παρά να με εκνευρίζουν. Είναι προφανές. Ότι υπάρχει κάποιος που διαβάζει πολιτευτή ΝΔ (μέσα και οι ΝΔτες), ζει στην πραγματικότητα και μπορεί να διακρίνει κάποια σύνδεση...

«Αναζητούνται άνεργοι όλων των ειδικοτήτων για αγορά ελπίδας»

Τι να τις κάνεις τις συνδέσεις όταν έχεις διασυνδέσεις; Όταν έχεις την αποκλειστικότητα να μεταφέρεις ειδήσεις που σου στέλνουν στην διεύθυνσή σου άκριτα, «έγκυρες» πηγές… Έτσι φτάνουν και οι επιβεβαιώσεις για την ανάπτυξη που περιγράφει ο ανταποκριτής Μπάμπη με άρθρα για 1130 προσλήψεις στους δήμους. Ότι οι δήμοι στον ελλαδικό χώρο είναι 325 και με απλά μαθηματικά αντιστοιχούν μόλις 3 ακέραιες θέσεις ανά δήμο. (Και αυτό με τη χονδροκομμένη παραδοχή ότι ο δήμος των 10000 κατοίκων θα πάρει ίδιο μερίδιο με των δήμο Αθηναίων, κάτι εκατομμύρια...). Ρε, δεν θα σας σώσει ο Ελέυθερος Τύπος, ούτε και ο τύπος που κυκλοφορείς ελεύθερος ως πολιτευτής της ΝΔ...

«Ταξιδιωτικό πρακτορείο οργανώνει εκδρομές και σαφάρι αγρίων αρσενικών»

Ελεύθερος χρόνος δεν μας έχει μείνει. Μέχρι να διαβάσουμε τις ειδήσεις από την ημεδαπή… φθάνουν και εκείνες από την αλλοδαπή. Όχι, μην ψάχνεις Ουκρανίες, Ιράκ, Παλαιστίνη. Αναφορές για πολέμους και θανάτους δεν θα βρεις πουθενά. Δεν μπορούμε να χαλάμε την εικόνα μας με αίματα… Μιλώ για τις ειδήσεις που μας μαθαίνουν γεωγραφία και λαογραφία από την κεντρική Αφρική…

«Ανθυποδημοσιοσχεσίτης με πολυετή εμπειρία αναζητεί μισθωτή εργασία. Προσφέρει τις υπηρεσίες του με αντικειμενική υποκειμενικότητα αντιγράφοντας πιστά τις μεθόδους των συστημικών ΜΜΕ.»

Κεντρικό θέμα πάντως μένει η Τήνος. Παρά τις προσπάθειες να γίνουμε πανκυκλαδικής εμβέλειας. Τώρα πως φαντάζεται κάποιος ότι χωρίς πρωτόλεια ύλη θα αποκτήσει κοινό με αφήνει ν’ αναρωτιέμαι. Για να γεμίζουμε πάντως το χρόνο μας ανεβάζουμε αστυνομικές ειδήσεις από την Ίο, συναυλίες από το φεστιβάλ Σερίφου, ειδήσεις με τίτλους «πιασάρικους» χωρίς επεξηγηματική αναφορά στην συνέχεια και κάθε κίνηση του πρώην φορτηγατζή/ νυν περιφερειάρχη και του επαγγελματία της πολιτικής έγχρωμου αντίπεριφερειάρχη του.

Πιστός στις μεθόδους του παραμένει και ο κόσμος μας. Περιμένει να εκδοθεί ο διορθωμένος ΕΝΦΙΑ να προλάβει να τον πληρώσει. Αν φοβάστε: Πόσους νομίζετε ότι χωράνε οι φυλακές; Αν έχετε τύψεις: Πόσα έχετε βγάλει τόσο πολλά πια; Αν είστε ψηφοφόροι τους: Πόσα χάπια παίρνετε τα βράδια για να κοιμηθείτε;

«Χάθηκε μαύρος σκύλος, άσπρος με κόκκινες βούλες»

Κοιμόμαστε ήσυχοι μετά την 1^η Σεπτέμβρη. Τίποτε στην επικράτεια του δήμου δεν πρόκειται να χαλάσει, αφού τίποτε δεν δουλεύει! Οι νέοι, αφού πρώτα πάταξαν πλήρως την αλαζονεία (!) τώρα βάλθηκαν να σταματήσουν τα πάντα. Μην τον βλέπετε μουλωχτό και ολιγομίλητο. Ξέρει πως πρέπει να κινηθεί με την ανικανότητα της κουστωδίας του: Θα ρίξει πολύ τις προσδοκίες σας. Έχουμε να ακούσουμε περί οικονομικών προβλημάτων για μια πενταετία. Πάρτε χαρτί και μολύβι να θυμόμαστε.

«Ζητείται απελπισμένα καρέκλα ΔΧ»

Θυμήθηκε όμως, ο άνθρωπος που από 1^η Σεπτέμβρη ανέβασε τα ποσοστά ανεργίας στο νησί μας, πως πρέπει επιτέλους κάποιος να απαντήσει. Κι εκεί που χρόνια επικαλείται την νομιμότητα , αυτή την φορά μας εξέπληξε ευχάριστα (είναι και που συνεργαζόμαστε…) γράφοντας ότι και να ξεφεύγει κανείς από τις τυπικότητες για να δουλέψουν τα πράγματα, δεν βαριέσαι βρε αδερφέ, δεν τρέχει και τίποτε!

«Ορισμός του αστού, δηλώνει αριστερός, μόνος ψάχνει».

Με κατατρέχει κι εμένα πάντως το σαράκι της πολιτικής σκηνής του τόπου. Ένα Σάββατο κατεβαίνεις να πάρεις από μαγαζί δύο γυαλόχαρτα και δύο πινέλα και πέφτεις τυχαία (;) σε συζήτηση πρώην Πασόκου ψηφοφόρου, πάντα όμως Πασόκου στη νοοτροπία για μεταστροφή του. Πίστεψε κι αυτός στον Σύριζα. Καταλαβαίνετε τι σας περιμένει αν τους αφήσετε να συνεχίζουν να κυνηγάμε από πίσω τα κινήματα, οι σεμνοί εξουσιομανείς του κάθε τόπου.

Ο τόπος. Να βάλουμε κανένα ρακί να πιούμε να συνέλθουμε.

Ανεμομαζώματα εκτός κλίματος (Μάιος 2014 - Αρ. 13)

Ούτε μια εβδομάδα για να ξεμπερδέψετε! Άντε πες δύο! Και τα ανεμομαζώματα αποφασίζουν να βγουν εκτός κλίματος. Κλείνοντας ένα χρόνο, γιορτάζουμε με την πλέον νηφάλια εμφάνιση! 

Η αλήθεια είναι πως οι οργισμένες απαντήσεις, οι αντεγκλήσεις και οι δημόσιοι «μονο-διάλογοι» είναι καθημερινότητα για τους Τηνιακούς τις έσχατες μέρες. Κόντρα σε αυτή την καθημερινότητα, κόντρα στην διαστρέβλωση κάθε έννοιας δημοκρατικού διαλόγου εκατέρωθεν από αυτούς που "συμπολιτεύονταν" και από αυτούς που "αντιπολιτεύονταν", κόντρα στην απαξίωση της ουσίας, κόντρα στην φύση μου την ίδια, τα ανεμομαζώματα βγαίνουν να παρουσιάσουν το ψηφοδέλτιο του ΚΟΙΝΟΥ ΤΗΝΙΩΝ αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια και τα κλισέ, αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά στο ήθος, στις ιδέες, στο όραμα και σε κάθε είδους ευχολόγιο:

Μην έχοντας καταφέρει δυστυχώς να πάρω απαντήσεις και από τους 33 συμμετέχοντες στο ψηφοδέλτιο του ΚΟΙΝΟΥ ΤΗΝΙΩΝ, θα μεταφέρω τις απαντήσεις όσων περισσότερων μάζεψα σε 12 ερωτήσεις που τους έκανα. Γιατί η Τήνος δεν είναι κλισέ…:

1. Μόλις 6 από τους 33 έχουν συμμετάσχει σε οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο πριν από το ΚΟΙΝΟ ΤΗΝΙΩΝ
2. Μόλις 7 (20%) είναι πάνω των 55! Και ταυτόχρονα 13 είναι κάτω των 35 (σχεδόν 40%)!
3. 14 έχουν παιδιά.
4. Τουλάχιστον 18 έχουν ζήσει μακριά από την Τήνο για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών και τουλάχιστον 4 έξω από την χώρα για διάστημα μεγαλύτερο του μήνα.
5. Τουλάχιστον 17 έχουν δει σάκαλο ή όφιο και τουλάχιστον 19 δεν λένε τον κολοσαύραδο «μεγάλη σαύρα».
6. Περισσότεροι από 21 καταλαβαίνουν τι θα πει η λέξη «θράσιος»  ή  η λέξη «βγοδώνω» ή η λέξη «βλίστρα» ή τι είναι ο «πανιστής».
7. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες δραστηριοποιούνται παράλληλα και σε κάποια συλλογικότητα ή ομάδα ή δράση που δεν αποφέρει προσωπικό όφελος και αφιερώνουν τουλάχιστον 2 ώρες ανά εβδομάδα σε αυτή. Μετρήσαμε τουλάχιστον 13.
8. Το λιγότερο 11 παράλληλα με την κύρια ασχολία τους ασχολούνται με οποιοδήποτε τρόπο με την γη.
9. Τουλάχιστον 16 μιλάνε έστω και μια ξένη γλώσσα σε καλό βαθμό
10. Μόλις 7 έχουν περπατήσει το μονοπάτι από το Φαλατάδο στον Βώλακα ή έχουν κολυμπήσει στο Στενό.
11. Σχεδόν οι μισοί φροντίζουν κάποιο κατοικίδιο
12. Σημαντικά αρκετοί (μετρήσαμε τουλάχιστον 7) γνωρίζουν από πού είναι το τετράστιχο:

«Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι 
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο 
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους 
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι» 

Αυτή την Κυριακή βάζουμε την Τήνο πάνω απ’ όλα! Συμμετέχουμε!

Ανεμομαζώματα (Μάης 2014 - Αρ. 12) - Υπομονή 25 μέρες είναι θα περάσουν!

«μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, ποτέ όμως δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα»

Δεν υπάρχουν ειδήσεις να σταχυολογήσω. Μόνο “Banners” υπάρχουν! Και όχι με την αγγλοσαξονική έννοια του λαβάρου αλλά με την φτηνότερη εκδοχή, αυτή τη της φάτσας που στεκούμενη πάνω από ένα μότο από περασμένη δεκαετία διεκδικεί την ψήφο μας στο διαδίκτυο, με μόνο κίνητρο ασφαλώς το καλό του τόπου. Θα μπορούσα να ανεμομαζώξω τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν θα έχω τι να σχολιάσω! Οι περισσότεροι αυτοσαρκάζονται τόσο πετυχημένα που μου είναι αδύνατο να τους ξεπεράσω!

Τώρα, αν σήμερα που είναι εργατική Πρωτομαγιά, γιορτάζουν και όσοι εργάζονται για να υφαρπάξουν ψήφους δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Έχοντας όμως στο νου μου όλη αυτή τη μανία στο παιχνίδι της εξουσίας, τα σχέδια και το τρέξιμο, μάλλον σαν κύρια απασχόληση το βλέπουν!

Ήρθε και ο «κύρια απασχόληση πολιτευτής της ΝΔ» στο νησί μας για να μιλήσει για τον τουρισμό και τον έχασα… Πως είναι δυνατόν να μιλάς σε ημερίδα προβάλλοντας την ιδιότητά σου ως πολιτευτής της ΝΔ (τουλάχιστον στα διαδικτυακά μέσα) και να μην πάει το μυαλό μας ότι όλο αυτό γίνεται ψηφοθηρικά. Τρέμε Βρούτση! Πριονίζουν την καρέκλα σου…

Συγγνώμη, δεν θα ξαναγράψω για καρέκλες. Γιατί οι καρέκλες παραπέμπουν εύκολα στην λογική του δήμου ιδιοκτησία και αυτό είναι εντελώς εκτός από το προεκλογικό κλίμα που επικρατεί στο νησί… Παραθέτω μερικούς τίτλους ειδήσεων όπως άρχισαν να βγαίνουν από το Σάββατο το βράδυ στα τοπικά μέσα αναφορικά με την ανακήρυξη των συνδυασμών προς επιβεβαίωση ότι οι συνδυασμοί δεν είναι ιδιοκτησίες και πως οι άνθρωποι πίσω από τους συνδυασμούς δεν έχουν αυτή την αντίληψη:

Η αντίληψη που προσπαθεί να εισάγει στην τοπική κοινωνία το ΚΟΙΝΟ ΤΗΝΙΩΝ, φαίνεται σιγά-σιγά να έχει αποτελέσματα καθώς η ανακοίνωση για τον συνδυασμό δεν συνοδεύτηκε από το κτητικό «του». Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη ως τώρα νίκη γι’ αυτή την προσπάθεια! Βρήκαμε τρόπο να προσπεράσουμε την επιβολή δημάρχου από τον νόμο, δίνοντας την ευκαιρία σε όσους φτάσουν στην κάλπη να επιλέξουν, πρωτόγνωρο για την πραγματικότητα του νησιού μας!

Αυτές οι εκλογές μπορούν να είναι η ευκαιρία να σταματήσουμε να βλέπουμε ως πηγή έμπνευσης για αστεία το παρελθόν. Μπορούμε να αφήσουμε τα ανεμομαζώματα να ασχολούνται με την Φαίη και τον Γιώργο… 

Καλή Εργατική Πρωτομαγιά! 

Προ-προεκλογικά Ανεμομαζώματα (Μάρτης - Απρίλης 2014, Αρ. 11)

                                 «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τις αγορές και
ἠγαλλίασε το πνεῦμά μου ἐπί τῷ χαμηλώ επιτοκίω τῷ σωτῆρί μου»

Δεν ξέρω αν το νιώσατε! Εγώ ακόμη κουνιέμαι! Τι «εγκέλαδος» ήταν αυτός; «Τριγμοί» στο πολιτικό γίγνεσθαι! Ρήγμα στο σύστημα! Από αυτό το σεισμό/υποψηφιότητα - που τελικώς δεν ευοδώθηκε – παραλίγο να μείνουν στο νησί μας δεκάδες άστεγοι. Ή για να το θέσουμε πιο ρεαλιστικά: παραλίγο να αδειοδοτηθεί και η τελευταία οικοδομική παρατυπία!  

Ασύνδετο με τα προηγούμενα… αλλά η Τήνος τελευταία προβάλλεται ποικιλοτρόπως… Με δεκαλόγους, με λίστες. Και καλά με τις λίστες, «άθρωποι(!) είμαστε αδερφέ και λάθη κάνουμε», τις τους έχει πιάσει όμως όλους με τους δεκαλόγους; Γιατί έχουν όλοι ίσα-ίσα δέκα λόγους για να αγαπούν την Τήνο; Κανείς εννιά; Οκτώ;

Τώρα που μιλάμε για μονοψήφια, από πολύ πρόσφατη φωτογραφία που κυκλοφόρησε σε Τηνιακό μέσο (να μην γράψω ενημέρωσης, ας το αφήσουμε φλου, όπως το Ποτάμι του Θεοδωράκη ένα πράγμα), μάθαμε επιτέλους ότι η τοπική ΠΑΣΟΚ αποτελείται από 3 μέλη. Άντε πες τέσσερα!
Βέβαια εδώ ταιριάζει το ανέκδοτο που λέει:
«-Πόσα μέλη κάνουν μια τοπική;», για να πάρεις την απάντηση:
« -Τέσσερα και καμιά πενηνταριά «ανεξάρτητοι»…»!

Οι έτεροι «ανεξάρτητοι» τρία και μισό χρόνο δεν είχαν να προτείνουν τίποτε απολύτως. Παραμονές των εκλογών ήρθε η έμπνευση… Η πιο φτωχή παρουσία σε αντιπολιτευτικό επίπεδο από την πρώτη περίοδο Καποδίστρια στον δήμο Εξωμβούργου! Αλλά ξέχασα βέβαια, αυτούς τώρα τους στηρίζει και ο γραφικός μας φίλος και βέβαια ο άλλος γραφικός προφήτης που πρόλαβε και εξέλεξε δήμαρχο… Ευτυχώς που ξέρουμε ότι ποντίφικας σημαίνει γεφυροποιός ώστε το βράδυ των εκλογών να αναφωνήσουμε: Habemus Papam!

Αλλά έτσι δεν είναι πάντα; Γνώριμα παιχνίδια: ο ένας κάνει ότι εκλέγεται και ο άλλος ότι βρίσκεται σε κάμψη… Είναι από τα μπακαλιαράκια που έφαγε από μισό σε κάθε ένα από τα 400 τελευταία μνημόσυνα. Και προς ευχαρίστησή μας δεν θα είναι τα τελευταία της καριέρας του!

Αλλά και να ήταν, εγώ δεν αποδέχομαι το «τέλος της ιστορίας». Της παρωδίας πάλι παρακαλώ να έρθει: Ν’ ανοίξει τα φτερά της η αρκουδοπεταλούδα και να πετάξει μακριά. Προκαλώντας χάος στο Τόκιο…

Τώρα Κίνα-Ιαπωνία μπορεί να βρίσκονται στα μαχαίρια αλλά ο μέσος Έλληνας τους σχιστομάτηδες  όλους ίδιους τους βλέπει… Γι’ αυτό και ο άλλος φίλος μας ο σαμαρικός πολιτευτής της ΝΔ που δεν μας ξεχνά, άρχισε να τα γυρνά! Στην τελευταία του ανάλυση διαβάζουμε «[…] η χώρα βρέθηκε σε καθεστώς μνημονίου […]»! Όπα και παθητική! Όπα και έμμεση κριτική στο μνημόνιο! Όπα και έμμεση αναγνώριση του «οδοστρωτήρα». Πιο χρυσόψαρο αγαπημένοι συμπατριώτες; Υπάρχουν θηλαστικά με μικρότερη μνήμη!

Σας φαίνεται πως το κείμενο γράφεται με χολή; Λες και χρειάζεται… Με τις ανακοινώσεις και εν συνεχεία τις άρσεις υποψηφιοτήτων γελάνε και τα υπέρθυρα!
Βέβαια, εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι πάντα κάποιος παρεξηγείται: Και δεν είναι καθόλου θέμα σοβαροφάνειας σε μια πατρίδα ακόμη και της δεδομένης κατάστασης…

Ευτυχώς κάποιοι έχουν όραμα και νέες ιδέες… Ιδέες που θα υλοποιηθούν από το σάπιο παρελθόν που είναι ακόμη δυνατό να σαπίσει ξανά… Με συνθήματα ηλεκτρονικά μεν, μπαλκονιού δε!

Είπε και ο Καλαματιανός από  μπαλκονιού μια βλ@κία και τρέξαμε να πούμε μπράβο. Βέβαια αυτό είναι το λιγότερο. Δέκα μόλις μήνες πριν βγάζαμε ανακοινώσεις για το «μαύρο» στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και σήμερα παίζουμε ΔΤ στην δημοτική συχνότητα. Είμαστε αντιμνημονιακοί με συνέπεια λέμε! Η απεργοσπασία με την χρήση του κοινωνικού αυτοματισμού είναι άλλο παραμύθι! Μην γράφουμε τα ίδια για το χρυσόψαρο… 

Νησί είναι, το δικό μας νησί! Θάλασσα γύρω γύρω! Όλα τα ψάρια ευπρόσδεκτα ακόμη και στα λίγα μέτρα στεριάς. Μπορεί εδώ και χρόνια να επιλέγουμε ηθικολόγους χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς μα η αλήθεια είναι πως μετά τη δεύτερη ρακή, αντιλαμβανόμαστε το κωμικό της κατάστασης και αστειευόμενοι για την πραγματικότητα γελάμε μαζί τους... Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως αρκούμαστε στην γελοιότητα! Ούτε τώρα, ούτε στις εκλογές, ούτε μετά από αυτές!

ΥΓ: Μπορεί η αποδοχή να είναι δύσκολο βήμα αλλά η αντίληψη όχι! Τρία ψηφοδέλτια, μόλις δύο επιλογές! 

Παραμελημένα Ανεμομαζώματα (Γενάρης - Φλεβάρης 2014, Αρ. 10)

"Η ζωή είναι κωμωδία γι' αυτούς που σκέφτονται
και τραγωδία γι' αυτούς που αισθάνονται..."
Horace Walpole, Άγγλος συγγραφέας

Το «Κοινό Τηνίων» είναι πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πως τους δύο μήνες που πέρασαν αφιέρωσα τον περισσότερο από τον χρόνο μου στα βήματα της δημοτικής κίνησης της συμμετοχής! (… και να σκεφτεί κανείς πως ακόμη «προχωράμε», άμεσα θα «τρέχουμε»). Δεν απολογούμαι, κάθε άλλο: Μια συλλογική προσπάθεια αξίζει περισσότερο από μια οποιαδήποτε ιδιωτική, πόσο μάλλον μια προσπάθεια που ξεκινά από την βάση!

Οι συμμετοχικές προσπάθειες είναι ακριβώς το αντίθετο των ευχολογίων. Των ευχολογίων που μοιράζονται απλόχερα, απαλλαγμένα από την μνημονιακή «προσαρμογή», στις πίττες με τις οποίες ξεκίνησε ο χρόνος και στο νησί μας. Εκνευρίζομαι, ειδικά τα 2-3 τελευταία χρόνια, με τους προέδρους κάθε λογής που κρατώντας το μαχαίρι μιλούν για δύσκολες μέρες και για χρόνια που θα έρθουν καλύτερα. Τι περίεργη σύμπτωση, στις πιο πολλές των περιπτώσεων, να είναι οι ίδιοι που στήριζαν το σύστημα που προετοίμαζε το ζοφερό μέλλον των επόμενων γενεών. Που να σας κάτσει το φλουρί στο λαιμό!

Κόμπος στο λαιμό μου, και όσοι έχουν διαβάσει πάλι την στήλη το έχουν εμπεδώσει με τον περισσότερο «εμμονικό» μου τρόπο, είναι και οι επαναλήψεις των «ιερών» κειμένων που γράφονται για το νησί: «Χώμα, λιώμα πιώμα...» αυτό που κάπνισες δεν ήταν Τήνος και σίγουρα είναι βγαλμένο από το ανταγωνιστικό ταπεραμέντο επιδειξιομανίας της κοινωνίας των παραθεριστών του νησιού της πρώτης δεκαετίας της τρέχουσας χιλιετίας. Σε προκαλώ, κάτσε στο δρόμο, έξω από το παλιό Παρά Πέντε και κοίτα το πλοίο που ξεφορτώνει ένα πρωινό των τελευταίων του Ιουλίου. Ακόμη και τα λίγα πια τετρακίνητα που αγνοούν τον «τέταρτο (!) νόμο της θερμοδυναμικής» κάθε φορά που γεμίζει το ντεπόζιτο, κατεβαίνουν καταθλιπτικά τον καταπέλτη.

Πάντως ντροπή μας με τα έργα στο λιμάνι, μέχρι και ο Χ. Κόκκινος αγανάκτησε με την κατάσταση του λιμανιού του νησιού…

Το περίεργο εξακολουθεί να μην είναι η αγανακτισμένη ανακοίνωση του Χ. Κόκκινου! Αλλά η ανακοίνωση που δεν βγάζει η τοπική του ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να διαμαρτυρηθώ αλλά σίγουρα σε ένα χρόνο από σήμερα θα μπορώ να είμαι υπερήφανος όταν οι εφημερίδες θα κατακλύζονται από συνεντεύξεις από τα μέλη (ο πληθυντικός είναι αντικείμενο μελέτης) της τοπικής ΠΑΣΟΚ, της τελευταίας που θα αναστείλει την λειτουργίας της στην χώρα (Δόξα την τοπική διαπλοκή! Μεγάλη η χάρη της!).

Πάντως ο επί γης εγχώριος αντιπρόσωπος συνέστησε υπομονή… Πιστοί, μην ξεχνάτε υπάρχει ζωή μετά, χωρίς μνημόνιο και με ΕΟΠΥΥ σε πλήρη λειτουργία!

Το μνημόνιο πάντως όπως επιμένουν πολλοί δεν υπήρξε και δεν υπάρχει. Είναι τελικά μια ακόμη εμμονή των αναρχοσυριζαίων που δεν θέλουν να δουν την ανάπτυξη που έρχεται. Τα εκατομμύρια τουριστών. Το WiFi. Τα πτώματα που ξεβράζονται στις παραλίες! Επιτέλους γίναμε σοβαρό δυτικό κράτος…

Και ασφαλώς δεν μιλώ για την δική μας την περίπτωση που δεν παρακολούθησα την κατάληξή της. Τελικά μας είπανε σε ποιον ανήκει ή ήταν κι αυτός κάποιος ανώνυμος νεκρός, χωρίς μάνα, χωρίς πατρίδα, χωρίς αριθμό λογαριασμού τραπέζης…

Κοίτα να δεις που μετά τον αριθμό λογαριασμού τραπέζης ο συνειρμός μου έφερε στο νου τις ανεμογεννήτριες. Έχοντας αντιληφθεί τα βασικά της δομής και της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος (ή του δυτικού τρόπου ζωής κατά την συνηθέστερη αστική φρασεολογία), είμαι πια βέβαιος πως η εγκατάσταση ανεμογεννητριών από τον Χ επενδυτικό όμιλο είναι φυσικό επακόλουθο της πολιτικής φιλελευθεροποίησης των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΔΟΛ. Από την άλλη πλευρά, η εθελόδουλη διαφημιστική προσέγγιση των «οικοθεολόγων» αν δεν είναι στην καλή περίπτωση πλάνη, είναι ντροπή. Όχι δεν είναι ντροπή να είσαι πλασιέ ανεμογεννητριών. Ντροπή είναι να είσαι πλασιέ συνειδήσεων.

Και μιας και μιλάμε για συνειδήσεις: Μαχαίρι στην καρδιά μου ήταν η ανακοίνωση του νυν αντιπεριφερειάρχη πως δεν θα συμμετέχει ξανά στην εκλογική διαδικασία… Το έργο του θα μας μείνει αξέχαστο! Αιωνία του η μνήμη! Και τι συναδελφική ανακοίνωση από πλευράς του νυν περιφερειάρχη! Ψωμί και αλάτι!

Ελπίζω να βρει στέγη ο πρώην Νομάρχης γιατί δεν θα αντέξω και αυτή την απουσία από τα ψηφοδέλτια…

Μιλώντας για σταυροδοσία έχω να παρατηρήσω βελτίωση σε πολλούς τομείς: Έχουμε ανέβει επίπεδο, είναι ξεκάθαρο. Από τα γραπτά περάσαμε στο γυαλί! Άντε και σύντομα δελτία τύπου χωρίς ορθογραφικά λάθη βρε! Δεν είμαι ο κατάλληλος σίγουρα να κάνω ορθογραφικές υποδείξεις αλλά από ένα δημόσιο γραφείο θα περίμενε κανείς το τρίτο ενικό να γράφεται με «αι» και το δεύτερο πληθυντικό με «ε».

Στα ορθογραφικά κολλάω; Σαφώς όχι. Εδώ συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο πολιτικής των προηγούμενων σαράντα χρόνων με εκατέρωθεν κατηγορίες και φιέστες παραμονές των εκλογών. Παραγωγική διαδικασία… Ευτυχώς που γίνονται πότε-πότε αγώνες τύπου Bras De Fer στο νησί για να μαζεύονται οι πολιτικοί γίγαντες του νησιού και να μετράνε ποιος είναι ο καλύτερος! Ποιος ξόδεψε τα χρήματα των δημοτών πιο αποδοτικά γιατί θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.

Δεν είναι που θα σας πάρει το Ποτάμι του Σταύρου του πρωταγωνιστή, του πολεμιστή του φωτός!. Είναι που βρέχει και θα σας ξεράσει ο Μεγάλος Ποταμός στην θάλασσα…

Από την θάλασσα έφτασε το γαυροσκάθαρο; Κολύμπησε; Πέταξε; Ευτυχώς οι ειδήμονες κινήθηκαν άμεσα στις ανακοινώσεις όταν πια ανακαλύφθηκε το πρόβλημα. Η πρόληψη ήταν ιδέα δυσνόητη… Όχι δεν είμαι λάτρης των φοινικόδεντρων. Ας πάρουν τους ευκαλύπτους και ας γυρίσουν στις ηπείρους τους. Αλλά το θράσος των ανακοινώσεων δεν περιγράφεται…

Δεν περιγράφεται ούτε η αποτυχία του δημοψηφίσματος στην Πάρο για την κατάσταση της Υγείας. Ψήφισαν μόλις 5419 κάτοικοι! Ντροπή τους! Κανένα καλό δικηγόρο δεν είχαν να πατήσει μια μήνυση; Έχω εγώ κάποιους επαναστάτες να τους φέρω σε επαφή…

Έχω πει σε φίλο πως πλέον θα χρησιμοποιώ χαρακτηρισμούς που μου προσάπτουν και θα τους επιστρέφω με το πιο χαιρέκακο χαμόγελο.

Με χαμόγελο πια αντιμετωπίζω και τα ευχολόγια των διάφορων πολιτευόμενων που κάθε πρωί, αφού πρώτα αντιγράψουν 2-3 σειρές από το συναξάρι, γράφουν μεγάλα λόγια συμπόρευσης και σύμπνοιας για το νησί. Ελπίζοντας να μην υπάρχει κάποιο καρδιακό ιστορικό θα κάνω μια μεγάλη αποκάλυψη: Και αυτή η προσέγγιση της πολιτικής είναι ξεπερασμένη!

Ευτυχώς το καρναβάλι έδειξε πως υπάρχει διάθεση για χιούμορ στο νησί. Προτείνω του χρόνου η θεματολογία να είναι αποκλειστικά εμπνευσμένη από το νησί. Δεν μπορεί κάποιος θα σκεφτεί να ντυθεί ΔΟΥ Τήνου τιμής ένεκεν…  

Ανεμομαζώματα (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2013, Αρ. 9)

«…Κάποιοι άνθρωποι περπατάνε στη βροχή ενώ κάποιοι άλλοι απλώς βρέχονται»

Roger Miller, 1936-1992

Ευτυχώς έχει βρέξει ήδη αρκετά (και δεν το γράφω επειδή στο τυροκομείο το βροχόμετρο το κατέγραψε)! Αρκεί να ανοίξεις το παράθυρο και να μυρίσεις! Με ενθουσιάζει να μιλώ στους ανθρώπους που χαίρονται την βροχή. Όσο λείπω, πάντα κάποιος τηλεφωνεί με χαρά για να αναγγείλει ως και τα ψιλόβροχα. Είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπεις την βροχή να πέφτει και να μην θέλεις να ανοίξεις την ομπρέλα. Είναι θείο δώρο για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν σε ένα τόπο άνυδρο και που αντιλαμβάνονται συνειδητά η όχι την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, ακόμη και στις περιπτώσεις που μια δυνατή νεροποντή προκαλεί καταστροφές. Και τέτοιες ζήσαμε φέτος, περιορισμένες ευτυχώς.

Γράφοντας για καταστροφές… Το 2010, μαζεύοντας φωτογραφικό υλικό από τις περασμένες δεκαετίες στο χωριό, έπεσαν στα χέρια μου και μερικές που σχετίζονταν με την «μεγάλη πλημμύρα». Όχι πως δεν έφταναν οι περιγραφές και οι ιστορίες που μαζεύει κανείς μιλώντας με τους πιο μεγάλους, μα οι φωτογραφίες ήταν πάντα σαν παγωμένη ανάμνηση που σου δίνει την εντύπωση ότι μπορείς να την «κατασπαράξεις» ζωντανή (έστω και «κατεψυγμένη». Ίσως από την πλημμύρα να νιώσεις καμία ψιχάλα!

Άργησα πολύ αυτή τη φορά (δεν ξεχνώ πως έκλεψα και έναν μήνα). Καταιγίδα οι εξελίξεις σε μια πατρίδα που το μοναδικό της αδιάβροχο, το φόρεσε το μνημόνιο. Αναγκαστικά λοιπόν το κείμενο θα είναι κάπως καταψυγμένο. Για να μην παραγίνει δεν θα σταθώ τόσο με λεπτομέρειες στα τρεχούμενα. Άλλωστε την τελευταία μέρα του χρόνου (από μια πολύ μικρή παράδοση) κάνουμε την ετήσια ανασκόπηση. Εκεί μπορούμε να παρεξηγηθούμε με την άνεσή μας!

Μου αρέσουν τα «φωτορεπορτάζ» κι ας μ’ έχουν παρεξηγήσει. Μου αρέσει τόσο να βλέπω φωτογραφίες από το νησί, όσο και τους «συνήθεις ύποπτους», παρευρισκόμενους, να μεγαλώνουν σε «πνεύμα» και εμπειρίες…! Μου αρέσει ακόμη, ότι όλες αυτές οι φωτο-απεικονίσεις μια παράλληλης πραγματικότητας, αφορούν τους ίδιους ανθρώπους που λίγο πολύ επηρεάζουν και την δική μας συννεφιασμένη πραγματικότητα. Μπορεί ο κοινός νους να αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά «με τον καιρό» και μάλλον θα μας πνίξει, αλλά τα «αντιπλημμυρικά έργα» ακόμη δεν τα θεωρεί απαραίτητα. (Αποτυχημένη παρομοίωση τα αντιπλημμυρικά με την αναγκαία όσο ποτέ κοινωνική αντίδραση και της κακοκαιρίας με την παγιωμένη πραγματικότητα ίδιων συντελεστών και πρωταγωνιστών αλλά η φαντασία μου περιορίζεται από τις «αποτυχημένες προγνώσεις της ΕΜΥ»). Δεν θα έλεγα ποτέ πως είναι ζωτικής σημασίας λοιπόν, αλλά τουλάχιστον από ψυχο-κοινωνιολογική προσέγγιση (ίσως και από διεστραμμένη επιστημονική περιέργεια) είναι απαραίτητες.

Τώρα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι η περιέργεια είναι η κομψή λέξη για το κοτσομπολιό. Κάπως έτσι αποφάσισα και έκανα δώρο στην μάνα μου μια φωτογραφική μηχανή. Έμαθε και πώς να ανεβάζει φωτογραφίες στα «κοινωνικά μέσα» και ορίστε η κλειδαρότρυπα στην πραγματικότητα. Τώρα αν η μάνα μου μεταλλαχτεί σε super-blogger (λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την αλματώδη πρόοδο της στην χρήση της τεχνολογίας μέσα σε ένα χρόνο μόλις) δεν ξέρω. Αλλά αν αρχίσει να τραβά σε πανηγύρια… βραχήκαμε.

Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που σε φτύνουν;

Φτου (τρις) πάντως, για να μην ματιάσουμε τον συντάκτη που παρακολουθεί στενά την πρόοδο των εργασιών στο κλειστό. Ρίχνει καρεκλοπόδαρα ανανεώσεων… Υποθέτω πως έχει καταπιαστεί κατ’ αποκλειστικότητα με το θέμα – κάτι σαν αθλητικογράφος - και αν δεν μένει στην περιοχή του βγάζω και το καπέλο, η βενζίνη είναι επικίνδυνα ακριβή τελευταία. Κινδυνεύω πάλι να παρεξηγηθώ, ας είναι! Εκτιμώ όμως πως η υπερβολική και πρόωρη προβολή, μάλλον ζημιά κάνει όσο προχωράμε προς τις εκλογές (εφόσον είναι αποδεδειγμένο πια πως μας διαβάζουν και οι «ιθύνοντες», δίνουμε και δωρεάν συμβουλές). Πριν θυμώσεις αναγνώστη: αυτοσαρκασμός είναι όχι υπεροψία…

Εκτιμώ απεριόριστα τον αυτοσαρκασμό. Απεχθάνομαι όμως την σοβαροφάνεια ή την σεμνοτυφία και κάθε επίκλησή της για την παρουσίαση επιχειρημάτων. Τα επιχειρήματα αν δεν μπορούν να σταθούν μόνα τους και έχουν ανάγκη επιβεβαίωσης «εικόνας», δεν μπορούν να σταθούν καθόλου. Γενικά αποφεύγω την επίκληση στην κοινή λογική, στα θεία, και σε οτιδήποτε γενικό από τότε που μάθαινα έκθεση στο γυμνάσιο. Ο αυτοσαρκασμός είναι αναγκαίο προσόν για όποιον εκτίθεται δημόσια. Γέλασα πολύ με το «ΝΕΑ ΤΗΝΙΑΚΗ_», δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο.. Μπορεί ο διάλογος να μην κατατάσσεται στους εποικοδομητικούς, αλλά τουλάχιστον, όσοι είχαν την υπομονή να παρακολουθήσουν το θέμα μέχρι το τέλος, γέλασαν.

Και μιλώντας για γέλιο… Το ΠαΣοΚ στους εκλογικούς χάρτες βρίσκεται σε ποσοστά λιπαρών σε ημίπάχο γάλα και όλη η χώρα βρίσκεται υπό ΣυΡιζΑϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! Ενα μικρό νησί αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται χάρη σε ένα μυστικό ζωμό (δεν ήθελα να γράψω μπάφο…). Και να πως η συνεχής ανομβρία 30 χρόνων διακόπτεται από την βροχή! Τους τελευταίους μήνες έχουν εκδώσει τόσα δελτία τύπου όσα δεν είχαν από το 1981 έως το 2011 (εκ των οποίων 21 κυβέρνηση)! Επίσης τις ανακοινώσεις τις βγάζει μαθηματικός… Με μαθηματική ακρίβεια φταίει για όλα ο ΣυΡιζΑ. Μέχρι και για τις μίζες του Τσοχατζόπουλου που τις πήρε όσο ήταν κυβέρνηση το ΠαΣοΚ και που κανείς δεν είδε ή δεν ήξερε τίποτε (μόνο όλη η ελληνική κοινωνία είχε βάσιμες υποψίες) δεν απολογούνται αλλά προσπαθούν να το περάσουν ως πρόβλημα του επόμενου... Άσε που γράφουν σαν να μην είναι σήμερα ακόμη κυβέρνηση (ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ μην ξεχνάμε). Μπορεί τέλος να μην έχουν καμία συνοχή οι ανακοινώσεις, αλλά έχουν συνέπεια και είναι πάντα εκτενείς. Εύχομαι ο συντάκτης να μην σχετίζεται με την εκπαίδευση ή με τα νομικά (φανταστείτε λέει να σχετίζεται…).

Μας περιορίζουν και την φαντασία με την πραγματικότητα να παραμένει στην σφαίρα του παραλογισμού. Και στην ερώτηση «γιατί ακόμη ασχολούμαι», η απάντηση είναι: «Τα κάνω κι εγώ μούσκεμα!». Με ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις και η σχέση που έχω αναπτύξει τόσο επιστημονικά με το νερό όσο και κοινωνικά με τους αγαπημένους μου υδροκέφαλους…

ΥΓ: 58 να ‘ναι οι ώρες σας!

ΥΓ2: Ουφ, κατάφερα να βγάλω 900 λέξεις κείμενο χωρίς ούτε μία αναφορά στις αναρτήσεις για την αυτοαναφορικότητα. Εξαντλούνται και αυτές σιγά-σιγά. Όπως λέει και ο Παναγιώτης: «Σε λίγο θα φτάσουν στο σημείο να δημοσιεύουν και άρθρα που θα περιέχουν την λέξη «τίνος» για την περίπτωση που είναι ορθογραφικό λάθος.» 

Ανεμομαζώματα (Οκτώβριος 2013, Αρ. 8)

«αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται»

Bertolt Brecht

Πρόλογος
Δεν ήξερα πως να ξεκινήσω. Από αμηχανία. Η επιβεβαίωση των προβλέψεων για την αρχή της κατάληξης της παρουσίας των νεοναζί στην πραγματικότητά μας, κόμπος στον λαιμό μου.

Το μνημόνιο τροφοδότησε τον ναζισμό και συνεχίζει. Λυπάμαι που δεν μπορώ να πανηγυρίσω τις πρόσφατες ραγδαίες εξελίξεις. Στην σκιά αυτού του δέντρου η σκιά είναι πυκνό σκοτάδι. Τους το επιτρέψαμε. Μπορούσαμε να κάνουμε πολλά αλλά προτιμήσαμε εκείνη την εύθραυστη ησυχία και τους το επιτρέψαμε. Ο Θουκιδίδης γεννιέται και πεθαίνει στην φωνή του Καστοριάδη ξανά και ξανά: «Ή θα είμαστε ελεύθεροι, ή θα είμαστε ήσυχοι…». Προσπαθώ να βγάλω την πιο δυνατή της κραυγής μου.

Για τον μήνα Σεπτέμβριο, που το παρόν βαραίνει και το μέλλον είναι έτοιμο να μας καταπιεί θα φυγομαχήσω και θα προτιμήσω ν’ αναπολήσω τον Αύγουστο από το πρόσφατο παρελθόν: Εν εξελίξει  μνημονίων και σε αναμονή ενός ακόμη, «βολτάροντας» σε στιγμές ξεγνοιασιάς για όσο μπορώ ακόμη. Σύντομα ίσως χρειαστεί ν’ αφήσουμε στην άκρη τις λίγες θεωρίες μας. Δεν εύχομαι τίποτε! Παλεύω για το αντίθετο.

Το έχω πάρει προσωπικά, αλλά όσο περνά ο καιρός μετριάζω τον εκνευρισμό μου. Έτσι μπορώ πλέον να συνεχίσω: Ξέγνοιαστος παρακολουθώ τις δεκάδες αναδημοσιεύσεις για την μοναδικότητα και την σπουδαιότητα μου. Γέννημα θρέμμα Τηνιακός (ή μεταξύ μας… Ντηνιακός) κι εγώ αισθάνομαι όλο αυτό το μεγαλείο να με γεμίζει (κάτι τα τηγανιτά, κάτι το νερό από τα μακροβούτια…). Την διάβασα την προειδοποίηση, πολλές φορές, να απολαύσω υπεύθυνα, όμως αδύναμος καθώς είμαι, δεν μπόρεσα να μείνω στις δύο μόνο γουλιές από το μεθυστικό ποτό του ναρκισσισμού.

Δυο γουλιές ακόμη και θα ξεχάσω και όλες αυτές τις παρουσίες στα ιερά, συγγνώμη, πανίερα χώματα. Από τις παρθενικές επισκέψεις στα σούπερ μάρκετ και στον κόσμο των κοινών θνητών μέχρι και την «χρυσαβγητοκοψιά» με τα υπέρλευκα δόντια… Θα αρκεστώ να αναφέρω μόνο τους υποκριτικούς της τέχνης της πολιτικής: Πρώην πρωθυπουργός και ανιψιός, υπουργός και με 1^ου ή 2^ου βαθμού συγγένεια με άλλο πρώην πρωθυπουργό, πρώην υπουργός οικονομικών και πρώην ταύρος (στο ζώδιο πρώην τοξότης…), πρώην βουλευτίνα επικρατείας «ναι σε όλα» και άλλοι λοιποί να κουβαλάνε το «πρώην» που τους ξέμεινε μιας και το παρόν δεν γυρίζει ούτε να τους φτύσει. Να δούμε πότε τα πανίερα χώματα θα υποκύψουν υπό το βάρος των «ιερών τεράτων»…

Δεν ξέρω τα χώματα, πάντως εγώ υπέκυψα στον πειρασμό και απάντησα «πως δεν είναι ούτε πέντε χρόνια που έχουν βάλει κλιματισμό» στον προϊστάμενό μου που με ενημέρωνε πως μας επισκέφτηκε και για το πόσο ωραία ένιωσε στο «mall».

Ανακούφιση ήταν οι παρουσίες για τους ιθαγενείς, για να πάρουν λίγο αέρα κοσμοπολίτικο. Αν ζούσαμε στην Μύκονο θα υπήρχε blog με 24ωρη ενημέρωση για τις αφίξεις; Να το κάνουμε εφαρμογή i-celebritinos… Βρε i-stodiaolo! Ευτυχώς που υπάρχουν και οι λαμπρές απουσίες και έχουμε να γράψουμε κι εμείς για κάποιον που παρέλειψαν να  αναφέρουν τα Τηνιακά μέσα από υπερηφάνεια. Τον λυπάμαι τον Χριστοφοράκο. Αφενός θα έκανε καλή παρέα με αρκετούς, αφετέρου τα κουφώματα στο εξοχικό σαπίζουν… Να μαζευτούμε 2-3, να βάλουμε τίποτε ψιλά, να δώσουμε στους «γραφικούς» της «Οικοφροντίδας» να του κρατάμε το σπίτι σε μια αξιοπρεπή κατάσταση για όταν με το καλό καταλάβουν το λάθος και αποσύρουν το ένταλμα σύλληψης. Η Γερμανία τα καλύτερα παιδιά μας τρώει. Ο Άκης δεν πρόλαβε… Ελπίζω ο πολιτευτής της ΝΔ να έχει κάνει κράτηση το εισιτήριο του. Μας ανακατεύει το στομάχι κάθε φορά που γράφει και μου τελείωσαν οι δραμαμίνες! Που πάει και τα βρίσκει πάντως όλα τα ασυνάρτητα που από επιστολή σε επιστολή είναι αντίθετα. Μόνο σε ένα πεδίο είναι συνεπής: Εκεί που εξιστορεί πόσο προσπαθεί ο Αντώνης.

Τους κατηγορούμε για «όψιμο αντιμνημονιακό λόγο» ακούω, γιατί μεταξύ μας το απολαμβάνω να με διαβάζουν! Αλήθεια, το παραδέχομαι! Δε μου φτάνει ο παπάς που με διαβάζει κάθε πρώτη και δεκαπέντε του μήνα… Λοιπόν για να αποφεύγουμε τις κοινοτοπιές αυτή τη φορά θα τους κατηγορήσω για νομικό στερεότυπο και ξύλινο λόγο και για πλήρη άγνοια διάκρισης μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και κριτικής… Την κατάρα την κουβαλάνε όπως και να έχει: μόνη τους χαρά η ματαιοδοξία. Καλή σταδιοδρομία, και αν ποτέ αισθανθείτε συνάνθρωποι κάτω από τις γραβάτες, μην τρομάξετε…

Όσο για τον πολυσυζητημένο «χώρο», είναι στριμόκωλα (μπιπ) εδώ και έχουμε κλείσει ήδη με τους ψυχικά ασθενείς, μην σας δω να κόβετε βόλτες απ’ έξω!

Χορτάσαμε από τις εμμονές μου. Επαναλήψεις μιας σειράς που ακόμη και στην πρεμιέρα της είχε κουράσει. Ίσως γιατί προτιμούμε τα ωραία λόγια για τον τόπο μας, λόγια που μας κάνουν να ξεχνάμε, που μας κάνουν περήφανους, που μας χαϊδεύουν τ’ αυτιά:

Κι όμως μια από τις καλύτερες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκε διέλαθε μάλλον της προσοχής των αρχών. Δεν προσφώνησαν, δεν αποφώνησαν, δεν χρειάστηκε να είναι εκεί. Ανάμεσα σε εκείνους που περπάτησαν με την μουσική, μικρά παιδιά, παραθεριστές, «μόνιμοι επισκέπτες» εκτός επικράτειας. Σεβασμός χωρίς λόγια. Χίλια μπράβο σε διοργανωτή και μουσικούς!

Κι όμως! Η πιο εμπεριστατωμένη επιστημονική παρουσίαση δεν πραγματοποιήθηκε από το κωδωνοστάσιο των αλληλοφιλοφρονούντων περιφερόμενων… Η πιο εντυπωσιακή Τήνος διαρκώς ανακαλύπτεται μπροστά μας, χωρίς μεγάλους και τρανούς επισκέπτες και δίχως θαύματα…   

Κι όμως! Το πιο αποκαλυπτικό σκηνικό δεν χρειάζεται επιτηδευμένους πρωταγωνιστές, και γλαφυρές περιγραφές!   

Κι όμως! Η άκρη της Τήνου δεν είναι το τέλος του κόσμου… Μπορεί να είναι η αρχή του παραδείσου, όμως η Τήνος μας δεν χωρίζει την στεριά από την άβυσσο!

Κι όμως! Οι «πανηγυρογυριάρηδες» δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την καταστροφή της ομορφιάς και της ιστορίας μας. Αχινολόγοι έλεγε ο πατέρας μου με τα λίγα γράμματα που ήξερε… Ρηχοί προτιμώ εγώ!

 Κι όμως! Η Τήνος δεν μπορεί να περιμένει να μας «τουϊτάρει» ο κάθε ξιπασμένος για να την δούμε ψηφιακά και να περηφανευτούμε, είναι πάντα εκεί να την περπατήσουμε, να την χαρούμε, να την θαυμάσουμε.

Πρέπει να έρθει η ώρα να αφήσουμε το προφίλ του «απολιτίκ» κι εκείνου που θεωρεί πως οι κοινωνικές σχέσεις δεν μπορούν να μπερδεύονται με την πολιτική. Να αφήσουμε στην άκρη εκείνους που διαχωρίζουν την πολιτική από τον διάλογο, εκείνους που δεν γνωρίζουν πως η πολιτεία δεν είναι ένας μέρος της ζωής μας, αλλά είναι το μέρος που συζούμε, κοινωνικοποιούμαστε, μεγαλώνουμε. Είναι η καρδιά μιας κοινωνίας που στις άκρες της είχαμε ξεχάσει τα πιο σημαντικά. Κι όμως! Είναι η γλύκα αυτής της άκρης που κόβουμε γιατί δεν «γωνιάζει» και την απολαμβάνουμε μοναδικά, όσο οι άνθρωποι γίνονται συνάνθρωποι, χωρίς να χρειάζεται «στολισμό και σερβίρισμα»!

Την ώρα που η μητέρα μου ξεκίναγε να χαράζει το παστέλι, κι ενώ σκεφτόμουν την προτροπή ώστε να μην ανάγω τα πάντα σε πολιτική, το παρακάτω δίστιχο σχηματίστηκε στο νου μου:

«Σουσάμι – μέλι – ζάχαρη, σε φύλλο από λεμόνι.
                                                                                  …»  (!)

ΥΓ: Τις ώρες που ετοιμαζόμουν να «ανεβάσω» τα ανεμομαζώματα στο δίκτυο διάβασα για την επίσκεψη του Παναγιώταρου στο νησί και για φήμες σχετικά με το άνοιγμα γραφείων. Νοστάλγησα τον πιο δυνατό από τους βοριάδες… 

«Είναι θλιβερό να μην έχεις φίλους, αλλά είναι ακόμα πιο θλιβερό να μην έχεις εχθρούς.»

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Ανεμομαζώματα (Αύγουστος 2013, Αρ. 7)

«Ζούμε την προπαγάνδα του ατομικισμού…»

Thomas Ostermeier

Καθυστέρησα. Μάλλον εσκεμμένα.

Κι από επιστολές είχα και από αναφορές για «πανίερα» μέρη είχα και από κοσμικές επισκέψεις άλλο τίποτε και από τοξικές ανανεώσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχα. Λίγο πολύ όλα όσα ασχολούμαι, να πιαστώ και να γράφω στις ίδιες γραμμές με τις ίδιες λέξεις. Επέλεξα να μην γίνω γραφικός. Μάλλον από εγωισμό. Με αντιμετωπίζουν όλοι σαν τέτοιο κι εγώ δεν θέλησα να τους επιβεβαιώσω. Σκυμμένα κεφάλια…

Μέχρι και η παρέα της στήλης το κατάλαβε και αποφάσισαν να τα πούνε αναμεταξύ τους οι εκατέρωθεν «πολιτευτές». Χωρίς εμένα. Κι αυτοί με επιστολές! Οι κουβέντες τους μάλλον δεν συναντιούνται… Σκυμμένα μυαλά…

Ναι! Σκυμμένα κεφάλια… Η ηλιθιότητα προελαύνει και ξωπίσω της τρέχουν εκείνοι… Μέσα στην κοινωνία της γνώσης, μεθυσμένοι όμως από άγνοια. Και πριν βιαστώ να τελειώσω την φράση φταίω! Φταίω γιατί μιλάω, γιατί γράφω, γιατί εκφράζομαι! Φταίω γιατί τολμώ να αμφισβητώ, τολμώ να αντιλέγω, να αντιδρώ! Κι όμως οι είρωνες δεν ξύπνησαν σήμερα. Κοιμούνται ακόμη. Και στον ύπνο τους κεφάλια σκυφτά…

Δεν σκέφτομαι πια τον εμφύλιο. Δύο φυλές πια καταλαβαίνω: Εκείνους που ξεχωρίζουν φυλές κι εκείνους που ΔΕΝ ξεχωρίζουν. Η μάχη μεταξύ τους δεν μπορεί να αποκαλείται «εμφύλιος». Ο πόλεμος στην ιστορία του δεν γνώρισε άνανδρους. Οι προδότες δεν έπιασαν όπλα… Αν διχάζω, καλώς πράττω! Εκείνοι που περιμένουν τον πόλεμο να έρθει και παρακαλάνε να μην έρθει, δεν είναι φιλειρηνιστές…

Η δημοκρατία είναι σε πλάνη: Στην γενικότητα των πολλών που αποφασίζουν απαντώ πως μια πλειοψηφία δεν κατοχυρώνει και το δίκιο τους. Στις πλειοψηφίες με κεφάλια σκυφτά, αντίθετα ταξιδεύω. Λόγια πλατιά, κλεφτές ματιές προς τον ορίζοντα εξακολουθητικά σκυμμένου προσώπου. Λόγια πλατιά, περιγραφές που έκλεψαν οι υποτακτικές ματιές, οι λίγοι να περιγράψουν και στους άλλους που μόνο σκύβουν. Και φαντάζουν θαρραλέοι από τις κλεφτές τους ματιές. Και πλειοψηφίες ειρωνικές να περιμένουν να ανταποδώσουν… Σκυμμένα μυαλά…  

  

ΥΓ: Τα ανεμομαζώματα «ενηλικιώθηκαν» κι έγιναν «διαβολοσκορπίσματα»!

Ανεμομαζώματα (Ιούνιος 2013, Αρ. 6)

"Η περηφάνια των μικρών ανθρώπων είναι να μιλάνε συνεχώς για τον εαυτό τους, και των μεγάλων ανθρώπων: να μη μιλάνε καθόλου για τον εαυτό τους."

Βολταίρος

Νέα από "άλλο" πλανήτη...

Τήνος και περηφάνια! Κάναμε τον Κυριάκο Υπουργό – έχει πατήσει πολλάκις τα πανίερα χώματα! Κι εφόσον άρχισα από περηφάνια, θα θυμίσω πως είμαστε περήφανοι επίσης γιατί ο ένας είναι ερωτευμένος με το νησί, η άλλη έμαθε να ξεχωρίζει τα θυμάρια και ο τρίτος επειδή είμαστε παρεξηγημένοι… Συγχωρήστε μου την εμμονή αλλά είναι αγαπημένη ασχολία το σύμπλεγμα κατωτερότητας.

"Απεργιακά" Ανεμομαζώματα (Ιούνιος 2013, Αρ. 5)

«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.»

Μάνος Χατζηδάκις

Δεν είμαι δημοσιογράφος, εφόσον γράφω για τους τοπικούς άρχοντες που συνήθως «ζωγραφίζουν», προτιμώ να αποκαλώ τον εαυτό μου κριτικό τέχνης! Κατά συνέπεια η «απεργιακή» ανάρτηση είναι καθαρά συμβολική…

Μιλώντας για σύμβολα και βέβαια έχοντας από την αρχή υπ’ όψιν ότι η στήλη κυρίως γράφει για το νησί, σας έχω μερικά μαζεμένα. Θα μου επιτρέψετε μερικές τροποποιήσεις…

No Signal – Χωρίς σήμα προσεχώς και η ζωή μας, εκτος αν…!

Ανεμομαζώματα (Ιούνιος 2013, Αρ. 4)

«πρέπει να γυρίσω γρήγορα πίσω πριν πάρουν είδηση ότι δεν με έχουν ανάγκη…»

Γούντυ Άλλεν

Αετοφωλιά, 26/05/2013

Δύσκολα πια τα ανεμομαζώματα! Δεν φτάνει που δεν μπορείς να διαλέξεις, πρέπει να το στείλεις και σε δικηγόρο πριν το δημοσιεύσεις… Και άντε μετά να πάρεις και την έγκριση του κόμματος!

Πρέπει όμως να μάθω να είμαι υπομονετικός: Στην τελευταία προς Τηνίους επιστολή διάβασα πως πρέπει να περιμένω τον χρόνο που θα καθορίσει ο δήμος για την αντίδρασή μου.

Αυτά βέβαια στο κομμάτι του νησιού μακριά από το λιμάνι. Αν κάνεις πως κατεβαίνεις κατά προβλήτα μεριά… Μικρός δεν ήξερα τι ήταν ο καταπέλτης στα πλοία. Άλλο φανταζόμουν. Εύχομαι πάντως να ήταν όπως φανταζόμουν για να με πετάνε όταν δένει το πλοίο από εκεί και να μην χρειάζεται να κατεβαίνω όπως όλοι οι υπόλοιποι. Που καιρός για μπλεξίματα… Να σε πάρει καμία απάντηση εκεί που περπατάς αμέριμνος να τρέχεις! Οι λαλίστατοι όμως στο γραφείο τύπου με απογοήτευσαν: Δεν παίρνουν το μέρος κανενός! Κι εγώ που νόμιζα ότι είχαν στριμωχτεί και ότι θα έπρεπε να δυσαρεστήσουν κάποιον… Κοίτα που πάντα υπάρχει λύση!

Ανεμομαζώματα (Μάιος 2013, Αρ. 3)

«Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν»

                                                                         σύνθημα σε τοίχο

Και η πραγματικότητα συνεχίζεται…
Μαζί της συνεχίζονται και οι μικρές πραγματικότητες της «δικτυωμένης» Τήνου: Τα επαναλαμβανόμενα «παρεξηγημένα» νησιά, τις συνεντεύξεις, την ιερότητα και ασφαλώς τις VIP επισκέψεις. «Εσπρέσσο VIP» που γνωρίζουμε και τις φάτσες, γιατί, αν για παράδειγμα έσκαγε μύτη στο νησί κανένας Ντάριο Φο λόγου χάρη, θα του λέγαμε «κάνε στην άκρη μπάρμπα, λαμπάδες στην ανηφόρα δεξιά…»! Δεν έχει και πολύ σημασία για το νησί της πίστης, της τέχνης και του πολιτισμού (φτου πανάθεμά μας). Αρκεί να ξεχωρίζουμε την Νατάσσα του «κυνηγημένου» από την CIA από δέκα δημοσιεύματα μακριά…

Χαλακιά 26/05/2013

Ανεμομαζώματα (Μάιος 2013, Αρ. 2)

[…] η λύση δεν είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί και, ακόμη λιγότερο, το άκρον άωτον του πολιτικού επαγγελματισμού, δηλαδή οι επαγγελματίες του κομματικού μηχανισμού.

Λύση μπορεί να μην υπάρχει […]. Υποστηρίζω ότι η λύση αυτή εξαρτάται από τους ανθρώπους τους ίδιους, από την επιθυμία τους και την πραγματική τους δύναμη να αυτοκυβερνηθούν.

Κορνήλιος Καστοριάδης («Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα», Εκδόσεις Υψιλον)

Το νησί μπορεί να χρειάζεται συθέμελα ανακαίνιση αλλά τουλάχιστον εγκαινιάστηκε η Νήσος. Ίσως μπύρα να μην μπορούμε να βρούμε αλλά σημασία έχει που έχουμε ζυθοποιία. «Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και ανάπτυξη και περηφάνια. Ανάπτυξη 2 και κάτι ευρώ το μπουκάλι, ενίσχυση στην τοπική οικονομία (δεν το λέω εγώ, από τους λόγους των ένδοξων αιρετών μας το κλέβω) και επιπλέον των υπολοίπων ατραξιόν, ακόμη μία για να είμαστε υπερήφανοι!

Ανεμομαζώματα (Μάιος 2013, αρ.1)

Αντί συστάσεων: Το Ξάνεμο ξεκινά την περιοδική στήλη «ανεμομαζώματα» πάνω στην τοπική επικαιρότητα. Η στήλη θα βασίζεται σε εκείνα τα μικρά και καθημερινά που αναδεικνύονται από τους τοπικούς φορείς και τα τοπικά μέσα. Η στήλη «ανεμομαζώματα» έχει διάθεση για σχολιασμό και στοχεύει μέσω αυτού στον αντίσχολιασμό των αναγνωστών.  Είναι η χαρά του πικρόχολου που δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει από το να κατακρίνει… Η στήλη συμφωνεί με τους συντάκτες της ότι δεν χρειάζεται να είναι χρηστική. Εμφανίζει όσα θέλει, όπως θέλει και στοχεύει να ανακατέψει την σάτιρα με την πραγματικότητα. Οι εποχές άλλωστε που ζούμε απαιτούν μεγάλες δόσεις της πρώτης για να αντέξουμε στην δεύτερη. Η στήλη τέλος, φιλοδοξεί να ξεπεράσει σε ζωή τις «6 μέρες» θέτοντας από την αρχή μεγάλους στόχους! Συγχωρήστε την αρχή, θα πάρει χρόνο, θα βρει και η στήλη τα πατήματά της.

Καλή ανάγνωση στους ανοικτόμυαλους, οι υπόλοιποι γυρίστε στο Μέγκα…

Ένα σύνθημα σε τοίχο γειτονιάς της Αθήνας αμέσως μετά την πτώση μετεωριτών στα εδάφη της Ρωσίας λέει: «Ο μετεωρίτης ήταν μια ελπίδα». Ψυλλιάζομαι πως αμαρτάνω όταν μου μπαίνει η ιδέα: «Έχεις απόλυτο δίκιο…»

Στην χώρα των λωτοφάγων, ο Τριαντάφυλλος είναι φίλος της στήλης, (θα τον κάνουμε «Add» στο facebook – το γράφω έτσι για να καταλάβει και η μάνα μου πόσο φίλος είναι), και πλέον είναι ανεξάρτητος… Εδώ και μέρες μας βεβαιώνει πως βρέθηκε η λύση! Σαν δεύτερος άγιος Παύλος (θου Κύριε), που απαρνήθηκε τον Μνημόνιο, έπειτα από χρόνια που με σθένος και συνέπεια πέταγε στην αρένα με τα λιοντάρια τους αντιμηνομιακούς, έρχεται να μας ξεκαθαρίσει πως είναι και ο ίδιος αυτό που ζητούσαν οι πολίτες αυτού του τόπου… Χωρίς ένα συγγνώμη για την ως τώρα στάση του και όσα υπηρέτησε, προσγειώνεται (ή απογειώνεται – όπως το βλέπει κανείς) σαν τον Λοβέρδο στην πίστα της επιφοίτησης: (Τριαντάφυλλε, Τριαντάφυλλε γιατί μας καταδιώκεις; - Και μου λένε μετά να μην πιστεύω, εδώ γίνονται θαύματα!).

Τα δημοσιονομικά μέτρα είναι παλιά αποτυχημένη συνταγή συνηγορεί ο δήμαρχος. Η νέα (νέα όσο το νέο βιτάμ), επιτυχημένη είναι οι επιστολές διαμαρτυρίας στον συνταγματάρχη Σαμαρά και στους ΒενιζελοΚουβελοτετέλεσθαι… Μπορεί να παύει να υπάρχει εφορία, ΕΚΑΒ κ.ο.κ., μα οι επιστολές διαμαρτυρίας δεν παύουν ποτέ να είναι επιστολές διαμαρτυρίας (Αμέ!). Αυτό το μήνα η υπομονή μας εξαντλείται για την αναξιοπρεπή λειτουργία του Κέντρου Υγείας. Παράκληση, άμεσα να ενταχθεί προκήρυξη και πρόσληψη για προσωπικό υπηρεσιών ψυχικής υγείας, μήπως και προλάβουμε την τρέλα στα όρια του απαγορευτικού (τοπικά 8-9 μποφόρ…). Με το Νοτιά κάνουμε συμβόλαιο με ιδιωτική εταιρία για να καλύψουμε τα κενά στις μεταφορές της υγείας, με τον Βοριά τα βάζουμε με τους ιθύνοντες που δεν καλύπτουν τα κενά στην υγεία. Φασκελοκουκούλωστα για το που βάζουμε τον ιδιώτη να «συνεπικουρεί» το δημόσιο (με εκφράσεις μάλιστα, απόλυτα απαξιωτικές και κινήσεις "Δούρειο ίππο" για τις δημόσιες υπηρεσίες) και που τα βάζουμε με το δημόσιο που δεν παρέχει «ασφαλή κάλυψη». Μήπως η διάλυση της δημόσιας υγείας δεν είναι επιλογή του μνημονίου; Μήπως το ΠαΣοΚ, (όχι δεν είσαι ΠαΣοΚ, μόνο την συνδρομή πληρώνεις...) δεν είναι μέλος της συγκυβέρνησης του μνημονίου;

Απεταξάμην την κριτική στο Κρουαζιερόπλοιο… Παραβλέποντας το γεγονός πως η βιτρίνα της Τήνου δεν προκαλεί κανένα να μπει στο μαγαζί, ούτε και τα κροαζιερόπλοια, (η Χούντα έκανε πολλά καλά βλέπεις, επέτρεψε και να χτιστούν πολύ ωραία «αναπτυξιακά» κτίρια στην πρόσοψη μας), θα θυμίσω πως με τον «Chuck Norris» τα βάζουν μόνο οι απερίσκεπτοι…

Έλεος και με την ιερότητα του νησιού. Κάθε δύο μέρες και ένα άρθρο (που ασφαλώς το ανακυκλώνουν όλοι εκ περιτροπής). Σε κάθε πανηγύρι και από ένα «πανίερο», σε σημείο που χάνει και η λέξη, αν είχε, την όποια σημασία της. Στο κάτω-κάτω, δημιουργείτε πρόβλημα στους μηχανόβιους που όταν μπαίνει μυγάκι στο στόμα τους, ντρέπονται να φτύσουν!
Ακόμη, οι αυτοπροσδιορισμοί δεν μας κάνουν ιερότερους. Οι αυτοκομπασμοί είναι για όσους έχουν την ανάγκη λόγω αισθήματος κατωτερότητας. Αγαπήσαμε το νησί γιατί ζούμε πάνω σε αυτό και όχι από το άρθρο της κάθε ξιπασμένης πρωτευουσιάνας που παρουσιάζει στις φίλες της για να ζηλέψουν «ένα απλό ΣΚ μακριά από την βοή της πόλης», ούτε επειδή ήρθε ο Λιάγκας με την Λιάγκενα...
Επιπλέον, αυτές οι ιδέες περί περιούσιου λαού και ξεχωριστού μέρους είναι στους πρόποδες του φασισμού, όσο και αν «αθώα» πιστεύετε πως αυτό είναι υπερβολή.

Ούτε ιερότητα, ούτε επιστολές, ούτε κριτικές, ούτε λωτοί αλλάζουν την πραγματικότητά μας. Συνεχίζουμε να πλέουμε με το νησί στο κέντρο του Αιγαίου!

ΥΓ: Από τη στιγμή που το Ξάνεμο δήλωσε ανοικτά την συμμετοχή του στις επόμενες αυτόδιοικητικές εκλογές, είχα αναπάντεχες συζητήσεις. Πολλές φορές με νόημα, άλλες απλώς χάσιμο χρόνου. Η δήλωση πάντως, «η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στην μέση», στοιχηματίζω πως πρωτοειπώθηκε από κάποιον που ήξερε πως έλεγε ψέματα…