«Εγώ, αδελφή μου σε πιστεύω»

 

Βασιλική Κατριβάνου* στην Efsyn στις 19/4/23

·          Faceboo         

 

Για όσες υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε, εδώ και καιρό, το «Εγώ, αδερφή μου, σε πιστεύω»  δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Άλλωστε, δεν πρόκειται απλώς για μια φράση, αλλά για μια ολόκληρη λογική, στάση και οπτική, ένα σύνθημα που εκφράζει ένα κίνημα και εκφράζεται από αυτό. 

Κακοποιητικές ανδρικές συμπεριφορές και σεξουαλική παρενόχληση υπάρχουν σε όλους τους χώρους, πολιτικούς και μη. Και στους δικούς μας, το ξέρουμε καλά, όσο και αν δεν μας αρέσει. Και μπορεί να τις ασκούν, βέβαια, και άντρες ωραίοι, ευφυείς, αξιόλογοι, που τους ξέρουμε προσωπικά, όσο και αν αυτό μας δημιουργεί δυσκολία και αμηχανία.

Το θέμα δεν είναι να «ξορκίσουμε το κακό» ή να το σχετικοποιήσουμε. Το κρίσιμο είναι πώς το αντιμετωπίζουμε. Το τι κάνουμε. Και εδώ  έχει σημασία τόσο η κουλτούρα που επικρατεί σε κάθε πολιτικό χώρο (αν ανέχεται, ευνοεί, καλλιεργεί ή συγκαλύπτει την έμφυλη βία σε κάθε  της μορφή) όσο και η ξεκάθαρη στάση, επί του συγκεκριμένου. Και γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία και είναι σωστή η άμεση αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, που έθεσε τον  Αλέξη Γεωργούλη εκτός της ευρωομάδας του.

Το «Εγώ, αδελφή μου, σε πιστεύω»  προφανώς δεν απαντάει σε όλα, δεν δίνει αυτόματες λύσεις, δεν υποκαθιστά τη δικαιοσύνη, δεν αναιρεί το τεκμήριο της αθωότητας. Και πάνω από όλα: δεν κλείνει το ζήτημα. Αντιθέτως, το ανοίγει – αυτό ακριβώς επιδιώκει: να δώσει φωνή στις γυναίκες να μιλήσουν, σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί ο σεξισμός και η στιγματοποίηση, που κάνουν τόσο δύσκολο μια γυναίκα αλλά και για κάθε θηλυκότητα να μιλήσει καταγγέλλοντας τη σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση.  Και όταν καταφέρνει, την επόμενη στιγμή ή μετά από καιρό, να μιλήσει, πολύ συχνά υφίσταται μια δευτερογενή στιγματοποίηση και κακοποίηση από όλους όσοι θα σπεύσουν να την αμφισβητήσουν, να την χλευάσουν, να της αποδώσουν σκοτεινά κίνητρα. Ώστε να σωπάσει. Λέγοντας λοιπόν «εγώ, αδελφή μου» θέλουμε να μιλήσουν όλες αυτές οι γυναίκες και θηλυκότητες, να μη σωπάσουν. Δεν είναι μόνο  θέμα αλληλεγγύης αλλά και δικαιοσύνης:  καμιά δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποδοθεί, όταν επικρατεί η σιωπή. 

Γι’ αυτό λοιπόν, με όλο το κόστος και τα ρίσκα που μπορεί να έχει, ναι, «Εγώ, αδελφή μου, σε πιστεύω». Όχι με αλαζονεία αλλά με ευαισθησία. Το καμία ανοχή στην σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση είναι κατάκτηση του κινήματος του Metoo και δεν πρέπει να κάνουμε βήμα πίσω. 

ΥΓ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η δημοσιοποίηση του ονόματος και φωτογραφικού υλικού της του θύματος στιγματίζει και επαναθυματοποιεί τη γυναίκα και συγχρόνως συνιστά ποινικό αδίκημα. Ας μην το ξεχνάμε.

* Συντονίστρια Τμήματος Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, υποψήφια βουλεύτρια στο Νότιο Τομέα Αθήνας