Ανεμομαζώματα (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2013, Αρ. 9)

«…Κάποιοι άνθρωποι περπατάνε στη βροχή ενώ κάποιοι άλλοι απλώς βρέχονται»

Roger Miller, 1936-1992

Ευτυχώς έχει βρέξει ήδη αρκετά (και δεν το γράφω επειδή στο τυροκομείο το βροχόμετρο το κατέγραψε)! Αρκεί να ανοίξεις το παράθυρο και να μυρίσεις! Με ενθουσιάζει να μιλώ στους ανθρώπους που χαίρονται την βροχή. Όσο λείπω, πάντα κάποιος τηλεφωνεί με χαρά για να αναγγείλει ως και τα ψιλόβροχα. Είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπεις την βροχή να πέφτει και να μην θέλεις να ανοίξεις την ομπρέλα. Είναι θείο δώρο για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν σε ένα τόπο άνυδρο και που αντιλαμβάνονται συνειδητά η όχι την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης, ακόμη και στις περιπτώσεις που μια δυνατή νεροποντή προκαλεί καταστροφές. Και τέτοιες ζήσαμε φέτος, περιορισμένες ευτυχώς.

Γράφοντας για καταστροφές… Το 2010, μαζεύοντας φωτογραφικό υλικό από τις περασμένες δεκαετίες στο χωριό, έπεσαν στα χέρια μου και μερικές που σχετίζονταν με την «μεγάλη πλημμύρα». Όχι πως δεν έφταναν οι περιγραφές και οι ιστορίες που μαζεύει κανείς μιλώντας με τους πιο μεγάλους, μα οι φωτογραφίες ήταν πάντα σαν παγωμένη ανάμνηση που σου δίνει την εντύπωση ότι μπορείς να την «κατασπαράξεις» ζωντανή (έστω και «κατεψυγμένη». Ίσως από την πλημμύρα να νιώσεις καμία ψιχάλα!

Άργησα πολύ αυτή τη φορά (δεν ξεχνώ πως έκλεψα και έναν μήνα). Καταιγίδα οι εξελίξεις σε μια πατρίδα που το μοναδικό της αδιάβροχο, το φόρεσε το μνημόνιο. Αναγκαστικά λοιπόν το κείμενο θα είναι κάπως καταψυγμένο. Για να μην παραγίνει δεν θα σταθώ τόσο με λεπτομέρειες στα τρεχούμενα. Άλλωστε την τελευταία μέρα του χρόνου (από μια πολύ μικρή παράδοση) κάνουμε την ετήσια ανασκόπηση. Εκεί μπορούμε να παρεξηγηθούμε με την άνεσή μας!

Μου αρέσουν τα «φωτορεπορτάζ» κι ας μ’ έχουν παρεξηγήσει. Μου αρέσει τόσο να βλέπω φωτογραφίες από το νησί, όσο και τους «συνήθεις ύποπτους», παρευρισκόμενους, να μεγαλώνουν σε «πνεύμα» και εμπειρίες…! Μου αρέσει ακόμη, ότι όλες αυτές οι φωτο-απεικονίσεις μια παράλληλης πραγματικότητας, αφορούν τους ίδιους ανθρώπους που λίγο πολύ επηρεάζουν και την δική μας συννεφιασμένη πραγματικότητα. Μπορεί ο κοινός νους να αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά «με τον καιρό» και μάλλον θα μας πνίξει, αλλά τα «αντιπλημμυρικά έργα» ακόμη δεν τα θεωρεί απαραίτητα. (Αποτυχημένη παρομοίωση τα αντιπλημμυρικά με την αναγκαία όσο ποτέ κοινωνική αντίδραση και της κακοκαιρίας με την παγιωμένη πραγματικότητα ίδιων συντελεστών και πρωταγωνιστών αλλά η φαντασία μου περιορίζεται από τις «αποτυχημένες προγνώσεις της ΕΜΥ»). Δεν θα έλεγα ποτέ πως είναι ζωτικής σημασίας λοιπόν, αλλά τουλάχιστον από ψυχο-κοινωνιολογική προσέγγιση (ίσως και από διεστραμμένη επιστημονική περιέργεια) είναι απαραίτητες.

Τώρα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι η περιέργεια είναι η κομψή λέξη για το κοτσομπολιό. Κάπως έτσι αποφάσισα και έκανα δώρο στην μάνα μου μια φωτογραφική μηχανή. Έμαθε και πώς να ανεβάζει φωτογραφίες στα «κοινωνικά μέσα» και ορίστε η κλειδαρότρυπα στην πραγματικότητα. Τώρα αν η μάνα μου μεταλλαχτεί σε super-blogger (λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την αλματώδη πρόοδο της στην χρήση της τεχνολογίας μέσα σε ένα χρόνο μόλις) δεν ξέρω. Αλλά αν αρχίσει να τραβά σε πανηγύρια… βραχήκαμε.

Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που σε φτύνουν;

Φτου (τρις) πάντως, για να μην ματιάσουμε τον συντάκτη που παρακολουθεί στενά την πρόοδο των εργασιών στο κλειστό. Ρίχνει καρεκλοπόδαρα ανανεώσεων… Υποθέτω πως έχει καταπιαστεί κατ’ αποκλειστικότητα με το θέμα – κάτι σαν αθλητικογράφος - και αν δεν μένει στην περιοχή του βγάζω και το καπέλο, η βενζίνη είναι επικίνδυνα ακριβή τελευταία. Κινδυνεύω πάλι να παρεξηγηθώ, ας είναι! Εκτιμώ όμως πως η υπερβολική και πρόωρη προβολή, μάλλον ζημιά κάνει όσο προχωράμε προς τις εκλογές (εφόσον είναι αποδεδειγμένο πια πως μας διαβάζουν και οι «ιθύνοντες», δίνουμε και δωρεάν συμβουλές). Πριν θυμώσεις αναγνώστη: αυτοσαρκασμός είναι όχι υπεροψία…

Εκτιμώ απεριόριστα τον αυτοσαρκασμό. Απεχθάνομαι όμως την σοβαροφάνεια ή την σεμνοτυφία και κάθε επίκλησή της για την παρουσίαση επιχειρημάτων. Τα επιχειρήματα αν δεν μπορούν να σταθούν μόνα τους και έχουν ανάγκη επιβεβαίωσης «εικόνας», δεν μπορούν να σταθούν καθόλου. Γενικά αποφεύγω την επίκληση στην κοινή λογική, στα θεία, και σε οτιδήποτε γενικό από τότε που μάθαινα έκθεση στο γυμνάσιο. Ο αυτοσαρκασμός είναι αναγκαίο προσόν για όποιον εκτίθεται δημόσια. Γέλασα πολύ με το «ΝΕΑ ΤΗΝΙΑΚΗ_», δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο.. Μπορεί ο διάλογος να μην κατατάσσεται στους εποικοδομητικούς, αλλά τουλάχιστον, όσοι είχαν την υπομονή να παρακολουθήσουν το θέμα μέχρι το τέλος, γέλασαν.

Και μιλώντας για γέλιο… Το ΠαΣοΚ στους εκλογικούς χάρτες βρίσκεται σε ποσοστά λιπαρών σε ημίπάχο γάλα και όλη η χώρα βρίσκεται υπό ΣυΡιζΑϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! Ενα μικρό νησί αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται χάρη σε ένα μυστικό ζωμό (δεν ήθελα να γράψω μπάφο…). Και να πως η συνεχής ανομβρία 30 χρόνων διακόπτεται από την βροχή! Τους τελευταίους μήνες έχουν εκδώσει τόσα δελτία τύπου όσα δεν είχαν από το 1981 έως το 2011 (εκ των οποίων 21 κυβέρνηση)! Επίσης τις ανακοινώσεις τις βγάζει μαθηματικός… Με μαθηματική ακρίβεια φταίει για όλα ο ΣυΡιζΑ. Μέχρι και για τις μίζες του Τσοχατζόπουλου που τις πήρε όσο ήταν κυβέρνηση το ΠαΣοΚ και που κανείς δεν είδε ή δεν ήξερε τίποτε (μόνο όλη η ελληνική κοινωνία είχε βάσιμες υποψίες) δεν απολογούνται αλλά προσπαθούν να το περάσουν ως πρόβλημα του επόμενου... Άσε που γράφουν σαν να μην είναι σήμερα ακόμη κυβέρνηση (ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ μην ξεχνάμε). Μπορεί τέλος να μην έχουν καμία συνοχή οι ανακοινώσεις, αλλά έχουν συνέπεια και είναι πάντα εκτενείς. Εύχομαι ο συντάκτης να μην σχετίζεται με την εκπαίδευση ή με τα νομικά (φανταστείτε λέει να σχετίζεται…).

Μας περιορίζουν και την φαντασία με την πραγματικότητα να παραμένει στην σφαίρα του παραλογισμού. Και στην ερώτηση «γιατί ακόμη ασχολούμαι», η απάντηση είναι: «Τα κάνω κι εγώ μούσκεμα!». Με ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις και η σχέση που έχω αναπτύξει τόσο επιστημονικά με το νερό όσο και κοινωνικά με τους αγαπημένους μου υδροκέφαλους…

ΥΓ: 58 να ‘ναι οι ώρες σας!

ΥΓ2: Ουφ, κατάφερα να βγάλω 900 λέξεις κείμενο χωρίς ούτε μία αναφορά στις αναρτήσεις για την αυτοαναφορικότητα. Εξαντλούνται και αυτές σιγά-σιγά. Όπως λέει και ο Παναγιώτης: «Σε λίγο θα φτάσουν στο σημείο να δημοσιεύουν και άρθρα που θα περιέχουν την λέξη «τίνος» για την περίπτωση που είναι ορθογραφικό λάθος.»