Mundial στον απόηχο των αυτοδιοικητικών: μπάλα και άγιος ο … αντιπρόσωπος επί των ιερών τούτων χωμάτων

Οπαδός Ομάδας Α

Το πιστεύεις ή όχι πέρασαν περίπου 50 μέρες από εκείνη την αποφράδα μέρα που καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως έφταιγε η διαιτησία! Συνωμότησαν κάτι κομουνιστές και αριστεροί κακιάς ώρας με τους «άλλο χρώμα – μία από τα ίδια» και χάσαμε με πέτσινο πέναλτι. Αφαίρεσαν έτσι από τον νόμιμο-μόνιμο διάδοχο τον θρόνο και από εμάς την δυνατότητα να κοκκινίζουμε το λειρί, να σηκώνουμε το κεφάλι και να φουσκώνουμε τα φτερά σε κάθε μας εμφάνιση. Νόμιζαν ότι δεν θα το καταλάβουμε πως ο τελικός στόχος τους ήταν να μας εκθρονίσουν… και το κατάφεραν… Και αυτοί και οι άλλοι οι «άλλο χρώμα μία από τα ίδια». Μας μισούν οι γραφικοί, μας μισούν οι άπλυτοι, μας μισούν όλοι! Δεν θέλουν να το παραδεχτούν αλλά είναι πια πέρα από προφανές: Ήμασταν οι καλύτεροι στο γήπεδο (τόσο αλληγορικά όσο και στο κλειστό) αληθινοί προστάτες του νησιού και της υφαλοκρηπίδας του! Τα είχαμε κάνει όλα! Τα είχαμε φτιάξει όλα! Πάσες, στημένα, μεταγραφές! Ακόμη κι εκείνα που δεν είχαν κατορθώσει οι «άλλο χρώμα – μία από τα ίδια» και όσα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί και να κάνει. Οι συνωμότες όμως ζήλεψαν και μας συκοφάντησαν. Ακούστηκε μέχρι και πως τραμπουκήσαμε… Ποιοι; Εμείς! Οι στυλοβάτες του προοδευτισμού στον τόπο! Που να μην προλάβω να ξαναδώ τον ρήγα βουλευτή (!) και τα αντιμνημονιακά μου συναισθήματα σε επιστολή…

Αααααχ… Συμπτωματικά μας μένουν ακόμη περίπου τόσες μέχρι την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το φετινό πρωτάθλημα με ακόμη ένα μαρτύριο, αυτό της παράδοσης του κυπέλλου. Δε πρέπει να λυγίσουμε όμως. Να μείνουμε ενωμένοι. Ήδη οι προφητείες το γράφουν καθαρά για την καρέκλα, την πρωταθλήτρια όλων των καρεκλών του νησιού (εξαιρουμένης εκείνης του επιτρόπου του πολυχρονεμένου): «Σώπασε κυρά μεγαλόχαρη! […] Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ‘ναι». Και άλλες προφητείες γράφουν «όταν ξεμαρμαρώσει κάθε υπέρθυρο και τηγανιστούν τα ψάρια, τότε θα έρθει η ώρα της επιστροφής» (ελπίζουμε σε 5 χρόνια). 

Τσάμπα τα εισιτήρια που πληρώσαμε για να μετακινήσουμε τους οπαδούς μας να μην πάνε!

Οπαδός Ομάδας Β

Δίκαια το πήραμε το κύπελλο! Ήμασταν η ήρεμη δύναμη (όχι πως μπορούσαμε να κάνουμε κι αλλιώς, όπου ανοίξαμε το στόμα μας, ακόμη και οι περισσότερο «εγγράμματοι και μπαλαδώροι», κατεβάσαμε ανιστόρητες κορώνες περί χούντας/παράγκας. Μείναμε νηφάλιοι την πρώτη Κυριακή παρά τον παρά τα γκολάκια που ρίξαμε γιατί που συνωμότησαν κάτι κομούνια και κάτι άλλοι αναρχοάπλυτοι με τους «άλλους τραμπούκους – μία από τα ίδια» για να μην βγούμε. Δεν αξίζει ούτε να χάνω το σάλιο μου για τους τρελαμένους αντιδραστικούς. Σημασία έχει ότι τόσοι κόποι (και κάτι μπικικίνια που είχα βάλει στην άκρη) δεν πήγαν στράφι…  Και νηφάλιοι όπως είμαστε και σοβαροί, πήραμε τα αυτοκίνητα το βράδυ το δεύτερο που ολοκληρώθηκε ο θρίαμβος και πανηγυρίσαμε με κάθε επισημότητα. Κομφετί, πυροτεχνήματα, κορναρίσματα, φωνές, συνθήματα όπως και τότες στο 2004… Περάσαμε και από την Παραγγεριά να κάνουμε κάζο και από όλα τις έδρες που οι «άλλοι τραμπούκοι – μία από τα ίδια» πήρανε παραπάνω βαθμούς από μας για να τους δείξουμε την ανωτερότητα μας. Κάναμε ένα τίμιο αγώνα για να δείξουμε και πόσο δημοκρατικοί είμαστε. Γι’ αυτό αποφύγαμε να μιλήσουμε, γιατί στην δημοκρατία δεν χρειάζεται να μιλάμε. Εκφράζεσαι μέσα στο γήπεδο! Αρκεί λοιπόν που είμαστε καλοί και τίμιοι. Και έτσι είναι γιατί πρώτα απ’ όλα το γράφει η έγκριτη ηλεκτρονική βαμμένη ποδοσφαιροφυλλάδα μας – η μόνη αξιόπιστη που τα γράφει έξω από τα δόντια αντικειμενικά και σταράτα. Λίγο πιο εκδηλωτικοί να ήταν οι παπάδες, θα χτυπούσαμε και τις καμπάνες το βράδυ του Μαΐου.

Άντε καμιά πενηνταριά μείνανε μέχρι να ξεκουμπιστούνε και αυτοί και το σόι τους και τυπικά από την θέση του πρωταθλητή. Γιατί ρε στην δημοκρατία όποιος κερδάει, ο άλλος πρέπει να κάνει τουμπεκί. Κι εμείς το σεβαστήκαμε αυτό τέσσερα χρόνια απόλυτα! Ολόκληρη θητεία ρε περάσαμε και κουβέντα δεν βγάλαμε στα συμβούλια. Μόνο δια του ηλεκτρονικού τύπου μιλούσαμε. Γραπτώς ρε γιατί τα γραπτά μένουν και αποδείξαμε και το ήθος μας και την ποιότητά μας. Τώρα θα φανεί η αλήθεια για το ποιος έκανε τα έργα μέσα στο γήπεδο (τόσο το αλληγορικό όσο και το κλειστό). Ο κόσμος ρε τελικά εκτίμησε που είμαστε αμετανόητοι μνημονιακοί γιατί σίγουρα οι δημοτικές δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με την κεντρική πολιτική του champions league – τι σχέση έχουν τώρα οι ανεμογεννήτριες, οι παραλίες και όλες οι άλλες οι αναρχοκουλτουροϊδέες που αναμασάνε συνέχεια με το τοπικό πρωτάθλημα. Ρε έργα να γίνουν με μπετό – αυτό μετράει! Άξιζε πάντως τις βεγγέρες και τα μνημόσυνα και τα πανηγύρια (που πουθενά προς θεού δεν χρειάστηκε να αρθρώσουμε πολιτικό λόγο). Τσάμπα τα εισιτήρια για την μετακίνηση των οπαδών δεν πήγαν!

Οπαδός Ομάδας Γ (που τελικά δεν κατέβηκε να παίξει στο πρωτάθλημα)
«Και μετά είπανε ότι αυτοί θέλανε, αλλά εμείς τότε είπαμε ότι θέλαμε και μετά αυτοί είπαν ότι αφού εμείς θέλουμε εκείνοι δεν θέλανε…»

ΥΓ: Σε ένα κόσμο συμπτώσεων, κάθε ομοιότητα προσώπων και καταστάσεων θα πρέπει να θεωρηθεί παιχνίδι της στατιστικής ενός ηθικού και δημοκρατικού αγώνα…