Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2013
Η Δ.Ο.Υ. Τήνου συμπληρώνει μια μέρα κλειστή. Στο ανεπανάληπτο
μπάχαλο που μας επιφύλαξε η απόφαση της τότε συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ,
ψηφίζοντας την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ τοπικών υποκαταστημάτων, άνευ λογικής, άνευ
επιχειρημάτων, άνευ καν προσχήματος νοικοκυρέματος, πρόλαβα να έχω την πρώτη
φορολογική περιπέτεια! Όχι δεν κομπάζω για την περίεργη αυτή πρωτιά. Σίγουρα
δεν αισθάνομαι έτσι δικαιωμένος για την απ’ την πρώτη στιγμή σφοδρή αντίστασή
μου σε κάθε μνημονιακό μέτρο και μνημονιακό πολιτικό. Δικαιώθηκα όταν οι υπάλληλοι
(πρώην μάλλον στο υποκατάστημα που κατήργησε η συγκυβέρνηση - αρνούμαι να
χρησιμοποιήσω την αοριστολογία της παθητικής φωνής: «καταργείται»), μαζεύοντας
τα κομμάτια πια και της προσωπικής τους περιπέτειας προσπαθούσαν να με
εξυπηρετήσουν με κάθε τρόπο, μέσο και συμβουλές 2 ώρες πριν κλείσει οριστικά το
κατάστημα!
Γιορτάσαμε γιορτές. Γλεντήσαμε γλέντια. Μαζευόμασταν σε μαζώξεις.
Αρκούσαν δέκα πέτρες και ένα καμπαναριό για ένα τρανό πανηγύρι. Στην Δ.Ο.Υ. δεν
μαζευτήκαμε. Αρκεστήκαμε σε επιστολές σε ανθρώπους δίχως τιμή (ή ίσως με τιμή
αλλά εξαγοράσιμη…). Ξέραμε ότι είχαμε χάσει καιρό τώρα. Μάθαμε να χάνουμε. Δεν
ντρεπόμαστε καν που δεν παλεύουμε.
Στην Αθήνα και αλλού σήμερα κλείνουν σχολεία…
ΥΓ: Πριν από δύο εβδομάδες σε άλλη τηλεφωνική επικοινωνία με
υπάλληλο της Δ.Ο.Υ. Τήνου για το ίδιο φορολογικό θέμα, μου είπε: «μας πάνε 60
χρόνια πίσω». Έκανε λάθος – τότε στην Τήνο τουλάχιστον ζούσαν συνάνθρωποι… Σήμερα
παραφράζοντας μια παλιά ονομασία του νησιού, απλώς ναρκωμένα ναρκισσιστικά
δίποδα που κατοικούν την «Οπιούσσα»…
Προσυπογράφω!
ΑπάντησηΔιαγραφή