"Της ημέρας..."

Σε αντίθεση με την μομφή της πλειοψηφίας για την εμπορευματοποίηση της ημέρας, εγώ δεν έχω καμία αυταπάτη. Όλες οι γιορτές, λίγο-πολύ έχουν καταλήξει να είναι συνδεδεμένες με την κατανάλωση. Σε πολλές περιπτώσεις όπως για παράδειγμα τα Χριστούγεννα, από μικρά παιδιά «εκπαιδευόμαστε» στην χαρά του δώρου. Τι κι αν σήμερα λοιπόν μέσο γίνονται τα σοκολατάκια, τα μπαλόνια καρδούλες και τα λουλούδια;

Ούτε στην πλευρά εκείνων των οποίων η κριτική εξαντλείται στο συναξάρι στέκομαι. Ακόμη και αν ο Βαλεντίνος είναι ξενόφερτος, δεν είναι ο μόνος: Ντύσαμε τον Αϊ Βασίλη κόκκινο Αϊ Νικόλα, προτιμάμε από το σταφιδόψωμο το κρουασάν, από το ούζο την σαμπούκα, η γαλοπούλα εισβάλει στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στο σούπερ μάρκετ βρίσκουμε πια έτοιμη κομμένη τη σαλάτα μας, φοβόμαστε την Τρίτη και 13 και όχι την Παρασκευή και 29, στους γάμους οι νύφες πετάνε μπουκέτα κ.ο.κ.

Ο φόβος μου είναι να γιορτάζουν οι ερωτευμένοι μια μόνο μέρα. Κάτι σαν παγκόσμια ημέρα... Τότε πια δεν θα υπάρχει ελπίδα! Περίπου πολιτικό ανάλογο να σκαρφαλώνει η ανεργία στο 28% και εμείς να περιμένουμε μια πρώτη του Μάη…

ΥΓ: Ερωτευτείτε μια τυχαία μέρα και θα φέρουμε τον κόσμο πάνω κάτω!