Γιατί μια Τετάρτη μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα

Όποιος πιστεύει πως ο άνθρωπος είναι αντικείμενο της ιστορίας, ας περιορίσει την ανάγνωση μέχρι αυτή την τελεία. Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι δρόμοι δεν γράφουν ιστορία, ας την ξαναδιαβάσουν από την αρχή της...

Στο κεφάλαιο της Γένεσης, στις 7 ημέρες της δημιουργίας δεν αναφέρονται πουθενά οι αγορές. Δεν ήταν μέρος ενός θεϊκού σχεδίου. Οι αγορές φτιάχτηκαν από τους ανθρώπους για να τους υπηρετήσουν. Τελικά επιβεβαιώθηκε πως οι αγορές φτιάχτηκαν από ορισμένους ανθρώπους για να τους υπηρετήσουν... Η εκμετάλλευση ήταν πάντα κομμάτι της ιστορίας, με παράλληλο βηματισμό από την πρώτη κιόλας μέρα που συστάθηκαν οι κοινωνίες. Η τελευταία πρόταση δεν αποτελεί αποδοχή της κατάστασης αλλά διαπίστωση. 

Η προσπάθεια επιβολής των αγορών δεν αποτελεί είδηση. Είδηση αποτελεί η αποδοχή αυτής της λανθάνουσας κατάστασης ως απόλυτα φυσιολογικής. Είδηση είναι εκείνοι οι τιμητές της ιστορίας που εξάγουν συμπεράσματα, όχι ανθρωποκεντρικά, αλλά με επιχείρημα την κανονικότητα ενός συστήματος! Του συστήματος δηλαδή που προϋποθέτει ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, λαούς να συντρίβονται και να υποδουλώνονται, για την διατήρηση της πιο παράλογης "κανονικότητας", μιας ισορροπίας ανάμεσα σε ανθρώπους και αριθμούς...

Σαν τα δημιουργήματα πια του ανθρώπου να μην έχουν στόχο την υπηρεσία στον άνθρωπο. Κάτι, σαν το Matrix όπου οι μηχανές που δημιούργησε ο άνθρωπος στρέφονται εναντίον του. Τόσο φυσιολογικό λαμβάνεται το επιχείρημα που μιλά για αυτορρύθμιση των αγορών που αγνοεί πλήρως τις όποιες επιδράσεις στους ανθρώπους, κάνοντας παράλληλα αποδεκτή την επιβολή τους ως υποκείμενα της ιστορίας. Φανταστείτε, απλοϊκά, μια ηλεκτρική σκούπα που για να λειτουργήσει, να απορρίπτει όσα συλλέγει στον ίδιο τον χώρο που καθαρίζει... Αλλά αυτό να "επιβάλλεται" να γίνει έτσι γιατί απλά αυτό βολεύει την λειτουργία της σκούπας... 

Δεν κατανοώ την αφηρημένη έννοια των αγορών. Κατανοώ όμως, την ιδεολογική δυσκολία των ανθρώπων των ΜΜΕ να χρησιμοποιήσουν τον όρο κεφάλαιο για να εξηγήσουν την επιβολή του ως συνέπεια του οικονομικού συστήματος στην δημοκρατία και τις ελευθερίες. Κατανοώ και την αδυναμία του κάθε κ. Βρούτση να αντιληφθεί τι θα πει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τι θα  πει ανάγκη, αδυναμία, δυσκολία, ανεργία... Απέχουν αυτοί οι άνθρωποι από την κοινωνία. Απόμακροι πάντα, διατηρούν τις αποστάσεις τους από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Λογικό είναι και να αντιλαμβάνονται τους μισθούς ως επίλυση εξισώσεων με αλγόριθμους... Κατανοώ γιατί όλοι μαζί αυτοί οι γνώστες των οικονομικών επιστημών δεν θέλουν να συνδυάσουν αυτό που η από εδώ πλευρά ονομάζει ολέθριες συνέπειες ενώ η από εκεί θυσίες που έπιασαν τόπο... (Θα αποτελούσε αποδοχή της μαρξιστικής θεωρίας η χρήση και μόνο της έκφρασης "επιβολή του κεφαλαίου" και μετά η εκμετάλλευση από τις επιχειρήσεις "του περιθωρίου αύξησης της υπεραξίας που παράγει ο εργαζόμενος", έτσι μένουμε στο πιο αφηρημένο  "επιβολή των αγορών"- όχι πως δημιουργεί σύγχυση η ορολογία που χρησιμοποιούν, για όποιους έχουν συνείδηση, βέβαια...).

Ενάντια στην παθητική αποδοχή μιας μοίρας γραμμένης σε χρηματιστήρια κι ενός πεπρωμένου προαποφασισμένου σε οίκους αξιολόγησης, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και πάλι το υποκείμενο της ιστορίας του. Να γίνει σημείο αναφοράς της ιστορίας και όχι απλά να αποτελέσει "τον καταλύτη" που επιταχύνει τις εξελίξεις επηρεάζοντας μόνο την μεταβλητή του χρόνου. Προϋπόθεση η ενεργητική παρουσία του στις εξελίξεις.

Ακούγεται ως ευχολόγιο σε πολλούς, αλλά πρόσφατα παραδείγματα, ακόμη και στο νησί μας, αποδεικνύουν κάθε στιγμή ότι μπορούμε να έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ροή της ιστορίας. Μπορούμε να την αλλάξουμε, να την ξαναγράψουμε ένδοξα, όχι χωρίς απώλειες αλλά ένδοξα. Ας αρχίσουμε από αυτή την Τετάρτη, όχι για την στήριξη μιας κυβέρνησης αλλά για την επιβολή του δίκαιου των πολλών, ρίχνοντας χωρίς φόβο χαστούκι στις "τηλεκατευθυνόμενες" αγορές και στους τιμητές τους και να αποκαλύψουμε ότι πίσω από το "πέπλο" των αγορών κρύβεται μόνο στυγνός εκβιασμός μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Η ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ με φόβο. Η ιστορία δεν γράφτηκε από αγορές. Η ιστορία γράφτηκε από ανθρώπους που δεν έμειναν στο κατώφλι του σπιτιού τους να την περιμένουν. ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

 

ΥΓ1: Τα κινήματα δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από την κυβέρνηση. Πρέπει να μπουν μπροστά και να της δείξουν τον δρόμο!

ΥΓ2: