Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη στην avgi
 Δεν είναι πόλεμος, είναι αγώνας αντοχής.
Ο γενικός γραμματέας του εταίρου της Άνγκελα Μέρκελ, των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), Αντρέας Σόιερ δήλωσε στην "Passauer Neue Presse": «Οι Έλληνες ψευτόμαγκες Τσίπρας και Βαρουφάκης βλέπουν τώρα ότι στο ευρωπαϊκό πεδίο δεν μετράνε μόνο η χαλαρή συμπεριφορά και οι επιφανειακές φλυαρίες, αλλά μόνο το ουσιαστικό περιεχόμενο. Αυτό δεν υπήρξε». Ο πρόεδρος των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP) Κρίστιαν Λίντνερ δήλωσε στην "Bild" ότι «οι κανόνες της ΟΝΕ δεν επιτρέπεται να παραβιαστούν εκ νέου».
Ο υπουργός Οικονομικών της Βαυαρίας, Μάρκους Σέντερ, ισχυρίσθηκε ότι «οι άλλες χώρες του ευρώ θα το άντεχαν, για την Ελλάδα, αντιθέτως, θα ήταν δραματικό. Πολλοί θα τα έχαναν όλα. Όχι σε υποχώρηση έναντι της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα, αλλιώς θα ξεκινήσουν και άλλες χώρες να ξεφεύγουν από την πορεία σταθεροποίησης». Τέλος, ο πρόεδρος των Γερμανών φορολογουμένων Ράινερ Χολτσνάγκελ δήλωσε στην "Bild": «Με τους Έλληνες βοηθά μόνο μια ξεκάθαρη θέση. Ευχαριστώ, κύριε Σόιμπλε».
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, από το μεσημέρι της Πέμπτης, όταν η ελληνική κυβέρνηση έστειλε την πρότασή της, μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι, λίγο πριν από την έναρξη του έκτακτου Eurogroup.
Τα διαβάζεις όλα μαζί και τρομάζεις. Μανιασμένοι Γερμανοί που μιλούν λες και θέλουν να πατήσουν κάτω έναν λαό και μάλιστα έναν λαό με τον οποία βρίσκονται στην ίδια οικογένεια. Την ευρωπαϊκή. Δεν πρόκειται για τους Γερμανούς συλλήβδην, είναι τεράστιο λάθος να θεωρούμε ότι πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα σε λαούς. Πρόκειται για τη γερμανική ελίτ, που έχει φρίξει με την αναίδεια των Ελλήνων, τους ξυπόλητους που τους σώσαμε από την πείνα με τα δισεκατομμύριά μας κι αυτοί οι αχάριστοι πήγαν και ψήφισαν Αριστερά.
Αυτός είναι ο κάρφος εις τους οφθαλμούς της γερμανικής ελίτ, η κυβέρνηση της Αριστεράς, την κυβέρνηση της Αριστεράς επιδιώκουν να εξοντώσουν και το πράττουν με δύο τρόπους: Ο πρώτος τρόπος είναι να υποχρεώσουν την κυβέρνηση σε μια ταπεινωτική συμφωνία, που θα ακυρώσει τον λόγο της ύπαρξής της. Ο δεύτερος τρόπος είναι να εξωθήσουν την κυβέρνηση σε ρήξη, ώστε να μην υπάρχει πρόγραμμα, να τελειώσει η ρευστότητα, να κλείσουν τα ΑΤΜ, να εξαγριωθεί ο λαός, να ρίξει την κυβέρνηση και να φέρει μια άλλη, που θα είναι η μνημονιακότερη όλων των εποχών.
Τι θα συμβεί, όμως, αν συμβούν όλα αυτά και η κυβέρνηση δεν πέσει; Αν δεν επέλθει η καταστροφή, αν ο λαός στηρίξει τους ανθρώπους που υπηρετούν τα συμφέροντά του και, κυρίως, τα συμφέροντά του; Τότε η γερμανική ελίτ θα έχει χάσει την πρώτη μάχη και θα πρέπει είτε να συμβιβαστεί είτε να επιλέξει εκείνη να προχωρήσει στην οριστική ρήξη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της.
Δεν είναι πόλεμος, είναι αγώνας αντοχής.