Ξέσπασε ο Μίκης: «Δεν ήξεραν για τη Χ.Α. και δέχονταν να κάθονται στη Βουλή μ΄αυτά τα καθάρματα;» (βίντεο)

Από το κουτί της Πανδώρας

Ξέσπασε για τη Χρυσή Αυγή ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος παρευρέθηκε σε εκδήλωση στο Ηρώδειο. Ο μουσικοσυνθέτης πήρε το μικρόφωνο και είπε: «δεν ήξεραν όλοι αυτοί εκεί και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση και οι βουλευτές ότι στενάζει η κοινωνία κάτω; Ένας γιατρός βγήκε και είπε “είχαμε 1.000 μαχαιρώματα’. Ένας Πακιστανός είπε στη Νίκαια “είχαμε 800 μαχαιρώματα’. Αυτά δεν τα ξέρανε αυτοί; Και δέχονταν να κάθονται στη Βουλή μέσα, σε αυτό τον ναό της Δημοκρατίας, με αυτά τα καθάρματα;»

Δείτε το σχετικό βίντεο

"Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα"

«Όταν την "Χρυσή Αυγή" την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω.

Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ.Α από χριστιανό η ιερωμένο.

Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν εμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξων.

Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.

Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη;

Ποια λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο»πολίτη» σε αδίστακτο εγκληματία;

Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής η ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;

Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή;

Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποια τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;

Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή η σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της;

Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα.

Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.

Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; δεν ήταν δεδομένα; καθ’εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα;

Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει;

Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση.

Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων;

Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη.

Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι  «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα;

Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.

Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα.

Διερωτώμαι: Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός;

Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποια αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και από την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;

Δυο λόγια ακόμη γι’αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση.

Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλοιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!

Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα».

Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, Σεπ 2013 

Μια προσπάθεια απάντησης

Από το Πέτρο Κουσουνάδη πήραμε το ακόλουθο κείμενο ως απάντηση σε σχόλιο προηγούμενης ανάρτησής μας. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο: enas1983.blogspot



Το σχόλιο του Όφιου στο ξάνεμο είναι από αυτά που δίνουν τροφή για σκέψη και ευκαιρία για καλή κουβέντα. Μου ήταν όμως αδύνατο να απαντήσω στα πλαίσια ενός σχολίου οπότε...


Τα φαινόμενα του φασισμού και του ναζισμού προφανώς δεν μπορούν να αναλυθούν έτσι απλά μέσα σε τριακόσιες λέξεις. Διαφέρουν καταρχήν μεταξύ τους. - Ο ναζισμός δεν ταυτίζεται με τον φασισμό, ο οποίος στην πρώτη τουλάχιστον περίοδο της εφαρμογής του δεν στηριζόταν στη φυλετική θεωρία, αλλά στη θεοποίηση του συγκεντρωτικού «συντεχνιακού» κράτους. Ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός δεν αναφέρεται στο κράτος, αλλά στη «λαϊκή φυλετική κοινότητα». Με κάθε ευκαιρία, οι χρυσαυγίτες χρησιμοποιούν αυτή τη διαφορά για να κοροϊδέψουν τους αφελείς. Στα επίσημα κείμενά τους και στις δηλώσεις της ηγεσίας τους επανέρχεται συχνά πυκνά η διαφοροποίησή τους από το φασιστικό κρατικιστικό μοντέλο. Και φυσικά έχουν δίκιο. Αυτό που παραλείπουν να προσθέσουν είναι η απόλυτη ταύτισή τους με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, η οποία επισφραγίζεται ήδη από την παρουσία στην ονομασία της οργάνωσης του προσδιορισμού «Λαϊκός Σύνδεσμος». - (Βαθύ κόκκινο, Τα μακριά μαχαίρια της Χρυσής Αυγής)


Τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής όπως ο Ρουπακιάς, θεωρούν υπάνθρωπους όλους όσους δεν ανήκουν στην “αρία” φυλή αλλά και όσους διαφέρουν από το “ιδεώδες” του ναζισμού. Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, κομμουνιστές, αντιφασίστες ακόμη και υπέρβαροι! μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο “πολιτικός” λόγος των βουλευτών τους ο οποίος αναπαράγεται και από τους οπαδούς τους σχεδόν αυτολεξεί, αρκείται στην “απόδειξη” της καταγωγής, της θρησκείας, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της συμμετοχής σε κομμουνιστικές νεολαίες, ακόμη και της σωματικής διάπλασης των “εχθρών”. Δημιουργείται έτσι ένας μακρύς κατάλογος υποψήφιων θυμάτων και τα τάγματα εφόδου αναλαμβάνουν δράση.


Οι επιθέσεις σε μετανάστες έχουν πια γίνει καθημερινότητα κι ας μην ασχολούνται με αυτές τα μεγάλα ΜΜΕ. Ο πυρήνας της Νίκαιας θεωρείται το καμάρι της Χρυσής Αυγής με τάγματα εφόδου τα οποία βγαίνουν με εντολή του αρχηγού για να εκτελέσουν την αποστολή τους. - Τα τάγματα εφόδου της Νίκαιας αποτελούνταν συνολικά από 250 άτομα. Ένας σκληρός πυρήνας των 30 ατόμων είναι όμως αυτός που αναλαμβάνει τη "βρώμικη δουλειά" και επεμβαίνει όταν τα πράγματα ζορίζουν. Όπως συνέβη και το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όταν ο φερόμενος ως "υπαρχηγός" συγκεκριμένου "Τάγματος Θανάτου" ο Βαγγέλης Ρουπακιάς, εκτέλεσε την αποστολή του δολοφονώντας τον Παύλο Φύσσα... - (Aragma.gr, Ντοκουμέντο, νυχτερινή άσκηση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής – βίντεο)


Η παρουσίαση των ανθρώπων της χρυσής αυγής ως “αγανακτισμένων κατοίκων” ή “αγανακτισμένων Ελλήνων”, ως εργατών και βιοπαλαιστών ή ακόμη και ως πρώην μελών του “αριστερού χώρου” δεν απέχει καθόλου από την παρουσίαση των πολιτικών αντιπάλων ως Εβραίων σιωνιστών, διεστραμμένων ομοφυλόφιλων ή “χοντροβούβαλων”. Από την άλλη η εξίσωση και η καταδίκη της “βίας από όπου κι αν προέρχεται” δίνει σαφές πλεονέκτημα στο “συνταγματικό τόξο” ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ένα “συνταγματικό τόξο” που αποτελείται από ανθρώπους της νεολαίας του παπαδόπουλου και παλιούς “συναγωνιστές” του ίδιου του Μιχαλολιάκου. Ένα συνταγματικό τόξο που αποτελείται από Φαήλους,Πλεύρηδες και Γεωργιάδηδες. Ένα συνταγματικό τόξο του οποίου οι “τομεάρχες” ζητούν ξύλο μέχρι λιποθυμίας για τα αναρχοκομμούνια. (Alfavita.gr, Η Χ. Σιδέρη στέλεχος της ΝΔ ζητά από την αστυνομία να χτυπά μέχρι λιποθυμίας τους διαδηλωτές)


Όλοι όσοι στηρίζουμε το αντιφασιστικό κίνημα, όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε την Χρυσή Αυγή και όσους την προμοτάρουν ως κίνδυνο, έχουμε σίγουρα συζητήσει με ανθρώπους που την ψήφισαν και την πιστεύουν. Συνηθίζουν εκείνοι να μας θεωρούν ως μία και ενιαία ομάδα ανθρώπων που πότε παίρνει το όνομα “συριζαίοι”, πότε το όνομα “κομμουνιστές”, πότε “αναρχοκομμούνια” κλπ. Φτάνουμε πολύ συχνά να ακούμε επιχειρήματα γηπεδικά όπως “γιατί ο Τσίπρας είναι καλύτερος;” ή “είδαμε και το ΚΚΕ τι έκανε”. Πολύ συχνά αναφέρονται στο περιστατικό της Marfin όπου μετά από επίθεση με μολότοφ σε κατάστημα της τράπεζας, τρεις άνθρωποι έχασαν την ζωή τους λόγω της πυρκαγιάς.


Το περιστατικό που συνέβη το 2010 πότε χρεώνεται στον σύριζα και πότε σε αναρχικούς, όμως η εκδίκαση έδειξε ότι οι ευθύνες για τον άδικο χαμό των ανθρώπων αυτών βαραίνουν στελέχη της ίδιας της τράπεζας. - Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον διευθύνοντα σύμβουλο της τράπεζας Κωνσταντίνο Βασιλακόπουλο, καταδικάζοντάς τον σε ποινή φυλάκισης 10 ετών. Σε ίδια ποινή καταδικάστηκε ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου Εμμανουήλ Βελονάκης, ενώ η διευθύντρια του υποκαταστήματος Αννα Βακαλοπούλου καταδικάστηκε σε 5 χρόνια και 1 μήνα. Αθώα κρίθηκε η υποδιευθύντρια του καταστήματος Αναστασία Κούκου. - (Καθημερινή, Βαριές ποινές για την υπόθεση της Marfin)


Η πρόταση του άρθρου μου είναι νομίζω ξεκάθαρη. Σταμάτησέ τον τώρα. Πως; Πως σταματάει αυτή η σαπίλα που εξαπλώνεται σαν δυνατό μικρόβιο; Καταρχήν πρέπει να πολεμήσουμε την προπαγάνδα του. Ο Γκέμπελς, ως υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ κατάφερε να γράψει το όνομά του στις μαύρες σελίδες της ιστορίας ως συνώνυμο του ψέματος. Όπου και όπως μπορούμε πρέπει να αποκαλύπτουμε τα ψέμματά του, να αποκαθιστούμε την αλήθεια, να καταδεικνύουμε την άρρωστη φύση του, να αποδεικνύουμε τα πεπραγμένα του. Δεν πρέπει να μείνει κανένας που να πιστεύει ότι ο Ρουπακιάς δεν είχε καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Από την άλλη μεριά πρέπει όλοι να αναρωτηθούν γιατί τα στελέχη κι οι βουλευτές της τον αδειάζουν και κάνουν ότι δεν τον ξέρουν.


Η επίσημη ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής επιμένει ότι όσοι την εμπλέκουν στο έγκλημα του Κερατσινίου είναι άθλιοι συκοφάντες την ώρα που φωτογραφίες του δολοφόνου αγκαλιά με τον βουλευτή της κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, την ώρα που οι κλήσεις του κινητού του δολοφόνου δείχνουν συνομιλίες με τον αρχηγό του τάγματος την ίδια ώρα που ο τελευταίος συνομιλούσε με άλλον βουλευτή της, την ώρα που φωτογραφίες με συντεταγμένο τάγμα του πυρήνα Νίκαιας περιέχουν και τον ίδιο τον δολοφόνο, την ώρα που κυκλοφορούν βίντεο με τον Ρουπακιά να συμμετέχει στα συσσίτια μίσους της Χρυσής Αυγής.


Έπειτα πρέπει να πολεμήσουμε όσους έθρεψαν και τρέφουν τον φασισμό. Να σταματήσουμε να ακούμε τους Γαϊτάνους, τους Σφακιανάκηδες και τους Γονίδηδες, όχι τα τραγούδια τους, εκεί υπάρχει πρόβλημα γούστου πια, αλλά τα λόγια τους. Οι life style εκπομπές τους δίνουν αξία, εμείς γιατί; Να σταματήσουμε να παρακολουθούμε τους ευαγγελάτους, τους πορτοσάλτε, τους παπαδημητρίου, τους μπογδάνους και τους τράγκες, τις εμετικές εκπομπές που ξεπλένουν τους ναζί. Να σταματήσουμε να αγοράζουμε τις φυλλάδες του “κομιστή” Θέμου, όχι τώρα επειδή έδειξε τον νεκρό να ξεψυχάει, από τότε που ξέπλενε τον δολοφόνο και τη συμμορία του. Τα κουπόνια του στάζουν αίμα. Να σταματήσουμε να ακούμε τους λοβέρδους, τους βενιζέλους, τους γεωργιάδηδες, τους φαήλους και τους σαμαράδες και πόσο μάλλον να τους πιστεύουμε όταν τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την Χρυσή Αυγή.


Τέλος πρέπει να πολεμήσουμε τη μόδα της Χρυσής Αυγής. Να απομυθοποιήσουμε το 'νταηλίκι', τη 'μαγκιά' και τον 'ανδρισμό' της. Δεν είναι μάγκες, είναι κακοποιοί, μπράβοι και δολοφόνοι. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά μας να τους θαυμάζουν και να θέλουν να τους μοιάσουν όπως θαυμάζουν και θέλουν να μοιάσουν σε κάποιον καλλιτέχνη ή σε κάποιον ποδοσφαιριστή. Πρέπει να δείχνουμε παντού και πάντα ποιοι είναι, τι σκέφτονται, τι θέλουν και πως σχεδιάζουν να το καταφέρουν. Ενδεικτικό είναι το ρεπορτάζ της Εφ.Συν. για την ταινία του Κωνσταντίνου Γεωργούση “The Cleaners” όπου εμφανίζονται στελέχη και υποψήφιοι της Χρυσής Αυγής να εξηγούν πως θα μαχαιρώσουν μετανάστες, πως θα τους κάνουν σαπούνια και πως θα κρεμάσουν τους αριστερούς. (Εφ.Συν. Το μαχαίρι θα φεύγει από το αυτί δεξιά κάτω)


Αν συνηθίσουμε να βλέπουμε στις ειδήσεις τις δολοφονίες και τις μαχαιριές και στις φυλλάδες τους νεκρούς να ξεψυχούν, αν συνηθίσουμε να αφήνουμε τους ηθικούς αυτουργούς των φόνων να μας πουλάνε φούμαρα για καταδίκες, αν δεν αντιδράσουμε τώρα αλίμονό μας. “Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζει”.


Ελπίζω να κατάφερα να γίνω περισσότερο σαφής και λιγότερο γενικόλογος. Όσο για την πόλωση, αν πρόκειται στον έναν πόλο να βρεθεί η Χρυσή Αυγή μαζί με όσους την υποβοηθούν ή την χρειάζονται και στον άλλον οι υπόλοιποι τότε καλώς.

Μην συνηθίσεις τον φόνο

https://www.facebook.com/xanemo.blogspot/posts/575435242492216?notif_t=like

Αναρτήθηκε  από Πέτρος Κουσουνάδης στο: enas1983.blogspot


Ο Παύλος δεν πέθανε, ούτε σκοτώθηκε. Δεν ήταν θύμα ενός 'καυγά' για τα αθλητικά ή τα 'πολιτικά'. Ο Παύλος δολοφονήθηκε.


Ο δράστης δεν είναι φανατικός οπαδός κάποιας ομάδας ούτε ένας βιοπαλαιστής μεροκαματιάρης. Είναι μπράβος δολοφόνος όπως είναι και οι υπόλοιποι στη συμμορία του, στη συμμορία των ναζήδων.


Οι ψηφοφόροι τους δεν είναι όλοι ναζί όπως δεν ήταν ναζί και όσοι ψήφισαν τον Χίτλερ στην Γερμανία. Όμως ο Χίτλερ και η παρέα του ήταν ναζί. Ο Χίτλερ και η παρέα του ήταν υπεύθυνοι για τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έτσι είναι κι οι σημερινοί ναζί. Έτοιμοι να διαπράξουν φρικτά εγκλήματα για να δείξουν την 'ανωτερότητά' τους.


Μην αρχίζεις λοιπόν τώρα. Μην μου μιλάς άλλο για αγανακτισμένους Έλληνες. Μη μου φωνάζεις για τίμιους βιοπαλαιστές. Μην μου δείχνεις τους 'κατοίκους της περιοχής'. Μην μου λες για την προπαγάνδα των ανθελλήνων Εβραίων. Μη μου συγκρίνεις το θύμα με τον θύτη. Μην μου πηγαίνεις την κουβέντα σε επίπεδα γηπέδου. Μη με ρωτάς ξανά για την Marfin, έχω απαντήσει τόσες φορές.


Ο φασισμός δεν είναι ομάδα να την υποστηρίξουμε ή να την γιουχάρουμε. Δεν παίζει φιλικά ματσάκια με τον κομμουνισμό ή την αναρχία για να δούμε ποιος κέρδισε και μετά να κοροϊδέψουμε τον αντίπαλο. Ο φασισμός σκοτώνει, είναι ωμή βία και εξουσία, τίποτε άλλο.


Σε τούτη την φάση της πορείας του σταμάτησέ τον. Σταμάτησε αυτούς που τον έθρεψαν κι αυτούς που τον τρέφουν. Σταμάτησε αυτούς που τον προμοτάρουν κι αυτούς που τον παρουσιάζουν σαν λαϊκό κίνημα ή σαν μια λύση. Σταμάτησε αυτούς που τον χρησιμοποιούν για να κερδίσουν. Σταμάτησε αυτούς που μιλούν για δημοκρατία μόνο για να δώσουν βήμα σε εκείνους που την σκοτώνουν. Σταμάτησε αυτούς που τον φοράνε πάνω τους σαν οπαδικό μπλουζάκι.


Μην συνηθίσεις τα ψέμματα που σου σερβίρουν απροκάλυπτα πια. Μην συνηθίσεις τις μαχαιριές. Μην συνηθίσεις τον φόνο.

Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου - Τήνου Νικόλαος:" Η χρυσή αυγή, ούτε χρυσή είναι, ούτε και αυγή αποτελεί για τον άνθρωπο''.

Το Νοέμβρη του 2012, ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου - Τήνου Νικόλαος Πρίντεζης, είχε απαντήσει σε μιά σειρά ερωτήσεων που του υπέβαλε γραπτώς το "Ξάνεμο". Αξίζει τον κόπο να ξαναθυμηθούμε την ανάρτηση εκείνη και ειδικότερα τις ερωτήσεις που αναφέρονται στον φασισμό και τον ρατσισμό και στον χαρακτηρισμό του «ότι η Χρυσή Αυγή, ούτε χρυσή είναι, ούτε και αυγή αποτελεί για τον άνθρωπο. Δεν έχει καμία σχέση με το Χριστιανισμό και κανένας Χριστιανός δε μπορεί να δεχθεί ή χειρότερα να ακολουθήσει τη θεωρία της, το πρόγραμμά της  ή να επικροτήσει τα έργα της.»

Απόσπασμα από κείνη την συνέντευξη που είχε τίτλο: "Ερωτήσεις και απαντήσεις"

 με την επίκαιρη  θέση του για την χρυσή αυγή και τον ρατσισμό παραθέτουμε παρακάτω:

"Ξ": 1.- Η κοινωνία μας ζει τους τελευταίους μήνες το φριχτό πρόσωπο του νεοφασισμού και  του ρατσισμού μέσω ενός εκλεγμένου πολιτικά φορέα, της Χρυσής Αυγής. Κατά την γνώμη μου, η Εκκλησία οφείλει να πάρει θέση. Θυμηθείτε πως για την στάση της ουδετερότητας (αν όχι κάτι χειρότερο) η Καθολική Εκκλησία στο παρελθόν έχει πολλές φορές κατακριθεί (κτηνωδίες του Γ’ Ράιχ, φασιστικά και δικτατορικά καθεστώτα σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική κ.α.). Έχει σήμερα η Εκκλησία την πολυτέλεια να δηλώνει μεν κοινωνικά παρούσα αλλά να παρακολουθεί απλώς τα γεγονότα, εκφράζοντας μόνο την θλίψη της, χωρίς και να καταδικάζει απερίφραστα απάνθρωπες και αντιχριστιανικές πρακτικές που καταπατούν τον ευαγγελικό λόγο;

Απάντηση:

Όσον αφορά στη Χρυσή Αυγή, ούτε χρυσή είναι, ούτε και αυγή αποτελεί για τον άνθρωπο. Δεν έχει καμία σχέση με το Χριστιανισμό και κανένας Χριστιανός δε μπορεί να δεχθεί ή χειρότερα να ακολουθήσει τη θεωρία της, το πρόγραμμά της  ή να επικροτήσει τα έργα της.

Η Καθολική Εκκλησία μπορεί να έχει κατακριθεί στο παρελθόν και να κατακρίνεται και σήμερα για ουδετερότητα, αλλά δεν είναι αλήθεια. Πολλές φορές αγνοείται η επίσημη θέση της Εκκλησίας. Όμως με την πιο επίσημη φωνή του πρώτου Επισκόπου της έχει πάρει θέση, έχει μιλήσει και έχει διακηρύξει την αντίθεσή της προς τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και της Ευρώπης και της Αμερικής και της Αφρικής  και της Ασίας. Οι κατά καιρούς Ποντιφικές Εγκύκλιοι είναι σαφέστατες και ξεκάθαρες. Αρκεί να διαβάσει κανείς  τις πιο αντιπροσωπευτικές όπως:

Θα προλάβουν;

Το σκίτσο είναι του Μιχάλη Κουντούρη από την "Εφημερίδα των Συντακτών"

Ήταν αναμενόμενο... Στην αρχή κυνηγούσαν και προπηλάκιζαν ανεπιθύμητους μετανάστες. Στη συνέχεια συνόδευαν την ''περιποίησή'' τους με μαχαιρώματα. Αργότερα οργανώθηκαν σε ομάδες μαυροφορεμένων τσαμπουκάδων και εφάρμοζαν τον νόμο τους σε λαϊκές, σχολεία, νοσοκομεία. Σύντομα η εγκληματική τους δράση εμπλουτίσθηκε με επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους, πρεζόνια, εξαθλιωμένες πόρνες. Η είσοδός τους στη Βουλή τους αποθράσυνε τελείως. Σε κάποιους, μάλιστα, άρεσαν οι τρόποι τους, ιδιαίτερα μετά το μπουγέλωμα της Δούρου και το χαστούκι στην Κανέλλη.

Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου άρχισε να τρίβει τα χέρια του... Η δράση των χρυσαυγιτών εντός και εκτός Βουλής αξιοποιήθηκε για να επιλεγεί η νέα στρατηγική που θα τους επιτρέψει να διατηρηθούν στην εξουσία: η θεωρία των δύο άκρων, από τη μια η Χρυσή Αυγή από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ. “Πέρυσι πήραμε τις εκλογές με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, τον φόβο της οικονομικής καταστροφής, την εξαφάνιση μισθών  και συντάξεων. Σήμερα αυτό δεν φαίνεται να πιάνει πλέον. Το εμείς (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) ή το χάος και η διάλυση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χ.Α., φαντάζει πιο πειστικό για νέο δίλημμα”, αποφάσισαν οι συμβουλάτορες του Σαμαρά. Το σχέδιο ανέλαβαν να το κοινοποιήσουν οι πάντα πρόθυμοι, γνωστοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ της διαπλοκής.

Έτσι, η εγκληματική δράση των θρασύδειλων νταήδων νομιμοποιήθηκε και αφέθηκε για καιρό ατιμώρητη. Κυβέρνηση, Αστυνομία, Δικαιοσύνη έκαναν πως δεν καταλάβαιναν. Τώρα, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα τρέχουν και δεν φτάνουν. Θα προλάβουν; Πολύ φοβάμαι πως συνήθισαν πια όλοι αυτοί να ζουν μαζί.

                                                                                                                                                           ΘΕΜΗΣ ΔΑΛΕΖΙΟΣ 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Συναυλία 19/9 Παλιά παιδική χαρά

Δράση πολιτών Τήνου: Η παιδεία είναι υπόθεση όλων μας

Εεεεεεεεε οοοοοοοοοοοοο! Σαπίλα ο φασισμός!

Σε ποιούς δεν άρεσε το πανό;

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών α’ βάθμιας και β’ βάθμιας εκπαίδευσης παρακολουθήσαμε την ανταπόκριση στο κάλεσμα καθηγητών και δασκάλων από φορείς, συλλογικότητες, δήμους. Ενδεικτικά παραθέτουμε αποσπάσματα από την ανακοίνωση του δήμου Αργυρούπολης-Ελληνικού:

« […] Η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι κατάργησε τους σχολικούς φύλακες, συγχώνευσε σχολεία, κατάργησε ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ και έστειλε στην ανεργία χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Τώρα με το νομοσχέδιο για το «νέο λύκειο», που είναι συνέχεια των αλλαγών, στο σύνολο της εκπαίδευσης, βάζει νέα εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με στόχο οι μαθητές, με ψευτοκατάρτιση αντί για παιδεία, να γίνουν φτηνό, ευέλικτο και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.

Είναι δε ήδη γνωστές, και ζούμε τις συνέπειες τους τα τελευταία χρόνια, οι μεγάλες περικοπές στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων.

Η σχολική χρονιά ξεκίνησε με κενά στα σχολεία που δεν επιτρέπουν, μέχρι τώρα,  λειτουργίες όπως το ολοήμερο κλπ.

Οι Καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, οι πανεπιστημιακοί και οι διοικητικοί, έχουν ξεκινήσει έναν δύσκολο αγώνα απέναντι σε αυτές τις πολιτικές.

Ο αγώνας αυτός αφορά όλη την ελληνική κοινωνία.

Ως δημοτική αρχή στηρίζουμε, τον αγώνα των εκπαιδευτικών, των γονιών και των νέων για δημόσια, δωρεάν, υψηλού επιπέδου  παιδεία σε όλες τις βαθμίδες και στο μέτρο των δυνατοτήτων του δήμου μας είμαστε κοντά στα σχολεία έτσι ώστε να βοηθούμε στην όσο καλύτερη λειτουργία τους.

[…]»

Παρόμοιες ανακοινώσεις έχουν εκδώσει δεκάδες οργανώσεις, κοινωνικές ομάδες και φορείς της αυτοδιοίκησης. Θα προβεί και ο δικός μας δήμος άραγε (μετά τις πολλαπλές τελευταία αντιμνημονιακές ανακοινώσεις του) σε με τέτοια ανάλογη δήλωση στήριξης της Παιδείας και των εκπαιδευτικών που βάλλονται από τις μνημονιακές πολιτικές ή θα επικροτήσει με την σιωπή του τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε το ΠΙΙΕΤ (;) να κατεβάσει από την πλατεία Παντανάσσης το αναρτημένο πανό των εκπαιδευτικών, με πρόσχημα ότι ήταν τοποθετημένο σε ιδιωτικό χώρο;

Απεργία καθηγητών δευτεροβάθμιας- πρόσκληση στους γονείς και τους μαθητές.

Άγγιξε και στην Τήνο το απόλυτο, η συμμετοχή την πρώτη μέρα της απεργίας των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στους περίπου 70 καθηγητές στο Γυμνάσιο, ΕΠΑΛ και γενικό Λύκειο Τήνου, οι πληροφορίες λένε ότι μόνο ένας καθηγητής πήγε στο γυμνάσιο, χωρίς ωστόσο να είναι σίγουρο ότι έκανε και μάθημα.

Ακόμα, οι σύλλογοι των καθηγητών και των τριών σχολείων, προσκαλούν τους μαθητές τους και τους γονείς την  Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013, στις  19:00 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων στο Λύκειο, για να ενημερώσουν για τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί και πρόκειται να συντελεστούν ακόμα, στην δημόσια παιδεία και οι οποίες έχουν οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς στις απεργιακές κινητοποιήσεις. 

Παιδεία δίχως αύριο! 

Πτυχές σε ένα μαξιλάρι στο πρωινό του Σαββάτου

Η πόλη αυτή είναι πολλές φορές αφιλόξενη. Στις μέρες με ζέστη και υγρασία, η σκιά των τσιμεντένιων όγκων δεν σου φτάνει για να σταματήσει τον ήλιο. 

Κι όμως υπάρχουν μέρη που όταν διαβαίνεις, ξεχνάς για λίγο που βρίσκεσαι. Κι αν σταθείς τυχερός, βρίσκεις "παλιούς γνωστούς", που θυμάσαι από εικόνες σε βιβλία.

Τότε είναι που συλλογίζεσαι τις πτυχές στο μαξιλάρι σου το πρωινό του Σαββάτου...

Πως μπερδεύεται το όνειρο με την πραγματικότητα...

 και συνεχίζεις τον περίπατό σου στο νησί...

Α΄ νεκροταφείο 14 Σεπ, 2013

«Παραδοσιακά νησιώτικα γλέντια»

Εκδήλωση για την παραδοσιακή μουσική πραγματοποιείται την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου  το βράδυ στην Κώμη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τήνου 2013. Οι παλαιοί οργανοπαίκτες, μάλιστα, Ματθαίος Μπουσετίλ και Αλοΐσιος Άνδροβικ θα μιλήσουν και θα παίξουν. 

Πράγματι ωραία εκδήλωση. Όμως αφού υπενθυμίσουμε ότι παρόμοια εκδήλωση με τιμώμενους τους ίδιους αλλά και άλλους οργανοπαίκτες είχε πραγματοποιηθεί την δεκαετία του ’90 από τον πρόδρομο των πολιτιστικών εκδηλώσεων στο νησί, σύλλογο Ξυναριανών, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν από τους οργανωτές, τους ομιλητές ή από το κοινό θα εκφραστεί ο προβληματισμός για την εγκατάλειψη στις μέρες μας του αυθεντικού-παραδοσιακού νησιώτικου γλεντιού (πανηγυριού) και την αντικατάστασή του από τον σαματά των ντεσιμπέλ και του ανοιχτού σκυλάδικου. Ο οποίος μάλιστα, έχει προσλάβει και έναν χαρακτήρα ιδιότυπου ανταγωνισμού μεταξύ των οργανωτών-συλλόγων. Εμείς πάντως τους τον προτείνουμε. 

Του χαμαιλέοντος η πιο μεγάλη ώρα…

«Ο Οδυσσέας γίνεται ένας αξιολύπητος ήρωας όταν παλεύει για την υστεροφημία του…»

Η πιο τρανή απόδειξη ότι η ιστορία δεν εξελίσσεται αλλά κατασκευάζεται είναι ελεύθερη προς ανάγνωση στο κοινό. Εμφανίζεται περιοδικά στην Ελλάδα τον καιρό του μνημονίου και είναι γεμάτη αυτοαναφορές που θυμίζουν σαν σε δυνατό Νοτιά τις προσπάθειες του πλοίου να «δέσει» . Είναι δε τόσο απροκάλυπτη η διαδικασία πια που ο αναγνώστης φτάνει να αμφισβητήσει το μνημονικό του σε μια αμφισβήτηση στα όρια της τρέλας.

Καιρό ένιωθα την ανάγκη να επιβεβαιώνω τον χαρακτηρισμό του γραφικού. Όταν όμως οι ίδιοι (συνήθεις ύποπτοι, από θέσεις εκτελεστικής ισχύος), που απέδιδαν τέτοιους χαρακτηρισμούς δημόσια, σήμερα μπροστά στο αδιέξοδο, εμφανίζονται σε ρόλους αντιδραστικών και αγανακτισμένων, ομολογώ πως ξαφνιάζομαι. Δεν διεκδικώ καμία αποκλειστικότητα ή πρωτοκαθεδρία: «τι πιο εύκολο άλλωστε από την κριτική…;». Εντυπωσιάζομαι όμως για την «μεταστροφή» των επιχειρημάτων και την ανατροπή μιας φιλήσυχης και ευπρεπούς συνέχειας προς χάριν μιας ενστικτώδους αυτοαναφορικότητας. Ή με διάγνωση καταλήγουμε είτε με απορία… Στην πρώτη το υποκείμενο λειτουργεί συνειδητά μεν, παράφρονα δε, ενώ στην δεύτερη ενστικτωδώς (Κοινώς: με αυτά που διαβάζω ή είμαι τρελός ή ζώο). 

Οι μέρες που διανύουμε είναι ομολογουμένως δύσκολες, οι αλλαγές ραγδαίες και σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι εύκολο να αφομοιωθούν με συνέπεια τον αποπροσανατολισμό του νου. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, ας κάνουμε καμία διόρθωση στην μικρή μας ιστορία, καμιά βουτιά στην κολυμπήθρα (όχι την παραλία, να μην μπερδευόμαστε παραπάνω). Παπά άλλωστε έχουμε εύκαιρο…

ΥΓ: Η γραβάτα προσδίδει κύρος. Η περιαυτολογία και οι αυτοφιλοφρονήσεις προσδίδουν κύρος; Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτε!   

περιπλέοντας την "Οπιούσσα"...

Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2013

Η Δ.Ο.Υ. Τήνου συμπληρώνει μια μέρα κλειστή. Στο ανεπανάληπτο μπάχαλο που μας επιφύλαξε η απόφαση της τότε συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ψηφίζοντας την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ τοπικών υποκαταστημάτων, άνευ λογικής, άνευ επιχειρημάτων, άνευ καν προσχήματος νοικοκυρέματος, πρόλαβα να έχω την πρώτη φορολογική περιπέτεια! Όχι δεν κομπάζω για την περίεργη αυτή πρωτιά. Σίγουρα δεν αισθάνομαι έτσι δικαιωμένος για την απ’ την πρώτη στιγμή σφοδρή αντίστασή μου σε κάθε μνημονιακό μέτρο και μνημονιακό πολιτικό. Δικαιώθηκα όταν οι υπάλληλοι (πρώην μάλλον στο υποκατάστημα που κατήργησε η συγκυβέρνηση - αρνούμαι να χρησιμοποιήσω την αοριστολογία της παθητικής φωνής: «καταργείται»), μαζεύοντας τα κομμάτια πια και της προσωπικής τους περιπέτειας προσπαθούσαν να με εξυπηρετήσουν με κάθε τρόπο, μέσο και συμβουλές 2 ώρες πριν κλείσει οριστικά το κατάστημα!

Γιορτάσαμε γιορτές. Γλεντήσαμε γλέντια. Μαζευόμασταν σε μαζώξεις. Αρκούσαν δέκα πέτρες και ένα καμπαναριό για ένα τρανό πανηγύρι. Στην Δ.Ο.Υ. δεν μαζευτήκαμε. Αρκεστήκαμε σε επιστολές σε ανθρώπους δίχως τιμή (ή ίσως με τιμή αλλά εξαγοράσιμη…). Ξέραμε ότι είχαμε χάσει καιρό τώρα. Μάθαμε να χάνουμε. Δεν ντρεπόμαστε καν που δεν παλεύουμε.  

Στην Αθήνα και αλλού σήμερα κλείνουν σχολεία…

  

ΥΓ: Πριν από δύο εβδομάδες σε άλλη τηλεφωνική επικοινωνία με υπάλληλο της Δ.Ο.Υ. Τήνου για το ίδιο φορολογικό θέμα, μου είπε: «μας πάνε 60 χρόνια πίσω». Έκανε λάθος – τότε στην Τήνο τουλάχιστον ζούσαν συνάνθρωποι… Σήμερα παραφράζοντας μια παλιά ονομασία του νησιού, απλώς ναρκωμένα ναρκισσιστικά δίποδα που κατοικούν την «Οπιούσσα»…

Ο Σαμαράς «απειλεί» με …εκλογές!

 του Γιώργου Δελαστίκ στο:  ΠΡΙΝ

Μεγάλη πλάκα έχουν αυτοί οι απίθανοι πολιτικοί καραγκιόζηδες της κυβέρνησης με επικεφαλής τον Σαμαρά. Καθώς έχουν ταμπουρωθεί στο Μέγαρο Μαξίμου και δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν και να έρθουν σε επαφή με πραγματικούς ανθρώπους, συναναστρέφονται αποκλειστικά μόνο τους αυλοκόλακες, τα τρωκτικά και τους πράκτορες. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν πλέον καμιά σχέση με την κοινωνία, τις ανάγκες της και την οργή της. Έφτασε έτσι το πρωθυπουργικό περιβάλλον στο εξαιρετικά διασκεδαστικό σημείο να διοχετεύει στα φερέφωνά του στα μέσα ενημέρωσης την «πληροφορία» ότι ο Σαμαράς θα κάνει …πρόωρες εκλογές τον Μάιο γιατί είναι βέβαιος ότι θα τις κερδίσει!

Οι πολιτικοί απατεώνες και ταυτόχρονα κρετίνοι του Μεγάρου Μαξίμου νομίζουν ότι θα …παγώσουν τον ελληνικό πληθυσμό με αυτή την «επιβλητική επίδειξη αυτοπεποίθησης» του Σαμαρά. Θα παραλύσουν έτσι οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις κατά της πολιτικής του και ο λαός θα αισθανθεί …φρίκη αναλογιζόμενος τι θα πάθει, αν πάψει να έχει ηγέτη και πρωθυπουργό τον Σαμαρά! Είναι τελείως ηλίθιοι στο θέμα αυτό. Θα ήταν πραγματικά απολαυστικό να έκαναν βουλευτικές εκλογές τον Μάιο. Θα τους ξεφορτωνόμασταν ξαπλωμένοι στους καναπέδες μας! Λέτε όμως αντί για βλάκες να είναι παμπόνηροι και να ρίχνουν επίτηδες την πληροφορία ότι θα κάνουν εκλογές μετά από οχτώ – εννέα μήνες, με σκοπό να καλλιεργήσουν την αυταπάτη στο λαό ότι δεν χρειάζεται να κινητοποιείται για να τους ρίξει αφού σε λίγους μήνες θα τους διώξει ρίχνοντας απλώς ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη; Να μπορέσουν έτσι να βγάλουν και το φετινό χειμώνα και να επιβάλουν και το νέο Μνημόνιο που ανακοίνωσαν ήδη ότι ετοιμάζουν ο Μάριο Ντράγκι, ο προέδρος της ΕΚΤ και ο Γερούν Ντέισελμπλουμ, ο πρόεδρος της ευρωομάδας;

Η ουσία είναι ότι αποκλείεται να γίνουν εκλογές τον Μάιο με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Πρόωρες εκλογές θα γίνουν μόνο αν ο λαός ανατρέψει την κατάπτυστη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με κοινωνική έκρηξη, διαφορετικά η κυβέρνηση αυτή θα εξαντλήσει την τετραετία ως τον Ιούνιο του 2016! Ο λόγος που δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές με κυβερνητική πρωτοβουλία είναι απλούστατος. Οι Γερμανοί κατακτητές γνωρίζουν ότι όποτε και αν γίνουν εκλογές κάτω από συνθήκες στοιχειώδους ομαλότητας –αυτό σημαίνει π.χ. να μην έχει εμπλακεί η Ελλάδα σε πόλεμο ή να μη δολοφονεί η κυβέρνηση όσους διαδηλώνουν εναντίον της, όπως π.χ. η χούντα της Αιγύπτου, με την οποία συνομίλησε συντροφικά ο Βενιζέλος την Πέμπτη– το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: Πρώτο κόμμα θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό σημαίνει ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα καρατομηθούν επί τόπου από τους ομοϊδεάτες τους στα κόμματά τους, χωρίς να αποκλείεται καθόλου να παραπεμφθούν και σε δίκες για να κατασπαραχθούν τα πολιτικά άχρηστα πτώματά τους. Ακόμη κι αν αυτά τα πολιτικά ανθρωπάκια αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά, οι Γερμανοί δεν θα τους αφήσουν. Τόσο εθελόδουλους «Τσολάκογλου» είναι πολύ δύσκολο πια να βρουν ακόμη και στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Όχι φυσικά ότι υπάρχει λειψανδρία πολιτικών Κουίσλινγκ, αλλά όλοι τους έχουν μηδαμινή προσωπική επιρροή στον κόσμο κι έτσι η απόλυτη δουλοφροσύνη και εθελοδουλία τους είναι άχρηστη στους Γερμανούς επικυρίαρχους.

Πέρα όμως από τα ξόανα του Μεγάρου Μαξιμου της ΝΔ, πραγματική απόλαυση ήταν το εορταστικό …μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Στο διήμερο συμπόσιο που έγινε με τυπική αφορμή τα 39 χρόνια από την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, κανένας απολύτως ομιλητής δεν αναφέρθηκε ούτε κατ’ ελάχιστο στη διακήρυξη αυτή. Ο λόγος ήταν απλούστατος: Το σημερινό ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί όλα όσα κατάγγελλε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη διακήρυξή του το 1974! Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, όπως και το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη είναι πολύ πιο δεξιό, πολύ πιο αντιλαϊκό, πολύ πιο ξενόδουλο από τη ΝΔ του Καραμανλή το 1974, η οποία φυσικά και τότε ήταν αντιδραστική! Τι να πουν λοιπόν για τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη; Να εξαγγείλουν ότι καταγγέλλει η διακήρυξη αυτή το σημερινό …ΠΑΣΟΚ; Αυτό που κατάλαβε όλη η Ελλάδα είναι ότι ο Βενιζέλος ελέγχει πλήρως το ΠΑΣΟΚ σήμερα (είναι τυχαίο άραγε που δεν δημοσιοποίησε ποτέ την έκθεση για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ επί Γιωργάκη;) αλλά ταυτόχρονα δεν έχει απολύτως κανέναν οπαδό μεταξύ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ!

Τα παλιά και νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πραγματικά ή υποτιθέμενα, τον αφήνουν να κάνει ό,τι θέλει και όλοι τους περιμένουν τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών για να τον καθαιρέσουν με πρόσχημα το εκλογικό αποτέλεσμα! Ο Ρέππας ήταν ο μοναδικός που έριξε ήδη το νέο προγραμματικό σύνθημα: «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να δείξει ότι είναι έτοιμο για μια προοπτική σύμπραξης και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο, εάν το επιβάλλουν οι συνθήκες». Η «αντιμνημονιακή κωλοτούμπα» του μεταβενιζελικού ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται.

Ερωτικός Περίπλους-Ερωτικός Κατάπλους

Μια στιγμή σιγής, μετά ο εναγκαλισμός 

δέσιμο ψυχών και ταξίδι.... των όλων...

Ποίηση 

Δημήτρη Μ. Αρτέμη

Στο ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού 

την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013, ώρα 20:00

Αφήγηση: Θεατρική Ομάδα "Θέαση" 

Μουσική: Θόδωρος Χίου

Εικαστική εγκατάσταση: Χρήστος Αρτέμης

Επιμέλεια και σχεδιασμός παράστασης:Γεωργία Ράπτη

Ξεθωριασμένα ηγεμονικά «αποτυπώματα», ή άλλως η αβάστακτη νοσηρότητα τεχνικών της εξουσίας

Σημ."Ξάνεμου": το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2008 στο μηνιαίο περιοδικό της Τήνου, Τηνιακή Ενδοχώρα, τεύχος Νο 63.

του Γιώργου Δημόπουλου

 στο Στέφανο Λαγουρό

«και τώρα τι φτιάχνεις μ΄ αυτό το κενό και μ΄ ένα κίβδηλο σκήπτρο;» Ρίτσος 

                                        1 

Συχνά πυκνά όταν συστήνουμε κάποιον προσθέτουμε και το επάγγελμά του, την κοινωνική του δηλαδή ευθύνη, αντί να περιοριστούμε στο όνομά του που έχει να κάνει με το εγώ του. Η ταυτότητα συνδέεται με την ακτινοβολία του προσώπου, είναι το επώνυμo του ονόματος, έτσι μας ξεχωρίζει το επώνυμο και όχι το όνομα. Το εγώ μας παραδόξως δεν αποτελεί ταυτότητα, χρειάζεται η παρά το εγώ προσωπική μας υπόσταση, το είναι μας σε ευθύνη κοινωνική. 

Ένα από τα επαγγέλματα που δεν έχουν διαφοροποιηθεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι και αυτό του ποιμένος, του βοσκού, που είναι πραγματικότητα συγχρόνως και σύμβολο, φροντιστής του κοπαδιού και ποιμένας Θεός και άνθρωπος. 

Καθημερινή συναναστροφή του βοσκού είναι η άμορφη, επιτηρούμενη, και χειραγωγούμενη αγελαία μάζα. Αν και οδηγός του κοπαδιού αδιαμφισβήτητος, χωρίς όμως καμιά ελευθερία να καταπνίξει και καμιά ανταρσία να φοβηθεί, ο βοσκός είναι κατά βάθος αφέντης χωρίς υπηκόους, ψευτοβασιλιάς, υποχείριος της δύναμεώς του. 

Ο συμβολισμός ποιμένος και ποιμνίου είναι σύμφυτος με τον Χριστιανισμό, με την αγάπη να προσδιορίζεται ως αποκλειστικό κριτήριο διαποίμανσης: «Σίμων Ιωνά αγαπάς με…φιλείς με…ποίμενε τα πρόβατά μου…βόσκε τα αρνία μου…» 

                                                                            2 

Ο άνθρωπος της δυνάμεως και της αδικίας καταφεύγει πάντα στην ωμότητα, στην αυθαιρεσία και αναπαράγει επί κοινωνικού επιπέδου την σχέση βοσκού με τα ζώα. Όλα τα αυταρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα συγκλίνουν στην άποψη της ισχύος των μηχανισμών τους και της σοφίας της διοίκησεώς τους. 

Στην παγίδα αυτής της γοητείας, της κοσμικής δυνάμεως, έπεσε και ο Χριστιανισμός στην Δύση με την εκκοσμίκευσή του, τον ιμπεριαλισμό του καταφατικού θεολογικού του λόγου. Ο επίσκοπος της Ρώμης έγινε υπερεπίσκοπος, κοσμικός ηγέτης, αλάθητος και οι επίσκοποι, καρδινάλιοι-πρίγκιπες. Στον φαύλο κύκλο που η «ποιμαντική αναγκαιότητα» άνοιξε, ήρθε σαν επιστέγασμα η θεολογική βία: η αδιέξοδη προσπάθεια να υποταχθεί η θεολογία των Πατέρων, των μεγάλων συνόδων και η τεράστια λειτουργική παράδοση και πρακτική σε μια καθημερινή πραγματικότητα γκρίζα, στενόχωρη, μίζερη, κυριαρχική, εξουσιαστική. 

Η Ανατολή, αν και οι νηπτικοί πατέρες επέμεναν στην αποφατική θεολογία, στη στάση δηλαδή που ο νους αντί να κινείται θετικά προς τον Θεό παραιτείται από τον εγωισμό του και την αίσθηση της παντοδυναμίας του, τελικά έπεσε στην ίδια ακριβώς παγίδα, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, διαφοροποιούμενη μόνο στην ονομασία. Αυτός ο αποφατικός χαρακτήρας της Εκκλησίας ως εμπειρία της Σάρκωσης του Λόγου, κάνει κάθε απόπειρα αυθεντικής βίας- κυριαρχίας στην εκκλησία, παραφύση εκτροπή. Μπορεί να μην πρεσβεύει το Αλάθητο και να μην έχει Πάπα, έχει όμως πληθώρα παπίσκων-δεσποτάδων, με την δίψα για απόλυτη δύναμη να πλανιέται σαν φάντασμα πάνω στην κοινωνία της πλησμονής των καιρών μας. 

Η στιβαρή διοίκηση του αλάθητου δεν προεικονίζει βέβαιη την ενότητα κανενός χώρου, πολύ περισσότερο του εκκλησιαστικού. Όποτε οι ηγέτες έγιναν αλάθητοι, η συμφορά για την κοινωνία αποδεικνύεται χειρότερη από λιμό. Ο αυταρχισμός του Αλάθητου στην Δύση επέφερε το Σχίσμα και αργότερα τον διχασμό, τα δε χειρότερα φαίνεται ότι έρχονται. 

                                                                           3 

Είναι εμφανές ότι η σύγχρονη ιστορική Εκκλησία διοικείται κατά πάντα, σύμφωνα με τα κελεύσματα των απρόσωπων αναγκών της. Σαν να μην υπάρχουν πιστοί, σαν να υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός μεταξύ της ευθύνης και της πράξεως του Επισκόπου, που μετεξελίχθη σε Δεσπότη, ο οποίος ύψωσε την ισχύ σε κανόνα υπάρξεώς του και παραδόθηκε στην αντικειμενοποιημένη εξουσία της διοικήσεως. Διάλεξε την δύναμη αντί της δικαιοσύνης που είναι το στοιχειώδες του Ευαγγελίου. Η ιστορική Εκκλησία μοιράζεται πλέον με τον κόσμο τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδά του. 

Πόσοι επίσκοποι συντρίβονται υπό το βάρος της κοσμικής τους δύναμης και των οικονομικών επιτευγμάτων τους, και πόσοι πληρώνουν τις δυνατότητές τους περισσότερο από τις αδυναμίες τους. Όσο περισσότερο δύναμη κοσμική διαθέτουν τόσο θέλγονται και τόσο γονατίζουν, όσο μεγαλύτερη είναι η ισχύς τους, τόσο μεγαλύτερη ανημπόρια τους κατέχει. 

Προτιμούν το θαυμάζειν, το οποίο όμως δεν έχει τίποτα κοινό με το θάμπωμα του Ευαγγελίου που είναι πάθος, διάθεση των ματιών της ψυχής προς την θεωρία του αγαθού το θαύμα, κατάσταση εκτός εαυτού, ανατρίχιασμα. Όποιος όμως θέλγεται από την εικόνα δεν μπορεί να κοιτάξει κατά πρόσωπο τα πράγματα. 

Και τότε κάνουν την εμφάνισή τους οι αδυναμίες καλοζωία, χλιδή, αδικίες, σκληρότητα, καθώς και η έσχατη καταφυγή της η αφάνεια. Βασιλικές συμπεριφορές, προσθήκη της ελληνικής αρίθμησης δίπλα στο όνομά τους, Δωρόθεος ο Β! για να γίνεται πιο αυτοκρατορικό το νεφέλωμά του, αίθουσες θρόνου, ενθρονίσεις, εις πολλά έτη δέσποτα και δόστου εις πολλά έτη δέσποτα, πολυχρονισμοί, φήμες…Το παρελθόν έρχεται ως αυταξία με αυτοκρατορικές μίτρες, μανδύες, σάκους, όλα αυτοκρατορικά. Δεν είναι εν αγνοία του, το στολίδι είναι η έγνοια του και φυσικά «πού να τρέχεις με τα χρυσά στις ρούγες …» Ποιος όμως αμφιβάλλει ότι το κόσμημα το πολύ δεν κολακεύει ούτε την γυναίκα. Ο πολύς ο κόσμος, οι πιστοί, ή αδιαφορούν ή εκνευρίζονται γιατί αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό σ΄ αυτή την συνήθεια. Οτιδήποτε στην Εκκλησία έχει νόημα, όταν είναι βεβαία η πραγματικότητα των ουρανών. 

Η αυτοάμυνα του επισκοπικού αλάθητου αγγίζει σε ορισμένες περιπτώσεις τα όρια της υστερίας: απαξιωτικές συμπεριφορές, επιβράβευση των γλοιωδών, πληθωρισμός της επιθετικής ευτέλειας σε όποιον δεν κλίνει το γόνυ στο αλάθητο θέλω του, το οποίο το επενδύει με θεολογικό μανδύα, «επισκοποκεντρικό» σύστημα λέει. Πώς μπορεί αυτό το μόρφωμα να «..συνδιαλλαγεί και να πείσει..»; 

Υπήρχαν εποχές στην κοινωνία μας, όπου το σύνολο των κληρικών πονούσε την δικαιοσύνη και οι πιστοί ακουμπούσαν με εμπιστοσύνη στην δίκαιη κρίση τους, προκειμένου να επιλύσουν τις διαφορές τους. Η δίψα τους για την αλήθεια δεν άφηνε στο ιερατικό ήθος περιθώρια και της ελάχιστης ακόμη ιδιοτέλειας. Τώρα ο επίσκοπος, τουλάχιστον ο επιχώριος, ο οποίος μετεξελίχθη σε Δεσπότη, καταφεύγει στην δικαιοσύνη ή αναφέρεται καταγγελτικά σε υπουργούς για δημοσίους υπαλλήλους όχι για να βρει το δίκιο! του αλλά για να προκαλέσει το δέος και να εμφυσήσει τον φόβο στους πιστούς του. 

Αναρωτιέται κανείς, παρόμοιας τακτικής πρόσωπα δεν σκόνταψαν ποτέ σε κάποια γωνία τους, σε κάποιο λάθος τους ικανό να προκαλέσει την ανάπτυξη αισθημάτων φυσιολογικού ειλικρινούς ανθρώπου που να μπορεί να ζητά συγνώμη, να αναγνωρίζει τα λάθη του δημοσίως και να απολογείται για το βίο και ημέρες του; Όμως τέτοιες συμπεριφορές βυθίζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας όλο και πολύ στην διαφθορά, στον αμοραλισμό, στην θηλυγλωσσία, στην αδιαντροπιά, στον ευτελισμό των πάντων. 

Η ευθύνη διακρίνει το καλό από το κακό, η θέληση τα συγχέει. Η εξουσία οδηγεί τους άρχοντες στην ύβρη, τους διαφθείρει και τους καταστρέφει. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το υβριστικό στοιχείο στον κληρικό είναι επιγενόμενο και όχι προηγούμενο. Είναι παγίδα της ένδυσής του με την εξουσία, στην οποία ακόμη και ο άριστος ενδέχεται να παρασυρθεί μεθυσμένος από την δύναμή του. Όταν όμως ο επίσκοπος ασεβεί, η θρησκευτικότητα του λαϊκού κλονίζεται και η λαϊκή ευσέβεια στροβιλίζεται μετέωρα, εναγώνια. 
                                                                              4 

Ένα ιδρυμένο συμβατικό εγώ δεν μπορεί να πεινά να διψά για αγάπη για αλήθεια, για δικαιοσύνη, για προσφορά. Ο άνθρωπος του ρόλου δεν μπορεί να επιλέξει, να προτείνει, είναι ανεύθυνος, φορτώνει στην ιδιότητά του την ευθύνη. Διαβάζει «γενηθήτω το θέλημά σου» και εννοεί γενηθήτω το θέλημά μου, λιώνει την ουσία του Ευαγγελίου στην θερμοκρασία του συμφέροντος. Δεν είναι συμπτωματικό ότι οι σοβαροί παραμερίζουν και τα κενά καλύπτονται από Φανερούς και κρυφούς μακιαβελίσκους. 

Ξεκρέμαστες λέξεις «Άγιος Σύρου» «Ιερά Μητρόπολις Σύρου»- λέγε με Δεσπότη και την αντίστοιχη εκκλησιαστική διακονία Δεσποτάτο μου, συνευδοκούσης της ισοβιότητος- χωρίς καμία ομολογία, δίχως ίχνος αυτοσυντριβής έστω και υπαινικτικής. Καταιγιστικά κηρύγματα, για όλα υπάρχει άποψη, ακόμη και για το άγνωστο, το απερινόητο, το ακατάληπτο. Θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι ο λόγος που αναπαράγεται είναι λόγος εξουσιαστικός, λόγος που εξαντλείται στο πεδίο της ισχύος. Όμως οι πιστοί δεν έχουν ανάγκη από κηρύγματα ψεύτικα, διδακτικές εξηγήσεις, θέλουν να σιγάσει ο ανθρώπινος εξουσιαστικός λόγος και να ακουστεί ο ευαγγελικός. Αντ’ αυτού έχουμε επιτηδευμένη φροντίδα ένδυσης, εργώδη προσπάθεια να κερδηθούν οι εντυπώσεις, να γίνει το δεσποτικό πορτραίτο, με εμφανή την ικανοποίηση της ιδιοτελούς αυτάρκειας. Χάντρες, καθρεφτάκια και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Καμιά θέση στον καλόγερο επίσκοπο που έκανε την απόγνωση σχέση και με την σιωπή του λογοποιούσε την αποκάλυψη, τον ευλαβή στα ταπεινά και τον γενναιόδωρο στα δύσκολα. 

Αυτό που προκαλεί εντύπωση στον τρόπο συμπεριφοράς των εκκλησιαστικών ανδρών αυτής της άποψης  είναι ότι κάνουν το παν για να επιβαρύνουν και να διευρύνουν ακόμη περισσότερο το έλλειμμα αξιοπιστίας τους. Δέστε πώς ο εκκλησιαστικά Πρώτος φιλοτεχνεί την δημόσια εικόνα του, απόλυτα δε μεθυσμένος από την ιδέα ότι αρέσει, δίνει τέτοια σημασία στον εαυτό του, ώστε δεν υποφέρει το ενδεχόμενο κάποτε να κριθεί, ίσως και αυστηρά από τον συνάνθρωπό του, ο οποίος επέχει θέση αποκλειστικά προσωπικής του προβολής. Είναι φανερός ο εσωτερικός δεσμός εγωισμού και ματαιοδοξίας με άκρως αμφίβολους καρπούς. Όταν ο εαυτός μας υπάρχει και αξιώνεται ως θέαμα, τότε απαιτεί συμπεριφορές που ανάγουν σε αξία το γλείψιμο, το σκύψιμο, το προσκύνημα, εξιδανικεύει την παθητικότητα και καλλιεργεί τον φόβο, τον φθόνο κα την εκδίκηση. 

Δεν υποφέρει την υστέρησή του και ζητά μανικά την αναγνώριση που όταν δεν την έχει τιμά ο ίδιος τον εαυτό του με κομπασμούς και καυχήματα «..ο Σεβασμιώτατος επέστρεψε με ελικόπτερο από την Σίφνο..»(δελτίο τύπου της τοπικής μητροπόλεως) Ακρογωνιαίος λίθος η κολακεία η οποία δυστυχώς αφθονεί, όντας προϊόν υπολογιστικού συμβιβασμού, ο «καλός ο λόγος» που απαιτείται καταπιεστικά με ανταλλάγματα φυσικά «…ο Σεβασμιώτατος παρευρέθη στις εορταστικές εκδηλώσεις της ενορίας του Αρνάδου όπου ο εφημέριος του έκανε δώρο και ένα εγκόλπιο..» (δελτίο τύπου της τοπικής μητροπόλεως ). Κολακείες, βραβεία, παράσημα, χειροφιλήματα, καμπανοκρουσίες σημαιοστολισμοί, χειροκροτήματα όλα για τον απόλυτα ικανοποιημένο του εαυτό. 

Γνωρίζει πολύ καλά τους μηχανισμούς εκείνους της εγγενούς ροπής των εξουσιαστών να μεγιστοποιήσουν την εξουσία τους. Μεταξύ των επεμβατικών μεθόδων είναι και η μεγέθυνση δεδομένων, ασήμαντων ή όχι, που δεν ανήκουν στην δικαιοδοσία του. Γνωρίζει επίσης, ότι λόγω θέσης δεν θα έχει κόστος για τον ίδιο η ιδιοτέλεια της συμπεριφοράς του, η υποταγή των πάντων σε ευτελείς σκοπιμότητες. Όμως δεν γνωρίζει ότι όλα αυτά λειτουργούν αθροιστικά εις βάρος του και δεν αισθάνεται ότι όλα αυτά, προσθετικά, βαραίνουν το σώμα της Εκκλησίας μας. 

                                                                      5 

Αν η Εκκλησία όμως είναι άλλος ένας κοσμικός θεσμός και ο Επίσκοπος άλλη μια προνομιούχα εξουσία, δεσπότης αφέντης, κοσμικός άρχοντας, και όχι το πεδίο της αντιστροφής αυτών των όρων, της ατελείωτης ταπεινότητας όπως έλεγε ο Έλιοτ, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής της; 

Ο θυμός έχει την δική του λογική και η μοναξιά την δική της, σε σπρώχνει να αφεθείς με εμπιστοσύνη στον άνθρωπό σου. Κορυφαίο συναγόμενο ελπίδας ο μοναχισμός, όχι αυτός των πονηρών και αδηφάγων καλογήρων. Δεν είναι συμπωματικό πως απαγορεύτηκε σε αγιορείτη ιερομόναχο να εξομολογεί στην Τήνο. Θυμίζει το ελαττωματικό των κληρικών και ταυτόχρονα τους υπενθυμίζει ότι πρέπει να μυρίζουν λιβάνι… Ο πιστός δηλώνει τα όρια της αντοχής του με την απερίφραστη γλώσσα της καταφυγής. Η σχέση ζωτικής συνάφειας των λαϊκών με το ήθος των μοναχών κρατάει αιώνες. Αναγνωρίζεται στους μοναχούς ότι είναι πρωτοπόροι στο άθλημα της ελευθερίας, ριζοσπάστες στην άρνηση συμβάσεων και προσχημάτων καθώς και προσωπικής θωράκισης του εγώ. Συνειδητά αναμετρώνται με το αίνιγμα του θανάτου, με την άρνηση εξουσιαστικής απαίτησης, με την ύπουλη υποσυνείδητη ιδιοτέλεια. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ελάχιστοι επίσκοποι έχουν αγαθές σχέσεις με τον μοναχισμό. Ο μοναχισμός αποτελεί κάρφος εν οφθαλμοίς γιατί παραπέμπει, θυμίζει και υπενθυμίζει, κάνει συγκρίσεις και απαιτεί. Όταν το φιλότιμο αδυνατίζει θέλει μετάνοια πολλή για να στυλωθεί, από όλους μας. 

Ένα εισιτήριο, πήγαινε – έλα, προσφορά του Δημάρχου Τήνου στον Υπουργό Οικονομικών

                                      Τήνος, 5/9/2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ένα εισιτήριο, πήγαινε – έλα, προσφορά του Δημάρχου Τήνου

στον Υπουργό Οικονομικών

Κε Υπουργέ

Είμαι υποχρεωμένος απέναντι στους πολίτες της Τήνου, να καυτηριάσω το «μπάχαλο» που μας επιφύλαξε το Υπουργείο Οικονομικών, σε ό,τι αφορά τη Δ.Ο.Υ. Τήνου. Αν σας ενδιαφέρει (γιατί αμφιβάλλω, ειλικρινά) κε Υπουργέ των Οικονομικών, σας περιγράφω με δύο λόγια την κατάσταση που με αποκλειστική ευθύνη σας διαμορφώθηκε στο νησί της Τήνου. Σήμερα 5 Σεπτεμβρίου 2013:

Για αγορά κινητού παράβολου (το απλούστερο πράγμα που θα μπορούσε να αξιώσει κανείς) οι πολίτες ταξιδεύουν στη Σύρο ή Μύκονο!!!

Για να λάβει φορολογική ενημερότητα ο πολίτης της Τήνου, πρέπει να σταλεί αίτηση προς τη Δ.Ο.Υ. Σύρου και να αναμένει, αν είναι τυχερός, να την λάβει την επόμενη με τοcourier, με καταβολή βεβαίως 12 περίπου ευρώ!!!

Ο Κώδικας δεν λειτουργεί, βιβλία δεν θεωρούνται ούτε ακυρώνονται και ο κατάλογος των παραδειγμάτων που θα μπορούσα να παραθέσω δεν έχει τελειωμό. Διερωτώμαι ποιος είναι δίκαιο να πληρώσει τα έξοδα όσων υποχρεωθούν να πληρώσουν ταχυμεταφορά, να ταξιδέψουν ή και να διανυκτερεύσουν από δω και πέρα, αντίθετα προς τις διαβεβαιώσεις του Υπουργείου….

Χθες μόλις, 4-9-2013, η Δ.Ο.Υ. Σύρου, μας γνωστοποιεί επιτέλους (αφού της είπαμε ότι ο Δήμος δεν διαθέτει…) ότι μας παραχωρεί Η/Υ (!) και μας ζητά να τους τοποθετήσει τεχνικός του Δήμου! Για γραφεία και καρέκλες των δύο (2) υπαλλήλων του ΚΕΦ ούτε λόγος. Το ΚΕΦ που υποσχεθήκατε υπάρχει και σήμερα, μόνο στα χαρτιά σας.

Θυμάμαι καθαρά, γιατί ήμουν παρών και εξέφρασα τη δυσπιστία μου, τις διαβεβαιώσεις σας και των επιτελών σας, σε σύσκεψη στην Αθήνα (παρουσία του κ. Βρούτση) ότι κανένας δεν θα ταλαιπωρηθεί, κανένας δεν θα χρειαστεί να ταξιδέψει σε άλλο νησί για την εξυπηρέτησή του, κανένας υπάλληλος δεν θα μετακινηθεί (και τώρα ετοιμάζονται για τη μετακόμισή τους), ότι αφού λειτουργήσει το ΚΕΦ, τότε μόνο θα κλείσει η Δ.Ο.Υ. ώστε να υπάρξει ομαλή μετάβαση και τόσα άλλα.

Αποδείχθηκαν εύκολα λόγια οι όποιες διαβεβαιώσεις σας. Σας προσφέρω λοιπόν ένα εισιτήριο πήγαινε – έλα με το πλοίο της γραμμής, να επισκεφτείτε αύριο κιόλας την Τήνο, ένα από τα θύματα της άδικης πολιτικής σας (όχι το μόνο, βεβαίως) για να διαπιστώσετε, ιδίοις όμμασι, την εικόνα διάλυσης που υπάρχει, με ευθύνη σας και των υπηρεσιών σας (δεν αναφέρομαι σε τριτοκοσμική κατάσταση μόνο και μόνο για να μην αδικήσω τον …τρίτο κόσμο). Να ακούσετε τους πολίτες της Τήνου, τους λογιστές, τους υπό μετακόμιση υπαλλήλους σας, το Δήμαρχο. Θα γυρίσετε στην Αθήνα σοφότερος, είμαι βέβαιος.

Καλή αντάμωση στην Τήνο.

Ο Δήμαρχος Τήνου

Παναγιώτης Κροντηράς