2023: Να αλλάξουμε το «Τίποτα δεν αλλάζει»!

Όπως έχει γίνει κατανοητό στους τακτικούς μας αναγνώστες, από την δημιουργία κιόλας αυτού του ιστολογίου, απεχθανόμαστε τα ευχολόγια και γι’ αυτό θέλουμε να κλείσουμε την χρονιά που έκλεισε και να καλωσορίσουμε το 2023 με μία μόνο αναφορά!

Μια αναφορά του μεγάλου Κορνήλιου Καστοριάδη που σε κάποια από τις συνεντεύξεις του που είχαν ως αντικείμενο την εξέγερση του Μάη του ’68 έλεγε περίπου: «τον Μάρτη του 1968 κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι ακολούθησε τον Μάη του ‘68».

54 χρόνια μετά τον Μάη, κι ενώ η ανθρωπότητα βρίσκεται ξανά μπροστά στο τέλμα που την έφεραν νομοτελειακά οι οικονομικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, η καθημερινή και σε όλα τα επίπεδα, απαξίωση των θεσμών της αστικής δημοκρατίας, οδηγεί το κοινωνικό σύνολο στο συμπέρασμα ότι τίποτε δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Κι ενώ το συμπέρασμα είναι ασφαλές, είναι παράλληλα και ένας μοχλός αδράνειας.

Το παράδειγμα του Μάη του ’68 που έφτασε ως λογικό επακόλουθο αντίστοιχων πολιτικών αλλά απρόβλεπτα, απλά μας υπενθυμίζει ότι καμία αλλαγή και ποτέ στην ιστορία δεν συνέβη με «πλάνο». Αντίθετα, όλα τα παραδείγματα που έχουμε, από τις εξεγέρσεις του 1886 των εργατών του Σικάγο που δημιούργησαν το ντόμινο της καθιέρωσης του 8ώρου, έως την «αραβική άνοιξη», είχαν μεν σειρά σημαντικών αιτιών, αλλά η αφορμή ήταν πάντα μια μικρή σπίθα και έγιναν χωρίς κάποια ιστορική προειδοποίηση.

Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, κινητήρια δύναμη ήταν πάντα η προσδοκία για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον. Κανένας λαός και καμία κοινωνική ομάδα δεν εξεγείρεται αν δεν διακρίνει το ενδεχόμενο μιας νίκης, έστω μικρής. Και είναι ακριβώς αυτές οι μικρές νίκες στις οποίες πρέπει να στραφούμε το 2023 ώστε να ξεφύγουμε από το τέλμα του «τίποτε δεν αλλάζει».

Μικρές νίκες και μικρά βήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Γι’ αυτό, η μάχη για την δικαιοσύνη στην χώρα μας είναι μεγάλη: ώστε η απαξίωση να μην τροφοδοτεί άλλο αυτή την αδράνεια. 

Το 2023 να αγωνιστούμε να αλλάξουμε το «τίποτε δεν αλλάζει» σε «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!

Από εμάς στο Ξάνεμο, Πρώτον αρχινώ και λέγω και θερμώς παρακαλώ: Ευτυχισμένο 2023 με υγεία! Όλα τα άλλα μπορούμε να τα πετύχουμε όλοι μαζί!



ΥΓ: Ακόμη μια φορά επιλέγουμε να κλείσουμε με επανάληψη της διαπίστωσης του Θουκυδίδη, μέσα από την περιγραφή του Κ. Καστοριάδη:

[…] Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να το ξανασπάσει αυτό το πράγμα; Να υπερβεί την φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία, την ανευθυνότητα, την μικρή θεσούλα – όχι με την έννοια του υπαλληλισμού – της θεσούλας μέσα στην κοινωνία όπου ξέρω τι κάνω […], άλλωστε ο Θουκυδίσης το είχε πει, λέει περίπου: «ή ελευθερία ή ησυχία, πρέπει να διαλέξετε! Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δεν γίνονται!»

Θάνος Μικρούτσικος (13 Απριλίου 1947- 28 Δεκεμβρίου 2019)

3 χρόνια χωρίς τον Θάνο Μικρούτσικο

Ανεμολόγιο

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Κορνήλιος Καστοριάδης: Σαν σήμερα, το1997, έφυγε από την ζωή...

Κορνήλιος Καστοριάδης 

Σαν σήμερα, πριν 25 χρόνια, στις 26 Δεκέμβρη του 1997, έφυγε από την ζωή, ένας πολύ καλός φίλος, και πολύ καλός φίλος της Τήνου,  ο ΚορνήλιοςΚαστοριάδης.

Μετά την μεταπολίτευση και μέχρι τον θάνατό του, ο Κορνήλιος  περνούσε μεγάλο μερος της ζωής του στην Τήνο. Στον Τριπόταμο.  Παρά το ότι πολλοί χρησιμοποιούν ως καραμέλα την φράση του «το χειροποίητο νησί» και φωτογραφίζονται στα σκαλιά του σπιτιού του, λίγοι έχουν ακούσει την διδασκαλία του και ακόμα πιο λίγοι ακολουθούν τις απόψεις του. 

Στο απόσπασμα από την εκπομπή "παρασκήνιο" και στο δημοσιογράφο Τάκη Χατζόπουλο (γυρισμένη στην Τήνο και τον Τριπόταμο) ο Κορνήλιος, εξηγεί, προφητικά, την σχέση "καπιταλισμού και διαφθοράς".(περίπου από το 10΄-14΄)

 

Πύργος Τήνου: τα εγκαταλελειμμένα...

 Στην είσοδο του χωρίου, στον Πύργο, στο μικρό παρκάκι -πέντε δέντρα όλα κι όλα, πίσω από το μνημείο ηρώων των πεσόντων, που καταθέτουμε στεφάνι δις το χρόνο, βρίσκονται πεταμένα δυο μεγάλα κομμάτια μάρμαρα, εδώ και αρκετά χρόνια. 

Άραγε, δεν αναρωτήθηκε κανείς τι δουλειά έχουν εκεί; Ή γιατί είναι πεταμένα έτσι; 

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή:

Το Σεπτέμβρη του 2016, από τις 17 ως τις 28, έλαβε χώρα στον Πύργο και στον Πάνορμο, διεθνές συμπόσιο γλυπτικής, με την συμμετοχή τεσσάρων διεθνούς φήμης καλλιτεχνών, κορυφαίων στην χώρα τους και εκ των κορυφαίων διεθνώς. Των Janis Strupylis από την Λετονία, Stanislav Netsvolodof από την Εσθονία, Paul Huybrechts από το Βέλγιο, και του Algirdas Bosas από την Λιθουανία. 

Το συμπόσιο έγινε στα πλαίσια της ένταξης της τηνιακής μαρμαροτεχνίας στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. 

Οι γλύπτες φιλοξενήθηκαν σε τέσσερα ντόπια εργαστήρια μαρμαρογλυπτικής ( του Λάμπρου Διαμαντόπουλου, του Αντώνη και Γιάννη Χονδρογιάννη, και του Μάκη Τριγώνη)  και στην τελετή λήξης παρέδωσαν τα γλυπτά τους στον δήμο Τήνου και στο Πολιτιστικό Κέντρο Πανόρμου, με σκοπό να εκτεθούν δημόσια. 

Το μεγαλύτερο εξ αυτών, δημιουργήθηκε από τον κορυφαίο Λιθουανό γλύπτη Algirdas Bosas, στο εργαστήρι του αξέχαστου Λάμπρου Διαμαντόπουλου και φιλοξενήθηκε εκεί, για μακρύ διάστημα γιατί, απ΄ το ΔΣ του Πολιτιστικού  δεν ήξεραν τι να το κάνουν.

Τελικά αποφασίστηκε, να εκτεθεί σε διαμορφωμένο χώρο, στο παρκάκι μπρος από το εργαστήρι του Λάμπρου, εκεί που είναι πεταμένο από τότε, χωρίς ποτέ να βρει την πραγματική του θέση. 

Από τότε, καμία αρχή του Δήμου δεν ίδρωσε το αυτί της να εγκατασταθεί σωστά και να εκτεθεί στο κοινό.  Ο πρόεδρος και το πενταμελές τοπικό συμβούλιο, η αντιδήμαρχος Πανόρμου ή το "αρμόδιο"  ΔΣ του Πνευματικού Κέντρου Πανόρμου, μάλλον, έχουν άλλες ασχολίες.

ΥΓ: Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι τύχη έχουν επιφυλάξει στα άλλα τρία έργα, αν υπάρχουν ακόμα, και  που μπορεί να βρίσκονται. 

Η Ολυμπιάδα των Αγίων

Οι Ολυμπιακοί αγώνες από το 776πΧ που ξεκίνησαν στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά και στη σύγχρονη εποχή από το 1896μΧ, επαναλαμβάνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Το ίδιο και οι εκλογές. Τι σχέση έχουν οι εκλογές με τις Ολυμπιάδες; Κανονικά, εκτός από την ταύτιση της συχνότητας τίποτε άλλο. Έλα όμως που κάθε 4 χρόνια, την χρονιά που προηγείται των εκλογών, πραγματοποιείται μια Ολυμπιάδα αθλημάτων απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την χώρα!

Οι διαγωνιζόμενοι, είναι συνήθως επιδέξιοι «πολιτευτές» και το αγαπημένο τους αγώνισμα είναι το έπταθλο:

1. Πρώτο στην σειρά των αγωνισμάτων η Άρση Βαρών. Συγκεκριμένα των Εικόνων. 

Ίσως η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, το 842μΧ, με την αναστήλωση των εικόνων να είχε κάτι άλλο στο νου της αλλά σε γενικές γραμμές οι επίδοξοι πολιτευτές θεώρησαν ότι πρέπει να το πάρουν προσωπικά. Ο αριθμός των επιτυχημένων προσπαθειών αποτελεί το βασικό κριτήριο βαθμολόγησης αλλά και το ειδικό βάρος του Αγίου. Επίσης, η επίδοση σε ειδικές διαδρομές (πχ επιτάφιος), παίζει σπουδαίο ρόλο.

2. Ακολουθεί το βάδην σε λιτανείες.

Κι εδώ ισχύει ο κανόνας που απαγορεύει στους διαγωνιζόμενους να σηκώσουν και τα δύο πόδια συγχρόνως από το έδαφος. Η βαθμολογία καθορίζεται από την απόσταση αλλά και τις καιρικές συνθήκες. Με τους χειμερινούς Αγίους να κρίνουν συνήθως τον χρυσό νικητή.

3. Σπουδαίο επίσης στην σειρά των αγωνισμάτων είναι και το Άλμα επί κοντώ.

Εδώ μιλάμε για ένα καθαρά τεχνικό άθλημα όπου οι διαγωνιζόμενοι πρέπει παράλληλα με τις θρησκευτικές τελετές να καταφέρουν να βγάλουν μια καθαρή φωτογραφία δίπλα στον ιστό της σημαίας.

4. Επόμενο στην σειρά είναι η σκυταλοδρομία.

Οι διαγωνιζόμενοι εδώ πετυχαίνουν πόντους ανάλογα με τις διαδοχικές μέρες που συμμετείχαν σε θρησκευτικές τελετές οποιουδήποτε είδους (εκτός από τα πανηγύρια μετράνε και μνημόσυνα, γάμοι, κτλ.). Τα μεγαλύτερα «σερί» επιτυγχάνονται Δεκέμβρη και Γενάρη με τις ημέρες του Πάσχα να ακολουθούν. Κουμπαριές με άλλους επίδοξους πολιτευτές και συνεργασίες επίσης συνεισφέρουν στην τελική κατάταξη.

5. Ακολουθεί ένα αμιγώς επιτραπέζιο άθλημα, αυτό της «ρυθμικής γυμναστικής».

Οι διαγωνιζόμενοι επιδείδονται σε μια σειρά ενεργειών στο χώρο που πραγματοποιείται το τραπέζωμα που ακολουθεί το πανηγύρι. Οι πόντοι που μαζεύουν εξαρτώνται από την θέση που κάθονται αλλά και το πόσο καταπιεστικά «αυθόρμητες» είναι οι φωτογραφίες που ανεβαίνουν στα σόσιαλ και την απήχηση που θα έχουν εκεί. Ευχές και σχόλια από κάτω δίνουν μπόνους πόντους. Μεγάλο ρόλο παίζει λοιπόν η χάρη στην κίνηση και το χαμόγελο ακόμη και σε αγνώστους ή εχθρούς.

6. Πριν το κλείσιμο έρχεται το άθλημα του «ανώμαλου δρόμου».

Σε αυτό οι διαγωνιζόμενοι διεκδικούν την πρωτιά ανάλογα με το πόσα χιλιόμετρα χωματόδρομο διανύουν για να φτάσουν και στο ξωκλήσι με τον πλέον πιο κακοτράχαλο δρόμο.

7. Το έπταθλο κλείνει με γυμναστική και συγκεκριμένα με τις «συγχρονισμένες επικύψεις».

Εδώ έχει σημασία, εκτός από τον κόπο του διαγωνιζόμενου, ο φωτογράφος του να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση ώστε να τραβήξει την φωτογραφία ακριβώς όταν επίδοξος πολιτευτής θα σκύβει να ασπαστεί την εικόνα του Αγίου (Μεγάλη η χάρη του!)

 

Το χρυσό μετάλλιο κερδίζει όποιος στο σύνολο μαζέψει την μεγαλύτερη βαθμολογία ενώ την τελευταία θέση σταθερά καταλαμβάνει η λογική. Αμήν και βοήθειά μας μέχρι τις εκλογές!

ΥΓ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματική...

Μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" του Ξάνεμου

Αποφασίσαμε να αλλάξουμε την σύντομη περίληψη για το ιστολόγιό μας, αυτή που βλέπετε στο πάνω μέρος της οθόνης κάθε φορά που μας επισκέπτεστε. Για να το κάνουμε αυτό θα χρειαστεί να θυμίσουμε λίγο τον λόγο που το είχαμε επιλέξει και σε αυτό θα μας βοηθήσει το μοντέλο «SARAH». Μην πάει ο νου σας στην show biz…

Πρόκειται για ένα μοντέλο που μπορεί εύκολα να περιγράψει τα στάδια διαφορετικών συναισθημάτων που νιώθει ένα άτομο όταν έχει να αντιμετωπίσει μια σημαντική αλλαγή στην ζωή ή στην καθημερινότητά του. Το ίδιο μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν οι αλλαγές αφορούν αλλαγές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Πιο συγκεκριμένα το αρκτικόλεξο περιγράφει όλα τα βήματα:

Shock                  Αναστάτωση
Anger                  Θυμός
Rejection            Απόρριψη
Acceptance        Αποδοχή
Hope                   Ελπίδα

Χωρίς αυτά τα βήματα να είναι πάντα ξεκάθαρα και δεδομένα, κι εμείς εδώ στο Ξάνεμο, λίγο-πολύ βιώσαμε μιαν αλλαγή από τον Ιούλιο του 2015. Θεωρούμε σκόπιμο να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στον "ψυχισμό" μας: 

Όπως ήταν πολύ ξεκάθαρο από την γέννηση αυτού του ιστολογίου, ήδη από το 2010, σταθήκαμε απέναντι σε κάθε μνημονιακή πολιτική που οδηγούσε την χώρα σε αυτό που σήμερα βιώνουμε ως πραγματικότητα. 

Δεν πιστέψαμε ποτέ ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 από μόνο του θα έφερνε ουσιαστική πολιτική αλλαγή. Πάντα και τώρα πιο δυνατά θα λέμε ότι αυτό θα γίνει μόνο με την ευρύτερη συμμετοχή της κοινωνίας.

Όμως σίγουρα, τις πρώτες ώρες μετά από το αποτέλεσμα, αισθανθήκαμε ότι ο δρόμος άνοιξε, και μάλιστα χάρη ακριβώς στην συμμετοχή του κόσμου που αμφισβήτησε πιο ανοικτά από ποτέ την κυρίαρχη άποψη των ΜΜΕ. Η ιστορία επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν όλες οι κοινωνικές ομάδες με το ΝΑΙ...

Έτσι, η αναδίπλωση της τότε κυβέρνησης μας προκάλεσε σοκ (SARAH). Όχι γιατί «δεν χόρεψαν οι αγορές», αυταπάτες δεν είχαμε, αλλά επειδή αγνοήθηκε η βούληση του λαού από κάθε πλευρά: Από μια Ευρώπη που δήθεν διακηρύσσει δημοκρατικές αρχές, από μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να παραιτηθεί και να μην υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών, από μια βουλή που δεν αντέδρασε από καμία πτέρυγα, από μια δικαστική εξουσία που δεν κινήθηκε ως όφειλε όταν αγνοήθηκε, η Συνταγματικά κατοχυρωμένη, βούληση του λαού, από εμάς τους ίδιους που αναμείναμε παγωμένοι.

Ακολούθησε για αρκετό καιρό ο θυμός (SARAH). Ο θυμός του ελληνικού λαού δεν εκφράστηκε στην κάλπη του Σεπτεμβρίου, ίσως γιατί η κάλπη στήθηκε ακόμη στην φάση του σοκ. Ιδιαίτερα το Ξάνεμο, επέμεινε σταθερά στην αντιμνημονιακή γραμμή και εξέφρασε τον θυμό του στην περίληψη για χάρη της οποίας γράφεται τώρα αυτό το κείμενο: "Ψιθυρίσαμε ΟΧΙ! Είπαμε ΟΧΙ! Φωνάξαμε ΟΧΙ! Η ανεξαρτησία ήταν κοντά. Τώρα μόνο Ντρεπόμαστε..."

Έπειτα και μέχρι το 2019 σχεδόν αγνοήθηκαν τα γεγονότα του 2015, ενώ το συλλογικό υποσυνείδητο απέρριπτε (SARAH) να δεχτεί ότι η αναδίπλωση σήμανε και την μεγάλη ήττα του αντιμνημονιακού κινήματος. Οι ίδιες οι λέξεις μνημόνιο / αντιμνημόνιο χάθηκαν από τα καθημερινά μας λεξιλόγια σα να μην υπήρχαν, ενώ οι μνημονιακοί βρήκαν ευκαιρία να ανεμίσουν την θατσερική σημαία της TINA (there is no alternative = δεν υπάρχει εναλλακτική) για ακόμη μία φορά. Στο μεταξύ το αποτέλεσμα έφερε φτωχοποίηση στον ελληνικό λαό όπως το προέβλεπαν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις ενώ το υποθετικό σενάριο της επιστροφής στην δραχμή, ασφαλώς δεν προέκυψε με την αναδίπλωση αλλά οι συνέπειες έφτασαν ακέραιες και με το ευρώ: Ακρίβεια, φάρμακα που λείπουν από τα φαρμακεία, υλικά αγαθά που τελειώνουν. Ακόμη χειρότερα από την φαντασία των ελληνικών ΜΜE…

Το 2019 η αυξημένη αποχή του κόσμου από τις εκλογές, επιβεβαίωσε ότι περάσαμε σα σύνολο στην φάση της αποδοχής (SARAH). Το "τίποτε δεν αλλάζει" δυστυχώς έφερε την χώρα σε νέες περιπέτειες με μια κυβέρνηση επιτελικών μεσιτών. Σε αυτή την «μέτα» εποχή, των «σκόιλ ελικίκου» και «μέτζη του νεούκτη», της επιτελικής διόγκωσης του κράτους των μετακλητών, του επιτελικού χειροκροτήματος στους γιατρούς και του επιτελικού τραγουδιού από καρότσα φορτηγού, ο λαός πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε τα αποτελέσματα που φέρνει η αποχή. Πιο γρήγορα από τις δημοσκοπήσεις που με μια σημαντική διαφορά φάσης έχουν ροκανίσει τα 40άρια που έδιναν στον εκλεκτό πριν 3 χρόνια σε κάτι λιγότερο από 30άρια και για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους θα συνεχίζουν να ροκανίζουν κι άλλο προς τα κάτω.

Το τελευταίο στάδιο, την ελπίδα (SARAH), την ξορκίζουμε όσο κανένα άλλο. Πάντα υπηρετήσαμε με τις θέσεις μας μέσα από το Ξάνεμο να χτίσουμε Συνείδηση απέναντι σε μια απροσδιόριστη Ελπίδα για αλλαγή. Καλούμε τον κόσμο συνειδητά να συμμετέχει και να διεκδικήσει σε κάθε επίπεδο. Συνειδητά και όχι με αυταπάτες για εύκολες και γρήγορες αλλαγές αλλά με κτήμα του ότι το ίδιο το Σύνταγμα δεν είναι ένα νομικό κείμενο σε ένα συρτάρι αλλά μια δυναμική παρακαταθήκη για κάθε επόμενη γενιά. Θα συνεχίσουμε να παρακινούμε όλους να τολμούν να αμφισβητούν ότι δεν οδηγεί στον στόχο, που δεν πρέπει να είναι άλλος για το Σύνταγμα από την βιώσιμη ευημερία των πολιτών του.

Η επιλογή της ξεγνοιασιάς

Όχι, δεν πρόκειται για τίτλο που παραπέμπει στο γνωστό βιβλίο του Paul Lafargue «το δικαίωμα στην τεμπελιά». Η επιλογή της ξεγνοιασιάς είναι μια κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου. Μια κατάσταση αποστασιοποίησης από την καθημερινότητα ή καλύτερα μια κατάσταση που η καθημερινότητα είναι ασύνδετη με την ροή της ιστορίας. Η αλήθεια είναι ότι η πολυετής κρίση στην χώρα μας έχει επιτείνει το φαινόμενο, αλλά η «επιλογή της ξεγνοιασιάς» δεν αφορά μόνο σε ένα λαό αλλά στο σύνολο του τουλάχιστον τον δυτικό κόσμο.

Η αντιμετώπιση της καθημερινότητας, ομολογουμένως απαιτεί χρόνο και ενέργεια. Στην εποχή της έκρηξης των πηγών πληροφορίας, ο μέσος πολίτης πρέπει να επενδύσει χρόνο τόσο στο να συλλέξει όσο και να φιλτράρει. Παράλληλα, στο σύνολό του ο δυτικός κόσμος, είναι σε παρακμή και τα κεκτημένα δεκαετιών αμφισβητούνται ή περιορίζονται με ραγδαίους ρυθμούς. Συνδυαστικά, ο μέσος πολίτης, για ένα μεγάλο πλέον χρονικό διάστημα, τουλάχιστον από το 2008 που ξέσπασε η παγκόσμια κρίση έως σήμερα, έχει γίνει δέκτης όλων των αρνητικών συνεπειών της παγκόσμιας κατάστασης. Η ψυχολογική εξάντληση είναι αναπόφευκτη ενώ παράλληλα η αφιέρωση ενέργειας στην κατανόηση μιας κατάστασης που βαίνει προς το χειρότερο, από μόνη της αποτελεί αντικίνητρο. Με πιο απλά λόγια η διαπίστωση ότι «τίποτε δεν αλλάζει (προς το καλύτερο)» απομακρύνει τον καθένα από την δράση και την διεκδίκηση.

Όλα αυτά συντελούν ώστε μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας να καταλήγουν να κλείνουν αυτιά και μάτια στην πραγματικότητα και να αναζητούν την πρόσκαιρη θαλπωρή της ξεγνοιασιάς της αδιαφορίας. Από κοινωνιολογικής σκοπιάς, δεν πρόκειται για κάποια παραίτηση αλλά για μία επιλεκτική «χειμερία νάρκη». Έτσι γίνεται εύκολα κατανοητό, γιατί συνήθειες που απαιτούν ελάχιστη ενέργεια, είναι πρώτες στην λίστα της καθημερινότητάς μας και γιατί ανούσια σόου έχουν μεγαλύτερη απήχηση από ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Είναι αυτή η ανάγκη για ξεγνοιασιά που ενισχύει και την βιομηχανία του θεάματος. Κάθε μορφή εξουσίας, προσπαθεί προσφέροντας φθηνό θέαμα, να καθοδηγήσει το σύνολο μακριά από τον δύσκολο δρόμο της αντιμετώπισης της πραγματικότητας.

Η όλη κατάσταση επιτείνεται με μια αναποτελεσματική δικαστική εξουσία αλλά παράλληλα και πολλές φορές από τον ίδιο τον κόσμο που αφυπνίζεται στην προσπάθειά του να περάσει ένα μήνυμα. Στην πρώτη περίπτωση ενισχύεται η εντύπωση του «τίποτε δεν αλλάζει» ενώ στην δεύτερη, η χρήση εκφράσεων τύπου «διάλυση της δημόσιας υγείας», «ενταφιασμός της δημοκρατίας» κτλ. δημιουργείται μια αίσθηση μη αναστρεψιμότητας.

Η ανθρωπότητα έχει περάσει πολλές φορές από τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν με μικρή ή μεγάλη διάρκεια. Η παθητική αυτή στάση επενεργεί με δύο τρόπους: Με τον πρωταρχικό της απομάκρυνσης από κάθε διεκδίκηση αλλά και από ένα φαύλο κύκλο όπου η απουσία διεκδίκησης έχει ως αποτέλεσμα περισσότερο χώρο για επιπλέον απώλειες.

Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για μια στάσιμη κατάσταση. Επειδή όμως μιλάμε για κοινωνιολογικές συνθήκες, για την αλλαγή στην συνείδηση του κοινωνικού συνόλου χρειάζονται πολλά μικρά βήματα. Μικρές και απλές καθημερινές νίκες θα λειτουργούσαν ως κίνητρο για συμμετοχή σε ολοένα και μεγαλύτερες διεκδικήσεις και ούτω καθεξής. Παράλληλα τα όποια μηνύματα για αντίσταση θα πρέπει να δίνονται με στόχους εύκολα αντιληπτούς και ξεκάθαρους. 

Εδώ γεννιέται η ανάγκη για κινητοποίηση της βάσης και αναδεικνύεται η σημασία του ρόλου των ομάδων της κάθε κοινότητας. Προσπάθειες δράσης από πάνω με "πεφωτισμένους" ανθρώπους είναι καταδικασμένες να κινηθούν γύρω από την σφαίρα του θεάματος, με μεγάλες, αλλά αόριστες παχιές υποσχέσεις για "αλλαγή". Ενώ την ίδια ώρα, μικρές ομάδες, που βάζουν ως πρώτο στόχο την κοινωνική συνοχή ανάμεσα σε ισότιμα μέλη, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ενεργοποίηση της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που θα μπορέσει να φτιάξει μέλλον με προοπτική για μια δημιουργική και ανήσυχη ξεγνοιασιά.

Εγκαινιάστηκε ο σταθμός του Μετρό στην Τήνο

 Μεγάλη μέρα για την Τήνο μας, η χθεσινή.

Αφού ανάψαμε το υπερμεγέθης, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, σιδερένιο δέντρο μας, (τρέμε Μπακογιάννη) εγκαινιάσαμε και την έναρξη λειτουργίας του Μετρό της Τήνου. Ο σταθμός του Μετρό, είναι μπρος στην "Μοσχούλειο" στην παραλία και είναι μέρος της γραμμής 5. Σύνταγμα, Άνδρο, Τήνο, Μύκονο, Αμοργό. 

Το είπαμε! Το κάναμε. 

Το Κοινό Τηνίων για την Βαλεντίνα...

Φίλη, δασκάλα, συντρόφισσα και συναγωνίστρια,

η Βαλεντίνα πορεύτηκε μαζί μας και εμείς με εκείνη 

σε πολλά μονοπάτια, άλλοτε όμορφα κι άλλοτε δύσβατα.

Ευαίσθητη, εκρηκτική, δυνατή και δραστήρια μέχρι το τέλος, θα μας λείψει και θα την θυμόμαστε πάντα σαν μια γελαστή αγωνίστρια.

Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια, στην οικογένειά της.

Κοινό Τηνίων - Η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση “Κοινό Τηνίων” απευθύνεται στην κοινωνία της Τήνου

  Σήμερα, 17 Νοέμβρη 2022, παρουσιάζουμε τις βασικές μας αρχές, τους βασικούς άξονες της πολιτικής μας, καλώντας όλους όσους συμφωνούν με αυτούς, να συμπορευτούν μαζί μας για να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον του νησιού.

Ο Δήμος Τήνου μπορεί να διοικηθεί διαφορετικά, μεθοδικά, δημοκρατικά, με δικαιοσύνη και ανιδιοτέλεια.

Κάνε την ιδέα, πράξη, με την συμμετοχή σου. Επικοινώνησε μαζί μας.

Κοινό Τηνίων. Πολιτική χωρίς εξαρτήσεις.

email: koino.tinion@gmail.com
facebook: koino.tinion
twitter: @ KoinoTinion
instagram: koino_tinion 

ΨΩΜΙ - ΥΓΕΙΑ* - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Οι αγώνες για δικαιοσύνη δεν τελειώνουν ποτέ
*Το κεντρικό σύνθημα του Πολυτεχνείου είναι και παραμένει επίκαιρο. Η προσθήκη του Ξ. έχει μόνο σκοπό να αναδείξει την σημασία προστασίας της "Υγείας για όλους" όπως επιβεβαιώθηκε με την πανδημία

 

Αντί σχολίου

Σήμερα το Ξάνεμο αντί άλλου σχολίου παραθέτει τον ορισμό της λέξης "νεποτισμός" όπως αυτός δίνεται στην Wikipedia.

Οποιαδήποτε αντιστοίχιση με γεγονότα και καταστάσεις σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς ... σκόπιμη!

Ο νεποτισμός, ή οικογενειοκρατία (Αγγλικά: nepotism, Γαλλικά: népotisme, Γερμανικά: Vetternwirtschaft, Ιταλικά: nepotismo) είναι το φαινόμενο της διαδοχής ή προβαδίσματος ορισμένων ατόμων για την κάλυψη θέσεων, πολλές φορές σημαντικών ή και κρίσιμων, με αποφασιστικό κριτήριο τη βιολογική, τη συγγενική ή τη στενά φιλική σχέση που έχουν με άλλους. Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη νέπος (nepos, γεν. nepotis) που σημαίνει «ανεψιός» ή «εγγονός».

Το φαινόμενο εκδηλώνεται με την παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς και φίλους. Είναι η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος ή της θέσης που κατέχει, για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Παρουσιάζεται πολλές φορές ως αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας και μπορεί να είναι καταφανώς σκόπιμη ή να καλύπτεται κάτω από ιστορικούς, κοινωνικούς ή οικονομικούς περιορισμούς.

Η πρακτική αυτή εμφανίζεται συνήθως στην πολιτική και τη θρησκεία. Στην έντονα περιθωριακή της μορφή σχετίζεται και με τον ρατσισμό και τα φαινόμενα αποκλεισμού ιδιαίτερα όταν λειτουργεί αρνητικά για πρόσωπα στα οποία δεν καταλογίζεται τίποτε άλλο παρά το γεγονός ότι έτυχε να φέρουν ένα συγκεκριμένο όνομα.

Αλλάζει το σκηνικό

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε ακριβώς και με ποιον τρόπο θα επέλθουν αλλαγές στην εκτελεστική εξουσία της χώρας (ίσως και στην νομοθετική). Είναι όμως βέβαιο ότι είναι κοντά. Με εκλογές ή με κάποια εσωτερική διαδικασία, σύμφωνα με όσα προβλέπει το σύνταγμα, η απομάκρυνση του σημερινού πρωθυπουργού, κάθε μέρα που περνάει, γίνεται επιτακτικότερη.

Στην αντίπερα όχθη, η τακτική που φαίνεται να επιλέγεται εσχάτως είναι αυτή της φθοράς διά της αναμονής. Πότε με υψηλούς τόνους και πότε νηφάλια, με σκοπό να ικανοποιούνται εναλλάξ όλα τα ακροατήρια, η αντιπολίτευση, ακόμη και η εσωτερική του κυβερνώντος κόμματος, κινείται σε αυτή τη συντηρητική στρατηγική.

Αυτή η επιλογή, προδίδει πιθανώς και την συνέχεια στο μείζον θέμα των υποκλοπών. Η άποψή μας είναι ότι η ανάγκη της αντιπολίτευσης να «πλασαριστεί» σε αυτό (που λανθασμένα) αποκαλείται μεσαία τάξη, θα οδηγήσει σε μια προδιαγεγραμμένη κατάληξη του δικαστικού σκέλους της υπόθεσης. Κοινώς: το αστικό κράτος έχει συνέχεια. Αλλά αυτό αποτελεί από μόνο του ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Η διαφαινόμενη πτώση της παντοδυναμίας του κυβερνώντος κόμματος, όπως αυτή είχε κλειδώσει με την νίκη στις εθνικές εκλογές, στις ευρωεκλογές και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και παράλληλα η στρατηγική της μη ρήξης που επιλέγεται από σύσσωμη την αντιπολίτευση δημιουργεί τις συνθήκες για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Η εκτίμηση είναι ότι οι κάτοικοι του πολιτικού κέντρου σίγουρα θα βρουν διέξοδο και χώρο έκφρασης όπως και οι ακραίοι δεξιοί που καθοδηγούνται εδώ και χρόνια σε δεξαμενές εκτόνωσης πολύ εύκολα.  Όμως παραμένει το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, μη παγιοποιημένο σε κομματικούς μηχανισμούς, που αισθάνεται την απόλυτη ανάγκη για πολιτική αλλαγή: Είτε προς την κατεύθυνση του αστικού μετασχηματισμού που δεν κατάφερε κανένας πολιτικός χώρος ως σήμερα, είτε για πιο ριζοσπαστικές τομές και αλλαγές του συντάγματος ιδιαίτερα ως προς την αποδοτικότητα της δικαστικής εξουσίας.

Όπως και το 2010, έτσι και σήμερα, υπάρχουν οι τάσεις και οι ζυμώσεις εκείνες στην κοινωνία που αναζητούν τρόπο και μέσο έκφρασης. Τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν από τον Ιούλιο του 2015 και την αναδίπλωση του ΣυΡιζΑ με το πυκνό χρόνο (πανδημία, ενεργειακή κρίση και πληθωρισμός) ενεργούν θετικά απέναντι στην απογοήτευση που είχε αυτή προκαλέσει και σε συνδυασμό με την όξυνση του προβλήματος χρέους της χώρας που τεκμηριωμένα δεν έλυσαν οι πολιτικές των μνημονίων, επαναφέρει ενεργά στο προσκήνιο τις τόσο λοιδορημένες αντιμνημονιακές θέσεις.

Σε αυτή την αλλαγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής θα συνεισφέρουν και τα εκατοντάδες κινήματα που ανέδειξαν οι τοπικές κοινωνίες από το κομμάτι εκείνο των πολιτών που αντιστέκονται για την προστασία του δημόσιου χώρου. Απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα, η λαίλαπα των μνημονιακών πολιτικών έχει επιφέρει μια σταδιακή υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των προοπτικών ουσιαστικής αειφορίας. Σε αυτά προστίθεται και η ξεκάθαρη αδυναμία προστασίας από έντονα φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές, η χιονόπτωση και οι πλημμύρες λόγω ανεπάρκειας και υποστελέχωσης του κρατικού μηχανισμού που περιορίζεται στην ενημέρωση και στην απόδοση προσωπικής ευθύνης.

Οι αλλαγές αυτές θα συμπαρασύρουν σταδιακά και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ίσως με μια διαφορά φάσης από τα αστικά κέντρα, αλλά η αμφισβήτηση κάθε δομής εξουσίας θα φτάσει και στην επαρχία. Είναι βέβαιο ότι σχηματισμοί που προέρχονται ή σχετίζονται με το κυβερνόν κόμμα θα έχουν φθορά και εκείνοι που λειτουργούν στην παλιά λογική δεν θα μπορέσουν να εκφράσουν την ανάγκη για μια ουσιαστική διοίκηση προς όφελος του πολίτη τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.

Έχουμε κάτι λιγότερο από χρόνο για την επαλήθευση αυτής της υπόθεσης και όσο περισσότερο επιταχυνθούν οι εξελίξεις στην κεντρική εξουσία, τόσο πιο πιθανό τα απόνερα του κύματος να επηρεάσουν και τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε αυτές τις τελευταίες, η συμμετοχή θα αντιπαρατεθεί με την ανάθεση ενώ οι συνθήκες θα σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους για τον παραδοσιακό διαχωρισμό αιρετών και εκλογικού σώματος.

Δημοτικές επι...δείξεις...

 Όταν στις 25 Οκτώβρη γράφαμε το πρώτο μας σημείωμα για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν περιμέναμε ότι σε τόσο λίγο χρόνο, δυο βδομάδες μέχρι σήμερα, θα είχαν γίνει τόσα πολλά, για τον δήμο της Τήνου.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Μόλις δυο μέρες μετά, στις 27 Οκτώβρη, παραμονή του ΟΧΙ, πιθανά σημειολογικά, επιβεβαιώθηκαν  πλήρως οι πληροφορίες του Ξ, με την κατάθεση της υποψηφιότητας της κυρίας Ψάλτη. Με μια ασθμαίνουσα, πιθανά πληρωμένη καταχώριση- συνέντευξη στον αθηναίικο τύπο, μας πληροφορεί για την πρόθεσή της  να είναι υποψήφια, με όχημα το «Μπαντίκι» και σύνθημα την «αλλαγή στο δήμο».

Μετά από δυο ακόμα μέρες, στις 29 Οκτώβρη, εδόθη ένα ακόμα ΟΧΙ. Για πρώτη φορά στα χρονικά του δήμου της Τήνου, η πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη του δημάρχου, χάνει την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Αιτία, η  ανεξαρτητοποίηση του δημοτικού συμβούλου Μανώλη Λούβαρη (Σαλβαρά) ο οποίος με επιστολή του, πριν το δημοτικό συμβούλιο, εκείνης της μέρας, ανακοινώνει τους λόγους της ανεξαρτητοποίησης του. Ο κ Λούβαρης, είχε πέσει σε δυσμένεια από τον δήμαρχο και την παράταξή του, μετά τις τελευταίες εκλογές του ΠΙΙΕΤ, στις οποίες  υπήρξε η εκλογή του γιου του ως αντιπρόεδρου, με τις ψήφους της αντιπολίτευσης.

Μετά από αυτή την ανεξαρτητοποίηση, οι συσχετισμοί διαμορφώθηκαν ως εξής: στις εκλογές του Μαΐου του 19, η παράταξη του δημάρχου είχε εκλέξει 11 δημοτικούς συμβούλους, 8 η παράταξη Κροντηρά και από 1 το Κοινό Τηνίων και η λαϊκή συσπείρωση.  Είχαμε πριν από περίπου ένα χρόνο την ανεξαρτητοποίηση του Γ. Σανταμούρη και τώρα του Μ. Λουβαρη, με αποτέλεσμα η παράταξη του δημάρχου να αριθμεί πλέον 9 δημοτικούς συμβούλους, και όλη η αντιπολίτευση 12.

Στο ίδιο δημοτικό συμβούλιο,  λίγο έλειψε να πιαστούν στα χέρια, στους διαδρόμους της αίθουσας του ΔΣ,  ο πρόεδρος του ΔΣ, με συμβούλους  της μειοψηφίας, μετά την πρόωρη διακοπή του δημοτικού συμβουλίου από τον πρόεδρο. Τελευταία στιγμή αποσοβήθεί  με την επέμβαση των ψυχραιμότερων.  Αιτία εδώ, η καταψήφιση ενός θέματος , με τις ψήφους της  αντιπολίτευσης και του ανεξάρτητου,  πλέον Λούβαρη, και αφορμή οι ελλιπείς εισηγήσεις, της  παράταξης Κροντηρα.

Ακολούθησε, η συνήθεις ανταλλαγή δελτίων τύπου, τόσο από τον Κροντηρά όσο και από τον δήμαρχο, για το ποιος φταίει.

Τέλος, μόλις προχθές, Κυριακή, σε ένα ιδιότυπο απολογισμό πεπραγμένων της δημοτικής αρχής, όπου είχαν προσκληθεί όλοι, εκτός των δημοτικώνσυμβούλων της μειοψηφίας, μείζονος και ελάσσονος, μετατρέποντας έτσι τα πεπραγμένα του δήμου σε κομματική εκδήλωση, παρουσία του κουμπάρου βουλευτού, είχαμε την ιδιότυπη επανακατάθεση της υποψηφιότητας  του δημάρχου Γιάννη Σιώτου, με σύνθημα «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να κάνουμε το νησί πρότυπο»

Κοινό Τηνίων: "Δώσε κάτι και σε μένα μπάρμπα"

 

Με αφορμή την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από την Δημοτική Αρχή Τήνου για τον απολογισμό των πεπραγμένων της, οφείλουμε κάποιες παρατηρήσεις:

Θα θέλαμε να κάνουμε κριτική στο έργο της Δημοτικής Αρχής αλλά αυτό θα γίνει όταν θα υπάρχει παραγωγή έργου.

Ο απολογισμός είναι για έργα που υλοποιήθηκαν αλλά επειδή αυτά είναι μετρημένα κουκιά συμπεριέλαβε και έργα που δεν υλοποιήθηκαν.

Δίνουμε

συγχαρητήρια

διότι ο Δήμος Τήνου αναδεικνύεται πρωταθλητής στις ανακοινώσεις έργων.

Φύγαμε με ένα κύμα ανάτασης και αισιοδοξίας για το μέλλον, τόσα εκατομμύρια που τρέχουν στο νησί, θα κουραστούν και θα σταθούν κάπου κοντά θα τα δούμε και εμείς.

Τα χρηματοδοτικά "χατήρια" από το Μαξίμου και το ΥΠΕΣ δεν είναι στρατηγική και όραμα, είναι "δώσε κάτι και σε μένα μπάρμπα"

Με την ευκαιρία, το πανό της Δύναμης Δημιουργίας εκεί δίπλα στο Δήμαρχο... τι Δήμος τι δημοτική παράταξη το ίδιο είναι, ποιος θα το καταλάβει.

Εντυπωσιαστήκαμε από την κατάμεστη αίθουσα της Στέγης Πολιτισμού και Παιδείας. Σαφής πλειοψηφική δυναμική για την ημέρα των εκλογών.

Κοινό Τηνίων - Πολιτική χωρίς εξαρτήσεις

Η Θεοτόκος θρηνεί τον Υιό της, θρηνεί και τη Νήσο της

 Του Αλέκου Αλαβάνου

Πριν από δεκαπέντε σχεδόν χρόνια, μετά από μια κουραστική χρονιά, με τη σύζυγό μου μαζί, ταξιδέψαμε για ένα δεκαήμερο στη Σαρδηνία. Ένα μεσημέρι βρεθήκαμε σε ένα ημιορεινό χωριό πάνω από τη θάλασσα. Σε μια ταβέρνα φάγαμε μακαρονάδα, γαρνιρισμένη με τριμμένο τυρί που είχε μια μοναδική, εξαιρετική, λεπτή και μεταλλική γεύση. Ρωτήσαμε αν είναι parmigiano, pecorino ή το τοπικό fiore sardo. Ο ταβερνιάρης, με σπαστά αγγλικά, μας είπε «δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι απλώς bottarga - όχι τυρί, αλλά τριμμένο αποξηραμένο αυγοτάραχο από γκρίζο κέφαλο».

Πιάσαμε λίγη συζήτηση. Απέναντί μας ένα όμορφο ορεινό τοπίο πάνω από τη θάλασσα. Μας λέει, «βλέπετε τις επαύλεις που είναι πάνω του κτισμένες, ανάμεσά τους και του Μπερλουσκόνι;». Απαντάμε «όχι». «Αυτό είναι το σημαντικό», μας λέει. «Εδώ τα κτίσματα δεν βεβηλώνουν τη φυσική ταυτότητα, ενσωματώνονται, παίρνουν το χρώμα και τα χαρακτηριστικά της φύσης».

Η Σαρδηνία, και πολλά άλλα μέρη της Ιταλίας, έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την οικοδομική, πολιτισμική, γευστική παράδοση και ταυτότητά τους, να την προσαρμόσουν και να την ενσωματώσουν αρμονικά στην εποχή μας, να συνδυάσουν το σύγχρονο και το μαγευτικό. Εικόνα ολοκληρωτικά αντίθετη και συγκρουσιακή με αυτή που αντίκρισα αυτό το καλοκαίρι στην Τήνο.

Τριώροφα σπίτια, δήθεν διώροφα, φυτρώνουν σαν τσουκνίδες μέσα στα παλιά γραφικά χωριά της Τήνου. Μοντέρνες επαύλεις χτίζονται στην ύπαιθρο, σαν τεράστια γαϊδουράγκαθα. Ξεχωριστοί οικισμοί –όπως τα Δύο Χωριά, ο Τριαντάρος, ο Μπερδεμιάρος, ο Αρνάδος, η Μονή του Κεχροβουνίου, που είναι ο πιο παραδοσιακός οικισμός, με τα κελιά το ένα δίπλα στο άλλο σαν ένα μικρό κάστρο απέναντι στους πειρατές– ενοποιούνται σαν μια μεγάλη αστική συνοικία. Αλλ’ αντ’ άλλων έντονοι χρωματισμοί από  Mercedes, Land Rover, BMW, παρκαρισμένα το ένα πάνω στο άλλο, ακριβώς μπροστά στο χωριό, λεκιάζουν άγρια το κυκλαδίτικο λευκό. Τεράστιοι βράχοι προβάλλουν (εκεί που πριν από μερικές δεκαετίες υπήρχαν αιμασιές, όπου στο χώμα πίσω τους φύτρωναν κληματαριές και κριθάρια) καθώς καταρρέουν οι ξερολιθιές  χιλιετιών, οι οποίες σήμερα είναι εντελώς απροστάτευτες. Θρήνος.

Δεν είμαι κατά της μαζικής εισβολής των τουριστών και της μετανάστευσης κατοίκων από τις μεγαλουπόλεις. Το αντίθετο. Η Τήνος ήταν και μπορεί να μείνει φιλόξενη. Και οι πόροι από τον τουρισμό μπορεί να είναι ευεργετικοί, τόσο για το νησί όσο και για τους κατοίκους του. Αλλά χρειάζεται πλαίσιο, έμπνευση, φαντασία, αγάπη και κανόνες, όσο κι αν τα αρνούνται οι εργολάβοι, οι τοπικές αρχές και η κυβερνητική πολιτική. Υπάρχουν πολίτες και ομάδες με οικολογική ευαισθησία, αλλά οι τοπικές και κρατικές αρχές τις αντιμετωπίζουν ως εχθρούς.

Αναφέρω χαρακτηριστικά τρία σημεία:

Πρώτο, οι Ξερολιθιές. Η πατρίδα του Γύζη, του Λύτρα, του Σώχου είναι ή ίδια ένα ασύλληπτο καλλιτέχνημα. Η ξερολιθιά, σαν φίδι που την περιτριγυρίζει, είναι έργο χιλιετιών και εκατομμυρίων καλλιτεχνών. Έργο γεωργών και κτηνοτρόφων, η μια γενιά διαδέχονταν την άλλη, και φροντίζανε εσαεί τους μικρούς αυτούς πολύτιμους πέτρινους τοίχους που στηρίζανε λωρίδες καλλιεργήσιμης γης, αλλά διαβρώνονταν από τις μπόρες, από την προ-ομηρική εποχή μέχρι τη δεκαετία του 1950, όταν οι αγρότες άρχιζαν να εγκαταλείπουν τις παραδοσιακές δραστηριότητές τους. Είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρηθούν όλες. Μπορεί όμως, με εμπνευσμένα προγράμματα, να διασωθεί ένα μεγάλο μέρος τους, αυτό γύρο από τα καθολικά και ορθόδοξα χωριά. Αλλιώς η Τήνος θα μεταμορφωθεί σε ένα γυμνό βράχο, όπως ακριβώς το πρώτο κομμάτι της το οποίο συναντά ο επιβάτης που έρχεται με το πλοίο από το Γαύριο της Άνδρου.

Δεύτερο, οι Οικοδομές. Ήπιες, μικρού παραδοσιακού ύψους και λευκές, όταν είναι μέσα στα όρια μιας κοινότητας. Πέτρινες και χαμηλού ύψους, όταν είναι εκτός των ορίων της κοινότητας, μέσα σε χωράφια τεσσάρων στρεμμάτων. Κι αν οι πέτρινες κατασκευές είναι ακριβές, με σοβάδες και χρώματα που τις κάνουν ένα με την ζωγραφική του τοπίου.

Τρίτο, τα Αυτοκίνητα. Με τη συγκροτημένη δημιουργία χώρων παρκαρίσματος σε εγκαταλειμμένα χωράφια έξω από την πρόσοψη του χωριού. Όπως γίνεται στο μεγαλύτερο χωριό της, τον Πύργο.

Υπάρχουν και άλλα σημαντικά προβλήματα: Η άνευ σχεδίων διασπορά των ανεμογεννητριών, η κατάληψη ολόκληρων παραλιών από επιχειρηματίες, η κατασπατάληση των υδάτινων πόρων. Το πολύ αξιόλογο δυναμικό αρχιτεκτόνων, τοπογράφων, γεωπόνων, κτηνιάτρων, καλλιτεχνών, που διαθέτει η χώρα μας, έχει τη δυνατότητα για πολύ πιο εμπνευσμένες προτάσεις, από τις απλές σκέψεις που έκανα εδώ.

«Ύπτιον ορώσα / η Πάναγνός σε, Λόγε / μητροπρεπώς εθρήνει. / Ω γλυκυ μου έαρ, / γλυκύτατον μου τέκνον, / πού έδυ σου το κάλλος;».

 Η Τήνος είναι νησί της Παναγίας, της Αγνότητας.

Αξίζει να ξαναβρεί την Αγνότητά της. Και μαζί, και τον πλούτο της.-

Ετούτοι οι άνθρωποι αντιστάθηκαν

 

Αυτή η λέξη η τόση δα, στα λιγοστά της γράμματα κρύβει την δύναμη ενός ολόκληρου λαού. Γεννά την εξέγερση, την ανυπακοή και την ελευθερία. Κι όμως, έχει λοιδορηθεί μέχρι αηδίας από τους εθελόδουλους οσφυοκάμπτες. Γιορτάζεται με σηκωμένες γροθιές, που δεν χαιρετάνε πια τον ουρανό, παρά τιμούν εξέδρες, ασφυκτικά γεμάτες με γραβάτες και γυαλιστερά κοσμήματα.

Αυτή η λέξη, χαρακτηρίζεται ως γραφική από όσους δεν έχουν πια το σθένος να την πούνε. Βγαίνουν και διαλαλούν πως δεν μπορεί κανείς να την λέει συνέχεια, γιατί εκείνοι δεν μπορούν πια ούτε να την αρθρώσουν. Μόνο, καμιά φορά, όταν βρεθούν μπροστά σε ανθρώπους μικρούς κι αδύναμους, τότε την φουσκώνουν και την φωνάζουν, για να ακούσει ολόκληρη η κοινωνία, πως επιτέλους ύψωσαν ανάστημα.

Αυτή την λέξη, όσοι αντέχουμε ακόμη, πρέπει να την υψώσουμε τοίχος θεόρατο μπρος στην καταστροφή. Μπρος στην εκπόρνευση των παιδιών μας, μπρος στο ξεπούλημα της γης μας, μπρος στην μετατροπή ετούτου εδώ του τόπου ολόκληρου, σε rooms και σε hotels.

Σε όσους πουλούν τις παραλίες μας, σε όσους γκρεμίζουν τα μνημεία μας, σε όσους βρωμίζουν τα νερά μας και ρημάζουν τα χωράφια μας. Σε όσους χλευάζουνε εμάς που αναζητούμε άλλες λύσεις. Σε όσους μας λένε πως θα φέρουν χρήματα απ’ τας Ευρώπας για να ξαναφτιαχτεί ότι χαλάσανε. Σε όσους μιλούν για περιβάλλον και για φύση μα σχεδιάζουν business οικολογικές.

Αυτή την λέξη, όσοι αντέχουμε, πρέπει να την φωνάξουμε οι ίδιοι, πριν να είναι αργά.

Για να γυρίσουν μια μέρα οι επόμενοι και να πουν ΝΑΙ, ετούτοι εδώ οι άνθρωποι αντιστάθηκαν.

Δημοτικές εκλογές 23: οι πρώτες υποψηφιότητες

 

  Χρονιά αυτοδιοικητικών εκλογών το 2023, οι εκλογές θα γίνουν σε ένα χρόνο στις 8 Οκτώβρη, και έχουν αρχίσει να φαίνονται προθέσεις και επιθυμίες .

Ενώ για την περιφέρεια και το επαρχείο δεν ακούγεται τίποτα, ή τίποτα καινούργιο, για τον δήμο Τήνου, έχουν αρχίσει οι συζητήσεις και οι επαφές.

Θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τις πληροφορίες που έχουμε, την δεδομένη στιγμή, είτε ως δεδομένα, είτε ως φήμες και να ανοίξουμε το φάκελο των δημοτικών εκλογών.

Τα δεδομένα που έχουμε είναι:

Ο νυν δήμαρχος, Γιάννης Σιώτος, από δήλωση συνεργάτη του δημοτικού συμβούλου, θα διεκδικήσει για μια ακόμα φορά τον δήμο, έχοντας την εύνοια, αλλά όχι την επίσημη στήριξη (όπως και την προηγούμενη φορά) της κυβέρνησης της ΝΔ, προτάσσοντας τις πολιτικές του επιτυχίες και τα έργα του.

Από τις υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, η δημοτική κίνηση της «κοινού Τηνίων», ανακοινώσε, την 8^η Οκτώβρη, ότι για τρίτη φορά θα είναι παρούσα, στις εκλογές, έχοντας πλέον εφόδιο την πείρα από την συμμετοχή στα δυο προηγούμενα συμβούλια,

Πληροφορίες φέρουν, την παράταξη του Κροντηρά, διασπασμένη, με ένα μέρος και τον ίδιο, να σκέπτονται την εκ νέου κάθοδο με επικεφαλής τον ίδιο, τον Παναγιώτη Κροντηρά, ενώ ένα άλλο μέρος, να συντάσσεται με την πολιτικό μηχανικό και υποψήφια με τον συνδυασμό του Κροντηρά στις τελευταίες εκλογές, Αναστασία Ψάλτη, που με όχημα την ΚΟΙΝΣΕΠ «το Μπαντίκι», θα προσπαθήσει, σύμφωνα με ιδιωτικές της δηλώσεις, να φτιάξει συνδυασμό.

Από την Λαϊκή συσπείρωση και την επικεφαλής της στην Τήνο, δημ, συμβ. Άννα Μαραβέλια, δεν έχουμε καμιά πληροφορία.

 «Σιγή ιχθύος» από την πλευρά της νυν έπαρχου, Νατάσσας Δεληγιάννη, και της ομάδας της, όσο αφορά τον δήμο Τήνου. Η πληροφορία που έφτασε στ αυτιά μας, για «τράμπα» μεταξύ δημάρχου και επάρχου, δεν θεωρούμε ότι συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες, συνυπολογίζοντας τις όχι και τόσο καλές τους, σχέσεις.   

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε μόνο την γενική πρόθεση του κόμματος για συνδυασμούς σε όλους τους δήμους, αλλά τίποτα προ το παρόν για τον δικό μας δήμο.

Πηγαίνοντας προς τις εκλογές το Ξ. θα μεταφέρει τις οποιεσδήποτε νέες πληροφορίες θα κυκλοφορούν.  

Δημοκρατία του «Ίνσταγκραμ»

Το 2019 το κυβερνόν κόμμα πέτυχε κάτι που έχει συμβεί ελάχιστες φορές στην μεταπολίτευση. Με την βοήθεια μιας ψευδαίσθησης επαναφοράς της «κανονικότητας» και τις αλλεπάλληλες χρεοκοπίες κρυμμένες κάτω από το χαλί, κατάφερε να κερδίσει μεγάλους δήμους, την συντριπτική πλειοψηφία στις περιφέρειες, την πρωτιά στις ευρωεκλογές και τελικά την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές. Αυτό γέννησε προσδοκίες, τόσο στα μέλη του, όσο και σε όσους παρασύρθηκαν από αυτή την προοπτική της επιστροφής στην εποχή πριν την χρεοκοπία. Η χρήση του όρου «επιτελικό κράτος» έμοιαζε απόλυτα πετυχημένη.

Στα 3 χρόνια και κάποιους μήνες που μεσολάβησαν ο όρος «επιτελικό κράτος» εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή από τους ίδιους που τον εισήγαγαν και τον έκαναν πολιτικό σύνθημα και σημαία. Το αφήγημα κατέρευσε. Οι όποιες σημερινές επιτυχίες περιορίζονται γύρω από φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς ενώ στο εσωτερικό η μοίρα και η ατομική ευθύνη αποτέλεσαν τους δύο βασικούς άξονες της πολιτικής αδράνειας.

Κι ενώ στο επίπεδο της ουσίας όλα αφέθηκαν στην τύχη τους, στο επίπεδο της επικοινωνίας επιστρατεύτηκε κάθε μελετημένη πρακτική για την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Μπορεί η τεχνολογία να προσφέρει δυνατότητες αλλαγής του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και δρούμε στη δημοκρατία, όμως τελικά αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα, μόνο με όρους θεάματος. Τα τελευταία αυτά χρόνια στον μέγιστο βαθμό.

Ένα πολιτικό στέλεχος, από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι και έναν δήμαρχο νησιού των Κυκλάδων, δεν χρειάζεται να εκτελεί έργο, απλά να προσποιείται σε μια φωτογραφία ότι εκτελεί πλαισιωμένη από μια λεζάντα τύπου «σηκώνουμε τα μανίκια». Ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα στον ορίζοντα, ένα φίλτρο αρκούν να δώσουν και μια ευχάριστη αίσθηση στον δέκτη της πληροφορίας. Τίποτε περισσότερο από την εικονική πραγματικότητα που μπορεί κάποιος να χτίσει μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ουσία άλλωστε κουράζει.

Η ουσία κουράζει γιατί απαιτεί κατανάλωση ενέργειας για σκέψη. Σε μια καθημερινότητα που τρέχει πλέον με ρυθμούς ανεξέλεγκτους, ο λίγος ελεύθερος χρόνος δεν προσφέρεται για στοχασμούς. Οι εύπεπτες πρακτικές του «λάικ» και του «φαβ» μοιάζουν να αντικαθιστούν στην κοινωνία την έννοια της επιτυχίας και της αποδοχής. Μόνο που ένα απλό «κλικ» πάνω στο λάικ ή μια θυμωμένη φατσούλα δεν μπορεί να σταθεί ως πολιτική πράξη. Ο πιο απλός λόγος, ανάμεσα σε πολλούς γι’ αυτό, είναι ότι στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όλα αυτά αγοράζονται γρήγορα και απλά.

Η πολιτική του «Ίνσταγκραμ» τελικά είναι μια πολιτική της αποδοχής χωρίς ιδεολογίες ή πολιτικά συστήματα και ως τέτοια στέκεται μόνη της να κοιτάει στο κενό όπως και το βλέμμα δεκάδων πολιτικών αυτής της χώρας στις φωτογραφίες τους. Η αστική δημοκρατία εκφυλιζόμενη φτάνει στο σημείο εκείνο που δεν έχει πια τίποτε να προσφέρει στην κοινωνία παρά μια εικονική σιγουριά πέρα από τα όρια της αποχαύνωσης. Το «1984» έχει περάσει από την μυθοπλασία στην επικαιρότητα και η φράση του Θουκιδίδη «ελευθερία ή ησυχία» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μένει να απαντηθεί το ερώτημα του μεγάλου (και λίγο δικού μας) Κορνήλιου: «Θα μπορέσει η κοινωνία να ξεφύγει από αυτή την αδράνεια;» Το Ξάνεμο επιστρέφει για να συνεισφέρει στη δημιουργία προϋποθέσεων της «φασαρίας» του Θουκυδίδη και να ανοίξει και πάλι τον διάλογο που παραμένει μοναδικό όπλο απέναντι στην μιντιακή και σοσιαλμιντιακή μονόδρομη επικοινωνία.

Το Ξάνεμο είναι πάλι εδώ.

Το Ξάνεμο είναι πάλι εδώ.

Μετά από συνειδητή απουσία τρεισήμισι περίπου μηνών, επανερχόμαστε, για να κάνουμε αυτό που κάναμε μέχρι τώρα.

Χωρίς φόβους, πιέσεις, ή προκαταλήψεις, να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, να δημοσιοποιούμε  ειδήσεις, με την δική μας ματιά ή να φιλοξενούμε άρθρα φίλων του Ξ.

Άλλωστε, η σημερνή επικαιρότητα, με τις εταιρίες  ανεμογεννητριών να μην σταματούν να προσπαθούν να μας κάνουν Κάρυστο, (σήμερα έληξε μια ακόμα διαβούλευση του ΑΔΜΗΕ), την πολιτική κατάσταση  ένα χρόνο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές ή τις εθνικές οπόταν γίνουν, απ' την χειρότερη και αυταρχικότερη κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση του 74, την δημοτική αρχή των φωτογραφιών και των δελτίων τύπου, το σφαγείο που "φεύγει" ή το Κέντρο Υγείας όπως το αφήσαμε,(τελευταία μέχρι τώρα ανάρτησή μας τον Ιούλιο) παρά τις εξαγγελίες θεωρούμε ότι έχουμε χώρο.

Ίδωμεν...