Η Coca Cola χάνει στα δικαστήρια αλλά κερδίζει στα ΜΜΕ

Σκεφτείτε λοιπόν κάθε φορά που θέλετε ή καταναλώνεται προϊόντα 3Ε ή coca cola.




Πριν από λίγες ημέρες το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας απέρριψε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η Coca Cola σε βάρος των απεργών του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης με την οποία ζητούσε να τους απαγορευτεί να καλούν τον κόσμο σε μποϋκοτάζ των προϊόντων της 3Ε. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στην Coca Cola.
Έτσι από την Παρασκευή το απόγευμα οι υπεύθυνοι της Coca Cola ξεκίνησαν μια «εκστρατεία ενημέρωσης» που στόχο είχε να μην μεταδοθεί η είδηση της ήττας της στα δικαστήρια από τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας. Φυσικά αυτό ήταν πολύ εύκολο για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν κλείσει τις κάμερες στους απεργούς, ωστόσο αυτό που έκανε τη διαφορά αυτή τη φορά ήταν ότι οι πιέσεις ασκήθηκαν και στα διαδικτυακά ΜΜΕ.

Θέλετε να μάθετε αν η επιχείρηση τους ήταν επιτυχημένη; Αρκεί να πληκτρολογήσετε στο google news «coca cola μποϊκοτάζ» και θα ανακαλύψετε ότι μόνο η Αυγή, η Ελευθεροτυπία και η Εφημερίδα των Συντακτών έχουν σχετικά άρθρα. (Μην ψάξετε για το TPP, η Google μας ενημέρωσε ότι παρόλο που τεχνικά το site μας είναι συμβατό δεν θα εντάξει τις ειδήσεις μας στο σύστημά τους «για λόγους που δεν μπορούμε να σας ανακοινώσουμε»).

Οι εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ και 336 ημέρες σε απεργία μετά την ανακοίνωση της εταιρίας για το κλείσιμο του εργοστασίου στη Θεσσαλονίκη. Αυτή δεν ήταν η πρώτη μονάδα που έκλεινε η εταιρία στην περίοδο της κρίσης. Οι εργαζόμενοι κάλεσαν τον κόσμο να προχωρήσει σε μποϊκοτάζ των προϊόντων προκειμένου να πιεστεί η εταιρία που κερδοφορούσε επί δεκαετίες να παραμείνει στη χώρα στην δύσκολη αυτή περίοδο και να μην χαθούν θέσεις εργασίας.

Η εταιρία αντέδρασε στο μποϊκοτάζ με τρεις τρόπους: α) προχώρησε σε μεγάλες εκπτώσεις των αναψυκτικών προσπαθώντας να δελεάσει τους καταναλωτές, β) αύξησε πολύ τη διαφημιστική της δαπάνη με μια καμπάνια που είχε ως τίτλο «εδώ, μαζί», υπονοώντας ότι η εταιρία στηρίζει την ελληνική οικονομία και γ) ξεκίνησε νομικό αγώνα εναντίων των εργαζομένων της με στόχο να μην έχει επιτυχία το μποϊκοτάζ. Η 3Ε δεν θέλει να βρεθεί στην θέση που βρέθηκε η Coca Cola στην Ισπανία, όπου το μποϊκοτάζ εκεί προκάλεσε τεράστια πτώση των πωλήσεών της.

Το Πρωτοδικείο όμως με την υπ΄ αριθμ. 8839/2014 απόφασή του έκρινε ότι η προσφυγή της Coca Cola θα πρέπει «να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη δεδομένου ότι το μποϋκοτάζ, το οποίο γίνεται για ιδεολογικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς λόγους, κείται εκτός του νόμου 146/1914 που αφορά τον αθέμιτο ανταγωνισμό, επειδή στερείται ανταγωνιστικού σκοπού και γίνεται από πρόσωπα που δεν μετέχουν στην ανταγωνιστική διαδικασία».

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η αντίδραση αυτή των εργαζομένων στην εν λόγω εταιρεία θεωρείται «ως νόμιμη απόρροια του ατομικού δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης (άρθρο 14 του Συντάγματος)». Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «το μποϋκοτάζ στο οποίο προτρέπουν το καταναλωτικό κοινό, δεν έχει ως σκοπό τον ανταγωνισμό, αλλά την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και την επαναπρόσληψη των απολυθέντων εργαζομένων, ήτοι αποτελεί μέσο πίεσης για την επίτευξη ενός συνδικαλιστικής, κοινωνικής φύσεως σκοπού».

Την ώρα λοιπόν που τα sites γεμίζουν με διαφημίσεις της Coca Cola και περιέργως ξεχνάνε να δημοσιεύσουν τα στοιχεία του ρεπορτάζ είναι και πάλι στην «πλάτη των αναγνωστών» η ευθύνη να διαδοθεί η είδηση μέσω των κοινωνικών δικτύων και των blog.

Το κείμενο αυτό δεν έχει κανένα πνευματικό δικαίωμα και μπορεί να αναδημοσιευτεί ακόμα και χωρίς αναφορά πηγής οπουδήποτε.
Πηγή: ww.thepressproject.gr

Επιτυχόντες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ από το Γενικό και το ΕΠΑΛ Τήνου για την σχολική χρονιά 2013-2014

Ανακοινώθηκαν, σήμερα,  από το υπουργείο παιδείας οι βάσεις για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τα ονόματα το επιτυχόντων σε αυτά.

Τη σχολική χρονιά που μας πέρασε, 2013-2014, 24 παιδιά πέρασαν από το γενικό και 20 από το ΕΠΑΛ της Τήνου.

Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που σήμερα χαμογέλασαν. Καλή επιτυχία στις σπουδές αλλά και στην ζωή τους, και καλή φοιτητική ζωή.

Και για τους γονείς τους καλό κουράγιο για την επόμενη μέρα. Σταθείτε πλάι τους. Τα παιδιά και τα μάτια σας.»

Στα παιδιά που σήμερα δεν τα «κατάφεραν», τίποτα δεν χάθηκε. «Κάθε εμπόδιο για καλό». Καλή επιτυχία και σε αυτά σε ότι και αν κάνουν. 

Οι νέοι φοιτητές απο το Γενικό λύκειο είναι:

Ο πανηγυρικός να περιμένει την κοινωνία!

                        "Η ελπίδα δεν πρόσφερε τίποτε σε ‘κείνους που ελπίζουν, μόνο αδράνεια… και άφθονο χρόνο σε όσους χειραγωγούν εκείνους που ελπίζουν."

Απεχθάνομαι κάθε ελπίδα. Από αυτή που γεννήθηκε πρώτη μέχρι εκείνη που πεθαίνει τελευταία… Με εξοργίζει η παθητική συμπεριφορά. Αποστρέφομαι τους ανθρώπους που σαν από εξάρτηση κατασκευάζουν άλλοθι για τις τύψεις της αδράνειάς τους.
Τα ζώα δεν ελπίζουν! Λειτουργούν με το ένστικτο. Ασυνείδητα. Και οι άνθρωποι κουβαλάνε ένστικτα. Στους ανθρώπους όμως εμφανίζεται και συνείδηση. Η συνείδηση, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να είναι η κινούσα δύναμη της βελτίωσης θέσης κάθε ανθρώπου.

Η μοίρα συμπερασματικά θα πρέπει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ίδιο το υποκείμενο ενώ η στατιστική επιβεβαιώνει πως στην περίπτωση της αδράνειας του υποκειμένου, η μοίρα θα επηρεάζεται τελικώς περισσότερο από τους εξωγενής παράγοντες (αποδοχή του πεπρωμένου).

Στις επόμενες μέρες ορκίζεται το νέο δημοτικό συμβούλιο. Η παρουσία του Κοινού Τηνίων σε αυτό με την Μαρούλα είναι εκείνη η μικρή νίκη των συνειδητών πράξεων έναντι της αποδοχής της ήττας. Η Μαρούλα μετά από είκοσι μήνες θα αντικατασταθεί από τον Πέτρο και ο Πέτρος με την σειρά του από τον Γιάννη. Άλλη μια συνειδητή πράξη στην κατεύθυνση της απόδειξης του προφανούς: σημασία για το δημοτικό συμβούλιο έχει η στάση του συμβούλου στα θέματα και όχι τα πρόσωπα. Η προσωποπαγής εξουσία, δημιούργημα ή κεκτημένο της ιστορίας, ωφέλησε πάντα του λίγους που επιθυμούσαν να διατηρούν στους εαυτούς τους προνόμια και στους πολλούς μόνο την ελπίδα. Οι τελευταίοι αρκούνται στο να αποδέχονται ότι ο ρόλος της οποιασδήποτε εξουσίας μοιράζεται σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Η εξουσία σαν έννοια άλλωστε αυτοκαταργείται στην σύγχρονη ετυμολογία της όταν περάσει στο σύνολο. Τότε μετουσιώνεται σε συνδιαχείριση. 

Το στοίχημα για το Κοινό Τηνίων δεν είναι να διατηρηθεί η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Το στοίχημα είναι να περάσει το μήνυμα ότι μόνο η συνείδηση μπορεί να επηρεάσει την αλληλουχία της ιστορίας.
Το Κοινό Τηνίων από σκοπιάς δημοφιλίας, μάλλον εκπροσωπεί σήμερα λίγους. Συνειδητά ακόμη λιγότερους. Δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η παρουσία του ως τώρα είναι επιτυχημένη όταν ο πρώτος στόχος ήταν και παραμένει η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.

Η ιστορία δεν έχει ανάγκη άλλους ηγέτες. Ο πανηγυρικός αυτός θα γραφτεί και θα εκφωνηθεί από την ίδια την κοινωνία.  

ΥΓ: Ενίοτε κι εγώ ελπίζω… Ελπίζω συχνά στην συνείδηση των ανθρώπων!
ΥΓ2: Καλή παρουσία στο Δ.Σ. προς το Κοινό Τηνίων! Να τους ταράξουμε στην νομιμότητα! Καλή δύναμη σε όλους!

Ημερίδα: «Αιολική ενέργεια και επιπτώσεις στην Άνδρο»

Σημ. Ξάνεμου: Επαναλήφθηκε και στην Άνδρο η ημερίδα για την αιολική ενέργεια που είχε γίνει με επιτυχία στις 15 Ιουνίου στην Τήνο. Και οι Ανδριώτες λένε "ΟΧΙ" στις ανεμογεννήτριες. Συντονισμένα και τα τέσσερα νησιά μπορούμε να πετάξουμε τις ανεμογεννήτριες και τους "Κοπελούζους" στην θάλασσα. Πιο κάτω το δελτίο τύπου που εξέδωσε η Ανδριώτικη επιτροπή αγώνα:


Δευτέρα, 25 Αυγούστου 2014 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 

   Με εξαιρετική επιτυχία και με τη συμμετοχή άνω των 300 πολιτών της ν.Άνδρου διεξήχθη η ενημερωτική εκδήλωση «Αιολική ενέργεια και επιπτώσεις στην Άνδρο» το Σάββατο 23/8 στο λιμάνι του Γαυρίου Άνδρου, που διοργάνωσε η κίνηση: ‘Ενεργοί Πολίτες και Φορείς Άνδρου’. 

   Οι ομιλητές Μαρία Καραμανώφ (Σύμβουλος Επικρατείας, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας), Γεώργιος Στουρνάρας (Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών Υδρογεωλογίας, Τεχνικής Γεωλογίας, Περιβαλλοντικής Γεωλογίας), Γεώργιος Ναπ. Ξανθούλης (Δικηγόρος, Δρ Ν., Δικηγόρος των Δήμων Άνδρου, Τήνου, Πάρου & Νάξου στην προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά της έγκρισης των Π.Ο. από τον Υπουργό ΠΕΚΑ των Αιολικών Κοπελούζου-Σαμαρά) και Φλώρα Παπαδέδε (Πολιτική επιστήμονας και οικονομολόγος. Εργάζεται 23 χρόνια στη ΔΕΗ και είναι Γενική Γραμματέας του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού των Εργαζομένων) ενημέρωσαν διεξοδικά το κοινό για τις επιπτώσεις της εγκατάστασης βιομηχανικών ΑΠΕ στην ν.Άνδρο αλλά και το θέμα γενικότερα. 

    Στην εκδήλωση συμμετείχαν ακόμη οι εκπρόσωποι από Κάρυστο, Πάρο και Τήνο κύριοι Γ. Σχίζας, Σπ. Μητρογιάννης και Δ. Παυλάκης που μας μετέφεραν την εμπειρία και αγωνία τους για το ζήτημα καθώς αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Την εκδήλωση προλόγισε ο κος Αλέξανδρος Μαβής, περιβαλλοντολόγος, εκπρόσωπος του Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων Αιγαίου. 

   Αναδείχθηκαν ζητήματα περιβαλλοντικά , κοινωνικά και οικονομοτεχνικά που αποδεικνύουν ότι τα επικείμενα φαραωνικά έργα αποτελούμενα από εκατοντάδες τεράστιες ανεμογεννήτριες άνω των 100 μέτρων (και) στα νησιά δεν συνάδουν με καμιάς μορφής βιώσιμη ανάπτυξη και πολιτική. Περιληπτικά: 

   Από οικολογικής σκοπιάς μελέτες αποδεικνύουν ότι δεν αντικαθιστούν ορυκτά καύσιμα. Χρειάζονται εφεδρείες πανάκριβου εισαγόμενου φυσικού αερίου που κατασπαταλιέται θερμοδυναμικά για ηλεκτροπαραγωγή με αποδόσεις 50% έναντι 95% που επιτυγχάνεται στην οικιακή ή βιομηχανική χρήση. Σε τοπικό πάλι επίπεδο καταστρέφουν το έδαφος και τη βιοποικιλότητα ενώ δημιουργούν ένα εκχερσωμένο, βιομηχανικό, ομογενοποιημένο τοπίο. 

   Από κοινωνικής πλευράς συνιστούν επιβάρυνση των λογαριασμών ρεύματος όλων μας με επιδοτήσεις που καταλήγουν σε λίγους «επενδυτές» και στη γερμανική βιομηχανία. Απαιτούν τεράστιες δημόσιες επενδύσεις καθώς κατ’ ουσία πρέπει να ανασχεδιάσουμε εξ αρχής το ενεργειακό σύστημα της Χώρας, δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας τοπικά και καταστρέφουν κοινούς πόρους (έδαφος, τοπίο κλπ) 

    Οικονομικά τέλος, είναι στην ουσία το εργαλείο ενός ακόμη αναγκαστικού δανεισμού δεκάδων δις ευρώ που θα αποπληρώσουμε εμείς με τους λογαριασμούς μας. Αναγκαζόμαστε να εισάγουμε πανάκριβη τεχνολογία και φυσικό αέριο. Ακόμη μειώνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας καθώς ακριβαίνει το ρεύμα. Σε τοπικό επίπεδο πλήττουν ανεπανόρθωτα τις αξίες της γης και τον τουρισμό. 

    Συμπέρασμα των ομιλιών και των πολιτών που πήραν το λόγο είναι να μην επιτρέψουμε για πενιχρά και αβέβαια αντισταθμιστικά οφέλη, που άλλωστε είναι δικά μας χρήματα, την πρωτοφανή αυτή μη αντιστρέψιμη υποβάθμιση του Αρχιπελάγους του Αιγαίου. 

    Η εκδήλωση κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική καθώς αποτελεί συνέχεια σειράς προηγούμενων εκδηλώσεων. Το γεγονός δε πως διεξήχθη πλησίον της έκθεσης γελοιογραφίας «Ανεμογεννήτριες – Αιγιαλός» που διοργάνωσε ο ‘Φιλοπρόοδος Όμιλος το Γαύριο’ έδωσε στους πολίτες της Άνδρου μια πρόσθετη ευκαιρία για προβληματισμό.

Φωτογραφίες από την εκδήλωση:

Ενεργοί Πολίτες και φορείς της Άνδρου

Κοινό Τηνίων: Τρέχουμε για τις ακτές μας...

Κοινό Τηνίων 

Λαϊκός Μαραθώνιος Δρόμος 

«ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΜΑΣ»

Η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση Κοινό Τηνίων διοργανώνει Λαϊκό Μαραθώνιο Δρόμο, συνολικής απόστασης 44,5 Km,  επιχειρώντας να κάνει γνωστή την νέα απειλή για τις ακτές μας. Το νομοσχέδιο που αφορά την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας».

Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στο βωμό της «ανάπτυξης» επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλαδή ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.

Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό έρεισμα και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων επιστημονικών δημοσίων φορέων, μεσκοπό να άρει, μετά τους διαδικαστικούς, και κάθε ουσιαστικό περιορισμό στις επενδυτικές προτάσεις.

Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τον πυρήνα του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας ακτές, υγροτόπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς, για πρώτη δε φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ ’αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές σε βάρος του Κράτους Δικαίου.

Η εφαρμογή του νομοσχεδίου, αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική, θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης. Δηλώνουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλαδή την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική του λαού της για το παρόν και το μέλλον.

Ο Λαϊκός Μαραθώνιος Δρόμος θα γίνει στις 6 Σεπτεμβρίου 2014.  Η εκκίνηση θα δοθεί στον Πάνορμο στις 2.45μμ από όπου θα ξεκινήσει ο αθλητής του αθλητικού πολιτιστικού συλλόγου “Τελμησσος Μαραθώνα – Μαραθωνοδρόμοι” και μέλος του Κοινού Τηνίων Αλέξανδρος Κομεσσάριος ο οποίος θα τρέξει όλη την διαδρομή η οποία είναι Πάνορμος - Πύργος - Πλατιά - Υστέρνια - Καρδιανή - Αγία Μαρίνα - Καλλονή - Κώμη - Κρόκο - Σκαλάδο - Κουμάρο - Φαλατάδο - Μέση - Τζάδο - Κέχρο - Τριαντάρο - Αγ. Βαρβάρα - Λαγκάδες - Ελικοδρόμιο - Χώρα Τήνου, συνολικής απόστασης 44,5km .

Η οργανωτική επιτροπή θα καλύψει την συνοδεία των αθλητών τον εφοδιασμό με νερό, ισοτονικά και κατάλληλα φρούτα καθώς και με γιατρό.

Όσοι επιθυμούν να τρέξουν για τις ακτές μας μπορούν να κάνουν όλη την διαδρομή η να μπουν στον αγώνα από άλλα σημεία. Αγ. Μαρίνα - Κώμη - Φαλατάδος - Τριαντάρος - Ελικοδρόμιο είναι τα σημεία όπου θα υπάρχουν εθελοντές και από όπου μπορείτε να ξεκινήσετε τον αγώνα. Για να δηλώσετε συμμετοχή είτε ως εθελοντές είτε ως αθλητές καλέστε 6909085678 Βαλεντίνα Γαβριελάτου και 6947680874 Ελένη Κουσουνάδη. Οι συμμετοχές θα γίνονται δεκτές μέχρι και τις 25 Αυγούστου.

Τήνος: αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό

Σήμερα, στο τέλος της λιτάνευσης της εικόνας της Παναγίας, μια ομάδα Τηνιακών νέων, ανάρτησε πανό ενάντια στις θηριωδίες του κράτους του Ισραήλ, δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στον βαθιά δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό. Οι εικόνες αυτές αποκρύφτηκαν επιμελώς από την "δημόσια" και δοτή  ΝΕΡΙΤ που κάλυπτε απευθείας την πομπή και δεν βρέθηκε μια λέξη συμπαράστασης από τον συνήθως λαλίστατο Δωρόθεο ούτε από τον γραμματέα της αποκεντρωμένης διοίκησης που πήραν το λόγο.  Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά. Είμαστε όλοι:

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ 

ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ 

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ 

όπως έγραφε και το πανό που αναρτήθηκε.

Προσέγγιση του ενεργού υποστρώματος, το οποίο επηρεάζει πρωτεϊκά την διαδρομή της ιστορίας του ΠΙΙΕΤ, συνοδεία προτάσεων.

Του Γιώργου Δημόπουλου

(Το κείμενο περιγράφει την αρχή μιας πρότασης και αφήνει μόλις να φανεί  το μέλλον της. Μόνο έτσι αν διαβαστεί διατηρεί την σημασία του).

   Τις προάλλες με αφορμή την απόφαση πρόσληψης εποχικού προσωπικού εκ μέρους της διοικούσας επιτροπής του ιερού ιδρύματος έκανα γνωστή διαμαρτυρία μου για την  εξόφθαλμη, κατάφορα άδικη σύνθεση της λίστας. Δεν ήταν ούτε είναι  στις προθέσεις μου να ξεμπροστιάσω  κανέναν. Δεν θέλω να έχω δίκιο, θέλω δικαιοσύνη. Δεν υφίσταται δικαιοσύνη όταν κατακτώ δικαιώματα, αλλά όταν με πληγώνει η εξ αδικίας οδύνη του συνανθρώπου μου. Εξ άλλου  δεν αισθάνομαι ορθοπεδικός του ψυχισμού κανενός. Πάντα δε σε  παρόμοιες περιπτώσεις δεν μου διαφεύγει ο παλαιοδιαθηκικός λόγος:  «…έλεγχε σοφόν και αγαπήσει σε..».

  Τι πιο έντιμο και τι πιο αξιοπρεπές να απαντήσουν, να δώσουν λόγο. «Μας κατηγορείς άδικα, μας αδικείς παράφορα Δημόπουλε, εμείς είμαστε καθαροί, δίκαιοι και με βάσει την κατ’ ιδίαν  αντίληψην  με συγκεκριμένα δίκαια, δημοκρατικά κριτήρια συνθέσαμε την λίστα. Δεν προσλάβαμε την έγγαμη, με δύο παιδιά,  άνεργη, με άκρως σοβαρά προβλήματα υγείας, γιατί…. να πάει να βρει αλλού δουλειά βρε αδελφέ, στο «μαγαζάκι» μας δεν χωράει, και δεν δίνουμε αναφορά σε κανέναν. Δεν πήραμε άνεργο διαβητικό γιατί είναι πλούσιος, η γυναίκα του μάλιστα έχει και σούπερ μάρκετ γωνιακό, κάτω από το άγαλμα της Προσκυνήτρας μάνας, χοντρά λεφτά, και προτιμήσαμε τον συγγενή εξ αγχιστείας  του τοπικού εκκλησιαστικού κουμανταδόρου,  γιατί είναι πάμπτωχος, δεν προσλάβαμε φοιτητές των οποίων οι γονείς εργάζονται και οι δύο εκτός από αυτούς των γειτόνων μας, πήραμε τ’ ανίψι μας, γιατί είναι…δικαίωμά μας… δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν βρε αδελφέ… Το Δίκαιο είμαστε εμείς, η… ηδεία αντίληψή μας,  έχοντας δε τυφλή εμπιστοσύνη  στον τοπικό μας ινστρούχτορα, υπακούμε τυφλά στην νομενκλατούρα του,  η οποία νέμει  αξιώματα και προνόμια…». «Αιδώς Αργείοι».

   Απαιτούν πειθήνιες μάζες, αναζητούν χρήσιμα αφελή  πρόβατα: «είμαστε σαν και σας, από σας, λαός και εμείς… άγιε Σερρών μετά το εικόνισμα της Παναγίας εσείς…Σάλαγος που δεν ενώνει αλλά διασκορπίζει το ποίμνιο, το οποίο αναγνωρίζει πλέον ότι ο  τσοπάνης είναι μισθωτός, και αναγνωρίζεται μόνο στο ίδιο όφελος.. Το να βυσσοδομεί κανείς αντί απαντήσεως, σε εξέδρες, καφενεία, ξενοδοχεία και πρακτορεία, παραπέμπει σε πανικό, στον ίδιο βαθμό που είναι εμπαιγμός ο λόγος «εδώ άγιε αδελφέ,  κάτω από τα όμματα της Παναγίας γίνονται οι συνεδριάσεις, και λαμβάνονται οι δίκαιες αποφάσεις…». Χωρίς να του κλείσει το μάτι συνεννοήθηκαν.  Στο παιχνίδι τους και «της Παναγιάς τα μάτια» λέει ο λαός «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι», «ούτε ιερό και όσιο» έλεγαν οι πρόγονοί μας, εις πολλά έτη, πολυχρόνια, δίδαξόν με τα δικαιώματά μου, ουκ ήλθον διακονήσαι αλλά διακονηθήναι.  και τεμενάδες αυτοί. Έχουν αποκτήσει ξεδιάντροπα χαρακτηριστικά.

  Δεν οσμίζονται την μπόρα αίματος που έρχεται; Έρχεται φυσικό. Την απουσία του Ευαγγελικού βιώματος  έρχονται να καλύψουν δια της  καταθλιπτικής παρουσίας τους οι δεσποτοπρωτοπαπάδες του τόπου μας, με τους επίχρυσους λόγους τους, την αλαζονική συμπεριφορά τους, ως ευφραδείς κήρυκες  των αντεστραμμένων αξιών, του μηδενισμού,  του βουλιάγματος στην απελπισία, χωρίς να  τους  ενδιαφέρει αν ο πολίτης «διαζή το καθ’ ημέραν». Η υστεροβουλία κολακεύει την ματαιοδοξία τους μέχρι μέθης και ναρκώσεως γνωρίζοντας ότι έτσι όλοι θα παραδοθούν οικειοθελώς στην υπόκωφη δυναστεία τους.    

  Για παρόμοια θέματα πάντα ήταν υπέρ της κατάποσης ή υπέρ της δικαστικής οδού.  Έπεσαν στο τραπέζι και τα δύο. Ως υπέρογκοι εγωισμοί συντηρούν την αποκλειστικότητα του δικαιώματος της απαξίωσης, μαίνονται ιδιωτικώς, στα σκοτεινά, εναντίον όποιων γίνεται εμπόδιο στην προβολή τους, και ταυτόχρονα ως δικαιούχοι άκρατης φιλαυτίας, ακάθεκτα, οργανώνουν τα συμφέροντα τους χωρίς να τους ενδιαφέρει, ότι υποδαυλίζουν μίση και απομακρύνουν τους πιστούς, ιδίως την νεολαία, από την Εκκλησία.

  Αυτής της νοοτροπίας άτομα, συσπειρώνονται στην αδικία τους, ενώνονται στην ανελέητη, ανεξέλεγκτη  σκληράδα τους, γίνονται συμπαγείς στην άρρωστη επαρχιακού τύπου πρωτοκαθεδρική αδυναμία τους, πρόθυμοι να υπηρετήσουν τον Βάαλ της εποχής. Η κρίση βαθειά, ηθική.

   Δεν ιδρώνει το αυτί τους, και δεν ησυχάζουν. Γίνονται πιο σκληροί, πιο θρασείς  για να αισθανθούν οι παραέξω ποιος κάνει κουμάντο, φιλοδοξώντας μια εξουσία χωρίς όρια, κατρακυλώντας όλο και πιο πολύ στην ανελέητη σκληρότητα. 

   Η διαχείριση των θεμάτων της ΠΙΙΕΤ έχει εγκαταλειφθεί σε  κάποιους.. Ποιους  κάποιους; Αυτούς,   που κατανέμουν δικαιοαδίκως μεταξύ τους την ισχύ, την οργάνωση και την τάξη της κενότητάς τους. Πανούργοι στην σύγκρουση των εγωισμών τους, δεν χαμπαριάζουν, στην σύνθεση του νέου ρουσφετολογικού σιναφιού τους.  Τροχοί στην άμαξά τους πολλοί.

   Η επιτροπεία έχει χειρωθεί, η διοίκηση  ΠΙΙΕΤ έχει υποταχθεί πλήρως στις προσωπικές και κομματικές επιδιώξεις. Έχουν πλάσει στους κόλπους τους ξανά το τέρας του κοσμικού Καίσαρος, της ανισότητας και της αδικίας. Η διολίσθηση προς την τυραννία, όχι μόνο τοπικά, έχει δημοκρατικά ανεπαισθήτως αρχίσει  «Εκ δημοκρατίας η τυραννίς». Όμως εσύ «αν θέλεις είσαι δούλος, αν θέλεις είσαι ελεύθερος»

  Οι διαμαρτυρίες δεν αποτελούν  ενστικτικές ή έλλογες αντιδράσεις   κατά  της αδικίας αλλά είναι κατ’ αρχάς και κυρίως  αρνητικές αντιλήψεις του δικαίου που φέρνουν την κακοποίησή του. Η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ζωή δεν κατακτώνται ούτε με τις καταγγελίες μας, αλλά ούτε με την αδιαφορία μας, με την υποδούλωσή  μας στον   ωχαδερφισμό.

  Οι Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι χριστιανοί του πρώτου ρίγους, είχαν  πρωταγωνιστήσει ορμητικά με  υπομονή και  νηφαλιότητα κατά της τυραννίας. Με διάφορα μέτρα εμπόδιζαν το κτίσιμο αλαζονικών, χολερικών, άδικων συστημάτων. Πίστευαν στην δημοκρατία, την «ηδείαν πολιτείαν και άναρχον και ποικίλην». Είναι η δημοκρατία που απαλλάσσει από τις υπερβολές κάθε ανισότητας και αδικίας, θεσπίζοντας λόγον ισότητας και δικαιοσύνης.

  «Και τότε όπως σήμερα η ίδια λατρεία της δύναμης κυβερνούσε τις ψυχές των ανθρώπων, η ίδια ειδωλολατρία του είναι. Η άπειρη δύναμη, ήταν γνωστό από εκείνα τα χρόνια, είναι  ιδέα αδύναμη  και γι αυτό εφιαλτική πραγματικότητα, αφού δεν ισορροπεί παρά πατώντας στην απάτη και την βία».

  Ζητείται ποσόν βουλήσεως για δικαιοσύνη και αλήθεια. Να μαλακώσει η ανθρώπινη φρίκη της αδιαφορίας μας μπροστά  στην ανεξέλεγκτη, άπειρη δύναμη. Κάθε εξουσία, χωρίς τον εκ των κάτω έλεγχο   καταντά εξ ορισμού αγριότητα. Το μεθύσι του κόσμου μας είναι παραλογισμός των ανεξέλεγκτων εξουσιαστών. Αν δεν υπάρξει συλλογικός πόνος δεν θα υπάρξει συλλογική αντίδραση. Είναι γεγονός ότι ο προβληματισμός μάς τρομοκρατεί, γιατί απαιτεί να σκεφθούμε, μας θέτει προ των ευθυνών. 

  Κακά τα ψέματα. Εφ’ όσον υπάρχουν κρατούντες και κρατούμενοι,  ας άρχουν οι άριστοι και όχι η πρωτόφαντη δεσποτολαϊκή επιτροπική του Ιερού Ιδρύματος βαρβαρότητα της άγνοιας, της σκληρότητας, και του ριξίματος. Και ποιος είναι ο άριστος; Όποιος έχει φόβο Θεού, λίγο όχι πολύ,  όποιος θερμαίνεται από τον ήλιο της δικαιοσύνης, όποιος ζει για την αλήθεια, αυτός που γνωρίζει καλά την ευτέλεια των εδώ και τα αντιπαρέρχεται, διότι βιώνει έναν κόσμο ανώτερο.  

  

  Προκειμένου να γίνουν κατανοητές οι προτάσεις μου, δυο  λόγια  συνοδείας:

  α).Η δικαιοσύνη είναι καρπός γεωργημένων συνειδήσεων και γεωργημένη συνείδηση είχε τόσο ο Άγιος Αθανάσιος που ήταν τέρας μορφώσεως όσο  και ο  Μέγας Αντώνιος που δεν γνώριζε καν ανάγνωση. Ήταν ο διανοούμενος  Ιουστίνος Πόποβιτς αλλά και ο γερο-Παίσιος ο οποίος δεν είχε καν απολυτήριο Δημοτικού, ήταν ο θεϊκός Καστοριάδης, και ο του ξύλου καλλιτέχνης Βαγγέλης Καγιώργης, αλλά και τόσοι ανώνυμοι  που η παιδεία τους δεν είναι τυπωμένη σε κάποιο χαρτί, αυτοί που έχουν συνείδηση ότι ο κόσμος είναι κάτεργο του πνεύματος, και η ελευθερία του πνεύματος γενναιοδωρία Θεού. Ο κόσμος προβάλλει στα μάτια τους ως μαρμαρυγή σοφίας και όχι ως αποτέλεσμα γνώσεων. Άλλο η άκοπη εξωτερική παιδεία των βιβλίων και άλλο η έγκοπη παιδεία της ζωής. Όλοι υπάρχουν δάσκαλοί μας και οι  μορφωμένοι και οι αγράμματοι.

  β).Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος κατά την  παραμονή του στην Τήνο, με τίμησε με την επικοινωνία του, και σε ορισμένα θέματα με την εμπιστοσύνη του.  Την εποχή της ώριμης ανατρεπτικής περιόδου της ζωής του, όταν άφησε  πίσω του την εφιαλτική  περίοδο της ύψωσης τού θέλω του σε ιδανικό,  ως εφημέριος της Καρδιανής,  μου είπε κατά την διάρκεια κάποιου γεύματος «κράτησα μόνο το ωμοφόριο και πέταξα, Γιωργάκη, ό,τι δεν μου ανήκει,  κράτησα ό,τι μου πρέπει». Και δεν δέχθηκε ούτε νεκρός να του φορέσουν τα αυτοκρατορικά σύμβολα. 

  γ).Έτερος μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, ο Σεραφείμ, όταν κάποτε κάποιος ψάλτης τόλμησε να του ψάλλει το πολυχρόνιο φώναξε ωρυόμενος, μπροστά στην Ωραία Πύλη: «Δεν θέλω ρε πολυχρόνιο σταματήστε…»

δ). Όλοι θυμόμαστε από την τηλεόραση, ότι ο τωρινός Πατριάρχης των Κοπτών πριν λίγα χρόνια, (Νοέμβριος 2012), εξελέγη δια κλήρου από ένα μικρό παιδάκι με δεμένα μάτια, μπροστά στην Αγία Τράπεζα, μετά την Θεία Λειτουργία. Μεταξύ των υποψηφίων και ένας μοναχός. Έτσι μάθαμε  ότι ο  ποιμένας δεν είναι προϊόν όζουσας  καμαρίλας,  γι αυτό  και καλείται κληρικός.   

ε). Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες σε περιόδους που την Εκκλησία την συνέπαιρνε η αύρα του Αγίου Πνεύματος, διαχειριστές  των οικονομικών της επισκοπής, της ενορίας αλλά και των μοναστηριών ήταν ο Οικονόμος, ο οποίος εξελέγετο δια ψήφου, από τους πιστούς ή από τους μοναχούς ανάλογα, με ρητή απαγόρευση στον επίσκοπο και ηγούμενο να ασχολούνται με τα οικονομικά. Μάλιστα οι υποψήφιοι απαγορευόταν να προέρχονται από το συγγενικό ή στενό περιβάλλον του επισκόπου, για λόγους ευνοήτους. Με την εκκοσμίκευση  της Εκκλησίας, όταν ο  επίσκοπος  κατολίσθησε σε δεσπότη, πήρε και τον έλεγχο των οικονομικών, ο δε Οικονόμος κατάντησε υψηλός τίτλος, ο οποίος  διατηρείται ανούσια μέχρι σήμερα, όπως   και τόσοι άλλοι.

  (Γυρίζουμε πίσω όχι για να φυγοδικήσουμε σε μορφές ζωής που έχουν εκπληρώσει τον προορισμό τους αλλά για να αντιδράσουμε στους κινδύνους που μας απειλούν, ανοίγοντας δρόμο προς τις αστείρευτες πηγές της ζωής που κυλούν μέσα μας).

 στ). Υπήρχε ένας μικροθεσμός, που ίσχυσε από τα χρόνια του Σόλωνα μέχρι και την σύσταση του νεοελληνικού κράτους και διατήρησε το Έθνος κατά τις φοβερές δοκιμασίες του. Ήταν η κοινότητα, μια ενότητα εκ των κάτω ηθική και όχι κατασκεύασμα άνωθεν, δημιουργούσε δε ανθρώπους θετικούς και ευπροσήγορους, εντελώς αρνητικούς στην αδικία και το ρουσφέτι. Η ελληνικότητα δεν μας διαλέγει, την διαλέγουμε..

 Δεν πετώ στα σύννεφα, ούτε ίπταμαι «επί πτερύγων ανέμων και κυμάτων».  Τρέφω χαμηλές προσδοκίες για την ευρύτερη αποδοχή της πρότασής μου. Μόνο η λαγαρή σκέψη του  Πετζίκη μπορεί να προσδιορίσει  τον λόγο: «Τίποτα δεν υπάρχει που να μας επιτρέπει να ανεβούμε ψηλά. Να σμίξουμε στην κορυφή του θόλου με αγιασμένες ψυχές, ανάμεσά μας ουρανός με πυκνότητα ιδέας δεν υπάρχει. Έξω  από κάθε κοινότητα ο καθένας βγάζει γοερές κραυγές πόνου, αλλά  όνειρα, προσπάθειες, πόνος για τον διπλανό μας, όλα βυθίζονται σε ένα τέλμα πικρό, βουλιάζουμε από συμφέρον μικρό, το δικό σου και το δικό μου».

  Παρά ταύτα  επειδή ο διασκελισμός δεν είναι δικός μου, αλλά πρόκειται για μια θέση που στηρίζεται  στην υπερβατική της ελληνικής και χριστιανικής σκέψης αλήθεια, η οποία  υφίσταται  χιλιετίες τώρα ως αίτημα ζωής, και προ παντός αποτελεί  το εξέχον πολιτιστικό χαρακτηριστικό του λαού μας, την προτείνω με σύντομες επεξηγήσεις.

  1^ον Κατ’ αρχάς η Τήνος λόγω του πανελληνίου θρησκευτικού χαρακτήρα της, πρέπει να έχει αποκλειστικό επίσκοπο. Επίσκοπο της ορειβατικής του μοναχισμού σχολής, βγαλμένο με κλήρο,  από κάποια σπηλιά του Αγίου Όρους. «Μην χαζεύεις τα όνειρά σου, σκύβε στ’ Αγιονόρος, στον μοναχισμό,  και δεν θα μπερδευτείς».  Ο επίσκοπος οφείλει πριν την χειροτονία του να περάσει σ’ ένα στάδιο φωτισμού, χαρακτηριστική εκδήλωση του οποίου είναι η ετοιμότητα και ικάνωσή του να οδηγεί άλλον στην Ευαγγελική πολιτεία. Η προοπτική αυτή  αποτυπώνεται σαφώς πιο απτά στην παιδαγωγική σχέση που αναπτύσσεται, συν τοις άλλοις, μεταξύ του υποτακτικού και του γέροντος, σχέση  ζωτικής σημασίας.  

  Υπάρχουν αρκετοί, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι υπηρετούν το Ευαγγελικό Πνεύμα, των οποίων ο λόγος της αλήθειας ζεματάει.  Δεν απομονώνονται ούτε αποσύρονται όπως επαναλαμβάνουμε τάχα παραπονούμενοι, αλλά ζουν την τέλεια ερημία. Αντίθετα βγαίνουν μπροστά, ιδίως προς δεσποτοποίηση  αρχιμανδρίτες  «αρχισαματατζήδες», οι οποίοι είτε ελέω εκκλησιαστικής καμαρίλας, είτε  πολιτικών, επιχειρηματικών διασυνδέσεων, με σιμωνιακό ή με ταχυδακτυλουργική λάθρα του Χριστόδουλου καταμέτρηση, πέρασαν στην δεσποτική γκλαμουριά ως ισόβιοι αφέντες.  

  2ον Λειτουργία θα πει να ζεις με την ψυχή σου. Οι ποιμένες μπορούν να μας πουν πώς η λειτουργία ξεπέφτει σε ιεροτελεστία και η Εκκλησία από χώρος του απεριορίστου μεταβάλλεται σε θεμέλιο και στήριγμα του σύγχρονου κράτους. Εδώ βασιλεύει η τεχνική, η δύναμη, το υλικό συμφέρον.

    Στον εκκλησιαστικό χώρο, αυτό το χλιαρό, το αβέβαιο, το διστακτικό, το κερδοφόρο εν τέλει πάρεργο του ποιμένα κομίζει πελώριο κενό στην σύγχρονη πνευματική  ζωή. Καταλαβαίνω την κόπωση των κληρικών από την  χρόνια επανάληψη π,χ της Παράκλησης, των Τρισαγίων κλπ  αλλά στο ΠΙΙΕΤ πρέπει να υπηρετούν με θητεία ό,τι καλύτερο διαθέτει η Εκκλησία της Ελλάδος, χωρίς τις γνωστές σκοπιμότητες. Κατά καιρούς έχουμε τέτοιες περιπτώσεις αλλά μοιάζει σαν ατύχημα. Οι Ποιμένες οφείλουν να είναι μεγάλα πρότυπα. Τα πρότυπα μόνο οικοδομούν. Οι φαντασίες και επιθυμίες δεν είναι οικοδομήσιμα υλικά.   Η επί θητεία πρόσληψη ισχύει χρόνια τώρα για τον πρωτοψάλτη της Παναγίας.

  

 3^ον. Το ΠΙΙΕΤ πρέπει να έχει ιεροκήρυκα εγνωσμένης πνευματικότητας, με λόγο ο οποίος  θα παραπέμπει σε βίωμα που συνεπαίρνει. Ο ποιμένας διδάσκει με το είναι του και όχι με τα λόγια. Είναι  πριν από όλα ψυχικώς υγιής άνθρωπος.  Έτσι μόνο θεμελιώνεται η αρχή της αυθεντίας του παραδείγματος

   Ο ιεροκήρυκας αναφέρεται σε πράγματα που αγγίζουν, δεν  κουράζει, δεν αερολογεί, ο  λόγος του έχει βιωματικό αντίκρισμα, που επιτρέπει την κοινωνία του με τον ακροατή και τρέπει τον λόγο του σε παραμυθία, μορφωτική δύναμη ζωής. Σκοπός του κηρύγματος ήταν ανέκαθεν η παρηγορία της ψυχής.  

   Διδάσκει την ψυχική υγεία; Οφείλει πρωτίστως ο ίδιος να είναι υγιής. Προτείνει ορισμένη πολιτεία; Υποχρεούται να την εφαρμόζει από πριν. Πρέπει, μ’ ένα λόγο, να τηρεί στην ζωή του την αυτή ιεραρχία αξιών που θεωρητικά προκρίνει.

  4ον  Στο ΠΙΙΕΤ σημαντικότατη θέση είναι αυτή του  εξομολόγου.   Εξομολόγου με  θεραπευτική σοφία που έχει τόσο ανάγκη ο πονεμένος σημερινός άνθρωπος. Σαν τον καλό τεχνίτη που διδάσκει εξ  ιδίας πείρας τον μαθητευόμενο, έτσι συμπεριφέρεται ο πνευματικός. Πνευματικός είναι ο δότης και όχι ο γνώστης.  Εκτός από την ασκητική εμπειρία ο σημερινός εξομολόγος, ως ψυχοθεραπευτής,  πρέπει να είναι άριστος γνώστης της σύγχρονης  ψυχολογίας, με σπουδές στην ψυχανάλυση, και  κλινική εμπειρία, ικανή,   σε σύγχρονα κέντρα ψυχοθεραπείας, με μια διαρκή ενημέρωση στα σύγχρονα πορίσματα της ψυχανάλυσης. Σε διάφορες μητροπόλεις υπηρετούν ικανοί κληρικοί ψυχίατροι,  ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές. 

 

5ον Οι επιτροπές πρέπει να είναι δύο, και προ παντός όχι προϊόν διχαστικής διαδικασίας.

  Θέλουμε επιτρόπους στο ΠΙΙΕΤ που να λειτουργούν με αντικειμενικά προσδιορίσιμη έννοια του δέοντος, σε αρμονία με τον βαθύτερο γεωργημένο εαυτό τους, η προσφορά τους να καθρεπτίζεται, με απέραντο σεβασμό, σ’ όσα βαραίνουν την ζωή του προσκυνητή, με εκείνο το εσωτερικό μέτρο που κάνει τους πάντες τόσο θετικούς στις αιώνιες αξίες της ζωής, που ορθώνονται ακόμη και μέσα από το τρεμουλιαστό ημίφως του κεριού της παράκλησης, ως μυθικός φραγμός στην μηδενιστική κατεδάφιση της Δικαιοσύνης και του Αγαθού.

  α) Η μία καθαρά εκκλησιαστική, τετραετούς θητείας,  η οποία θα έχει πρόεδρο τον επίσκοπο, αντιπρόεδρο την ηγουμένη του Κεχροβουνίου,   και μέλη, τους ιερείς της Παναγίας με ισάριθμα λαϊκά μέλη,  εκλεγμένα από τον λαό της  Τήνου.   Φροντίδα τους  οτιδήποτε έχει σχέση με τον προσκυνητή, πρακτικής φύσεως θέματα, αλλά κατ’ εξοχήν η φροντίδα της ψυχής τους. Να αισθάνεται ο προσκυνητής ένα διάχυτο κλίμα αλληλεγγύης, φιλαλληλίας, που κυματίζει συνέχεια ως Ελεούσα γύρω του.

 β) Η δεύτερη επιτροπή θα είναι δεκαμελής, τετραετούς θητείας, θα εκλέγεται από τον λαό της Τήνου, και από τους προσκυνητές, ως Πανελλήνιο,  οι οποίοι εκείνη την ημέρα θα πλεύσουν στην Χάρη Της.  Θα διοικείται από έναν πρόεδρο και έναν αντιπρόεδρο, με αποκλειστική φροντίδα την διαχείριση των οικονομικών και της περιουσίας, τις προσλήψεις, την συντήρηση κλπ      

 6^ον Η θητεία των εκλεγμένων μελλών και των δύο επιτροπών θα είναι μοναδική.  Οι συνεδριάσεις θα είναι ανοικτές με δυνατότητα παρέμβασης των παρευρισκομένων  κατόπιν αδείας των  προέδρων.

7^ον Σήμερα «εγείρονται   σοβαρά ερωτήματα, όπως τα σχετικά με το πότε, ή τον τρόπο που εκφράζονται και διακονούνται οι «θρησκευτικές» ανάγκες των πιστών, αν  συνιστούν όντως γνήσια έκφραση χριστιανικής ευσέβειας και πότε, υπό το σχήμα παραδοσιακόμορφων νοοτροπιών, επιβιώνουν σχήματα αμφίβολης χριστιανικής  γνησιότητας.» ( Α.SCHMEMANN)

  Μερικές από τις πιο εμφαντικές ενδείξεις της σύγχυσης του προσκυνητή, και όχι μόνο, καταμαρτυρείται από τα όσα καθημερινά παρακολουθούμε σήμερα τοπικά, όπως το χαλί του μαζοχισμού, το οποίο κανένας κληρικός ή επίτροπος δεν έχει ανεβεί, (μόνο ατομικά μαστίγια δεν παραδίδονται στους προσκυνητές κατά την άφιξή τους ), το αγίασμα από την δεξαμενή, το χωματάκι, το ακοίμητο, κ.ά, η πώληση λιβανιού, σκόρδων κλπ  από τους εμπόρους της Τήνου για την βασκανία και το μάτι κλπ. Η μαγεία εντός των πυλών.

  Αυτά και πολλά άλλα, πιο σοβαρά, τροφοδοτούν τις ποιμαντικές ανησυχίες και δικαιολογούν τον προβληματισμό περί του πώς η εκκλησιαστική διακονία του ανθρώπινου πόνου, και γενικότερα η κοινωνική διακονική προσφορά της Εκκλησίας, θα μπορέσει να γίνει αποδοτικότερη και περισσότερο συνυφασμένη με την σύγχρονη πολιτισμική πραγματικότητα.

  Ποιος θα προσεγγίσει όλα αυτά και πολλά άλλα; Μια επιτροπή η οποία θα προσδιοριστεί από τις παραπάνω Διοικούσες Επιτροπές του ΠΙΙΕΤ, από καθηγητές πανεπιστημίου, της Ιατρικής, Θεολογίας, Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας, με την συμμετοχή κληρικών,  αυτών που φέρουν όλο το βάρος της Ευαγγελικής παιδείας.

  Η αλήθεια δεν απογοητεύει. Απογοητεύει η φανέρωση της αποκρύψεώς της.

   

Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Ζερβονικολάκης

Πηγή: Εφημ. συντακτών.

Σε ηλικία 66 ετών έφυγε από τη ζωή ο δημοσιογράφος Νίκος Ζερβονικολάκης. Γεννήθηκε το 1948 στη Λάστρο της Σητείας, όπου τελείωσε το Δηµοτικό. Φοίτησε στο Γυµνάσιο στη Σητεία και σπούδασε Πολιτικές και Οικονοµικές Επιστήµες στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Γρήγορα όµως τον κέρδισε η δηµοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε πιστά επί δεκαετίες.

Μέλος της Ενωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου και της Διεθνούς Οµοσπονδίας Δηµοσιογράφων, ο Ν. Ζερβονικολάκης δούλεψε σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά (Βήµα, Έθνος, Ελευθεροτυπία, Πάνθεον, Εικόνες). Εργάστηκε επίσης στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, όπου απασχολήθηκε από το 1991. Ανήσυχο πνεύµα µε πολυσχιδή ενδιαφέροντα πραγµατοποίησε πολλές δηµοσιογραφικές αποστολές στην Ευρώπη κυρίως και την Αφρική, ενώ ακατάβλητο ήταν το πάθος του και για τη φωτογραφία. Υπήρξε, όμως, και επίµονος ιχνευτής λαογραφικών στοιχείων και στιγµών από τη µικροϊστορία δεκάδων τόπων της Ελλάδας. Κάποιες από τις συλλογές του εξέθεσε σε τρεις ατοµικές εκθέσεις, µε φωτογραφικά θέµατα από τις Κυκλάδες και την Κρήτη.

Ο Νίκος Ζερβονικολάκης άφησε πίσω του περισσότερα από 10 βιβλία, μεταξύ αυτών, τα «Ιεροί τόποι των αρχαίων Ελλήνων» (2004), «Ταυροκαθάψια» (2003), «Τουαρέγκ» (2000), και «Πόρτο. Ο Ιούλιος µε τα κοχύλια» (1993). Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε προσωπικό ιστολόγιο, όπου δηµοσίευε κείµενα και φωτογραφίες από τα ταξίδια του – και όχι µόνο. Δεν σταµάτησε ποτέ να ενδιαφέρεται για την πολιτική και την οικονοµία, και κυρίως για τα κοινωνικά θέµατα, για τα οποία αρθρογραφούσε συχνά.

Ήταν παντρεμένος με τη δημοσιογράφο Έφη Καραγεώργου και πατέρας ενός αγοριού, του Ορέστη.

Σημ Ξάνεμου: Ο Νίκος Ζερβονικολάκης ήταν λάτρης της Τήνου για πάνω από είκοσι χρόνια. Τα τελευταία χρόνια περνούσε μεγάλο μέρος των διακοπών του στο σπίτι του στον Τριπόταμο. Αποτύπωσε με τον φωτογραφικό του φακό, πολλές στιγμές από τις συνήθειες και τα έθιμα του χωριού. Θα λείψει η παρουσία του από το χωριό και την Τήνο. 

Όταν ήρθαν οι ιεραπόστολοι...

Όταν ήρθαν οι ιεραπόστολοι, 

εμείς οι Αφρικανοί είχαμε τη γη και αυτοί την Βίβλο.

Μας έμαθαν να προσευχόμαστε με τα μάτια κλειστά, 

και όταν τα ανοίξαμε,

εμείς είχαμε τη  Βίβλο και αυτοί τη γη. 

                                                                                          Yomo Kenyatta

ΕΝΦΙΑ, ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Πηγή: iskra.gr

Η ΛΑΪΚΗ ΣΤΕΓΗ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΠΑΛΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Ο αυτοκράτορας Τσιμισκής (925 – 976), λόγω των πολέμων, επέβαλε το φόρο«των καπνοδόχων». Σώμα εφοριακών είχε αποστολή να καταγράφει τον αριθμό των καπνοδόχων κάθε σπιτιού, ώστε να καθοριστεί ο αναλογών φόρος σε κάθε ιδιοκτήτη.

1000 χρόνια μετά το Μεσαίωνα, θα είχε ενδιαφέρον να παρουσίαζε η λαλίστατηκ. Βούλτεψη ένα επιχείρημα που να δικαιολογεί τον ΕΝΦΙΑ. Εάν στην περίπτωση των εχόντων λειτουργεί ως τεκμήριο, στη περίπτωση των λαϊκών οικογενειών πως δικαιολογείται η φορολόγηση ενός περιουσιακού στοιχείου που αποκτήθηκε χωρίς καμία αρωγή από το κράτος;

Το 2014 η Eurostat υπολογίζει ότι στο σύνολο της χώρας:

-σε ιδιόκτητα χωρίς δάνειο ή υποθήκες ακίνητα κατοικεί το 61% του πληθυσμού

-σε ιδιόκτητα με στεγαστικό δάνειο ακίνητα κατοικεί το 15%

-σε νοικιασμένα ακίνητα κατοικεί το 24% του πληθυσμού της χώρας.

Μετά τον ΕΝΦΙΑ, τα ποσοστά θα τροποποιηθούν. Ουσιαστικά, εκατοντάδες χιλιάδες θα πληρώνουνενοίκιο στο κράτος. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες η ιδιοκατοίκηση είναι 95%, ο μέσος όρος της Ε.Ε. 64%, στη Γερμανία 43,8%. Άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι "κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια"...

ΛΑΪΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ - ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ

Ο Φ. Ένγκελς, ήδη από το 1872, θα αναφερθεί στο ζήτημα της στέγασης της εργατικής τάξης, η οποία από τότε συνδεόταν με το δανεισμό, τους τόκους και τις δόσεις. Τα «30 χρυσά χρόνια» μετά τον πόλεμο, το μοντέλο της ιδιόκτητης μονοκατοικίας στα προάστια, με κήπο και γκαράζ, έγινε, στη Δύση, η απεικόνιση του αμερικάνικου ονείρου, στα μεσαία στρώματα ή σε ανώτερα τμήματα της εργατικής τάξης.

Μετά τη δεκαετία του 1970, στη προσπάθεια ο καπιταλισμός να ξεπεράσει τη κρίση του και να βρει νέους δρόμους κερδοφορίας επεκτείνει το "αμερικάνικο όνειρο", ή την ευρωπαϊκή εκδοχή του, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Πώς ; Με δανεισμό χωρίς έλεγχο , με ενυπόθηκα δάνεια, με νέες υποθήκες πάνω στις παλιές.

Το 2006, ο τότε υπουργός εσωτερικών της Γαλλίας, Σαρκοζί θα δηλώσει την επιθυμία του να κάνει την πατρίδα του «χώρα των ιδιοκτητών (pays de propriétaires)», καθώς «η ιδιοκτησία είναι ένα στοιχείο σταθερότητας της Δημοκρατίας και του Έθνους». Στην πραγματικότητα, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η «ιδιόκτητη» κατοικία ήταν συνιδιοκτησία με τις Τράπεζες ή το κράτος (ή και τους δύο). Και όλη η εικόνα της ευμάρειας, ένα σαθρό οικοδόμημα.

Καθόλου τυχαίο το ότι παρ' όλο που σημείο έναρξης της σημερινής κρίσης θεωρείται η κατάρρευση τηςLehmann Brothers το 2008, τα πρώτα σημάδια της είχαν εμφανιστεί δύο χρόνια πριν, στη κατάρρευση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ. Η ταξικότητα της κατάρρευσης εντοπίστηκε κυρίως στη λεγόμενη Sun Belt, το νότιο τόξο της χώρας μεταξύ των δύο ωκεανών, μια περιοχή που χαρακτηρίζετε από την ύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων, την αύξηση της φτώχειας και των αστέγων, τις συνοικίες της εγκληματικότητας κτλ.

Στον καπιταλισμό, δεν μπορεί να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της κατοικίας από τη στιγμή που η στέγηαποτελεί αντικείμενο κερδοφορίας. Είτε μέσω της πολιτικής των δανείων είτε (όταν η πολιτική αυτή καταρρεύσει) μέσω της υπερφορολόγησης, ενός συστήματος μεταβίβασης εισοδήματος από τις κυριαρχούμενες προς τις κυρίαρχες τάξεις, όπως είναι ο ΕΝΦΙΑ.

ΛΑΪΚΗ ΣΤΕΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΑ ΙΔΙΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Η παραπάνω εικόνα στην Ελλάδα διαφοροποιείται σημαντικά. Τα χρόνια του '50,του '60 , του ΄70 και του ΄80, «το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» δεν ήταν ούτε κεϋνσιανή κατάκτηση ούτε μικροαστικό όνειρο, αλλά η ανάγκη στέγασης ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων που «σπρώχτηκαν» στα μεγάλα αστικά κέντρα και ειδικά στην Αθήνα. Από τα αυθαίρετα του Περάματος μέχρι την αντιπαροχή στο Κέντρο, η οικοδομή ήταν πολλά περισσότερα από μια βασική παραγωγική δραστηριότητα ή στοιχείο επίδειξης συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων.

Ήταν και ο εργαζόμενος που χωρίς ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό του ή τα παιδιά του, αποταμίευε για ένα «σπίτι για τα παιδιά» ή για να έχει ένα «αποκούμπι για τα γεράματα», λόγω της χαμηλής ή ανύπαρκτης κοινωνικής ασφάλειας.

Ήταν ο μετανάστης ή ο ναυτικός που έστελνε τα λεφτά «πίσω στη πατρίδα», ώστε να γυρίσει πίσω και να έχει ένα σταθερό σημείο επανεκκίνησης της ζωής του.

Ήταν ο κάτοικος της Αθήνας που, εγκλωβισμένος μέσα σε τόνους τσιμέντο, αναζητούσε μια σταγόνα ανθρώπινης διαβίωσης την Κυριακή, στα «οικόπεδα με θέα» και τα αυθαίρετα που σηκωνόταν σε ένα βράδυ.

Η λαϊκή στέγη στην Ελλάδα δεν στηρίχθηκε, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Δύσης, κυρίως σε κάποια χρηματοπιστωτική «φούσκα», αλλά στη προσωπική στέρηση και θυσία μιας ολόκληρης γενιάς. Ακόμη και η περίοδος των δανείων, που εγκαινιάζεται μετά τη Σημιτική περίοδο, δεν αλλάζει τη συνολική εικόνα. Και αυτή η «ιδιαιτερότητα» είναι ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτικά.

ΕΝΦΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να σταθεί η Αριστερά απέναντι στη καταλήστευση του ΕΝΦΙΑ.

Μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση για το τι θα κάνει η κυβέρνηση της Αριστεράς ή η λαϊκή εξουσία ή η αντικαπιταλιστική εργατική εξουσία (όταν και εάν). Θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ (και σε ποιό ποσοστό), θαφορολογήσει την κατοικία και με ποια κριτήρια; Καταγγέλλοντας βέβαια με έμφαση, στο παρόντα χρόνο, το άδικο και απαράδεκτο μέτρο.

Μπορεί, όμως, και χωρίς να εγκαταλείπεται η παραπάνω συζήτηση, που είναι όντως ουσιαστική, να γίνει μια ισχυρή προσπάθεια, ειδικά στις λαϊκές γειτονιές και όχι μόνο, ώστε να συγκροτηθούν μετωπικές παλλαϊκές πρωτοβουλίες, χωρίς κομματικά στίγματα ή προσπάθειες άντλησης μικροκομματικής υπεραξίας. Μετωπικές παλλαϊκές πρωτοβουλίες όπου θα συνδράμουν και θα συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς (και όχι μόνο), χωρίς αποκλεισμούς χωρίς περιχαρακώσεις.

Υπάρχουν εμπειρίες από προηγούμενα κινήματα. (Διόδια, ΔΕΗ, "Δεν Πληρώνω", Αγανακτισμένοι). Εμπειρίες που μένει να αξιοποιηθούν, να αναπτυχθούν. Ήδη σε κάποιες περιοχές, έχουν ξεκινήσει κινήσεις, όπως στη Ζάκυνθο και αλλού. Απαιτείται συντονισμός, σχέδιο, πολιτική κάλυψη και μετωπική λογική.

Και εκεί, στο πεδίο της πράξης, θα κριθούμε όλοι.

Παρασκευή  8 Αυγούστου 2014

"Ζωή σε θαλασσοσταλίες": Συνέντευξη με την συγγραφέα

Με την ευκαιρία της παρουσίασης την Τετάρτη 6 Αυγούστου του νέου μυθιστορήματος  «Ζωή σε Θαλασσοσταλιές» στον Πύργο της Τήνου μιλήσαμε με τη συγγραφέα Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη. Πυργιανή η ίδια από το μέρος του συντρόφου της, επισκέπτεται το νησί εδώ και είκοσι χρόνια για διακοπές. Αγαπημένο χωριό ο Πύργος, ήταν η πηγή έμπνευσης της στο πρώτο της μυθιστόρημα. Ανάμεσα στα αληθινά και τα μυθικά πρόσωπα ο αναγνώστης ταξιδεύει μαζί του στις ευωδιές της ρίγανης και της κάπαρης, στα μνημεία της Τέχνης και της Ιστορίας, τα ήθη και τα έθιμα του νησιού. Και το όνειρο της, από την αρχή της συγγραφής να παρουσιαστεί το βιβλίο στη πλατεία του Πύργου, όπως και θα γίνει.

Ξ: Πείτε μας λίγα λόγια για τη ζωή και τα βιβλία σας

 Μ.Π: Γεννήθηκα  στην Αθήνα το 1963 και μεγάλωσα στην Κατερίνη. Σε μια ταραγμένη πολιτική εποχή. Από μικρή ήμουν  μέσα στα βιβλία. Είχα τη τύχη να γνωρίσω από τα παιδικά μου χρόνια τον Ποιητή, πρέσβη της Ουνέσκο και μετέπειτα Δάσκαλο μου Γιάννη Κουτσοχέρα. Μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο-βιβλιοθήκη  διάβαζα τα ποιήματα του και τα μάθαινα απ’ έξω. Ανέπνεα  το άρωμα των βιβλίων τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και έτσι δεν ήταν καθόλου δύσκολο να ακολουθήσω το μονοπάτι του Λόγου και της Τέχνης. Γνώρισα σημαντικά πρόσωπα στο σπίτι του. Συζητούσα μαζί τους και κέρδισα πολλά πράγματα, εφόδια γι αργότερα.Έτσι μπήκε το πάθος για τη λογοτεχνία στις φλέβες μου κι από τότε δεν ξαναβγήκε. Μαζί με τη λογοτεχνία και τη Ποίηση ήρθε και η πολιτική αφού ο ίδιος ήταν θύμα της δικτατορίας χάνοντας το ένα του μάτι στα γεγονότα της Νομικής το 1973 υπερασπίζοντας μια φοιτήτρια που τη τραβολογούσε ένας αστυνομικός από τα μαλλιά. Εγώ η ίδια, ζώντας στα Εξάρχεια, είδα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου από πολύ κοντά. Ας ήμουν 11 χρονών μοναχά. Οι μνήμες μένουν έντονες στα μάτια ενός παιδιού.  Έτσι η λογοτεχνία και η πολιτική συμβάδισαν και πορεύονται μαζί μέχρι και σήμερα. Το 1987 εξέδωσα ιδιωτικά το πρώτο μου ποιητικό βιβλίο «Χωρίς Ταυτότητα» με τη παρακίνηση  του Δασκάλου μου με μια επιστολή από το Παρίσι όπου ήταν Πρέσβης. Ακολούθησαν τα «Ιριδίσματα» και η «Ηώ» από τις εκδόσεις Γκοβόστη». Συγχρόνως αρθρογραφούσα στο πολιτιστικό περιοδικό του ΟΤΕ «Πολιτιστική Έκφραση»μέχρι το 2002 που εγκατασταθήκαμε στη Κατερίνη. Εκεί εκδόθηκε η τέταρτη ποιητική μου συλλογή «Από τον Όλυμπο στου Αιγαίου τα κύματα» από τις εκδόσεις Όλυμπος Εκδοτική και ακολούθησε «ο καθρέφτης ψυχής» από τις εκδόσεις Άνεμος. Φυσικά όλα αυτά με τις υποχρεώσεις της εργαζόμενης, μητέρας, συζύγου, νοικοκυράς και εθελόντριας. Καθόλου εύκολα. Σήμερα γράφω για τον «Αντίλογο της Πιερίας» μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας που έχει ανεβάσει τον ειδησεογραφικό πήχη χάρη των αξιόλογων συνεργατών της. Επίσης γράφω   και στην ενημερωτική ιστοσελίδαe-pieria, ενώ είμαι και ενεργό μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης του Νομού Πιερίας.

Ξ: Πώς ήρθε η πρώτη σπίθα για το μυθιστόρημα;

Μ.Π: Το νησί το γνώρισα και το αγάπησα εξαιτίας του συντρόφου μου. Δεν το ήξερα, το θεωρούσα κι εγώ θρησκευτικό νησί και όπως όλοι οι νέοι άνθρωποι απέφευγα να έρθω. Όταν όμως ήρθα και γύρισα τα χωριά της ενδοχώρας μαγεύτηκα. Τα άσπρα μικρά χωριουδάκια ως μαργαριτάρια που κρέμονταν στους ξερούς βράχους με συνάρπασαν. Είχα μέσα μου τους στίχους του Ελύτη και δεν άργησα να το ερωτευτώ. Ο Πύργος φυσικά ήταν το αποκορύφωμα. Όλη η Τέχνη θαρρείς ήταν συγκεντρωμένη στα σοκάκια του χωριού. Άρχισε να «δουλεύεται» λοιπόν το σκαρίφημα του βιβλίου από τότε. Ιστορίες, εικόνες, καθημερινή ζωή φώλιαζαν όλα μέσα μου. Με πείραζε το γεγονός ότι όλη η Ελλάδα έρχεται  στο νησί για χάρη της Μεγαλόχαρης και το υπόλοιπο νησί το γύριζαν γρήγορα για να γεμίσουν το εκδρομικό τους πακέτο. Με εξόργιζε ακόμη που οι Τηνιακοί και όχι, μόνο πουλούσαν ολόκληρα χωριά ή σπίτια σε Γερμανούς, Βέλγους, Γάλλους και Ιταλούς για να πάρουν ένα σπίτι στην Αθήνα. Αυτό σήμαινε και εξακολουθεί να σημαίνει  ότι δεν γνωρίζουμε την ιστορία και την αξία του τόπου που μεγαλώσαμε. Σαν να σβήνουμε με μια γόμα όλες τις εμπειρίες που ζήσαμε. Φυσικά σ’ αυτό βοήθησε και το κράτος μη δίνοντας τις απαραίτητες παροχές στο νησί. Δηλαδή υγεία, Παιδεία και φυσικά δουλειές. Γιατί δεν μπορούν όλοι να γίνουν καπετάνιοι ούτε μαρμαράδες. Η γη είναι λιγοστή και η παραγωγή πολύ μικρή για να υπάρχει επάρκεια. Έτσι η άνετη πλασματική ζωή που υποσχέθηκαν οι κρατούντες τους έδιωξαν από το νησί αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Ήθελα λοιπόν με αυτό το βιβλίο να προβάλλω και να βάλω το μικρό μου λιθαράκι στην Ανάπτυξη και την επιστροφή στη ρίζα τους. Να γνωρίζω σε όλους όσους επισκέπτονται το νησί τη κουλτούρα του. Χαρά μου είναι να πηγαίνουν οι νέοι άνθρωποι και να γνωρίσουν τα κρυφά μονοπάτια της. Αυτά που αγάπησα κι εγώ».

Ξ: Πείτε μας λίγα λόγια για την υπόθεση του μυθιστορήματος.

Μ.Π.:Το βιβλίο αφορά τη ζωή δύο γυναικών, μητέρας και κόρης, η καθεμιά με διαφορετική διαδρομή και διαφορετική μοίρα που την όρισαν οι άλλοι. Μεγάλωσαν ανάμεσα στα πρέπει και τα μη, ενώ η μικρή κοινωνία του χωριού τους μέτραγε τα όρια της αντοχής τους. Το εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής τάραξε τη ζωή της Μαρουσώ και της άλλαξε τον προσανατολισμό της. Οι πολιτικές ανακατατάξεις και τα χρόνια της χούντας επηρέασαν τη ζωή τους. Η Μαρουσώ, θύμα από μικρή, όπως και η μάνα της η Μαριγώ. Τέσσερα θανατικά στην οικογένεια και ένα μυστήριο ναυάγιο. Η απώλεια μνήμης του αγαπημένου προσώπου τις ανάγκασε να ζήσουν μόνες για είκοσι τέσσερα χρόνια. Η Μαρουσώ άλλαξε πορεία στη ζωή της, με τη βοήθεια δυο πολύτιμων γι' αυτήν ανθρώπων, του Φίλιππου και της Αρετούσας. Μαζί τους γνώρισαν όμορφα πράγματα, επιτέλους χαμογέλασαν. Μέχρι που στο γάμο της Μαρουσώ θα συμβεί κάτι απρόσμενο που επηρεάζει και αλλάζει τη ζωή τους… Το βιβλίο περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, ιστορικά στοιχεία, πραγματικά γεγονότα και πολιτικές καταστάσεις, αλλά ταυτόχρονα και έντονα ερωτικά στοιχεία. «Δεν είναι δύσκολο να συνυπάρχουν… Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η πολιτική πορεία της χώρας μου, ιδιαίτερα τα χρόνια της χούντας μέσα από το βιβλίο. Εγώ, η ίδια, ήμουν ένα παιδί-θύμα της χούντας. Όλα όσα συνέβησαν δεν θα μπορούσαν να μ’ αφήσουν ασυγκίνητη. Πρόκειται για γεγονότα που πρέπει να μεταφέρονται μέσα από τον λόγο στην επόμενη γενιά. Έχουμε καθήκον να γνωρίζουμε στους νεότερους ότι αυτά που απολαμβάνουν σήμερα έγιναν μετά από αγώνες. Όσο για τα έντονα ερωτικά στοιχεία που ζούμε μέσα από τις σελίδες του, είναι διάχυτα στο νησί. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν.

Ξ: Εκτός από συγγραφέας, μητέρα, τώρα συνταξιούχος, είστε και εθελόντρια. Για μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή τη πλευρά σας?

Μ.Π.: Ναι, μετά από 27 χρόνια έφυγα κι εγώ με σύνταξη, μάλλον με τα προγράμματα της εθελουσίας που έδωσε ο ΟΤΕ. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία και τώρα έχω περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ μ’ αυτά που αγαπώ. Δηλαδή τη γραφή και τον Εθελοντισμό. Είμαι ενεργό μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν.Πιερίας εδώ και τέσσερα χρόνια. Η πιο γνωστή της δράση είναι το «Κίνημα της Πατάτας» όπως έγινε γνωστή. Δεν είναι ξέχωρο κίνημα. Είναι μια από τις 22 δράσεις που είχε μεγάλη ανταπόκριση στη Πιερική Κοινωνία και όχι μόνο. Για μένα είναι το μεγάλο Σχολειό. Έμαθα πολλά και κάθε μέρα μαθαίνω περισσότερα. Η πρώτη δράση ήταν «Χαρίζω μια μέρα από το καλοκαίρι μου στο δάσος» που έγινε μετά από τις πυρκαγιές της Πελοπονήσου. Φυλούμε με βάρδιες τον Όλυμπο και τα Πιέρια για να μη καούν. Τώρα που είναι καλοκαίρι είναι ίσως η αφορμή για ένα ξεκίνημα σε όλες τις πρωτοβουλίες πολιτών, σ’ όλη τη χώρα, να προλάβουν να σώσουν ότι μας απέμεινε. Μη ξεχνάτε ότι φέτος είναι πιο δύσκολο το πρόβλημα γιατί καιροφυλακτούν να πουλήσουν τα πάντα. Δημιουργήσαμε Κοινωνικό Παντοπωλείο, Ιατρείο και Φαρμακείο για τις άπορες οικογένειες του νομού μας με τη βοήθεια των πολιτών και των Γιατρών του Κόσμου.  Η αλληλεγγύη, η συμμετοχή στα κοινά, οι συζητήσεις και οι δράσεις είναι αυτά που μας ενώνουν. Για να ενημερωθείτε καλύτερα όμως μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας, Ο τόπος μου. Και για να σας προλάβω, δεν διανοούμαι ο δημιουργός να είναι μακριά από τη πολιτική. Δεν γίνεται να βρίσκεται σε μια γυάλα και να γράφει για έρωτες και ηλιοβασιλέματα…..Αν δεν παίρνει ερεθίσματα μέσα από τη κοινωνία πώς θα μπορέσει να εμπνευστεί? Άλλωστε μέσα στο μυθιστόρημα υπάρχουν έντονες αναφορές για τη πολιτική.

Ξ: Δημιουργήθηκε θέμα τον περασμένο χειμώνα για την κατάργηση της ενιαίας τιμής του βιβλίου που «καίει» τους λογοτέχνες. Πείτε μας γι’ αυτό.

Μ.Π: Όσον αφορά την ενιαία τιμή του βιβλίου, ναι, είναι  ένα μέτρο το οποίο θα αφανίσει έναν ολόκληρο κόσμο. Το Υπουργείο Πολιτισμού ακούγοντας τις επιταγές της Τρόικας μας φέρνει τον Μεσαίωνα και τον σκοταδισμό….Θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα κλείσουν τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, εκδόσεις με ιστορικά βιβλία, ποίηση και βιβλία με εξειδικευμένο περιεχόμενο. Ακόμη οι μελέτες και οι έρευνες θα μπουν στο περιθώριο». Το αναγνωστικό κοινό δεν θα έχει επιλογές ανάγνωσης αλλά θα καθοδηγείται από τις μεγάλες αλυσίδες που θέλουν να χειραγωγήσουν τη σκέψη.  Ήρθε η ώρα να αντιδράσουν οι συγγραφείς και ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό αντέδρασαν. Δυστυχώς όμως το μέτρο πέρασε. Πρέπει για μένα να επαγρυπνούμε. Τη μοίρα μας την ορίζουμε εμείς οι ίδιοι. Αρκετά χρόνια ρίχναμε τις ευθύνες στους άλλους. Ας πάρουμε επιτέλους τη ζωή στα χέρια μας… Πρέπει να ανοίξουμε άλλους δρόμους ώστε να αναδείξουν οι δημιουργοί το έργο τους.

Ξ: Πώς βλέπετε το μέλλον του Πύργου;

Μ.Π.: Θα ήθελα ο κόσμος να είναι πιο ενεργός από ότι είναι σήμερα. Ιδιαίτερα τα νέα παιδιά που έχουν σκοπό να μείνουν στο τόπο τους. Να μην είναι αμέτοχοι μα να συναποφασίζουν με το τοπικό συμβούλιο για τα προβλήματα του τόπου. Να γίνονται λαικές συνελεύσεις και να δίνει λόγο το τοπικό συμβούλιο στους συμπολίτες τι αποφασίζεται κάθε μήνα στο δημοτικό συμβούλιο. Κανείς δεν είναι παντογνώστης. Ο καθένας μπορεί να βάλει το μικρό λιθαράκι του. Να αφήσει το σημάδι του.  Με πείραξε που βρήκα τη παραλία της Σταφίδας αφημένη. Θα μπορούσαν όλο τον χειμώνα να κάνουν τρία-τέσσερα παγκάκια ή πέντε ομπρέλες για τη Σταφίδα. Εδώ και είκοσι χρόνια, τότε που υπήρχαν πολλά χρήματα θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα στον Πάνορμο. Εφόσον ο Πάνορμος είναι προορισμός για οικογένειες θα μπορούσαν να κάνουν τον περιφερειακό για να μη κυκλοφορούν αυτοκίνητα στο λιμάνι, και να βάλουν κάγκελα στη θάλασσα για αποφυγή ατυχημάτων. Ελπίζω ότι αν γίνει ένας σωστός σχεδιασμός από τον χειμώνα, το καλοκαίρι θα βλέπουμε κάτι καλύτερο… Μη περιμένουμε πια από το κράτος.

Ξ: Για να κλείσουμε τη κουβέντα μας, τι σχέδια έχετε στο μέλλον σχετικά με τη συγγραφή;

Μ.Π.: Η «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» μπορεί να είναι το πρώτο μου  μυθιστόρημα  που κυκλοφορεί αλλά πιθανόν δεν θα είναι το τελευταίο. «Στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου υπάρχουν αρχινημένα αποσπάσματα ενός μυθιστορήματος. Τα ‘δουλεύω’, αλλά δεν είμαι ακόμη έτοιμη να τα εκδώσω. Βλέπετε, δεν μας αφήνουν τα γεγονότα για να μείνουμε και λίγο στο  σπίτι… Ραντεβού λοιπόν στον Πλάτανο του Πύργου για να πούμε περισσότερα και να περάσουμε όμορφα!.    

Κλειστή Ζώνη

 Πηγή:   aristeri-diexodos

Ο ισραηλινός δημιουργός animation Γιόνι Γκούντμαν, το 2009, μετά την επιτυχία της ταινίας το «Βαλς με τον Μπασίρ», της οποίας υπήρξε ένας από τους δύο δημιουργούς, στράφηκε στον αποκλεισμό της Γάζας. Το αποτέλεσμα ήταν μια συγκλονιστική ταινία animation μικρού μήκους με τίτλο «Κλειστή Ζώνη».

Στην ταινία του Γιόνι Γκούντμαν, για την οποία βραβεύτηκε σε διεθνή φεστιβάλ και αποδοκιμάστηκε στο Ισραήλ, ένα νεαρό αγόρι προσπαθεί να ακολουθήσει ένα πουλί σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, βρίσκοντας την έξοδο πάντα μπλοκαρισμένη. Την παραγωγή της ταινίας ανέλαβε η ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Gisha.

Λαογραφικό μουσείο Τριποτάμου: Καλοκαίρι 2014

Καλοκαίρι για παιδιά
στο Λαογραφικό Μουσείο Τριποτάμου!
***  Κυριακή 3.08.2014  ώρα 20.00 ***
"Τι γυρεύει η αλεπού;" Παραμύθια, τραγούδια, παροιμίες και
παιχνίδια με ήρωα το πιο έξυπνο ζώο του δάσους. H κυρά η αλεπού που 'χει τόόόση την ουρά γυροφέρνει και πηγαίνει κι όλο  κάτι και γυρεύει! Ό,τι θέλει καταφέρνει, κι ό,τι θέλει τ' αποκτά!  Είναι άραγε εξυπνάδα; είν' σοφία ή πονηριά; Κι όταν κάπου την παθαίνει,  γέλια πέφτουνε πολλά!                           Αφήγηση: Xρ. Καπαρτζιάνη, Ν. Καψαλά, Β. Ψαρρά.
*** 4 έως 10.08.2014, ώρα 19.00 ***
"Αργαλειός Ουράνιο Τόξο!" για παιδιά 5 έως 12 ετών.
Τα παιδιά έρχονται σε άμεση επαφή με τα εργαλεία της υφαντικής,                                  ανακαλύπτουν τη χρησιμότητα του αργαλειού και έχουν την ευκαιρία                              να δημιουργήσουν  το δικό τους υφαντό.                                                              Σχεδιασμός: Ελισάβετ Σιώτου