Παγκόσμια ημέρα νερού: «Νερό για ζωή, όχι για κέρδος!»

 

Διακήρυξη 554 συλλογικοτήτων απ’ όλο τον κόσμο: «Νερό για ζωή, όχι για κέρδος!», 22 Μαρτίου 2021

Στις 22 Μαρτίου 2021, τα Ηνωμένα Έθνη γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Νερού. Το επίσημο θέμα αυτής της ημέρας είναι το " Εκτιμώντας το νερό ", ένας τίτλος που πρέπει να χτυπάει καμπάνες: υπάρχει μόνο ένα μικρό βήμα μεταξύ της ιδέας της αξίας και της ιδέας της τιμής! Ωστόσο, η απόδοση της φύσης ως οικονομική αξία είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο, το οποίο μόλις κατέληξε στην εισαγωγή στο χρηματιστήριο του πιο ουσιαστικού στοιχείου για την ανθρωπότητα και τη ζωή: το νερό.

Εισαγωγή νερού στο χρηματιστήριο: έγκλημα κατά της ζωής!

Στις 7 Δεκεμβρίου 2020, το μεγαλύτερο χρηματιστήριο χρηματοοικονομικών παραγώγων στον κόσμο, CME Group, ξεκίνησε την πρώτη προθεσμιακή αγορά νερού. Οι επενδυτές και οι κερδοσκόποι μπορούν τώρα να στοιχηματίσουν στην τιμή του νερού στην Καλιφόρνια.

Θεωρητικά, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης θα πρέπει να επιτρέπουν την καταπολέμηση της αστάθειας των τιμών και να παρέχουν ασφάλεια στους αγρότες. Αλλά η πραγματικότητα έδειξε σαφώς το αντίθετο.

Οι επιπτώσεις των «αγορών νερού» που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες είναι καταστροφικές. Στη Χιλή, τα ποτάμια πωλούνται σε δημοπρασία και αποκτώνται από δισεκατομμυριούχους που χρησιμοποιούν το νερό για άρδευση μαζικών αβοκάντο ή προμήθεια ορυχείων, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν από την εκτεταμένη ξηρασία που προκαλείται από την αρπαγή του νερού. Στην Αυστραλία, η αγορά νερού, η οποία υποτίθεται ότι υποστηρίζει την οικονομία, ενώ αποτρέπει τη σπατάλη του νερού, κατέληξε να παρακινήσει τους επενδυτές και τις βιομηχανίες γεωργίας να κερδοσκοπούν, με βάση τις προβλέψεις σχετικά με τις ελλείψεις και τις μελλοντικές τιμές του νερού, σε βάρος της πρόσβασης μικρών αγροτών στην νερό.

Ρύπανση, υπερεκμετάλλευση, εμπορευματοποίηση, αρπαγή, διακοπή κύκλων… Όλες αυτές οι πιέσεις ασκούνται ήδη στα υδατικά οικοσυστήματα λόγω του παραγωγίστικου μας μοντέλου ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της διαδεδομένης κρίσης νερού, το ποιοτικό νερό είναι όλο και πιο περιζήτητο αλλά όλο και πιο σπάνιο: είναι μια ιδανική οικονομική επένδυση για κερδοσκόπους, επειδή όλοι το χρειάζονται για να ζήσουν και τίποτα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει.

Δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται του ανθρώπινου δικαιώματός τους στο νερό και εκατομμύρια αγρότες μικρής κλίμακας αντιμετωπίζουν ήδη σημαντική δυσκολία πρόσβασης στο νερό. Η χρηματικοποίηση του νερού ανοίγει την πόρτα σε μαζική κερδοσκοπία και υψηλές τιμές νερού που ευνοούν τους πιο ισχυρούς οικονομικούς φορείς. Η εμπορευματοποίηση του νερού κινδυνεύει επίσης να αυξήσει σημαντικά τη μονοκαλλιέργεια ή τη γη που θυσιάζεται σε περιβαλλοντικά εγκλήματα που προκαλούνται από αγρο-επιχειρηματική δραστηριότητα και εξορύξεις, κάτι που είναι οικονομικά και χρηματικά πολύ πιο ελκυστικό για τους κερδοσκόπους. Σε αυτήν την προσοδοφόρα αγορά, οι ανάγκες των ανθρώπων και των οικοσυστημάτων δεν αποτελούν προτεραιότητα.

Επειδή το νερό είναι πηγή ζωής, δεν μπορεί να θεωρηθεί εμπόρευμα, ούτε οικονομική επένδυση ή αντικείμενο κερδοσκοπίας. Δεδομένων των απειλών που δημιουργεί η πανδημία και η κλιματική κρίση, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε επειγόντως. Το να επιτρέπουμε στις αγορές να υπαγορεύουν τον τρόπο διανομής και διαχείρισης του νερού είναι απαράδεκτο, δεδομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είναι εξαιρετικά ανεύθυνο δεδομένης της επικίνδυνης οικολογικής και υγειονομικής κατάστασης του κόσμου.

Ας προστατεύσουμε το νερό, το κοινό μας αγαθό

Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό πριν πάνω από δέκα χρόνια, είναι πλέον απαραίτητο ένα κάλεσμα αφύπνισης. Για να κάνουμε το δικαίωμα στο νερό πραγματικότητα για όλους, πρέπει να απορρίψουμε αυτήν την καθαρά οικονομική και ωφελιμιστική θεώρηση του νερού. Σε πολλές περιοχές, δοκιμάζονται εναλλακτικές πολιτικές για τα ύδατα με σεβασμό στα οικοσυστήματα από τα οποία εξαρτόμαστε. Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι οργανώνονται για να έχουν αναγνωρισμένο το δικαίωμά τους στο νερό και να απαιτήσουν την πλήρη συμμετοχή τους σε πολιτικές που σχετίζονται με τις λεκάνες απορροής. Πολλές συλλογικότητες καταγγέλλουν τον έλεγχο του νερού από ιδιωτικά συμφέροντα και αντιστέκονται σε έργα που θέτουν σε κίνδυνο το νερό στην περιοχή τους. Άλλες πιέζουν τις κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν δικαιώματα σε ποτάμια, παγετώνες και λίμνες.

Γι 'αυτό, αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ενώσεις και συλλογικότητες από όλες τις χώρες, με όλη μας την ποικιλομορφία, ενώνονται για να υπενθυμίσουν στους ανθρώπους ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και κοινό αγαθό. Θα συνεχίσουμε να το λέμε σε κάθε γλώσσα εάν είναι απαραίτητο: το νερό είναι ζωή!

Υποστηρίζουμε ότι το ανθρώπινο δικαίωμα δεν εξαρτάται από την ικανότητα των ανθρώπων να πληρώνουν. Υποστηρίζουμε ότι ένα κοινό αγαθό δεν πρέπει να διαχειρίζεται και να ελέγχεται από τους νόμους της αγοράς.

Ζητούμε από τις δημόσιες αρχές να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, να αντιταχθούν στην εμπορευματοποίηση της ζωής και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να καταστήσουν παράνομη την εισαγωγή νερού στο χρηματιστήριο.

Ζητούμε επίσης από όλους τους ανθρώπους να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στο νερό, να αρνηθούν τον έλεγχο αυτού του ζωτικού στοιχείου από τους οικονομικούς φορείς, να διαφυλάξουν αυτό το κοινό αγαθό για τη ζωή και να συμβάλουν στην προστασία του για τις τρέχουσες και τις μελλοντικές γενιές.

Ας τολμήσουμε να ξανασκεφτούμε τη σχέση μας με το νερό, γιατί η ζωή στη Γη εξαρτάται από αυτό!

Υπογράφουν οι 554 συλλογικότητες:

Κοινό Τηνίων: ζούμε «το θέατρο του παραλόγου».

 Δελτίο Τύπου  της Ανεξάρτητης Δημοτικής κίνησης

"Κοινό Τηνίων"

Τον τελευταίο καιρό θα λέγαμε ότι ζούμε «το θέατρο του παραλόγου».

Lockdown μέσα στο Lockdown , σχολεία κλείνουν κι ανοίγουν χωρίς λόγο, μέτρα «έξυπνα» που δεν βγάζουν πουθενά, χαλάρωση του Lockdown με 3000 κρούσματα και δεν φτάνουν όλα αυτά ξαφνικά το ένα κρούσμα μετά το άλλο εμφανίζεται στο νησί μας! Επιχειρήσεις κλείνουν προληπτικά , άνθρωποι μπαίνουν σε καραντίνα!

Χθες στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο διαβάσαμε ότι η εταιρία που έχει κατασκευάσει τα rapid test ήρθε στο νησί μας, επισκέφτηκε το ΚΥ και ούτε λίγο ούτε πολύ «κούνησε το δάκτυλο» της στο προσωπικό για τον τρόπο που χρησιμοποιούνται αυτά τα τεστ!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν!

Ποιος θα μας πει επίσημα τι έχει γίνει;

Τα τεστ ήταν προβληματικά ή όχι; Ήταν λάθος ή όχι;

Η Περιφέρεια, ο Δήμος, η διοίκηση του Κέντρου Υγείας, θα μας ενημερώσουν;

Ήρθε μια ιδιωτική εταιρία και χωρίς να έχει δώσει οδηγίες για το προϊόν που πούλησε, κατηγορεί το προσωπικό του ΚΥ ότι δεν τα χρησιμοποιεί σωστά! Είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά και σήμερα απλά να είναι Κυριακή;

Καλούμε τους παραπάνω φορείς του νησιού μας να πάρουν θέση και να ενημερώσουν τους συμπολίτες μας.

Πριν 30 ημέρες περίπου , ήμασταν έξω από το κέντρο υγειας και ζητούσαμε ΣΩΣΤΗ και ΔΩΡΕΑΝ Δημόσια υγεία, αυτός είναι ένας ακόμη αγώνας που δεν πρέπει να σταματήσει ποτέ!

Για την δασκάλα μου, την Μέμα

 

Ήταν πριν είκοσι και κάτι χρόνια όταν πρωτογνώρισα την Μέμα. Όποτε ένας μαθητής πιάνου φτάσει στην τάξη του πτυχίου, είθισται να τον ακούν περισσότεροι δάσκαλοι. Έτσι κι η δική μου δασκάλα, η γνωστή μας Γιάννα Ακριβοπούλου, με ανέβασε ένα μεσημέρι τα σκαλιά του παλιού αρχοντικού πίσω από το Πολυμέρειο. Μου είχε πει πολλά για την Μέμα, κι η Γιάννα είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να περιγράφει κάποιον. Έτσι στο μυαλό μου είχα πλάσει μια εικόνα. Περίμενα κάποια αυστηρή ηλικιωμένη κυρία και η κυρία που μας άνοιξε ήταν ακριβώς έτσι. Περάσαμε στο σαλόνι με τα παλιά έπιπλα και το πιάνο και καθίσαμε. Η Γιάννα και η κυρία μιλούσαν για λίγη ώρα και εγώ απορούσα γιατί δεν με βάζουν να παίξω να τελειώνουμε. Μόνο όταν η Γιάννα ρώτησε αν η Μέμα θα αργούσε κατάλαβα τι συμβαίνει. Η κυρία ήταν η μητέρα της.

Όταν η Μέμα μπήκε στο σαλόνι, μου έμοιαζε αλλόκοτη. Το παρουσιαστικό της θύμιζε περισσότερο νεαρή επιστήμονα παρά δασκάλα πιάνου. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τι μου είπε όταν έπαιξα τελικά. Σίγουρα όμως δεν έμεινε ικανοποιημένη και σίγουρα είχε διακρίνει το πρόβλημα στο παίξιμό μου από τις πρώτες δέκα νότες που άκουσε. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό ενός καλού δασκάλου, η αντίληψη του προβλήματος του μαθητή. Έπαιζα άτσαλα, όπως μου έλεγε συχνά κι η Γιάννα, “τσαλαβουτούσα”. Η Γιάννα βέβαια με άκουγε να παίζω κάθε μέρα, χωρίς υπερβολή. Όπως όλοι οι δάσκαλοι που δένονται με τους μαθητές τους, δεν ασχολούνταν τόσο με το πρόβλημά μου γιατί πολύ απλά το είχε συνηθίσει. Η Μέμα όμως αποφάσισε να ασχοληθεί και βρήκε τον τρόπο να το κάνει. Όταν η Γιάννα της πρότεινε να συνοδεύσει το κοντσέρτο μου (ένα κομμάτι στην ύλη του πτυχίου που παίζεται σε δύο πιάνα, το ένα πιάνο παίζει το σολιστικό μέρος και το άλλο συνοδεύει με το ορχηστρικό μέρος του έργου), εκείνη δέχτηκε με τον όρο να κάνω αρκετές πρόβες μαζί της.

Αυτές οι πρόβες, που άλλες έγιναν στην Τήνο και άλλες στον Πειραιά, στις αίθουσες του Πειραϊκού Συνδέσμου όπου δίδασκε, μόνο πρόβες δεν ήταν. Ξεκινήσαμε από το πως κάθεται ένας πιανίστας στο σκαμπό και φτάσαμε να κάνουμε επαναλαμβανόμενες ασκήσεις τεχνικής μέχρι “να σβήσει ο ήλιος”. Ήταν τα χειρότερα μαθήματα πιάνου που είχα παρακολουθήσει ποτέ και κράτησαν για μήνες. Η καημένη η Μέμα προσπάθησε να με διδάξει την αυτοπειθαρχία που πρέπει να έχει ένας κλασικός πιανίστας μα εγώ καταλάβαινα ότι θέλει να με κάνει να πειθαρχήσω στις διαταγές τις δικές της και όλων όσων έχουν περιγράψει τον ακριβή τρόπο με τον οποίον πρέπει να εκτελεστεί ένα κομμάτι κλασικού πιάνου. Δεν μπορούσα όμως να διαμαρτυρηθώ. Αρχικά μου το είχε ζητήσει η Γιάννα κι έπειτα, η Μέμα είχε ξεκαθαρίσει ότι όλες αυτές τις ατελείωτες ώρες, τις προσφέρει αφιλοκερδώς. Από φιλότιμο και μόνο, έπρεπε να την ακούω.

Τελικά να πειθαρχώ δεν έμαθα. Το κοντσέρτο βγήκε τσάτρα – πάτρα κι ας ήρθε μετά τις εξετάσεις του πτυχίου η ίδια η Μέμα να με συγχαρεί για την πρόοδο που είχα κάνει. Κατάλαβα όμως ότι ο τρόπος που έπαιζα ήταν λάθος και αντιλήφθηκα το γιατί. Αναγνώρισα δηλαδή το λάθος μου κι αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό ενός καλού δασκάλου. Η αντίληψη του προβλήματος από τον μαθητή. Κι έτσι την εκτίμησα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η Μέμα ήταν πάντοτε εκεί όταν την χρειαζόμουν κι εγώ προσπαθούσα να είμαι εκεί όταν με χρειαζόταν. Με τον καιρό κατάλαβα ότι η πραγματική Μέμα δεν ήταν αυτή η αυστηρή δασκάλα πιάνου με το παρουσιαστικό της “επιστήμονος”. Ήταν μια δασκάλα που προσπαθούσε να διδάξει και να προσφέρει την αγάπη και τον σεβασμό που είχε μέσα της. Την αγάπη και τον σεβασμό για το πιάνο, για την μουσική, για την τέχνη αλλά κυρίως για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα για την διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου. Την θυμάμαι πολλές φορές να απαντάει στην Γιάννα όταν της έλεγε πως είχα “ξεστρατίσει” με τα μπουζούκια ή τις ηλεκτρικές κιθάρες, “άστον να παίζει την μουσική που αγαπάει” της έλεγε, ή ίδια Μέμα που με έβαζε να παίζω τριάντα φορές, τέσσερις νότες από το κοντσέρτο μέχρι να ακουστούν σωστά.

Παράξενο. Μου είχε δείξει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να διορθώσω το πρόβλημά μου. Μου είχε δώσει όλο το υλικό, όλα τα βιβλία, όλες τις ασκήσεις κι είχε αφιερώσει όλες τις ώρες που χρειάστηκαν, όχι μόνο τότε που έδινα το πτυχίο μου αλλά και όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, όχι μόνο στο μάθημα αλλά και στις συζητήσεις μας. Αυτό είναι το τρίτο και τελευταίο χαρακτηριστικό ενός καλού δασκάλου. Να δείξει στον μαθητή τον τρόπο και να τον πείσει πως ακολουθώντας τον, θα λύσει το πρόβλημα. Η Μέμα το πέτυχε κι αυτό και πρέπει να παραδεχτώ πως κουράστηκε πολύ για να το καταφέρει, γιατί δεν ήμουν κι εύκολος.

Κάποιοι θεωρούν ότι ο δάσκαλος πρέπει να κάνει και κάτι ακόμη. Να πιέσει τον μαθητή, να τον αναγκάσει να ακολουθήσει τις οδηγίες του. Δεν συμφωνώ. Η Μέμα, αφού με έπεισε ότι μπορώ να παίξω άψογα, προσπάθησε να με πείσει να αλλάξω τον τρόπο μου, ώστε να το πετύχω. Προσπαθούσε μέχρι την τελευταία στιγμή που την είδα, όμως σεβόταν την επιλογή μου να μην το κάνω. Αυτό είναι το πρώτο και τελευταίο χαρακτηριστικό ενός σωστού ανθρώπου. Να σέβεται τους άλλους και τις επιλογές τους.

Τελικά δεν έμαθα ποτέ να παίζω άψογα. Έμαθα όμως τι πρέπει να κάνει ένας καλός δάσκαλος κι αυτό το οφείλω σε εκείνη.

Μέμα, σε ευχαριστώ για όλα.

Ο μαθητής σου
Πέτρος Κουσουνάδης

Ανακοίνωση της Υπηρεσίας Ύδρευσης - Πλήρη επιβεβαίωση του Ξάνεμου

Ευχαριστούμε την υπηρεσία ύδρευσης για την πλήρη επιβεβαίωση της ανάρτησής μας.

Μα αφορμή δεκάδες λογαριασμούς ύδρευσης του δήμου, που παρελήφθησαν από συμπολίτες μας δημότες- καταναλωτές, με ανεβασμένα ως και 33,3% το πάγια τέλη, είχαμε απευθύνει,  ερώτημα,  στις 22 Φεβρουαρίου, αν αυξάνονται ή όχι τα τέλη της ύδρευσης και αποχέτευσης. 

Μετά τις πληροφορίες που δημοσιεύσαμε, ο δημοτικός σύμβουλος της δημοτικής παράταξης Κοινό Τηνίων,  Πέτρος Κουσουνάδης, ρώτησε τον δήμαρχο στην συνεδρίαση της 3ης Μαρτίου, τι συμβαίνει σχετικά.

Δείτε την ερώτησή του, στο πιο κάτω βίντεο: 

Η απάντηση του δημάρχου, μας διαψεύδει, λέγοντας ότι δεν υπάρχει καμιά μεταβολή. 

Δείτε την απάντηση του δημάρχου στο δεύτερο βίντεο.

Όμως, μετά από διαμαρτυρίες των δημοτών- καταναλωτών, έρχεται, η ανακοίνωση της υπηρεσίας ύδρευσης -αποχέτευσης του δήμου Τήνου και μας επιβεβαιώνει πανηγυρικά:

" μετά από έλεγχο της Υπηρεσίας Ύδρευσης – Αποχέτευσης του Δήμου Τήνου διαπιστώθηκε λάθος κατά τη χρέωση των λογαριασμών για την περίοδο κατανάλωσης 31-08-2020 έως 31-12-2020 για τα χωριά της Δημοτικής Ενότητας Τήνου."

Αυτό ακριβώς που λέγαμε και εμείς και ο δήμαρχος μας διάψευδε.

Χρεώνει δε το λάθος στην "συνεργαζόμενη εταιρεία" και όχι στις υπηρεσίες του δήμου, (οι πληροφορίες μας μιλάνε για "σπασμένο τηλέφωνο")  και μας πληροφορεί, ότι θα υπάρξει στον επόμενο λογαριασμό " ισόποση -με τη λανθασμένη επιβάρυνση- μείωση ". 

 

Τα  συμπεράσματα  δικά σας. 

 

Κοινό Τηνίων: Η Τήνος ΔΕΝ είναι δημόσια και ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΑΙ!

Με την ανάρτηση του Δασικού Χάρτη της Τήνου και της διαδικασίας αντιρρήσεων επ αυτού, γίνονται εύκολα αντιληπτά τα εξής:

- ή θα πληρώσουμε "χαράτσι" για να κάνουμε ένσταση και να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η ιδιοκτησία μας, μας ανήκει

- ή αν δεν κάνουμε εγκαίρως ένσταση, το Δημόσιο θα προβάλει δικαιώματα κυριότητας, με αποτέλεσμα την παντελή απαξίωση της ιδιοκτησίας μας

Όσες εκτάσεις χαρακτηριστούν τελικά δασικές:

α. σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο θεωρούνται ΔΗΜΟΣΙΕΣ και διαχειρίζονται από το κράτος!

β. δεν θα μπορούν να μεταβιβαστούν ή να αξιοποιηθούν με οποιονδήποτε τρόπο από τους μέχρι σήμερα ιδιοκτήτες!

γ. θα μπορούν να πουληθούν ή να παραχωρηθούν από το Δημόσιο, σε οποιονδήποτε, για οποιαδήποτε χρήση!

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι επιλεγμένες "πράσινες" περιοχές του νησιού είναι

- το βόρειο τμήμα του νησιού και όλες οι κορυφογραμμές του (ισχυρό αιολικό δυναμικό για ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ και υψηλή ηλιοφάνεια για ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ)

- κάποιες περιοχές στο νότιο τμήμα του νησιού (περιοχές με όλα τα χαρακτηριστικά για ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ)

Το συμπέρασμα είναι ότι αυτοί οι χάρτες ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος!

Πρόκειται για ΧΑΡΑΤΣΙ και ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ στις ιδιωτικές αλλά και στις δημοτικές εκτάσεις του νησιού!

Αυτό που υλοποιείται σήμερα, σχεδιάζεται εδώ και χρόνια και οι ευθύνες βαραίνουν τόσο την σημερινή κυβέρνηση όσο και τις προηγούμενες.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό και λύνεται μόνο με ΑΜΕΣΗ νομοθετική ρυθμίση η οποία θα προβλέπει:

- κατάργηση του δασικού χάρτη όπως αναρτήθηκε, καθώς και διακοπή της όλης διαδικασίας αντιρρήσεων

- πρώτα ολοκλήρωση του ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ στο νησί μας, προκειμένου οι πολίτες να κατοχυρώσουν τις ιδιοκτησίες τους και εν συνεχεία σύνταξη του ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ

- μοναδικό κριτήριο επιλογής των πράσινων περιοχών να είναι η προστασία του περιβάλλοντος

- σεβασμό στα δικαιώματα κυριότητας των ιδιοκτητών!

Καλούμε τους Τηνιακούς να διαδώσουμε αυτό το σημαντικό γεγονός, να αντιδράσουμε και να πιέσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε προκειμένου να σταματήσουμε την κατάφωρη αδικία!

#KoinoTinion #Tinos

Ζούμε στο πιο "ωραίο" παρακράτος του κόσμου, με τα απίστευτα ηλίθια στελέχη του.

Οι μπάτσοι μας δέρνουν, οι Ν.Δ μας φακελώνει. Νεοδημοκρατική "κανονικότητα"

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Δευτέρα, 8 Μαρτίου 2021

Εμείς το έχουμε εκτιμήσει εδώ και καιρό. Απ' την αρχή που ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία έχει μπει μπροστά μια μεθόδευση για την παλινόστηση ενός κράτος σκληρής δεξιάς στα πρότυπα της ΕΡΕ, του ιδρυτή της Ν.Δ.

Και δεν είναι απλώς η μετεμφυλιακή ρητορική που ακούσαμε σήμερα από Βορίδη και Κυρανάκη που σε τηλεοπτικές παρουσίες τους, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την μπατσάδικη κτηνωδία που υπήρξε στην Νέα Σμύρνη. 

Αλλο είναι στην κυριολεξία το ανατριχιαστικό.
Οι ίδιοι εκτός των άλλων είναι τόσο ηλίθιοι -δεν ξέρουμε τι άλλο χαρακτηρισμό να χρησιμοποιήσουμε- που παρουσιάζονται δημόσια να ομολογούν ότι έχουν στήσει ένα παρακρατικό μηχανισμό. (Παλιά μου τέχνη κόσκινο, για την δεξιά, που λέει και η λαϊκή ρήση).
Και φυσικά αφού έχουμε επιστρέψει πια σε τέτοιες πρακτικές, καθόλου άγνωστες για την συντηρητική παράταξη, πρέπει να ξαναθυμηθούμε τον μπαρμπα Κώστα Βάρναλη: "Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς". Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να παγιωθούν τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε μορφές πάλης για να αντισταθούμε. 

Να τι εννοούμε. Δεν ήταν πρωτοβουλία Κυρανάκη να δώσει άλλοθι στους μπάτσους - βασανιστές της Ν. Σμύρνης. Είναι κεντρική γραμμή της Ν.Δ Το είδαμε και σήμερα με την τοποθέτηση της κυβερνητικής εκπροσώπου Αριστοτελίας Πελώνη η οποία όχι απλώς δεν αναγνώρισε καμία πολιτική ευθύνη και επέλεξε να μην καταδικάσει το κρεσέντο αστυνομικής βίας, αλλά κάλυψε απόλυτα τον Κυρανάκη που έδωσε στην δημοσιότητα τον "φάκελο πολιτικών φρονημάτων" του νεαρού που οι μπάτσοι ξυλοκόπησαν ανελέητα.

Αυτό που ξεπερνάει κάθε λογική -σε κάνει πραγματικά να αναρωτιέσαι πόσο πεοβασανιστές είναι κάποια κομματικά στελέχη της Ν.Δ- είναι ότι βουλευτής Δωδεκανήσου της Ν.Δ., πόσταρε αυτολεξί στον λογαριασμό που διατηρεί στο facebook το non-paper, την επίσημη δηλαδή οδηγία του κόμματος του για το τι πρέπει να λέει για την μπατσάδικη βαρβαρότητα στην Νέα Σμύρνη. Και παράλληλα κοινοποιεί προσωπικά δεδομένα -αληθινά ή ψεύτικα δεν έχει σημασία του θύματος της αστυνομικής κτηνωδίας. (Προφανώς τον έκραξαν απ' του Μαξίμου και κατέβασε την ανάρτησή του. Τα ίχνη της όμως έχουν μείνει. Με την ευκαιρία ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας, που μας έστειλε τα σχετικά στοιχεία).

Μας γνωστοποιεί, λοιπόν το στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος τα αρχικά του ονόματος του, σε ποια συλλογικότητα ανήκει και σε ποιες πολιτικές δράσεις φέρεται να πήρε μέρος!!!, το θύμα βασανισμού των μπάτσων!  Μας λέει δηλαδή ότι η Ν.Δ έχει έναν παρακρατικό μηχανισμό -δεν νομιμοποιείται κανένα κόμμα να χρησιμοποιεί τους φακέλους που υπάρχουν στην αστυνομία για τις πολιτικές του σκοπιμότητες- επικαλείται τα στοιχεία που συγκεντρώνει,  για να μας πει ουσιαστικά ότι καλά έκαναν οι μπάτσοι και σακάτεψαν το παιδί στο ξύλο. 

Και αυτό την στιγμή που έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες σε σημείο μέχρι και ο απόλυτα ελεγχόμενος από την Ν.Δ, Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας να καταθέτει μηνυτήριο αναφορά κατά παντός υπευθύνου για όσα διαδραματίστηκαν χθες στην Πλατεία Νέας Σμύρνης. Αναφερόμενος στο βίντεο όπου απεικονίζεται η αστυνομική βία κατά του νεαρού ο ΔΣΑ σημειώνει: "Δυστυχώς, οι σκηνές, των οποίων γίναμε όλοι μάρτυρες, προκαλούν αποτροπιασμό και αποτελούν πλήγμα στην ίδια τη Δημοκρατία", 

Οι μπάτσοι μας δέρνουν, οι Ν.Δ μας φακελώνει. Νεοδημοκρατική κανονικότητα"

8 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα γυναίκας

Τοῦ Γιώργου Δημόπουλου

Η «Ελληνίδα Σκλάβα» του Αμερικανού γλύπτη, Hiram Powers

 

Ἤμουν ἔξω ἀπό τό μαιευτήριο περιμένοντας μέ λαχτάρα νά ἀντικρύσω τό πρῶτο μας παιδί, κόρη, μέ τό ἕνα τσιγάρο πάνω στ’ἄλλο, ὅταν ἄγνωστος διπλανός  μέ ρωτάει τί παιδί περιμένω. Μετά τήν πληροφόρηση, μέ ἀκατάσχετο λόγο, προσπαθοῦσε νά μέ παρηγορήσει ὅτι δέν χάθηκαν τά πάντα,  καί ὅτι τέλος  πάντων, ὥς ὁμοιοπαθείς, θά προσπαθήσουμε στό ἑπόμενο.     

 Ποιός δέν γνωρίζει τόν Χάρι Πότερ; Προσωπικά δέν καταλαβαίνω, γιατί τό βιβλίο  τιτλοφορεῖται  Χάρι Πότερ.  Ἡ Ἐρμιόνη κάνει ὅλη τή δουλειά, αὐτή εἶναι ἡ ἡρωίδα! Ἀναλογίζομαι ποιά θά ἦταν ἡ τύχη τοῦ βιβλίου ἄν λεγόταν Ἐρμιόνη Γκρέιντζερ; Πόσοι γονεῖς θά χάριζαν στά ἀγόρια τους ἕνα βιβλίο μέ ἕνα κορίτσι γιά ἥρωά του; Πόσα ἀγόρια θά ὅμολογοῦσαν τόν θαυμασμό τους γιά τήν ἡρωίδα;

Δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ τὸ ραγισμένο βλέμμα μιᾶς μικρῆς Γιαζίντι, πού μόλις προχθές, τὴν εἶχαν πρὸς πώληση ἀντὶ 100 δολαρίων. Ὑπέστη ὁμαδικό βιασμὸ ἀπὸ τοὺς ἰσλαμιστὲς μαχητὲς καὶ πουλιόταν πολλὲς φορὲς ὡς σεξουαλικὴ σκλάβα. Ντρέπομαι ὡς ἄνθρωπος ποὺ διαπιστώνω πὼς οἱ ἐκκλήσεις τους γιὰ βοήθεια δὲν εἰσακούονται ἀπὸ κανέναν μας. Σύμφωνα δέ μὲ ἐμπειρογνώμονες τοῦ ΟΗΕ,   περίπου 3.200 Γιαζίντι κοριτσόπουλα βρίσκονται αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὰ χέρια μουσουλμάνων, ἡ πλειονότητά τους στὴ Συρία, ὡς σεξουαλικὲς σκλάβες.

 Σύμφωνα δε πάντα μέ τούς ὑπεύθυνους τοῦ ΟΗΕ ἑκατὸ τριάντα ἑκατομμύρια (130.000.000) γυναῖκες μουσουλμάνες, ἔχουν ὑποστεῖ στὶς ἡμέρες μας ἀκρωτηριασμὸ γεννητικῶν ὀργάνων, ὅλες δὲ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὁδηγοῦν, νὰ κυκλοφοροῦν μόνες τους ἔξω, ἀλλὰ καὶ ὅταν κυκλοφοροῦν, συνοδευόμενες, θὰ φέρουν ὑποχρεωτικὰ μπούργκα ἢ τουλάχιστον μαντήλα, δὲν ἔχουν ἀπολύτως κανένα λόγο στὴν ἐπιλογὴ συζύγου, ἀφοῦ αὐτὸ εἶναι ὑπόθεση ποὺ ρυθμίζεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους, καί σὲ περίπτωση μοιχείας, θάνατος μὲ λιθοβολισμὸ ἢ μὲ δημόσιο μαστίγωμα, μέ τόν πρῶτο λίθο νά πέφτει ἀπό τόν ἄνδρα μέ τόν ὁποῖο ἐμοίχευσε!  Λέτε νὰ δοῦν κάποια στιγμὴ οὐράνιο τόξο, ἔστω κάποιον ἰριδισμὸ αὐτὲς οἱ ψυχές;

 Ἀμέτρητες γυναικεῖες παιδικὲς ψυχὲς καταδικάστηκαν ἐρήμην νὰ ζήσουν στὰ τάρταρα μιᾶς χώρας ἀνθρωποφάγων Ταύρων. Ἡ θυσία τῆς Ἰφιγένειας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν πατέρα της, γιὰ νὰ φυσήξει οὔριος ἄνεμος στὸ Αἰγαῖο, φαίνεται ὅτι δὲν ἦταν παρὰ μόνο ἡ ἀρχή.

  Πόσες φορές δέν σκοντάφτουμε, προσπερνώντας τόν πόνο τους;  Πάνω στὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄχνουδα κορίτσια ποὺ ἐπιβεβαίωσαν διπλωματικὲς συνθῆκες, πολεμικὲς ἀνακωχές, ἐνίσχυσαν τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους, εἴτε πρὸς πολιτισμένους εἴτε πρὸς ἀπολίτιστους ἡγέτες. Κόρες, ποὺ ἁρπάχτηκαν μὲ τὴ βία, βιάστηκαν, σκοτώθηκαν, ἐξαφανίστηκαν, ἄνοιξε ἡ γῆ καὶ τὶς κατάπιε. Εἶναι οἱ ἀμέτρητες Ἀναστασίες, οἱ λησμονημένες Ἀναστασίες ποὺ δὲν γιορτάστηκαν ποτέ, δὲν τιμήθηκαν ποτέ, ποὺ διήνυσαν μόνες τὴν ὁδὸ τῆς δοκιμασίας, τὴν ὁδὸ τῶν «παθῶν τοῦ Χριστοῦ» κυριολεκτικά. Κορίτσια ὄμορφα, μάτια μεγάλα, πανέξυπνα, ἡ κόρη μου, ἡ θυγατέρα τῶν ἀγαπημένων μας, λυγερόκορμα ἀρχοντοκόριτσα, ἡ κοπέλα τοῦ ἄγνωστοῦ μας, ἡ κάθε Ἀναστασία, ἡ Μυρτώ, ἡ Εὐδοκία, ἡ ἀδερφή, ἡ φίλη, ἡ γειτόνισσά μας, ποὺ χάθηκε ποὺ δὲν θὰ γυρίσει ποτὲ πίσω. «Ὅλα μᾶς ἀποχαιρετοῦν, ὅλα μακραίνουν. Ἡ μνήμη δὲν ἐξαργυρώνει τὸ νόμισμά της. Καὶ ἀσφαλῶς κάτι ὑπάρχει ποὺ ἀπομένει καὶ ἀσφαλῶς κάτι ὑπάρχει ποὺ θρηνεῖ» (Χ. Λ. Μπόρχες).

 

Ἡ νόμιμη κόρη τοῦ θεοσεβούμενου Ἀνδρόνικου Β΄, ἡ παιδίσκη Συμεωνίδα, κατευθύνεται πρὸς τὶς ἐκβολὲς τοῦ Βόλγα γιὰ νὰ ἔρθει σέ γάμο μέ  τὸν Χὰν τῆς Χρυσῆς Ὀρδῆς. Μωρὸ τὴν ἔφερε ὁ πατέρας της, γιὰ νὰ τὴν παντρέψει μὲ τὸν Κράλη τῆς Σερβίας, τὸν μεσήλικα Στέφαν Οὖρος Μιλιούτι. Πενταετὴς ἡ πορφυρογέννητη νύφη, οὔτε νὰ νιφτεῖ μονάχη της δὲν ἦταν μπορετό. Τὸ ἀνίερο, παιδοφιλικὸ συνοικέσιο, διπλωματικὸς ἐλιγμός.

  Ὁ ἐκ Παλαιολόγων, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ἔστειλε τὴν κορούλα του νὰ παντρευτεῖ τὸν Χὰν τῶν Μογγόλων, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὥσπου νὰ φτάσει ἡ νυφούλα στὰ βάθη τῆς Ἀσίας, ὁ ὑποψήφιος γαμπρὸς πέθανε, ἡ Παλαιολογίνα παντρεύτηκε τὸν γιό του. Ἔτσι ἁπλά. Ἕνα περιστατικὸ διπλωματικῆς ρουτίνας.  

Πόσες καί πόσες  ἀνώνυμες ταπεινὲς καθημερινὲς γυναῖκες δέν ἀφιέρωσαν ὅλο τους τὸ εἶναι στά αὐτονόητα καὶ κράτησαν τὴ συνοχὴ τῆς κοινωνίας: Ἀναστασίες, Εὐφροσύνες καὶ Εἰρηνοῦλες στὸ Σαράι, στὸ Ἄαχεν, στὸ Κίεβο, στὴν Ταυρίδα, ποὺ ἔκαναν ἁπλὰ τὸ καθῆκον τους; Ἐπιτέλεσαν τὸν σκοπὸ τῆς ὕπαρξῆς τους, ὅπως ὅλες οἱ καταδικασμένες στὴν ἀφάνεια γυναῖκες. Οἱ ἀνώνυμες, ἀθέατες, ἐξόριστες τῆς ἱστορίας. Οἱ Ἑλένες ποὺ ἔσπειραν πεδιάδες, ἀνάθρεψαν ἥρωες, ἔθρεψαν ἀναρίθμητα στόματα, καὶ γιατροπόρεψαν μυριάδες ἄρρωστα κορμιά, θρήνησαν βρέφη καὶ παιδιά, οἱ Μαργαρίτες ποὺ μάζεψαν ἐλιὲς τὸ καταχείμωνο, τρύγησαν σταφίδα στὶς ψηλοκρεμαστὲς πεζοῦλες, θέρισαν μὲς στὸ λιοπύρι κατακαλόκαιρο, ἔχτισαν ξερολιθιές, ἔζεψαν ὑποζύγια, οἱ Κωστοῦλες ποὺ ζεύτηκαν καὶ οἱ ἴδιες, γιὰ νὰ πηγαίνουν ζαλωμένες μὲ τὰ μωρὰ ἢ τὰ πολεμοφόδια ἢ τὴν ταγὴ στὴν πλάτη, ποὺ ἔπλυναν πληγὲς ὁπλιτῶν, ἡ μάνα τοῦ Μακρυγιάννη πού γέννησε τόν ἥρωά μας βόσκοντας τά πρόβατα, ἡ Ἀγγέλω ποὺ μόλις προχθές γέννησε τὴν ὥρα ποὺ ἔκοβε ξύλα στὴν Κερνίτσα, οἱ Ἀθίτσες ποὺ κουβαλοῦσαν νερὸ ἀπὸ τὸ ποτάμι, ποὺ κυνήγησαν λύκους, ποὺ ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους στὸν κατακτητή, ξενοδούλεψαν, ὅταν ἔλειπε ὁ στυλοβάτης ἢ ὅταν ὁ προκομμένος τεμπέλιαζε στὰ καπηλειά, διαχειρίστηκαν τὸ βιὸς τῆς φαμίλιας, ἔθαψαν ὄνειρα, καημούς, ταπεινώσεις, προσδοκίες, ἀγωνίες, βάσανα κι ἀπογοητευμένες ἀγάπες, κατάπιαν οἰκογενειακὲς ἀγριότητες, τραγούδησαν τὴν ξενιτειά, ὑπέμειναν τὴν προσφυγιά, θάφτηκαν στὰ τάρταρα γιὰ νὰ στερεώσουν γεφύρια καὶ νὰ τιμήσουν τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα, τοῦ συζύγου, τοῦ ἀδελφοῦ, τὶς χιλιάδες, τὶς μυριάδες Ἀναστασίες, Μαρίες καὶ Ἑλένες, τοῦ χθὲς καὶ τοῦ προχθές, τοῦ σήμερα καὶ δυστυχῶς τοῦ αὔριο.

 Αὐτὴν τὴν ἔκλεψε ὁ Σουλτάνος, τὴν ἄλλη τὴν ἔκανε πεσκέσι ὁ πατέρας της στὸν Μογγόλο Βασιλιά, τὴν ἄλλη στὸν Ὀθωμανὸ γιὰ καλοπιάσματα πολιτικά, ἄλλη τὴ διαπραγματεύτηκε ὁ ἀδελφός της, τὴν ἄλλη κάποιος προξενητής, τὴν ἄλλη τὴν ἔστειλαν δούλα στὴ Σύρα ἢ τὴν Ἀθήνα, τὴν ἄλλη τὴν ἔβαλαν στὸ πλοῖο γιὰ Αὐστραλία, γιὰ κάποιον ἄγνωστο γαμπρό, ἄλλες ποὺ πέφτουν στὸ κρεβάτι μὲ κάποιον ποὺ τὸν εἶδαν πρώτη φορὰ στὴ θρησκευτική τους τελετή, γιατὶ ἔτσι λέει τὸ Κοράνι τους, ἄλλες ποὺ τὶς σκότωσαν καὶ τὶς πέταξαν στὰ σκουπίδια τεμαχισμένες, ἄλλα ἄδολα κοριτσόπουλα ποὺ πίστεψαν στὰ γλυκόλογα τοῦ ἀδίστακτου νταβατζῆ, ποὺ βασανίζονται μέχρι θανάτου ἀπὸ δαύτους, ἄλλες Τρωαδίτισσες ποὺ ἡ μοίρα τὶς ὑποχρέωσε νὰ ὑπηρετοῦν ἀνόητους πορνόγερους, ἄλλες πού ἀπὸ Γεωργίες ἔγιναν Κώσταινες, ποὺ πενθοῦν μαυροντυμένες μιὰ ζωή…

 

 Λένε ὅτι ὁ χριστιανισμὸς ἐλευθέρωσε τὴ γυναίκα, τὴν ἔκανε ἰσότιμη μὲ τὸν ἄνδρα. Ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ψεύδη. Τὸ Εὐαγγέλιο ναί, ἀλλὰ οἱ κληρικοὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν, μὲ πρῶτο τὸν Παῦλο, φρόντισαν νὰ ἔχουν διαφορετικὴ ἄποψη καὶ φυσικὰ νὰ τὴν ἐπιβάλουν. Οἱ ἄνδρες σχεδίασαν καὶ ἀπόσωσαν τὰ πάθη, καὶ μόνο στὶς γυναῖκες δόθηκε ἡ χάρη νὰ γίνουν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως ἐκείνη τὴν αὐγή. Αὐτὲς γεννοῦν καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι σὲ θέση νὰ δείξουν τὴν νίκη τῆς ζωῆς πάνω στὸν θάνατο· αὐτὲς γνωρίζουν ἀπὸ πίστη καὶ ἀγάπη, ὥστε νὰ δοῦν μιὰ πραγματικότητα ἡ ὁποία ζητεῖ ὀφθαλμοὺς τῆς καρδιᾶς. Ὁ Λουκᾶς (24,4-11) μάλιστα σημειώνει ὅτι οἱ γυναῖκες ἀνέφεραν στοὺς μαθητὲς τὰ γεγονότα, ἀλλὰ «ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (παραλήρημα) τὰ ρήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς». «Τί λένε, μωρέ, αὐτὲς οἱ βλαμμένες, τρελάθηκαν;». Τώρα ποιὸς βρίσκεται σὲ λῆρο, μᾶς τὸ λένε τὰ γεγονότα: ἀπαγορεύεται νὰ πᾶνε στὸ Ἅγιο Ὄρος, νὰ μποῦν στὸ Ἱερὸ ἀκόμη καὶ ὅταν σαραντίζονται κοριτσάκια, νὰ κοινωνήσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν ὅταν ἔχουν τὴν ἔμμηνο ρύση, νὰ γίνουν κληρικοί, νὰ μιλήσουν στὶς ἐκκλησίες, νὰ γίνουν ἁγίες… Ὅλες οἱ σωρηδόν πρόσφατες ἁγιοποιήσεις ἀναφέρονται σὲ ἄνδρες κληρικοὺς ἢ μοναχοὺς καί πάντα ἀγάμους. Τέλος, καλό θά εἶναι νά μήν ξεχνᾶμε,  ὅτι  μόλις τὸ 1545 μ.Χ. ἡ Σύνοδος τοῦ Τριδέντου ἀποδέχτηκε ὅτι οἱ γυναῖκες ἔχουν ψυχή... Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς τὸ λέει πολὺ λαγαρά: «Ἄντρες ἦσαν οἱ νομοθετοῦντες καὶ κατὰ τῶν γυναικῶν ἡ νομοθεσία».

 

  Ὁ αἰώνας πού πέρασε, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, ἀπετέλεσε γιὰ τὴ δυτικὴ γυναίκα μία χρονικὴ περίοδο πολλῶν καὶ ποικίλων κοινωνικῶν καὶ ἐπαγγελματικῶν κατακτήσεων. Στὴ Δύση σκεπτόμαστε τὴν ἀλλαγή. Κάνουμε ἕναν πρῶτο ἠθικὸ ἀπολογισμό, ὥστε μιὰ συγκεκριμένη θλιβερὴ ἱστορία νὰ χωρέσει στὸ κεφάλι μας, προκειμένου νὰ ξεπεράσουμε τὸ τραυματικὸ «γιατί», τὸ ὁποῖο γίνεται εὔκολα μηδέν, καὶ προχωρᾶμε πρὸς τὸ ἑπόμενο «βέλτιστον». Δὲν ἔχει σημασία πόσο χρόνο παίρνει κάτι τέτοιο στὴ ζωή μας· σημασία ἔχει ὅτι ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἀλλαγῆς ὀξύνει τὴν εὐαισθησία τῶν λαῶν, καὶ αὐτὸ σὲ βάθος χρόνου πάντοτε μετρᾶ. Ἐπὶ παραδείγματι: γιὰ νὰ περάσει ἡ πλήρης οἰκονομικὴ ἰσότητα τῶν γυναικῶν, δηλαδὴ νὰ πληρώνεται ἡ γυναίκα ἐξ ἴσου μὲ τὸν ἄντρα, θὰ περάσουν ἄλλα ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τώρα καὶ ἄλλα διακόσια ἀκόμη γιὰ τὴν πλήρη ἰσότητά της. Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι στὴ Γερμανία καὶ Αὐστρία δικαίωμα ψήφου στὶς γυναῖκες δόθηκε τὸ 1918, στὴν Ἀμερικὴ τὸ δικαίωμα αὐτὸ παραχωρήθηκε τὸ 1920, ἐνῶ στὴν Ἑλλάδα οἱ γυναῖκες ψήφισαν γιὰ πρώτη φορὰ στὶς δημοτικὲς τοῦ 1934. Γιὰ νὰ ψηφίσουν δὲ σὲ βουλευτικές, ἔπρεπε νὰ περάσουν ἀκόμη 22 χρόνια, ἀφοῦ ψήφισαν γιὰ πρώτη φορὰ στὶς 19 Φεβρουαρίου 1956. Στὴν Ἐλβετία οἱ ἄντρες εἶπαν τελικὰ «ναὶ» στὴ γυναικεία ψῆφο μὲ 65,7% στὸ δημοψήφισμα τοῦ 1971.

  Εἶναι ἡ πορεία τῆς ἀέναης Ἄνοιξης πρὸς τὸν Κόσμο, τὸν ἀνεξερεύνητο, τὸν ἀνείπωτο, πρὸς τὴ μαγεία τῆς ὀμορφιᾶς, πρὸς τὴν ἀκρίβεια τῆς καίριας στιγμῆς, πρὸς τὴν ἐπιθυμία ἀπόδοσης δικαιοσύνης, ποὺ ὁδηγεῖ τὶς ψυχές μας, μέσα ἀπὸ τὴ δίνη καὶ τὴν ταραχὴ τῶν ἡμερῶν μας, στὴν περιοχὴ τῆς διαφάνειας, τῶν λυρικῶν χρωμάτων, τῆς καθαρῆς συνείδησης, τῆς μεταμόρφωσης, τῆς γύμνωσης ἀπὸ τὸ περιττό, τῆς ὀμορφιᾶς καὶ τοῦ φωτός. Ἕναν κόσμο καθ’ ὅλα πραγματικό, ποὺ μοιάζει νὰ τὸν διέπουν, ὡς φυσικοὶ νόμοι, ἀπαρέγκλιτες ἀρχές, σὰν ἄλλοι μηχανισμοὶ μυθοποιητικοί, ὡς ἀντίδοτο στὴν καθημερινὴ φρίκη μιᾶς προϊούσας ἠθικῆς παραίτησης.

 

Λόγος ἀκροτελεύτιος  μέ  Μαχάτμα Γκάντι.

«…Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ὁ ἄνδρας ἄσκησε τὴν κυριαρχία του πάνω στὴ γυναίκα ἔτσι ποὺ νὰ ἀναπτυχθεῖ μέσα της ἕνα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Κινούμενος ἀπὸ τὸ συμφέρον, ὁ ἄνδρας θέλησε νὰ τὴν πείσει πὼς ἦταν κατώτερή του καὶ αὐτὴ τὸ πίστεψε. Ἀλλὰ ὅμως οἱ φωτισμένοι σοφοὶ ἀναγνώρισαν τὴν ἰσότητα τῆς θέσης της.

...Ἀπὸ ὅλα ἐκείνα τὰ κακὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ὁ ἄνδρας εἶναι μόνος του ὑπεύθυνος, τὸ περισσότερο ἀτιμωτικό, ἀπεχθὲς καὶ κτηνῶδες εἶναι ἡ ἀναίσχυντη ἐκμετάλλευση τῆς καλύτερης μερίδας τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ἄδικα ὀνομάζουμε ἀδύνατο φύλο. Ἀπὸ τὰ δύο, τὸ θηλυκὸ φύλο εἶναι τὸ εὐγενέστερο, γιατὶ ἐνσαρκώνει ἀκόμα καὶ σήμερα τὴ θυσία, τὴν καρτερία, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν πίστη καὶ τὴ φρονιμάδα.

...Προικισμένη μὲ τὶς ἴδιες ψυχικὲς ἰκανότητες, ἡ γυναίκα εἶναι ἡ σύντροφος τοῦ ἄνδρα. Eἶναι ἐξουσιοδοτημένη νὰ συμμετέχει στὶς δραστηριότητες τοῦ ἄνδρα, ἀκόμα καὶ στὶς μικρότερες λεπτομέρειές τους. Καὶ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀπαιτεῖ τὴν ἴδια ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἴδια ἐλευθερία μ’ αὐτόν. Τῆς ἀνήκει ἡ πρώτη θέση γιὰ ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὶς εἰδικότερες ἁρμοδιότητές της, ὅπως ἀκριβῶς ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν ἄνδρα κάθε φορὰ ποὺ πρόκειται γιὰ τὴ δική του ἁρμοδιότητα. Αὐτὸ βέβαια θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι αὐτονόητο καὶ νὰ μὴν ἀπαιτεῖ ἰδιαίτερη ἐκμάθηση, ὅπως γιὰ τὴ γραφὴ καὶ τὴν ἀνάγνωση. Ἀπὸ μόνη τὴ δύναμη μιᾶς ἐλεεινῆς συνήθειας, ἀκόμα καὶ οἱ ἀμαθέστεροι καὶ ἀναξιότεροι τῶν ἀνδρῶν κατάφεραν νὰ ἀπολαμβάνουν μιᾶς ἀνωτερότητας ποὺ δὲν ἄξιζαν καθόλου καὶ ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ κατέχουν ποτέ…..» (Μαχάτμα Γκάντι, Ἡ ἀποστολὴ τῆς γυναίκας).

Αυτός είναι ο πολιτισμός μας

Οκτώ επαγγελματικά ψυγεία και καταψύκτες, πέταξε "αθεόφοβος" επαγγελματίας στα σκουπίδια.

Το πιο πάνω θέαμα, είναι στην διασταύρωση στα "Δεράφια", στο δρόμο που ξεκινά προς Μουντάδο. 

Τι να πει κανείς; Είναι ο ίδιος που θα κουνά το δάκτυλό του και θα κατακρίνει τους δημοτικούς υπαλλήλους για ανίκανους να κρατήσουν την Τήνο καθαρή. 

Ντροπή και μόνο ντροπή.

ΥΓ: Δεν πήγαν τα ψυγεία μόνο τους εκεί, αλλά ούτε και με επιβατικό αυτοκίνητο. Δεν μπορεί να μην είδε κανείς τίποτα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει και καμμιά καταγγελία.

 

Η Τήνος κατά των ανεμογεννητριών: αναβολή της δίκης

 

Η δίκη των 36 της Τήνου που ήταν προγραμματισμένη για την 1η Μαρτίου αναβλήθηκε λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης της Covid-19.

Οι 36 κατηγορούμενοι της Τήνου κλήθηκαν να δικαστούν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Σύρου ενώ η δίκη θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην Τήνο. Η δίκη αφορούσε αδικήματα τα οποία υποτίθεται ότι διέπραξαν την 20η Μαΐου 2020, ενώ διαμαρτύρονταν ειρηνικά ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νησί και εν μέσω πρωτοφανούς αστυνομικής βίας.

Σε αναμονή λοιπόν για τον ορισμό νέας δικάσιμου, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους στηρίζουν τους αγωνιζόμενους πολίτες της Τήνου.

Η Τήνος κατά των ανεμογεννητριών