ΕΡΓΑ ΚΑΙ (ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ) ΗΜΕΡΕΣ
Α. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έχουν καθήκον να σχεδιάζουν βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές και στρατηγικές προστασίας και ανάπτυξης σε όλους τους νευραλγικούς για τις τοπικές κοινωνίες τομείς (υγείας, μόρφωσης, καλλιέργειας, πολιτισμού, οικονομίας, απασχόλησης κ.λπ.).
Για την εκπόνηση των σχεδίων αυτών οφείλουν να στηρίζονται σε οράματα προκοπής και κοινωνικής συνείδησης και σε ακριβή επιστημονικά και πραγματολογικά δεδομένα για το παρόν και το μέλλον του φυσικού και ανθρώπινου περιβάλλοντος. Οφείλουν, επίσης, να στηρίζονται σε πραγματική και ουσιαστική διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών.
Στη συνέχεια, είναι ανάγκη να εξοπλίζονται με επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό, επαρκές για την εφαρμογή των σχεδίων αυτών και των μέτρων που προβλέπουν, και να αποκτούν τα απαραίτητα για τον ίδιο σκοπό τεχνικά μέσα (μηχανήματα, εργαλεία, εγχειρίδια χρήσης κ.λπ.), που θα βρίσκονται συνεχώς στη διάθεση των πολιτών για εκπαίδευση, υποστήριξη, καθοδήγηση κ.λπ.
Και στο τέλος, να εκτελούν και «έργα υποδομής», τα οποία θα εξυπηρετούν την υλοποίηση αυτών των πολιτικών και στρατηγικών που θα έχουν γίνει κοινό κτήμα των πολλών.
Β. Αυτά, βέβαια, συμβαίνουν σε πολλές πολιτισμένες χώρες, ιδίως της Ευρώπης. Στη δική μας, όμως, συνήθως όχι. Εδώ η πολιτική εξουσία, μέσω της διοίκησης και της νομοθεσίας, αφήνει σε μεγάλο βαθμό τον καθένα «να κάνει ό,τι θέλει» για να ικανοποιήσει τις ατομικές επιδιώξεις του, και, αφού γίνει αυτό, έρχεται να εξαγγείλει και να εκτελέσει «μεγάλα έργα υποδομής» (συγκοινωνιακά, με άξονα την οδοποιία, ύδρευσης, αποχέτευσης, πυροπροστασίας, αντιπλημμυρικά κ.λπ.), τα οποία απορροφούν μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου, για να εξυπηρετήσουν τελικά ατομικές επιλογές, που δεν έχουν σχέση με την κοινωνική προκοπή, ακόμη και αν αφορούν πολλούς ή μία πόλη, ένα χωριό ή και τη χώρα ολόκληρη.
Στις μέρες μας και στον τόπο μας, η γη μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο είδος, η παραγωγή (αγροτική, κτηνοτροφική και μεταποιητική) μαραζώνει και η οικοδομή, η μετακίνηση και η παροχή υπηρεσιών διογκώνονται, σαν κακοήθη εξανθήματα. Η κοινωνία μας μετατρέπεται σε κοινωνία εργολαβιών, αυτοκινήτων, μαζικού τουρισμού και ψηφοφόρων. Οι φυσικοί και πολιτισμικοί πόροι του τόπου, λιγοστοί άλλωστε πια, εξαντλούνται οριακά και αλόγιστα, προκαλώντας θανάσιμους κινδύνους, και μάλιστα σε εποχή εμφανούς «κλιματικής αλλαγής» ή «κλιματικής κρίσης». Και ορισμένες φορές, τα «μεγάλα έργα» που εξαγγέλλονται και εκτελούνται, καταντούν κουφάρια.
Γ. Γι' αυτό, η γνώμη μου είναι ότι πριν υποσχεθεί κανείς, για να εκλεγεί, «μεγάλα έργα υποδομής», τα οποία βέβαια θέλγουν, καλό είναι να υποσχεθεί ότι θα προσπαθήσει να υλοποιήσει μια συγκεκριμένη πολιτική ή στρατηγική προκοπής και ανάπτυξης σε όλους τους τομείς που ανέφερα στην αρχή, μέσα από σκληρή δουλειά και με τη συνέργεια όλων, και να πείσει την κοινωνία των πολιτών για την αξία τους στο σημερινό περιβάλλον (περιλαμβάνοντας και την κλιματική αλλαγή).
Υπό τις συνθήκες αυτές, εύχομαι να εκλεγεί και, αφού γίνει αυτό, εύχομαι να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του/της, για να πετύχει το συλλογικό σχέδιο στο οποίο έχει δεσμευτεί.
Αλλιώς, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, συχνά φοβάμαι ότι κάποιοι μπορεί, όχι μόνο να εκλεγούν, αλλά και να εκτελέσουν τα «μεγάλα έργα» που υποσχέθηκαν στις προεκλογικές ημέρες, μόνο και μόνο επειδή θα έχουν χρέη να ξοφλήσουν. Η κοινωνία των πολιτών – ψηφοφόρων/υποψηφίων ακούει;
Απόστολος Σοφιαλίδης
Θεσσαλονίκη, 5 Οκτωβρίου 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου