Φόρος Παραπαίουσας Ανταποδοτικότητας

Από: την Δράση Πολιτών Τήνου

Διαβάζοντας το άρθρο του φίλου Μάρκου "0.013 ΕΥΡΩ για τα βιβλία του σερβιτόρου" (http://www.tinianews.eu/2012/09/blog-post_8761.html) νιώθω αμέσως την ανάγκη να το σχολιάσω με μια φράση (καταραμένο Facebook). Συγκρατώντας όμως την δύναμη της συνήθειας αποφάσισα να δώσω μια απάντηση – σχόλιο περισσότερο «δουλεμένη» στο μυαλό μου από μια ατάκα της στιγμής.

                Ξεκινώντας από τα σημεία με τα οποία συμφωνώ απόλυτα, η φράση «είναι θέμα κουλτούρας και κοινωνικότητας» περιγράφει ακριβώς την ανάγκη του Έλληνα για το καθιερωμένο καφεδάκι. Η δε έλλειψη παιδείας είναι ένα μεγάλο πρόβλημά μας αν και δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς την ευρεία έννοια που αναφέρεται. Για μένα πάντως μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα της μορφής της παιδείας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και διαμορφώνεται από νομικά και κοινωνικά πλαίσια.

                Σίγουρο είναι επίσης ότι στην Ελλάδα «κάτι αλλάζει». Το παράδειγμα των ποδηλατιστών είναι απλά ένα μικρό κομμάτι των θετικών αλλαγών που συμβαίνουν. Μία άλλη θετική αλλαγή είναι και η επιστροφή των ανθρώπων στην επαρχία. Πρέπει όμως να τονιστεί και η αιτία που οδηγεί σε αυτές τις αλλαγές. Η επιλογή του ποδηλάτου σαν μέσο μετακίνησης είναι θετική, όμως συνήθως αιτία δεν είναι η περιβαλλοντική συνείδηση αλλά η εκτόξευση της τιμής της βενζίνης! Υπάρχει όμως και «κάτι άλλο που αλλάζει» στους έλληνες, δυστυχώς. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και το μίσος που τους συνοδεύει αυξάνουν μέρα με τη μέρα και φωλιάζουν στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων ελλήνων (βλ. Τα άλλα αυτοκόλλητα http://www.drasi-politon-tinou.gr/we/articles/109-ta-alla-aytokollita).

                Το θέμα του άρθρου όμως είναι η φοροδιαφυγή των μικροεπιχειρηματιών και πάνω σε αυτό θα ήθελα να εκφράσω κάποιες αντιθέσεις. Είναι αλήθεια ότι η σχέση του μέσου φορολογούμενου με το κράτος περνάει μια πολύ δύσκολη περίοδο. Από τη μία μεριά, όπως ακριβώς περιγράφεται, μεγάλο ποσοστό των φορολογούμενων προσπαθούν να γλιτώσουν χρήματα και να «κλέψουν» την εφορία. Από την άλλη όμως, η οικονομική διαχείριση των κυβερνήσεων είναι ανήθικη, απολύτως μη ανταποδοτική και αδιέξοδη. Η φοροδιαφυγή προφανώς συνιστά πρόβλημα, μα περισσότερο προβληματική είναι η κοινωνική και οικονομική πολιτική που ακολουθείται.

                Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω περιπτώσεις αισχροκέρδειας όπως αυτή της τιμής του καφέ ή της υπερτιμημένης πίτας με γύρο, υπάρχουν όμως επιχειρήσεις οι οποίες αφαιρούν από τις τιμές καταλόγου τον ΦΠΑ όταν ο λογαριασμός φτάνει στον πελάτη. Είναι διαφορετικό να ξέρω ότι μπορώ να βγω για φαγητό λόγου χάρη και να πληρώσω 26€ αντί για 30€ για δύο άτομα και ας μην πάρω το χαρτάκι το οποίο σε τελική ανάλυση δεν μου προσφέρει τίποτε.

                Καταρχήν συνήθως οι αποδείξεις που μαζεύουμε για την φορολογική δήλωση είναι υπεραρκετές ακόμη και με αυτό το καθεστώς της μη έκδοσης απόδειξης. Το βασικό επιχείρημα του άρθρου όμως είναι η ανταποδοτικότητα. Υποστηρίζεται ότι ο κρατικός προϋπολογισμός χάνει έσοδα από αυτήν την φοροδιαφυγή, ενώ αν όλες οι αποδείξεις κοβόταν κανονικά τα λεφτά αυτά θα γυρνούσαν σε μας μέσω κοινωνικών παροχών. Καμία όμως ένδειξη, έστω, δεν υπάρχει από τη μεριά της κυβέρνησης ότι κάτι τέτοιο πρόκειται να συμβεί. Πως μπορώ να πιστέψω ότι τα χρήματα που καταβάλω θα επιστρέψουν σε μένα όταν κάθε δημόσια παροχή ιδιωτικοποιείται, όταν με το περιβόητο PSI χάθηκε το 70% των καταθέσεων των δημόσιων φορέων στην ΤτΕ (http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7150:apothematika-kourema&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182), όταν 17 πανεπιστήμια της χώρας χάνουν 87 εκατ. ευρώ (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=450530) για τον ίδιο λόγο, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν 9,5 δισ. ευρώ από την αύξηση της ανεργίας, 12 δισ. ευρώ από τη μη καταβολή των οφειλών του κράτους από το 1993 και μόνο 8,5 δισ. από την ανασφάλιστη εργασία την εισφοροδιαφυγή και τις ευέλικτες μορφές εργασίας που η ίδια κυβέρνηση προωθεί (http://e-thessalia.gr/απώλειες-12-δισ-ευρώ-στα-ταμεία-από-το-psi/), όταν πωλείται εν τάχει η αγροτική τράπεζα μαζί με τις υποθηκευμένες εκτάσεις των δανειοληπτών της;

Μπορώ να συνεχίσω να επιχειρηματολογώ για τις «ανταποδοτικές προθέσεις» της κυβέρνησης σχεδόν επ’ αόριστον γιατί είμαι ένας από αυτούς που δεν την έβαλαν εκεί πάνω και δεν νιώθουν καθόλου ένοχοι. Όλοι εμείς λοιπόν για να αλλάξουμε, θα θέλαμε ένα παράδειγμα από τους κυβερνώντες αντί της γνωστής τους πολιτικής ρητορικής.

Συμβαίνουν όμως και τα εξής δύο παράλογα, οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες, βλέπουν τον μέσο φορολογούμενο εξαρχής ως ένοχο φοροφυγά και τον αναγκάζουν να αποδεχτεί την ενοχή του ή να αποδείξει την αθωότητά του. Περιγράφω προφανώς το μέτρο της περαίωσης το οποίο αδικεί για ακόμη μια φορά τους έντιμους φορολογούμενους. Ακόμη, πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, ενώ, με το ισχύον φορολογικό σύστημα, αν δεν «κλέψουν» την εφορία θα βάλουν λουκέτο μέσα στο επόμενο φορολογικό έτος. Έτσι όμως το ελληνικό κράτος δεν θα εισπράττει ούτε τον φόρο που αναλογεί στον πλασματικό τζίρο που δηλώνουν.

Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω την προσωπική μου άποψη για το θέμα. Έχοντας σαν δεδομένο ότι οι δαπάνες του ελληνικού κράτους για τόκους και χρεολύσια είναι κάθε χρόνο υψηλότερες από τις πρωτογενείς δαπάνες όπως συντάξεις, μισθοί, ασφάλιση, περίθαλψη, πρόνοια, παιδεία κ.α. το να υποστηρίζει κάποιος ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα λύσει σε μεγάλο ποσοστό το πρόβλημα της οικονομίας της χώρας είναι σαν να βουλώνει μια τρυπούλα, σε μια βάρκα που μπάζει νερά από παντού.

Για να σταματήσουμε λοιπόν να βλέπουμε το κράτος και την εφορία σαν μπαμπούλα, πρέπει πρώτα να κινηθεί εκείνο προς το μέρος μας. Όσο οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να κινούνται στην κατεύθυνση που επιβάλουν τα συμφέροντα των τραπεζών και των μεγαλοκαρχαριών (εγχώριων και μη), το κράτος θα παραμένει στην συνείδηση του μέσου φορολογούμενου ένα με αυτούς. Το κράτος δεν είμαστε καθόλου εμείς. Ο Καστοριάδης αναφερόμενος στην δημοκρατία είπε ότι δεν μπορείς εύκολα να κατηγορείς τον άλλον όταν κι εσύ συμμετέχεις σε αυτή, είσαι υπεύθυνος. Το πολίτευμά μας όμως απέχει πολύ από τη δημοκρατία.

Κουσουνάδης Πέτρος